5. AFTA versus the ACU
The spectacular increase in the number of scope of FTAs, as opposed to customs unions, in the
global economy testifies to the fact that the former are much easier to negotiate than the latter.
Indeed, in Asia and North America there are no customs unions; in Europe there is essentially one
(i.e., the EU); in Latin America there is also only one (i.e., MERCOSUR); there are only a few
others scattered over Africa and the Middle East but none of the latter are customs unions in the
‘‘pure sense’’ operating with a fully implemented, genuine CET, with a completed ‘‘freecirculation’’
philosophy and where internal borders have been eliminated.
There are several reasons as to why FTAs dominate the regional integration scene. Common to
all these explanations is the fact that customs unions take FTAs one-step further by ‘‘deepening’’
integration through the adoption of a Common External Tariff (CET). This suggests that: (1)
countries have to pool sovereignty over most (if not all) of their commercial policies; (2) it is
never easy to agree to a CET, particularly in the case of countries with divergent tariff structures
to begin with (such as in ASEAN); (3) the political economy of creating a customs union can be
far more complicated than in the case of an FTA, in which special interest groups can rely on their
more concentrated power at the national level (as opposed to the regional level, where such
influence tends to be diluted); (4) from a practical point of view, pure customs unions are more
difficult to devise and implement, forcing a number of additional questions that need to be
addressed (e.g., who gets the revenue from the CET? How will countries having to lower external
tariffs have to compensate for the fiscal shock?).
Thus, the creation of a customs union requires a strong political commitment and much
compromise in creating the CET, no mean feat particularly in divergent developing countries.
Even the United States and Canada, two countries with relatively similar tariff structures, trade
regulations, political and legal structures, as well as per capita incomes, chose to create an FTA
rather than a customs union in 1989.
Still, once the political resolve exists, as appears to be the case in ASEAN, there could be farreaching
economic benefits well beyond what could be achieved from AFTA, under certain
conditions. These benefits would include:
(a) Like an FTA, customs unions have the same trade creation and diversion effects associated
with the liberalization of internal trade. However, as the CET is created, there are additional
effects that derive from the adoption of a single vector of tariffs (and non-tariff barriers) in the
context of a customs union. If the customs union creates a more liberal trade regime than what
was the status quo ante, there will be a net ‘‘external trade creation,’’ as member-states on
average lower their tariffs to conform with the CET. However, if it becomes more closed (i.e.,
a ‘‘fortress’’), the opposite will happen: there will be ‘‘trade erosion.’’
Nevertheless, we would argue that the CET of an ACU would be far more liberal than
the average tariffs across the ASEAN countries. There are strong reasons for this,
including: (i) ASEAN has explicitly committed itself to outward-oriented, ‘‘open’’
regionalism; (ii) given the essentially free-trade economies of Singapore and Brunei, a
more liberal CET would allow ASEAN’s commercial policies to be more consistent with
economies outside of the CET; (iii) ASEAN has already contemplated the idea of
multilateralizing AFTA cuts (discussed above), which would essentially have the effect of
harmonizing tariffs at very low levels. No doubt, ASEAN will likely discover that, without
an extremely liberal CET, it will have to consider the ‘‘10-X’’ strategy, to the considerable
detriment of the creation of the AEC, and will have to accept a ceiling on what can be
achieved in the AEC.
What about a zero-tariff CET? Such an equilibrium is the only one that would allow for an
all-inclusive CET. Administratively it would be the easiest to set up; it would merely have to
harmonize technical aspects of the CU, such as customs practices, data, and the like. It would
allow for the greatest welfare benefits in terms of market expansion, competition, and
economies of scale. And it would allow ASEAN to ‘‘sell itself’’ internationally as a truly
integrated, global market. Nevertheless, there will certainly be political obstacles to
overcome before such a scenario would be possible.
5. AFTA versus the ACU
The spectacular increase in the number of scope of FTAs, as opposed to customs unions, in the
global economy testifies to the fact that the former are much easier to negotiate than the latter.
Indeed, in Asia and North America there are no customs unions; in Europe there is essentially one
(i.e., the EU); in Latin America there is also only one (i.e., MERCOSUR); there are only a few
others scattered over Africa and the Middle East but none of the latter are customs unions in the
‘‘pure sense’’ operating with a fully implemented, genuine CET, with a completed ‘‘freecirculation’’
philosophy and where internal borders have been eliminated.
There are several reasons as to why FTAs dominate the regional integration scene. Common to
all these explanations is the fact that customs unions take FTAs one-step further by ‘‘deepening’’
integration through the adoption of a Common External Tariff (CET). This suggests that: (1)
countries have to pool sovereignty over most (if not all) of their commercial policies; (2) it is
never easy to agree to a CET, particularly in the case of countries with divergent tariff structures
to begin with (such as in ASEAN); (3) the political economy of creating a customs union can be
far more complicated than in the case of an FTA, in which special interest groups can rely on their
more concentrated power at the national level (as opposed to the regional level, where such
influence tends to be diluted); (4) from a practical point of view, pure customs unions are more
difficult to devise and implement, forcing a number of additional questions that need to be
addressed (e.g., who gets the revenue from the CET? How will countries having to lower external
tariffs have to compensate for the fiscal shock?).
