Mollusc hatcheries frequently suffe

Mollusc hatcheries frequently suffer disease outbreaks that
cause heavy mortalities in the productive stocks. In most
cases, members of different species of the genus Vibrio have
been identified as the responsible agent (Tubiash et al.,
1965; Brown & Losee 1978; DiSalvo et al., 1978; Elston
& Leibovitz 1980; Brown 1981; Jeffries 1982; Sutton &
Garrick 1993; Riquelme et al., 1995; Sa´inz et al., 1998;
Go´mez-Leo´n et al., 2005; Elston et al., 2008; KesarcodiWatson
et al., 2009), including novel species described in
the last decade (Nicolas et al., 1996; Prado et al., 2005).
Several episodes of mortalities affecting the flat oyster
Ostrea edulis were investigated in hatcheries in Galicia
(NW Spain), to establish the relationship between microbiota
and mortalities (Prado et al., 2005). Strain PP-203T
was isolated from the inner surface of the bins in a nursery
suffering from repeated disease outbreaks. This was the
only isolate, among the different types of bacteria found,
that was pathogenic to larval stages, as demonstrated in
laboratory experiments. Another two strains, PP-200 and
PP-204, were obtained from different bins during the same
outbreak.
The results of a polyphasic approach, including multilocus
sequence analysis (MLSA) analysis, DNA–DNA hybridization
(DDH), chemotaxonomic techniques and matrixassisted
laser desorption/ionization time-of-flight (MALDITOF)
MS, support the classification of these isolates within a
novel species of the genus Vibrio, for which we propose the
name Vibrio ostreicida sp. nov.
Isolation of strain PP-203T (5CECT 7398T
5DSM 21433T
)
from the surfaces of nursery culture containers was carried
out as previously described (Prado et al., 2005). The
pathogenicity of the strain was demonstrated in challenge
experiments with flat oyster larvae. Isolates PP-200
(5CECT 73995DSM 21434) and PP-204, obtained from
different containers during the same episode, were
included in this study because of their similar phenotypic
traits. Other strains were obtained from reference collections
(Vibrio pectenicida DSM 19585T
, Vibrio aestuarianus
ATCC 35048T
, Vibrio coralliilyticus LMG 20984T and Vibrio
neptunius DSM 17183T
). Bacteria were cultured in marine
agar (MA) or marine broth (MB) (Pronadisa, Lab Conda)
for at least 24 h at 25 uC.
Abbreviations: DDH, DNA–DNA hybridization; MALDI-TOF, matrixassisted
laser desorption/ionization time-of-flight; ML, maximumlikelihood;
MP, maximum-parsimony; MLSA, multilocus sequence
analysis; NJ, neighbour-joining.
The GenBank/EMBL/DDBJ accession numbers for the nucleotide
sequences of strains PP-203T
, PP-200 and PP-204 are: AJ296159,
EU652412 and EU652413 (16S rRNA gene), EU6524142EU652416
(partial rpoA gene), EU6524172EU652419 (partial recA gene),
FR7503842FR750386 (partial pyrH gene), FR7503812FR750383
(partial gyrB gene), and FR8461352FR846137 (partial ftsZ gene).
Five supplementary figures and three supplementary tables are available
with the online version of this paper.
International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology (2014), 64, 1641–1646 DOI 10.1099/ijs.0.051417-0
051417 G 2014 IUMS Printed in Great Britain 1641
Downloaded from www.microbiologyresearch.org by
IP: 93.91.26.97
On: Mon, 12 Oct 2015 10:13:59
Phenotypic characterization was carried out as previously
described (Prado et al., 2005; Prado 2006). Additional
analyses were performed with miniaturized systems. The
API 20E, API 20NE and API ZYM systems (bioMe´rieux)
and Biolog GN2 Microplates (Biolog) were used following
the manufacturers’ instructions, except that inocula were
prepared in saline solution (0.85 %, w/v, NaCl). For the
API 50CH system (bioMe´rieux), used to evaluate acid
production under anaerobiosis, the inocula were prepared
in a modified ZOF-medium (Prado, 2006). Type strains of
the closest relatives were included in the study with this
miniaturized system.
