NUMBER AND PLACEMENT OF DORSAL-FIN

NUMBER AND PLACEMENT OF DORSAL-FIN SPINES.—
Eospinus has three dorsal spines. The plesiomorphic condition
for tetraodontiforms is six spines, as found in all Triacanthoidei
and in Eoplectus, the most generalized representative of the
Tetraodontoidea. Within the Tetraodontoidei, reduction in the
number of dorsal spines has taken place independently in the
Balistoidea (5-6 spines in Spinacanthidae, 2-3 or rarely 1 in
Balistidae, and none in Ostraciidae) and Tetraodontoidea (6
spines in the Eocene Eoplectidae, 1-3 rudimentary spines or
none in Triodontidae, and none in the Eocene Zignoichthyidae,
Tetraodontidae, Diodontidae, and Molidae).
Winterbottom's (1974) phylogeny of the balistoids indicates
that an a posteriori synapomorphy of the ostraciids is the
posterior migration of the basal pterygiophore of the spiny
dorsal fin toward the origin of the soft dorsal fin and the
complete loss of the spiny dorsal fin, with the pterygiophores
becoming the prominent supraneural element found just in
front of the first basal pterygiophore of the soft dorsal fin in all
ostraciids. Conversely, the sister group relationship of balistids
and spinacanthids is supported by the anterior migration of the
dorsal spines and their pterygiophores to at least the rear of the
skull, which condition is apomorphic relative to the position
just behind the rear of the skull in the triacanthoid and
eoplectid-based outgroups. Spinacanthids retained five or six
dorsal spines from the ancestral triacanthoid-eoplectid condition
and these spines migrated even further forward onto the
top of the skull over the eye and greatly increased in length
relative to the moderate length in triacanthoids and eoplectids.
The reduction of the number of dorsal spines in balistids to
three in balistins and to two (rarely one) in monacanthins is
independent of the loss of spines in ostraciids. Balistins
retained the position of the spiny dorsal fin and their supports
at the rear of the skull, plesiomorphic for the balistidspinacanthid
clade, while monacanthins further specialized by
the migration of the spines further forward onto the top of the
skull, usually to the region of the eye or even in front of the eye.
The forward migration of the spiny dorsal fin in monacanthins
is here interpreted as independent of that in spinacanthids.
The presence of three dorsal spines in Eospinus relates it to
balistids within the spinacanthid-balistid clade, while the origin
of the spines at the rear of the skull is the ancestral condition for
that clade.
On the basis only of the number of dorsal spines and not of
their position (nor of the supraneural in their absence),
spinacanthids with five or six spines would be the sister group
of both balistids and ostraciids, with three or fewer spines being
a synapomorphy for a balistid-ostraciid clade and the complete
loss of the dorsal spines a synapomorphy of ostraciids.
It is clear that the position of the spiny dorsal fin was
anterior, toward the rear of the skull, in the ancestral balistoid.
One could hypothesize that the spines were lost in ostraciids
while still in this position and that only then did the basal
pterygiophores, having lost their original function of spine
support, migrate posteriorly to the origin of the soft dorsal fin
to become the supraneural. However, in triodontids, which are
the only tetraodontiforms with a rudimentary spiny dorsal fin,
the spiny dorsal fin and its pterygiophores have migrated
posteriorly to just in front of the soft dorsal fin. Moreover,
when the rudimentary spiny dorsal fin is absent (Indian Ocean
populations) in the only Recent species, Triodon macropterus
Lesson, the basal pterygiophores are entirely comparable to the
posteriorly placed supraneural of ostraciids. This analogous
positioning of the pterygial supports of the absent spiny dorsal
fin in triodontids and ostraciids is in conformity with
Winterbottom's (1974) contention of the sister group relationship
of spinacanthids and balistids, both of which have anterior
migration of the spiny dorsal fin, and the sister group
relationship of that clade with the ostraciids, which have
posterior migration of the pterygiophores and loss of the spines.
