One of the most fundamental constru

One of the most fundamental constructs of phonological theory past and present is ‘neutralization’, i.e. the merger of a contrast in certain contexts. It is as basic as such other constructs as ‘contrast’, ‘distinctive feature’, and ‘segment’. While there exists a substantial body of literature on the phonetics of various phonological constructs (e.g. acoustic correlates for features, acoustic invariance, descriptive phonetics of particular languages, instrumental measurement techniques and segmentation criteria), the phonetics of neutralization has largely been assumed on the basis of casual impressionistic phonetics. The assumption is that forms which are distinguishable phonetically and phonologically in certain contexts and/or levels of representation (e.g. intervocalic voiced and voiceless obstruents in German) are under certain other well-defined circumstances totally indistinguishable at the level of phonetics (e.g. only voiceless obstruents occur word-finally in German).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของโครงสร้างพื้นฐานที่สุดของทฤษฎีโครงสร้างประโยคในอดีต และปัจจุบันอย่างใดอย่างหนึ่งคือ 'วางตัวเป็นกลาง' เช่นการควบรวมกิจการของความเปรียบต่างในบริบทบางอย่าง มันเป็นเป็นพื้นฐานเหมือนเช่นโครงสร้าง 'ความคมชัด' 'คุณสมบัติที่โดดเด่น' และ 'ส่วน' ในขณะที่มีร่างกายสำคัญของวรรณกรรมในทศวรรษที่ผ่านของโครงสร้างโครงสร้างประโยคต่าง ๆ (เช่นเสียงเพิ่มสำหรับคุณลักษณะ เสียง invariance สัทศาสตร์อธิบายเฉพาะภาษา เทคนิคการวัดเครื่องมือ และเกณฑ์การแบ่งเซ็กเมนต์), สัทศาสตร์การวางตัวเป็นกลางส่วนใหญ่สันนิษฐานตามสัทศาสตร์ impressionistic สบาย ๆ สมมติฐานคือ ว่า รูปแบบที่แตกต่างตามการออกเสียง และ phonologically ในบริบทและระดับของการแสดง (intervocalic เช่นเปล่ง และเสียง obstruents ในเยอรมัน) บางหรือ อยู่ภายใต้บางสถานการณ์ชัดเจนอื่น ๆ ที่จำแนกไม่ทั้งหมดในระดับของสัทศาสตร์ (เช่นเฉพาะเสียง obstruents เกิดคำ-ในที่สุดในเยอรมัน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในโครงสร้างพื้นฐานที่สุดของอดีตทฤษฎีเสียงและปัจจุบันคือ 'การวางตัวเป็นกลาง' คือการควบรวมกิจการของความคมชัดในบริบทบางอย่างที่ มันเป็นพื้นฐานเป็นโครงสร้างอื่น ๆ เช่น 'คมชัด', 'จุดเด่น' และ 'ส่วน' ในขณะที่มีอยู่ในร่างกายที่สำคัญของหนังสือที่เกี่ยวกับการออกเสียงของโครงสร้างเสียงต่างๆ (เช่นอะคูสติกมีความสัมพันธ์สำหรับคุณสมบัติไม่แปรเปลี่ยนอะคูสติก, การออกเสียงพรรณนาภาษาโดยเฉพาะเทคนิคการวัดที่มีประโยชน์และหลักเกณฑ์การแบ่งส่วน) การออกเสียงของการวางตัวเป็นกลางส่วนใหญ่ได้รับการสันนิษฐานบนพื้นฐาน สัทศาสตร์ฤษีสบาย ๆ สมมติฐานคือรูปแบบที่มีความแตกต่างอัยการและ phonologically ในบริบทบางอย่างและ / หรือระดับของการเป็นตัวแทน (เช่น intervocalic เปล่งออกมาและ obstruents ใบ้ในภาษาเยอรมัน) อยู่ภายใต้สถานการณ์อื่น ๆ บางอย่างที่ดีที่กำหนดแยกไม่ออกทั้งหมดในระดับของการออกเสียง (เช่นเพียง obstruents อโฆษะ เกิดขึ้นในที่สุดคำในภาษาเยอรมัน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งในโครงสร้างของทฤษฎีพื้นฐานที่สุดและปัจจุบันคือ " เป็นกลาง " ผ่านระบบเสียง เช่น การควบรวมกิจการของความคมชัดในบริบทบางอย่าง มัน เป็น พื้นฐาน เป็น อื่น ๆ เช่นสร้างเป็น " ความแตกต่าง " , " คุณลักษณะพิเศษ " และ " ส่วน " ในขณะที่มีร่างกายอย่างมากของวรรณกรรมในการออกเสียงต่าง ๆ ( เช่น มีการสร้างระบบเสียงอะคูสติกสำหรับคุณสมบัติ อะคูสติก โดยเฉพาะความไม่แปรเปลี่ยน " , ภาษา , เทคนิคเครื่องมือวัดและเกณฑ์การตัด ) , การออกเสียงส่วนใหญ่ได้ถูกสันนิษฐานบนพื้นฐานของสัทศาสตร์ impressionistic สบายๆ สมมติฐานคือว่าแบบฟอร์มที่แตกต่างและอัยการ phonologically ในบริบทบางอย่างและ / หรือระดับของการเป็นตัวแทน ( เช่นที่อยู่ระหว่างตัวสระเสียงก้อง ไม่ก้อง obstruents ในภาษาเยอรมัน ) ภายใต้สถานการณ์บางอย่างอื่น ๆทั้งหมด ซึ่งหลายกลุ่มในระดับสัทศาสตร์ ( เช่นเสียง obstruents เกิดขึ้นเพียงคำสุดท้ายในเยอรมัน )