4. DiscussionIn the present study w

4. Discussion
In the present study we sought to investigate memory accuracy for positive, negative, and neutral events in high and low sensation seekers. For this purpose, we used a recently developed paradigm that consists of pictorial scripted material depicting everyday events (Toffalini et al., 2014). Consistent with our hypothesis and previous literature on young adults (Mirandola et al., 2014), we found that negative events may favour correct memory, thus further supporting the observation that people pay more attention and have better memory for negative events (Kensinger & Schacter, 2006). In particular, in the present study this was found for low sensation seekers. In keeping with Lawson et al. (2012),
more accurate memory for aversive stimuli in low sensation seekers may be the consequence of stronger defensive reactions, which in turn may be due to a heightened aversive motivational system (Lissek et al., 2005). Unlike Lawson and colleagues, however, we tested memory using stimuli that were not intrinsically emotional,
but that were related to emotionally charged events. Indeed, theepisodes became emotional through their outcomes, while memory was tested on pictures composing the body of the episodes.Results thus suggest that memory biases associated with the SS trait may involve the memory of an event as a whole. In fact, low sensation seekers seem to have not just better recognition memory for intense negative stimuli (as it was found by Lawson et al.,2005), but also for the entire ‘‘story’’ that surrounds that event, including neutral details. This is consistent with studies showing the general consolidating effect of post-encoding stress on recognition memory (e.g., Cahill, Gorki, & Kathryn, 2003). However,
analyses on mean confidence scores do not suggest that such enhanced memory is also associated with higher confidence. On the contrary, the memory advantage of negative events was not present in the case of high sensation seekers; this lack of advantage may reflect milder or absent defensive reactions when confronted with aversive stimuli. It must also be noticed that previous research showed that high sensation seekers appreciate the potential benefits of risk taking while downplaying its potential costs (Maslowskyet al., 2011). It is thus also possible that high sensation seekers are motivated to avoid considering events that resulted in a negative outcome. This possibility could be explored in future research. In conclusion, despite some limitations the present study offers novel and potentially relevant suggestions. Future research may examine the effect of SS on a continuum in a larger sample (rather than on two relatively small extreme groups) or on clinical populations, in order to get more robust results and to better examine possible effects on causal errors. In fact, no significant effect was found on causal errors, a measure that was previously found to be highly sensitive to manipulation of valence and index of enhanced processing (Mirandola et al., 2014; Toffalini et al.,2014). In fact –as it can be seen in Table 1– there was a tendency in the group of high sensation seekers to produce fewer causal
