finance reforms the decline in part

finance reforms

the decline in party indentification and influence is not the only element that has altered the nature of the election campaign. Closely related are the reforms in financing that, although initially affecting only presidential candidates, have had some effect at all levels.
The federal election campaign act of 1974 and the amendment to it in 1976 changed much of the character of presidential campaigning, particularly in the early portion of the electoral cycle. the act provided for voluntary income tax donations, and the u.s. treasury used the money to provide macthing grants to presidential candidates who had rised $5,000 in amount of $250 or less from citizens in at least twenty states. the maximum any individual could give a candidate was $1000 . but the supreme court ruled in 1976 that is ceiling could not prevent individuals or committee from spending unlimited amounts of money in support of a candidate so long as the effort was separate from the candidate's campaign, without many consultion or coordination. suddenly , running for president became a possibility for people who were not wealthy. in fact, inthe three elections that immediately followed passage of act, thirty - six people were seriousenough as presidential contender to have qualified for federal matching funds. to of the thirty-six candidates who qualified, marion g. robertson in1988 and john connally in 1980, refuse to use the fund, thereby freeing thier campaigns from having to impose spending limits during the primary elections. in the 1996 presidential campaign, two republican hopefuls, malcolm s. forbes, jr., and maurice manning taylor, jr., spent thier own money on their campaigns, as did independent candidate h.ross perot. and during the presidential primaries in 2000, cycle. however, the biggest change happened in 2008 cycle when arizona senator john mccain accepted federal fund but the democratic candidate, illinois the entire campaign, breaking fundraising records with $750 million.
not only has the finance law resulted in generating more participation, but it has also forced presidential hopefuls to establish thenselves among small donors in a numberof states. contenders can no longer rely on the treditional who finance favored candidates in the past.
in spite of the limits imposed by legislation, campaigns during the1980s and 1990s becamemore and more expensive. for example, in the 1980 election, candidates for congress spent $228.8 million, which was well over the 1978 amount of $192.2 million; in the 1984 eletion, presidential hopeful spent over $325 million, or double what was spent by those who sought the presidency in 1980; and spending on the total 1984 campaign reache $1.8 billion, a 50 percent increase over that spent for the total campaign in 1980. during the 1990s, cost continued their upward cilmp, so that by 1996 the total spending on all political campaigns exceeded $2.2 billion. in addiction, in the first years of the new millennium, costs continued to skyrocket. for example, by the time the ballots had been counted in november 2001, the 108th mayor of newyork city , michael r. bloomberg, had spent over $73 million of his own money on his campiagn. months before election day, in june 2008, the amount of money raised and spent once again exceeded all previous campaigns. and, in the preparation for the 2010 midterm elections, women candidates, such as south carolina's nikki haley, were able to fund-raise at the level of previous mail gubernatiorial candidates. also, in 2010, four month before the election, republican rob portman, an ohio candidate for the u.s. senate, raised apporximately $10 million. interestingly, however, all of the money raised did not intimidate one contender for the senate from south carolina, who not only raised less than other, but also did not even have a job and was on unemployment during the campaign.

advertising has become a major factor in rising campaign costs. for example, in the 2000 presidential election campaign, republican candidate george w. bush spent $134 million on television advertising during the general election campaign, spending more money on televis ads than any candidate for the presidency had ever spent. for the first timein political history, the spend for two major political parties exceeded the amount spent by the candidates themselves. republicans spent $71 million and the democrats spent $61 million.overall, vice president al gore spent $45 million of his federal campaign dollars on televistion advertising.

not only do candidates continues to spend vast amounts of money , but also then often find that they can raise it themselves. for example, in the 2004 presidential election, incumbent president george w. bush's campaign raise $367,228,801 , while senator john kerry's campaign raise almost half a billion dollars just during the primaries, and , even as the non-incumbent in the general election , senator kerry raised another $326,236,288 raising and spending large amounts of mobey is not confined to presidential candidates. by the end of the california gubernatoriap election, former ebay ceo meg whitman used $140 million of her own fortune but lost the genaral election to one of california's former governors, jerry brown.

thus, for many who run even for mayor, governor, and congress, the ability to raise money has been the most important effect of the reform. it has widened the electoral process by bypassing the political parties.candidates run their own campaigns and frequently hier their own professionals to raise fund--often completely independent of party support or discipline . in turn, raising money has become more challenging because individual voters who view themselves as political independents are contributing to specific candidates and causes and not to political parties.

beginning in mid-1908s and continuing until 2002, seventeen challenges were made to exiting campaign finance laws in congressional races each challeng or legislative effort died because republicans and democrats could reach no compromise in congress. howrver, in march 2002 , congress approved and president bush signed a bill that did bring some change to the campaign finance system . sponsore by john mccain and russell feingold in the united states senate and christopher shays and martin meehan in the united states house of representatives, the most prominent features of the legislation were its " ban on unlimited 'soft money' donations to the national political parties " and its ban on using" soft money to buy'issue ads' within 60 days of and election or 30 days of primary" according to the dictates of the bipartisan campaign reform act, in the 2004 election, individual citizens were premitted to contributes. and although many in congress believed in 2002 reform legislation to be flawed, president bush signed it anyway, arguing thai it " improved the current system overall" however, the reality was that individual contributions were greater that they had ever been: in 2004, president bush raised $271,814,020 in individual contributions, or $225,283,370 in individual contributions, or 69 percent of his total funds. but it was senator barack obama's 2008 campaign that broke the barriers, collecting $656,357,572 in individual contributions, totaling 88 percent of his fundraising total. thus, two factord-- the decline of influence of political parties and campaign finance legislation--have worked together to change contemporary political campaigns.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เงินปฏิรูป

