L liposomes with or without crude c

L liposomes with or without crude carotenoid extract or its fractions were subjected to oxidation by singlet oxygen generated by photo sensitisation of methylene blue, and the oxidation was monitored by increase in conjugated diene content. α-Tocopherol was used as a positive control. In case of liposomes without any sample, the conjugated diene content increased rapidly and at the end of 24 h the increase was 5.1 ± 0.8-fold, compared to the level at time zero (Fig. 3A). Compared to the control, in the liposomes containing fraction F3, the increase was marginal (1.7 ± 0.2-fold). Fraction F3 inhibited the oxidation better than the known antioxidant α-tocopherol (2.2 ± 0.1-fold). Even in crude extract the increase was lower (2.7 ± 0.3-fold) compared to fraction F1 and fraction F2. The higher antioxidant activity of fraction F3 is indicated by a higher protection factor (14.1 ± 3.2 units) compared to α-tocopherol (6.2 ± 0.1 units). Comparatively, fraction F2 showed the lowest activity (2.7 ± 0.3 units) (Fig. 3B). The in vitro assays for singlet oxygen quenching activity of extracts had indicated (Table 1) higher activity in fraction F1, followed by fraction F3, fraction F2 and CE, which is different from the observations made with liposome oxidation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Liposomes L มี หรือไม่ มี carotenoid ดิบแยก หรือเศษถูกต้องเกิดออกซิเดชัน โดยออกซิเจนเดี่ยวล้วนแล้วแต่สร้างภาพ sensitisation ของบลูเมทิลีนได และเกิดออกซิเดชันได้ตรวจสอบเพิ่มเนื้อหา diene กลวง ด้วยกองทัพ-Tocopherol ถูกใช้เป็นตัวควบคุมบวก กรณี liposomes โดยตัวอย่างใด ๆ เนื้อหา diene กลวงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และท้ายของ 24 h เพิ่มเป็น 5.1 ± 0.8-fold เมื่อเทียบกับระดับที่เวลาเป็นศูนย์ (Fig. 3A) เมื่อเทียบกับการควบคุม liposomes ประกอบด้วยเศษ F3 เพิ่มมีกำไร (1.7 ± 0.2-fold) เศษส่วน F3 ห้ามออกซิเดชันที่ดีกว่าสารต้านอนุมูลอิสระที่รู้จักกันด้วยกองทัพ-tocopherol (2.2 ± 0.1-fold) แม้ในสารสกัดหยาบ เพิ่มไม่ต่ำกว่า (2.7 ± 0.3-fold) เปรียบเทียบกับเศษส่วน F1 และ F2 เป็นเศษส่วน กิจกรรมการต้านอนุมูลอิสระสูงของเศษ F3 ตามสูงป้องกันตัว (14.1 ± 3.2 หน่วย) เปรียบเทียบกับด้วยกองทัพ-tocopherol (6.2 ± 0.1 หน่วย) ดีอย่างหนึ่ง เศษส่วน F2 พบกิจกรรมสุด (2.7 ± 0.3 หน่วย) (Fig. 3B) Assays ในการปราบการแยกออกซิเจนเสื้อกล้ามได้ระบุกิจกรรมสูง (ตารางที่ 1) ใน F1 ตาม ด้วย F3, F2 เศษส่วนเศษส่วนเศษส่วน และ CE ซึ่งแตกต่างจากการสังเกตกับ liposome ออกซิเดชัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

