slowly from the crushed skull of th

slowly from the crushed skull of the victim. And it shone
upon something else which turned our hearts sick and
faint within us—the body of Sir Henry Baskerville!
There was no chance of either of us forgetting that
peculiar ruddy tweed suit—the very one which he had
worn on the first morning that we had seen him in Baker
Street. We caught the one clear glimpse of it, and then the
match flickered and went out, even as the hope had gone
out of our souls. Holmes groaned, and his face glimmered
white through the darkness.
‘The brute! the brute!’ I cried with clenched hands.
‘Oh Holmes, I shall never forgive myself for having left
him to his fate.’
‘I am more to blame than you, Watson. In order to
have my case well rounded and complete, I have thrown
away the life of my client. It is the greatest blow which has
befallen me in my career. But how could I know—how
could l know—that he would risk his life alone upon the
moor in the face of all my warnings?’
‘That we should have heard his screams—my God,
those screams!—and yet have been unable to save him!
Where is this brute of a hound which drove him to his
death? It may be lurking among these rocks at this instant.
And Stapleton, where is he? He shall answer for this deed.’

‘He shall. I will see to that. Uncle and nephew have
been murdered—the one frightened to death by the very
sight of a beast which he thought to be supernatural, the
other driven to his end in his wild flight to escape from it.
But now we have to prove the connection between the
man and the beast. Save from what we heard, we cannot
even swear to the existence of the latter, since Sir Henry
has evidently died from the fall. But, by heavens, cunning
as he is, the fellow shall be in my power before another
day is past!’
We stood with bitter hearts on either side of the
mangled body, overwhelmed by this sudden and
irrevocable disaster which had brought all our long and
weary labours to so piteous an end. Then, as the moon
rose we climbed to the top of the rocks over which our
poor friend had fallen, and from the summit we gazed out
over the shadowy moor, half silver and half gloom. Far
away, miles off, in the direction of Grimpen, a single
steady yellow light was shining. It could only come from
the lonely abode of the Stapletons. With a bitter curse I
shook my fist at it as I gazed.
‘Why should we not seize him at once?’
‘Our case is not complete. The fellow is wary and
cunning to the last degree. It is not what we know, but

what we can prove. If we make one false move the villain
may escape us yet.’
‘What can we do?’
‘There will be plenty for us to do to-morrow. To-night
we can only perform the last offices to our poor friend.’
Together we made our way down the precipitous slope
and approached the body, black and clear against the
silvered stones. The agony of those contorted limbs struck
me with a spasm of pain and blurred my eyes with tears.
‘We must send for help, Holmes! We cannot carry him
all the way to the Hall. Good heavens, are you mad?’
He had uttered a cry and bent over the body. Now he
was dancing and laughing and wringing my hand. Could
this be my stern, self-contained friend? These were hidden
fires, indeed!
‘A beard! A beard! The man has a beard!’
‘A beard?’
‘It is not the baronet—it is—why, it is my neighbour,
the convict!’
With feverish haste we had turned the body over, and
that dripping beard was pointing up to the cold, clear
moon. There could be no doubt about the beetling
forehead, the sunken animal eyes. It was indeed the same

face which had glared upon me in the light of the candle
from over the rock—the face of Selden, the criminal.
Then in an instant it was all clear to me. I remembered
how the baronet had told me that he had handed his old
wardrobe to Barrymore. Barrymore had passed it on in
order to help Selden in his escape. Boots, shirt, cap—it
was all Sir Henry’s. The tragedy was still black enough,
but this man had at least deserved death by the laws of his
country. I told Holmes how the matter stood, my heart
bubbling over with thankfulness and joy.
‘Then the clothes have been the poor devil’s death,’
said he. ‘It is clear enough that the hound has been laid on
from some article of Sir Henry’s—the boot which was
abstracted in the hotel, in all probability—and so ran this
man down. There is one very singular thing, however:
How came Selden, in the darkness, to know that the
hound was on his trail?’
‘He heard him.’
‘To hear a hound upon the moor would not work a
hard man like this convict into such a paroxysm of terror
that he would risk recapture by screaming wildly for help.
