Together with the theoretical disco

Together with the theoretical discourse on types of risk perception
determinants, tourism researchers also assumed that
individual perception of risk is an outcome of tourists’ personal
background characteristics. Pursuing such relationships
is essential since findings can be highly effective in marketing
tourism products, in general, and tourist destinations affected
by such risk generators, in particular. Furthermore, such findings
can help to transmit mitigating messages according to different
market segments that are characterized by different or
unique cultural, subcultural, and/or sociodemographic and
economic backgrounds. Indeed, the assumed relationships
between tourists’ background characteristics and their levels
of risk perception have—in most cases—been substantiated.
Thus, direct or indirect causal relations have been found with
respect to various demographics (Sönmez and Graefe 1998b;
Lepp and Gibson 2003; Moreira 2008; Gibson and Zhang
2009), economic status (Mitchell 1998), and cultural differences
(Fuchs and Reichel 2004; Pizam et al. 2004; Reisinger
and Mavondo 2005; Hunter-Jones, Jefs, and Smith 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร่วมกับวาทกรรมทฤษฎีประเภทของการรับรู้ความเสี่ยงดีเทอร์มิแนนต์ นักวิจัยการท่องเที่ยวยังสันนิษฐานที่การรับรู้ความเสี่ยงแต่ละบุคคลเป็นผลส่วนบุคคลของนักท่องเที่ยวลักษณะพื้นหลัง ใฝ่หาความสัมพันธ์ดังกล่าวเป็นสิ่งจำเป็นเนื่องจากผลการวิจัยได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงในการตลาดผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว ทั่วไป และสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับผลกระทบโดยดังกล่าวเสี่ยงต่อการกำเนิด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นอกจากนี้ ผลการวิจัยดังกล่าวสามารถช่วยในการส่งข้อความ mitigating ตามแตกต่างกันตลาดมีลักษณะแตกต่างกัน หรือเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรม subcultural หรือ sociodemographic และภูมิหลังทางเศรษฐกิจ จริง ความสัมพันธ์ที่โหลดระหว่างนักลักษณะพื้นหลังและระดับมีความเสี่ยง รับรู้ — ส่วนใหญ่ — การพิสูจน์ดังนั้น มีการพบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุทางตรง หรือทางอ้อมด้วยเคารพต่าง ๆ ประชากร (Sönmez และ Graefe 1998bLepp และกิบสัน 2003 Moreira 2008 กิบสันและจาง2009), สถานะทางเศรษฐกิจ (มิทเชลล์ 1998), และแตกต่างทางวัฒนธรรม(Fuchs และ Reichel 2547 Pizam et al. 2004 Reisingerและ Mavondo 2005 Hunter-Jones, Jefs และ 2008 สมิธ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร่วมกับวาทกรรมทางทฤษฎีเกี่ยวกับประเภทของการรับรู้ความเสี่ยง
ปัจจัยที่นักวิจัยการท่องเที่ยวนอกจากนี้ยังสันนิษฐานว่า
การรับรู้ของแต่ละบุคคลของความเสี่ยงที่เป็นผลของนักท่องเที่ยว' ส่วนบุคคล
ลักษณะพื้นหลัง ใฝ่สัมพันธ์ดังกล่าว
มีความสำคัญตั้งแต่การค้นพบจะมีประสิทธิภาพสูงในการทำตลาด
ผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวโดยทั่วไปและสถานที่ท่องเที่ยวได้รับผลกระทบ
โดยกำเนิดความเสี่ยงดังกล่าวโดยเฉพาะอย่างยิ่ง นอกจากนี้ผลการวิจัยดังกล่าว
สามารถช่วยบรรเทาการส่งข้อความที่แตกต่างกันไปตาม
กลุ่มตลาดที่มีลักษณะแตกต่างกันหรือ
ไม่ซ้ำกันทางวัฒนธรรม
ภูมิหลังทางเศรษฐกิจ อันที่จริงความสัมพันธ์สันนิษฐานว่า
ระหว่างนักท่องเที่ยว' ลักษณะพื้นหลังและระดับ
ของการรับรู้ความเสี่ยงได้- ในกรณีส่วนใหญ่- รับการพิสูจน์
ดังนั้นตรงหรือทางอ้อมความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่ได้รับพบกับ
ความเคารพต่อประชากรต่างๆ
Lepp
2009)
(
และ