Since the end of the Cold War, many

Since the end of the Cold War, many countries have attempted to transition from authoritar- ian governments to democracies, with varied results and many false starts. Most often these attempts at transition are precipitated by social movements, mass protest, or instability, and not a planned move by the leadership. The political transition that began in Myanmar with the
UNITED STATES INSTITUTE OF PEACE www.usip.org SPECIAL REPORT
2 USIP.ORG • SPECIAL REPORT 369
elections of 2010 is a rather unusual example of a planned transition, as the leadership staged gradual steps toward democratization while retaining many of the authoritarian structures of the previous government during the transition. The new structures of governance now in place are still far from meeting the standards of genuine democracy. But the process has been relatively inclusive of the former regime’s opponents—both democracy advocates and ethnic minorities—thereby attracting great interest and support from the international community. This study analyzes the elements that brought Myanmar’s transition about and the issues that threaten to arrest and complicate it five years later, in the present. Myanmar endured more than five decades of military rule and domination since General Ne Win’s military coup of 1962. The 2010 vote was not the country’s first attempt to return to elected governance. In 1974, Ne Win introduced a socialist constitution and single-party parliament, albeit one dominated by the military. In 1990, the State Law and Order Restora- tion Council (SLORC) held multiparty elections but refused to seat the parliament when the democratic opposition won an overwhelming majority of seats. The 2010 effort was more far-reaching and carefully mapped than previous attempts: The State Peace and Development Council (SPDC)1 had spent twenty years painstakingly drafting a new constitution to pave the way for multiparty elections that would guarantee continuing military control over the political process, which they christened “discipline flourishing democracy.” This 2008 constitution was clearly a model of electoral authoritarianism, common to many developing countries, where dictatorships of one kind or another seek to cloak themselves in an elected veneer. The outgoing military regime openly manipulated the elections of 2010 to produce the desired outcome: a quasi-elected government in which uniformed military were appointed to one-quarter of all parliamentary seats. All positions of authority were occupied by senior military leaders from the SPDC who had taken off their uniforms on the eve of the elec- tions and run for office. Observers both inside and outside the country thus expected the new government to be simply a rehash of the SPDC in civilian clothing, with the uniformed military embedded in the center, holding veto power over all crucial decisions and poised to reinstate martial law at will—all according to the new constitution. There was surprise and disbelief, therefore, when the new president immediately announced his intention to undertake sweeping political and economic reforms of a dimen- sion unimaginable for more than fifty years. Why, after laying such meticulous plans for a long, controlled transition, did the new ex-military leadership decide to undertake such far-reaching change so quickly? The answer lies in two fundamental factors. First, the provisions in the 2008 constitu- tion guaranteeing military control over essential parts of the political process gave military leaders the confidence to open the economy and expand the political space. Although the constitution promised broad freedoms and opportunities for participation in the political process for opposition and ethnic minority parties, it also left the old security structures and repressive regulations in place. Thus, leaders believed they could maintain internal secu- rity and stability as they gradually released constraints on the civilian population. Perhaps most important may have been the confidence it instilled in the senior general, who retired from office once the new leadership was in place. The second factor was the particular array of personalities who landed in key positions in the new government and their apparent determination to signal a distinct break with the past. Seasoned observers believe that the key to their behavior was Senior General Than Shwe’s deci- sion to step back from power and allow those he had put at the head of the new government to proceed as they felt best.2 After testing the waters by articulating increasingly sweeping reforms, initiating contacts with former enemies of the state in the democratic opposition— especially National League for Democracy (NLD) leader Aung San Suu Kyi, whom the SPDC had
The views expressed in this report do not necessarily reflect the views of the United States Institute of Peace, which does not advocate specific policy positions.
To request permission to photocopy or reprint materials, e-mail: [e-mail]
About the inStitute The United States Institute of Peace is an independent, nonpartisan institution established and funded by Congress. Its goals are to help prevent and resolve violent conflicts, promote postconflict peacebuilding, and increase conflict management tools, capacity, and intellectual capital worldwide. The Institute does this by empowering others with knowledge, skills, and resources, as well as by its direct involvement in conflict zones around the globe.