The three strains (PP-203T
, PP-200 and PP-204) were
Gram-stain-negative, oxidase- and catalase-positive motile
rods. They were fermentative in OF and ZOF (Lemos et al.,
1985) media with glucose, susceptible to vibriostatic agents
and grew in thiosulfate-citrate-bile-sucrose TCBS medium
(Oxoid), forming green colonies.
All strains were positive for acid production from Dglucose
and for amylase, gelatinase and lipase (Tween 80)
activities. They were negative for gas production from
glucose, arginine-dihydrolase (Thornley, Baumann &
Baumann 1981, and Moeller’s media, Decarboxylase
medium base, Difco), lysine and ornithine decarboxylases,
hydrolysis of aesculin, H2S production, urease, indole
production and nitrate reduction. They grew in media
containing between 1.5 and 6.0 % (w/v) NaCl, at between
15 and 25 uC and at pH 5.6–9.3, but not with 0.5 or 8.0 %
(w/v) NaCl, at 8 uC or at 35 uC.
The strains were susceptible to amikacin (30 mg), erythromycin
(5 mg), tetracyclin (30 mg), oxytetracycline (30 mg),
chloramphenicol (30 mg), enrofloxacin (5 mg), norfloxacin
(10 mg) and sulphamethoxazole-trimethoprim (25 mg), and
they were resistant to penicillin G (10 units), amoxicillin
(25 mg), ampicillin (10 mg), ticarcillin (75 mg), cephalexin
(30 mg), cephalotin (30 mg) and clindamycin (2 mg).
The phenotypic characters that differentiated V. ostreicida
sp. nov. from closely related species of the genus Vibrio are
listed in Table 1. The features found to vary among the
isolates of V. ostreicida are included in Table S1 (available
in the online Supplementary Material).
Fatty acid methyl esters were prepared, separated and
identified by the Sherlock Microbial Identification System
(MIDI), as described by Sasser (1990), using 24 h cultures
from TSA (trypticase soy agar; Pronadisa) supplemented
with 0.5 % (w/v) NaCl incubated at 24±1 uC. The fatty
acid profiles of the three novel isolates were very similar.
The major fatty acids in V. ostreicida sp. nov. were, in
descending order (mean percentage of the three strains
analysed; maximum, minimum of the total fatty acid
content), as follows: summed feature 3, C16 : 1v7c/C16 : 1v6c
(33.6; 34.9, 31.7), C16 : 0 (21.4; 22.2, 20.6), C18 : 1v7c (15.1;
15.8, 14.2), C14 : 0 (6.1; 6.2, 6.0), C12 : 0 3-OH (2.8; 3.0, 2.7),
C12 : 0 (2.6; 3.0, 2.5), C17 : 0 (2.5; 3.0, 1.9), summed feature 2,
C14 : 0 3-OH / C16 : 1 iso I (2.3; 2.3, 2.3) and C17 : 0 iso (1.7;