errors for negative than for positive or neutral events, thus suggesting that they had a reduced processing of negative events, although a similar but less pronounced pattern also emerges in the other group. It is possible that with a larger and more extreme group of high sensation seekers a significant pattern would emerge for causal errors. The present study indicates that high and low sensation seekers may differ in how they memorize emotional events. Since unlike previous studies the focus was not on specific aspects such as drug-related or other sensation-related stimuli (e.g., Everett & Palm green, 1995; Stephenson, 2003), our results suggest that a bias in memory could be found for generally emotional material. Future research should also examine whether psycho physiological reactions in high sensation seekers could better account for the results, in order to shed more light on the nature of sensation seeking and on the relationship between memory behavior and risk taking or dangerous conduct.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. สนทนาในการศึกษาปัจจุบัน เราพยายามที่จะตรวจสอบความถูกต้องของหน่วยความจำสำหรับเหตุการณ์บวก ลบ และเป็นกลางในกำลังรู้สึกสูง และต่ำ สำหรับวัตถุประสงค์นี้ เราใช้กระบวนทัศน์พัฒนาล่าสุดที่ประกอบด้วยวัสดุจำสคริปต์แสดงเหตุการณ์ประจำวัน (Toffalini et al., 2014) สอดคล้องกับสมมติฐานและวรรณกรรมก่อนหน้าในผู้ใหญ่ (Mirandola et al., 2014) ของเรา เราพบว่า เหตุการณ์ลบอาจโปรดปรานหน่วยความจำถูกต้อง จึง สนับสนุนสังเกตว่า คนสนใจมากขึ้น และมีหน่วยความจำที่ดีสำหรับเหตุการณ์ลบ (Kensinger & Schacter, 2006) เพิ่มเติม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในการศึกษาปัจจุบัน นี้พบสำหรับผู้ที่รักความรู้สึกต่ำ เพื่อลอว์สันและ al. (2012),หน่วยความจำแม่นยำยิ่งสิ่งเร้า aversive ในกำลังรู้สึกต่ำอาจเป็นสัจจะของแข็งแกร่งป้องกันปฏิกิริยา ซึ่งอาจเป็นเนื่องจากแถลงการณ์ aversive หัดระบบ (Lissek et al., 2005) ต่างจากลอว์สันและเพื่อนร่วมงาน อย่างไรก็ตาม เราทดสอบหน่วยความจำที่ใช้สิ่งเร้าที่ไม่ได้ทำอารมณ์แต่ที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์อารมณ์คิดค่าธรรมเนียม จริง ๆ theepisodes เป็นทางอารมณ์ผ่านผล ในขณะที่ทดสอบหน่วยความจำในรูปภาพเรียบเรียงเนื้อความของตอน ผลจึงแนะนำหน่วยความจำยอมเกี่ยวข้องกับติด SS อาจเกี่ยวข้องกับหน่วยความจำของเหตุการณ์ทั้งหมดได้ ในความเป็นจริง กำลังรู้สึกต่ำดูเหมือนจะ มีหน่วยความจำการรับรู้ไม่เพียงดีกว่าสำหรับสิ่งเร้าลบรุนแรง (พบโดยลอว์สันและ al., 2005), แต่ยัง สำหรับทั้ง ''เรื่อง '' ที่ล้อมรอบกิจกรรมที่ รวมทั้งรายละเอียดที่เป็นกลาง