boARd of diRectoRS Stephen J. Hadley, (Chair), Principal, RiceHadleyGates, LLC, Washington, DC • George E. Moose (Vice Chair), Adjunct Professor of Practice, The George Washington University, Wash- ington, DC • Judy Ansley, Former Assistant to the President and Deputy National Security Advisor under George W. Bush, Wash- ington, DC • Eric Edelman, Hertog Distinguished Practitioner in Residence, Johns Hopkins School of Advanced International Studies, Washington, DC • Joseph Eldridge, University Chaplain and Senior Adjunct Professorial Lecturer, School of International Service, American University, Washington, DC • Kerry Kennedy, President, Robert F. Kennedy Center for Justice and Human Rights, Washington, DC • Ikram U. Khan, President, Quality Care Consultants, LLC., Las Vegas, NV • Stephen D. Krasner, Graham H. Stuart Professor of International Relations at Stanford University, Palo Alto, CA • John A. Lancaster, Former Executive Director, International Council on Independent Living, Potsdam, NY • Jeremy A. Rabkin, Professor of Law, George Mason University, Fairfax, VA • J. Robinson West, Chairman, PFC Energy, Washington, DC • Nancy Zirkin, Executive Vice President, Leadership Conference on Civil and Human Rights, Washington, DC
MeMbers ex OfficiO John Kerry, Secretary of State • Ashton Carter, Secretary of Defense • Gregg F. Martin, Major General, U.S. Army; President, National Defense University • Nancy Lindborg, President, United States Institute of Peace (nonvoting)
USIP.ORG • SPECIAL REPORT 369 3
continually demonized—and the armed ethnic minority opposition, they saw that their moves did not elicit a negative reaction from the former senior general. This was the signal leaders needed to move ahead with a more dramatic reform program, particularly macroeconomic restructuring to produce the economic development that had eluded previous military govern- ments. The leadership recognized that this would require ending the country’s self-imposed isolation and opening Myanmar to the world. They also recognized that a degree of political liberalization was needed, both to invigorate the civilian population at home and to respond to the demands of Western governments. Myanmar’s leaders seem to have calculated these plans within the five-year time frame of the new government’s first term—the only period of time they could be certain of controlling. This may have been what lent a sense of urgency to the early reforms. This report describes the two parallel factors in Myanmar’s transition to explore whether its elements might be instructive for formulating orderly transition elsewhere. Although Myanmar’s transition still has many major challenges to overcome and is by no means assured, the political and economic liberalization achieved during its first three years has opened unexpected new possibilities—for better or for worse—for the country’s future. Given the many chaotic attempts to replace authoritarian governments that we are witness- ing today, it is possible that Myanmar’s experience may hold some valuable lessons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่สิ้นสุดสงครามเย็น หลายประเทศได้พยายามที่จะเปลี่ยนจากรัฐบาล authoritar เอียนจะเหมือน ๆ ผลลัพธ์ที่แตกต่างกันและเริ่มต้นไม่มาก บ่อยที่สุดความพยายามเหล่านี้ที่เปลี่ยนจะตกตะกอน โดยการเคลื่อนไหวทางสังคม มวลชน ประท้วง หรือความไม่แน่นอน และไม่มีแผนย้าย โดยนำ การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่เริ่มขึ้นในพม่ากับการ สหรัฐอเมริกาสถาบันของสันติภาพ www.usip.org รายงานพิเศษ• 2 USIP.ORG รายงานพิเศษ 369elections of 2010 is a rather unusual example of a planned transition, as the leadership staged gradual steps toward democratization while retaining many of the authoritarian structures of the previous government during the