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mollusc hatcheries มักจะประสบโรคระบาดที่ทำให้ mortalities หนักในหุ้นมีประสิทธิผล ในที่สุดมีสมาชิกของสายพันธุ์ต่าง ๆ ของตระกูลนี้ต่อกรณีการเป็นตัวแทนรับผิดชอบ (Tubiash et al.,ปี 1965 น้ำตาลและ Losee 1978 DiSalvo et al., 1978 Elstonและนนีเลโบวิตช์ 1980 น้ำตาล 1981 Jeffries 1982 ซัทตันและแกร์ริ 1993 Riquelme et al., 1995 Sa´inz และ al., 1998Go´mez Leo´n et al., 2005 Al. ร้อยเอ็ด Elston, 2008 KesarcodiWatsonร้อยเอ็ด al., 2009), รวมทั้งนวนิยายชนิดที่อธิบายไว้ในทศวรรษ (Nicolas et al., 1996 Prado et al., 2005)หลายตอนของ mortalities ที่มีผลต่อหอยแบนOstrea edulis ถูกสอบสวนใน hatcheries ใน Galicia(NW สเปน), การสร้างความสัมพันธ์ระหว่าง microbiotaและ mortalities (Prado et al., 2005) ต้องใช้ PP 203Tถูกแยกจากพื้นผิวด้านในของช่องเด็ก ๆทุกข์ทรมานจากการแพร่ระบาดของโรคซ้ำ นี้เป็นการเฉพาะ แยก ระหว่างชนิดของแบคทีเรียที่พบที่ถูก pathogenic ไประยะ larval ดังที่แสดงในห้องปฏิบัติการทดลอง อีกสองสายพันธุ์ PP 200 และPP-204 ได้รับจากช่องอื่นในช่วงเดียวกันระบาดของโรคผลลัพธ์ของวิธีการ polyphasic รวม multilocusวิเคราะห์วิเคราะห์ (MLSA) ดีเอ็นเอ-DNA hybridization(DDH), เทคนิค chemotaxonomic และ matrixassistedเลเซอร์ desorption/ionization เวลา--เที่ยว (MALDITOF)MS สนับสนุนการจัดประเภทเหล่านี้แยกในการพันธุ์สกุลต่อ ที่เราเสนอนวนิยายชื่อวิบริ ostreicida sp. novแยกต้องใช้ PP 203T (5CECT 7398T5DSM 21433T)จากพื้นผิวของภาชนะวัฒนธรรมเรือนเพาะชำทำออกเป็นอธิบายไว้ก่อนหน้านี้ (Prado et al., 2005) ที่pathogenicity พันธุ์ถูกแสดงในความท้าทายทดลองกับตัวอ่อนหอยแบน แยก PP 200(5CECT 73995DSM 21434) และ PP-204 ได้จากมีบรรจุภัณฑ์ที่แตกต่างกันระหว่างตอนเดียวในการศึกษานี้เนื่องจากความคล้ายไทป์ลักษณะการ สายพันธุ์อื่น ๆ ได้รับจากคอลเลกชันอ้างอิง(Pectenicida ผล DSM 19585T, Aestuarianus ต่อATCC 35048T, Coralliilyticus ต่อ LMG 20984T และผลneptunius DSM 17183T). แบคทีเรียมีอ่างในทะเลagar (MA) หรือซุปทะเล (MB) (Pronadisa, Conda ห้องปฏิบัติการ)สำหรับน้อย 24 h ที่ 25 uCตัวย่อ: DDH, DNA – DNA hybridization MALDI TOF, matrixassistedเลเซอร์ desorption/ionization เวลา--เที่ยว ML, maximumlikelihoodMP สูงสุด-parsimony MLSA, multilocus ลำดับวิเคราะห์ NJ รวมเพื่อนบ้านหมายเลขทะเบียน GenBank/EMBL/DDBJ สำหรับนิวคลีโอไทด์ลำดับสายพันธุ์ PP 203T, PP 200 และ PP-204: AJ296159EU652412 และ EU652413 (ยีน 16S rRNA), EU6524142EU652416(ยีนบางส่วน rpoA), EU6524172EU652419 (ยีน recA บางส่วน),FR7503842FR750386 (ยีนบางส่วน pyrH), FR7503812FR750383(ยีน gyrB บางส่วน), และ FR8461352FR846137 (ยีนบางส่วน ftsZ)ตัวเลขเสริมห้าและสามตารางเสริมมีรุ่นออนไลน์ของเอกสารนี้สมุดรายวันระหว่างประเทศของระบบ และวิวัฒนาการจุลชีววิทยา (2014), 64, 10.1099/ijs.0.051417-0 ดอย 1641-1646051417 G 2014 IUMS พิมพ์ในสหราชอาณาจักร 1641ดาวน์โหลดจากโดย