“Elder Zhuge have mercy! Elder Zhug

“Elder Zhuge have mercy! Elder Zhuge have mercy! I had eyes but did not recognize Mount Tai and I didn’t know that Chu Feng was your disciple. If I did know, even if I had the nerves, I wouldn’t dare!”

After being slapped through the air, Liu Chengen quickly kneeled on the floor and did not care what the gazes of the crowd was. He endlessly kowtowed with his hands clasped towards Zhuge Liuyun who was on the stage and loudly begged for his life.

As they looked at that scene, no one felt that Liu Chengen lost any face. Rather, they felt that it was completely reasonable. When facing Zhuge Liuyun, who did not dare to follow what he had to say? Even Zhongli Yihu did not dare to refute, not to mention a mere inner court elder.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"จูกัดพี่มีเมตตา จูกัดพี่มีเมตตา ฉันมีตา แต่ไม่รู้จักเมาท์ไท และฉันไม่รู้ว่า ชูฮเป็นศิษย์ของคุณ ถ้าผมทราบว่า แม้ว่าฉันมีเส้นประสาท ผมคงไม่กล้า"หลังจากถูกตบผ่านอากาศ Liu Chengen อย่างรวดเร็ว kneeled ชั้นบน และไม่ได้ดูแลอะไร gazes ของฝูงชนคือ เขาไม่รู้จบ kowtowed ด้วยมือของเขา clasped ต่อ Liuyun จูกัดที่บนเวที และเสียงดังขอร้องสำหรับชีวิตของเขาขณะที่พวกเขามองไปที่ฉากนั้น ไม่มีใครรู้สึกว่า หลิว Chengen หายหน้าใด ๆ ค่อนข้าง พวกเขารู้สึกว่า เป็นการเหมาะสมสมบูรณ์ เมื่อหันจูกัด Liuyun ที่ไม่กล้าทำตามสิ่งที่เขาพูด หรือไม่ แม้วันนี้ Yihu ไม่กล้าโต้ ไม่ต้องพูดถึงพี่เพียงภายในศาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"พี่ Zhuge มีความเมตตา! พี่ Zhuge มีความเมตตา! ฉันมีตา แต่จำไม่ได้ว่าภูเขาไท่และผมไม่ทราบว่าจือฮเป็นศิษย์ของคุณ ถ้าฉันไม่ทราบว่าแม้ว่าผมจะมีเส้นประสาทที่ฉันจะไม่กล้า! " หลังจากที่ถูกตบผ่านอากาศหลิว Chengen อย่างรวดเร็วคุกเข่าบนพื้นและไม่สนใจสิ่งที่อาศัยการมองตาของฝูงชนเป็น เขาไม่รู้จบ kowtowed ด้วยมือของเขาประสานไปทาง Zhuge Liuyun ที่อยู่บนเวทีและเสียงดังขอร้องให้ชีวิตของเขา. ในฐานะที่พวกเขามองว่าในที่เกิดเหตุไม่มีใครรู้สึกว่าหลิว Chengen หายไปใบหน้าใด ๆ แต่พวกเขารู้สึกว่ามันเป็นที่เหมาะสมอย่างสมบูรณ์ เมื่อหันหน้าไป Zhuge Liuyun ที่ไม่กล้าที่จะทำตามสิ่งที่เขาจะพูด? แม้ Zhongli Yihu ไม่กล้าที่จะปฏิเสธไม่พูดถึงพี่ศาลเพียงภายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ท่านจูกัดเหลียงมีความเมตตา ท่านจูกัดเหลียงมีความเมตตา ฉันมองแต่ไม่ได้จำภูเขาไท่ และผมไม่รู้ว่า ชู ฟงเป็นลูกศิษย์ของคุณ ถ้าผมรู้ว่า ถ้าผมมอง ผมไม่กล้าหรอก "หลังจากถูกตบผ่านอากาศ หลิวเฉิงเ นรีบคุกเข่าบนพื้นและไม่ได้ดูแลสิ่งที่ชื่นชอบของฝูงชนได้ เขา kowtowed ไม่รู้จบกับมือของเขากุมต่อจูกัดเหลียง liuyun ที่อยู่บนเวทีและเสียงดังร้องขอชีวิตเมื่อพวกเขามองไปที่ฉากที่ไม่มีใครคิดว่าหลิวเฉินเจินสูญหายใด ๆ หน้า แต่พวกเขารู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลอย่างสมบูรณ์ เมื่อเผชิญหน้ากับจูกัดเหลียง liuyun ใคร ไม่ กล้า ไปตามสิ่งที่เขาพูด แม้ Zhongli yihu ไม่กล้าปฏิเสธที่จะไม่กล่าวถึงเพียงของฝ่ายในผู้อาวุโส