Rachel Verinder stands at the cente

Rachel Verinder stands at the center of The Moonstone's plot, yet never speaks her own narrative. In fact, her character is defined largely by omission—omission of her own story—and her withholding of her knowledge about the theft of The Moonstone. This reticence makes Rachel an alluring heroine, according to the cultural logic by which women in a position of holding back are invested with a particular attractiveness. Aside from this quality, Rachel seems an un-idealized image of a heroine. Collins makes clear that she is slightly unconventional, physically, with small stature and dark features. Rachel challenges Victorian propriety and gender roles by treating men and women alike with a straightforward manner that can be startling in its lack of coyness. Rachel's most important character trait is her unwillingness to tell on the misdeeds of another. Collins is clear on the fact that this never amounts to dishonesty—instead of lying about a delicate subject, Rachel says nothing at all.

Rachel's main conflict in the novel is an internal one: the evidence of her senses, which tell her that Franklin Blake stole her diamond and lied about it, must combat her passionate feelings of love and trust in Franklin. Rachel seems to have a tragic counterpart in the outcast Rosanna Spearman. The two women are kindred in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ราเชล Verinder ยืนที่ศูนย์ของเดอะมุกดาของพล็อต ยังไม่เคยพูดเล่าเรื่องของตนเอง ในความเป็นจริง กำหนดอักขระของเธอไป โดยการกระทำการอันซึ่งกระทำการอันของเรื่องเอง — และเธอหักณที่จ่ายของเธอขโมยของมุกดารู้ Reticence นี้ทำราเชลนางเอกมีเสน่ห์ ตามตรรกะทางวัฒนธรรมที่ซึ่งผู้หญิงในตำแหน่งยึดกลับจะลงทุนกับศิลปะเฉพาะ นอกจากนี้คุณภาพ ราเชลเหมือน รูปไม่ idealized ของเอก คอลลินส์ทำให้ชัดเจนว่า เธอเป็นกระเป๋าเล็กน้อย ร่างกาย มีรูปร่างเล็กและคุณลักษณะที่เข้ม ราเชลท้าทายวิคตอเรียนแต่และเพศบทบาท โดยรักษาชายและหญิงเหมือนกับอย่างตรงไปตรงมาสามารถตกใจในการขาดของ coyness ติดอักขระสำคัญของราเชลคือ unwillingness เธอบอกในการกระทำผิดของอีก คอลลินส์จะชัดเจนในความจริงที่ว่า นี้ไม่ยอดให้ซื่อสัตย์ — แทนที่จะโกหกเรื่องละเอียดอ่อน ราเชลกล่าวว่า ไม่มีอะไรเลยความขัดแย้งหลักของราเชลในนิยายเป็นการภายใน: หลักฐานของความรู้สึกของเธอ ที่บอกเธอว่า เบลกแฟรงคลินขโมยเพชรของเธอ และโกหกเกี่ยวกับมัน ต้องต่อสู้กับความรู้สึกหลงใหลรัก และไว้ใจในแฟรงคลิน ราเชลน่าจะ มีกันอนาถ outcast Spearman ช่อง ผู้หญิงสองใจ kindred ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ราเชล Verinder ยืนอยู่ที่ศูนย์กลางของพล็อตสีน้ำเงินที่ยังไม่เคยพูดถึงการเล่าเรื่องของเธอเอง ในความเป็นจริงตัวละครของเธอถูกกำหนดโดยส่วนใหญ่ละเลย-การละเลยของเรื่องและตัวเธอเองหัก ณ ที่จ่ายของความรู้ของเธอเกี่ยวกับการขโมยเพชรของเธอ ความเงียบนี้ทำให้ราเชลนางเอกเสน่ห์ตามตรรกะทางวัฒนธรรมโดยที่ผู้หญิงอยู่ในตำแหน่งของการถือครองกลับมีการลงทุนที่มีความน่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่ง นอกเหนือจากที่มีคุณภาพนี้ราเชลดูเหมือนว่ายกเลิกเงียบสงบภาพของนางเอก คอลลินทำให้เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นทางการเล็กน้อยร่างกายที่มีความสูงขนาดเล็กและคุณสมบัติที่มืด ราเชลท้าทายความเหมาะสมและเพศบทบาทวิคตอเรียโดยการปฏิบัติผู้ชายและผู้หญิงเหมือนกันกับลักษณะที่ตรงไปตรงมาที่สามารถเป็นที่น่าตกใจในการขาดของความกระดากอาย ราเชลลักษณะตัวละครที่สำคัญที่สุดคือความไม่เต็มใจของเธอที่จะบอกเกี่ยวกับความผิดของผู้อื่น คอลลินมีความชัดเจนเกี่ยวกับความจริงที่ว่านี้ไม่เคยจะมีจำนวนไม่สุจริตแทนโกหกเกี่ยวกับเรื่องที่ละเอียดอ่อน, ราเชลกล่าวว่าไม่มีอะไรที่ขัดแย้งหลักของราเชลในนวนิยายเป็นภายในหนึ่งหลักฐานของความรู้สึกที่บอกเธอว่าเธอแฟรงคลินเบลค ขโมยเพชรของเธอและโกหกเกี่ยวกับเรื่องนี้จะต้องต่อสู้กับความรู้สึกของเธอหลงใหลของความรักและความไว้วางใจในแฟรงคลิน ราเชลดูเหมือนว่าจะมีคู่ที่น่าเศร้าในคนจรจัดโรซานน่าสเปียร์แมน ผู้หญิงสองคนที่มีญาติใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ราเชล verinder ยืนที่ตรงกลางของพล็อตของมุกดา แต่ไม่เคยพูดเรื่องของตัวเอง ในความเป็นจริง เธอมีบุคลิกที่กำหนดส่วนใหญ่โดยการละเลยละเว้นเรื่องราวของเธอที่เธอและความรู้เกี่ยวกับการขโมยของ หินจันทรา ปัญหานี้ทำให้ราเชลเป็นนางเอกที่น่าดึงดูดใจตามตรรกะทางวัฒนธรรม ซึ่งผู้หญิงในตำแหน่งของการถือกลับลงทุนที่มีความน่าสนใจโดยเฉพาะ นอกเหนือจากคุณภาพนี้ เรเชลดูจะเป็นอุดมคติและภาพลักษณ์ของนางเอก คอลลินส์ทำให้ชัดเจนว่าเธอค่อนข้างแหกคอก ทางร่างกายกับความสูงขนาดเล็กและมีสีเข้มราเชลท้าทายความถูกต้องวิคตอเรียและบทบาททางเพศ โดยถือว่าชายและหญิงเหมือนกันกับลักษณะตรงไปตรงมาที่สามารถมองเห็นในการขาดของความเขินอาย . ราเชลสำคัญที่สุด ตัวละครนิสัยเธอไม่เต็มใจที่จะบอกความผิดของผู้อื่น คอลลินส์ชัดเจนในความจริงที่ว่านี้ไม่เคยมีค่า ความไม่ซื่อสัตย์ แทนที่จะโกหกเกี่ยวกับเรื่องละเอียดอ่อน ราเชลบอกว่าไม่มีอะไรเลย

ราเชลเป็นหลักความขัดแย้งในนวนิยายเป็นหนึ่งภายใน : หลักฐานของความรู้สึกของเธอ ซึ่งบอกเธอว่า แฟรงคลิน เบลค ขโมยเพชรของเธอ และก็โกหก ต้องต่อสู้กับความรู้สึกลึกซึ้งของความรักและความไว้วางใจในแฟรงคลินของเธอ ราเชล ดูเหมือนจะเป็นคู่ที่น่าเศร้าใน Outcast โรแซนน่าใช้ . หญิงสองคนเป็นญาติใน