www.microbiologyresearch.orgIP: 93.91.26.97ใน: จันทร์ 12 2015 ตุลาคม 10:13:59จำแนกไทป์ทำออกเป็นก่อนหน้านี้อธิบาย (Prado et al., 2005 Prado 2006) เพิ่มเติมมีดำเนินการวิเคราะห์ระบบ miniaturized ที่API 20E, API 20NE และระบบ API ZYM (bioMe´rieux)และใช้ Biolog GN2 Microplates (Biolog) ดังต่อไปนี้คำแนะนำของผู้ผลิต ยกเว้น inocula ที่ถูกเตรียมในน้ำเกลือ (0.85%, w/v, NaCl) สำหรับการAPI 50CH ระบบ (bioMe´rieux), ใช้เพื่อประเมินกรดผลิต anaerobiosis, inocula ได้เตรียมไว้ในการปรับเปลี่ยน ZOF-กลาง (Prado, 2006) ชนิดสายพันธุ์ของญาติสุดรวมอยู่ในการศึกษานี้ระบบ miniaturizedสายพันธุ์ที่สาม (PP 203T, PP 200 และ PP-204) ได้กรัมคราบลบ oxidase - และ catalase-บวก motileก้าน พวก fermentative ในของ และ ZOF (Lemos et al.,กลูโคส ไวต่อการ vibriostatic ตัวแทนสื่อ 1985)และเติบโตใน TCBS thiosulfate-ซิเตรตน้ำดีซูโครส(Oxoid), อาณานิคมสีเขียวขึ้นสายพันธุ์ทั้งหมดมีค่าบวกสำหรับการผลิตกรดจาก Dglucoseและ amylase, gelatinase และเอนไซม์ไลเปส (Tween 80)กิจกรรม พวกค่าลบสำหรับการผลิตก๊าซจากกลูโคส อาร์จินีน dihydrolase (Thornley, Baumann &Baumann 1981, and Moeller’s media, Decarboxylasemedium base, Difco), lysine and ornithine decarboxylases,hydrolysis of aesculin, H2S production, urease, indoleproduction and nitrate reduction. They grew in mediacontaining between 1.5 and 6.0 % (w/v) NaCl, at between15 and 25 uC and at pH 5.6–9.3, but not with 0.5 or 8.0 %(w/v) NaCl, at 8 uC or at 35 uC.The strains were susceptible to amikacin (30 mg), erythromycin(5 mg), tetracyclin (30 mg), oxytetracycline (30 mg),chloramphenicol (30 mg), enrofloxacin (5 mg), norfloxacin(10 mg) and sulphamethoxazole-trimethoprim (25 mg), andthey were resistant to penicillin G (10 units), amoxicillin(25 mg), ampicillin (10 mg), ticarcillin (75 mg), cephalexin(30 mg), cephalotin (30 mg) and clindamycin (2 mg).The phenotypic characters that differentiated V. ostreicidasp. nov. from closely related species of the genus Vibrio arelisted in Table 1. The features found to vary among theisolates of V. ostreicida are included in Table S1 (availablein the online Supplementary Material).Fatty acid methyl esters were prepared, separated andidentified by the Sherlock Microbial Identification System(MIDI), as described by Sasser (1990), using 24 h culturesfrom TSA (trypticase soy agar; Pronadisa) supplementedwith 0.5 % (w/v) NaCl incubated at 24±1 uC. The fattyacid profiles of the three novel isolates were very similar.The major fatty acids in V. ostreicida sp. nov. were, inเรียงลำดับ (หมายถึงเปอร์เซ็นต์ของสายพันธุ์ที่สามanalysed สูงสุด ต่ำสุดของกรดไขมันทั้งหมดเนื้อหา), เป็นดังนี้: รวมคุณลักษณะ 3, C16: 1v7c/C16: 1v6c(33.6; 34.9, 31.7), C16: 0 (21.4; 22.2, 20.6), C18: 1v7c (15.115.8, 14.2 ล้าน), C14: 0 (6.1; 6.2, 6.0), C12: 0 3-OH (2.8; 3.0, 2.7),C12: 0 (2.6; 3.0, 2.5), C17: 0 (2.5; 3.0, 1.9), รวมคุณลักษณะ 2C14: 0 3-OH / C16: 1 iso ฉัน (2.3; 2.3, 2.3) และ C17: 0 iso (1.7

