Alexander McQueen may be the last d

Alexander McQueen may be the last designer standing who is brave or foolhardy enough to present a collection that is an unadulterated piece of hard and ballsy showmanship. The heated arguments that broke out afterward were testament to that. There were those who found his picture of women with sex-doll lips and sometimes painfully theatrical costumes ugly and misogynistic. Others—mainly young spectators who haven't been thrilled by the season's many sensible pitches to middle-aged working women—were energized by the sheer spectacle, as well as the couture-level drama in the execution of the clothes.

It was certainly meant as a last-stand fin de siècle blast against the predicament in which fashion, and possibly consumerism as a whole, finds itself. The set was a scrap heap of debris from the stages of McQueen's own past shows, surrounded by a shattered glass runway. The clothes were, for the most part, high-drama satires of twentieth-century landmark fashion: parodies of Christian Dior houndstooth New Look and Chanel tweed suits, moving through harsh orange and black harlequinade looks to revisited showstoppers from McQueen's own archive.

The romantic side of McQueen's character, which rises intermittently in deliriously beautiful shows like his recent tribute to the Victorian empire, was emphatically in abeyance. This is a designer who has drawn so much poetry out of the past, yet this time his backward look appeared to be in something like anger, defiance, or possibly gallows humor. Some of the pieces, like a couple of swag-sided coats, seemed to be made of trash bags, accessorized with aluminum cans wrapped in plastic as headgear.

Nevertheless, however frustrated McQueen may be by the state of commercial fashion, he was not really in absurdist rip-it-up mode. Whatever else is gnawing him, this is a man who will never compromise on construction and craftsmanship. This season, he'd noticeably forgone his typical carapace corsetry, making for slightly easier shapes, like boxy jackets, airy gazar dresses, and a fringed dogtooth sheath. For McQueen's faithful, there were also fiercely tailored coats, nipped in the waist and picking up on biker quilted leather and big-shouldered silhouettes. Evening-wise—sans the drag-queen makeup—there was a slim, black paillette homage-to-YSL wrapover dress with a red-lined hood that would stand up as elegant in any company.

