“What?” Price asked, sounding annoy

“What?” Price asked, sounding annoyed again. “What do you know how to use?” He yelled, as if waiting for a response. You said nothing, as usual. Price kept staring at you, and waiting for you to say something. He was trying to get you to say something, or at least indicate some sort of emotion or expression, but nothing you did was giving him anything at all. But Price was slowly getting annoyed, and it showed on his face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"อะไร?" ถามราคากลับมีเสียงรำคาญอีกครั้ง “คุณรู้วิธีใช้อะไร” เขาตะโกนเหมือนรอคำตอบ คุณไม่พูดอะไรเหมือนเดิม ไพรซ์จ้องมองคุณและรอให้คุณพูดอะไรบางอย่าง เขาพยายามให้คุณพูดอะไรบางอย่างหรืออย่างน้อยก็แสดงอารมณ์หรือการแสดงออกบางอย่าง แต่คุณไม่ได้ทำอะไรเลยที่จะให้อะไรเขาเลย แต่ไพรซ์เริ่มรำคาญ และมันก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"อะไรนะ" ไพรซ์ถาม ฟังดูรําคาญมาก "คุณรู้วิธีใช้ไหม" เขาตะโกนเหมือนกําลังรอการตอบสนอง ตามปกติแล้ว คุณไม่พูดอะไรเลย ไพรซ์จับตามองคุณอยู่ รอให้คุณพูดอะไร เขาพยายามให้คุณพูดอะไรบางอย่าง หรืออย่างน้อยก็แสดงอารมณ์หรือการแสดงออกบางอย่าง แต่ทุกสิ่งที่คุณทำไม่ได้ให้อะไรเขาเลย แต่ไพรซ์ค่อย ๆ กลายเป็นรําคาญซึ่งปรากฏบนใบหน้าของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

"อะไรนะ" Priceถามเสียงโกรธอีกครั้ง "คุณรู้วิธีใช้หรือไม่?" เขาตะโกนราวกับกําลังรอการตอบสนอง ตามปกติ, คุณไม่ได้พูดอะไรเลย. price คอยจับตาดูคุณอยู่ รอให้คุณพูดอะไรบางอย่าง. เขาพยายามให้คุณพูดอะไรบางอย่าง หรืออย่างน้อยก็แสดงอารมณ์ หรือการแสดงออกบางอย่าง แต่คุณไม่ได้ให้อะไรเขาเลย. แต่ Price ค่อยๆ ใจร้อน ซึ่งแสดงให้เห็นในใบหน้าของเขา.