By his cries he must have run a long way after he knew
the animal was on his track. How did he know?’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากกะโหลกศีรษะบดของเหยื่ออย่างช้า ๆ และ shoneเมื่อมีสิ่งอื่นที่ไม่มีหัวใจของเราป่วย และลมภายในตัวเราซึ่งเนื้อความของเซอร์เฮนรี่ Baskervilleก็ไม่มีโอกาสอย่างใดอย่างหนึ่งเราลืมที่ชุดผ้าสักหลาด ruddy แปลก — หนึ่งมากที่เขาได้สวมใส่ในเช้าวันแรกที่เราได้เห็นเขาในเบเกอร์ถนน เราจับเหลือบชัดเจนหนึ่งของมัน แล้วการการแข่งขัน flickered และไป แม้ในขณะที่ความหวังหายไปไหนจากจิตวิญญาณของเรา ครวญครางโฮล์มส์ และ glimmered ใบหน้าของเขาสีขาวผ่านความมืด' ใจคอโหดเหี้ยม เดรัจฉาน!' ข้ากัดมือ' โอ้ โฮล์มส์ ฉันจะไม่ยกโทษให้เองสำหรับมีซ้ายชะตากรรมของเขาเขา '' ผมยิ่งติเตียนมากกว่าคุณ Watson เพื่อเป็นการมีกรณีของฉันสุขภาพ และสมบูรณ์ ผมได้โยนเวลาชีวิตของลูกค้าของฉัน มันเป็นระเบิดมากที่สุดซึ่งมีbefallen ฉันในอาชีพของฉัน แต่ไม่สามารถทราบได้อย่างไร — วิธีสามารถรู้ l — ว่า เขาจะเสี่ยงชีวิตคนเดียวตามmoor เมื่อต้องเผชิญกับคำเตือนของฉันทั้งหมด?'' ว่า เราควรได้ยินเสียงกรีดร้องของเขา — พระเสียงกรีดร้องที่! — และยัง ได้รับไม่สามารถบันทึกเขาเดรัจฉานนี้ของหมาซึ่งขับรถเขาไปของเขาอยู่ที่ไหนตาย มันอาจซุ่มซ่อนในหมู่หินเหล่านี้ในเวลาบัดนี้และ Stapleton เขาอยู่ เขาจะตอบสำหรับหนังสือนี้ ' ' เขาจะ ฉันจะเห็นว่า ลุงและหลานชายได้ถูกฆ่าตาย — หนึ่งกลัวตายมากสายตาของสัตว์ซึ่งเขาคิดว่า จะเหนือธรรมชาติ การอื่น ๆ ขับเคลื่อนของเขาสิ้นสุดในการบินของเขาป่าเพื่อหนีจากมันแต่ตอนนี้ เราจะต้องพิสูจน์การเชื่อมต่อระหว่างการมนุษย์และสัตว์ บันทึกจากสิ่งที่เราได้ยิน เราไม่สามารถแม้จะสาบานเพื่อการดำรงอยู่ของหลัง ตั้งแต่ Sir Henryอย่างเห็นได้ชัดเสียชีวิตจากการตก แต่ สวรรค์ ไหวพริบเขาเป็น เพื่อนจะอยู่ในอำนาจของฉันก่อนอื่นวันผ่านมา!'เรายืนอยู่ ด้วยหัวใจขมในด้านของการmangled ร่างกาย จมโดยฉับพลัน และภัยพิบัติที่เอาคืนไม่ได้ซึ่งได้นำยาวของเรา และหน้าเบื่อสิ้น piteous ดังนั้น จากนั้น เป็นดวงจันทร์กุหลาบเราปีนขึ้นไปด้านบนของหินที่เราเพื่อนยากจนได้ลดลง และจากยอดเขา เราจ้องออกมัวร์เงา เงินครึ่งหนึ่งและครึ่งความเศร้าโศก ไกลไมล์ปิด ในทิศทางของ Grimpen เดียวไฟนิ่งเป็นสีเหลืองเป็นประกาย มันเพียงอาจมาจากพำนักที่โดดเดี่ยวของการ Stapletons คำสาปแช่งขมผมส่ายกำปั้นของมันฉันจ้อง'ทำไมควรเราไม่แย่งเขาครั้ง'' กรณีของเราไม่สมบูรณ์ เพื่อนจะระมัดระวัง และไหวพริบที่สุดท้าย ก็ไม่ได้สิ่งที่เรารู้ แต่ สิ่งที่เราสามารถพิสูจน์ ถ้าเราทำการย้ายเท็จหนึ่งร้ายอาจหนีเรายังได้ ''เราทำอะไรได้บ้าง'' จะมีมากมายที่เราจะทำการรุ่งขึ้น การคืนเราสามารถดำเนินสำนักงานสุดท้ายไปให้เพื่อนของเราไม่ดีเท่านั้น 'ร่วมกันเราทำทางลาดดาดลงและเข้าหาร่างกาย สีดำ และชัดเจนกับการหิน silvered ความทุกข์ทรมานเหล่านั้นแขนขา contorted หลงฉันกับการกระตุกของความเจ็บปวด และเบลอตาของฉัน ด้วยน้ำตา' เราต้องส่งความช่วยเหลือ โฮล์มส์ เราไม่มีเขาทางไปห้องโถง คุณบ้าใจดีสวรรค์ ?'เขาพูดการร้องไห้ และก้มร่างกาย ตอนนี้เขาเต้น และหัวเราะ และบิดมือ อาจเพื่อนของฉันตรง ๆ อยู่ในตัวเองได้ เหล่านี้ซ่อนอยู่ไฟไหม้ แน่นอน' หนวดเครา หนวดเครา คนมีหนวดเครา!''หนวดเครา'' มันไม่ใช่การ baronet — มันเป็น — ทำไม มันเป็นเพื่อนบ้านของฉันการลงโทษ!'ไข้ทัน เรามีหันร่างกาย และเคราที่หยดถูกชี้ค่าหนาวเย็น ชัดเจนดวงจันทร์ อาจมีข้อสงสัยเกี่ยวกับการ beetlingหน้าผาก ตาสัตว์จม มันก็จริงเหมือนกัน ใบหน้าซึ่งมี glared เมื่อฉันไฟเทียนจากกว่าหิน — หน้าของ Selden อาชญากรจากนั้น ในทันที ก็ล้างข้อมูลทั้งหมดให้ฉัน ผมจำได้วิธีการ baronet ได้บอกว่า เขามีมือเก่าของเขาตู้เสื้อผ้ากับดรูว์แบร์รีมอร์ ดรูว์แบร์รีมอร์ได้ผ่านมันอยู่ในสั่งช่วย Selden ในการหลบหนีของเขา รองเท้าบูท เสื้อ หมวก — มันแก้ไขทั้งหมด Sir Henry โศกนาฏกรรมถูกดำยังคงเพียงพอแต่คนนี้มีน้อยสมควรตาย โดยกฎหมายของเขาประเทศ ผมบอกกับโฮล์มส์วิธีเรื่องยืน หัวใจของฉันฟองอากาศเหนืออิกอมะฮฺและความสุข'จากนั้นเสื้อผ้าที่มีปีศาจจนตายกล่าวว่า เขา ' เป็นที่ชัดเจนพอว่า หมาได้ถูกวางบนจากบทความของเซอร์เฮนรี่ — การเริ่มระบบซึ่งบทคัดย่ออยู่ในโรงแรม ในความเป็นไปได้ทั้งหมด — และวิ่งดัง นี้คนลง มีสิ่งหนึ่งมากเอกพจน์ อย่างไรก็ตาม:วิธีมา Selden ความมืด จะรู้ว่าการหมาถูกบนเส้นทางของเขา?''เขาได้ยินเขา'' ฟังหมาเมื่อมัวร์จะทำงานไม่เป็นคนยากอย่างนี้นักโทษเข้า paroxysm ดังกล่าวเป็นของความหวาดกลัวว่าเขาจะเสี่ยง recapture อาละวาดร้องขอความช่วยเหลือโดยเสียงร้องของเขา ต้องมีวิ่งทางยาวหลังจากที่เขารู้สัตว์ในการติดตามของเขาได้ ว่าเขารู้ได้อย่างไร '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช้าจากกะโหลกศีรษะของเหยื่อ และมันก็ส่อง
อยู่กับอย่างอื่นซึ่งเปิดหัวใจของเราป่วยและ
ลมภายในตัวเรา-ร่างกายของเซอร์เฮนรี่ Baskerville!