This scenario also is consistent with Rosen's (1984) hypothesis
of ostraciid relationships.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวนและตำแหน่งของ DORSAL FIN SPINES. —Eospinus spines dorsal สามได้ สภาพ plesiomorphicสำหรับ tetraodontiforms spines 6 เป็นพบใน Triacanthoidei ทั้งหมดและ Eoplectus เมจแบบทั่วไปมากที่สุดตัวแทนของการTetraodontoidea ภายใน Tetraodontoidei ลดการจำนวน dorsal spines ได้เกิดขึ้นอย่างอิสระในการBalistoidea (5-6 spines ใน Spinacanthidae, 2-3 หรือไม่ค่อย ใน 1Balistidae และไม่มีในวงศ์ปลาปักเป้ากล่อง) และ Tetraodontoidea (6spines ใน Eocene Eoplectidae, spines rudimentary 1-3 หรือไม่มีใน Triodontidae และไม่มีใน Eocene ZignoichthyidaeTetraodontidae, Diodontidae และวงศ์ปลาแสงอาทิตย์)บ่งชี้ของ Winterbottom phylogeny (1974) ของ balistoidsที่เป็นแบบ posteriori synapomorphy ของ ostraciids เป็นการหลังย้าย pterygiophore โรคของที่ฟานเหลืองdorsal fin ไปยังจุดเริ่มต้นของครีบ dorsal นุ่มและสูญเสียหู dorsal ฟานเหลือง กับ pterygiophores สมบูรณ์supraneural โดดเด่นกลายเป็นองค์ประกอบพบในหน้า pterygiophore โรคแรกของฟิน dorsal นุ่มในทั้งหมดostraciids ในทางกลับกัน เครือกลุ่มความสัมพันธ์ของ balistidsและ spinacanthids ได้รับการสนับสนุน โดยการย้ายแอนทีเรียร์dorsal spines และ pterygiophores ของพวกเขาให้น้อยด้านหลังของแบบกะโหลกศีรษะ เงื่อนไขใดเป็น apomorphic สัมพันธ์กับตำแหน่งหลังด้านหลังของกะโหลกศีรษะใน triacanthoid และโดย eoplectid outgroups Spinacanthids สะสมห้าหรือหกspines dorsal จากสภาพโบราณ triacanthoid-eoplectidและ spines เหล่านี้โยกย้ายยิ่งไปลงด้านบนของกะโหลกศีรษะเหนือตา และเพิ่มขึ้นอย่างมากในความยาวความยาวปานกลางใน triacanthoids และ eoplectidsการลดจำนวนของ dorsal spines ใน balistids ไปสาม balistins และสอง (ไม่ค่อยหนึ่ง) ใน monacanthinsอิสระของการสูญเสียของ spines ใน ostraciids Balistinsรักษาตำแหน่งของหู dorsal ฟานเหลืองและสนับสนุนของพวกเขาที่ด้านหลังของกะโหลกศีรษะ plesiomorphic สำหรับการ balistidspinacanthidclade ในขณะที่ monacanthins ความเพิ่มเติมโดยการย้ายของ spines เพิ่มเติมไปข้างหน้าไปยังด้านบนของใบกะโหลกศีรษะ ปกติเพื่อให้ตา หรือแม้แต่ หน้าตาย้ายไปข้างหน้าของครีบ dorsal ฟานเหลืองใน monacanthinsที่นี่จะถูกแปลงเป็นอิสระซึ่งใน spinacanthidsของ spines dorsal สามใน Eospinus เกี่ยวข้องกับการจุดเริ่มต้นในขณะที่ balistids ภายใน