transition. The new structures of governance now in place are still far from meeting the standards of genuine democracy. But the process has been relatively inclusive of the former regime’s opponents—both democracy advocates and ethnic minorities—thereby attracting great interest and support from the international community. This study analyzes the elements that brought Myanmar’s transition about and the issues that threaten to arrest and complicate it five years later, in the present. Myanmar endured more than five decades of military rule and domination since General Ne Win’s military coup of 1962. The 2010 vote was not the country’s first attempt to return to elected governance. In 1974, Ne Win introduced a socialist constitution and single-party parliament, albeit one dominated by the military. In 1990, the State Law and Order Restora- tion Council (SLORC) held multiparty elections but refused to seat the parliament when the democratic opposition won an overwhelming majority of seats. The 2010 effort was more far-reaching and carefully mapped than previous attempts: The State Peace and Development Council (SPDC)1 had spent twenty years painstakingly drafting a new constitution to pave the way for multiparty elections that would guarantee continuing military control over the political process, which they christened “discipline flourishing democracy.” This 2008 constitution was clearly a model of electoral authoritarianism, common to many developing countries, where dictatorships of one kind or another seek to cloak themselves in an elected veneer. The outgoing military regime openly manipulated the elections of 2010 to produce the desired outcome: a quasi-elected government in which uniformed military were appointed to one-quarter of all parliamentary seats. All positions of authority were occupied by senior military leaders from the SPDC who had taken off their uniforms on the eve of the elec- tions and run for office. Observers both inside and outside the country thus expected the new government to be simply a rehash of the SPDC in civilian clothing, with the uniformed military embedded in the center, holding veto power over all crucial decisions and poised to reinstate martial law at will—all according to the new constitution. There was surprise and disbelief, therefore, when the new president immediately announced his intention to undertake sweeping political and economic reforms of a dimen- sion unimaginable for more than fifty years. Why, after laying such meticulous plans for a long, controlled transition, did the new ex-military leadership decide to undertake such far-reaching change so quickly? The answer lies in two fundamental factors. First, the provisions in the 2008 constitu- tion guaranteeing military control over essential parts of the political process gave military leaders the confidence to open the economy and expand the political space. Although the constitution promised broad freedoms and opportunities for participation in the political process for opposition and ethnic minority parties, it also left the old security structures and repressive regulations in place. Thus, leaders believed they could maintain internal secu- rity and stability as they gradually released constraints on the civilian population. Perhaps most important may have been the confidence it instilled in the senior general, who retired from office once the new leadership was in place. The second factor was the particular array of personalities who landed in key positions in the new government and their apparent determination to signal a distinct break with the past. Seasoned observers believe that the key to their behavior was Senior General Than Shwe’s deci- sion to step back from power and allow those he had