Land degradation by soil erosion in

Land degradation by soil erosion in the biomass-starved foot-hill ecosystem of the sub-tropical northern India promted us to study the production and conservation potential of two agroforestry systems (AFS) namely (i) Leucaena leucocephala (K-8) for fuelwood at Full-size image (

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ดินสลายตัว โดยการกัดเซาะดินในระบบนิเวศชีวมวล starved เท้าฮิลล์ของ promted อินเดียเหนือเขตร้อนย่อยให้ศึกษาการผลิตและอนุรักษ์ศักยภาพของสองระบบ agroforestry (ไปศึกษา) ได้แก่ (i) Leucaena leucocephala (K-8) สำหรับ fuelwood ภาพขนาดเต็ม (< 1 K) ระยะห่างในบนและ Leucaena (เอลซัลวาดอร์) ที่รูปภาพขนาดเต็ม (< 1 K) ระยะห่างสำหรับอาหารสัตว์ในฝาครอบล่าง (LL) , (ii) Leucaena ในบนและหญ้านาเปีย (Pennisetum purpureum) สำหรับอาหารสัตว์ในฝาครอบล่าง (LN) ดังกล่าว เหล่านี้ถูกเปรียบเทียบกับลำดับ (iii) พืช rainfed ดั้งเดิมของงาตามเรพซีด (SR) และ (iv) การควบคุม cultivated ฟอลโลว์ (CF) ในขนาดเต็มรูป (< 1 K) เป็นรูปแบบที่ไหลบ่าลงจุดมีความชัน 2% และแบบทั่วไปพื้นผิวแสง eroded เต็มไปด้วยก้อนกรวดดิน (Udic Ustocrepts) ปี 3 (1986-1988) ไหลบ่าฤดูมรสุมหมายถึง มีปริมาณน้ำฝนมม. 816 ถูก 4.4, 11.2, 20.5 และ 23.0% ดินพังทลายสูญเสีย 0.28, 1.03, 2.69 และ 5.63 ตัน N ขาดทุน 6.6, 19.5, 42.5 และ 51.3 กิโลกรัม และ K ขาดทุน 1.2, 1.8, 3.0 และ 5.0 kg·ha−1·yr−1, LN, LL, SR และ CF ตามลำดับ โพรไฟล์ดินของ SR ระบุขาดดุลสุทธิของ 15, 2 และ 14 กิโลกรัมแต่ของ LN และจะมีกำไร 38, 10 และ 20 กก.และ kg·ha−1 66, 26 และ 57 ของ N, P และ K ใน 4 ปี ไปศึกษาการอนุรักษ์เพิ่มเติมมีประสิทธิภาพมากกว่าพืชดั้งเดิมบนดินกำไรที่เกิดขึ้น และดังนั้น แนะนำสำหรับการรวมในตะกร้าของเทคโนโลยีการอนุรักษ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเสื่อมโทรมของที่ดินโดยการพังทลายของดินในระบบนิเวศชีวมวลหิวโหยฟุตเนินเขาของกึ่งเขตร้อนภาคเหนือของอินเดีย promted เราในการศึกษาการผลิตและศักยภาพการอนุรักษ์ทั้งสองระบบวนเกษตร (AFS) คือ (i) กระถิน leucocephala (K-8) สำหรับไม้ฟืน ภาพขนาดเต็ม (<1 K) ระยะห่างในส่วนบนและกระถิน (El Salvador) ภาพขนาดเต็ม (<1 K) ระยะห่างสำหรับอาหารสัตว์ในท้องฟ้าที่ต่ำกว่า (LL), (ii) กระถินข้างต้นในหญ้าบนและเนเปียร์ (Pennisetum purpureum) สำหรับอาหารสัตว์ในท้องฟ้าที่ต่ำกว่า (LN) เหล่านี้ถูกเมื่อเทียบกับ (iii) ลำดับพืชน้ำฝนแบบดั้งเดิมของงาตามด้วยเรพซีด (อาร์) และ (iv) การควบคุมที่แน่นอนของการเพาะปลูกที่รกร้าง (CF) บนภาพขนาดเต็ม (<1 K) แปลงที่ไหลบ่าเครื่องแบบมี 2% ความลาดชันและแสงพื้นผิวทั่วไปกัดเซาะดินกรวด (Udic Ustocrepts) 3 ปี (1986-1988) หมายถึงการไหลบ่าฤดูมรสุมที่มีปริมาณน้ำฝน 816 มม 4.4, 11.2, 20.5 และ 23.0% การสูญเสียพังทลายของดิน 0.28, 1.03, 2.69 และ 5.63 ตัน, N สูญเสีย 6.6, 19.5, 42.5 และ 51.3 กิโลกรัมและ K การสูญเสีย 1.2, 1.8, 3.0 และ 5.0 กก. ·ฮ่า-1 ·ปี-1 จาก LN, LL อาร์และ CF ตามลำดับ รายละเอียดดินของอาร์ชี้ให้เห็นการขาดดุลสุทธิ 15, 2 และ 14 กก. แต่ที่ของ LN และ LL เพิ่มขึ้น 38, 10 และ 20 กิโลกรัมและ 66, 26 และ 57 กก. ·ฮ่า-1 ของที่มีอยู่ N, P และ K ใน 4 ปี. AFS เป็นอนุรักษ์มีประสิทธิภาพมากกว่าการปลูกพืชแบบดั้งเดิมบนพื้นดินขอบกัดเซาะและแนะนำด้วยเหตุนี้เพื่อรวมไว้ในตะกร้าของเทคโนโลยีการอนุรักษ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเสื่อมโทรมของที่ดิน โดยการชะล้างพังทลายของดินในระบบนิเวศภูเขาเท้าของชีวมวล อดอาหารย่อยเขตร้อนทางตอนเหนือของอินเดีย promted เราเพื่อศึกษาการผลิตและศักยภาพการอนุรักษ์สองระบบวนเกษตร ( AFS ) คือ ( 1 ) กระถิน ( K-8 ) สำหรับไม้ที่ภาพขนาดเต็ม ( < 1 K ) ระยะห่างในส่วนบนและกระถิน ( เอลซัลวาดอร์ ) ภาพขนาดเต็ม ( < 1 K ) ระยะสำหรับอาหารสัตว์ในทรงพุ่มต่ำ ( ll )( 2 ) กระถิน ข้างต้นในส่วนบน และหญ้าเนเปียร์ ( ร์ 3 ) สำหรับอาหารสัตว์ในทรงพุ่มต่ำ ( LN ) เปรียบเทียบกับ ( 3 ) แบบอาศัยน้ำฝน ลำดับรองลงมาคือ เมล็ดงา พืช ( SR ) และ ( 4 ) การควบคุมที่สมบูรณ์ของการปลูกที่รกร้าง ( CF ) บนภาพขนาดเต็ม ( < 1 K ) เครื่องแบบน้ำท่าแปลงมีความชัน 2% และกัดเซาะดินกรวดที่มีแสงปกติ ( udic ustocrepts )3 ปี ( พ.ศ. 2529 - 2531 ) หมายถึงน้ำท่าฤดูฝนมีปริมาณน้ำฝน 816 มม. คือ 4.4 11.2 , 20.5 % มีค่าการชะล้างพังทลายของดินและการสูญเสีย , 0.28 , 1.03 , 2.69 และ 5.63 ล้านตัน , N ขาดทุน 6.6 , 19.5 42.5 51.3 กก. และ K และขาดทุน 1.2 , 1.8 , 3.0 และ 5.0 กิโลกรัมด้วย− 1 ด้วยฮา ปี− 1 , ใน , LL , SR และ CF ตามลำดับ ดินโปรไฟล์ของ SR ระบุขาดดุลสุทธิ 15 , 2 และ 14 กก. แต่ ของในจะได้รับของและ 3810 และ 20 กิโลกรัมและ 66 , 26 และ 57 กก. ด้วยฮา− 1 ของ N P และ K ใน 4 ปี มูลนิธิอนุรักษ์ได้มีประสิทธิภาพมากกว่าพืชดั้งเดิมบนขอบและกัดเซาะดินจึงแนะนำสำหรับการรวมอยู่ในตะกร้าของเทคโนโลยีการอนุรักษ์