ลดลง ๒ พรรคและอิทธิพลไม่ใช่องค์ประกอบเท่านั้นที่มีการเปลี่ยนแปลงลักษณะของแคมเปญเลือกตั้ง ความสัมพันธ์มีการปฏิรูปในเงินที่ แม้ว่าจะเริ่มส่งผลกระทบต่อผู้สมัครประธานาธิบดีเท่านั้น มีบางผลทุกระดับ
พระราชบัญญัติส่งเสริมการขายเลือกตั้งพ.ศ. 1974 และแก้ไขไปใน 1976 เปลี่ยนมากของประธานาธิบดี campaigning โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนต้นของวงจรการเลือกตั้ง บัญญัติให้การบริจาคภาษีเงินได้สมัครใจ และคลังสหรัฐใช้เงินให้ macthing ให้กับผู้สมัครประธานาธิบดีที่มี rised $5000 ในจำนวน $250 หรือน้อยจากประชาชนในอเมริกาอย่างน้อยยี่สิบ สูงสุดที่บุคคลใด ๆ ไม่ให้ผู้ถูก $1000 แต่ศาลฎีกาพิพากษาในปี 1976 ที่เป็นเพดานอาจไม่ป้องกันไม่ให้บุคคลหรือคณะกรรมการใช้จ่ายไม่จำกัดเงินสนับสนุนผู้เป็นความพยายามแยกต่างหากจากของผู้สมัครส่งเสริมการขาย โดยไม่ต้อง consultion หรือประสานงานจำนวนมาก ทันใดนั้น ใช้สำหรับประธานาธิบดีกลายเป็น ไปได้สำหรับคนที่ไม่รวย ในความเป็นจริง ในการเลือกตั้งสามที่ทันทีตามเนื้อเรื่องของพระราชบัญญัติ สามสิบหกคนได้ seriousenough เป็นคอนเทนเดอร์ประธานาธิบดีจะมีคุณสมบัติสำหรับเงินตรงกลาง ให้ผู้สมัครสามสิบหกที่มีคุณสมบัติ มารี g โรเบิร์ตสัน in1988 และจอห์น connally ใน 1980 ปฏิเสธที่จะใช้กองทุน เพื่อเพิ่มพื้นที่การส่งเสริมการขายโดยกำหนดวงเงินการใช้จ่ายในการเลือกตั้งหลัก ในปี 1996 ประธานาธิบดีแคมเปญ hopefuls พลสอง malcolm s. forbes สวี และมอริธุระเทย์เลอร์ จูเนียร์ ใช้จ่ายเงินของตนเองในการส่งเสริมการขาย ผู้สมัครอิสระไม่ได้เพโรต์ h.ross และระหว่าง primaries ประธานาธิบดีใน 2000 วงจร อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ที่สุดเกิดขึ้นในรอบปี 2008 เมื่ออาริโซน่าสวีจอห์นแมคเคนยอมรับกองทุนของรัฐบาลกลางแต่ประชาธิปไตยฟัง อิลลินอยส์แคมเปญทั้งหมด ตัดระเบียนที่ระดมทุนด้วย $750 ล้าน.
ไม่เพียงแต่ มีกฎหมายทางการเงินเป็นผลในการสร้างการมีส่วนร่วมมากขึ้น แต่มันยังบังคับให้ประธานาธิบดี hopefuls สร้าง thenselves ระหว่างผู้บริจาคขนาดเล็กใน numberof อเมริกา ผู้สมัครไม่สามารถใช้บน treditional ที่เงินผู้สมัครที่ชื่นชอบในอดีต
แม้ว่าขีดจำกัดที่กำหนด โดยกฎหมาย ส่งเสริมการขายในระหว่าง the1980s และ becamemore ปี 1990 และราคาแพงมากขึ้น ตัวอย่าง ในการเลือกตั้งปี 1980 สำหรับรัฐสภาใช้ $228.8 ล้าน ซึ่งได้ดีจำนวน 1978 ของ 192.2 ล้านเหรียญ ในปี 1984 eletion มีความหวังประธานาธิบดีใช้กว่า 325 ล้านเหรียญ หรือคู่ที่ถูกใช้ โดยผู้ที่ค้นหาประธานาธิบดีในปี 1980 และค่าใช้จ่ายในการรวมแคมเปญ 1984 reache $1.8 พันล้าน การเพิ่มขึ้น 50 เปอร์เซ็นต์ที่ใช้สำหรับส่งเสริมการขายรวมในปี 1980 มากกว่า ในช่วงปี 1990 ต้นทุนอย่างต่อเนื่องของพวกเขา cilmp ขึ้น เพื่อให้ยอดรวมค่าใช้จ่ายในการส่งเสริมทางการเมืองทั้งหมดเกินกว่า 2.2 พันล้านเหรียญ โดยปี 1996 ในยาเสพติด ในปีแรกของมิลเลนเนียมใหม่ ต้นทุนต่อการ skyrocket ตัวอย่าง ตามเวลาที่มีการนับคะแนนในเดือน 2001 พฤศจิกายน นายกเทศมนตรีของเมืองนิวยอร์ค ไมเคิลอาร์อาร์ซี งานกวางใช้เวลากว่า 73 ล้านดอลลาร์เงินของเขาเองใน campiagn ของเขา เดือนก่อนวันเลือกตั้ง ในเดือน 2008 มิถุนายน จำนวนเงินที่เพิ่มขึ้น และใช้อีกครั้งเกินเสริมก่อนหน้านี้ทั้งหมด และ เตรียมพร้อมสำหรับการเลือกตั้ง 2010 สอบกลาง ผู้สมัครหญิง เช่นเซาท์แคโรไลนานิคกิ haley ถูกต้อง fund-raise ของผู้สมัคร gubernatiorial จดหมายก่อนหน้า ยัง ปี 2553, 4 เดือนก่อนการเลือกตั้ง พลปล้นพอร์ตแมน ผู้รัฐโอไฮโอในวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา ยก apporximately $10 ล้าน เป็นเรื่องน่าสนใจ แต่ ยกเงินทั้งหมดได้ไม่ข่มขู่คอนเทนเดอร์หนึ่งสำหรับวุฒิสภาจากเซาท์แคโรไลนา ที่ไม่เพียงแต่ขึ้นน้อยกว่าอื่น ๆ แต่ยังแม้ไม่มีงานอยู่ว่างงานระหว่างแคมเปญ