L ไลโปโซมที่มีหรือไม่มีสารสกัดจาก carotenoid ดิบหรือชิ้นส่วนที่ถูกยัดเยียดให้เกิดออกซิเดชันโดยเสื้อกล้ามออกซิเจนที่เกิดจากอาการแพ้ภาพของสีฟ้าเมทิลีนและการเกิดออกซิเดชันได้รับการตรวจสอบโดยการเพิ่มขึ้นของเนื้อหา diene ผัน แอลฟาโทโคฟีรอถูกนำมาใช้เป็นตัวควบคุมในเชิงบวก ในกรณีของไลโปโซมโดยไม่มีตัวอย่างใด ๆ เนื้อหา diene ผันเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและในตอนท้ายของ 24 ชั่วโมงเพิ่มขึ้นเป็น 5.1 ± 0.8 เท่าเมื่อเทียบกับระดับในเวลาที่เป็นศูนย์ (รูป. 3A) เมื่อเทียบกับการควบคุมในไลโปโซมที่มีส่วน F3 เพิ่มขึ้นเป็นส่วนเพิ่ม (1.7 ± 0.2 เท่า) ส่วน F3 ยับยั้งการเกิดออกซิเดชันที่ดีกว่าสารต้านอนุมูลอิสระที่รู้จักกันαโทโคฟีรอ (2.2 ± 0.1 เท่า) แม้จะอยู่ในสารสกัดที่เพิ่มขึ้นต่ำ (2.7 ± 0.3 เท่า) เมื่อเทียบกับส่วน F1 และ F2 ส่วน ฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระที่สูงขึ้นของส่วน F3 จะแสดงโดยปัจจัยการป้องกันที่สูงขึ้น (14.1 ± 3.2 หน่วย) เมื่อเทียบกับแอลฟาโทโคฟีรอ (6.2 ± 0.1 หน่วย) เปรียบเทียบกับส่วน F2 แสดงให้เห็นว่ากิจกรรมที่ต่ำที่สุด (2.7 ± 0.3 หน่วย) (รูป. 3B) ในหลอดทดลองการวิเคราะห์กิจกรรมดับออกซิเจนเสื้อกล้ามของสารสกัดได้ชี้ให้เห็น (ตารางที่ 1) กิจกรรมที่สูงขึ้นใน F1 ส่วนตามด้วยส่วน F3, F2 ส่วนและ CE ซึ่งแตกต่างจากการสังเกตที่ทำกับการเกิดออกซิเดชันลิโปโซม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมมี หรือ ไม่มีสารแคโรทีนอยด์ตัวดิบหรือเศษส่วนที่ถูกสร้างขึ้นโดย sensitisation ออกซิเจนออกซิเดชันโดยเสื้อกล้ามรูปสีฟ้า และถูกตรวจสอบ โดยการเพิ่มเนื้อหาและได . แอลฟาโทโคเฟอรอล ถูกใช้เป็นตัวควบคุมบวก ในกรณีของไลโปโซม โดยไม่มีตัวอย่างที่และไดเนื้อหาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และในตอนท้ายของ 24 ชั่วโมงเพิ่มเป็น 5.1 ± 0.8-fold เมื่อเทียบกับระดับที่ศูนย์ ( รูปที่ 3 ) เมื่อเทียบกับการควบคุมในไลโปโซมที่มีส่วน F3 , เพิ่มขอบ ( 1.7 ± 0.2-fold ) ส่วน F3 ยับยั้งปฏิกิริยาออกซิเดชันดีกว่าสารแอลฟาโทโคเฟอรอล ( 2.2 รู้จัก± 0.1-fold )แม้สารสกัดเพิ่มลด ( 2.7 ± 0.3-fold ) เทียบกับเศษส่วนเศษส่วน F1 และ F2 ยิ่งต้านออกซิเดชันของส่วน F3 แสดงโดยปัจจัยคุ้มครองสูงกว่า ( 14.1 ± 3.2 หน่วย ) เมื่อเทียบกับแอลฟาโทโคเฟอรอล ( 6.2 ± 0.1 หน่วย ) เปรียบเทียบเศษส่วน F2 พบกิจกรรมสุด ( 2.7 ± 0.3 หน่วย ) ( รูปที่ 3B )ในหลอดทดลอง ) สำหรับเสื้อกล้ามออกซิเจนดับกิจกรรม ( ตารางที่ 1 ) พบว่าสารสกัดมีฤทธิ์สูงกว่า ส่วน F1 , F3 F2 ตามเศษส่วนเศษส่วนและ CE ซึ่งแตกต่างจากการสังเกตด้วยไลโปโซม ออกซิเดชัน