decreasing trend with the use of pe

decreasing trend with the use of peppermint in diet (P = 0.118). In comparison with control diets, total count of microbialpopulations was increased in small intestine of birds fed peppermint (P = 0.005) through reduction in coliform bacteria andincreasing in LAB populations (P < 0.001, Table 5). Experimental treatments significantly affected the length and morpholog-ical parameters in small intestine and the ileum, respectively (Table 6). The smallest length of small intestine was observedin the positive control (62.6 cm) followed by negative control (64.8 cm) whereas the birds in peppermint groups exhibitedthe largest length of small intestine. Moreover, villus height, crypt depth, villus area, and villus height to crypt depth ratioin positive control were lower than peppermint groups. Regression analysis showed that the maximum villus area and CFUof LAB may be obtained with 28.9 (R2= 0.82) and 28.9 g/kg (R2= 0.93) of dietary peppermint, respectively (Fig. 2). However,the minimum CFU of coliforms may be achieved with 22.0 g/kg of dietary peppermint (R2= 0.50).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวโน้ม มีการใช้เปปเปอร์มินท์ในอาหารลดลง (P = 0.118) เพิ่มขึ้นเมื่อเปรียบเทียบกับการควบคุมอาหาร จำนวนรวมของ microbialpopulations ในลำไส้เล็กของนกเลี้ยงเปปเปอร์มินท์ (P = 0.005) ใน andincreasing โคลิฟอร์มแบคทีเรียในห้องปฏิบัติการประชากรที่ลดลง (P < 0.001 ตาราง 5) ทดลองรักษามากผลยาวและพารามิเตอร์ morpholog ical ในลำไส้เล็กและ ileum ตามลำดับ (ตาราง 6) ความยาวน้อยที่สุดของลำไส้เล็กถูก observedin ควบคุมบวก (62.6 ซม.) ตาม ด้วยลบควบคุม (64.8 ซม.) ในขณะที่นกในเปปเปอร์มินท์กลุ่ม exhibitedthe ความยาวสุดของลำไส้เล็ก นอกจากนี้ สูง villus, crypt ลึก ตั้ง villus และสูง villus crypt ลึก ratioin ควบคุมบวกคนที่ต่ำกว่ากลุ่มเปปเปอร์มินท์ วิเคราะห์ถดถอยพบว่า พื้นที่ villus สูงและห้องปฏิบัติการ CFUof ได้ ด้วย 28.9 (R2 =$ 0.82) และ 28.9 g/kg (R2 = 0.93) ของอาหารเปปเปอร์มินท์ ตามลำดับ (Fig. 2) อย่างไรก็ตาม CFU ต่ำสุดของการกำจัดอาจทำได้ ด้วย 22.0 g/kg ของเปปเปอร์มินท์อาหาร (R2 = 0.50)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวโน้มลดลงด้วยการใช้สะระแหน่ในอาหาร (P = 0.118) ในการเปรียบเทียบกับการควบคุมอาหารนับรวมของ microbialpopulations ได้ที่เพิ่มขึ้นในลำไส้เล็กของนกที่เลี้ยงสะระแหน่ (P = 0.005) ผ่านการลดลงของโคลิฟอร์มแบคทีเรีย andincreasing ในประชากร LAB (P <0.001 ตารางที่ 5) การรักษาที่ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญการทดลองความยาวและพารามิเตอร์ morpholog-iCal ในลำไส้เล็กและ ileum ตามลำดับ (ตารางที่ 6) ความยาวที่เล็กที่สุดของลำไส้เล็กถูก observedin ควบคุมบวก (62.6 ซม.) ตามด้วยการควบคุมลบ (64.8 ซม.) ในขณะที่นกในกลุ่มสะระแหน่ exhibitedthe ระยะเวลาที่ใหญ่ที่สุดของลำไส้เล็ก นอกจากนี้ความสูง villus ลึกใต้ดินพื้นที่ villus และความสูงที่จะฝังศพใต้ถุนโบสถ์ villus ลึก ratioin ควบคุมบวกต่ำกว่ากลุ่มสะระแหน่ การวิเคราะห์การถดถอยแสดงให้เห็นว่าพื้นที่มากที่สุดและ villus CFUof LAB อาจจะได้รับกับ 28.9 (R2 = 0.82) และ 28.9 กรัม / กิโลกรัม (R2 = 0.93) ของสะระแหน่อาหารตามลำดับ (รูปที่. 2) อย่างไรก็ตามขั้นต่ำ CFU ของโคลิฟอร์มอาจจะประสบความสำเร็จกับ 22.0 กรัม / กิโลกรัมของสะระแหน่อาหาร (R2 = 0.50)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีแนวโน้มลดลง ด้วยการใช้สะระแหน่ในอาหาร ( P = 0.118 ) ในการเปรียบเทียบกับอาหารควบคุม นับรวม microbialpopulations เพิ่มขึ้นในลำไส้เล็กของนกป้อนสะระแหน่ ( p = 0.005 ) โดยลดโคลิฟอร์มแบคทีเรียและในประชากร Lab ( p < 0.001 , ตารางที่ 5 )การทดลองรักษา มีผลต่อความยาว morpholog iCal และพารามิเตอร์ในลำไส้เล็กและลำไส้ ตามลำดับ ( ตารางที่ 6 ) ความยาวที่น้อยที่สุดของลำไส้เล็กเป็น observedin ควบคุมบวก ( 50 ซม. ) รองลงมา คือ ควบคุมเชิงลบ ( 64.8 ซม. ) ในขณะที่กลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของนกในสะระแหน่ exhibitedthe ความยาวของลำไส้เล็ก moreover , villus height ระยับ crypt ,พื้นที่ที่วิลลัส และวิลลัสความสูงความลึกใต้ดิน ratioin บวกต่ำกว่ากลุ่มควบคุม เปปเปอร์มินท์ การวิเคราะห์การถดถอยพบว่าสูงสุดวิลลัสพื้นที่และ cfuof แลปอาจจะได้รับกับต่ำ ( R2 = 0.82 ) และ 28.9 กรัม / กิโลกรัม ( R2 = 0.93 ) ประโยชน์ของสะระแหน่ ตามลำดับ ( รูปที่ 2 ) อย่างไรก็ตาม ปริมาณเชื้อต่ำสุดของโคลิฟอร์มอาจจะเกิดขึ้นได้กับ T4 g / kg ของการบริโภคสะระแหน่ ( R2 = 0.50 )