rice production was adopted in resp

rice production was adopted in respect of oilseed crops such as sesame and groundnuts.
As will be described later, imports of edible oil increased dramatically after 1988. As a result,
the domestic edible oil price was lowered to a level close to that of the international price. On the
other hand, there was a remarkable increase in exports of pulses and beans, and before long, they
became Myanmar’s largest export item. In due course the domestic price of pulses increased quite
rapidly. Pulses and beans underwent a process of rapid adjustment with the international market
price. In this sense, the largest change that Myanmar agriculture has experienced since 1988 has
been departure from a closed trade regime, which had been isolating the domestic market from the
international market.
By contrast, in the case of rice, since 1988 the domestic price has been continuously repressed
at about half of the international price, although the disparity narrowed somewhat over time. On the
other hand, the indispensable inputs needed for rice cultivation (chemical fertilizer and diesel oil)
have strengthened their linkages to the international market, insofar as recently, they have begun to
be imported on a purely commercial basis. This means that the rice sector in Myanmar has itself
strengthened its linkage with the international market, albeit in a rather asymmetric way, and with
the result that in this respect, the sufferings of the Myanmar government and of the farmers have
come to converge.
It is true that even after 1988 farmers in Myanmar continued to be controlled by the ‘three
internal major agricultural systems’ inherited from the socialist period, namely the procurement
system, the planned cropping system and the state ownership of farmland, a point stressed by
Takahashi (Takahashi 2001). It can even be argued that after 1988, the government tightened these
systems to control farmers. However, at the same time, Myanmar agriculture is being forced to come
to terms with the current wave of internationalization. Given that internationalization is inevitable,
how to make the best use of its merits while at the same time minimizing its demerits is the key to
successful reform of the domestic control systems. In analyzing trends in the agricultural sector after
1988, this paper attempts to emphasize the transition to an open economy, rather than the transition
to a market economy in general. For this very reason, the paper focuses on broader measures rather
than simply domestic factors and it is hoped that by doing so, it will fill a gap in previous research.
We group the major agricultural products of Myanmar into the following four categories: export
crops, crops for import competition, crops for the domestic market and crops for state–owned
5
enterprises. We believe that this is the most appropriate classification for analyzing the problems
encountered by crop production in Myanmar in the course of internationalization.
Specifically, the categories comprise the following: export crops (rice and pulses), crops for
import competition (oilseeds), crops for the domestic market (vegetables, fruits, meat and fishery
products), and crops for state-owned enterprises (sugarcane and cotton).2
The contents of the paper are as follows. Section 1 reviews the development of the agricultural
sector since 1988 in the context of trends in the national economy as a whole. Section 2 discusses
performance, and analyzes the factors that have determined performance for each of the major
agricultural products contained in the four main categories of crop production. By way of conclusion,
the nature of Myanmar’s agricultural policies and the agricultural developments that can be
attributed to these policies will be briefly summarized.
1. Performance of the Agricultural Sector in the National Economy
Let us first look briefly at the performance of the agricultural sector and its role in the overall
economic development of Myanmar.
Table 1 indicates the changes in the composition of GDP by sector and annual growth rates
since the early 1980s. The agricultural sector was surprisingly slow to lose its relative importance in
terms of its contribution to GDP, and accounted for more than 40 % of GDP even in recent years (at
1985/86 constant prices). This suggests that the agricultural sector has been growing at a pace equal
to those of the other sectors of the economy.
The table also shows that the GDP share of agriculture is significantly higher at current prices
than at 1985/86 constant prices. The discrepancy between the two widened very sharply between
1985/86-1990/91 and the divergence increased further until 1994/95. This means that agricultural
prices, which in the socialist period had been highly repressed compared to non-agricultural prices,
were ‘normalized’ by the mid 1990s.3
In general, the rate of increase of agricultural retail prices was
higher than that of the CPI.
Table 2 shows the differences in the rate of price increase among crops in this respect. First, for

2
There are of course exceptions to the categorization that we have employed. For example, sesame is an
export crop, and some of the crops that we have classified as crops for the domestic market are also
exported (e.g. prawns and fish, and garlic and onions).
3
A similar development also occurred in China between 1978 and the mid-1980s.