put at the head of the new government to proceed as they felt best.2 After testing the waters by articulating increasingly sweeping reforms, initiating contacts with former enemies of the state in the democratic opposition— especially National League for Democracy (NLD) leader Aung San Suu Kyi, whom the SPDC had มุมมองที่แสดงในรายงานนี้ไม่จำเป็นต้องสะท้อนมุมมองของสหรัฐอเมริกาสถาบันของสันติภาพ ซึ่งสนับสนุนนโยบายเฉพาะตำแหน่งเพื่อร้องขอสิทธิ์ในการถ่ายเอกสาร หรือพิมพ์วัสดุ อีเมล์: [e-mail]เกี่ยวกับสถาบัน ประเทศสหรัฐอเมริกาสถาบันของความสงบสุขคือ เป็นอิสระ nonpartisan สถาบันก่อตั้งขึ้น และได้รับการสนับสนุน โดยสภา เป้าหมายจะช่วยป้องกัน และแก้ไขความขัดแย้งรุนแรง ส่งเสริม postconflict peacebuilding และเพิ่มเครื่องมือการจัดการความขัดแย้ง กำลัง และทุนทางปัญญาทั่วโลก สถาบันไม่นี้ โดยการกระจายอำนาจให้ผู้อื่น มีความรู้ ทักษะ ทรัพยากร และ โดยการมีส่วนร่วมโดยตรงในเขตความขัดแย้งทั่วโลกคณะกรรมการหลัก Stephen Hadley J., (เก้าอี้), RiceHadleyGates, LLC วอชิงตัน DC •จอร์จอีมู (รองเก้าอี้ ศาสตราจารย์เกียรติคุณฝึก เดอะจอร์จวอชิงตันมหาวิทยาลัย ล้าง - ington, • DC Judy Ansley อดีตผู้ช่วยอธิการบดีและรองชาติรักษาความปลอดภัยที่ปรึกษาภายใต้จอร์จ W. บุช ล้าง ington, DC • Eric Edelman, Hertog ผู้ประกอบการทั้งในเรสซิเดนซ์ จอห์นฮ็อปกินส์โรงเรียนขั้นสูงการศึกษานานาชาติ วอชิงตัน DC •โจเซฟ Eldridge อนุศาสนาจารย์มหาวิทยาลัยและเกียรติคุณอาวุโสอาจารย์ Professorial บริการโรงเรียนนานาชาติ ยู วอชิงตัน DC •เคอเคนเนดี้ ประธานาธิบดี โรเบิร์ตเอฟความยุติธรรม และสิทธิมนุษยชน วอชิงตัน DC •ประเทศ Ikram คัน ประธาน คุณภาพดูแล ปรึกษา LLC. ลาสเวกัส NV • Stephen D. Krasner ศาสตราจารย์สจ๊วต H. เกรแฮมของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด ดัลลัส CA •จอห์นแลงอ. อดีตกรรมการ สภานานาชาติว่าด้วยการใช้ชีวิตอิสระ พอทสดัม NY •เจเรมี A. Rabkin ศาสตราจารย์ทางกฎหมาย มหาวิทยาลัยจอร์จ Mason แฟร์แฟ็กซ์ VA •เจโรบินสันตะวันตก ประธาน PFC พลังงาน วอชิงตัน DC • Nancy Zirkin รองประธาน ผู้นำการประชุมโยธา และ สิทธิมนุษยชน วอชิงตัน DC สมาชิก ex OfficiO จอห์นเคอร์รี่ เลขานุการของรัฐ•แอชตันคาร์เตอร์ เลขานุการของกลาโหม•มาร์ติน F. เกร็ก กองทัพหลักทั่วไป สหรัฐอเมริกา ประธาน มหาวิทยาลัยป้องกันแห่งชาติ• Nancy Lindborg ประธาน สหรัฐอเมริกา สถาบันสันติภาพ (nonvoting)USIP.ORG •รายงานพิเศษ 369 3อย่างต่อเนื่อง demonized — และชนกลุ่มน้อยติดอาวุธฝ่ายตรงข้าม พวกเขาเห็นว่า ย้ายของพวกเขาได้รับปฏิกิริยาเชิงลบจากนายพลอาวุโสอดีต นี้เป็นการนำสัญญาณที่ต้องเดินหน้า ด้วยตัวละครมากขึ้นปฏิรูป โดยเฉพาะเศรษฐกิจมหภาคปรับโครงสร้างการพัฒนาเศรษฐกิจที่มี eluded ก่อนหน้านี้ทหารควบคุม-ments นำรู้จักว่า นี้จะต้องสิ้นสุดแยกปรนของประเทศ และเปิดประเทศพม่าไปทั่วโลก พวกเขายังรู้ว่า ระดับของการเปิดเสรีทางการเมืองจำเป็น ให้แก่ประชากรพลเรือนที่บ้าน และตอบสนองความต้องการของรัฐบาลตะวันตก ผู้นำพม่าดูเหมือนจะ มีคำนวณแผนเหล่านี้ภายในเวลาห้าปีของรัฐบาลใหม่ระยะแรก – รอบระยะเวลาที่พวกเขาอาจเป็นบางเท่านั้นของการควบคุม นี้อาจได้อะไรยืมความรู้สึกเร่งด่วนเพื่อการปฏิรูปก่อน รายงานนี้อธิบายปัจจัยขนานสองพม่าเปลี่ยนไปสำรวจว่าองค์อาจให้คำแนะนำสำหรับ formulating เปลี่ยนเป็นระเบียบอื่น ๆ แม้ว่าการเปลี่ยนของพม่ายังคงมีความท้าทายที่สำคัญมากเพื่อเอาชนะ และไม่มีทางมั่นใจได้ เปิดเสรีทางการเมือง และเศรษฐกิจที่ประสบความสำเร็จในช่วงของ 3 ปีแรกได้เปิดโอกาสใหม่โดยไม่คาดคิด — สำหรับดีขึ้น หรือแย่ลง – สำหรับประเทศในอนาคต ให้พยายามวุ่นวายมากไปแทนรัฐบาลของประเทศ ที่เราเป็นพยาน-ing วันนี้ มันได้ประสบการณ์ของพม่าอาจเก็บบทเรียนบางอย่างมีคุณค่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นับตั้งแต่สิ้นสุดสงครามเย็นหลายประเทศได้พยายามที่จะเปลี่ยนจาก authoritar- รัฐบาลเอียนเพื่อประชาธิปไตยกับผลลัพธ์ที่แตกต่างกันและลองผิดลองถูกหลาย ส่วนใหญ่มักจะพยายามเหล่านี้การเปลี่ยนแปลงที่มีการตกตะกอนโดยการเคลื่อนไหวทางสังคม, การประท้วงหรือความไม่แน่นอนและไม่ย้ายการวางแผนโดยการเป็นผู้นำ การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่เริ่มต้นขึ้นในพม่ากับ
UNITED STATES OF PEACE สถาบัน www.usip.org รายงานพิเศษ
2 USIP.ORG •รายงานพิเศษ 369
