The Reincarnation of Saint-Orlan, a

The Reincarnation of Saint-Orlan, a new project that started in 1990, involves a series of plastic surgeries through which the artist transformed herself into elements from famous paintings and sculptures of women. As a part of her 'Carnal Art' manifesto, these works were filmed and broadcast in institutions throughout the world, such as the Centre Georges Pompidou in Paris and the Sandra Gehring Gallery in New York.[14] Orlan's goal in these surgeries is to acquire the ideal of female beauty as depicted by male artists. When the surgeries are complete, she will have the chin of Botticelli’s Venus, the nose of Jean-Léon Gérôme's Psyche, the lips of François Boucher’s Europa, the eyes of Diana (as depicted in a 16th-century French School of Fontainebleu painting), and the forehead of Leonardo da Vinci’s Mona Lisa. Orlan picked these characters “not for the canons of beauty they represent... but rather on account of the stories associated with them." Orlan chose Diana, because she is inferior to the gods and men, but is leader of the goddesses and women; Mona Lisa, because of the standard of beauty, or anti-beauty, that she represents; Psyche, because of the fragility and vulnerability within her soul; Venus, for carnal beauty; and Europa, for her adventurous outlook on the future.[15]

Instead of condemning cosmetic surgery, Orlan embraces it; instead of rejecting the masculine, she incorporates it; and instead of limiting her identity, she defines it as “nomadic, mutant, shifting, differing.” Orlan has stated: “my work is a struggle against the innate, the inexorable, the programmed, Nature, DNA (which is our direct rival as far as artists of representation are concerned), and God!”.[16]

"I can observe my own body cut open, without suffering!... I see myself all the way down to my entrails; a new mirror stage... I can see to the heart of my lover; his splendid design has nothing to do with sickly sentimentalities... Darling, I love your spleen; I love your liver; I adore your pancreas, and the line of your femur excites me." (from Carnal Art manifesto)