6
export crops, the rate of price increase was generally quite high. Domestic prices, repressed at a very
low level, have risen dramatically because of the stimulus provided by international prices, and this
has resulted in a sharp increase in production and in exports. Second, the price of import competition
crops increased by only a small amount, since the expansion of imports prevented a surge in
domestic prices. Third, crops destined for the domestic market underwent a fairly large increase in
price. This may well be the result of the high income elasticity of items such as vegetables, meat and
fishery products.
In sum, the role of the agricultural sector in Myanmar’s economic recovery and growth after
1988 was very important, and remained so until the mid-1990s. This was made possible largely
through the price incentives given to the farmers. The agricultural marketing reforms of 1987 were
in general quite effective in achieving an adjustment between hitherto highly repressed agricultural
prices and international prices. The rate of price increase was very high, not only for a few (but
important) export crops but also for a variety of crops intended for the domestic market. Farmers
responded quickly to the new economic opportunities.
Increases in agricultural production can be achieved either by an expansion of the sown area or
by a rise in crop yields per unit area of land. This being the case, how did Myanmar increase its farm
output?
Table 3 sets out the changes in the sown acreage of major crops. The total sown acreage, which
was 24 million acres in the late 1980s, has increased rapidly to 40 million acres in recent years.4
Since the land frontier disappeared long ago in Myanmar, this expansion of sown acreage can be
mostly attributed to the intensification of land use, or in other words to a rise in cropping intensity.
The sown acreage expanded in the case of almost every crop, except for oil seeds which are typical
crops for import competition. Rice, pulses, vegetables (chilli, onion and garlic), cotton, sugarcane
and rubber all merit particular attention in this regard.
Table 4, by contrast, shows the changes in yield for major crops. A notable feature revealed by
Table 4 is that except for rice and rubber, yields have not shown any upward trend since 1988. We
can conclude that the development of the agricultural sector during the period was achieved through
the expansion of the sown acreage and not through improvements in land productivity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลิตข้าวถูกนำมาใช้ผิด oilseed พืชเช่นงาและ groundnutsตามที่จะอธิบายในภายหลัง นำเข้าของกินน้ำมันเพิ่มขึ้นอย่างมากหลังจากปี 1988 เป็นผลกินน้ำมันในประเทศราคาถูกลดลงระดับกับที่ราคาระหว่างประเทศ ในการอีก มีการเพิ่มขึ้นโดดเด่นในการส่งออกกะพริบและถั่ว และ ก่อนที่พวกเขายาวกลายเป็นสินค้าส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของพม่า