About 95% of the rice grown in Sri

About 95% of the rice grown in Sri Lanka is direct-seeded (wet- and dry-seeding). The average rough
rice yield in irrigated predominantly direct-seeded dry zone (DZ) is about 5.0 t ha−1and in the wet zone
(WZ) it is about 3.3 t ha−1. However the average realizable yield in DZ and WZ are 8 t ha−1 and 5 t ha−1
respectively. A survey was conducted to understand the cultural practices, farmers’ perceptions and the
reasons for the yield gap in direct-seeded rice culture in Sri Lanka. Farmers’ seed rate ranged from 87 to
220 kg ha−1 for intermediate bold-type varieties and from 71 to 176 kg ha−1 for varieties with short round
grains. About 90% of the farmers in the DZ and the intermediate zone (IZ) consider both yield potential
and duration as criteria in selecting a variety. Among the farmers surveyed, only 21% of the farmers in the
DZ, 13% of the farmers in the IZ, and 29% of the farmers in the WZ adhered to the recommended method
of basal fertilizer application. Farmers did not adhere to the correct timing of fertilizer application. More
than 50% of the cost for rice farming goes to labor, followed by cost of inputs in all climatic zones. Farmers
reported that the most important production constraint for direct-seeded rice in the DZ and IZ is the non
availability of reliable labor followed by soil problems and weeds. While in the WZ, it is the soil problems
specially iron toxicity followed by lower soil fertility. The survey revealed that smaller land holding size,
non adherence to the optimum time of farm activity initiation, less efficient use of rain water, higher
seed rate and higher cost of production are a few reasons for the existing yield gap. Location-specific
technologies for different agro-ecological zones of Sri Lanka should be developed to reduce the cost of
production and to increase resource-use efficiency and should be transferred to the farmers to achieve
sustainable optimum direct-seeded rice yields.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประมาณ 95% ของข้าวที่ปลูกในประเทศศรีลังกาเป็น seeded ตรง (เปียก - และแห้งเมล็ด) หยาบโดยเฉลี่ยผลผลิตข้าวในยามเป็นตรง seeded แห้งโซน (DZ) มีประมาณ 5.0 ที ha−1and ในโซนเปียก(WZ) มันจะเกี่ยวกับ 3.3 t ha−1 อย่างไรก็ตาม ผลผลิต realizable เฉลี่ย DZ และ WZ ใจ 8 t ha−1 5 t ha−1ตามลำดับ การสำรวจได้ดำเนินการเพื่อให้เข้าใจแนวทางวัฒนธรรม