This paper tracks the progress of a

This paper tracks the progress of accruals accounting in
central government in the UK and RoI from the early 1990s.
While it seemed that a common journey to major accounting
change had commenced, the actual outcome of the
process was very different in the two jurisdictions. The UK
embedded accruals-accounting principles in its management
accounting and financial reporting systems, whereas
the RoI made fairly modest changes and fundamentally
retained cash-based systems.
Given the link between accruals accounting and NPM,
the varying trajectories of accounting change were perhaps
not unexpected. Hood (1995) identified the UK as
a high-intensity adopter, as opposed to the RoI being a
medium-intensity adopter, of NPM ideas, and the outcome
of the change process in the two countries aligns with these
classifications.Fromthe interviews, particularly from those
conducted in the RoI, and from earlier research (Mellett
et al., 2007), the UK approach with respect to accruals
accounting is portrayed as rather ideological, or perhaps
dogmatic, where positions are taken based on insufficiently
examined premises. By contrast, the RoI appears more
pragmatic whereby an idea or approach is assessed in terms
of its observable practical consequences. Coupled with this,
a more consensual culture of discussion and debate, in an
environment where concerns were increasingly emerging,
appears to have slowed, or even dissipated, enthusiasm in
the RoI. In particular, a realisation of the difficulty of sustaining
the change to accruals accounting on cost-benefit
grounds is clear from the UK interviews in this study (and
also in earlier Connolly and Hyndman, 2006, research).
Such information obviously filtered to those considering
change in the RoI (as was highlighted in the RoI interviews)
and this seemed to influence opinion.
Perhaps a surprising feature of this research is that the
RoI ostensibly appeared to commit itself to such a significant
and radical accounting change in the early 1990s.
An aspect of this appeared to be influenced by the ‘MSc
group’ of senior civil servants who visited New Zealand
and Australia. These individuals seemed to be convinced
by the potential benefits of accruals accounting (albeit that
none of this group was from a professional accountancy
background) and they sought to become influencers for
change within the RoI. However, the ability of this small
group of bureaucrats to maintain momentum was limited,
something anticipated from Carpenter and Feroz’s
(2001) research, as the impact of such a significant transformation
became more widely appreciated, and in the
more bottom-up, consensual RoI culture, the opportunity
to oppose or restrict change was given room to develop. In
addition, political forces remained peripheral to the arguments,
while the more administrative ‘centre’ (possibly
best represented by the Department of Finance), at least
initially, appeared supportive but not overly forcing.
What occurred with respect to accruals accounting for
central government in the RoI can be contrasted with what
happened in the UK. RAB was ‘driven’ into the UK, a process
possibly redolent of coercive isomorphism (Meyer and
Rowan, 1977). Senior political figures had championed a
wide range of NPM reforms, providing a rationale for these
in terms that the public sector needed to be more performance
focused and managers needed to be provided with
better information to make decisions. RAB fitted into this
scheme and was similarly supported. It was only in 1994
that it was proposed to adopt accruals accounting in central
government in the UK; similar to when it was being
mooted in the RoI. But what happened thereafter was very
different. In the UK the initial announcement was quickly
followed by a Green (discussion) Paper in 1994 and a UK
Treasury White (policy) Paper in 1995 which contained the
broad strategy for managing the transition and presented
a timetable for ‘live’ management accounting and financial
reporting systems by 2003/2004.