มีโอกาสในการอย่างใดอย่างหนึ่งของเราลืมไปว่าไม่เป็น
ที่แปลกประหลาดแดงก่ำ Tweed ชุดที่หนึ่งมากซึ่งเขาได้
สวมใส่ในเช้าวันแรกที่เราได้เห็นเขาในเบเกอร์
สตรีท เราจับเหลือบชัดเจนหนึ่งในนั้นและแล้ว
การแข่งขัน flickered และเดินออกไปแม้ในขณะที่ความหวังได้หายไป
จากจิตวิญญาณของเรา โฮล์มส์ครางและใบหน้าของเขา glimmered
สีขาวผ่านความมืด
'เดรัจฉาน! เดรัจฉาน! ฉันร้องไห้ด้วยมือ clenched
'โอ้โฮล์มส์ฉันจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองสำหรับทิ้ง
เขาไปชะตากรรมของเขา.
'ผมมากขึ้นที่จะตำหนิมากกว่าที่คุณวัตสัน เพื่อที่จะ
มีกรณีของฉันดีโค้งมนและมีความสมบูรณ์ผมได้โยน
ออกไปชีวิตของลูกค้าของฉัน มันเป็นระเบิดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ได้
เกิดขึ้นกับผมในอาชีพของฉัน แต่วิธีการที่ฉันจะรู้
อาจ L รู้ว่าเขาจะมีความเสี่ยงในชีวิตของเขาอยู่คนเดียวบน
ทุ่งในหน้าของคำเตือนของฉันทั้งหมดหรือไม่ '
'ที่เราควรจะได้ได้ยินเสียงกรีดร้องของฉันของเขาพระเจ้า
เสียงกรีดร้องเหล่านั้นและอื่น ๆ ได้รับไม่สามารถที่จะช่วยเขา!
เป็นเดรัจฉานของหมาที่เขาขับรถของเขานี้ที่
ความตาย? มันอาจจะเป็นที่ซุ่มซ่อนในหมู่หินเหล่านี้ในทันทีนี้
และสเตเปิลว่าเขาอยู่ที่ไหน? เขาจะเป็นคำตอบสำหรับการกระทำนี้.

เขาจะ เราจะคอยดูว่า ลุงและหลานชายได้
ถูกฆ่าตายที่หนึ่งกลัวตายโดยมาก
สายตาของสัตว์ร้ายที่เขาคิดว่าจะเป็นเหนือธรรมชาติที่
อื่นขับเคลื่อนไปยังจุดสิ้นสุดของเขาในการบินในป่าเขาที่จะหลบหนีจากมัน
แต่ตอนนี้เราต้องพิสูจน์การเชื่อมต่อระหว่าง
มนุษย์และสัตว์ร้าย บันทึกจากสิ่งที่เราได้ยินเราไม่สามารถ
แม้แต่สาบานต่อการดำรงอยู่ของหลังตั้งแต่เซอร์เฮนรี่
ได้ตายอย่างเห็นได้ชัดจากฤดูใบไม้ร่วง แต่จากสวรรค์, ไหวพริบ
ขณะที่เขาเป็นเพื่อนจะต้องอยู่ในอำนาจของฉันก่อนที่อีก
วันเป็นวันที่ผ่านมา!
เรายืนอยู่กับหัวใจขมที่ด้านข้างของทั้ง
ร่างกายแหลกเหลวจมโดยฉับพลันและนี้
ภัยพิบัติเอาคืนไม่ได้ซึ่งได้นำความยาวและเราทั้งหมด
แรงงานอิดโรยน่าสังเวชเพื่อให้สิ้น จากนั้นเป็นดวงจันทร์
เพิ่มขึ้นเราปีนขึ้นไปด้านบนของก้อนหินมากกว่าที่เรา
เป็นเพื่อนที่ไม่ดีได้ลดลงและจากการประชุมสุดยอดที่เราจ้องมองออก
ไปทั่วทุ่งเงาครึ่งเงินและครึ่งหนึ่งของความเศร้าโศก ไกล
ออกไปห่างออกไปในทิศทางของ Grimpen ที่เดียว
แสงสีเหลืองคงส่องแสง มันอาจจะมาจาก
พำนักเหงาของ Stapletons ด้วยคำสาปแช่งขมผม
ส่ายกำปั้นของฉันที่มันเป็นฉันจ้อง
'ทำไมเราไม่ควรยึดเขาในครั้งเดียว?
