Muay Thai (Thai: มวยไทย, RTGS: Muai

Muay Thai (Thai: มวยไทย, RTGS: Muai Thai, IPA: [mūɛj tʰāj]) is a combat sport from the muay martial arts of Thailand that uses stand-up striking along with various clinching techniques.[1][2][3][4] This physical and mental discipline which includes combat on foot is known as "the art of eight limbs" because it is characterized by the combined use of fists, elbows, knees, shins and feet, being associated with a good physical preparation that makes a full-contact fight very efficient.[5] Muay Thai became popular in the sixteenth century whereof the first commercial Muay Thai gym outside Thailand was founded in 1978 in Curitiba,Brazil, nevertheless became widespread internationally only in the twentieth century, when practitioners defeated notable practitioners of other martial arts.[6] A professional league is governed by the World Muay Thai Council
Muay boran, and therefore muay Thai, was originally called by more generic names such as pahuyuth (from the Sanskrit bahu-yuddha meaning unarmed combat), Toi muay or simply muay. As well as being a practical fighting technique for use in actual warfare, muay became a sport in which the opponents fought in front of spectators who went to watch for entertainment. These muay contests gradually became an integral part of local festivals and celebrations, especially those held at temples. Eventually, the previously bare-fisted fighters started wearing lengths of hemp rope around their hands and forearms. This type of match was called muay khat chueak (มวยคาดเชือก). Kickboxing was also a component of military training and gained prominence during the reign of King Naresuan in 1560 CE.
Muay Thai is referred to as the "Art of Eight Limbs" or the "Science of Eight Limbs" because it makes use of punches, kicks, elbows and knee strikes, thus using eight "points of contact", as opposed to "two points" (fists) in boxing and "four points" (hands and feet) used in other more regulated combat sports, such as kickboxing and savate.[5] A practitioner of muay Thai is known as a nak muay. Western practitioners are sometimes called Nak Muay Farang, meaning "foreign boxer."[9]
19th century[edit]
The ascension of King Chulalongkorn (Rama V) to the throne in 1868 ushered in a golden age not only for muay but for the whole country of Thailand. Muay progressed greatly during the reign of Rama V as a direct result of the king's personal interest in the sport. The country was at peace and muay functioned as a means of physical exercise, self-defense, recreation, and personal advancement.[citation needed]
Masters of the art began teaching muay in training camps where students were provided with food and shelter. Trainees would be treated as one family and it was customary for students to adopt the camp's name as their own surname. Scouts would be sent by the royal family to organize matches between different camps.[citation needed]
Modernization[edit]
King Rama VII (r. 1925-1935) pushed for codified rules for muay, and they were put into place. Thailand's first boxing ring was built in 1921 at Suan Kularp. Referees were introduced and rounds were now timed by kick. Fighters at the Lumpinee Kickboxing Stadium began wearing modern gloves during training and in boxing matches against foreigners. Rope-binding was still used in fights between Thais but after the occurrence of a death in the ring, it was decided that fighters should wear gloves and cotton coverlets over the feet and ankles. It was also around this time that the term muay Thai became commonly used while the older form of the style came to be known as muay boran, which is now performed primarily as an exhibition art form.
With the success of muay Thai in the mixed martial arts, it has become the de facto style of choice for competitive stand-up fighters. As a result, western practitioners have incorporated much more powerful hand striking techniques from boxing although some Thai purists accuse them of diluting the art.