สอดคล้องกับการศึกษาที่แสดงผลรวมบัญชีทั่วไปหลังเข้ารหัสหน่วยความจำการรับรู้ (เช่น Cahill, Gorki และแคทริน 2003) มีความเครียดอยู่ อย่างไรก็ตามวิเคราะห์ในคะแนนเฉลี่ย confidence แนะนำหน่วยความจำดังกล่าวเพิ่มว่ายังเกี่ยวข้องกับ confidence สูง ดอก ประโยชน์จากหน่วยความจำลบเหตุการณ์ไม่อยู่ในกรณีของผู้ที่รักความรู้สึกสูง ขาดนี้ประโยชน์พฤษภาคม reflect พะแนง หรือ ขาดการป้องกันปฏิกิริยาเมื่อเผชิญกับสิ่งเร้า aversive มันต้องยังให้สังเกตเห็นว่า งานวิจัยก่อนหน้านี้พบว่า กำลังสูงรู้สึกชื่นชม benefits เป็นไปได้ของความเสี่ยงการในขณะที่ downplaying ต้นทุนมีศักยภาพ (Maslowskyet al., 2011) จึงยังสามารถได้ว่า กำลังรู้สึกสูงเป็นแรงจูงใจเพื่อหลีกเลี่ยงการพิจารณาเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดผลลบ สามารถสำรวจโอกาสนี้ในการวิจัยในอนาคต เบียดเบียน แม้ มีข้อจำกัดบางประการ การศึกษาปัจจุบันมีนวนิยายและข้อเสนอแนะที่อาจเกี่ยวข้อง งานวิจัยในอนาคตอาจตรวจสอบผลของ SS สมิติ ในตัวอย่างขนาดใหญ่ (มากกว่า 2 กลุ่มมากค่อนข้างเล็ก) หรือ ในกลุ่ม ประชากรทางคลินิก เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น และเพื่อตรวจสอบข้อผิดพลาดสาเหตุได้ผล ในความเป็นจริง มีผล significant ไม่พบในข้อผิดพลาดสาเหตุ วัดที่พบก่อนหน้านี้จะมีความไวสูงในการจัดการของเวเลนซ์และดัชนีของการประมวลผลขั้นสูง (Mirandola et al., 2014 Toffalini et al., 2014) ในความเป็นจริง – ตามดังจะเห็นได้ในตาราง 1 – มีแนวโน้มในกลุ่มรู้สึกสูงกำลังการผลิตน้อยกว่าสาเหตุข้อผิดพลาดในการลบมากกว่าสำหรับเหตุการณ์บวก หรือกลาง จึง แนะนำให้ มีการลดกระบวนการลบเหตุการณ์ แม้คล้าย แต่น้อยออกเสียงรูปแบบยังบ่งบอกในกลุ่มอื่น ๆ มันเป็นไปได้ว่า กับกลุ่มกำลังรู้สึกสูงใหญ่ และมากขึ้น รูปแบบ significant จะเกิดข้อผิดพลาดสาเหตุ การศึกษาในปัจจุบันบ่งชี้ว่า สูงต่ำกำลังความรู้สึกอาจแตกต่างในวิธีที่พวกเขาจำเหตุการณ์อารมณ์ ตั้งแต่แตกต่างจากการศึกษาก่อนหน้านี้ โฟกัสไม่บนด้าน specific เช่นที่เกี่ยวข้อง กับยาเสพติด หรืออื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกสิ่งเร้า (เช่น เอแอนด์ปาล์มเขียว 1995 สตีเฟนสัน 2003), ผลลัพธ์ของเราแนะนำว่า สามารถพบความโน้มเอียงในหน่วยความจำสำหรับวัสดุโดยทั่วไปอารมณ์ งานวิจัยในอนาคตควรตรวจสอบว่าดีสามารถบัญชีสำหรับผล ไซโคปฏิกิริยาสรีรวิทยาในกำลังรู้สึกสูงเพื่อสารคดีธรรมชาติของความรู้สึกมากกว่า และในความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยความจำ ลักษณะการทำงานและความเสี่ยงอันตราย หรือเดินดำเนิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.
การอภิปรายในการศึกษาปัจจุบันเราพยายามที่จะตรวจสอบความถูกต้องของหน่วยความจำสำหรับบวกลบและเหตุการณ์ที่เป็นกลางในการหาความรู้สึกสูงและต่ำ ในการนี้เราใช้กระบวนทัศน์การพัฒนาเมื่อเร็ว ๆ นี้ที่ประกอบด้วยวัสดุเขียนภาพวาดภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน (Toffalini et al., 2014) สอดคล้องกับสมมติฐานและวรรณกรรมที่ก่อนหน้านี้ของเราในผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาว (Mirandola et al., 2014) เราพบว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเชิงลบอาจให้ประโยชน์แก่หน่วยความจำที่ถูกต้องจึงต่อการสนับสนุนการสังเกตว่าคนให้ความสนใจมากขึ้นและมีหน่วยความจำที่ดีขึ้นสำหรับการจัดกิจกรรมเชิงลบ (Kensinger และ Schacter , 2006) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการศึกษาในปัจจุบันนี้มีการค้นพบความรู้สึกสำหรับผู้หาต่ำ ในการรักษาด้วยลอว์สันและอัล (2012),
