In the early years of the Chesapeak

In the early years of the Chesapeake Bay settlements, colonial officials found it difficult to attract and retain laborers under the harsh frontier conditions, and there was a high mortality rate.[4] Most laborers came from Britain as indentured servants, who signed contracts of indenture to pay with work for their passage, their upkeep and training, usually on a farm, as the colonies were based in agriculture. These indentured servants were young people who intended to become permanent residents. Some masters treated them as well or as poorly as family members. In some cases, convicted criminals were transported to the colonies as indentured servants, rather than being imprisoned. The indentured servants were not slaves. The planters found that the major problem with indentured servants was that many left after several years, just when they had become skilled and the most valuable workers. In addition, an improving economy in England in the late 17th and early 18th centuries meant that fewer workers chose to go to the colonies. Historians estimate that more than half of all white immigrants to the English colonies of North America during the 17th and 18th centuries came as indentured servants. The number of indentured servants among immigrants was particularly high in the South. Many Germans, Scots-Irish, and Irish came to the colonies in the 18th century, settling in the backcountry of Pennsylvania and further south.[4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในช่วงปีแรก ๆ ของการจับคู่อ่าว Chesapeake เจ้าหน้าที่อาณานิคมพบมันยากที่จะดึงดูด และรักษาแรงของการบุกเบิกภายใต้เงื่อนไขชายแดนที่รุนแรง และมีอัตราการตายสูง [4] แรงของการบุกเบิกส่วนใหญ่มาจากสหราชอาณาจักรเป็น indentured คน ลงนามสัญญา indenture จ่ายกับการทำงานของพวกเขา ค่าบำรุงรักษา และฝึก อบรม ในฟาร์ม มักเป็นอาณานิคมถูกใช้ในการเกษตร ข้าราชการเหล่านี้ indentured คนหนุ่มสาวที่ตั้งใจจะเป็น ผู้อยู่อาศัยถาวรได้ แบบบางถือว่าพวกเขาเป็นอย่างดี หรือไม่ดีเป็นคนในครอบครัว ในบางกรณี ประวัติอาชญากรถูกขนส่งไปอาณานิคมเป็นมหาดเล็ก indentured แทนการจำคุกเป็นเวลา ข้าราชการ indentured ทาสไม่ แพลนเตอร์จะพบว่า ปัญหาหลักของข้าราชการ indentured หลายด้านซ้ายหลังจากหลายปี เพียงเมื่อพวกเขาได้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญและผู้ปฏิบัติงานที่ดีที่สุด ปรับปรุงเศรษฐกิจในอังกฤษในปลาย 17 และต้นศตวรรษที่ 18 หมายความ ว่า ผู้ปฏิบัติงานน้อยกว่าเลือกไปอาณานิคม นักประวัติศาสตร์คาดว่า กว่าครึ่งของผู้อพยพชาวสีขาวทั้งหมดกับอาณานิคมอังกฤษของอเมริกาในช่วงศตวรรษ 17 และ 18 มาเป็นมหาดเล็ก indentured จำนวนข้าราชการ indentured