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรงเพาะฟักหอยบ่อยประสบการระบาดของโรคที่ทำให้เกิดการตายหนักในหุ้นการผลิต ในส่วนกรณีที่สมาชิกของสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของสกุลวิบริโอได้รับการระบุว่าเป็นตัวแทนความรับผิดชอบ(Tubiash, et ​​al. 1965; Brown & Losee 1978. DiSalvo et al, 1978; Elston และ Leibovitz 1980; สีน้ำตาล 1981; เจฟฟรีส์ 1982; ซัตตันและแกร์ริก1993. Riquelme, et al, 1995; Sa'inz et al, 1998;. Go'mez-Leo'n et al, 2005;. Elston et al, 2008;. KesarcodiWatson et al, 2009) รวมทั้ง. ชนิดนวนิยายที่อธิบายไว้ในทศวรรษที่ผ่านมา(นิโคลัส et al, 1996;.. ปราโด, et al, 2005). ตอนหลายตายที่มีผลต่อหอยนางรมแบนedulis Ostrea ถูกตรวจสอบในโรงเพาะฟักในกาลิเซีย(NW สเปน) เพื่อสร้างความสัมพันธ์ระหว่าง microbiota และการตาย (Prado et al., 2005) สายพันธุ์ PP-203T ถูกแยกออกจากพื้นผิวด้านในของถังขยะในสถานรับเลี้ยงเด็กทุกข์ทรมานจากโรคระบาดซ้ำแล้วซ้ำอีก นี่คือการแยกเฉพาะในหมู่ที่แตกต่างกันของเชื้อแบคทีเรียที่พบว่าเป็นขั้นตอนที่ทำให้เกิดโรคตัวอ่อนที่จะแสดงให้เห็นในการทดลองในห้องปฏิบัติการ อีกสองสายพันธุ์, PP-200 และPP-204 ที่ได้รับจากถังขยะที่แตกต่างกันในช่วงเดียวกันของการระบาดของโรค. ผลของวิธีการ polyphasic รวมทั้ง Multilocus วิเคราะห์ลำดับ (MLSA) การวิเคราะห์ดีเอ็นเอดีเอ็นเอ(DDH) เทคนิค chemotaxonomic และ matrixassisted เลเซอร์ desorption / ไอออนไนซ์เวลาของเที่ยวบิน (MALDITOF) MS สนับสนุนการจัดหมวดหมู่ของเชื้อเหล่านี้ภายในสายพันธุ์ของพืชและสัตว์นวนิยายVibrio การที่เราเสนอชื่อVibrio ostreicida SP พฤศจิกายนแยกสายพันธุ์ PP-203T (5CECT 7398T 5DSM 21433T) จากพื้นผิวของภาชนะบรรจุวัฒนธรรมสถานรับเลี้ยงเด็กได้รับการดำเนินการออกเป็นอธิบายไว้ก่อนหน้า (Prado et al., 2005) โรคของสายพันธุ์ที่ได้รับการแสดงให้เห็นถึงความท้าทายในการทดลองกับตัวอ่อนหอยนางรมแบน แยก PP-200 (5CECT 73995DSM 21434) และ PP-204 ที่ได้รับจากภาชนะบรรจุที่แตกต่างกันในช่วงตอนเดียวกันถูกรวมอยู่ในการศึกษาครั้งนี้เพราะฟีโนไทป์ของพวกเขาคล้ายลักษณะ สายพันธุ์อื่น ๆ ที่ได้รับจากคอลเลกชันอ้างอิง(Vibrio pectenicida DSM 19585T, Vibrio aestuarianus ATCC 35048T, Vibrio coralliilyticus LMG 20984T และ Vibrio neptunius 17183T DSM) แบคทีเรียที่เพาะเลี้ยงในทะเลวุ้น (MA) หรือน้ำซุปทะเล (ล้านบาท) (Pronadisa, แล็บ Conda) เป็นเวลาอย่างน้อย 24 ชั่วโมง 25 UC. ย่อ: DDH, พันธุ์ดีเอ็นเอดีเอ็นเอ MALDI-TOF, matrixassisted