ในครบกำหนดหลักสูตรกะพริบราคาภายในประเทศเพิ่มขึ้นมากรวดเร็ว กะพริบและถั่วแต่ละกระบวนการของการปรับปรุงอย่างรวดเร็วกับตลาดต่างประเทศราคา ในความรู้สึกนี้ ใหญ่ที่สุดเปลี่ยนแปลงพม่าที่เกษตรมีประสบการณ์ตั้งแต่ 1988 มีการเดินทางจากระบอบค้าปิด ซึ่งมีการแยกประเทศจากการตลาดต่างประเทศโดยคมชัด ในกรณีของข้าว ตั้งแต่ 1988 ราคาภายในประเทศได้รับอย่างต่อเนื่อง repressedที่ประมาณครึ่งหนึ่งของราคาต่างประเทศ แม้ว่า disparity ที่จำกัดค่อนข้างช่วงเวลา ในการมืออื่น ๆ อินพุตสำคัญที่จำเป็นสำหรับการเพาะปลูกข้าว (สารเคมีปุ๋ยและดีเซลน้ำมัน)มีความเข้มแข็งความเชื่อมโยงของตลาดต่างประเทศ insofar ตามล่า พวกเขาได้เริ่มสามารถนำเข้ามาในธุรกิจเพียงอย่างเดียว หมายความ ว่า ภาคข้าวในพม่าได้เองความเข้มแข็งของความเชื่อมโยงกับตลาดต่างประเทศ แม้ว่า ในทางเป็น asymmetric และมีผลว่า ในนี้ ทุกข์ ของรัฐบาลพม่า และ ของเกษตรกรได้มามาบรรจบกันมันเป็นความจริงว่า แม้หลังจากปี 1988 เกษตรกรในพม่ายังคงถูกควบคุมโดย ' สามภายในสำคัญทางการเกษตรระบบการสืบทอดจากระยะสังคมนิยม ได้แก่การจัดซื้อระบบ ระบบครอบแผน และรัฐเป็นเจ้าของ จุดเน้นตามทะกะฮะชิ (ทะกะฮะชิ 2001) มันสามารถแม้แต่จะโต้เถียงว่า หลังจากปี 1988 รัฐบาลที่รัดกุมกว่านี้เหล่านี้ระบบควบคุมเกษตรกร อย่างไรก็ตาม ในเวลาเดียวกัน เกษตรพม่าจะถูกบังคับให้มาเงื่อนไขกับคลื่นปัจจุบันของนานา ที่นานาจะหลีกเลี่ยงไม่ได้วิธีการใช้ดีที่สุดของบุญในขณะเวลาเดียวกันย่อของนิทานชาดกต่าง ๆ เป็นกุญแจสำคัญที่จะปฏิรูปประสบความสำเร็จของระบบการควบคุมภายในประเทศ ในการวิเคราะห์แนวโน้มในภาคการเกษตรหลังจาก1988 กระดาษนี้พยายามเน้นการเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจเปิด แทนการเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจตลาดทั่วไป เหตุผลนี้มาก กระดาษเน้นมาตรการกว้างค่อนข้างปัจจัยภายในประเทศเพียงและหวังว่า โดยการทำเช่นนั้น มันจะเติมช่องว่างในการวิจัยก่อนหน้านี้เรากลุ่มสินค้าเกษตรสำคัญของพม่าเป็น 4 ประเภทดังต่อไปนี้: ส่งออกพืช พืชในการนำเข้าแข่งขัน พืชสำหรับตลาดในประเทศและพืชสำหรับรัฐ – เป็นเจ้าของ 5องค์กร เราเชื่อว่า นี้คือการจัดประเภทที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการวิเคราะห์ปัญหาพบ โดยผลิตพืชในพม่าในหลักสูตรนานาโดยเฉพาะ ประเภทประกอบด้วยต่อไปนี้: พืช (ข้าวและกะพริบ), พืชสำหรับการส่งออกนำเข้าแข่งขัน (oilseeds), พืชสำหรับตลาดภายในประเทศ (ผัก ผลไม้ เนื้อสัตว์ และประมงสินค้า), และพืชสำหรับวิสาหกิจรัฐ (อ้อยและฝ้าย) 2เนื้อหาของกระดาษมีดังนี้ หมวดที่ 1 ความคิดเห็นการพัฒนาของการเกษตรภาคตั้งแต่ 1988 ในบริบทของแนวโน้มเศรษฐกิจโดยรวม กล่าวถึง 2 ส่วนประสิทธิภาพ และวิเคราะห์ปัจจัยที่มีประสิทธิภาพสำหรับแต่ละหลักการที่กำหนดสินค้าเกษตรที่มีอยู่ในในสี่ประเภทหลักของการผลิตพืช ใช้บทสรุปลักษณะของนโยบายการเกษตรของพม่าและการพัฒนาด้านการเกษตรที่สามารถบันทึกนโยบายเหล่านี้จะสามารถสรุปสั้น ๆ1. ประสิทธิภาพของภาคการเกษตรเศรษฐกิจเราต้องดูสั้น ๆ ประสิทธิภาพของภาคการเกษตรและบทบาทของมันในการพัฒนาเศรษฐกิจของพม่าตารางที่ 1 แสดงการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบของ GDP โดยภาคและอัตราการเจริญเติบโตประจำปีตั้งแต่ต้นทศวรรษ 1980 ภาคการเกษตรจู่ ๆ ช้าสูญเสียความสำคัญความสัมพันธ์เงื่อนไขของเงินสมทบของ GDP และลงบัญชีมากกว่า 40% ของ GDP