โฆษณาได้กลายเป็น ปัจจัยสำคัญในการส่งเสริมการขายต้นทุนที่เพิ่มขึ้น ตัวอย่าง ในแคมเปญเลือกตั้งประธานาธิบดี 2000 พลผู้สมัครที่ใช้ในโทรทัศน์โฆษณาในแคมเปญการเลือกตั้งทั่วไป การใช้จ่ายเงินในโฆษณา televis กว่าผู้ใดเคยมีใช้ประธานาธิบดีจอร์จบุชปริมาณ 134 ล้านเหรียญ สำหรับแรก timein เมืองประวัติ ใช้จ่ายสำหรับพรรคการเมืองใหญ่สองเกินยอดเงินที่ใช้ โดยผู้สมัครเอง republicans ใช้ 71 ล้านเหรียญ และประชาธิปัตย์ใช้ $61 million.overall รองประธานอัลกอร์ใช้ $45 ล้านดอลลาร์ของรัฐบาลกลางส่งเสริมการขายของเขาในโฆษณา televistion

ไม่เพียงแต่ ผู้สมัครยังใช้จ่ายเงินมากมาย แต่ยัง แล้วมักจะพบว่า พวกเขาสามารถยกตัวเอง ตัวอย่าง ใน 2004 ประธานาธิบดีเลือกตั้ง ประธาน incumbent จอร์จ w ส่งเสริมการขายของบุชเพิ่ม $367,228,801 ในขณะที่สวีจอห์นเคอร์รี่เสริมเพิ่มเกือบครึ่งเป็นพันล้านดอลลาร์เพียงระหว่าง primaries และ แม้ในขณะไม่ใช่-incumbent ในการเลือกตั้งทั่วไป เคอร์รี่สวีขึ้นอีก $326,236,288 เพิ่มขึ้น และค่าใช้จ่ายจำนวนมากของ mobey ไม่จำกัดไปผู้สมัครประธานาธิบดี โดยเลือกตั้ง gubernatoriap แคลิฟอร์เนีย ebay อดีต ceo เม็ก whitman ใช้ 140 ล้านเหรียญโชคลาภของตนเองแต่แพ้การเลือกตั้งทั่วไปของแคลิฟอร์เนียของอดีตผู้ว่าราชการ เจอร์รี่บราวน์

ดัง หลายคนเรียกใช้แม้ การนายกเทศมนตรี ข้าหลวง รัฐสภา ความสามารถในการเพิ่มเงินได้รับผลกระทบสำคัญของการปฏิรูปการ มันมี widened กระบวนการเลือกตั้ง โดยพรรคการเมืองต่อสมัครรันตนส่งเสริมการขายและบ่อย hier ผู้เชี่ยวชาญของตนเองเพื่อเพิ่มกองทุน - สมบูรณ์มักจะขึ้นอยู่กับฝ่ายสนับสนุนหรือวินัย ใช้ เพิ่มเงินเป็น ท้าทายเพิ่มมากขึ้นเนื่องจากมีการสนับสนุนผู้ลงคะแนนแต่ละคนดูเองเป็น independents เมืองสาเหตุเฉพาะผู้สมัคร และพรรคการเมืองไปไม่