หน่วยความจำที่ถูกต้องมากขึ้นสำหรับสิ่งเร้า aversive หาในความรู้สึกที่ต่ำอาจจะเป็นผลมาจากการเกิดปฏิกิริยาการป้องกันที่แข็งแกร่งซึ่งในทางกลับกันอาจจะเป็นเพราะระบบการสร้างแรงบันดาลใจ aversive มีความคิดริเริ่ม (Lissek et al., 2005) ซึ่งแตกต่างจากลอว์สันและเพื่อนร่วมงาน แต่เราทดสอบหน่วยความจำโดยใช้สิ่งเร้าที่ไม่ได้อารมณ์ภายใน,
แต่ที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเรียกเก็บอารมณ์ อันที่จริง theepisodes กลายเป็นอารมณ์ผ่านผลของพวกเขาในขณะที่ได้รับการทดสอบหน่วยความจำภาพการแต่งกายของ episodes.Results ที่จึงชี้ให้เห็นว่าอคติหน่วยความจำที่เกี่ยวข้องกับลักษณะที่เอสเอสอาจเกี่ยวข้องกับความทรงจำของเหตุการณ์โดยรวม ในความเป็นจริงผู้สมัครรู้สึกต่ำดูเหมือนจะมีไม่ได้เป็นเพียงหน่วยความจำการรับรู้ที่ดีกว่าสำหรับการกระตุ้นเชิงลบที่รุนแรง (ในขณะที่มันถูกพบโดยลอว์สัน et al., 2005) แต่ยังสำหรับทั้ง '' เรื่อง '' ที่ล้อมรอบเหตุการณ์ที่รวมทั้งรายละเอียดที่เป็นกลาง . ซึ่งสอดคล้องกับการศึกษาแสดงให้เห็นทั่วไปรวมผลกระทบของความเครียดโพสต์การเข้ารหัสในหน่วยความจำการรับรู้ (เช่นเคฮิลล์, Gorki และแคทรีน, 2003) อย่างไรก็ตามการวิเคราะห์เกี่ยวกับค่าเฉลี่ยคะแนนมั่นใจปรับอากาศสายไม่ได้แสดงให้เห็นว่าหน่วยความจำที่เพิ่มขึ้นดังกล่าวยังเกี่ยวข้องกับความมั่นใจที่สูงขึ้นต่อต้านไฟ
ในทางตรงกันข้ามประโยชน์ความทรงจำของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเชิงลบไม่ได้อยู่ในกรณีของผู้รู้สึกสูง; การขาดความได้เปรียบนี้อาจสะท้อนปฏิกิริยาป้องกันจ้าหรือขาดหายไปเมื่อเผชิญหน้ากับสิ่งเร้า aversive นอกจากนี้ยังต้องมีการสังเกตเห็นว่างานวิจัยก่อนหน้าแสดงให้เห็นว่าผู้สมัครสูงรู้สึกชื่นชมสายประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นทีเอสของความเสี่ยงในขณะที่ค่าใช้จ่าย downplaying ที่อาจเกิดขึ้น (Maslowskyet al., 2011) ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าผู้สมัครรู้สึกมีแรงจูงใจสูงเพื่อหลีกเลี่ยงการพิจารณาเหตุการณ์ที่ส่งผลให้เกิดผลเชิงลบ ความเป็นไปได้นี้อาจจะสำรวจในการวิจัยในอนาคต สรุปได้ว่าแม้จะมีข้อ จำกัด บางการศึกษาปัจจุบันมีนวนิยายและข้อเสนอแนะที่เกี่ยวข้องที่อาจเกิดขึ้น การวิจัยในอนาคตอาจจะตรวจสอบผลกระทบของเอสเอสต่อเนื่องในกลุ่มตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่ (มากกว่าสองกลุ่มที่ค่อนข้างเล็กมาก) หรือประชากรทางคลินิกในการสั่งซื้อเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่แข็งแกร่งมากขึ้นและเพื่อให้ตรวจสอบผลกระทบที่เป็นไปได้ในข้อผิดพลาดสาเหตุ ในความเป็นจริงไม่มีนัยสำคัญผลลาดเทไฟก็พบข้อผิดพลาดสาเหตุวัดที่พบก่อนหน้านี้จะมีความไวสูงในการจัดการของความจุและดัชนีของการประมวลผลที่เพิ่มขึ้น (ที่ Mirandola et al, 2014;.. Toffalini et al, 2014) ในความเป็นจริง -as มันสามารถเห็นได้ใน 1