แม้ในปีที่1985/86 ราคาคง) นี้ชี้ให้เห็นว่า ภาคการเกษตรมีการเติบโตที่ก้าวเท่ากันการที่เศรษฐกิจภาคอื่น ๆตารางแสดงว่าสัดส่วน GDP ของเกษตรอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าราคาปัจจุบันกว่าปี 1985/86 ราคาคง ความขัดแย้งระหว่างสอง widened มากอย่างรวดเร็วระหว่างปี 1985/86-1990/91 และการ divergence เพิ่มเติมจนถึงปี 1994/95 ซึ่งหมายความว่าที่เกษตรราคา ซึ่งในสังคมนิยมมีการสูง repressed เมื่อเทียบกับราคาที่ไม่ใช่เกษตรมี 'ตามปกติ' โดย 1990s.3 กลาง มีอัตราการเพิ่มขึ้นของราคาขายปลีกเกษตรทั่วไปสูงกว่าของ CPIตารางที่ 2 แสดงความแตกต่างในอัตราการเพิ่มราคาในพืชในนี้ อันดับ2 แน่นอนมีข้อยกเว้นประเภทที่เราได้รับการว่าจ้าง ตัวอย่าง งาเป็นการพืชผลส่งออก และบางส่วนของพืชที่เราได้จัดเป็นพืชสำหรับตลาดในประเทศยังส่งออก (เช่นกุ้ง และ ปลา และกระเทียม และหัวหอม)3 การพัฒนาเหมือนยังเกิดขึ้นในประเทศจีนระหว่างปี 1978 และกลาง 1980 6ส่งออกพืช อัตราการเพิ่มขึ้นของราคาค่อนข้างสูงโดยทั่วไปได้ ราคาภายในประเทศ repressed ที่เป็นมากระดับต่ำ มีเพิ่มขึ้นอย่างมากเนื่องจากการกระตุ้นโดยราคาที่ต่างประเทศ และนี้มีผลในการเพิ่มมากขึ้น ในการผลิต และส่งออก สอง ราคาของนำเข้าแข่งขันพืชที่เพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย เนื่องจากการขยายตัวของการนำเข้าในการป้องกันราคาในประเทศ สาม พืชที่กำหนดสำหรับการเพิ่มขึ้นค่อนข้างมากในแต่ละประเทศราคา สิ่งนี้อาจเป็นผลของความยืดหยุ่นสูงรายได้ของสินค้าเช่นผัก เนื้อสัตว์ และผลิตภัณฑ์ประมงในผล บทบาทของภาคเกษตรในการฟื้นตัวของเศรษฐกิจและการเติบโตหลังจากพม่า1988 เป็นอย่างยิ่ง และก่อนหน้านั้นจนถึงช่วงกลาง สิ่งนี้ทำไปได้มากโดยราคาแรงจูงใจให้เกษตรกร มีการปฏิรูปการตลาดเกษตรของ 1987โดยทั่วไป ค่อนข้างมีประสิทธิภาพในการบรรลุการปรับปรุงระหว่างมาจนบัดสูง repressed เกษตรราคาและราคาที่ต่างประเทศ อัตราการเพิ่มขึ้นของราคาสูงมาก ไม่ใช่ (แต่กี่ส่งออกสำคัญ) ขยาย แต่ยัง สำหรับความหลากหลายของพืชไว้สำหรับตลาดในประเทศ เกษตรกรตอบสนองได้อย่างรวดเร็วเพื่อโอกาสใหม่ทางเศรษฐกิจเพิ่มในการผลิตทางการเกษตรสามารถทำได้ทั้ง โดยขยายพื้นที่ sown หรือโดยเพิ่มขึ้นในผลผลิตพืชต่อหน่วยพื้นที่ของที่ดิน นี้เป็นกรณี วิธีทำพม่าเพิ่มของฟาร์มผลผลิตหรือไม่ตาราง 3 ชุดออกเปลี่ยนแปลง acreage sown ของพืชหลัก รวม acreage sown ซึ่งได้ 24 ล้านเอเคอร์ในปลายทศวรรษ 1980 ได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเป็น 40 ล้านเอเคอร์ใน years.4 ล่าสุดตั้งแต่ชายแดนแผ่นดินหายไปนานในพม่า acreage หว่านขยายนี้ได้ส่วนใหญ่เกิดจากแรงของการใช้ที่ดิน หรือกล่าวขึ้นครอบความเข้มSown acreage ขยายในกรณีของพืชแทบทุก ยกเว้นเมล็ดพืชน้ำมันซึ่งโดยทั่วไปพืชในการนำเข้าแข่งขัน ข้าว กะพริบ ผัก (พริก กระเทียม และหอมใหญ่), ผ้าฝ้าย อ้อยและยางทั้งหมดบุญความสนใจเฉพาะในเรื่องนี้ตาราง 4 แสดงการเปลี่ยนแปลงในผลผลิตสำหรับพืชหลักโดยคมชัด คุณลักษณะสำคัญและเปิดเผยโดยตาราง 4 เป็นที่ยกเว้นข้าวและยาง อัตราผลตอบแทนได้ไม่แสดงแนวโน้มการเพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี 1988 เราสรุปว่า การพัฒนาภาคการเกษตรช่วงสำเร็จผ่านขยาย sown acreage และไม่ ผ่านการปรับปรุงผลิตภาพของที่ดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การผลิตข้าวที่ถูกนำมาใช้ในส่วนของพืชเช่นน้ำมันงาและถั่วลิสง.