การรับรู้ของเกษตรกรและสาเหตุช่องว่างผลผลิตในวัฒนธรรมข้าว seeded ตรงในศรีลังกา อัตราเมล็ดพันธุ์เกษตรกรมา 87 ไปha−1 220 กก. สำหรับพันธุ์ชนิดหนาปานกลาง และ จาก 71 ไป ha−1 176 กิโลกรัมสำหรับพันธุ์กับกลมสั้นธัญพืช ประมาณ 90% ของเกษตรกร DZ และโซนกลาง (IZ) พิจารณาทั้งผลผลิตศักยภาพและระยะเวลาเป็นเกณฑ์ในการเลือกอาหาร ชาวเกษตรกรที่สำรวจ เพียง 21% ของเกษตรกรในการDZ, 13% ของเกษตรกรในการ IZ และ 29% ของเกษตรกรใน WZ การปฏิบัติตามวิธีแนะนำของโรคปุ๋ย เกษตรกรไม่ได้ยึดติดกับเวลาที่ถูกต้องของการใส่ปุ๋ย เพิ่มเติมกว่า 50% ของต้นทุนการนาเข้าแรงงาน ตามต้นทุนของปัจจัยการผลิตในทุกโซน climatic เกษตรกรรายงานว่า ข้อจำกัดการผลิตสำคัญสำหรับ seeded ตรงข้าว DZ และ IZ ไม่ความพร้อมของแรงงานที่เชื่อถือได้ตามปัญหาดินและวัชพืช ใน WZ เป็นปัญหาดินเป็นเตารีดตามความอุดมสมบูรณ์ของดินต่ำความเป็นพิษ การสำรวจที่ดินที่เล็กถือขนาด ที่เปิดเผยต่าง ๆ ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมของฟาร์มกิจกรรมเริ่มต้น น้อยกว่าใช้น้ำฝน สูงอัตราเมล็ดพันธุ์และต้นทุนสูงการผลิตเป็นสาเหตุสำหรับช่องว่างผลผลิตที่มีอยู่ ตำแหน่งที่ตั้งเฉพาะควรมีพัฒนาเทคโนโลยีสำหรับโซนเกษตรระบบนิเวศต่าง ๆ ของประเทศศรีลังกาเพื่อลดต้นทุนผลิตและ การเพิ่มประสิทธิภาพการใช้ทรัพยากรควรจะให้และเกษตรกรเพื่อให้อัตราผลตอบแทนยั่งยืนข้าว seeded ตรงเหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประมาณ 95% ของข้าวที่ปลูกในประเทศศรีลังกาเป็นเมล็ดโดยตรง (เปียกและแห้งเมล็ด) เฉลี่ยหยาบผลผลิตข้าวในเขตชลประทานส่วนใหญ่โดยตรงเมล็ดแห้ง (DZ) ประมาณ 5.0 ตันต่อเฮกตาร์ 1 และในโซนเปียก (WZ) มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 3.3 ตันต่อเฮกตาร์ 1 อย่างไรก็ตามอัตราผลตอบแทนที่คาดว่าจะเฉลี่ย DZ และ WZ 8 ตันต่อเฮกตาร์ 1 ถึง 5 ตันต่อเฮกตาร์-1 ตามลำดับ การสำรวจได้ดำเนินการที่จะเข้าใจการปฏิบัติทางวัฒนธรรมการรับรู้ของเกษตรกรและเหตุผลในการลดช่องว่างผลผลิตในวัฒนธรรมข้าวเมล็ดโดยตรงในศรีลังกา อัตราเมล็ดพันธุ์ที่เกษตรกรอยู่ในช่วงที่จะ 87 จาก220 กิโลกรัมต่อเฮกตาร์ 1 สำหรับสายพันธุ์ที่เป็นตัวหนาชนิดกลางและ 71-176 กิโลกรัมต่อเฮกตาร์ 1 สำหรับสายพันธุ์ที่มีรอบสั้นธัญพืช ประมาณ 90% ของเกษตรกรใน DZ และโซนกลาง (IZ) พิจารณาทั้งผลตอบแทนที่อาจเกิดขึ้นและระยะเวลาเป็นเกณฑ์ในการเลือกหลากหลาย ในหมู่เกษตรกรที่สำรวจมีเพียง 21% ของเกษตรกรในการDZ, 13% ของเกษตรกรใน IZ และ 29% ของเกษตรกรใน WZ ที่ปฏิบัติตามวิธีที่แนะนำการใช้ปุ๋ยฐาน เกษตรกรไม่ได้เป็นไปตามระยะเวลาที่ถูกต้องของปุ๋ย อื่น ๆกว่า 50% ของค่าใช้จ่ายสำหรับการทำนาไปใช้แรงงานตามด้วยค่าใช้จ่ายของปัจจัยการผลิตในเขตภูมิอากาศทั้งหมด เกษตรกรรายงานว่าข้อ จำกัด