Ultimately, for all the feathered and sculpted showpieces that must have taken hundreds of seamstress-hours to perfect, this was a McQueen collection that didn't push fashion anywhere new. Yet that seemed to be exactly one of the things he was pointing to: the state of a collapsed economy that doesn't know how to move forward.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Alexander McQueen may be the last designer standing who is brave or foolhardy enough to present a collection that is an unadulterated piece of hard and ballsy showmanship. The heated arguments that broke out afterward were testament to that. There were those who found his picture of women with sex-doll lips and sometimes painfully theatrical costumes ugly and misogynistic. Others—mainly young spectators who haven't been thrilled by the season's many sensible pitches to middle-aged working women—were energized by the sheer spectacle, as well as the couture-level drama in the execution of the clothes.It was certainly meant as a last-stand fin de siècle blast against the predicament in which fashion, and possibly consumerism as a whole, finds itself. The set was a scrap heap of debris from the stages of McQueen's own past shows, surrounded by a shattered glass runway. The clothes were, for the most part, high-drama satires of twentieth-century landmark fashion: parodies of Christian Dior houndstooth New Look and Chanel tweed suits, moving through harsh orange and black harlequinade looks to revisited showstoppers from McQueen's own archive.ด้านโรแมนติกของอักขระของควีน ซึ่งเพิ่มขึ้นเป็นระยะ ๆ ในแสดง deliriously สวยงามเช่นส่วยของเขาล่าเพื่อจักรวรรดิวิกตอเรีย กึกก้องอยู่ใน abeyance เป็นนักออกแบบที่ได้วาดบทกวีมากจากอดีต แต่ครั้งนี้ดูย้อนหลังของเขาปรากฏอยู่ในบางสิ่งบางอย่างเช่นความโกรธ สมัยที่ หรืออาจจะตลกร้าย บางชิ้นส่วน เช่นสองหน้า swag เสื้อ ดูเหมือนจะทำถุงใส่ขยะ ผสานกับกระป๋องอลูมิเนียมห่อพลาสติกเป็นศีรษะอย่างไรก็ตาม แต่อาจผิดหวังควีน โดยรัฐพาณิชย์แฟชั่น เขาไม่จริง ๆ ในโหมดฉีกมันขึ้นมา สิ่งอื่นเป็น gnawing เขาอยู่จะไม่เคยทำงานก่อสร้างและฝีมือมนุษย์ ฤดูกาลนี้ เขาได้อย่างเห็นได้ชัด forgone corsetry carapace ปกติของเขา ทำให้รูปร่างได้ง่ายขึ้นเล็กน้อย เช่นเสื้อ boxy ชุด gazar โปร่ง และ sheath เขี้ยวหมาเดิน สำหรับที่ซื่อสัตย์ของควีน ได้เสื้อโทนถึงพริกถึงขิง nipped ในพุงและรับค่าการนักขี่จักรยานผ้าหนังและ silhouettes ที่ไหล่ใหญ่ เย็น-wise — นอยซานส์แต่งหน้าควีนลาก — มีเครื่องแต่งกายดี YSL wrapover paillette สลิม สีดำ มีฮูดที่มีเส้นสีแดงที่จะยืนเป็นสง่าในบริษัทในที่สุด สำหรับทั้งหมดที่เยี่ยม และบรรดา showpieces ที่ต้องการหลายร้อยชั่วโมงช่างเย็บที่สมบูรณ์แบบ นี้ได้ชุดควีนที่ไม่ผลักดันแฟชั่นใหม่ทุก แต่ ที่ดูเหมือนจะเป็นว่าหนึ่งในสิ่งที่เขาถูกชี้ไปยัง: รัฐเศรษฐกิจยุบที่ไม่ทราบวิธีการต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Alexander McQueen อาจจะเป็นนักออกแบบที่ผ่านมายืนที่เป็นผู้กล้าหาญหรือบ้าบิ่นพอที่จะนำเสนอคอลเลกชันที่เป็นชิ้นที่บริสุทธิ์ของหนักและก้าวร้าวแสดงออก ข้อโต้แย้งอุ่นที่โพล่งออกมาหลังจากนั้นเป็นข้อพิสูจน์ถึงที่ มีผู้ที่พบภาพของเขาจากผู้หญิงที่มีริมฝีปากเพศตุ๊กตาและบางครั้งเครื่องแต่งกายละครเจ็บปวดและน่าเกลียดผู้หญิง คนอื่น ๆ ส่วนใหญ่ผู้ชมหนุ่มสาวที่ยังไม่ได้รับตื่นเต้นกับฤดูกาลสนามที่เหมาะสมจำนวนมากที่จะทำงานวัยกลางคนผู้หญิงที่ได้รับพลังจากปรากฏการณ์ที่แท้จริงเช่นเดียวกับละครตูระดับในการดำเนินการของเสื้อผ้า. มันมีความหมายอย่างแน่นอน เป็นสุดท้ายยืนครีบระเบิดเดอsiècleกับสถานการณ์ที่แฟชั่นและการคุ้มครองผู้บริโภคอาจจะเป็นทั้งที่พบว่าตัวเอง ชุดเป็นกองเศษของเศษซากจากขั้นตอนของการแสดงให้เห็นว่าที่ผ่านมาเอสเคปของตัวเองที่ล้อมรอบด้วยรันเวย์แก้วแตก เสื้อผ้าเป็นส่วนใหญ่ที่ satires สูงละครของศตวรรษที่ยี่สิบแฟชั่นสถานที่สำคัญ: parodies ของคริสเตียนดิออร์ Houndstooth โฉมใหม่และชาแนลที่เหมาะสมกับทวีย้ายผ่านสีส้มที่รุนแรงและ harlequinade สีดำมีลักษณะที่จะ showstoppers มาเยือนจากที่เก็บของตัวเองแมก. โรแมนติก ด้านข้างของตัวละครของแมกซึ่งขึ้นเป็นระยะ ๆ ในการแสดงที่สวยงามปลาบปลื้มเช่นส่วยล่าสุดของอาณาจักรวิคตอเรียเป็นอย่างเด่นชัดในการระงับชั่วคราว นี่คือการออกแบบที่ได้รับบทกวีมากจากอดีตที่ผ่านมา แต่ครั้งนี้ดูย้อนหลังของเขาดูเหมือนจะเป็นในสิ่งที่ต้องการความโกรธต่อต้านหรืออาจจะเป็นตะแลงแกงอารมณ์ขัน บางชิ้นเช่นคู่ของเสื้อพวงหรีดด้านที่ดูเหมือนจะทำจากถุงขยะ, accessorized กับกระป๋องอลูมิเนียมในห่อพลาสติกเป็นหมวก. อย่างไรก็ตาม แต่ผิดหวังแมกอาจจะโดยรัฐของแฟชั่นในเชิงพาณิชย์ที่เขาไม่ได้จริงๆ ในโหมด absurdist ฉีกมันขึ้น สิ่งอื่นที่จะแทะเขานี้คือคนที่จะไม่เคยประนีประนอมในการก่อสร้างและงานฝีมือ ฤดูกาลนี้เขาจะเห็นได้ชัด forgone corsetry กระดองทั่วไปของเขาทำให้รูปทรงได้ง่ายขึ้นเล็กน้อยเช่นเดียวกับแจ็คเก็ต boxy โปร่งชุด gazar และปลอก dogtooth ฝอย สำหรับซื่อสัตย์แมกยังมีเสื้อโค้ตที่เหมาะอย่างรุนแรง nipped ในเอวและยกขึ้นบนผ้าหนังนักขี่จักรยานและเงาใหญ่ไหล่ เย็นฉลาดซองลากราชินีแต่งหน้ามีบาง paillette สีดำแสดงความเคารพต่อการ YSL wrapover ชุดที่มีเครื่องดูดควันสีแดงเรียงรายที่จะลุกขึ้นยืนเป็นสง่างามใน บริษัท ใด ๆ . ในท้ายที่สุดสำหรับทุกขนและร่ำรวยแกะสลัก ที่จะต้องมีการดำเนินการหลายร้อยชั่วโมงช่างเย็บที่สมบูรณ์แบบนี้เป็นคอลเลกชันเอสเคปที่ไม่ได้ผลักดันแฟชั่นใหม่ทุกที่ แต่ที่ดูเหมือนจะเป็นอีกหนึ่งในสิ่งที่เขาได้รับการชี้ไปที่: รัฐของเศรษฐกิจทรุดตัวที่ไม่ทราบวิธีที่จะก้าวไปข้างหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อเล็กซานเดอร์ แมคควีน อาจเป็นครั้งสุดท้ายดีไซเนอร์ยืนอยู่ที่กล้าหาญหรือบ้าระห่ำพอที่จะนำเสนอคอลเลกชันที่เป็นชิ้นที่บริสุทธิ์ของฮาร์ดดิสก์ และใจกล้านักแสดง อาร์กิวเมนต์อุ่นที่แตกออกภายหลังถูกกำหนดไว้แล้ว มีผู้พบรูปของเขากับผู้หญิงที่มีริมฝีปากตุ๊กตาเพศและบางครั้งเจ็บปวดละครเครื่องแต่งกายน่าเกลียดและผู้เกลียดชังผู้หญิง .คนอื่น ๆส่วนใหญ่ยังผู้ชมที่ไม่ได้ตื่นเต้นกับฤดูกาลโหมโรง เหมาะสมมากมายเพื่อผู้หญิงทำงานวัยกลางคนเป็น energized ด้วยปรากฏการณ์อิด ตลอดจนระดับกูตูร์ ละคร ในการดําเนินการของเสื้อผ้า