ในฐานะที่จะอธิบายต่อการนำเข้าน้ำมันพืชเพิ่มขึ้นอย่างมากหลังจากที่ปี 1988
เป็นผลให้ราคาน้ำมันพืชในประเทศลดลงในระดับใกล้เคียงกับต่างประเทศได้ราคา บนมืออื่น ๆ ที่มีการเพิ่มขึ้นโดดเด่นในการส่งออกของพัลส์และถั่ว, และอีกไม่นานพวกเขาก็กลายเป็นรายการที่ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของพม่า ในหลักสูตรเนื่องจากราคาในประเทศของพัลส์ที่เพิ่มขึ้นค่อนข้างอย่างรวดเร็ว พัลส์และถั่วเปลี่ยนกระบวนการของการปรับอย่างรวดเร็วกับตลาดต่างประเทศราคา ในแง่นี้การเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ที่สุดว่าการเกษตรพม่ามีประสบการณ์ตั้งแต่ปี 1988 ได้รับการเดินทางออกจากระบอบการปกครองการค้าปิดซึ่งได้รับการแยกตลาดในประเทศจากตลาดต่างประเทศ. โดยคมชัดในกรณีของข้าวตั้งแต่ปี 1988 ราคาในประเทศมี ถูกปราบปรามอย่างต่อเนื่องที่ประมาณครึ่งหนึ่งของราคาระหว่างประเทศแม้ว่าความแตกต่างลดลงบ้างในช่วงเวลา บนมืออื่น ๆ ที่ขาดไม่ได้ปัจจัยการผลิตที่จำเป็นสำหรับการปลูกข้าว (ปุ๋ยเคมีและน้ำมันดีเซล) มีความเข้มแข็งเชื่อมโยงไปยังตลาดต่างประเทศเมื่อเร็ว ๆ นี้ตราบเท่าที่พวกเขาได้เริ่มที่จะนำเข้าในเชิงพาณิชย์อย่างหมดจด ซึ่งหมายความว่าภาคข้าวในพม่าได้เองมีความเข้มแข็งเชื่อมโยงกับตลาดต่างประเทศแม้ว่าในทางที่ไม่สมมาตรค่อนข้างและมีผลที่ว่าในแง่นี้ความทุกข์ของรัฐบาลพม่าและเกษตรกรได้มาบรรจบกัน. มัน เป็นความจริงที่แม้หลังจากที่ 1988 เกษตรกรในพม่ายังคงถูกควบคุมโดยสามระบบการเกษตรภายในที่สำคัญ'ที่สืบทอดมาจากยุคสังคมนิยมคือการจัดซื้อระบบระบบการปลูกพืชการวางแผนและรัฐเป็นเจ้าของพื้นที่การเกษตรที่จุดเน้นโดยทากาฮาชิ ( ทากาฮาชิ 2001) มันยังสามารถที่ถกเถียงกันอยู่ว่าหลังจากที่ปี 1988 รัฐบาลรัดกุมเหล่านี้ระบบการควบคุมการเกษตรกร แต่ในเวลาเดียวกันเกษตรพม่าจะถูกบังคับให้มาถึงข้อตกลงกับคลื่นปัจจุบันของสากล ระบุว่าเป็นสากลเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงวิธีการที่จะทำให้การใช้งานที่ดีที่สุดของประโยชน์ในขณะที่ในเวลาเดียวกันการลด demerits ของมันคือกุญแจสำคัญในการปฏิรูปการประสบความสำเร็จของระบบการควบคุมภายในประเทศ ในการวิเคราะห์แนวโน้มในภาคเกษตรกรรมหลังปี 1988 บทความนี้พยายามที่จะเน้นการเปลี่ยนไปใช้เศรษฐกิจแบบเปิดมากกว่าการเปลี่ยนแปลงที่มีต่อเศรษฐกิจในตลาดทั่วไป ด้วยเหตุผลอย่างนี้กระดาษที่มุ่งเน้นไปที่มาตรการที่กว้างขึ้นค่อนข้างมากกว่าปัจจัยภายในประเทศเพียงและก็หวังว่าการทำเช่นนั้นก็จะเติมช่องว่างในการวิจัยก่อนหน้านี้. เรากลุ่มสินค้าเกษตรที่สำคัญของพม่าต่อไปนี้เป็นสี่ประเภท: การส่งออกพืชพืชสำหรับการแข่งขันนำเข้าพืชสำหรับตลาดภายในประเทศและพืชสำหรับรัฐ5 รัฐวิสาหกิจ เราเชื่อว่านี่คือการจัดหมวดหมู่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการวิเคราะห์ปัญหาที่พบโดยการผลิตพืชในประเทศพม่าในหลักสูตรของสากล. โดยเฉพาะประเภทซึ่งรวมถึงต่อไปนี้: ส่งออกข้าว (ข้าวและพัลส์) พืชสำหรับการแข่งขันนำเข้า(เมล็ดพืชน้ำมัน) พืช สำหรับตลาดภายในประเทศ (ผักผลไม้เนื้อสัตว์และประมงผลิตภัณฑ์) และพืชสำหรับรัฐวิสาหกิจ (อ้อยและผ้าฝ้าย) 0.2 เนื้อหาของกระดาษมีดังนี้ ส่วนที่ 1 การแสดงความคิดเห็นในการพัฒนาการเกษตรภาคตั้งแต่ปี1988 ในบริบทของแนวโน้มในเศรษฐกิจของประเทศโดยรวม ส่วนที่ 2 กล่าวถึงผลการดำเนินงานและการวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลการดำเนินงานได้กำหนดสำหรับแต่ละที่สำคัญสินค้าเกษตรที่มีอยู่ในสี่ประเภทหลักของการผลิตพืช โดยวิธีการสรุปลักษณะของนโยบายการเกษตรของพม่าและการพัฒนาการเกษตรที่สามารถนำมาประกอบกับนโยบายเหล่านี้จะได้รับการสรุปสั้นๆ . 1 ผลการดำเนินงานของภาคเกษตรในเศรษฐกิจแห่งชาติให้เราดูเป็นครั้งแรกในเวลาสั้น ๆ ที่มีประสิทธิภาพของภาคเกษตรและบทบาทในการรวมการพัฒนาเศรษฐกิจของพม่า. ตารางที่ 1 แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบของ GDP ภาคและอัตราการเจริญเติบโตประจำปีตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1980 ภาคเกษตรได้ช้าน่าแปลกใจที่จะสูญเสียความสำคัญในแง่ของส่วนร่วมในการ GDP และคิดเป็นกว่า 40% ของ GDP แม้ในปีที่ผ่านมา (ที่ 1985-1986 ราคาคงที่) นี้แสดงให้เห็นว่าภาคเกษตรมีการเติบโตในอัตราที่เท่ากันกับของภาคอื่น ๆ ของเศรษฐกิจ. ตารางยังแสดงให้เห็นว่าหุ้นของจีดีพีของการเกษตรที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่ราคาปัจจุบันกว่า 1985-1986 ราคาคงที่ ความแตกต่างระหว่างทั้งสองเพิ่มขึ้นมากอย่างรวดเร็วระหว่าง1985 / 86-1990 / 91 และแตกต่างที่เพิ่มขึ้นต่อไปจนกว่า 1994-1995 ซึ่งหมายความว่าทางการเกษตรราคาซึ่งในช่วงเวลาสังคมนิยมที่ได้รับการอดกลั้นอย่างมากเมื่อเทียบกับราคาที่ไม่ใช่การเกษตรเป็น'ปกติ' ในช่วงกลาง 1990s.3 โดยทั่วไปอัตราการเพิ่มขึ้นของราคาขายปลีกการเกษตรสูงกว่าดัชนีราคาผู้บริโภค. ตารางที่ 2 แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างในอัตราการเพิ่มขึ้นของราคาในหมู่พืชในแง่นี้ ครั้งแรกสำหรับ2 มีข้อยกเว้นของหลักสูตรเพื่อจัดหมวดหมู่ที่เรามีการจ้างงาน ยกตัวอย่างเช่นงาเป็นพืชส่งออกและบางส่วนของพืชที่เราได้จัดเป็นพืชสำหรับตลาดในประเทศนอกจากนี้ยังมีการส่งออก(เช่นกุ้งและปลาและกระเทียมและหัวหอม). 3 การพัฒนาที่คล้ายกันก็เกิดขึ้นในประเทศจีนระหว่างปี 1978 และ ช่วงกลางทศวรรษ 1980. 