การเลือกตั้งของปี 2010 เป็นตัวอย่างที่ค่อนข้างผิดปกติของการเปลี่ยนแปลงการวางแผนเป็นผู้นำฉากขั้นตอนทีละน้อยต่อประชาธิปไตย ขณะที่การรักษาจำนวนมากของโครงสร้างอำนาจของรัฐบาลก่อนหน้านี้ในช่วงการเปลี่ยนแปลง โครงสร้างใหม่ของการกำกับดูแลในขณะนี้ในสถานที่ที่ยังคงห่างไกลจากการประชุมมาตรฐานของระบอบประชาธิปไตยของแท้ แต่กระบวนการที่ได้รับค่อนข้างรวมของระบอบการปกครองของอดีตฝ่ายตรงข้ามทั้งผู้สนับสนุนประชาธิปไตยและชาติพันธุ์ชนกลุ่มน้อย-จึงดึงดูดความสนใจที่ดีและการสนับสนุนจากประชาคมระหว่างประเทศ การศึกษาครั้งนี้วิเคราะห์องค์ประกอบที่นำการเปลี่ยนแปลงของพม่าเกี่ยวกับปัญหาที่ขู่ว่าจะจับกุมและซับซ้อนมันห้าปีต่อมาในปัจจุบัน พม่าทนกว่าห้าทศวรรษที่ผ่านมาของการปกครองของทหารและการปกครองตั้งแต่รัฐประหารนายพลเนวินของปี 1962 ปี 2010 การลงคะแนนไม่ได้เป็นความพยายามครั้งแรกของประเทศที่จะกลับไปกำกับดูแลกิจการที่ได้รับการเลือกตั้ง ในปี 1974 เนวินนำรัฐธรรมนูญและรัฐสภาสังคมนิยมพรรคเดียวถึงแม้ว่ามันจะครอบงำโดยทหาร ในปี 1990 รัฐกฎหมายและคำสั่งการ Restora- สภา (SLORC) ได้จัดให้มีการเลือกตั้งหลาย แต่ปฏิเสธที่จะนั่งรัฐสภาเมื่อฝ่ายค้านประชาธิปไตยได้รับรางวัลใหญ่ที่ครอบงำของที่นั่ง 2010 ความพยายามมากขึ้นไกลถึงและแมปอย่างรอบคอบกว่าพยายามก่อนหน้านี้: ในสภาสันติภาพและการพัฒนาแห่งรัฐ (SPDC) 1 ได้ใช้เวลายี่สิบปีอย่างระมัดระวังการจัดทำร่างรัฐธรรมนูญฉบับใหม่เพื่อปูทางสำหรับการเลือกตั้งหลายที่จะรับประกันการควบคุมของทหารอย่างต่อเนื่องในช่วงการเมือง กระบวนการที่พวกเขาตั้งชื่อ "วินัยเฟื่องฟูประชาธิปไตย." ซึ่งรัฐธรรมนูญปี 2008 เห็นได้ชัดว่ารูปแบบของระบอบการเลือกตั้งทั่วไปที่จะหลายประเทศกำลังพัฒนาที่เผด็จการของหนึ่งชนิดหรืออื่นพยายามที่จะปิดบังตัวเองในการเลือกตั้งไม้วีเนียร์ ระบอบการปกครองของทหารที่ส่งออกเปิดเผยจัดการเลือกตั้งของปี 2010 การผลิตผลลัพธ์ที่ต้องการ: รัฐบาลกึ่งรับการเลือกตั้งในเครื่องแบบทหารที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหนึ่งในสี่ของที่นั่งในรัฐสภาทั้งหมด ทุกตำแหน่งของผู้มีอำนาจที่ถูกครอบครองโดยผู้นำทหารระดับสูงจากรัฐบาลทหารพม่าที่ได้ดำเนินการปิดเครื่องแบบในวันทั้งนี้การไฟฟ้าและใช้สำหรับสำนักงาน ผู้สังเกตการณ์ทั้งภายในและภายนอกประเทศจึงคาดว่ารัฐบาลใหม่จะเป็นเพียงรูปแบบใหม่ของรัฐบาลทหารพม่าในเสื้อผ้าพลเรือนกับทหารในเครื่องแบบฝังตัวอยู่ในศูนย์การถือครองอำนาจยับยั้งการตัดสินใจที่สำคัญและพร้อมที่จะกลับไปกฎอัยการศึกที่จะทั้งหมด ตามรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ มีความประหลาดใจและก็ไม่เชื่อดังนั้นเมื่อประธานาธิบดีคนใหม่ทันทีประกาศความตั้งใจที่จะดำเนินการกวาดการปฏิรูปทางการเมืองและเศรษฐกิจของไซออนขนาดวัดเป็นไปไม่ได้มานานกว่าห้าสิบปี ทำไมหลังจากการวางแผนดังกล่าวอย่างพิถีพิถันสำหรับระยะการเปลี่ยนแปลงการควบคุมไม่เป็นผู้นำอดีตทหารใหม่ตัดสินใจที่จะดำเนินการดังกล่าวไกลถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว? คำตอบอยู่ในสองปัจจัยพื้นฐาน ครั้งแรกบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญฉบับปี 2008 การรับประกันการควบคุมของทหารมากกว่าส่วนสำคัญของกระบวนการทางการเมืองที่ให้ความเชื่อมั่นของผู้นำทางทหารเพื่อเปิดทางเศรษฐกิจและการขยายพื้นที่ทางการเมือง แม้ว่ารัฐธรรมนูญสัญญาเสรีภาพในวงกว้างและโอกาสในการมีส่วนร่วมในกระบวนการทางการเมืองฝ่ายค้านและฝ่ายชนกลุ่มน้อยก็ยังเหลือการรักษาความปลอดภัยโครงสร้างเก่าและปราบปรามกฎระเบียบในสถานที่ ดังนั้นผู้นำเชื่อว่าพวกเขาสามารถรักษารักษาความปลอดภัยและความมั่นคงภายในที่พวกเขาค่อยๆปล่อยออกมา จำกัด ในประชากรพลเรือน บางทีสิ่งที่สำคัญมากที่สุดอาจจะได้รับความเชื่อมั่นมันปลูกฝังโดยทั่วไปอาวุโสที่เกษียณจากสำนักงานที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้นำใหม่อยู่ในสถานที่ ปัจจัยที่สองเป็นแถวโดยเฉพาะอย่างยิ่งของบุคคลที่เป็นเจ้าของที่ดินในตำแหน่งสำคัญในรัฐบาลใหม่และความมุ่งมั่นของพวกเขาที่เห็นได้ชัดที่จะส่งสัญญาณการแบ่งที่แตกต่างกับอดีตที่ผ่านมา ผู้สังเกตการณ์เก๋าเชื่อว่ากุญแจสำคัญที่จะเป็นพฤติกรรมของพวกเขาอาวุโสทั่วไปกว่าไซออนได้ตัดสินใจ Shwe ที่จะย้อนกลับไปจากอำนาจและช่วยให้คนที่เขาได้วางที่หัวของรัฐบาลใหม่ที่จะดำเนินการตามที่พวกเขารู้สึกว่า best.2 หลังจากการทดสอบน้ำโดยชัดเจนมากขึ้น การปฏิรูปกวาดเริ่มติดต่อกับอดีตศัตรูของรัฐในระบอบประชาธิปไตย opposition- ลีกแห่งชาติโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อประชาธิปไตย (NLD)
