who demonstratedthat malic acid cau

who demonstrated
that malic acid caused an agglutination of cytoplasmic content of
L. monocytogenes and E. coli O157:H7 as a consequence of a decrease
in intracellular pH. A study carried out by Lou and Yousef (1999)
indicated that the antimicrobial action of organic acids is attributed
to cytoplasm acidification, as well as to the specific antimicrobial
effect of anionic species. These authors also suggested that
undissociated organic acids can pass through the bacterial cell
membrane, dissociate inside the cytoplasm, and interfere with
metabolic processes of the cell. On the other hand, significant
alteration in cell walls with changes on the cytoplasm membrane
can be observed for both microorganisms in samples subjected to
PL only (Figs. 3c and 4c). It is generally accepted that chemical and
thermal effects caused by UVevisible light are behind the damage
observed at the cell level. The antimicrobial effects of UV light have
been attributed to the absorption of UV wavelengths by conjugated
carbonecarbon double bonds in proteins and nucleic acids, with
the subsequent DNA structural changes (Ramos-Villarroel et al.,
2012). TEM observations support the inactivation results and also
confirm greater cell damage for E. coli (as Gram negative) compared
with L. innocua (Gram positive).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้แสดงหรือไม่กรด malic ที่เกิดการ agglutination cytoplasmic เนื้อหาของL. monocytogenes และ O157:H7 E. coli เป็นลำดับลดลงใน intracellular pH การศึกษาที่ดำเนินการ โดย Lou และยูซุฟบิน (1999)ระบุว่า การดำเนินการต้านจุลชีพของกรดอินทรีย์จะเกิดจากการยูไซโทพลาซึม และเฉพาะจุลินทรีย์ผลของชนิดย้อม เหล่านี้ผู้เขียนยังแนะนำที่กรดอินทรีย์ undissociated สามารถผ่านเข้าเซลล์แบคทีเรียเมมเบรน dissociate ภายในไซโทพลาซึม และรบกวนกระบวนการเผาผลาญของเซลล์ ในทางกลับกัน อย่างมีนัยสำคัญแก้ไขในผนังเซลล์มีการเปลี่ยนแปลงในเยื่อไซโทพลาซึมสามารถสังเกตได้สำหรับทั้งจุลินทรีย์ในตัวอย่างที่ต้องการPL เท่านั้น (Figs. 3 c และ 4c) โดยทั่วไปเป็นสารเคมีที่ยอมรับ และผลกระทบความร้อนที่เกิดจากไฟ UVevisible อยู่เบื้องหลังความเสียหายสังเกตในระดับเซลล์ มีผลยับยั้งจุลินทรีย์ของแสง UVการเกิดจากการดูดซึมรังสียูวีความยาวคลื่นโดยกลวงcarbonecarbon คู่ขายหุ้นกู้ในโปรตีนและกรดนิวคลีอิก ด้วยการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างดีเอ็นเอภายหลัง (เอล Ramos et al.,2012) สังเกตยการสนับสนุนผลการยกเลิกการเรียกและยืนยันความเสียหายของเซลล์มากกว่าสำหรับการ coli E. (เป็นกรัมลบ) ที่เปรียบเทียบมี innocua L. (กรัมบวก)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่แสดงให้เห็นว่ากรดมาลิกทำให้เกิดการเกาะติดกันของนิวเคลียสของเนื้อหาลิตร monocytogenes และเชื้อ E. coli O157: H7 เป็นผลมาจากการลดลงของหนึ่งในค่าpH ในเซลล์ การศึกษาดำเนินการโดยลูและ Yousef (1999) ชี้ให้เห็นว่าการดำเนินการต้านจุลชีพของกรดอินทรีย์ประกอบการพลาสซึมกรดเช่นเดียวกับยาต้านจุลชีพเฉพาะผลกระทบของชนิดประจุลบ ผู้เขียนเหล่านี้ยังชี้ให้เห็นว่ากรดอินทรีย์ undissociated สามารถผ่านเซลล์แบคทีเรียเมมเบรนแยกตัวออกภายในพลาสซึมและยุ่งเกี่ยวกับกระบวนการเผาผลาญของเซลล์ ในทางกลับกันอย่างมีนัยสำคัญการเปลี่ยนแปลงในผนังเซลล์ที่มีการเปลี่ยนแปลงในเยื่อหุ้มพลาสซึมสามารถสังเกตสำหรับจุลินทรีย์ทั้งในตัวอย่างภายใต้PL เท่านั้น (มะเดื่อ. 3c และ 4c) เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าสารเคมีและผลกระทบที่เกิดจากความร้อนแสง UVevisible อยู่เบื้องหลังความเสียหายที่สังเกตได้ในระดับเซลล์ ผลกระทบของยาต้านจุลชีพแสงยูวีได้รับการบันทึกให้การดูดซึมของความยาวคลื่นรังสียูวีโดยผันพันธบัตรcarbonecarbon คู่ในโปรตีนและกรดนิวคลีอิกที่มีดีเอ็นเอภายหลังการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง(Ramos-Villarroel et al., 2012) สังเกต TEM สนับสนุนผลการใช้งานและยังยืนยันความเสียหายของเซลล์มากขึ้นสำหรับเชื้อE. coli (ขณะที่แกรมลบ) เมื่อเทียบกับแอลinnocua (แกรมบวก)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่แสดงให้เห็นว่า กรดมาลิก ซึ่งเกาะติดกัน

L monocytogenes พบเนื้อหาของ E . coli ) และเป็นสมาชิกที่เป็นผลมาจากการลดลงของ pH ภายในเซลล์
ในการศึกษาโดยลู และ ยูเซฟ ( 1999 ) พบว่าสารต้านการกระทํา

กับกรดอินทรีย์จากท่อทาง ตลอดจนถึงผลต้านจุลชีพ
เฉพาะของประจุชนิดผู้เขียนเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า
กรดอินทรีย์ undissociated สามารถผ่านเยื่อหุ้มเซลล์
แบคทีเรีย แยกภายในไซโตปลาสซึม และรบกวน
กระบวนการเผาผลาญของเซลล์ บนมืออื่น ๆที่สำคัญ การเปลี่ยนแปลงในผนังเซลล์ที่มีการเปลี่ยนแปลง

ในไซโตปลาสซึมเมมเบรนสามารถสังเกตได้ทั้งเชื้อจุลินทรีย์ในตัวอย่างภายใต้
PL ( Figs 3 C และ 4C )เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่า สารเคมี และความร้อนที่เกิดจาก uvevisible

สังเกตแสง อยู่เบื้องหลังความเสียหายในระดับเซลล์ ผลการต้านจุลชีพของแสงยูวีได้
การเกิดจากการดูดซึมรังสี UV ความยาวคลื่นโดย conjugated
carbonecarbon คู่พันธบัตรในโปรตีนและกรดนิวคลีอิก ดีเอ็นเอ การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างตามมาด้วย
( รามอสราคาที่ดีที่ et al . ,
2012 )แบบสังเกต และยังสนับสนุนผลการยับยั้ง
ยืนยันความเสียหายของเซลล์ เพิ่ม E . coli ( เป็นแกรมลบ ) เมื่อเทียบกับ L (
innocua แกรมบวก )