6 พืชส่งออกอัตราการเพิ่มขึ้นของราคาเป็นปกติค่อนข้างสูง ราคาในประเทศ, อัดอั้นที่มากในระดับต่ำได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องจากการกระตุ้นเศรษฐกิจที่ได้รับจากต่างประเทศราคาและนี้มีผลในการเพิ่มมากขึ้นในการผลิตและการส่งออก ประการที่สองของการแข่งขันราคานำเข้าพืชเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยเนื่องจากการขยายตัวของการนำเข้ากระชากป้องกันในราคาในประเทศ ประการที่สามพืช destined สำหรับตลาดภายในประเทศได้รับการเพิ่มขึ้นมากอย่างเป็นธรรมในราคา นี้อาจจะเป็นผลมาจากความยืดหยุ่นของรายได้สูงของรายการเช่นผักเนื้อสัตว์และผลิตภัณฑ์ประมง. โดยสรุปบทบาทของภาคเกษตรในการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจของพม่าและการเจริญเติบโตหลัง1988 เป็นเรื่องสำคัญมากและยังคงอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งช่วงกลาง ปี 1990 นี้ทำไปได้ส่วนใหญ่ผ่านแรงจูงใจในราคาที่กำหนดให้กับเกษตรกร การปฏิรูปตลาดการเกษตรของ 1987 อยู่โดยทั่วไปมีประสิทธิภาพมากในการบรรลุการปรับระหว่างการเกษตรอัดอั้นมาจนบัดนี้สูงราคาและราคาในต่างประเทศ อัตราการเพิ่มขึ้นราคาสูงมากไม่เพียง แต่ไม่กี่ (แต่สำคัญ) พืชส่งออก แต่ยังสำหรับความหลากหลายของพืชที่มีไว้สำหรับตลาดในประเทศ เกษตรกรตอบสนองได้อย่างรวดเร็วเพื่อโอกาสทางเศรษฐกิจใหม่. เพิ่มขึ้นในการผลิตทางการเกษตรที่สามารถทำได้ทั้งโดยการขยายตัวของพื้นที่หว่านหรือโดยการเพิ่มขึ้นของผลผลิตต่อหน่วยพื้นที่ของที่ดิน นี้เป็นกรณีที่วิธีการที่พม่าเพิ่มฟาร์มเอาท์พุท? ตารางที่ 3 ชุดจากการเปลี่ยนแปลงในพื้นที่เพาะปลูกหว่านพืชผลสำคัญ เอเคอร์หว่านทั้งหมดซึ่งเป็น 24 ล้านไร่ในช่วงปลายปี 1980 ได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วถึง 40 ล้านเอเคอร์ใน years.4 ที่ผ่านมาตั้งแต่ชายแดนที่ดินหายไปนานมาแล้วในประเทศพม่าการขยายตัวของพื้นที่เพาะปลูกหว่านนี้สามารถนำมาประกอบส่วนใหญ่จะแรงขึ้นของการใช้ที่ดินหรือในคำอื่น ๆ ที่จะเพิ่มขึ้นในการปลูกพืชรุนแรง. เอเคอร์หว่านขยายตัวในกรณีที่มีการปลูกพืชเกือบทุกยกเว้นน้ำมันเมล็ดซึ่งเป็นปกติพืชสำหรับการแข่งขันนำเข้า ข้าวพัผัก (พริกหัวหอมและกระเทียม), ผ้าฝ้าย, อ้อยและยางพาราทุกบุญความสนใจเป็นพิเศษในเรื่องนี้. ตารางที่ 4 โดยคมชัดแสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในอัตราผลตอบแทนสำหรับพืชที่สำคัญ ที่เป็นลักษณะเด่นเปิดเผยโดยตารางที่ 4 คือยกเว้นข้าวและยางพาราผลผลิตยังไม่ได้แสดงแนวโน้มสูงขึ้นตั้งแต่ปี 1988 เราสามารถสรุปได้ว่าการพัฒนาของภาคเกษตรในช่วงที่ประสบความสำเร็จผ่านการขยายตัวของพื้นที่เพาะปลูกหว่านและไม่ผ่านการปรับปรุงในการผลิตที่ดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การผลิตข้าวเป็นลูกบุญธรรมในส่วนของพืช oilseed เช่นงา groundnuts .