"Sainte Orlan" came from a character that I created for "Le baiser de l'artiste" from a text called "Facing a society of mothers and merchants." The first line of this text was: “At the bottom of the cross were two women, Maria and Maria Magdalena.” These are two inevitable stereotypes of women that are hard to avoid: the mother and the prostitute. In “Le baiser de l'artiste” there were two faces. One was Saint Orlan, a cutout picture of me dressed as Madonna glued onto wood. One could buy a five francs church candle and I was sitting on the other side behind the mock-up of the vending machine. One could buy a French kiss from me for the same amount of money one could buy a candle. The idea was to play on the ambivalence of the woman figure and the desire of both men and women towards those biblical and social stereotypes. Being showcased in the Paris International Contemporary Art Fair, the artwork was somehow both an installation and a performance,"[17] said Orlan, in her interview with Acne Paper.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การอาละวาดของเซนต์-Orlan โครงการใหม่ที่เริ่มต้นในปี 1990 เกี่ยวข้องกับชุดของศัลยกรรมพลาสติกซึ่งศิลปินเปลี่ยนตัวเองเป็นองค์ประกอบจากภาพวาดที่มีชื่อเสียงและรูปปั้นของผู้หญิง เป็นส่วนหนึ่งของแถลงการณ์ของเธอศิลปะ Carnal งานเหล่านี้ได้มาถ่ายทำเรื่อง และเผยแพร่ในสถาบันทั่วโลก งจอร์จเซ็นเตอร์ในปารีสและเก็บ Gehring Sandra ในนิวยอร์ก [14] Orlan เป้าหมายในการผ่าตัดเหล่านี้จะได้รับความงามที่หญิงในอุดมคติตามที่แสดง โดยศิลปินชาย เมื่อการผ่าตัดเสร็จสมบูรณ์ เธอจะคางของวีนัสของ Botticelli จมูกของ Psyche Léon ฌอง Gérôme ริมฝีปากของยูโรปา François Boucher ดวงตาของไดอานา (เป็นแสดงในโรงเรียนฝรั่งเศสศตวรรษที่ 16 การวาดภาพ Fontainebleu), และหน้าผากของ Leonardo da Vinci's โมนาลิซา Orlan รับอักขระเหล่านี้ "ไม่ชื่อแทน...ความสวยงาม แต่ค่อนข้างใน บัญชีเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา" Orlan เลือกไดอาน่า เนื่องจากเธอน้อยเทพเจ้าและมนุษย์ แต่ ผู้นำของ goddesses และผู้หญิง โมนาลิซา เพราะมาตรฐานของความงาม ความงามที่ป้องกัน ที่เธอแสดง Psyche ความและช่องโหว่ภายในจิตใจของเธอ วีนัส สำหรับ carnal งาม และ ยูโรปา สำหรับ outlook ผจญภัยของเธอในอนาคต [15]แทนที่จะประณามการใช้ศัลยกรรม Orlan นำมัน แทนปฏิเสธการชาย เธอประกอบด้วยมัน และแทนที่จะจำกัดข้อมูลประจำตัวของเธอ เธอกำหนดให้มันเป็น "nomadic กลายพันธุ์ เลื่อนลอย แตกต่างกัน" มีระบุ Orlan: "งานของฉันคือ ต่อสู้กับข้อสอบ การ inexorable เตรียมโปรแกรม ธรรมชาติ ดีเอ็นเอ (ซึ่งเป็นคู่แข่งของเราโดยตรงเท่าที่ศิลปินนำเสนอมีความกังวล), และพระเจ้า" [16]"ฉันสามารถสังเกตร่างกายตัวเองผ่า ไม่ทุกข์!... เห็นตัวเองทุกทางลงไปที่ไตของฉัน ระยะกระจกใหม่... สามารถเห็นถึงหัวใจของคนรักของฉัน เขาออกแบบสวยงามมีอะไรกับ sickly sentimentalities ... ดาร์ลิ่ง ฉันรักของคุณม้าม รักตับของคุณ ปิกของตับอ่อน และบรรทัดของกระดูกต้นขาของคุณตื่นเต้นฉัน" (จากศิลปะ Carnal ประกาศ)"แซงต์ Orlan" มาจากอักขระที่สร้างสำหรับ "Le baiser de l'artiste" จากข้อความที่เรียกว่า "หันหน้าสังคมของแม่และพ่อค้า" บรรทัดแรกของข้อความนี้: "ที่ด้านล่างของไม้กางเขนได้สองผู้หญิง มาเรียมาเรียมักดาเลนา" นี่คือสองมักหลีกเลี่ยงไม่ได้ของผู้หญิงที่ยากที่จะหลีกเลี่ยง: มารดาและโสเภณี ใน "Le baiser de l'artiste" มีหน้า คนเซนต์ Orlan ภาพคัตเอาท์ของฉันแต่งตัวเป็นพระแม่มารีที่ติดกาวลงบนไม้ หนึ่งสามารถซื้อเทียนโบสถ์ 5 ฟรังซ์ และฉันนั่งอยู่บนด้านหลังของเครื่องขายแสตมป์อัตโนมัติที่จำลอง หนึ่งสามารถซื้อเฟรนช์คิสจากสำหรับจำนวนเงินหนึ่งเดียวสามารถซื้อเทียน ความคิดเล่น ambivalence ของรูปผู้หญิงและความปรารถนาของทั้งชายและหญิงต่อบรรดาคัมภีร์ และสังคมมักได้ การพลาดปารีสระหว่างประเทศร่วมสมัยศิลปะแฟร์ งานศิลปะได้อย่างใดทั้งการติดตั้งและการแสดง "[17] กล่าวว่า Orlan ในสัมภาษณ์เธอด้วยกระดาษสิว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิญญาณของ Saint-Orlan, โครงการใหม่ที่เริ่มต้นในปี 1990 เกี่ยวข้องกับชุดของการผ่าตัดพลาสติกที่ผ่านการเป็นศิลปินที่ตัวเองกลายเป็นองค์ประกอบจากภาพวาดและประติมากรรมที่มีชื่อเสียงของผู้หญิง ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของแถลงการณ์ของเธอ Carnal ศิลปะ 'เป็นผลงานเหล่านี้กำลังถ่ายทำและออกอากาศในสถาบันการศึกษาทั่วโลกเช่น Centre Georges Pompidou ในปารีสและแซนดร้า Gehring แกลลอรี่ในนิวยอร์ก. [14] เป้าหมาย Orlan ในการผ่าตัดเหล่านี้คือการ ได้รับความงามในอุดมคติของหญิงบรรยายโดยศิลปินชาย เมื่อการผ่าตัดจะเสร็จสมบูรณ์เธอจะมีคางของ Botticelli ของวีนัสจมูกของ Jean-LéonGérômeของ Psyche ริมฝีปากของFrançois Boucher ของยูโรปาตาของเจ้าหญิงไดอาน่า (ตามที่ปรากฎในศตวรรษที่ 16 ของโรงเรียนฝรั่งเศสของการวาดภาพ Fontainebleu) และหน้าผากของเลโอนาร์โดดาวินชีของโมนาลิซ่า Orlan เลือกตัวละครเหล่านี้ "ไม่ได้สำหรับศีลของความงามของพวกเขาเป็นตัวแทน ... แต่ในบัญชีของเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา." Orlan เลือกไดอาน่าเพราะเธอเป็นด้อยกว่าพระเจ้าและมนุษย์ แต่เป็นผู้นำของเทพธิดาและหญิง ; โมนาลิซ่าเพราะมาตรฐานของความงามหรือต่อต้านความงามที่เธอแสดงให้เห็นถึง; Psyche เพราะความเปราะบางและความเสี่ยงที่อยู่ในจิตวิญญาณของเธอนั้นวีนัสเพื่อความงามตัณหา. และยูโรปาสำหรับแนวโน้มการผจญภัยของเธอในอนาคต [ 15] แทนที่จะประณามการศัลยกรรมความงาม Orlan โอบกอดมันแทนที่จะปฏิเสธผู้ชายที่เธอรวมเอามันและแทนที่จะ จำกัด ตัวตนของเธอเธอกำหนดเป็น Orlan ได้กล่าว "เร่ร่อนกลายพันธุ์ขยับที่แตกต่างกัน.": "การทำงานของฉัน คือการต่อสู้กับธรรมชาติที่ไม่ยอมให้มีโปรแกรม, ธรรมชาติ, ดีเอ็นเอ (ซึ่งเป็นคู่แข่งโดยตรงของเราเท่าที่ศิลปินของการเป็นตัวแทนที่มีความกังวล) และพระเจ้า! ". [16]" ผมสามารถสังเกตเห็นร่างกายของตัวเองตัดเปิด ! โดยไม่ต้องทุกข์ทรมาน ... ฉันเห็นตัวเองทุกทางลงไปที่อวัยวะภายในของฉัน เวทีกระจกใหม่ ... ฉันสามารถดูการเต้นของหัวใจของคนรักของข้าพระองค์ การออกแบบที่สวยงามของเขามีอะไรจะทำอย่างไรกับ sentimentalities อ่อนแอ ... ที่รักฉันรักม้ามของคุณ ฉันรักตับของคุณ; ฉันรักตับอ่อนของคุณและสายของกระดูกต้นขาของคุณตื่นเต้นฉัน. "(จากแถลงการณ์ Carnal ศิลปะ)" Sainte Orlan "มาจากตัวละครที่ผมสร้างขึ้นสำหรับ" เลอ Baiser de l'ศิลปิน "จากข้อความที่เรียกว่า" หันหน้าไปทางสังคมของ . แม่และร้านค้า "บรรทัดแรกของข้อความนี้คือ:" ที่ด้านล่างของไม้กางเขนเป็นผู้หญิงสองคนมาเรียและมาเรียแมกดาเลนา "เหล่านี้มีสองแบบแผนหลีกเลี่ยงไม่ได้ของผู้หญิงที่ยากที่จะหลีกเลี่ยง.. แม่และโสเภณีใน "เลอ Baiser de l'ศิลปิน" มีสองใบหน้า. หนึ่งคือเซนต์ Orlan ภาพ cutout ของฉันแต่งตัวเป็นมาดอนน่าติดกาวลงบนไม้. หนึ่งสามารถซื้อห้าฟรังก์เทียนคริสตจักรและฉันกำลังนั่งอยู่บนด้านอื่น ๆ ที่อยู่เบื้องหลัง mock- ขึ้นจากเครื่องจำหน่าย. หนึ่งสามารถซื้อจูบฝรั่งเศสจากฉันสำหรับเงินจำนวนเดียวกันหนึ่งสามารถซื้อเทียน. ความคิดคือการเล่นในความสับสนของรูปผู้หญิงและความต้องการของทั้งชายและหญิงที่มีต่อผู้ที่พระคัมภีร์ไบเบิลและ แบบแผนทางสังคม. การจัดแสดงในปารีสศิลปะร่วมสมัยนานาชาติแฟร์, งานศิลปะเป็นอย่างใดทั้งการติดตั้งและการทำงาน "[17] กล่าวว่า Orlan ในการให้สัมภาษณ์ของเธอกับกระดาษสิว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิญญาณของนักบุญออร์เลิ่น เป็นโครงการใหม่ที่เริ่มในปี 1990 เกี่ยวข้องกับชุดของศัลยกรรมพลาสติก ที่แปลงร่างเป็นองค์ประกอบจากศิลปินภาพวาดที่มีชื่อเสียงและประติมากรรมของผู้หญิง เป็นส่วนหนึ่งของศิลปะ ' ' เนื้อหนังของเธอ แถลงการณ์ผลงานเหล่านี้ถูกถ่ายทำและออกอากาศในสถาบันการศึกษาทั่วโลกเช่นศูนย์ฌอร์ฌ ปงปีดูในปารีส และ แซนดร้า gehring Gallery ในนิวยอร์ก [ 14 ] ออร์เลิ่นเป้าหมายของการผ่าตัดนี้คือการได้รับในอุดมคติของผู้หญิงกับความงามเป็นภาพโดยศิลปินชาย เมื่อการผ่าตัดสำเร็จ เธอจะได้คางของบอตติเชลลีคือดาวศุกร์ จมูกของ jean-l é G é r เป็นการฉันคือจิตใจ ริมฝีปากของฟรองซัวส์บูแชร์ของยูโรปาสายตาของไดอาน่า ( ตามที่ปรากฎในศตวรรษที่ 15 ฝรั่งเศสโรงเรียนจิตรกรรมฟงแตนโบล ) และหน้าผากของเลโอนาร์โด ดา วินชี โมนา ลิซ่า อ ์แลนเลือกตัวละคร " เหล่านี้ ไม่ใช่ศีลของความงามของพวกเขาเป็นตัวแทน . . . . . . . แต่เนื่องจากเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา . " ออร์เลิ่นเลือกไดอาน่าเพราะเธอจะด้อยกว่าเทพเจ้าและมนุษย์ แต่ผู้นำของเทพธิดาและหญิง โมนา ลิซ่าเพราะมาตรฐานของความงามหรือต่อต้านความงาม เธอแทน จิตใจ เพราะความเปราะบางและความอ่อนแอภายในจิตใจของเธอ วีนัส ในความงามที่ขาวสะอาด และ ยูโรปา ในมุมมองของเธอในการผจญภัยในอนาคต [ 15 ]