A main difference between the UK and RoI is that of
political and ideological drive, something suggested by
Hofstede (2001) and Pina et al. (2009). Since the 1970s
NPM was regarded by all major UK parties as received
political wisdom, being viewed as what was required to
be a modern, effective public administration. In contrast,
the RoI, possibly because of amore consensual, collectivist
culture than the UK in terms of both politics and social
issues, did not experience such a shift in public policy. A
lack of strong political ideology in the RoI, coupled with
an electoral system that often resulted in coalition governments
(rather than a majoritarian government as was
generally the situation in the UK) reinforced amore reflective,
gradualist approach. In such an environment radical
and speedy shifts in public policy are unlikely; and the
opportunity to block change from within, or from below, is
increased. Certainly the RoI interviews demonstrated that
there was an apprehens

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระดาษนี้ติดตามความคืบหน้าของบัญชีในการรับรู้รัฐบาลกลางในสหราชอาณาจักรและ RoI จากช่วงปี 1990ในขณะที่ดูเหมือนว่า ค่าเดินทางการบัญชีที่สำคัญเปลี่ยนยฒ ผลที่เกิดขึ้นจริงของการกระบวนการไม่แตกต่างกันมากในประเทศที่สอง สหราชอาณาจักรหลักการรับรู้บัญชีที่ฝังตัวในการบริหารจัดการบัญชี และการเงินระบบ รายงานในขณะที่RoI เปลี่ยนแปลงค่อนข้างเล็ก และลึกซึ้งระบบที่ใช้เงินสดที่เก็บรักษาไว้ให้การเชื่อมโยงระหว่างการรับรู้บัญชีและ NPMลูกทีมที่แตกต่างกันของการเปลี่ยนแปลงทางบัญชีได้ทีไม่ไม่คาดคิด ฮูด (1995) ระบุสหราชอาณาจักรเป็นมีความเข้มสูงเบิ้ลแท็ป ตรงข้ามกับร้อยเป็นความเข้มปานกลางเบิ้ลแท็ป แนวคิด NPM และผลการเปลี่ยนแปลง ในทั้งสองประเทศจัดเหล่านี้การจัดประเภท สัมภาษณ์ Fromthe โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากผู้ดำเนินการ ในการร้อย จากงานวิจัยก่อนหน้านี้ (Mellettet al. 2007), UK วิธีการเกี่ยวกับการรับรู้บัญชีมีเซ็กส์ เป็นอุดมการณ์ค่อนข้าง หรือบางทีนา ๆ ที่จะได้รับตำแหน่งขึ้นอยู่ไม่เพียงพอตรวจสอบสถาน โดยคมชัด RoI ปรากฏเพิ่มเติมในทางปฏิบัติโดยความคิดหรือวิธีประเมินคำผลปฏิบัติการ observable คู่นี้วัฒนธรรม consensual ขึ้นการอภิปรายกัน ในการสภาพแวดล้อมที่กังวลได้เกิดขึ้นปรากฏช้าลง หรือ dissipated แม้ ความกระตือรือร้นในthe RoI. In particular, a realisation of the difficulty of sustainingthe change to accruals accounting on cost-benefitgrounds is clear from the UK interviews in this study (andalso in earlier Connolly and Hyndman, 2006, research).Such information obviously filtered to those consideringchange in the RoI (as was highlighted in the RoI interviews)and this seemed to influence opinion.Perhaps a surprising feature of this research is that theRoI ostensibly appeared to commit itself to such a significantand radical accounting change in the early 1990s.An aspect of this appeared to be influenced by the ‘MScgroup’ of senior civil servants who visited New Zealandand Australia. These individuals seemed to be convincedby the potential benefits of accruals accounting (albeit thatnone of this group was from a professional accountancybackground) and they sought to become influencers forchange within the RoI. However, the ability of this smallgroup of bureaucrats to maintain momentum was limited,something anticipated from Carpenter and Feroz’s(2001) research, as the impact of such a significant transformationbecame more widely appreciated, and in themore bottom-up, consensual RoI culture, the opportunityto oppose or restrict change was given room to develop. Inaddition, political forces remained peripheral to the arguments,while the more administrative ‘centre’ (possiblybest represented by the Department of Finance), at leastinitially, appeared supportive but not overly forcing.What occurred with respect to accruals accounting forcentral government in the RoI can be contrasted with whathappened in the UK. RAB was ‘driven’ into the UK, a processpossibly redolent of coercive isomorphism (Meyer andRowan, 1977). Senior political figures had championed awide range of NPM reforms, providing a rationale for thesein terms that the public sector needed to be more performancefocused and managers needed to be provided withbetter information to make decisions. RAB fitted into thisscheme and was similarly supported. It was only in 1994that it was proposed to adopt accruals accounting in centralgovernment in the UK; similar to when it was beingmooted in the RoI. But what happened thereafter was verydifferent. In the UK the initial announcement was quicklyfollowed by a Green (discussion) Paper in 1994 and a UKTreasury White (policy) Paper in 1995 which contained thebroad strategy for managing the transition and presenteda timetable for ‘live’ management accounting and financialreporting systems by 2003/2004.A main difference between the UK and RoI is that ofpolitical and ideological drive, something suggested byHofstede (2001) and Pina et al. (2009). Since the 1970sNPM was regarded by all major UK parties as receivedpolitical wisdom, being viewed as what was required tobe a modern, effective public administration. In contrast,the RoI, possibly because of amore consensual, collectivistculture than the UK in terms of both politics and socialissues, did not experience such a shift in public policy. Alack of strong political ideology in the RoI, coupled withan electoral system that often resulted in coalition governments(rather than a majoritarian government as wasgenerally the situation in the UK) reinforced amore reflective,gradualist approach. In such an environment radicaland speedy shifts in public policy are unlikely; and theopportunity to block change from within, or from below, isincreased. Certainly the RoI interviews demonstrated thatthere was an apprehens

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระดาษนี้จะติดตามความคืบหน้าของรายการคงค้างบัญชีใน
รัฐบาลกลางในสหราชอาณาจักรและผลตอบแทนการลงทุนจากต้นปี 1990.