Thus, the creation of a customs union requires a strong political commitment and much
compromise in creating the CET, no mean feat particularly in divergent developing countries.
Even the United States and Canada, two countries with relatively similar tariff structures, trade
regulations, political and legal structures, as well as per capita incomes, chose to create an FTA
rather than a customs union in 1989.
Still, once the political resolve exists, as appears to be the case in ASEAN, there could be farreaching
economic benefits well beyond what could be achieved from AFTA, under certain
conditions. These benefits would include:
(a) Like an FTA, customs unions have the same trade creation and diversion effects associated
with the liberalization of internal trade. However, as the CET is created, there are additional
effects that derive from the adoption of a single vector of tariffs (and non-tariff barriers) in the
context of a customs union. If the customs union creates a more liberal trade regime than what
was the status quo ante, there will be a net ‘‘external trade creation,’’ as member-states on
average lower their tariffs to conform with the CET. However, if it becomes more closed (i.e.,
a ‘‘fortress’’), the opposite will happen: there will be ‘‘trade erosion.’’
Nevertheless, we would argue that the CET of an ACU would be far more liberal than
the average tariffs across the ASEAN countries. There are strong reasons for this,
including: (i) ASEAN has explicitly committed itself to outward-oriented, ‘‘open’’
regionalism; (ii) given the essentially free-trade economies of Singapore and Brunei, a
more liberal CET would allow ASEAN’s commercial policies to be more consistent with
economies outside of the CET; (iii) ASEAN has already contemplated the idea of
multilateralizing AFTA cuts (discussed above), which would essentially have the effect of
harmonizing tariffs at very low levels. No doubt, ASEAN will likely discover that, without
an extremely liberal CET, it will have to consider the ‘‘10-X’’ strategy, to the considerable
detriment of the creation of the AEC, and will have to accept a ceiling on what can be
achieved in the AEC.
What about a zero-tariff CET? Such an equilibrium is the only one that would allow for an
all-inclusive CET. Administratively it would be the easiest to set up; it would merely have to
harmonize technical aspects of the CU, such as customs practices, data, and the like. It would
allow for the greatest welfare benefits in terms of market expansion, competition, and
economies of scale. And it would allow ASEAN to ‘‘sell itself’’ internationally as a truly
integrated, global market. Nevertheless, there will certainly be political obstacles to
overcome before such a scenario would be possible.
การแปล กรุณารอสักครู่..
5 . อาฟต้ากับ ACU
เพิ่มขึ้นที่งดงามในหมายเลขของขอบเขตของ FTAs , ตรงข้ามกับสหภาพศุลกากรใน
เศรษฐกิจโลกเป็นพยานถึงความจริงที่ว่าอดีตเป็นง่ายมากที่จะเจรจากว่าหลัง
แน่นอนในเอเชียและอเมริกาเหนือไม่มีสหภาพศุลกากร ในยุโรป มีหนึ่ง
เป็นหลัก ( เช่น สหภาพยุโรป ) ; ในละตินอเมริกามีเพียงหนึ่ง ( เช่น Mercosur )มีเพียงไม่กี่
คนอื่นกระจายทั่วแอฟริกาและตะวันออกกลาง แต่หลังถูกสหภาพศุลกากรใน
''pure ความรู้สึก ' ' ปฏิบัติกับเต็มรูปแบบของแท้ CET กับสมบูรณ์ ' 'freecirculation ' '
ปรัชญาและที่ภายในพรมแดนได้ถูกตัดออก
มีหลายเหตุผลว่าทำไมบางครองฉากการบูรณาการในระดับภูมิภาค ทั่วไป
คำอธิบายเหล่านี้เป็นข้อเท็จจริงว่า สหภาพศุลกากรใช้ FTAs หนึ่งขั้นตอนเพิ่มเติม โดย ' ' '
'deepening บูรณาการผ่านการยอมรับทั่วไปภายนอกภาษีศุลกากร ( CET ) นี้แสดงให้เห็นว่า ( 1 )
ประเทศต้องสระอธิปไตยเหนือมากที่สุด ( ถ้าไม่ทั้งหมด ) ของนโยบายการค้า , ( 2 ) เป็น
ไม่เคยง่ายที่จะเห็นด้วยกับ CET , โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของประเทศที่มีโครงสร้างภาษีศุลกากรแตกต่างกัน
จะเริ่มต้นด้วย ( เช่นในอาเซียน ) ; ( 3 ) เศรษฐกิจ การเมืองของการสร้างสหภาพศุลกากรสามารถ
ซับซ้อนมากขึ้นกว่าในกรณีของเอฟทีเอ ซึ่งกลุ่มความสนใจพิเศษสามารถพึ่งพาพวกเขา
เพิ่มเติมพลังเข้มข้นในระดับประเทศ ( เมื่อเทียบกับระดับภูมิภาค ซึ่งอิทธิพลดังกล่าว
มีแนวโน้มที่จะปรับลด ) ; ( 4 ) จากจุดปฏิบัติของมุมมอง , สหภาพศุลกากรที่บริสุทธิ์มากขึ้น
ยากที่จะประดิษฐ์และใช้ บังคับให้จำนวนเพิ่มเติมคำถาม ที่ต้อง addressed
( เช่น ผู้ที่ได้รับรายได้จาก CET ? จะต้องลดอัตราภาษีภายนอกประเทศ
ต้องชดเชยช็อกทางการเงิน ? .