เริ่มต้นในกลาง 1908s และต่อเนื่องจนถึง 2002 ความท้าทายที่ 17 ได้ทำการออกแคมเปญเงินกฎหมายแข่งขันตั้ง challeng หรือสภานี่เสียชีวิต เพราะ republicans และประชาธิปไตยสามารถเข้าถึงในสภาแต่ละ howrver มีนาคม 2002 อนุมัติสภาคองเกรส และประธานาธิบดีบุชลงนามรายการที่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงบางอย่างทางระบบส่งเสริมการขาย sponsore จอห์นแมคเคนและรัสเซล feingold ในวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา และคริสโตเฟอร์ shays และ meehan มาร์ตินในสหรัฐอเมริกา ๖ เด่นที่สุดของกฎหมายที่มีการ "ห้ามไม่จำกัด 'อ่อนเงินบริจาคให้พรรคการเมืองแห่งชาติ" และบ้านใช้"อ่อนเงิน buy'issue โฆษณาของภายใน 60 วัน และการเลือกตั้ง หรือ วันที่ 30 ของหลัก" ตามบอกการปฏิรูปส่งเสริมการขายสอง ดำเนิน ในการเลือกตั้งปี 2004 พลเมืองแต่ละได้ premitted การจัดสรร และแม้ว่าหลายในรัฐสภาเชื่อว่าในกฎหมายปฏิรูป 2002 จะ flawed ประธานาธิบดีบุชเซ็นชื่ออย่างไรก็ตาม โต้เถียงไทยมัน "ปรับปรุงระบบปัจจุบันโดยรวม" อย่างไรก็ตาม ความเป็นจริงว่า แต่ละผลงานได้มากกว่าที่พวกเขาเคยได้: ในปี 2004 ประธานาธิบดีบุชยก $271,814,020 ในผลงานแต่ละ หรือ $225,283,370 ในแต่ละผลงาน หรือร้อย ละ 69 ของเงินทั้งหมดของเขา แต่มันเป็นแคมเปญ 2008 สวี barack obama ที่อุปสรรค รวบรวม $656,357,572 ในแต่ละผลงาน รวม 88 เปอร์เซ็นต์ของผลรวมของเขาระดมทุนยากจน ดัง สอง factord-การลดลงของอิทธิพลของพรรคการเมืองและกฎหมายส่งเสริมการขายทางการเงิน - ได้ทำงานร่วมกันการเปลี่ยนแคมเปญทางการเมืองร่วมสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปฏิรูปทางการเงินที่ลดลงในตัวประชาชนของบุคคลที่มีอิทธิพลต่อและไม่ได้เป็นองค์ประกอบเดียวที่มีการเปลี่ยนแปลงลักษณะของการหาเสียงเลือกตั้ง ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดมีการปฏิรูปในการจัดหาเงินที่ถึงแม้ว่าในตอนแรกที่มีผลต่อเฉพาะผู้สมัครประธานาธิบดีมีผลกระทบในทุกระดับบางส่วนของรัฐบาลกลางดำเนินการหาเสียงเลือกตั้งของปี 1974 และการแก้ไขไปในปี 1976 การเปลี่ยนแปลงมากของตัวละครของการรณรงค์เลือกตั้งประธานาธิบดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน ส่วนต้นของวงจรการเลือกตั้ง การกระทำที่มีให้สำหรับความสมัครใจบริจาคภาษีรายได้และเราคืนเงินที่ใช้ในการให้เงินอุดหนุน macthing ให้ผู้สมัครประธานาธิบดีที่ได้ rised $ 5000 จํานวน 250 $ หรือน้อยกว่าจากประชาชนในเวลาอย่างน้อยยี่สิบรัฐ สูงสุดบุคคลใดสามารถให้ผู้สมัครเป็น $ 1,000 แต่ศาลฎีกาตัดสินในปี 1976 ที่มีเพดานไม่สามารถป้องกันไม่ให้บุคคลหรือคณะกรรมการจากการใช้จ่ายได้ไม่ จำกัด จำนวนเงินในการสนับสนุนของผู้สมัครตราบใดที่ความพยายามที่ถูกแยกออกมาจากการรณรงค์หาเสียงของผู้สมัครโดยไม่ต้อง Consultion หรือการประสานงานหลาย ก็วิ่งประธานกลายเป็นความเป็นไปได้สำหรับคนที่ไม่ได้ร่ำรวย ในความเป็นจริง inthe สามการเลือกตั้งทันทีที่ตามทางของการกระทำ, 36 คน seriousenough เป็นคู่แข่งประธานาธิบดีที่จะมีคุณสมบัติสำหรับเงินที่ตรงกับรัฐบาลกลาง ไปของผู้สมัครสามสิบหกที่มีคุณสมบัติแมเรียนกรัม โรเบิร์ตและจอห์น in1988 CONNALLY ในปี 1980 ปฏิเสธที่จะใช้กองทุนจึงพ้นแคมเปญของพวกเขาจากที่มีการกำหนดข้อ จำกัด การใช้จ่ายในช่วงเลือกตั้ง ในการรณรงค์การเลือกตั้งประธานาธิบดีปี 1996 สอง hopefuls พรรครีพับลิ, มิลล์ส forbes, จูเนียร์. และมอริซแมนนิ่งเทย์เลอร์, จูเนียร์. การใช้จ่ายเงินของพวกเขาเองในแคมเปญของพวกเขาเช่นเดียวกับผู้สมัครอิสระ h.ross Perot และในระหว่างการสรรหาประธานาธิบดีในปี 2000 รอบ แต่การเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เกิดขึ้นในปี 2008 รอบแอริโซนาเมื่อวุฒิสมาชิกจอห์นแม็คเคนได้รับการยอมรับกองทุนของรัฐบาลกลาง แต่ผู้สมัครประชาธิปไตยอิลลินอยส์ทั้งแคมเปญทำลายสถิติระดมทุนที่มี $ 750,000,000 ไม่เพียง แต่มีเงินทุนกฎหมายมีผลในการสร้างการมีส่วนร่วมมากขึ้น แต่ก็ยังมี บังคับ hopefuls ประธานาธิบดีที่จะสร้าง thenselves ระหว่างผู้บริจาคที่มีขนาดเล็กในรัฐจํานวน ลุ้นไม่สามารถพึ่งพาปลาเผาที่ได้รับการสนับสนุนเงินทุนสำหรับผู้สมัครในอดีตที่ผ่านมาแม้จะมีข้อ จำกัด ที่กำหนดโดยกฎหมายแคมเปญในช่วง the1980s และ 1990 becamemore และมีราคาแพงมากขึ้น ตัวอย่างเช่นในการเลือกตั้งปี 1980 ผู้สมัครสำหรับการประชุมการใช้จ่าย $ 228,800,000 ซึ่งเป็นดีกว่าจำนวนเงินที่ 1978 ของ $ 192,200,000; ในปี 1984 eletion หวังประธานาธิบดีใช้เวลากว่า $ 325,000,000 หรือสิ่งที่คู่ถูกใช้โดยผู้ที่ขอตำแหน่งประธานาธิบดีในปี 1980; และการใช้จ่ายเกี่ยวกับการรวม 1984 แคมเปญมาถึงป 1.8 พันล้านดอลลาร์เพิ่มขึ้นร้อยละ 50 ในช่วงที่การใช้จ่ายสำหรับแคมเปญทั้งหมดในปี 1980 ในช่วงปี 1990 ค่าใช้จ่ายอย่างต่อเนื่อง cilmp ขึ้นของพวกเขาเพื่อที่ว่าโดยปี 1996 การใช้จ่ายทั้งหมดในแคมเปญทางการเมืองเกิน $ 2200000000 ในติดยาเสพติดในปีแรกของสหัสวรรษใหม่ค่าใช้จ่ายอย่างต่อเนื่องเพื่อ skyrocket