'กรณีของเราไม่สมบูรณ์ เพื่อนคือระวังและ
ไหวพริบในการศึกษาระดับปริญญาที่ผ่านมา มันไม่ได้เป็นสิ่งที่เรารู้ แต่

สิ่งที่เราสามารถพิสูจน์ได้ว่า ถ้าเราทำให้หนึ่งย้ายเท็จคนร้าย
อาจหลบหนีเราเลย.
'อะไรที่พวกเราสามารถทำได้?'
'จะมีมากมายที่เราจะทำพรุ่งนี้ เพื่อคืน
เราสามารถดำเนินการที่ผ่านมาสำนักงานให้เพื่อนที่ไม่ดีของเรา.
ร่วมกันเราทำของเราวิธีลงทางลาดชัน
และเข้าหาร่างกายสีดำและชัดเจนกับ
หินสีเงิน ทุกข์ทรมานของแขนขาบิดผู้หลง
ฉันด้วยอาการกระตุกของความเจ็บปวดและเบลอสายตาของฉันด้วยน้ำตา
"เราจะต้องส่งเพื่อขอความช่วยเหลือโฮล์มส์! เราไม่สามารถดำเนินการให้เขา
ไปทางฮอลล์ สวรรค์ที่ดีที่คุณบ้า? '
เขาได้เปล่งเสียงร้องและก้มทั่วร่างกาย ตอนนี้เขา
กำลังเต้นและหัวเราะและบิดมือของฉัน สามารถ
นี้จะสเติร์นเพื่อนที่ตนเองมีของฉันได้อย่างไร เหล่านี้ถูกซ่อน
ไฟแน่นอน!
'เครา! เครา! คนที่มีหนวดเครา!
'เครา?'
'มันไม่ได้เป็นบารอนมันคือเหตุผลที่มันเป็นเพื่อนบ้านของฉัน,
นักโทษ!
ด้วยความเร่งรีบไข้เราได้หันร่างกายมากกว่าและ
ที่เคราแหมะชี้ถึงความหนาวเย็นที่ชัดเจน
ดวงจันทร์ อาจจะมีข้อสงสัยเกี่ยวกับยื่นออกไปไม่มี
หน้าผากตาสัตว์จม มันเป็นจริงเดียวกัน

ใบหน้าซึ่งได้จ้องเมื่อฉันในแง่ของเทียน
จากกว่าหินใบหน้าของเซลเด้นความผิดทางอาญา
จากนั้นในทันทีมันคือทั้งหมดที่ชัดเจนกับผม ผมจำได้
ว่าบารอนเคยบอกฉันว่าเขาได้ส่งเก่าของเขา
ในตู้เสื้อผ้าเพื่อแบรี่มอร์ แบรี่มอร์ได้ผ่านการใช้งานใน
การสั่งซื้อเพื่อช่วยให้เซลเด้นในการหลบหนีของเขา บู๊ทส์, เสื้อ, หมวกมัน
คือทั้งหมดที่เซอร์เฮนรี่ โศกนาฏกรรมยังคงเป็นสีดำพอ
แต่ชายคนนี้มีอย่างน้อยสมควรได้รับการตายตามกฎหมายของเขา
ในประเทศ ผมบอกว่าเรื่องโฮล์มส์ยืนหัวใจของฉัน
เดือดปุด ๆ ไปด้วยความขอบคุณและความสุข
'แล้วเสื้อผ้าที่ได้รับความตายปีศาจยากจน'
กล่าวว่าเขา "มันเป็นที่ชัดเจนพอที่จะทำให้หมาได้รับการวางใน
บทความจากบางส่วนของเซอร์ Henry's-บูตซึ่ง
ใจลอยในโรงแรม, ในทุกความน่าจะเป็นและเพื่อให้วิ่งนี้
แมน มีสิ่งเอกพจน์มากอย่างหนึ่งคืออย่างไร:
วิธีมาเซลเด้นในความมืดที่รู้ว่า
หมาอยู่บนเส้นทางของเขา?
'เขาได้ยินเขา.