เลเซอร์ desorption / ไอออนไนซ์เวลาของเที่ยวบิน; ML, maximumlikelihood; MP, ประหยัดสูงสุด; MLSA ลำดับ Multilocus วิเคราะห์ . นิวเจอร์ซีย์เพื่อนบ้านเข้าGenBank / EMBL / DDBJ หมายเลขภาคยานุวัติสำหรับเบสลำดับของสายพันธุ์PP-203T, PP-200 และ PP-204 คือ AJ296159, EU652412 และ EU652413 (16S rRNA ยีน) EU6524142EU652416 (บางส่วนยีน rpoA) , EU6524172EU652419 (บางส่วนยีน recA) FR7503842FR750386 (บางส่วนยีน pyrH) FR7503812FR750383 (บางส่วนยีน gyrB) และ FR8461352FR846137 (บางส่วนยีน FtsZ). ห้าตัวเลขเสริมและสามตารางเสริมที่มีอยู่กับรุ่นออนไลน์ของบทความนี้. วารสารนานาชาติ ระบบและจุลชีววิทยาวิวัฒนาการ (2014), 64, 1641-1646 ดอย 10.1099 / ijs.0.051417-0 051,417 G 2014 IUMS พิมพ์ในสหราชอาณาจักร 1641 ที่ดาวน์โหลดจาก www.microbiologyresearch.org โดยIP: 93.91.26.97 เมื่อ: จันทร์, 12 ตุลาคม 2015 10:13:59 ลักษณะฟีโนไทป์ได้ดำเนินการในขณะที่ก่อนหน้านี้อธิบาย (Prado et al, 2005. ปราโด 2006) เพิ่มเติมการวิเคราะห์ได้ดำเนินการกับระบบขนาดเล็ก 20E API, API 20NE และ API ระบบ Zym (bioMe'rieux) และ Biolog GN2 Microplates (Biolog) ถูกนำมาใช้ต่อไปนี้คำแนะนำของผู้ผลิตยกเว้นinocula ที่ถูกจัดทำขึ้นน้ำเกลือ(0.85% w / v, โซเดียมคลอไรด์) สำหรับAPI 50CH ระบบ (bioMe'rieux) ใช้ในการประเมินกรดผลิตภายใต้anaerobiosis ที่ inocula ได้จัดทำในแก้ไขZof กลาง (Prado, 2006) สายพันธุ์ประเภทญาติสนิทที่ถูกรวมอยู่ในการศึกษาที่มีนี้ระบบขนาดเล็ก. ทั้งสามสายพันธุ์ (PP-203T, PP-200 และ PP-204) เป็นแกรมคราบลบoxidase- และเคลื่อนที่ catalase บวกแท่ง พวกเขาหมักในการและ Zof (Lemos et al., 1985) สื่อที่มีน้ำตาลกลูโคสที่ไวต่อการตัวแทน vibriostatic และเติบโตใน thiosulfate-citrate-น้ำดีซูโครสกลาง TCBS (Oxoid) อดีตอาณานิคมสีเขียว. สายพันธุ์ทุกคนในเชิงบวกสำหรับการผลิตกรด จาก Dglucose และอะไมเลสและ gelatinase เอนไซม์ไลเปส (Tween 80) กิจกรรม พวกเขาเป็นลบสำหรับการผลิตก๊าซจากกลูโคสอาร์จินี-dihydrolase (ธ อร์น, มันน์และ Baumann ปี 1981 และสื่อ Moeller ของ decarboxylase ฐานกลาง Difco) ไลซีนและ decarboxylases ornithine, การย่อยสลายของเอสคิวลิ, H2S ผลิต urease, indole การผลิตและการลดไนเตรต . พวกเขาเติบโตในสื่อที่มีระหว่าง 1.5 และ 6.0% (w / v) โซเดียมคลอไรด์ที่ระหว่าง 15 และ 25 UC และที่ pH 5.6-9.3 แต่ไม่ได้มี 0.5 หรือ 8.0% (w / v) โซเดียมคลอไรด์ที่ 8 หรือ UC ที่ 35 UC. สายพันธุ์ที่มีความเสี่ยงที่จะ amikacin (30 mg), erythromycin (5 มก.), tetracyclin (30 มก.) oxytetracycline (30 มก.) chloramphenicol (30 มก.) enrofloxacin (5 มก.) norfloxacin (10 mg) และ sulphamethoxazole -trimethoprim (25 มก.) และพวกเขาทนต่อยาปฏิชีวนะG (10 หน่วย), amoxicillin (25 mg), จิบูตี (10 มก.) ticarcillin (75 มก.) cephalexin (30 มก.) cephalotin (30 mg) และ clindamycin (2 มก.). ตัวละครที่แตกต่างฟีโนไทป์โวลต์ ostreicida SP พฤศจิกายน จากสายพันธุ์เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดของพืชและสัตว์ที่มีเชื้อ Vibrio ระบุไว้ในตารางที่ 1 คุณสมบัติพบว่าแตกต่างกันไปในหมู่ไอโซเลตโวลต์ของostreicida จะรวมอยู่ในตาราง S1 (ที่มีอยู่ในวัสดุเสริมออนไลน์). ไขมันเมทิลเอสเตอร์ของกรดได้จัดทำแยกและระบุโดย Sherlock จุลินทรีย์ระบบบัตร(MIDI) ตามที่อธิบาย Sasser (1990) โดยใช้วัฒนธรรม 24 ชั่วโมงจากTSA (วุ้นถั่วเหลือง trypticase; Pronadisa) เสริมด้วย0.5% (w / v) โซเดียมคลอไรด์บ่มที่ 24 ± 1 UC ไขมันกรดของทั้งสามสายพันธุ์นวนิยายมีความคล้ายคลึงกันมาก. กรดไขมันที่สำคัญในโวลต์ ostreicida SP พฤศจิกายน อยู่ในลำดับถัดลง(ค่าเฉลี่ยร้อยละของทั้งสามสายพันธุ์วิเคราะห์; สูงสุดต่ำสุดของกรดไขมันทั้งหมดเนื้อหา) ดังต่อไปนี้: คุณลักษณะสรุป 3 C16: 1v7c ​​/ C16: 1v6c (33.6; 34.9, 31.7) C16: 0 (21.4; 22.2, 20.6) C18: 1v7c ​​(15.1; 15.8, 14.2) C14: 0 (6.1 6.2 6.0) C12: 0 3 โอไฮโอ (2.8; 3.0, 2.7), C12: 0 (2.6; 3.0, 2.5), C17: 0 (2.5; 3.0, 1.9) สรุปคุณลักษณะที่ 2, C14: 0 3 OH / C16: 1 มาตรฐาน ISO I (2.3 2.3 2.3) และ C17: 0 มาตรฐาน ISO (1.7;

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัตว์จำพวกหอยและปลาหมึก Hatcheries มักประสบการระบาดของโรคที่
เพราะหนัก mortalities ในหุ้นที่มีประสิทธิภาพ ในกรณีส่วนใหญ่
, สมาชิกของสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของพืชสกุลวิบริโอได้
ถูกระบุว่าเป็นเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบ ( tubiash et al . ,
1965 ; สีน้ำตาล& losee 1978 ; โน ดิซัลโว et al . , 1978 ; อิลสตั้น
& เลโบวิตช์ 1980 1981 1982 ; น้ำตาล ; เจฟฟรีย์ซัตตัน&แกรริก 1993 ;
; riquelme et al . , 1995 ; ซาใหม่แบบฟอร์ม et al ., 1998 ;
ไปใหม่ แมส ลีโอใหม่ n et al . , 2005 ; อิลสตั้น et al . , 2008 ; kesarcodiwatson
et al . , 2009 ) ได้แก่ นวนิยายชนิดที่อธิบายไว้ใน
ทศวรรษ ( Nicolas et al . , 1996 ; Prado et al . , 2005 ) .
หลายตอนของ mortalities มีผลต่อ หอยนางรม
แบน ostrea ตับเต่า คือในโรงเพาะฟักในกาลิเซีย
( NW สเปน ) เพื่อสร้างความสัมพันธ์ระหว่างไมโครไบโ ้า
mortalities ( และ Prado et al . , 2005 )สายพันธุ์ pp-203t
ถูกแยกจากภายในผิวของถังขยะในสถานเลี้ยงเด็ก
ทุกข์จากโรคระบาดซ้ำ นี้คือ
เพียงแยก ระหว่างประเภทที่แตกต่างกันของแบคทีเรียพบว่าโรคหนอน

ขั้นตอน ดังที่แสดงในทดลองในห้องปฏิบัติการ อีกสองสายพันธุ์ และ pp-200
pp-204 กลุ่มตัวอย่างจากถังขยะที่แตกต่างกันในระหว่างการระบาดของโรคเดียวกัน

ผลของวิธีการ polyphasic รวมทั้งลำดับการวิเคราะห์
( mlsa ) การวิเคราะห์ดีเอ็นเอ DNA hybridization )
( ddh ) chemotaxonomic เทคนิคและ matrixassisted
เลเซอร์การคาย / ไอครั้ง - ของ - เครื่อง ( malditof )
MS สนับสนุนการจำแนกจำนวนภายใน
นวนิยายชนิดสกุลวิบริโอ ซึ่งเราเสนอ
ชื่อ Vibrio sp .