clade spinacanthid balistidสภาพโบราณสำหรับเป็น spines ที่ด้านหลังของกะโหลกศีรษะclade ที่บนพื้นฐานของจำนวน dorsal spines และไม่เท่านั้นตำแหน่งของพวกเขา (หรือ ของ supraneural ในการขาดงาน),spinacanthids กับห้า หรือหก spines จะเครือกลุ่มbalistids และ ostraciids มี spines สาม หรือน้อยกว่าได้synapomorphy clade balistid ostraciid และสมบูรณ์การสูญเสีย spines dorsal เป็น synapomorphy ของ ostraciidsเป็นที่ชัดเจนว่า คือตำแหน่งของครีบ dorsal ฟานเหลืองแอนทีเรียร์ ไปทางด้านหลังของกะโหลกศีรษะ ใน balistoid โบราณหนึ่งสามารถ hypothesize ว่า spines ที่ได้หายไปใน ostraciidsขณะที่ยังคงอยู่ใน ตำแหน่งและหลังจากนั้นได้ในโรคpterygiophores มีการสูญเสียการทำงานเดิมของกระดูกสันหลังสนับสนุน ย้ายไปจุดเริ่มต้นของครีบ dorsal นุ่ม posteriorlyเป็น การ supraneural อย่างไรก็ตาม triodontids ซึ่งอยู่tetraodontiforms เดียวกับ rudimentary ฟานเหลือง dorsal finย้ายมาฟานเหลือง dorsal fin และ pterygiophores ของposteriorly ไปหน้าหู dorsal นุ่ม นอกจากนี้เมื่อการ rudimentary ฟานเหลือง dorsal fin จะขาด (มหาสมุทรอินเดียประชากร) ในสายพันธุ์ล่าสุดเท่านั้น Triodon macropterusบทเรียน pterygiophores โรคได้ทั้งหมดเทียบเท่ากับการposteriorly อยู่ supraneural ostraciids คู่นี้ตำแหน่งของสนับสนุน pterygial ของที่ขาดฟานเหลือง dorsalหู triodontids และ ostraciids ใน conformity ด้วยไปยังช่วงชิงงานมาก (1974) และบนที่ต่าง ๆ ของ Winterbottom ของเครือกลุ่มสัมพันธ์spinacanthids และ balistids ซึ่งทั้งสองมีแอนทีเรียร์ย้ายของฟิน dorsal ฟานเหลือง เครือกลุ่มความสัมพันธ์ของ clade ที่มี ostraciids ซึ่งมีย้ายหลัง pterygiophores และสูญเสียการ spinesสถานการณ์นี้จะสอดคล้องกับสมมติฐาน (1984) ของโรความสัมพันธ์ใน ostraciid

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนและตำแหน่งของครีบหลังครีบ SPINES.-
Eospinus มีสามเงี่ยงครีบหลัง สภาพ plesiomorphic
สำหรับ tetraodontiforms หกสันที่พบใน Triacanthoidei
ทั้งหมดและในEoplectus ตัวแทนทั่วไปส่วนใหญ่ของ
Tetraodontoidea ภายใน Tetraodontoidei
ลดลงในจำนวนเงี่ยงหลังได้ที่สถานที่เป็นอิสระใน
Balistoidea (5-6 เงี่ยงใน Spinacanthidae 2-3 หรือไม่ค่อย 1 ใน
Balistidae และไม่มีใครใน Ostraciidae) และ Tetraodontoidea (6
หนามใน Eocene Eoplectidae, 1-3
เงี่ยงพื้นฐานหรือใครในTriodontidae และไม่มีใครใน Eocene Zignoichthyidae,
วงศ์ปลาปักเป้าฟันสี่ซี่, Diodontidae และ Molidae).