'เมื่อได้ยินเสียงหมาบนทุ่งจะไม่ทำงาน
คนยากเหมือนนักโทษนี้เป็นเช่นการปะทุของความหวาดกลัว
ว่าเขาจะมีความเสี่ยงรำลึกด้วยการกรีดร้องอย่างดุเดือดเพื่อขอความช่วยเหลือ
โดยเสียงร้องของเขาที่เขาจะต้องมีการทำงานเป็นทางยาวหลังจากที่เขารู้ว่า
สัตว์เป็นที่ติดตามของเขา ไม่ว่าเขารู้หรือไม่? '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช้าจากบดกะโหลกศีรษะของเหยื่อ และมันส่องแสงเมื่ออะไรบางอย่างที่ทำให้หัวใจของเราป่วยเป็นลมภายในเรา ร่างกายของเซอร์เฮนรีวิล !ไม่มีโอกาสให้เราลืมว่าแปลกแดง Tweed ชุดหนึ่งมาก ซึ่งเขามีสวมใส่ในเช้าวันแรกที่เราได้เห็นเขาใน เบเกอร์ถนน เราจับเหลือบของมันชัดเจนแล้วราคา flickered และออกไป แม้เป็นหวังจากไปออกไปจากชีวิตของเรา โฮล์มส์ครางและใบหน้าของเขาเรืองแสงน่ะสีขาวผ่านความมืด' เดรัจฉาน ! สัตว์เดรัจฉาน ! ' ผมร้องกับกำมือ' โอ้ โฮล์มส์ ข้าจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองมีซ้ายเขาเผชิญชะตากรรม . . .' ผมมีโทษมากกว่าคุณ วัตสัน เพื่อกรณีของผม กลมดี และสมบูรณ์ ฉันได้โยนเอาชีวิตของลูกค้าของฉัน มันเป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ซึ่งมีเกิดขึ้นกับผมในอาชีพของฉัน แต่ยังไง ผมรู้ผมรู้ว่าเขาจะเสี่ยงชีวิตโดดเดี่ยวบนมัวร์ในใบหน้าของคำเตือนทั้งหมดของฉัน '' เราควรจะเคยได้ยินเขาร้องพระเจ้าเสียงกรีดร้องเหล่านั้น ! - และยังได้รับไม่สามารถที่จะช่วยชีวิตเขาได้แล้วมันก็เป็นหมาที่ไล่เขาไปของเขาความตาย ? มันอาจจะซ่อนอยู่ในหินเหล่านี้ทันทีและ สเตเปิล เขาอยู่ไหน เขาจะตอบหนังสือนี้ .' เขาจะ . ผมจะดูที่ ลุงกับหลานได้ถูกฆ่า คนที่กลัวตาย โดยมากสายตาของสัตว์ ซึ่งเขาคิดว่าจะเหนือธรรมชาติอื่น ๆที่เคลื่อนสิ้นสุดของเขาในการบินเขาป่าเพื่อหนีจากมันแต่ตอนนี้เราต้องพิสูจน์ความเชื่อมโยงระหว่างมนุษย์และสัตว์ บันทึกจากสิ่งที่เราได้ยิน เราไม่สามารถได้สาบานต่อการดำรงอยู่ของหลัง เนื่องจาก เซอร์ เฮนรี่ได้กระจ่างก็ตกลงมาตาย แต่ , สวรรค์ , เจ้าเล่ห์เขาคือ เพื่อน จะอยู่ในอำนาจของฉันก่อนที่อื่นวันที่ผ่านมา 'เรายืนอยู่ด้วยใจขมขื่นบนด้านใดด้านหนึ่งของทำลายร่างกาย อย่างแน่นอน โดยฉับพลัน และ) ซึ่งได้นำภัยพิบัติเรานาน" น่าสงสารแรงงานเพื่อสิ้นสุด เมื่อดวงจันทร์กุหลาบที่เราปีนขึ้นไปบนโขดหินที่ของเราเพื่อนผู้น่าสงสารได้ลดลง และจากการประชุมเราจ้องมองออกไปเหนือทุ่งครึ่งเงินครึ่งเงาและความมืด ไกลเก็บไมล์ไปในทิศทางของ grimpen