แทนที่จะประณาม cosmetic surgery ออร์เลิ่นโอบกอดมัน แทนที่จะปฏิเสธผู้ชาย เธอประกอบด้วยมัน แทนที่จะจำกัดตัวตนของเธอเธอกำหนดมันเป็น " เร่ร่อน พวกกลายพันธุ์ที่ขยับ ต่าง " ออร์เลิ่น ได้ระบุว่า : " งานของฉันคือการต่อสู้กับธรรมชาติ , ไม่ยอมให้ , บทเรียนสำเร็จรูป , ธรรมชาติ , DNA ( ซึ่งเป็นคู่แข่งโดยตรงของเราเท่าที่เป็นศิลปินที่เป็นตัวแทนของความกังวล ) และพระเจ้า " [ 16 ]

" ผมสังเกตของผมเองร่างกายผ่าโดยไม่เจ็บปวด . . . . . . . ผมเห็นตัวเองทั้งหมดวิธีลงเครื่องในของฉัน ; เวทีกระจกใหม่ . . . . . . .ผมเห็นหัวใจของคนรักของฉัน การออกแบบที่สวยงามของเขาไม่เกี่ยวกับ sentimentalities ขี้โรค . . . . . . . ที่รัก ฉันรักม้ามของคุณ ผมชอบตับของคุณ ฉันรักตับอ่อนของคุณและสายขาของคุณตื่นเต้นฉัน . " ( จากแถลงการณ์ศิลปะของเขา )

" เซนต์ออร์เลิ่น " ที่มาจากตัวละครที่ผมสร้างขึ้นมาเพื่อ " เลอ baiser de l'artiste " จากข้อความที่เรียกว่า " ซึ่งเป็นสังคมของมารดา พ่อค้า" บรรทัดแรกของข้อความนี้ : " ที่ด้านล่างของกางเขนเป็นหญิงสอง และมาเรีย Maria Magdalena . " เหล่านี้เป็นสองทัศนคติที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของผู้หญิงที่ยากที่จะหลีกเลี่ยง : แม่และโสเภณี " เลอ baiser de l'artiste " มี 2 หน้า หนึ่งคือนักบุญออร์เลิ่น , cutout รูปภาพแต่งตัวมาดอนน่าติดกาวลงบนไม้หนึ่งสามารถซื้อเทียนที่โบสถ์ฟรังผมนั่งอยู่ฟากหลังจำลองของเครื่องหยอดเหรียญ หนึ่งสามารถซื้อจูบฝรั่งเศสจากผมสำหรับจำนวนเดียวกันของเงินอาจซื้อเทียน ความคิดคือการเล่นบนความสับสนของผู้หญิงคิดและความปรารถนาของทั้งชายและหญิงที่มีต่อบรรดาคัมภีร์ และทางสังคม แบบแผนที่ถูกจัดแสดงในงาน Paris International Contemporary Art Fair , งานศิลปะเป็นอย่างใดทั้งการติดตั้งและการแสดง " [ 17 ] กล่าวว่า ออร์เลิ่น ในการสัมภาษณ์ของเธอกับกระดาษ , สิว