การผลิตที่สำคัญที่สุดสำหรับข้าวเมล็ดโดยตรงใน DZ และ IZ เป็นไม่พร้อมของแรงงานที่เชื่อถือได้ตามมาด้วยปัญหาดินและวัชพืช ในขณะที่ WZ มันเป็นปัญหาดินเป็นพิษเหล็กพิเศษตามด้วยอุดมสมบูรณ์ของดินลดลง สำรวจพบว่าที่ดินที่มีขนาดเล็กขนาดถือยึดมั่นไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมของการเริ่มต้นกิจกรรมฟาร์มมีประสิทธิภาพน้อยกว่าการใช้น้ำฝนที่สูงกว่าอัตราเมล็ดพันธุ์และค่าใช้จ่ายที่สูงขึ้นของการผลิตไม่กี่เหตุผลสำหรับช่องว่างที่มีอยู่ให้ผลผลิต เฉพาะสถานที่เทคโนโลยีโซนเกษตรนิเวศที่แตกต่างกันของศรีลังกาควรได้รับการพัฒนาเพื่อลดค่าใช้จ่ายของการผลิตและเพิ่มทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพการใช้งานและควรจะโอนให้กับเกษตรกรเพื่อให้เกิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่เหมาะสมผลผลิตข้าวเมล็ดโดยตรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประมาณ 95% ของข้าวที่ปลูกในศรีลังกาโดยตรง ( เปียก - แห้ง และเมล็ดพันธุ์ ) ผลผลิตข้าวเฉลี่ยคร่าวๆ
นาเด่นตรงเมล็ดแห้ง โซน ( DZ ) ประมาณ 5.0 T ฮา−และในโซนเปียก
( Wz ) ประมาณ 3.3 T ฮา− 1 อย่างไรก็ตาม คาดว่า ผลผลิตเฉลี่ยใน DZ และ Wz 8 T T ฮาฮา − 1 และ 5 − 1
ตามลำดับ โดยการสำรวจเข้าใจการปฏิบัติทางวัฒนธรรมการรับรู้ของเกษตรกรและ
เหตุผลสำหรับผลผลิตข้าวนาหว่านในช่องว่างตรงวัฒนธรรมในศรีลังกา อัตราเมล็ดพันธุ์ที่เกษตรกรอยู่ระหว่าง 87

220 กก. ฮา− 1 สำหรับพันธุ์ชนิดหนาปานกลาง และจาก 71 ถึง 176 กก. ฮา− 1 สำหรับพันธุ์ด้วยเมล็ดกลม
สั้น ประมาณ 90% ของเกษตรกรใน DZ และโซนกลาง ( อิซ ) พิจารณาผลผลิต
และระยะเวลาที่เป็นเกณฑ์ในการเลือกหลากหลาย ระหว่างเกษตรกร การสำรวจเพียง 21% ของเกษตรกรใน
DZ , 13 % ของเกษตรกรใน อิซ และ 29% ของเกษตรกรใน Wz ปฏิบัติตามวิธีที่แนะนำ
ปุ๋ยที่ฐาน เกษตรกรไม่ได้ปฏิบัติตามเวลาที่ถูกต้องของการใส่ปุ๋ย เพิ่มเติม
กว่า 50% ของต้นทุนการทำนาข้าวไปคลอดตามด้วยต้นทุนของปัจจัยการผลิตในเขตภูมิอากาศทั้งหมด ชาวนา
รายงานว่าปัญหาการผลิตที่สำคัญที่สุดตรงข้าวนาหว่านใน DZ และอิซเป็นโนน
ความพร้อมของแรงงานที่เชื่อถือได้ ตามด้วยปัญหาดินและหญ้า ในขณะที่ใน Wz เป็นปัญหาดิน
พิเศษเหล็กพิษตามด้วยลดความอุดมสมบูรณ์ของดิน . ผลการสำรวจพบว่า พื้นที่ถือครอง
เล็กกว่าขนาดไม่ยึดมั่นในเวลาที่เหมาะสมของการริเริ่มกิจกรรมฟาร์ม ใช้ที่มีประสิทธิภาพน้อยของฝนน้ำสูงกว่า
อัตราเมล็ดพันธุ์และต้นทุนการผลิตที่สูงขึ้นมีไม่กี่เหตุผลสําหรับที่มีอยู่ในช่องว่างของผลผลิตถั่วเหลือง . สถานที่เฉพาะสำหรับเทคโนโลยีที่แตกต่างกันในระบบนิเวศเกษตร
โซนของศรีลังกาควรพัฒนาเพื่อลดต้นทุนของ
การผลิตและการเพิ่มประสิทธิภาพการใช้ทรัพยากร และควรจะถูกโอนไปยังเกษตรกร ให้ยั่งยืนที่เหมาะสม
ตรงข้าวนาหว่านอัตราผลตอบแทน