ในขณะที่ดูเหมือนว่าการเดินทางร่วมกันกับการบัญชีที่สำคัญ
การเปลี่ยนแปลงได้เริ่มผลที่เกิดขึ้นจริงของ
กระบวนการที่แตกต่างกันมากในช่วงสองเขตอำนาจศาล สหราชอาณาจักร
ฝังหลักการคงค้างบัญชีในการบริหารจัดการ
การบัญชีและระบบการรายงานทางการเงินในขณะที่
ผลตอบแทนการลงทุนทำให้มีการเปลี่ยนแปลงเจียมเนื้อเจียมตัวเป็นธรรมและพื้นฐาน
สะสมระบบเงินสดตาม.
ได้รับการเชื่อมโยงระหว่างบัญชีคงค้างและ NPM ที่
วิถีที่แตกต่างกันของการเปลี่ยนแปลงบัญชีที่มีอาจจะ
ไม่คาดคิด . เครื่องดูดควัน (1995) ระบุว่าสหราชอาณาจักรเป็น
ยอมรับความเข้มสูงเมื่อเทียบกับผลตอบแทนการลงทุนเป็น
บุตรบุญธรรมขนาดความรุนแรงของความคิด NPM และผล
ของกระบวนการเปลี่ยนแปลงของทั้งสองประเทศเหล่านี้สอดคล้องกับ
การสัมภาษณ์ classifications.Fromthe โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จากผู้ที่
ดำเนินการในผลตอบแทนการลงทุนและจากการวิจัยก่อนหน้านี้ (Mellett
et al., 2007) วิธีการที่สหราชอาณาจักรเกี่ยวกับการคงค้าง
บัญชีเป็นภาพที่ค่อนข้างอุดมการณ์หรือบางทีอาจจะ
ดันทุรังที่ตำแหน่งจะถูกนำขึ้นอยู่กับการขาดแคลน
สถานที่ตรวจสอบ ในทางตรงกันข้ามผลตอบแทนการลงทุนที่ปรากฏมากขึ้น
ในทางปฏิบัติโดยความคิดหรือวิธีการที่จะมีการประเมินในแง่
ของผลกระทบของการปฏิบัติที่สังเกตได้ ควบคู่ไปกับการนี้
วัฒนธรรมความยินยอมมากขึ้นของการอภิปรายและการอภิปรายใน
สภาพแวดล้อมที่มีความกังวลโผล่ออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ
ดูเหมือนจะมีการชะลอตัวหรือกระจายแม้กระทั่งความกระตือรือร้นใน
ผลตอบแทนการลงทุน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการสำนึกของความยากลำบากในการค้ำจุน
การเปลี่ยนแปลงไปยังคงค้างการบัญชีต้นทุนและผลประโยชน์
พื้นที่เป็นที่ชัดเจนจากการสัมภาษณ์สหราชอาณาจักรในการศึกษาครั้งนี้ (และ
ยังอยู่ในก่อนหน้านี้คอนเนลลี่และ Hyndman 2006 การวิจัย).
ข้อมูลดังกล่าวกรองอย่างเห็นได้ชัดให้กับผู้ที่พิจารณา
การเปลี่ยนแปลงในผลตอบแทนการลงทุน (ตามที่เป็นไฮไลต์ในการสัมภาษณ์ ROI)
และครั้งนี้ดูเหมือนจะมีอิทธิพลต่อความเห็น.
บางทีอาจจะเป็นคุณลักษณะที่น่าแปลกใจของงานวิจัยนี้คือการที่
ผลตอบแทนการลงทุนอย่างเห็นได้ชัดปรากฏที่จะกระทำตัวเองเพื่อการดังกล่าวอย่างมีนัยสำคัญ
การเปลี่ยนแปลงบัญชีและรุนแรงในช่วงปี 1990.
ด้านนี้ปรากฏว่าได้รับอิทธิพลมาจาก 'MSc
กลุ่มของข้าราชการระดับสูงที่มาเยือนนิวซีแลนด์
และออสเตรเลีย บุคคลเหล่านี้ดูเหมือนจะเชื่อ
โดยผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นจากเงินคงค้างบัญชี (แม้ว่าที่
ไม่มีของกลุ่มนี้มาจากบัญชีมืออาชีพ
พื้นหลัง) และพวกเขาพยายามที่จะกลายเป็นผู้มีอิทธิพลสำหรับ
การเปลี่ยนแปลงภายในผลตอบแทนการลงทุน อย่างไรก็ตามความสามารถของเล็ก ๆ นี้
กลุ่มของข้าราชการที่จะรักษาโมเมนตัมถูก จำกัด ,
บางสิ่งบางอย่างที่คาดการณ์ไว้จากไม้และ Feroz ของ
(2001) การวิจัยผลกระทบเช่นการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ
กลายเป็นนิยมกันอย่างแพร่หลายมากขึ้นและใน
มากขึ้นด้านล่างขึ้นผลตอบแทนการลงทุนความยินยอม วัฒนธรรมโอกาสที่
จะต่อต้านหรือ จำกัด การเปลี่ยนแปลงห้องพักได้รับการพัฒนา ใน
นอกจากนี้กองกำลังทางการเมืองยังคงอยู่ต่อพ่วงกับข้อโต้แย้ง
ในขณะที่มากขึ้นในการบริหาร 'ศูนย์' (อาจจะ
เป็นตัวแทนที่ดีที่สุดโดยกระทรวงการคลัง) อย่างน้อย
ในตอนแรกปรากฏสนับสนุน แต่ไม่มากเกินไปบังคับ.