ผู้นำนางอองซานซูจีซึ่งรัฐบาลทหารพม่ามีมุมมองที่แสดงอยู่ในเอกสารนี้ไม่จำเป็นต้องสะท้อนมุมมองของประเทศสหรัฐอเมริกา.
สถาบันแห่งสันติภาพซึ่งไม่สนับสนุนนโยบายในตำแหน่งที่เฉพาะเจาะจงในการขออนุญาตถ่ายสำเนาหรือพิมพ์วัสดุที่e-mail: [e-mail]
เกี่ยวกับสถาบันสหรัฐอเมริกาสถาบันสันติภาพเป็นอิสระสถาบันกลางที่จัดตั้งขึ้นและได้รับการสนับสนุนจากสภาคองเกรส . เป้าหมายที่จะช่วยป้องกันและแก้ปัญหาความขัดแย้งรุนแรงส่งเสริมการสร้างสันติภาพ postconflict และเพิ่มเครื่องมือในการจัดการความขัดแย้งความจุและทุนทางปัญญาทั่วโลก สถาบันไม่นี้โดยการเพิ่มขีดความสามารถอื่น ๆ ที่มีความรู้ทักษะและทรัพยากรเช่นเดียวกับการมีส่วนร่วมโดยตรงในโซนความขัดแย้งทั่วโลก.
คณะกรรมการ บริษัท สตีเฟ่นเจฮัดลีย์ (ประธาน) อาจารย์ใหญ่ RiceHadleyGates, LLC กรุงวอชิงตันดีซี •จอร์จอี Moose (รองประธาน), ผู้ช่วยศาสตราจารย์ของการปฏิบัติจอร์จวอชิงตันมหาวิทยาลัย Wash- ington ดีซี•จูดี้ Ansley ผู้ช่วยอดีตประธานและรองที่ปรึกษาความมั่นคงแห่งชาติภายใต้จอร์จดับเบิลยูบุช, Wash- ington ดีซี •เอริคเอ๊ด Hertog ผู้ประกอบการที่โดดเด่นในเรสซิเดนส์โรงเรียนฮอปกินส์ของการศึกษาขั้นสูงระหว่างประเทศกรุงวอชิงตันดีซี•โจเซฟ Eldridge มหาวิทยาลัยโรงพยาบาลและอาวุโสผู้ช่วยศาสตราจารย์อาจารย์ของโรงเรียนในการให้บริการระหว่างประเทศมหาวิทยาลัยอเมริกันวอชิงตันดีซี•เคอร์รี่เคนเนดี้ประธาน โรเบิร์ตเอฟเคนเนดี้เซ็นเตอร์เพื่อความยุติธรรมและสิทธิมนุษยชน, วอชิงตันดีซี• Ikram U. ข่านประธานคุณภาพการดูแลที่ปรึกษา, LLC., Las Vegas, NV •สตีเฟนดี Krasner เกรแฮมเอชจวร์ตศาสตราจารย์ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศที่ Stanford University พาโลอัลโต, แคลิฟอร์เนีย•จอห์นเอแลงแคสเตอร์ผู้อำนวยการบริหารอดีตนานาชาติสภาชีวิตอิสระ, พอทสดั, นิวยอร์ก•เจเรมีเอ Rabkin ศาสตราจารย์กฎหมาย George Mason University, แฟร์แฟกซ์•เจเวสต์โรบินสันประธานฉิบหาย พลังงาน, วอชิงตันดีซี•แนนซี่ Zirkin, รองประธานบริหารฝ่ายการประชุมผู้นำว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิมนุษยชน,
วอชิงตันดีซีอดีตสมาชิกตำแหน่งจอห์นเคอร์รีรัฐมนตรีต่างประเทศ•แอชตันคาร์เตอร์รัฐมนตรีกลาโหม•เกร็กเอฟมาร์ติน, พลสหรัฐ กองทัพ; ประธานมหาวิทยาลัยแห่งชาติกลาโหม•แนนซี่ Lindborg ประธานสหรัฐอเมริกาสถาบันสันติภาพ (nonvoting)
USIP.ORG •รายงานพิเศษ 369 3
อย่างต่อเนื่องประณามและฝ่ายค้านชนกลุ่มน้อยติดอาวุธที่พวกเขาเห็นว่าการเคลื่อนไหวของพวกเขาไม่ได้ล้วงเอาปฏิกิริยาเชิงลบจาก อดีตทั่วไปอาวุโส นี่เป็นสัญญาณผู้นำที่จำเป็นในการย้ายไปข้างหน้ากับโครงการปฏิรูปอย่างมากการปรับโครงสร้างทางเศรษฐกิจมหภาคโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการผลิตการพัฒนาทางเศรษฐกิจที่ได้เลือนหายไปก่อนหน้านี้รัฐบาลทหาร ments ความเป็นผู้นำได้รับการยอมรับว่าเรื่องนี้จะต้องสิ้นสุดการแยกตัวเองเรียกเก็บของประเทศและการเปิดประเทศพม่าไปทั่วโลก พวกเขายังได้รับการยอมรับว่าระดับของการเปิดเสรีทางการเมืองเป็นสิ่งที่จำเป็นทั้งเพื่อเติมพลังประชาชนพลเรือนที่บ้านและเพื่อตอบสนองต่อความต้องการของรัฐบาลตะวันตก ผู้นำของพม่าดูเหมือนจะมีการคำนวณแผนการเหล่านี้ภายในกรอบเวลาห้าปีในระยะแรกของรัฐบาลใหม่ในช่วงเวลาเดียวของเวลาที่พวกเขาอาจจะมีบางอย่างในการควบคุม นี้อาจจะเป็นสิ่งที่ยืมความรู้สึกเร่งด่วนที่จะปฏิรูปต้น รายงานนี้อธิบายสองปัจจัยขนานในการเปลี่ยนแปลงของพม่าในการสำรวจว่าองค์ประกอบของอาจจะให้คำแนะนำในการกำหนดระเบียบการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงของพม่ายังคงมีความท้าทายที่สำคัญจำนวนมากที่จะเอาชนะและเป็นที่มั่นใจได้ด้วยวิธีการที่ไม่มีการเปิดเสรีทางการเมืองและเศรษฐกิจที่ประสบความสำเร็จในช่วงสามปีแรกได้เปิดความเป็นไปได้สำหรับการใหม่ที่ไม่คาดคิดที่ดีขึ้นหรือแย่ลงสำหรับอนาคตของประเทศ พยายามให้ความวุ่นวายมากมายที่จะมาแทนที่รัฐบาลเผด็จการว่าเราเป็นพยานไอเอ็นจีในวันนี้ก็เป็นไปได้ว่าประสบการณ์ของพม่าอาจจะมีบางบทเรียนที่มีคุณค่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นับตั้งแต่สิ้นสุดสงครามเย็น ประเทศต่างๆ ได้พยายามที่จะเปลี่ยนจาก authoritar - เอียน รัฐบาลประชาธิปไตย กับผลลัพธ์ที่แตกต่างกันและเริ่มต้นที่ผิดพลาดมาก ที่สุดเหล่านี้มักจะพยายามเปลี่ยนจะตกตะกอนโดยการเคลื่อนไหวทางสังคม การชุมนุมมวลชน หรือความไม่มั่นคง และไม่มีแผนย้ายโดยผู้นำ การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในพม่า ที่เริ่มด้วย
สถาบันสันติ www.usip.org
2 - รายงานพิเศษรายงานพิเศษ usip.org 369
การเลือกตั้ง 2010 สหรัฐอเมริกาเป็นตัวอย่างที่ค่อนข้างผิดปกติของการวางแผนการเปลี่ยนแปลง เป็นฉากที่ค่อยๆก้าวสู่ความเป็นผู้นำประชาธิปไตยขณะที่การรักษาจำนวนมากของโครงสร้างอำนาจนิยมของรัฐบาลก่อนหน้านี้ในช่วงการเปลี่ยนภาพใหม่โครงสร้างของธรรมาภิบาลในขณะนี้ในสถานที่ยังห่างไกลจากการประชุมมาตรฐานประชาธิปไตยของแท้ แต่กระบวนการที่ได้รับค่อนข้างรวมอดีตระบอบของฝ่ายตรงข้ามทั้งประชาธิปไตยและสนับสนุนชนกลุ่มน้อยจึงดึงดูดความสนใจและการสนับสนุนจากชุมชนนานาชาติการศึกษานี้ได้วิเคราะห์องค์ประกอบของพม่าที่นำการเปลี่ยนแปลงและปัญหาที่คุกคาม จับกุม และซับซ้อนได้ ห้าปีต่อมา ในปัจจุบัน พม่าทนกว่าห้าทศวรรษของการปกครองโดยทหาร และการปกครองตั้งแต่พลเอกเนวินเป็นรัฐประหารปี 1962 . 2010 โหวตไม่ใช่ประเทศแรกพยายามที่จะกลับไปเลือกตั้ง” ใน ปี 1974ทิศตะวันออกเฉียงเหนือเอาชนะแนะนำฉบับสังคมนิยมรัฐสภาพรรคเดียว แม้ว่าหนึ่งถูกปกครองโดยทหาร ในปี 1990 รัฐกฎหมายและสั่งซื้อ restora - tion Council ( รัฐ ) จัดเลือกตั้งแบบพหุพรรค แต่ปฏิเสธที่จะนั่งรัฐสภา เมื่อฝ่ายค้านประชาธิปไตยจะส่วนใหญ่ที่ครอบงำของที่นั่ง 2010 ความพยายามมากขึ้นกว้างขวางและระมัดระวังแมปกว่าความพยายามก่อนหน้านี้ :สันติภาพและพัฒนาแห่งรัฐ ( SPDC ) 1 ใช้เวลา 20 ปี ที่จะเขียนรัฐธรรมนูญใหม่เพื่อปูทางสำหรับแบบพหุพรรคการเลือกตั้งที่จะรับประกันต่อเนื่อง ทหารควบคุมกระบวนการทางการเมือง ซึ่งพวกของฝ่าบาท " วินัยเฟื่องฟูประชาธิปไตย " 2008 นี้รัฐธรรมนูญชัดเจนเป็นรูปแบบเผด็จการการเลือกตั้ง ,ทั่วไปหลายประเทศที่เผด็จการของหนึ่งชนิดหรืออื่นหาเสื้อคลุมตัวเองในการเลือกแผ่นไม้อัด ระบอบการปกครองของทหารออกอย่างเปิดเผยจัดการการเลือกตั้ง 2010 เพื่อสร้างผลที่ต้องการ : กึ่งรัฐบาลเลือกตั้งซึ่งในเครื่องแบบทหารได้รับการแต่งตั้งเพื่อหนึ่งในสี่ของที่นั่งในรัฐสภาทั้งหมดตำแหน่งทั้งหมดถูกครอบครองโดยผู้นำทหารระดับสูงจาก SPDC ที่ถอดเครื่องแบบของพวกเขาในวันของ ELEC - ใช้งานและเรียกใช้สำหรับสำนักงาน ผู้สังเกตการณ์ทั้งภายในและนอกประเทศ ซึ่งคาดว่ารัฐบาลใหม่จะเป็นเพียงแค่ปรับปรุงใหม่ของสภาสันติภาพและการพัฒนาแห่งรัฐในเสื้อผ้าพลเรือนกับทหารในเครื่องแบบที่ฝังตัวอยู่ในศูนย์ถืออำนาจยับยั้งการตัดสินใจสำคัญทั้งหมดและทรงตัวให้กฎอัยการศึกที่ทั้งหมดจะตามรัฐธรรมนูญใหม่ มีเซอร์ไพรส์ และการปฏิเสธศรัทธา ดังนั้น เมื่อประธานาธิบดีคนใหม่ทันทีประกาศความตั้งใจของเขาที่จะดำเนินการกวาดล้างทางการเมืองและเศรษฐกิจการปฏิรูปของไดเม็น - ไซออนพัฒนามานานกว่าห้าสิบปี ทำไม หลังจากวางแผนพิถีพิถันดังกล่าวเป็นเวลานานควบคุมการเปลี่ยนแปลงทำใหม่อดีตทหารผู้นำตัดสินใจรับปากเปลี่ยนแปลงกว้างขวางดังกล่าวอย่างรวดเร็ว ? คำตอบอยู่ใน 2 ปัจจัย พื้นฐาน ครั้งแรก บทบัญญัติใน constitu - 2008 , รับประกันการควบคุมทหารไปส่วนที่จำเป็นของกระบวนการทางการเมืองให้ผู้นำทหารความมั่นใจเพื่อเปิดเศรษฐกิจ และขยายพื้นที่ทางการเมืองแม้ว่ารัฐธรรมนูญสัญญาเสรีภาพกว้างและโอกาสในการเข้าร่วมในกระบวนการทางการเมืองกับฝ่ายค้านและฝ่ายชนกลุ่มน้อย , มันยังเหลือโครงสร้างเก่าและปราบปรามระเบียบความปลอดภัยในสถานที่ ดังนั้น ผู้นำที่เชื่อว่าพวกเขาสามารถรักษาภายใน secu - บความเหมือนและความมั่นคงที่พวกเขาค่อยๆปลดปล่อยข้อจำกัดของประชากรพลเรือนบางทีสิ่งที่สำคัญที่สุดอาจได้รับความเชื่อมั่น instilled ในนายพลที่เกษียณจากตำแหน่งเมื่อผู้นำใหม่ในสถานที่ ปัจจัยที่สอง คือ เรย์ โดยเฉพาะบุคคลที่อยู่ในตำแหน่งสำคัญในรัฐบาลใหม่และความมุ่งมั่นที่ชัดเจนของสัญญาณแบ่งแตกต่างกับอดีตผู้สังเกตการณ์ seasoned เชื่อว่าคีย์พฤติกรรมของพวกเขาคือนายพลตานฉ่วยเป็นดังนั้นภาวะถอยหลังจากอำนาจและช่วยให้พวกเขาได้ใส่ที่หัวของรัฐบาลใหม่ที่จะดำเนินการตามที่พวกเขารู้สึกที่ดีที่สุด ที่ 2 หลังจากการทดสอบน้ำด้วยการปฏิรูปกวาดอย่างชัดเจนยิ่งขึ้นการติดต่อกับอดีตศัตรูของรัฐในประชาธิปไตย โดยเฉพาะฝ่ายค้านสันนิบาตแห่งชาติเพื่อประชาธิปไตย ( NLD ) ผู้นำนางอองซานซูจี ซึ่งทหารได้
มุมมองแสดงในรายงานนี้ไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงมุมมองของสถาบันเพื่อสันติภาพแห่งสหรัฐอเมริกาซึ่งไม่สนับสนุนตำแหน่งนโยบายที่เฉพาะเจาะจง .