เช่นตามเวลาที่บัตรลงคะแนนที่ได้รับการนับในเดือนพฤศจิกายนปี 2001 นายกเทศมนตรี 108th ของเมือง newyork, Michael R บลูมเบิร์กได้ใช้เวลากว่า $ 73,000,000 เงินของตัวเองใน campiagn ของเขา เดือนก่อนวันเลือกตั้งในเดือนมิถุนายน 2008, จำนวนเงินที่เพิ่มขึ้นและการใช้จ่ายเกินแคมเปญก่อนหน้านี้ทั้งหมดอีกครั้ง และในการเตรียมตัวสำหรับการเลือกตั้งกลางเทอม 2010 ผู้สมัครผู้หญิงเช่นเซาท์แคโรไลนาของเฮลีย์ nikki ก็สามารถที่จะยกระดับกองทุนในระดับของจดหมายก่อนหน้านี้ผู้สมัคร gubernatiorial นอกจากนี้ในปี 2010 สี่เดือนก่อนการเลือกตั้งพรรครีพับลิพอร์ทแมนปล้น, ผู้สมัครที่โอไฮโอวุฒิสภาสหรัฐยก apporximately $ 10,000,000 น่าสนใจ แต่เงินทั้งหมดที่เกิดขึ้นไม่ได้ข่มขู่หนึ่งวีรบุรุษสำหรับวุฒิสภาจากเซาท์แคโรไลนาที่ไม่เพียง แต่เพิ่มขึ้นน้อยกว่าที่อื่น ๆ แต่ยังไม่ได้มีงานทำและการว่างงานที่อยู่ในระหว่างการรณรงค์หาเสียงโฆษณาได้กลายเป็นที่สำคัญ ปัจจัยค่าใช้จ่ายในการหาเสียงที่เพิ่มขึ้น ตัวอย่างเช่นในการหาเสียงเลือกตั้ง 2000 ประธานาธิบดีพรรครีพับลิผู้สมัครจอร์จดับเบิล พุ่มไม้ใช้เวลา $ 134,000,000 ในการโฆษณาทางโทรทัศน์ในช่วงหาเสียงเลือกตั้งทั่วไปการใช้จ่ายเงินเพิ่มเติมเกี่ยวกับโฆษณาโทรทัศน์พนักงานกว่าผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีที่ได้ใช้เวลาที่เคย สำหรับ timein แรกประวัติศาสตร์การเมือง, การใช้จ่ายสองพรรคการเมืองใหญ่เกินจำนวนเงินที่ใช้โดยผู้สมัครของตัวเอง รีพับลิกันใช้เวลา $ 71,000,000 และเดโมแครใช้จ่าย $ 61 million.overall รองประธานาธิบดีอัลกอใช้เวลา $ 45,000,000 ดอลลาร์รณรงค์ของรัฐบาลกลางในการโฆษณา televistion ไม่เพียง แต่ผู้สมัครยังคงที่จะใช้จ่ายจำนวนมากมายของเงิน แต่ยังแล้วมักจะพบว่าพวกเขาสามารถเพิ่ม มันเอง ตัวอย่างเช่นในการเลือกตั้งประธานาธิบดีปี 2004 ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีจอร์จดับเบิล แคมเปญพุ่มไม้ของยก $ 367,228,801 ในขณะที่แคมเปญวุฒิสมาชิกจอห์นเคอร์รีขึ้นเกือบครึ่งหนึ่งพันล้านดอลลาร์เพียงในระหว่างการสรรหาและแม้ในขณะที่ดำรงตำแหน่งไม่ในการเลือกตั้งทั่วไปวุฒิสมาชิกเคอร์รีขึ้นอีก $ 326,236,288 การเลี้ยงและการใช้จ่ายจำนวนมาก mobey ไม่ได้ จำกัด อยู่ที่ ผู้สมัครประธานาธิบดี ในตอนท้ายของการเลือกตั้ง gubernatoriap แคลิฟอร์เนียอดีตอีเบย์ซีอีโอของ MEG วิทแมนใช้ $ 140,000,000 แห่งโชคลาภของเธอเอง แต่แพ้การเลือกตั้ง Genaral หนึ่งในรัฐแคลิฟอร์เนียของอดีตผู้ว่าการรัฐ, jerry น้ำตาลดังนั้นสำหรับหลายคนที่ทำงานแม้นายกเทศมนตรีผู้ว่าราชการจังหวัดและสภาคองเกรส , ความสามารถในการระดมเงินทุนที่ได้รับผลกระทบที่สำคัญที่สุดของการปฏิรูป มันได้ขยายกระบวนการการเลือกตั้งโดยอ้อม parties.candidates ทางการเมืองเรียกใช้แคมเปญของตัวเองและบ่อยครั้งที่คุณอยู่ที่นี่มืออาชีพของตัวเองเพื่อระดมทุน - มักจะเป็นอิสระจากการสนับสนุนจากพรรคหรือวินัย ในทางกลับกันการระดมเงินได้กลายเป็นความท้าทายมากขึ้นเพราะผู้มีสิทธิเลือกตั้งบุคคลที่ดูว่าตัวเองเป็นที่ปรึกษาทางการเมืองมีส่วนร่วมกับผู้สมัครที่เฉพาะเจาะจงและสาเหตุและไม่ให้พรรคการเมืองเริ่มต้นในช่วงกลางปี ​​1908s และต่อเนื่องไปจนถึงปี 2002 เจ็ดท้าทายที่สร้างขึ้นมาเพื่อออกกฎหมายงบหาเสียง ในการแข่งแต่ละสภาความพยายามที่ท้าทายกฎหมายหรือเสียชีวิตเพราะรีพับลิกันและเดโมแครจะไปถึงการประนีประนอมในการประชุมไม่มี howrver, มีนาคม 2002, สภาคองเกรสอนุมัติและประธานาธิบดีบุชลงนามในใบเรียกเก็บเงินที่ไม่นำการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเพื่อให้ระบบการเงินแคมเปญ sponsore โดย John McCain และรัสเซล Feingold ในสหรัฐอเมริกาวุฒิสภาและ Shays ริสโตเฟอร์และมาร์ตินฮันในประเทศสหรัฐอเมริกาบ้านของราษฎรในคุณสมบัติที่โดดเด่นที่สุดของการออกกฎหมายที่ว่า "ห้ามไม่ จำกัด เงินอ่อน 'บริจาคเงินให้กับพรรคการเมืองแห่งชาติ" และห้ามนำเข้าโดยใช้ "เงินอ่อนเพื่อ buy'issue โฆษณา 'ภายใน 60 วันนับจากวันและการเลือกตั้งหรือ 30 วันนับจากหลัก" ตามคำสั่งของพรรคกระทำการปฏิรูปการรณรงค์หาเสียงในการเลือกตั้งปี 2004 ประชาชนแต่ละคนที่อนุญาตให้ใช้ได้ในการก่อ และถึงแม้ว่าหลายคนในสภาคองเกรสเชื่อว่าในปี 2002 การปฏิรูปกฎหมายที่จะได้รับข้อบกพร่องของประธานาธิบดีบุชลงนามในมันต่อไปเถียงไทยว่า "การปรับปรุงระบบในปัจจุบันโดยรวม" แต่ความเป็นจริงคือการที่แต่ละคนมีส่วนร่วมได้มากขึ้นที่พวกเขาเคย: ในปี 2004 ประธานาธิบดี พุ่มไม้ยก $ 271,814,020 ในการมีส่วนร่วมของแต่ละบุคคลหรือ $ 225,283,370 ในการมีส่วนร่วมของแต่ละคนหรือร้อยละ 69 ของเงินทุนทั้งหมดของเขา แต่มันก็โอบามาวุฒิสมาชิกบารัค 2008 แคมเปญที่ยากจนอุปสรรคในการจัดเก็บภาษี $ 656,357,572 ในการมีส่วนร่วมของบุคคลจํานวนร้อยละ 88 จากทั้งหมดระดมทุนของเขา ดังนั้นสอง factord-- ลดลงจากอิทธิพลของพรรคการเมืองและกฎหมายงบหาเสียง - ได้ทำงานร่วมกันที่จะเปลี่ยนแคมเปญทางการเมืองร่วมสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปฏิรูปการเงิน

ลดลงถึงพรรคและอำนาจไม่ได้เป็นเพียงองค์ประกอบที่มีการเปลี่ยนแปลงลักษณะของการรณรงค์การเลือกตั้ง ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดมีการปฏิรูปด้านการเงินนั้น แม้ว่าครั้งแรกที่มีผลต่อเฉพาะผู้สมัครประธานาธิบดี , มีบางผลที่ทุกระดับ
รัฐบาลทำรณรงค์เลือกตั้ง 1974 และแก้ไขมันใน 1976 เปลี่ยนแปลงมากของตัวละครของการรณรงค์เลือกตั้งประธานาธิบดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนต้นของวงจรการเลือกตั้ง พระราชบัญญัติให้สำหรับการบริจาคภาษีเงินได้โดยสมัครใจ และตั๋วเงินคลังสหรัฐใช้เงินเพื่อให้ macthing มอบให้ผู้สมัครประธานาธิบดีที่เพิ่มขึ้น $ 5000 จำนวน $ 250 หรือน้อยกว่าจากประชาชนอย่างน้อยยี่สิบสหรัฐอเมริกา สูงสุดที่บุคคลใดสามารถให้ผู้สมัครคือ $ 1 , 000 แต่ศาลฎีกาวินิจฉัยใน 1976 ที่เพดานไม่สามารถป้องกันบุคคลที่คณะกรรมการ หรือจากการใช้จ่ายไม่จํากัดจํานวนเงินในการสนับสนุนของผู้สมัคร ตราบเท่าที่ความพยายามแยกจากแคมเปญของผู้สมัครโดยไม่ consultion มากหรือประสานงาน ทันใดนั้น ลงสมัครประธานก็เป็นไปได้สำหรับคนที่ไม่ได้ร่ำรวย ในความเป็นจริงในการเลือกตั้งสามทันทีตามทำทางเดินของสามสิบหกคน seriousenough เป็นคู่แข่งของประธานาธิบดีที่จะมีคุณสมบัติสำหรับรัฐบาลกลางการจับคู่เงิน ของผู้สมัครที่เหมาะสม 36 , Marion .จ ์น คอนเนลลี in1988 โรเบิร์ตสันและในพ.ศ. 2523 , ปฏิเสธที่จะใช้กองทุนจึงพ้นจากการใช้จ่ายของแคมเปญที่จะกำหนดขอบเขตในการเลือกตั้งเบื้องต้น ในปี 1996 ประธานาธิบดีแคมเปญสองรีพับลิกัน hopefuls มัลคอล์ม เอส. ฟอร์บ จูเนียร์ และมอริส แมนนิง เทย์เลอร์ จูเนียร์ ใช้เวลาของพวกเขาเองเงินในแคมเปญของตนเช่นเดียวกับผู้สมัครอิสระ h.ross Perot .และใน primaries ประธานาธิบดีในปี 2000 รอบ อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เกิดขึ้นในปี 2008 เมื่อแอริโซนาวุฒิสมาชิก จอห์น แมคเคน รอบรับกองทุนของรัฐบาลกลาง แต่ผู้สมัครประชาธิปไตย , Illinois แคมเปญทั้งหมด แบ่งการบันทึกกับ $ 750 ล้าน
ไม่เพียงแต่มีกฎหมายการเงินบาทในการมีส่วนร่วมมากขึ้นแต่มันยังบังคับ hopefuls ประธานาธิบดีเพื่อสร้าง thenselves ในผู้บริจาคขนาดเล็กในจำนวนของสหรัฐอเมริกา ผู้แข่งขันไม่สามารถพึ่งพา treditional ที่กระทรวงการคลังโดยผู้สมัครในอดีต
ทั้งๆ ที่จำกัดที่กำหนดโดยกฎหมาย การรณรงค์ในช่วงหลังจากปีและปี 1990 becamemore และมีราคาแพงมากขึ้น ตัวอย่างเช่น ในปี 1980 การเลือกตั้ง สำหรับผู้สมัครที่รัฐสภาใช้เวลา $ 228.8 ล้านบาทซึ่งก็ผ่าน 1978 จำนวน $ 192.2 ล้านบาท ใน ปี 1984 eletion ความหวังของประธานาธิบดีใช้เวลากว่า $ 325 ล้านบาท หรือ สองสิ่งที่ถูกใช้โดยผู้ที่ขอตำแหน่งประธานาธิบดีในปี 1980 และใช้ในแคมเปญทั้งหมด 1984 reache $ 1.8 พันล้านบาท เพิ่มขึ้นกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ ที่ใช้สำหรับแคมเปญทั้งหมด ในปี พ.ศ. 2523 . ในช่วงปี 1990 , ต้นทุนต่อ cilmp ขึ้นของพวกเขาเพื่อที่โดย 1996 ยอดใช้จ่ายผ่านบัตรเครดิตในแคมเปญทางการเมืองทั้งหมดเกิน $ 2.2 พันล้าน ในการติด ในช่วงปีแรกของสหัสวรรษใหม่ ต้นทุนต่ออย่างรวดเร็ว ตัวอย่างเช่น เวลาได้นับบัตรลงคะแนนในพฤศจิกายน 2001 , นายกเทศมนตรีของนิวยอร์คซิตี้ อาร์ 108th ไมเคิล บลูมเบิร์ก ได้ใช้เวลากว่า $ 73 ล้านของเงินของตัวเองใน campiagn ของเขา เดือน ก่อนวันเลือกตั้งในเดือนมิถุนายน 2008 , จำนวนเงินที่เพิ่มขึ้นและการใช้จ่ายอีกครั้งเกินแคมเปญก่อนหน้านี้ทั้งหมด และในการเตรียมการสำหรับการเลือกตั้งกลางเทอม 2553 ผู้สมัครหญิงเช่น South Carolina นิกกิเฮลีย์ สามารถลงทุนเพิ่มในระดับก่อนหน้าจดหมาย gubernatiorial ผู้สมัคร นอกจากนี้ ในเวลา สี่เดือน ก่อนการเลือกตั้ง พรรครีพับลิร็อบ พอร์ตแมน , โอไฮโอวุฒิสภาผู้สมัคร ,ยก apporximately $ 10 ล้าน แต่อย่างไรก็ตาม เงินทั้งหมดยกไม่ได้ขู่หนึ่งเข้าชิงวุฒิสภาจาก South Carolina , ที่ไม่เพียง แต่โตน้อยกว่าคนอื่น แต่ยังไม่ได้มีงานทำ และการเจ็บป่วยในช่วงหาเสียง โฆษณา