เท่าที่จะอธิบายในภายหลัง การนำเข้าน้ำมันได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก หลังจากที่ 1988 เป็นผลให้ราคาน้ํามันพืช
ภายในประเทศลดลงในระดับที่ใกล้เคียงกับที่ของราคาระหว่างประเทศ บน
มืออื่น ๆที่มีเพิ่มขึ้นโดดเด่นในการส่งออกของถั่วและถั่ว และไม่นาน พวกเขา
เป็นสินค้า ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของพม่า ในหลักสูตรเนื่องจากราคาในประเทศของชีพจรเพิ่มขึ้นค่อนข้าง
อย่างรวดเร็ว ถั่วและถั่ว underwent กระบวนการอย่างรวดเร็ว การปรับตัวกับราคาตลาด
ระหว่างประเทศ ในความรู้สึกนี้ , ที่ใหญ่ที่สุดในพม่า มี ประสบการณ์ เปลี่ยนที่เกษตร ตั้งแต่ปี 1988 มี
ได้ออกเดินทางจากระบอบการค้าปิด ซึ่งมีการแยกตลาดภายในประเทศจาก
ตลาดต่างประเทศ
ในทางกลับกันในกรณีของข้าวตั้งแต่ปี 1988 ราคาภายในประเทศได้รับอย่างต่อเนื่องกดดัน
ประมาณครึ่งหนึ่งของราคาระหว่างประเทศ แม้ว่าความต่างแคบค่อนข้างตลอดเวลา บน
มืออื่น ๆ , ปัจจัยการผลิตที่ขาดไม่ได้จำเป็นสำหรับการปลูกข้าว ( ปุ๋ยเคมี และน้ำมันดีเซล )
มีความเข้มแข็งเชื่อมโยงกับตลาดต่างประเทศตราบเท่าที่เมื่อเร็ว ๆนี้ พวกเขาได้เริ่ม
ถูกนำเข้าบนพื้นฐานเชิงพาณิชย์อย่างบริสุทธิ์ ซึ่งหมายความว่าภาคข้าวในพม่าได้เอง
ความเข้มแข็งของการเชื่อมโยงกับตลาดต่างประเทศ แม้ว่าในทางที่ค่อนข้างสมมาตร และกับ
ผลในส่วนนี้ ความทุกข์ของรัฐบาลพม่า และเกษตรกรได้

มาบรรจบ .มันเป็นความจริงว่าแม้หลังจากปี 1988 เกษตรกรในพม่ายังคงถูกควบคุมโดย ' 3
ภายในสาขาการเกษตรระบบสืบทอดจากสมัยสังคมนิยม คือ ระบบจัดซื้อจัดจ้าง
, วางแผนระบบการปลูกพืชและรัฐเป็นเจ้าของที่นา จุดเน้น โดย
ทาคาฮาชิ ( ทาคาฮาชิ 2001 ) มันสามารถจะแย้งว่าหลังจากปี 1988 รัฐบาลเข้มงวดเหล่านี้
ระบบการควบคุมเกษตรกร อย่างไรก็ตาม ในเวลาเดียวกัน , เกษตรกรรมพม่าจะถูกบังคับให้มา
เงื่อนไขที่มีกระแสคลื่นแห่งสากล ระบุว่าเป็นสากลเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
วิธีที่จะทำให้การใช้งานที่ดีที่สุดของความดีในขณะที่ในเวลาเดียวกันการลดของ demerits คือ คีย์เพื่อความสำเร็จของ
การปฏิรูประบบการควบคุมภายในประเทศ