ขออนุญาต ถ่ายเอกสารหรือพิมพ์วัสดุอีเมล : สิทธิ์ @ ยูเอส . org
เกี่ยวกับสถาบันสถาบันเพื่อสันติภาพแห่งสหรัฐอเมริกาเป็นอิสระ ก่อตั้งและได้รับการสนับสนุนโดยสถาบันกลางสภา เป้าหมายจะช่วยป้องกัน และแก้ปัญหาความขัดแย้งรุนแรง ส่งเสริม postconflict สร้างสันติภาพ และเพิ่มเครื่องมือ การจัดการความขัดแย้ง ความจุ และทุนทางปัญญา ทั่วโลกสถาบันนี้แก่ผู้อื่น มีความรู้ ทักษะ และทรัพยากร รวมทั้งการมีส่วนร่วมโดยตรงของในโซนความขัดแย้งทั่วโลก
คณะกรรมการ สตีเฟน เจ แฮดลีย์ ( เก้าอี้ ) , หลัก ricehadleygates วอชิงตัน LLC , DC - George E . ( เก้าอี้รอง ) , ผู้ช่วยศาสตราจารย์ของการปฏิบัติ มหาวิทยาลัยจอร์จ วอชิงตัน ดีซี - ล้าง - ington จูดี้แอนสลีย์ , ,อดีตผู้ช่วยประธานและที่ปรึกษาความมั่นคงแห่งชาติรองภายใต้จอร์จ ดับเบิลยู บุช ล้าง - ington , DC - เอริค Edelman hertog โดดเด่นปฏิบัติที่อยู่อาศัย , Johns Hopkins โรงเรียนการศึกษาขั้นสูงระหว่างประเทศ วอชิงตัน ดีซี - โจเซฟ เอลดริดจ์ อนุศาสนาจารย์อาวุโสได้รับตำแหน่งศาสตราจารย์และอาจารย์มหาวิทยาลัย โรงเรียนนานาชาติ มหาวิทยาลัย บริการอเมริกัน วอชิงตันDC - เคอร์รี่ เคนเนดี ประธานาธิบดี โรเบิร์ต เอฟ เคนเนดี้ ศูนย์เพื่อความยุติธรรมและสิทธิมนุษยชน วอชิงตัน ดีซี - ikram U . ประจวบคีรีขันธ์ ประธาน การดูแลคุณภาพที่ปรึกษา , LLC , ลาสเวกัส , NV - Stephen D . แครสเนอร์ , Graham H . สจ๊วต ศาสตราจารย์ด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด , พาโลอัลโต , แคลิฟอร์เนีย - จอห์น เอ แลงคาสเตอร์ ผู้อำนวยการบริหาร อดีตคณะกรรมการระหว่างประเทศในชีวิตอิสระ พอทสดัมนิวยอร์ก - เจเรมี่ . rabkin ศาสตราจารย์ด้านกฎหมาย มหาวิทยาลัยจอร์จเมสัน , Fairfax VA - เจโรบินสันตะวันตก ประธาน PFC พลังงาน , Washington , DC - แนนซี่ zirkin รองกรรมการผู้จัดการ ในการประชุม และสิทธิมนุษยชน , วอชิงตัน ดีซี , ภาวะผู้นำ
สมาชิกโดยตำแหน่ง จอห์น เคอร์รี่ , เลขานุการของรัฐ - แอชตัน คาร์เตอร์ , เลขานุการ กลาโหม - เกร็ก เอฟ มาร์ติน พลตรี กองทัพบกสหรัฐฯ ประธานาธิบดีNational Defense University - แนนซี่ lindborg ประธานสถาบันสันติภาพสหรัฐอเมริกา ( nonvoting )
3
- usip.org รายงานพิเศษแล้วอย่างต่อเนื่อง และการ demonized ติดอาวุธชนกลุ่มน้อย พวกเขาเห็นว่าจะย้ายพวกเขาไม่กระตุ้นปฏิกิริยาเชิงลบจากอดีตอาวุโสทั่วไป นี้เป็นสัญญาณที่ผู้นำต้องการที่จะย้ายไปข้างหน้าด้วยแผนการปฏิรูปอย่างมาก ,โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการปรับโครงสร้างการผลิตการพัฒนาเศรษฐกิจที่มี eluded ก่อนหน้านี้ทหารปกครอง - ments . ผู้นำที่ได้รับการยอมรับว่าเรื่องนี้จะต้องจบในประเทศของตนเองและกำหนดการเปิดประเทศพม่าเพื่อโลก พวกเขายังได้รับการยอมรับว่าเป็นระดับของการเปิดเสรีทางการเมืองที่ต้องการทั้งพลังประชาชนที่บ้านและเพื่อตอบสนองต่อความต้องการของรัฐบาลตะวันตก ผู้นำพม่าดูเหมือนจะคำนวณแผนการเหล่านี้ภายในกรอบเวลา 5 ปี ในระยะแรกรัฐบาลใหม่เป็นเพียงระยะเวลาที่พวกเขาอาจจะหนึ่งของการควบคุม นี้อาจเป็นสิ่งที่ให้ความรู้สึกเร่งด่วนเพื่อการปฏิรูปก่อนรายงานนี้จะอธิบายถึงปัจจัยในการเปลี่ยนแปลงของพม่าขนานสองเพื่อดูว่าองค์ประกอบของมันอาจจะให้คำแนะนำสำหรับการเปลี่ยนแปลงอย่างอื่น แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงของพม่ายังคงมีความท้าทายมากที่จะเอาชนะ และไม่มั่นใจการเปิดเสรีทางการเมืองและเศรษฐกิจได้ในช่วงสามปีแรกที่ได้เปิดโอกาสใหม่ที่ไม่คาดคิดสำหรับดีขึ้นหรือแย่ลง เพื่ออนาคตของประเทศ ให้มากมายวุ่นวายพยายามที่จะแทนที่รัฐบาลเผด็จการที่เราเป็นพยาน - ing วันนี้ เป็นไปได้ว่าประสบการณ์ของพม่าอาจถือบางบทเรียนที่มีคุณค่า