สิ่งที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับการคงค้างบัญชีสำหรับ
รัฐบาลกลาง ในผลตอบแทนการลงทุนจะเทียบกับสิ่งที่
เกิดขึ้นในสหราชอาณาจักร กระต่ายได้รับการผลักดันเข้าสู่สหราชอาณาจักรกระบวนการที่
อาจจะมีกลิ่นหอมของมอร์ฟบีบบังคับ (เมเยอร์และ
โร, 1977) ตัวเลขทางการเมืองอาวุโสได้ปกป้อง
ช่วงกว้างของการปฏิรูป NPM ให้เหตุผลสำหรับการเหล่านี้
ในแง่ที่ภาครัฐจะต้องประสิทธิภาพมากขึ้น
มุ่งเน้นและผู้จัดการจำเป็นที่จะให้มี
ข้อมูลที่ดีกว่าในการตัดสินใจ RAB ติดตั้งลงในนี้
โครงการและได้รับการสนับสนุนในทำนองเดียวกัน มันเป็นเพียงในปี 1994
ว่ามันเป็นข้อเสนอที่จะนำเงินคงค้างในบัญชีกลาง
ของรัฐบาลในสหราชอาณาจักร; คล้ายกับเมื่อมันถูก
mooted ในผลตอบแทนการลงทุน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นเป็นอย่างมาก
ที่แตกต่างกัน ในสหราชอาณาจักรประกาศเริ่มต้นได้รับการได้อย่างรวดเร็ว
ตามด้วยสีเขียว (สนทนา) กระดาษในปี 1994 และในสหราชอาณาจักร
ธนารักษ์สีขาว (นโยบาย) กระดาษในปี 1995 ซึ่งมีอยู่
กลยุทธ์ในวงกว้างสำหรับการจัดการการเปลี่ยนแปลงและนำเสนอ
ตารางเวลาสำหรับการ 'สด' การบัญชีการจัดการและการเงิน
ระบบการรายงานโดย 2003/2004.
ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างสหราชอาณาจักรและผลตอบแทนการลงทุนเป็นที่ของ
อุดมการณ์ทางการเมืองและไดรฟ์บางสิ่งบางอย่างที่แนะนำโดย
Hofstede (2001) และ Pina, et al (2009) ตั้งแต่ปี 1970
NPM รับการยกย่องจากทุกฝ่ายที่สำคัญในสหราชอาณาจักรที่ได้รับเป็น
ภูมิปัญญาทางการเมืองถูกมองว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องเพื่อ
เป็นที่ทันสมัยการบริหารราชการที่มีประสิทธิภาพ ในทางตรงกันข้าม
ผลตอบแทนการลงทุนอาจจะเป็นเพราะ Amore ยินยอมฝ่ายซ้าย
วัฒนธรรมกว่าสหราชอาณาจักรทั้งในแง่ของการเมืองและสังคม
ปัญหาไม่ได้พบเช่นการเปลี่ยนแปลงในนโยบายสาธารณะ
ขาดอุดมการณ์ทางการเมืองที่แข็งแกร่งในผลตอบแทนการลงทุนควบคู่กับ
ระบบการเลือกตั้งที่มักจะส่งผลให้รัฐบาลผสม
(แทนที่จะเป็นรัฐบาล majoritarian เป็นได้
โดยทั่วไปสถานการณ์ในสหราชอาณาจักร) เสริม Amore สะท้อน
วิธี gradualist ในสภาพแวดล้อมที่รุนแรงเช่น
การเปลี่ยนแปลงและรวดเร็วในการกำหนดนโยบายสาธารณะไม่น่า; และ
โอกาสที่จะป้องกันการเปลี่ยนแปลงจากภายในหรือจากด้านล่างจะ
เพิ่มขึ้น แน่นอนการสัมภาษณ์ ROI แสดงให้เห็นว่า
มีการ apprehens