Physicist Daniel P. Zitterbart from

Physicist Daniel P. Zitterbart from the University of Erlangen-Nuremberg, Germany, recently spent a winter at Dronning Maud Land in the Antarctic, making high-resolution video recordings of an Emperor penguin colony. Together with biophysicist Ben Fabry from Erlangen University, physiologist James P. Butler from Harvard University, and marine biologist Barbara Wienecke from the Australian Antarctic Division, they found that penguins in a huddle move in periodic waves to continuously change the huddle structure. This movement allows animals from the outside to enter the tightly packed huddle and to warm up. The results have now been published in the journal PLoS ONE (http://dx.plos.org/10.1371/journal.pone.0020260).

The survival techniques of Emperor penguins have long intrigued scientists. One unresolved question was how penguins move to the inside of a huddle when the animals stand packed so tightly that no movement seems possible. Daniel P. Zitterbart and his team discovered that penguins solve this problem by moving together in coordinated periodic waves. This was observed by tracking the positions of hundreds of penguins in a colony for several hours. The periodic waves are invisible to the naked eye as they occur only every 30-60 seconds and travel with a speed of 12 cm/s through the huddle. Although small, over time they lead to large movements that are reminiscent of dough during kneading. The authors compare the formation of a huddle to “colloidal jamming” and the periodic waves to a “temporary fluidization”. “Our data show that the dynamics of penguin huddling is governed by intermittency and approach to kinetic arrest in striking analogy with inert non-equilibrium systems, including soft glasses and colloids.”

Daniel P. Zitterbart is currently developing a remote-controlled observatory to study penguins all year round. He hopes to witness the reversal of the dramatic decline in penguin colony sizes that is occurring in all areas of the Antarctic.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟิสิกส์แดเนียลพี Zitterbart จากมหาวิทยาลัย Erlangen-นูเรมเบิร์ก, เยอรมนี, เมื่อเร็ว ๆ นี้การใช้จ่ายในช่วงฤดูหนาวที่ Dronning ม็อดที่ดินแอนตาร์กติกทำให้ความละเอียดสูงบันทึกวิดีโอของอาณานิคมของนกเพนกวินจักรพรรดิ ร่วมกับเบน Fabry ชีวฟิสิกส์จากมหาวิทยาลัย Erlangen สรีรวิทยาเจมส์พีบัตเลอร์จากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์และนักชีววิทยาทางทะเลบาร์บาร่า Wienecke จากขั้วโลกใต้ออสเตรเลียส่วนที่พวกเขาพบว่านกเพนกวินในการย้ายกองในคลื่นเป็นระยะอย่างต่อเนื่องเปลี่ยนโครงสร้างกอด การเคลื่อนไหวนี้จะช่วยให้สัตว์จากภายนอกที่จะเข้าสู่แน่นกอดและจะอุ่นขึ้น ผลที่ได้รับในขณะนี้ตีพิมพ์ในวารสาร PLoS ONE (การ http://dx.plos.org/10.1371/journal.pone.0020260). เทคนิคการอยู่รอดของนกเพนกวินจักรพรรดิมีนักวิทยาศาสตร์ทึ่งยาว หนึ่งคำถามที่ยังไม่ได้แก้ไขเป็นวิธีการที่นกเพนกวินย้ายไปยังด้านในของกองเมื่อสัตว์ยืนบรรจุแน่นจนไม่มีการเคลื่อนไหวดูเหมือนเป็นไปได้ แดเนียลพี Zitterbart และทีมของเขาพบว่านกเพนกวินแก้ปัญหานี้โดยการย้ายร่วมกันในการประสานงานคลื่นเป็นระยะ ๆ นี้ได้รับการตั้งข้อสังเกตโดยการติดตามตำแหน่งที่มีหลายร้อยของนกเพนกวินในอาณานิคมเป็นเวลาหลายชั่วโมง คลื่นเป็นระยะที่มองไม่เห็นได้ด้วยตาเปล่าเช่นที่พวกเขาเกิดขึ้นเฉพาะทุก 30-60 วินาทีและการเดินทางด้วยความเร็ว 12 ซม. / วินาทีผ่านกอง แม้ว่าจะมีขนาดเล็กกว่าเวลาที่พวกเขานำไปสู่การเคลื่อนไหวขนาดใหญ่ที่ชวนให้นึกถึงของแป้งในระหว่างการนวด ผู้เขียนเปรียบเทียบการก่อตัวของการกอด "ติดขัดคอลลอยด์" และคลื่นธาตุเป็น "ไหลชั่วคราว" "ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงของการเบียดเพนกวินถูกควบคุมโดย intermittency และวิธีการไปสู่การจับกุมเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวที่โดดเด่นในการเปรียบเทียบกับเฉื่อยระบบที่ไม่สมดุลรวมทั้งแว่นตานุ่มและคอลลอยด์." แดเนียลพี Zitterbart กำลังพัฒนาหอควบคุมระยะไกลเพื่อการศึกษา เพนกวินตลอดทั้งปี เขาหวังที่จะเป็นสักขีพยานในการพลิกกลับจากการลดลงอย่างมากในขนาดอาณานิคมของนกเพนกวินที่เกิดขึ้นในทุกพื้นที่ของทวีปแอนตาร์กติก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักฟิสิกส์ แดเนียล พี zitterbart จาก University of Erlangen นูเร็มเบิร์ก เยอรมนี เมื่อเร็ว ๆนี้ใช้เวลาฤดูหนาวในทําให้การม็อดที่ดินในแอนตาร์กติก , การบันทึกวิดีโอความละเอียดสูงของจักรพรรดิเพนกวินอาณานิคม ร่วมกับ biophysicist เบนเฟบรี้จาก Erlangen มหาวิทยาลัย ลงทะเบียนลิขสิทธิ์ เจมส์ พี พ่อบ้านจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดนักชีววิทยาทางทะเลและบาร์บาร่า wienecke จากฝ่ายแอนตาร์กติกออสเตรเลีย พวกเขาพบว่าเพนกวินในตัวย้ายคลื่นเป็นระยะอย่างต่อเนื่องเพื่อเปลี่ยนโครงสร้างตัว . การเคลื่อนไหวนี้จะช่วยให้สัตว์จากภายนอกเข้าไปกอดแน่นและอบอุ่นขึ้น ผลลัพธ์ที่ได้ถูกตีพิมพ์ในวารสาร PLoS ONE ( http : / / DX PLoS . org / 10.1371 / วารสาร โผน 0020260