โสดแสงสีเหลืองมั่นคงกำลังส่องแสง มันอาจจะมาจากที่พักโดดเดี่ยวของ stapletons . ด้วยคำสาปขมฉันเขย่ากำปั้นที่เป็นผมมอง .' ทำไมเราไม่จับเขาสักครั้ง ? '' กรณีของเรายังไม่เสร็จสมบูรณ์ เพื่อน คือ สังวร และไหวพริบในระดับสุดท้าย มันไม่ได้เป็นสิ่งที่เรารู้ แต่สิ่งที่เราสามารถพิสูจน์ได้ ถ้าเราทำการผิดพลาดตัวร้ายอาจจะหนีเราเลย . . .' เราสามารถทำอะไรได้บ้าง '' จะมีมากมายที่เราต้องทำพรุ่งนี้ คืนนี้เราสามารถทำการสำนักงาน สุดท้ายให้เพื่อนที่น่าสงสารของเรา . . .รวมกันเราทำทางของเราลงความลาดชันและใกล้และชัดเจนกับร่างกาย , สีดำล่ามก้อนหิน ความทรมานที่บิดเบี้ยวแขนขีดผมกระตุกของความเจ็บปวดและเบลอตาที่มีน้ำตาเราต้องส่งความช่วยเหลือ โฮล์มส์ ! เราไม่สามารถแบกเขาตลอดทางที่ห้องโถง พระเจ้า เธอกำลังโกรธเหรอ 'เขา uttered ร้องไห้และก้มลงดูร่างกาย ตอนนี้เขาเต้นรำและหัวเราะ แล้วจับมือฉัน สามารถนี้เป็นเพื่อนของฉันในด้านหลัง ? เหล่านี้ถูกซ่อนอยู่ไฟจริงๆ' เครา ! เครา ! ชายมีเครา ! '' เครา ? '' มันไม่ได้เป็นบารอนเนตมันทำไม มันก็คือเพื่อนบ้านของฉันนักโทษ ! 'กับเราได้เปิดตัว ลนลาน รีบจบกฎหมายที่เคราได้ชี้ถึงความเย็นใสดวงจันทร์ อาจจะมีข้อสงสัยเกี่ยวกับ beetlingหน้าผาก ดวงตาสัตว์จม มันก็จริงเหมือนกันใบหน้าที่ได้ก็เมื่อฉันในแสงสว่างของเทียนจากหินหน้าที่ตั้งอาชญากรแล้วทันใดนั้นมันก็ชัดเจนสำหรับฉัน ผมจำได้วิธีการบารอนเน็ตที่เคยบอกฉันว่าเขามีคนของเขาเก่าต้น แบร์รีมอร์ . แบร์รีมอร์ได้ผ่านมันบนในที่ตั้ง เพื่อช่วยในการหลบหนีของเขา รองเท้า , เสื้อ , หมวกมันเป็น เซอร์ เฮนรี่ เป็นโศกนาฏกรรมที่ยังดำไม่พอแต่ชายผู้นี้มีอย่างน้อยสมควรตาย โดยกฎหมายของเขาประเทศ ฉันบอกโฮล์มส์ว่าเรื่องที่ยืนอยู่ในหัวใจbubbling ไปด้วยความยินดีและความสุขแล้วเสื้อผ้าที่ได้รับความตายจนปีศาจ 'เขากล่าว มันเป็นที่ชัดเจนเพียงพอว่า สุนัขที่ได้รับการวางในจากบทความของ เซอร์ เฮนรี่ 's-the บูต ซึ่งใจลอย ในโรงแรม ในความเป็นไปได้ทั้งหมดแล้ววิ่งนี้ใจเย็นเพื่อน มีหนึ่งเอกพจน์มากสิ่ง แต่ :แล้วมาที่ตั้งอยู่ท่ามกลางความมืด เพื่อทราบว่าหมาอยู่บนเส้นทางของเขา ? '' ' เขาได้ยินเขา' ได้ยินหมาบนทุ่งจะไม่ทำงานยากเหมือนพวกนักโทษนี้เป็นเช่นการระเบิดจากการก่อการร้ายที่เขาจะเสี่ยงโจมตีโดยกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง เพื่อขอความช่วยเหลือด้วยเสียงร้องของเขา เขาต้องวิ่งไกลหลังเขารู้สัตว์ในการติดตามของเขา เขารู้ได้อย่างไร ? '