ostreicida .การแยกสายพันธุ์ของ pp-203t ( 5cect 7398t


5dsm 21433t ) จากพื้นผิวของภาชนะเพาะวัฒนธรรมการ
ออกไปตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ( Prado et al . , 2005 )
ก้ำของสายพันธุ์พบว่าในความท้าทาย
การทดลองกับแบนหอยนางรมตัวอ่อน สายพันธุ์ pp-200
( 5cect 73995dsm 21434 ) และ pp-204 ได้จากภาชนะบรรจุที่แตกต่างกัน ในตอนเดียวกัน

,รวมอยู่ในการศึกษานี้ เพราะลักษณะของฟีโนไทป์เหมือนกัน

สายพันธุ์อื่นที่ได้จากการอ้างอิงคอลเลกชัน
( Vibrio pectenicida DSM 19585t


aestuarianus เชื้อ Vibrio 35048t จำนวน coralliilyticus lmg 20984t และ Vibrio neptunius DSM 17183t

) แบคทีเรียที่เพาะเลี้ยงในทะเล
( MA ) หรือซุปทะเล ( MB ) ( pronadisa Lab conda )
อย่างน้อย 24 ชั่วโมง ที่ 25 UC .
: ddh ย่อ ,ดีเอ็นเอ - ดีเอ็นเอไฮบริ maldi-tof matrixassisted ; ,
ครั้ง - ของ - เครื่องคาย / ไอเลเซอร์ มล. โดย ;
MP , ตระหนี่สูงสุด ; mlsa การวิเคราะห์ลำดับ
multilocus ; NJ , เพื่อนบ้านเข้าร่วม
ขนาด / สัตว / ddbj หมายเลขภาคยานุวัติสำหรับลำดับนิวคลีโอไทด์ของสายพันธุ์ pp-203t

และ pp-200 pp-204 : aj296159
, eu652412 eu652413 ( 16S rRNA ยีนและ eu6524142eu652416
)( ยีน rpoa บางส่วน ) , eu6524172eu652419 ( ยีนรีก้าบางส่วน )
fr7503842fr750386 ( ยีน pyrh บางส่วน ) , fr7503812fr750383
( ยีน gyrb บางส่วน ) และ fr8461352fr846137 ( ยีน ftsz บางส่วน )
5 เสริมตัวเลขสามโต๊ะเสริมใช้ได้
กับรุ่นออนไลน์ของกระดาษนี้ .
วารสารระบบและวิวัฒนาการจุลชีววิทยา ( 2014 ) , 64 , 1641 – 1646 ดอย 10.1099 / ijs . 0051417-0
051417 G 2014 iums พิมพ์ในอังกฤษ 1

www.microbiologyresearch.org โดยดาวน์โหลดได้จาก IP : 93.91.26.97
เมื่อ : Mon , 12 ต.ค. 2558 10:13:59
คุณสมบัติการกระทำก่อนหน้านี้
อธิบาย ( Prado et al . , 2005 ; Prado 2006 ) การวิเคราะห์เพิ่มเติม
จำนวนที่มีขนาดเล็กระบบ
20e API , API และระบบ 20ne zym API ( ระบบนิเวศใหม่
rieux )และ biolog gn2 microplates ( biolog ) ถูกใช้ตามคำแนะนำของผู้ผลิต

ยกเว้นว่า inocula ถูกเตรียมไว้ในน้ำเกลือ ( 0.85 % W / V NaCl ) สำหรับระบบ 50ch
API ( ระบบนิเวศใหม่ rieux ) ใช้ประเมินการผลิตกรด
ภายใต้ anaerobiosis , inocula เตรียม
ในแก้ไข zof ขนาดกลาง ( Prado , 2006 ) สายพันธุ์ในประเภท
ใกล้เคียงได้ถูกรวมไว้ในการศึกษานี้