ดังนั้นการสร้างสหภาพศุลกากรต้องใช้ความมุ่งมั่นทางการเมืองที่แข็งแกร่งและประนีประนอมมาก
การ CET ,ไม่ได้หมายถึงเพลงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศพัฒนาอย่าง .
แม้สหรัฐอเมริกาและแคนาดา สองประเทศที่มีโครงสร้างภาษีศุลกากรค่อนข้างคล้ายกัน กฎระเบียบการค้า
, โครงสร้างทางการเมืองและกฎหมาย รวมทั้งต่อหัวรายได้ เลือกที่จะสร้างเขตการค้าเสรี
แทนที่จะเป็นสหภาพศุลกากรใน 1989 .
แต่เมื่อแก้ไขปัญหาทางการเมืองอยู่ ที่ดูเหมือนจะเป็นกรณีในอาเซียนอาจจะมี farreaching
ผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจกว่าที่ได้จากอาฟต้า ภายใต้เงื่อนไขที่แน่นอน
ผลประโยชน์เหล่านี้รวมถึง :
( ) เป็นเขตการค้าเสรี สหภาพศุลกากรมีการค้าเดียวกันสร้างและผันผลเกี่ยวข้อง
กับการเปิดเสรีการค้าภายใน แต่เป็น CET ถูกสร้างขึ้น มีเพิ่มเติม
ผลที่ได้รับจากการยอมรับของเวกเตอร์เดียวของภาษีศุลกากรและอุปสรรคที่ไม่ใช่ภาษี
) ในบริบทของสหภาพศุลกากร ถ้าสหภาพศุลกากรสร้างระบบการค้าอย่างเสรีมากขึ้นกว่าสิ่งที่
คือสภาพที่เป็นอยู่ก่อน จะมี 'external การค้าสุทธิ ' สร้าง ' ' เป็นรัฐสมาชิกที่ลดอัตราภาษีเฉลี่ย
ให้สอดคล้องกับ CET . อย่างไรก็ตาม ถ้าจะปิดมากขึ้น ( I ,
' 'fortress ' ' ) , ตรงข้ามจะเกิดขึ้นจะมี ' ' '
'trade กัดเซาะ แต่กระนั้น เราก็เถียงว่า CET ของ ACU จะเป็นเสรีนิยมมากกว่า
เฉลี่ยภาษีศุลกากรในกลุ่มประเทศอาเซียน . มีสาเหตุที่แข็งแกร่งนี้
รวมถึง : ( 1 ) อาเซียนมีความมุ่งมั่นตัวเองเพื่อออกไปด้านนอกที่มุ่งเน้นอย่างชัดเจน ' ' '
'open ทลาย ;( 2 ) ให้เศรษฐกิจหลักการค้าเสรีของสิงคโปร์และบรูไน ,
เสรีนิยมมากขึ้น CET จะช่วยให้อาเซียนให้สอดคล้องกันนโยบายการค้ากับประเทศนอก CET
; ( 3 ) อาเซียนได้ไตร่ตรองความคิด
multilateralizing AFTA ลด ( กล่าวถึงข้างต้น ) ซึ่งจะเป็นหลักที่มีผล
ประสานเสียงอัตราภาษีในระดับต่ำมาก ไม่มีการสงสัยอาเซียนอาจจะค้นพบว่า ปราศจาก
เป็น CET แสนเสรีก็จะต้องพิจารณา ' '10-x ' ' กลยุทธ์เพื่อความเสียหายมาก
ของการสร้างประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนได้ และจะต้องรับเพดานในสิ่งที่สามารถทำได้ใน AEC
.
แล้ว CET เป็นภาษีเป็นศูนย์ ? เช่น สมดุลเป็นคนเดียวที่จะให้
รวมทั้งหมด CET .มีจะง่ายที่สุดในการตั้งค่า มันก็แค่ต้อง
ประสานด้านเทคนิคของจุฬาฯ เช่น ข้อมูลประเพณีปฏิบัติ และชอบ มันจะ
ให้สวัสดิการมากที่สุดในแง่ของการขยาย ตลาดการแข่งขันและ
การประหยัดจากขนาด และมันจะช่วยให้อาเซียน ' 'sell ตัวเอง ' ' ในตลาดโลกอย่างแท้จริง
แบบบูรณาการ . อย่างไรก็ตามแน่นอนจะมีอุปสรรคทางการเมือง
เอาชนะก่อนที่สถานการณ์ดังกล่าวจะเป็นไปได้
การแปล กรุณารอสักครู่..