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มวยไทย (ไทย: มวยไทย RTGS: Muai ไทย IPA: [mūɛj tʰāj]) เป็นกีฬาต่อสู้จากศิลปะการต่อสู้มวยไทยที่ใช้ยืนโดดเด่น ด้วยหลากหลายเทคนิค clinching[1][2][3][4] วินัยนี้กาย และจิตใจซึ่งรวมถึงการต่อสู้บนเท้าจะเรียกว่า "ศิลปะของแขนขาแปด" เนื่องจากมันมีลักษณะ โดยรวมของการใช้หมัด ข้อ เข่า แข้งไป และ เท้า เกี่ยวข้องกับการเตรียมทางกายภาพดีที่ทำให้การต่อสู้เต็มรูปแบบติดต่อมาก[5] มวยไทยเป็นที่นิยมในศตวรรษ sixteenth whereof แรกค้ามวยไทยยิมต่างประเทศก่อตั้งขึ้นใน 1978 Curitiba บราซิล อย่างไรก็ตามกลายเป็นแพร่หลายในระดับนานาชาติในศตวรรษที่ยี่สิบ เมื่อผู้พ่ายแพ้ผู้โดดเด่นของศิลปะการต่อสู้อื่น ๆ[6] ลีเป็นมืออาชีพอยู่ภายใต้สภาไทยมวยโลกMuay boran, and therefore muay Thai, was originally called by more generic names such as pahuyuth (from the Sanskrit bahu-yuddha meaning unarmed combat), Toi muay or simply muay. As well as being a practical fighting technique for use in actual warfare, muay became a sport in which the opponents fought in front of spectators who went to watch for entertainment. These muay contests gradually became an integral part of local festivals and celebrations, especially those held at temples. Eventually, the previously bare-fisted fighters started wearing lengths of hemp rope around their hands and forearms. This type of match was called muay khat chueak (มวยคาดเชือก). Kickboxing was also a component of military training and gained prominence during the reign of King Naresuan in 1560 CE.Muay Thai is referred to as the "Art of Eight Limbs" or the "Science of Eight Limbs" because it makes use of punches, kicks, elbows and knee strikes, thus using eight "points of contact", as opposed to "two points" (fists) in boxing and "four points" (hands and feet) used in other more regulated combat sports, such as kickboxing and savate.[5] A practitioner of muay Thai is known as a nak muay. Western practitioners are sometimes called Nak Muay Farang, meaning "foreign boxer."[9]19th century[edit]The ascension of King Chulalongkorn (Rama V) to the throne in 1868 ushered in a golden age not only for muay but for the whole country of Thailand. Muay progressed greatly during the reign of Rama V as a direct result of the king's personal interest in the sport. The country was at peace and muay functioned as a means of physical exercise, self-defense, recreation, and personal advancement.[citation needed]Masters of the art began teaching muay in training camps where students were provided with food and shelter. Trainees would be treated as one family and it was customary for students to adopt the camp's name as their own surname. Scouts would be sent by the royal family to organize matches between different camps.[citation needed]Modernization[edit]King Rama VII (r. 1925-1935) pushed for codified rules for muay, and they were put into place. Thailand's first boxing ring was built in 1921 at Suan Kularp. Referees were introduced and rounds were now timed by kick. Fighters at the Lumpinee Kickboxing Stadium began wearing modern gloves during training and in boxing matches against foreigners. Rope-binding was still used in fights between Thais but after the occurrence of a death in the ring, it was decided that fighters should wear gloves and cotton coverlets over the feet and ankles. It was also around this time that the term muay Thai became commonly used while the older form of the style came to be known as muay boran, which is now performed primarily as an exhibition art form.With the success of muay Thai in the mixed martial arts, it has become the de facto style of choice for competitive stand-up fighters. As a result, western practitioners have incorporated much more powerful hand striking techniques from boxing although some Thai purists accuse them of diluting the art.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มวยไทย (ไทย: มวยไทย, RTGS: มวยไทย, IPA: [mūɛj TAJ]) เป็นกีฬาการต่อสู้จากมวยไทยศิลปะการต่อสู้ของไทยที่ใช้ยืนขึ้นโดดเด่นพร้อมกับย้ำเทคนิคต่าง ๆ [1] [2] [3. ] [4] นี้วินัยทางร่างกายและจิตใจซึ่งรวมถึงการต่อสู้ด้วยการเดินเท้าเป็นที่รู้จักกันว่าเป็น "ศิลปะของแปดขา" เพราะมันเป็นลักษณะการใช้งานร่วมกันของกำปั้น, ข้อศอก, หัวเข่า, หน้าแข้งและเท้าที่เกี่ยวข้องกับการเตรียมความพร้อมทางกายภาพที่ดี ที่ทำให้การต่อสู้เต็มรูปแบบการติดต่อที่มีประสิทธิภาพมาก. [5] มวยไทยเป็นที่นิยมในศตวรรษที่สิบหกซึ่งมวยไทยเชิงพาณิชย์ครั้งแรกที่โรงยิมไทยในต่างประเทศได้ก่อตั้งขึ้นในปี 1978 ในกูรีตีบาบราซิลยังคงกลายเป็นที่แพร่หลายในต่างประเทศเฉพาะในศตวรรษที่ยี่สิบเมื่อ ผู้ปฏิบัติงานพ่ายแพ้ผู้ปฏิบัติงานที่โดดเด่นของศิลปะการต่อสู้อื่น ๆ . [6] ลีกอาชีพถูกควบคุมโดยสภามวยไทยโลก
มวยไทยโบราณและดังนั้นจึงมวยไทย แต่เดิมเรียกว่าโดยชื่อทั่วไปมากขึ้นเช่น pahuyuth (จากภาษาสันสกฤตบา-Yuddha หมายถึงอาวุธ การต่อสู้), ทอยมวยไทยหรือเพียงแค่มวย เช่นเดียวกับการใช้เทคนิคการต่อสู้ในทางปฏิบัติสำหรับการใช้งานในการทำสงครามที่เกิดขึ้นจริงมวยกลายเป็นกีฬาที่ฝ่ายตรงข้ามต่อสู้ในด้านหน้าของผู้ชมไปดูเพื่อความบันเทิง เหล่านี้การแข่งขันมวยไทยค่อย ๆ กลายเป็นส่วนหนึ่งของงานเทศกาลท้องถิ่นและงานเฉลิมฉลองโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่จัดขึ้นที่วัด ในที่สุดนักสู้เปลือยแข็งแรงก่อนหน้านี้เริ่มสวมความยาวของเชือกป่านรอบมือและแขนของพวกเขา ประเภทของการแข่งขันครั้งนี้ถูกเรียกว่ามวยคาดเชือก (มวยคาดเชือก) คิกบ็อกซิ่งก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของการฝึกอบรมทางทหารและได้รับความสำคัญในรัชสมัยของสมเด็จพระนเรศวรมหาราชในปี 1560 ซีอี.