มันก็หมายความว่าเป็นครั้งสุดท้ายยืน ฟิน เดอ ชี . เล็กระเบิดกับสถานการณ์ที่แฟชั่น และอาจจะบริโภคโดยรวม พบว่าตัวเองชุดเป็นเศษกองขยะจากขั้นตอนที่ผ่านมาเอง McQueen แสดง , ล้อมรอบด้วยกระจกที่แตกทางวิ่ง เสื้อผ้า , ส่วนใหญ่ , satires ละครสูงแฟชั่นสถานที่สำคัญในศตวรรษที่ยี่สิบ : parodies ของ Christian Dior และ Chanel Tweed Houndstooth ใหม่ดูชุดเคลื่อนที่ผ่านส้มดำดูแข็งกร้าว และ harlequinade Revisited showstoppers จาก McQueen
เองเก็บ
ด้านโรแมนติกของ McQueen ตัวอักษร ซึ่งจะเป็นช่วงที่สวยงามแสดงให้เห็นเช่นในเผลอบรรณาการล่าสุดของเขาไปยังอาณาจักรวิคตอเรียยังกึกก้องในการหยุดชั่วคราว . นี่เป็นดีไซน์เนอร์ที่ได้ดึงดูดมาก บทกวี จากอดีตที่ผ่านมา แต่ครั้งนี้ดูข้างหลังของเขาปรากฏอยู่ในเรื่อง เช่น โกรธ ก้าวร้าว หรืออาจจะเป็นตะแลงแกงอารมณ์ขัน บางชิ้นชอบคู่ของย้อยเหลี่ยม ตรา ดูเหมือนจะทำจากถุงขยะ , ตกแต่งใหม่กับกระป๋องอลูมิเนียมในห่อพลาสติกเป็นหมวก

แต่อย่างไรก็ตามผิดหวัง McQueen อาจจะโดยรัฐของแฟชั่นเชิงพาณิชย์ เขาไม่ได้จริงๆใน absurdist ฉีกโหมด อะไรก็ตามที่กำลังแทะเขานี้เป็นคนที่จะไม่ประนีประนอมในการก่อสร้าง และฝีมือ ในฤดูกาลนี้เขาเห็นได้ชัด forgone Corsetry กระดองปกติของเขาทำให้ง่ายขึ้นเล็กน้อย รูปร่างเหมือนเสื้อ boxy , ชุด gazar โปร่งและเขี้ยวหมาฝอยฝัก สำหรับ McQueen ซื่อสัตย์ยังมีอย่างรุนแรงนอเสื้อ nipped ในเอวและยกขึ้นบนผ้าหนัง Biker และใหญ่ไหล่เงา . เย็นปัญญาพร้อมกับลากราชินีแต่งหน้า มีบางสีดำ paillette สักการะ YSL wrapover แต่งกายด้วยสีแดงเรียงราย เครื่องดูดควัน ที่จะยืนเป็นสง่าใน บริษัท ใด ๆ .

ในที่สุด ทุกรอยต่อ และแกะสลัก showpieces ที่ต้องใช้เวลาหลายร้อยชั่วโมงช่างเย็บให้สมบูรณ์แบบ เป็นควีนในคอลเลกชันที่ไม่ได้ผลักดันแฟชั่นไหนใหม่ แต่ที่ดูเหมือนจะเป็นหนึ่งในสิ่งที่เขาชี้ไปยัง :รัฐของเศรษฐกิจล้ม ที่ไม่รู้จักวิธีที่จะย้ายไปข้างหน้า