ผู้อพยพมีสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคใต้ ชาวเยอรมันจำนวนมาก สก็อตไอริช ไอริชมาการอาณานิคมในศตวรรษที่ 18 ตะกอนใน backcountry รัฐเพนซิลวาเนียและใต้ต่อไป [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงปีแรกของการตั้งถิ่นฐาน Chesapeake Bay เจ้าหน้าที่อาณานิคมพบว่ามันยากที่จะดึงดูดและรักษาคนงานภายใต้เงื่อนไขชายแดนที่รุนแรงและมีอัตราการตายสูง. [4] คนงานส่วนใหญ่มาจากสหราชอาณาจักรเป็นขี้ข้ารับใช้ที่ลงนามในสัญญา สัญญาที่จะชำระเงินด้วยการทำงานทางของพวกเขา, การบำรุงรักษาและการฝึกอบรมของพวกเขามักจะอยู่ในฟาร์มเป็นอาณานิคมขึ้นอยู่ในภาคเกษตร ขี้ข้ารับใช้เหล่านี้เป็นคนหนุ่มสาวที่มีจุดมุ่งหมายที่จะกลายเป็นถิ่นที่อยู่ถาวร ปริญญาโทบางได้รับการรักษาพวกเขาเช่นกันหรือไม่ดีเป็นสมาชิกในครอบครัว ในบางกรณีการตัดสินว่าเป็นอาชญากรที่ถูกเคลื่อนย้ายไปยังอาณานิคมเป็นขี้ข้ารับใช้แทนที่จะถูกขัง ขี้ข้ารับใช้ไม่ได้เป็นทาส ชาวสวนพบว่าปัญหาสำคัญกับผูกมัดข้ารับใช้เป็นที่หลายหลังจากหลายปีที่ผ่านมาเพียงเมื่อพวกเขาได้กลายเป็นที่มีฝีมือและแรงงานที่มีค่าที่สุด นอกจากนี้การฟื้นตัวของเศรษฐกิจในประเทศอังกฤษในช่วงปลายทศวรรษที่ 17 และต้นศตวรรษที่ 18 นั่นหมายความว่าคนงานน้อยเลือกที่จะไปอาณานิคม นักประวัติศาสตร์คาดว่ามากกว่าครึ่งหนึ่งของผู้อพยพขาวอาณานิคมของอังกฤษในทวีปอเมริกาเหนือในช่วงศตวรรษที่ 17 และ 18 มาเป็นคนรับใช้ผูกมัด จำนวนผูกมัดข้ารับใช้ในหมู่ผู้อพยพอยู่ในระดับสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคใต้ เยอรมันหลายคนสก็อตไอริชและไอริชมาถึงอาณานิคมในศตวรรษที่ 18 ปักหลักเขตทุรกันดารของเพนซิลและทิศใต้ต่อไป. [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงปีแรกๆ ของอ่าวเชสสอาณานิคมการชำระหนี้ เจ้าหน้าที่พบว่ามันยากที่จะดึงดูดและรักษาชายแดนแรงงานภายใต้เงื่อนไขที่รุนแรงและมีอัตราตายสูง [ 4 ] คนงานส่วนใหญ่มาจากอังกฤษเป็นขี้ข้าทาส ที่ลงนามสัญญาหนังสือสัญญาจ่ายทำงานทางของพวกเขาการบำรุงรักษาและการฝึกอบรม โดยปกติในฟาร์มเป็นอาณานิคมที่ใช้ในการเกษตร ขี้ข้าทาสหนุ่มเหล่านี้คนที่ตั้งใจจะเป็นผู้อยู่อาศัยถาวร ผู้เชี่ยวชาญการรักษาพวกเขาเช่นกัน หรืองานในฐานะสมาชิกของครอบครัว ในบางกรณี ตัดสินลงโทษอาชญากรถูกส่งไปยังอาณานิคมเป็นขี้ข้าทาส แทนที่จะถูกขัง พวกขี้ข้าทาส ( ไม่ใช่ทาสเกษตรกร พบว่า ปัญหา กับ ขี้ข้าทาสที่ซ้ายมาก หลังจากหลายปี , เมื่อพวกเขาได้กลายเป็นที่มีฝีมือและแรงงานที่มีคุณค่ามากที่สุด นอกจากนี้ การฟื้นตัวของเศรษฐกิจในอังกฤษ ในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 และ 17 ต้น หมายความว่าคนน้อยลง เลือกไปที่อาณานิคมนักประวัติศาสตร์ประเมินว่ามากกว่าครึ่งหนึ่งของผู้อพยพขาวทั้งหมดอาณานิคมอเมริกาเหนือของอังกฤษในช่วงศตวรรษที่ 17 และ 18 มาเป็นขี้ข้ารับใช้ จำนวนของผู้อพยพเป็นขี้ข้าทาสสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคใต้ เยอรมันหลายสกอต ไอริช และ ไอริช มาล่าอาณานิคมในศตวรรษที่ 18 , ปักหลักเขตทุรกันดารของรัฐเพนซิลวาเนียและใต้ต่อไป[ 5 ]