มวยไทยจะเรียกว่า "ศิลปะของแปดขา" หรือ "วิทยาศาสตร์ของแปดขา" เพราะมันทำให้การใช้หมัดเตะ , ข้อศอกและเข่าจึงใช้แปด "จุดของการติดต่อ" เมื่อเทียบกับ "สองจุด" (หมัด) ในมวยและ "สี่จุด" (มือและเท้า) ที่ใช้ในศึกกีฬาอื่น ๆ ที่มีการควบคุมมากขึ้นเช่นคิกบ็อกซิ่งและเศวต . [5] ผู้ประกอบการของมวยไทยเป็นที่รู้จักกัน nak มวยไทย ผู้ปฏิบัติงานตะวันตกบางครั้งเรียกว่านาคมวยฝรั่งหมายถึง "นักมวยชาวต่างชาติ." [9]
ศตวรรษที่ 19 [แก้ไข]
สวรรค์ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้า (พระราม V) ในราชบัลลังก์ใน 1868 ushered ในยุคทองไม่เพียง แต่สำหรับมวยไทย แต่สำหรับทั้ง ประเทศแห่งประเทศไทย มวยไทยก้าวหน้าอย่างมากในช่วงรัชสมัยของรัชกาลที่เป็นผลโดยตรงจากความสนใจส่วนตัวของกษัตริย์ในการเล่นกีฬา ประเทศที่อยู่ในความสงบและมวยไทยหน้าที่เป็นวิธีการออกกำลังกาย, การป้องกันตัวเอง, การพักผ่อนหย่อนใจและความก้าวหน้าส่วนบุคคล. [อ้างจำเป็น]
จ้าวแห่งศิลปะเริ่มสอนมวยไทยในค่ายฝึกอบรมที่นักเรียนถูกให้กับอาหารและที่พัก รับการฝึกอบรมจะได้รับการปฏิบัติในฐานะหนึ่งในครอบครัวและมันเป็นธรรมเนียมสำหรับนักเรียนที่จะนำมาใช้ชื่อค่ายเป็นนามสกุลของตัวเอง ลูกเสือจะถูกส่งโดยพระราชวงศ์ในการจัดระเบียบจับคู่กันระหว่างค่ายที่แตกต่างกัน. [อ้างจำเป็น]
สร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ [แก้ไข]
ปกเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ (ร. 1925-1935) ผลักดันกฎระเบียบสำหรับการประมวลผลมวยไทยและพวกเขาก็ใส่ลงไปในสถานที่ เวทีมวยแห่งแรกของประเทศไทยที่ถูกสร้างขึ้นในปี 1921 ที่สวนกุหลาบ กรรมการได้รับการแนะนำและรอบถูกหมดเวลาในขณะนี้โดยเตะ สู้ที่ลุมพินีคิกบ็อกซิ่งสนามกีฬาเริ่มสวมถุงมือที่ทันสมัยในระหว่างการฝึกและในการแข่งขันมวยกับชาวต่างชาติ เชือกผูกยังคงใช้ในการต่อสู้ระหว่างชาวไทย แต่หลังจากการเกิดขึ้นของการเสียชีวิตในแหวนมันก็ตัดสินใจว่าสู้ควรสวมถุงมือและผ้าฝ้าย coverlets กว่าเท้าและข้อเท้า มันก็ยังเป็นอยู่ในเวลานี้ว่าคำว่ามวยไทยกลายเป็นที่ใช้กันทั่วไปในขณะที่รูปแบบเก่าของรูปแบบมาเป็นที่รู้จักในฐานะมวยไทยโบราณซึ่งจะดำเนินการในขณะนี้ส่วนใหญ่เป็นรูปแบบศิลปะนิทรรศการ.