วินเทอร์ (1974) เชื้อชาติของ balistoids
บ่งชี้ว่าsynapomorphy posteriori ของ ostraciids
คือการโยกย้ายหลังของฐานpterygiophore หนามของครีบหลังไปยังจุดเริ่มต้นของครีบหลังที่อ่อนนุ่มและการสูญเสียที่สมบูรณ์ของครีบหลังหนามที่มีpterygiophores กลายเป็นองค์ประกอบที่โดดเด่น supraneural พบเพียงในด้านหน้าของpterygiophore ฐานแรกของครีบหลังอ่อนในทุกostraciids ตรงกันข้ามความสัมพันธ์ที่น้องสาวของกลุ่ม balistids และ spinacanthids รับการสนับสนุนจากการโยกย้ายด้านหน้าของกระดูกสันหลังหลังและpterygiophores ของพวกเขาอย่างน้อยด้านหลังของกะโหลกศีรษะซึ่งสภาพที่เป็นญาติapomorphic ไปยังตำแหน่งที่อยู่ด้านหลังด้านหลังของกะโหลกศีรษะในtriacanthoid ที่ และoutgroups eoplectid ตาม Spinacanthids เก็บไว้ห้าหรือหกเงี่ยงหลังจากสภาพของบรรพบุรุษtriacanthoid-eoplectid และหนามเหล่านี้อพยพให้ดียิ่งขึ้นไปข้างหน้าไปยังด้านบนของกะโหลกศีรษะเหนือตาและเพิ่มขึ้นอย่างมากในระยะเวลาที่สัมพันธ์กับความยาวในระดับปานกลางในtriacanthoids และ eoplectids. การลดลงของจำนวนที่ สันใน balistids หลังไปสามbalistins และสอง (ไม่ค่อยหนึ่ง) ใน monacanthins เป็นอิสระจากการสูญเสียของกระดูกสันหลังในostraciids Balistins สะสมตำแหน่งของครีบหลังหนามและการสนับสนุนของพวกเขาที่ด้านหลังของกะโหลกศีรษะ plesiomorphic สำหรับ balistidspinacanthid clade ขณะ monacanthins เชี่ยวชาญต่อไปโดยการย้ายถิ่นของเงี่ยงต่อไปข้างหน้าไปยังด้านบนของกะโหลกศีรษะมักจะไปยังภูมิภาคของตาหรือแม้กระทั่งในด้านหน้าของตา. การโยกย้ายไปข้างหน้าของครีบหลังหนามใน monacanthins ถูกตีความว่านี่เป็นอิสระที่อยู่ใน spinacanthids. การปรากฏตัวของสามเงี่ยงครีบหลังใน Eospinus จะเกี่ยวข้องกับมันbalistids ภายใน spinacanthid-balistid clade ในขณะที่ ต้นกำเนิดของกระดูกสันหลังที่ด้านหลังของกะโหลกศีรษะที่เป็นเงื่อนไขของบรรพบุรุษสำหรับclade ว่า. บนพื้นฐานเดียวของจำนวนเงี่ยงครีบหลังและไม่ได้ของตำแหน่งของพวกเขา (หรือของ supraneural ในกรณีที่ไม่มีของพวกเขา) spinacanthids กับห้าหรือหกเงี่ยงจะ เป็นกลุ่มสาวของbalistids และ ostraciids สามหรือน้อยกว่าเงี่ยงเป็นsynapomorphy สำหรับ clade balistid-ostraciid และสมบูรณ์การสูญเสียของเงี่ยงครีบหลังsynapomorphy ของ ostraciids ได้. เป็นที่ชัดเจนว่าตำแหน่งของครีบหลังหนามนั้นก่อนไปทางด้านหลังของกะโหลกศีรษะใน balistoid บรรพบุรุษ. หนึ่งอาจตั้งสมมติฐานว่าสันได้หายไปใน ostraciids ขณะที่ยังคงอยู่ในตำแหน่งนี้และเพียงแล้วทำฐานpterygiophores มีการสูญเสียการทำงานเดิมของกระดูกสันหลังสนับสนุนย้ายปลายทางไปจุดเริ่มต้นของครีบหลังอ่อนที่จะกลายเป็น supraneural อย่างไรก็ตามใน triodontids ซึ่งเป็นtetraodontiforms