ได้กลายเป็นปัจจัยหลักของต้นทุนขายที่เพิ่มขึ้น ตัวอย่างเช่น ใน 2000 เลือกตั้งประธานาธิบดีแคมเปญผู้สมัครพรรครีพับลิ จอร์จ ดับเบิลยู บุช ใช้ $ 1 ล้านบาทในการโฆษณาทางโทรทัศน์ในช่วงหาเสียงเลือกตั้ง ทั่วไป การใช้จ่ายเงินมากขึ้นใน televis โฆษณามากกว่าผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีที่เคยใช้ เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์การเมือง การใช้จ่ายสองพรรคการเมืองใหญ่เกินปริมาณที่ใช้โดยผู้สมัครเองรีพับลิกันใช้เวลา $ 71 ล้านและประชาธิปัตย์ใช้เวลา $ 61 million.overall รองประธาน Al Gore ใช้เวลา $ 45 ล้านดอลลาร์สหรัฐในแคมเปญโฆษณา televistion

ไม่เพียงแต่ผู้สมัครยังคงใช้จ่ายจำนวนมากมายของเงิน แต่ยัง แล้วมักจะพบว่า พวกเขาสามารถเพิ่มได้เอง ตัวอย่างเช่น , ใน 2004 เลือกตั้งประธานาธิบดี ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู บุชบุชหาเสียงเพิ่ม $ 367228801 ในขณะที่วุฒิสมาชิกจอห์นเคอร์รี่หาเสียงเพิ่มเกือบครึ่งพันล้านดอลลาร์ระหว่างพรรค และแม้ว่าไม่ใช่หน้าที่ในการเลือกตั้งทั่วไป , เคอร์รี่วุฒิสมาชิกเพิ่มขึ้นอีก $ 326236288 การเลี้ยงและการใช้จ่ายจำนวนมากของ mobey ไม่ได้คับ ผู้สมัครประธานาธิบดี โดยจุดสิ้นสุดของแคลิฟอร์เนีย gubernatoriap การเลือกตั้งอดีตซีอีโออีเบย์ Meg Whitman เคย $ 140 ล้านของโชคชะตาของตัวเอง แต่แพ้การเลือกตั้งสุดยอดหนึ่งในรัฐแคลิฟอร์เนียเป็นผู้ว่าการอดีตเจอร์รี่ บราวน์

