There is an important lesson that w

There is an important lesson that we do not learn in graduate school; rather, it is something
we figure out as we gain experience: Doing therapy can be therapeutic for therapists! As Aponte
and Winter (1987) noted, “Engaging in therapeutic work with clients is a social context which,
for a therapist, jostles his [sic] own personal issues in ways that few other encounters do. The
continuous reflection on people’s personal struggles . . . moves a therapist to seek to resolve his
own life issues . . . .” (p. 94).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีบทเรียนที่สำคัญที่เราไม่เรียนรู้ในโรงเรียนจบ ค่อนข้าง มันเป็นสิ่งเรา figure ออก ตามที่เราได้รับประสบการณ์: การทำบำบัดสามารถบำบัดการบำบัด เป็น Aponteและฤดูหนาว (1987) กล่าว, " Engaging ในงานบำบัดด้วยลูกค้าเป็นบริบททางสังคม ซึ่งสำหรับการบำบัดโรค jostles ส่วนตัวของเขาเอง [sic] ปัญหาที่พบไม่กี่อื่น ๆ ทำ ที่reflection อย่างต่อเนื่องกับประชาชนต่อสู้...ส่วนบุคคลย้ายบำบัดโรคเพื่อค้นหาการแก้ไขปัญหาของเขาเป็นเจ้าของปัญหาชีวิต..." (p. 94)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีบทเรียนที่สำคัญที่เราไม่ได้เรียนรู้ในโรงเรียนที่จบการศึกษาคือ; แต่มันเป็นสิ่งที่
เรา fi Gure ออกในขณะที่เราได้รับประสบการณ์: การรักษาด้วยการทำสามารถในการรักษาสำหรับนัก! ในฐานะที่เป็น Aponte
และฤดูหนาว (1987) กล่าวว่า "การมีส่วนร่วมในการทำงานการรักษากับลูกค้าเป็นบริบททางสังคมที่
สำหรับการบำบัดโรค jostles ของเขา [sic] ปัญหาส่วนตัวของตัวเองในรูปแบบที่เผชิญหน้าอื่น ๆ ไม่กี่ทำ
ection อีกชั้นอย่างต่อเนื่องในการต่อสู้ส่วนตัวของผู้คน . . ย้ายบำบัดโรคเพื่อหาทางที่จะแก้ปัญหาของเขา
ปัญหาชีวิตของตัวเอง . . . "(พี. 94)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นบทเรียนสำคัญที่เราไม่ได้เรียนรู้ในโรงเรียน แต่มันเป็นสิ่งที่เราถ่ายทอดออกมาเป็น gure
เราได้รับประสบการณ์การทำกายภาพบำบัดที่สามารถบำบัดบำบัด ! เป็น Aponte
และฤดูหนาว ( 1987 ) กล่าว " การมีส่วนร่วมในการรักษางานให้กับลูกค้า เป็นบริบททางสังคมซึ่ง
สำหรับบำบัด jostles ของเขา [ sic ] ปัญหาส่วนตัวของตัวเองในวิธีที่พบอื่น ๆไม่กี่ทำ
ต่อเนื่องเป็นfl ection ในการต่อสู้ส่วนบุคคลของผู้คน . . . . . . . ย้าย therapist เพื่อแสวงหาการแก้ไขของเขา
เองปัญหาชีวิต . . . . . . . . " ( หน้า 94 )