ตารางที่มีแนวโน้มอยู่ในกลุ่มของผู้สมัครรู้สึกสูงในการผลิตน้อยลงสาเหตุข้อผิดพลาดเชิงลบกว่าสำหรับการจัดกิจกรรมในเชิงบวกหรือเป็นกลางจึงชี้ให้เห็นว่าพวกเขามีการประมวลผลที่ลดลงของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเชิงลบแม้ว่ารูปแบบที่คล้ายกัน แต่เด่นชัดน้อยลงนอกจากนี้ยังปรากฏในกลุ่มอื่น ๆ เป็นไปได้ว่ามีกลุ่มใหญ่และรุนแรงมากขึ้นในความรู้สึกของผู้สูงไฟแบบลาดเทนัยสำคัญจะโผล่ออกมาสำหรับข้อผิดพลาดสาเหตุ การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าสูงและความรู้สึกผู้สมัครต่ำอาจแตกต่างกันในวิธีที่พวกเขาจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทางอารมณ์ เนื่องจากแตกต่างจากการศึกษาก่อนหน้าโฟกัสไม่ได้อยู่บนด้านคระบุไว้เช่นยาเสพติดหรือสิ่งเร้าที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกอื่น ๆ (เช่นเอเวอเรและสีเขียวปาล์ม, 1995; สตีเฟนสัน, 2003), ผลของเราแสดงให้เห็นว่ามีอคติในหน่วยความจำอาจพบได้ทั่วไป วัสดุทางอารมณ์ การวิจัยในอนาคตก็ควรตรวจสอบว่าปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาจิตผู้สมัครในความรู้สึกสูงจะดีกว่าบัญชีเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ในการสั่งซื้อที่จะหลั่งน้ำตาแสงมากขึ้นอยู่กับลักษณะของการแสวงหาความรู้สึกและความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมของหน่วยความจำและความเสี่ยงหรือความประพฤติที่เป็นอันตราย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . การอภิปราย
ในการศึกษาเราพยายามที่จะตรวจสอบความถูกต้องของหน่วยความจำสำหรับบวก ลบ และเหตุการณ์ที่เป็นกลางในการแสวงหาความรู้สึกสูงและต่ำ สำหรับวัตถุประสงค์นี้ เราใช้เพิ่งพัฒนากระบวนทัศน์ที่ประกอบด้วยภาพสคริปต์วัสดุภาพวาดเหตุการณ์ทุกวัน ( toffalini et al . , 2010 ) สอดคล้องกับสมมติฐานและวรรณคดีก่อนหน้านี้ผู้ใหญ่ของเรา ( มิรันโดลา et al . ,2014 ) เราพบว่าเหตุการณ์เชิงลบอาจสนับสนุนหน่วยความจำที่ถูกต้อง ดังนั้น เพิ่มเติม สนับสนุน ให้สังเกตว่ามีผู้คนให้ความสนใจมากขึ้น และมีความจำที่ดีขึ้นสำหรับเหตุการณ์เชิงลบ ( kensinger &แช็กเตอร์ , 2006 ) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในการศึกษานี้พบว่าสำหรับผู้แสวงหาความรู้สึกต่ำ ในการรักษากับลอว์สัน et al .
( 2012 )หน่วยความจำที่ถูกต้องมากขึ้นเพื่อกระตุ้นในผู้ aversive เพทนาต่ำอาจเป็นเพราะแข็งแกร่งป้องกันปฏิกิริยา ซึ่งจะอาจจะเนื่องจากมีแรงจูงใจมากขึ้น aversive ระบบ ( lissek et al . , 2005 ) ซึ่งแตกต่างจากลอว์สันและเพื่อนร่วมงาน แต่เราทดสอบหน่วยความจำโดยใช้สิ่งเร้าที่ไม่ได้อารมณ์ภายใน
แต่ , มีความสัมพันธ์กับค่าอารมณ์ เหตุการณ์ แน่นอนtheepisodes กลายเป็นอารมณ์ผ่านผลของพวกเขา ในขณะที่หน่วยความจำทดสอบภาพเขียนเนื้อหาของตอน ดังนั้นจึงแนะนำว่า อคติของหน่วยความจำที่เกี่ยวข้องกับลักษณะ SS อาจเกี่ยวข้องกับหน่วยความจำของเหตุการณ์ทั้งหมด ในความเป็นจริง ผู้แสวงหาความรู้สึกต่ำดูเหมือนจะไม่หน่วยความจำการรับรู้เพียงดีสำหรับสิ่งเร้าลบเข้ม ( มันถูกพบโดย ลอว์สัน et al . , 2005 )แต่สำหรับ ' ' ทั้งหมด ' 'story ที่ล้อมรอบที่เหตุการณ์ รวมทั้งรายละเอียดที่เป็นกลาง ซึ่งสอดคล้องกับการศึกษาแสดงทั่วไปรวมผลของความเครียดโพสต์การเข้ารหัสหน่วยความจำการรับรู้ เช่น เคฮิลล์ gorki & , แคท , 2003 ) อย่างไรก็ตาม ,
5 หมายถึงคอน จึง dence คะแนนไม่แนะนำให้เพิ่มหน่วยความจำดังกล่าวยังเกี่ยวข้องกับคอนสูง dence จึง . ในทางตรงกันข้าม