ดังนั้นหลายที่วิ่งแม้แต่นายกเทศมนตรี ท่านเจ้าเมือง และรัฐสภา , ความสามารถในการเพิ่มเงินที่ได้รับผลกระทบที่สำคัญที่สุดของการปฏิรูป มันมีกรอบกระบวนการการเลือกตั้ง โดยผ่านพรรคการเมืองผู้สมัครวิ่งแคมเปญของตัวเองและบ่อยที่นี่ของตัวเองผู้เชี่ยวชาญเพื่อระดมทุน -- มักจะสมบูรณ์อิสระของพรรคสนับสนุน หรือวินัย ในการเปิด , การระดมเงินได้กลายเป็นความท้าทายมากขึ้น เพราะบุคคลผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่เห็นตัวเองเป็นอิสระทางการเมืองสนับสนุนให้ผู้สมัครที่เฉพาะเจาะจงและสาเหตุ ไม่ใช่พรรคการเมือง .

จุดเริ่มต้นใน mid-1908s และต่อเนื่องจนถึงปี 2002 17 ความท้าทายถูกให้ออกกฎหมายการคลังการรณรงค์ในการแข่งแต่ละ challeng หรือการออกกฎหมายความพยายามตายเพราะรีพับลิกันและเดโมสามารถเข้าถึงการประนีประนอมในรัฐสภารัฐสภา howrver ในเดือนมีนาคม 2002 รัฐสภาอนุมัติ และประธานาธิบดีบุชลงนามบิลที่ทำเอาเปลี่ยนระบบการเงินแคมเปญ .sponsore โดยจอห์นแม็คเคนและ Russell Feingold ในวุฒิสภาสหรัฐ และคริสโตเฟอร์ เชส์ และ มาร์ติน meehan ในสภาผู้แทนราษฎรแห่งสหรัฐอเมริกา ,คุณลักษณะที่โดดเด่นที่สุดของกฎหมายคือบ้าน " ใน ' นุ่ม ' บริจาคเงินไม่อั้นเพื่อชาติพรรคการเมือง " และห้ามการใช้เงิน " นุ่ม buy'issue โฆษณาภายใน 60 วัน และเลือกตั้งหรือ 30 วันของการ " ตามการสั่งการของฝ่ายรณรงค์การปฏิรูปกฎหมายใน 2547 เลือกตั้ง ประชาชนของแต่ละบุคคลมี premitted ที่จะเสนอและถึงแม้ว่ามากในรัฐสภาเชื่อในการปฏิรูปกฎหมาย 2545 จะสมบูรณ์ ประธานาธิบดีบุชลงนามอยู่ดี เถียงไทยมัน " ปรับปรุงระบบโดยรวม " แต่ปัจจุบัน ความจริงที่เขียนแต่ละตัวมากกว่าที่พวกเขาเคยมีใน 2004 , ประธานาธิบดีบุชยก $ 271814020 ในการเขียนแต่ละหรือ $ 225283370 ในแต่ละผลงาน ,หรือ 69 เปอร์เซ็นต์ของเงินทั้งหมดของเขา แต่มันก็เป็น ส.ว. Barack Obama 2008 แคมเปญที่ยากจนอุปสรรคเก็บ $ 656357572 ในผลงานแต่ละคน รวม 88 เปอร์เซ็นต์ของทั้งหมดของเขาระดมทุน . ดังนั้น สอง factord -- การลดลงของอิทธิพลของพรรคการเมืองและกฎหมายการคลังการรณรงค์ -- ทำงานร่วมกันเพื่อเปลี่ยนแคมเปญทางการเมืองร่วมสมัย