There are two objectives when Speak

There are two objectives when Speaking to Sentence. First, you want to describe what type of person you are. The Judge wants to know about your character. Second, you want to describe the circumstances surrounding the offence. The Judge wants to know if there are mitigating factors or, in other words, special circumstances which led to you committing an offence (ie. severe illness, necessity, personal difficulties, etc.).

Below is a list of things a Judge may want to know. Remember to paint the best picture of yourself. It is usually best not to talk about your past criminal record. But always be absolutely honest with the Judge. As a general rule, never remind the Judge of the negative and always emphasize the positive, however, if you have spent time in remand for this particular offense, you should let the judge know this straightaway. You should tell the judge these things in a short speech that you prepared ahead of time. After the Judge has heard you speak to sentence, the Judge will pass sentence taking into account all that the Crown Prosecutor and you have said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีวัตถุประสงค์ที่เมื่อพูดถึงประโยค ครั้งแรกที่คุณต้องการเพื่ออธิบายสิ่งที่ประเภทของบุคคลที่คุณ ผู้พิพากษาต้องการทราบเกี่ยวกับตัวละครของคุณ สองคุณต้องการที่จะอธิบายถึงสถานการณ์โดยรอบการกระทำผิดกฎหมาย ผู้พิพากษาต้องการที่จะทราบว่ามีปัจจัยบรรเทาหรือในคำอื่น ๆ กรณีพิเศษซึ่งนำไปสู่​​การกระทำความผิดคุณ (เช่นการเจ็บป่วยที่รุนแรงจำเป็นปัญหาส่วนบุคคลและอื่น ๆ ).

ด้านล่างเป็นรายการของสิ่งที่ผู้พิพากษาอาจต้องการทราบ จำได้ว่าในการวาดภาพที่ดีที่สุดของตัวเอง มันมักจะดีที่สุดที่จะไม่พูดคุยเกี่ยวกับประวัติอาชญากรรมของคุณที่ผ่านมา แต่มักจะเป็นอย่างซื่อสัตย์กับผู้พิพากษา เป็นกฎทั่วไปไม่เคยเตือนผู้พิพากษาของเชิงลบและมักจะเน้นในเชิงบวก แต่ถ้าคุณได้ใช้เวลาในการคุมขังสำหรับความผิดนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณควรปล่อยให้ผู้พิพากษาทราบทันทีนี้ คุณควรจะบอกผู้พิพากษาสิ่งเหล่านี้ในการพูดสั้น ๆ ที่คุณเตรียมความพร้อมก่อนเวลา หลังจากผู้พิพากษามีได้ยินคุณพูดประโยคผู้พิพากษาจะผ่านประโยคคำนึงถึงสิ่งที่อัยการมงกุฎและคุณได้กล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีวัตถุประสงค์ที่สองเมื่อพูดถึงประโยค แรก คุณต้องการอธิบายชนิดของบุคคลที่คุณอยู่ ผู้พิพากษาอยากรู้เกี่ยวกับตัวอักษร ที่สอง คุณต้องอธิบายสถานการณ์รอบคดีความผิด อยากทราบว่าถ้ามีปัจจัย mitigating หรือ ในคำอื่น ๆ พิเศษสถานการณ์ซึ่งนำไปสู่คุณยอมรับความผิดเกี่ยวกับผู้พิพากษา (ie เจ็บป่วยรุนแรง จำเป็น ปัญหาส่วนตัว ฯลฯ)

ด้านล่างเป็นรายการของสิ่งที่เป็นผู้พิพากษาอาจต้องการทราบ อย่าลืมวาดภาพที่ดีที่สุดของตัวเอง ก็ดีมักจะไม่ให้พูดเกี่ยวกับระเบียนของคุณทางอาญาอดีต แต่เป็นอย่างซื่อสัตย์ผู้พิพากษา เป็นกฎทั่วไป ไม่เคยเตือนผู้พิพากษาของการลบ และจะเน้นในแง่บวก อย่างไรก็ตาม ถ้าคุณใช้เวลาในการ remand นี้กระทำผิดเฉพาะ คุณควรปล่อยให้ผู้พิพากษาทราบทันทีในนี้ คุณควรบอกผู้พิพากษาสิ่งเหล่านี้ในคำพูดสั้น ๆ ที่คุณเตรียมไว้ล่วงหน้า หลังจากที่ผู้พิพากษาได้ยินคุณพูดประโยค ผู้พิพากษาจะผ่านประโยคการพิจารณาพนักงานอัยการคราวน์ที่ และคุณได้กล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีวัตถุประสงค์ในการสื่อสารกับประโยคเต็ม คุณต้องการอธิบายถึง ประเภท ของท่านท่านจะ ผู้พิพากษาที่ต้องการทราบเกี่ยวกับลักษณะของคุณ ที่สองที่คุณต้องการเพื่ออธิบายถึงสถานการณ์ที่ความผิดที่อยู่โดยรอบ ผู้พิพากษาที่ต้องการทราบหากมีปัจจัยลดหรือในคำอื่นๆในสถานการณ์พิเศษซึ่งนำไปสู่คุณกระทำความผิด(ความจำเป็นป่วยหนัก Simple Network Management Protocol )สำหรับที่เป็นต้นปัญหาส่วนตัว)..

ทางด้านล่างคือรายการของสิ่งที่ผู้พิพากษาอาจต้องการทราบว่า โปรดจำไว้ว่าให้วาด ภาพ ที่ดีที่สุดของตัวคุณเอง โดยปกติแล้วไม่ควรที่จะพูดเกี่ยวกับการบันทึกอาชญากรรมในอดีตของคุณ แต่จะได้อย่างแท้จริงโดยสุจริตและเที่ยงธรรมด้วยผู้พิพากษา ตามกฎทั่วไปที่ไม่เคยเตือนให้ผู้พิพากษาของที่เป็นไปในเชิงลบและมักเน้นในเชิงบวกที่อย่างไรก็ตามหากคุณได้ใช้เวลาอยู่ในหมายขังสำหรับความผิดนี้คุณควรปล่อยให้ศาลทราบ< B >คะแนนนี้ คุณควรจะเล่าให้ผู้พิพากษาสิ่งเหล่านี้ในสุนทรพจน์ในระยะทางสั้นๆเพื่อไปที่คุณเตรียมไปข้างหน้าของเวลา หลังจากตุลาการที่มีได้ยินเสียงคุณจะพูดกับประโยคผู้พิพากษาที่จะผ่านประโยคการเข้าสู่บัญชีทั้งหมดที่ Crown พนักงานอัยการและคุณจะไม่ได้พูด