. )เทคนิคการอยู่รอดของนกเพนกวินจักรพรรดิได้ intrigued นักวิทยาศาสตร์ คำถามคือวิธีการหนึ่งที่ค้างคาเพนกวินย้ายไปยังด้านในของตัว เมื่อสัตว์ที่ยืนมัดแน่นจังที่ไม่มีการเคลื่อนไหว อาจเป็นไปได้ แดเนียล พี zitterbart และทีมงานของเขาค้นพบว่าเพนกวินแก้ปัญหานี้โดยการย้ายด้วยกันประสานคลื่นเป็นระยะ ๆนี้ถูกพบโดยการติดตามตำแหน่งของหลายร้อยของเพนกวินในอาณานิคมเป็นเวลาหลายชั่วโมง คลื่นเป็นระยะๆ จะมองไม่เห็นได้ด้วยตาเปล่าเช่นที่พวกเขาเกิดขึ้นทุกๆ 30-60 วินาที และเดินทางด้วยความเร็ว 12 cm / s ผ่านตัว . ถึงแม้ว่าขนาดเล็ก กว่าเวลาที่พวกเขานำไปสู่การเคลื่อนไหวใหญ่ที่ชวนให้นึกถึงแป้งในระหว่างการนวด .ผู้เขียนเปรียบเทียบการก่อตัวของ Huddle " คอลลอยด์ติดขัด " และคลื่นเป็นระยะเพื่อ " ขอแต่งงาน " ชั่วคราว " ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงของเพนกวิน huddling ถูกควบคุม โดย intermittency และแนวทางการเคลื่อนไหวจับในโดดเด่นคล้ายคลึงกับระบบเฉื่อยไม่สมดุล รวมทั้งแว่นตานุ่มและคอลลอยด์ "

Daniel Pzitterbart ในปัจจุบันจะพัฒนาเป็นหอดูดาวควบคุมระยะไกลเพื่อศึกษาเพนกวินตลอดทั้งปี เขาหวังที่จะได้เห็นการลดลงอย่างมากในอาณานิคมนกเพนกวินขนาดนั้น เกิดขึ้นในพื้นที่ทั้งหมดของแอนตาร์กติก