กับความสำเร็จของมวยไทยในการต่อสู้แบบผสม ศิลปะมันได้กลายเป็นสไตล์พฤตินัยของทางเลือกสำหรับยืนขึ้นสู้การแข่งขัน เป็นผลให้ผู้ปฏิบัติตะวันตกได้รวมมากขึ้นเทคนิคที่โดดเด่นมือที่มีประสิทธิภาพจากมวยแม้ว่าบางคนครูสอนภาษาไทยกล่าวหาว่าพวกเขาเจือจางศิลปะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มวยไทย ( ไทย : มวยไทย rtgs : หมวย , ไทย , IPA : [ M ūɛ J T ʰā J ] ) เป็นกีฬาการต่อสู้มวยไทยศิลปะการต่อสู้จากประเทศไทยที่ใช้ยืนโดดเด่นไปด้วย clinching เทคนิคต่างๆ [ 1 ] [ 2 ] [ 3 ] [ 4 ] นี้ทางกายภาพและจิตวินัยซึ่งรวมถึง การต่อสู้บนเท้า เป็นที่รู้จักกันเป็น " ศิลปะของแปดขา " เพราะมันเป็นลักษณะโดยรวมใช้กำปั้น ข้อศอก เข่า น่อง และเท้ามีการเกี่ยวข้องกับการต่อสู้ทางกายภาพที่ดีที่ทำให้การติดต่อแบบเต็มประสิทธิภาพมาก . [ 5 ] มวยไทยเป็นที่นิยมในศตวรรษที่ 16 ซึ่งพาณิชย์แรกโรงยิมมวยไทยนอกประเทศไทย ก่อตั้งขึ้นในปี 1978 ในกูรีตีบา , บราซิล ยังคงเป็นที่แพร่หลายในระดับสากลในศตวรรษที่ยี่สิบเมื่อผู้ปฏิบัติงานพ่ายแพ้ประกอบเด่นของศิลปะการต่อสู้อื่น ๆ [ 6 ] ลีกอาชีพจะถูกควบคุมโดยสภามวยไทยโลก
มวยคาดเชือก และดังนั้น มวยไทย , เดิมเรียกว่าโดยชื่อทั่วไปมากขึ้น เช่น pahuyuth ( จากภาษาสันสกฤตเมเนช บา yuddha ความหมายการต่อสู้ปราศจากอาวุธ ) , ตอยมวยหรือเพียงแค่มวย . เป็นเทคนิคสำหรับใช้ในการต่อสู้ที่ใช้ได้จริง รบมวยเป็นกีฬาที่ฝ่ายตรงข้ามต่อสู้ในด้านหน้าของผู้ชมที่ไปดูเพื่อความบันเทิง การแข่งขันมวยเหล่านี้ค่อยๆกลายเป็นส่วนหนึ่งของการเฉลิมฉลองเทศกาลท้องถิ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จัดขึ้นในวัด ในที่สุด เปลือยก่อนหน้านี้ fisted นักสู้เริ่มใส่ความยาวของเชือกป่านๆ ที่มือและแขนของพวกเขาการแข่งขันชนิดนี้ถูกเรียกว่ามวยคาดเชือก ( มวยคาดเชือก ) คิกบ๊อกซิ่งเป็นส่วนประกอบของการฝึกทหารและได้รับชื่อเสียงในช่วงรัชสมัยของสมเด็จพระนเรศวรใน 1560 CE
มวยไทย จะเรียกว่า " ศิลปะของแปดขา " หรือ " วิทยาศาสตร์ของแปดขา " เพราะมันทำให้การใช้หมัด เตะ เข่า ศอกและนัดจึงใช้แปด " จุดของการติดต่อ "เป็นนอกคอก " สองจุด " ( หมัด ) ในมวยและ " สี่จุด " ( มือและเท้า ) ใช้ในการควบคุมการต่อสู้อื่น ๆกีฬา เช่น คิกบ๊อกซิ่ง และ savate [ 5 ] ฝึกมวยไทยเป็นที่รู้จักกันเป็นนักมวย . ตะวันตกประกอบบางครั้งเรียกว่า นักมวยฝรั่ง , ความหมาย " นักมวยต่างประเทศ . " [ 9 ] [ แก้ไข ]

ศตวรรษที่ 19