เท่านั้นที่มีครีบหลังหนามพื้นฐานครีบหลังหนามและpterygiophores ได้อพยพปลายทางเพียงในด้านหน้าของครีบหลังที่อ่อนนุ่ม นอกจากนี้เมื่อครีบหลังหนามพื้นฐานขาด(มหาสมุทรอินเดียประชากร) ในสายพันธุ์เท่านั้นล่าสุด Triodon macropterus บทเรียนที่ pterygiophores ฐานมีทั้งเทียบเคียงกับวางปลายทางsupraneural ของ ostraciids นี้คล้ายการวางตำแหน่งของการสนับสนุน pterygial ของหลังหนามขาดครีบในtriodontids และ ostraciids อยู่ในสอดคล้องกับวินเทอร์(1974) การต่อสู้ของความสัมพันธ์น้องสาวกลุ่มของspinacanthids และ balistids ซึ่งทั้งสองมีก่อนการย้ายถิ่นของครีบหลังหนามและกลุ่มสาวสัมพันธ์ของ clade กับ ostraciids ซึ่งมีการโยกย้ายหลังของpterygiophores และการสูญเสียสัน. สถานการณ์นี้ยังมีความสอดคล้องกับโรเซ็นของ (1984) สมมติฐานของความสัมพันธ์ostraciid

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำนวนและตำแหน่งของ dorsal-fin หนาม -
eospinus มีสามเงี่ยงครีบหลัง .
ภาพ plesiomorphic สำหรับ tetraodontiforms 6 หนาม เท่าที่พบใน triacanthoidei
และ eoplectus ตัวแทนทั่วไปส่วนใหญ่ของ
tetraodontoidea . ภายใน tetraodontoidei ลดใน
จำนวนเงี่ยงครีบหลังมีสถานที่อย่างอิสระใน
balistoidea ( 5-6 หนามใน spinacanthidae 2-3 หรือแทบจะ 1 ใน
กลุ่มดาววัว และไม่มีในวงศ์ปลาปักเป้ากล่อง ) และ tetraodontoidea ( 6
หนามในอีโอซีน eoplectidae 1-3 เป็นพื้นฐานหนามหรือ
ไม่มีใน triodontidae และไม่มีในอีโอซีน zignoichthyidae
วงศ์ปลาปักเป้าฟันสองซี่ Tetraodontidae , , , และโมลิดี )
( 1974 ) ระบบเชื้อชาติของวินเตอร์เบิตเทิ่มการ balistoids บ่งชี้
ที่จากผลไปสู่เหตุ synapomorphy ของ ostraciids เป็นด้านหลังของ pterygiophore
การย้ายถิ่นฐานของหนาม
ครีบต่อจุดเริ่มต้นของครีบหลังอ่อนและ
การสูญเสียที่สมบูรณ์ของครีบหลังมีหนามด้วย pterygiophores
เป็นองค์ประกอบที่โดดเด่นที่พบใน supraneural
ด้านหน้าของ pterygiophore แรกเริ่มแรกของครีบ หลังอ่อนทั้งหมด
ostraciids . ในทางกลับกันน้องกลุ่มความสัมพันธ์ของ balistids
spinacanthids และได้รับการสนับสนุนโดยการย้ายถิ่นฐานด้านหน้าของครีบหลังและ pterygiophores
หนามน้อย ด้านหลังของ
กะโหลก สภาพที่ apomorphic สัมพัทธ์กับตำแหน่ง
หลังด้านหลังของกะโหลกศีรษะใน triacanthoid และ
eoplectid ตาม outgroups . spinacanthids เก็บไว้ห้าหรือหก
เงี่ยงครีบหลังจากบรรพบุรุษ triacanthoid eoplectid เงื่อนไข และหนามเหล่านี้อพยพอีก

ส่งต่อไปยังด้านบนของกะโหลกศีรษะเหนือตาและเพิ่มขึ้นอย่างมากในความยาว
เมื่อเทียบกับความยาวปานกลางใน triacanthoids และ eoplectids .
ลดจํานวนเงี่ยงครีบหลังใน balistids

3 balistins และสอง ( แทบหนึ่ง monacanthins
) คือ