Orchids house a wide array of secon

Orchids house a wide array of secondary metabolites in it, but a very small portion of them have been evaluated. Primarily orchid phytochemicals are alkaloids, flavonoids, carotenoids and sterols. However recently, in Habenaria edgeworthii, the presence of polyphenols has been shown ( Giri et al., 2012). The level of total phenolics, flavonoids, alkaloids and tannins in plants represents major groups of plant constituents which predominantly work as powerful antioxidants or scavenger of free radicals. They play a significant beneficial role in human health and serve as important remedies of various inflammatory disorders, cancer and diabetes which mainly occur due to the deregulation of free radical generation in the cells ( Conner and Grisham, 1996). Being one of the most important medicinal orchids, the knowledge of the biochemical constitution of various parts of D. nobile is essential. Traditionally stem has been used for various Chinese herbal preparations, but our findings reveal that the leaves also house a wide array of biochemical entities. Variations were observed in the total phenolic and flavonoid contents of different parts viz. stem and leaf of the mother plant and the micropropagated plants ( Table S3). Methanolic stem extract of the micropropagated plant exhibited the highest phenolic content (41.39 ± 0.1 mg GAE/g DW) whereas, chloroform leaf extract of the donor plant showed the lowest phenolic content (3.25 ± 0.2 mg GAE/g DW). Similar observations were recorded in Salacia chinensis ( Chavan et al., 2012) which is also a medicinal plant species. The results obtained in the present study revealed that the level of polyphenols and flavonoids in the methanolic extract of stem and leaf of D. nobile was considerable, which was significantly higher than that of chloroform and acetone extracts ( Table S3). Additionally, it was reported that phenolic compounds are associated with antioxidant activity and play a significant role in stabilizing lipid peroxidation ( Beyhan et al., 2010). Flavonoids quench down the free radicals and thereby reduce their levels significantly, thereby up regulating or protecting antioxidant defense. The solubility of flavonoids was significantly affected by the solvent used for extraction and these findings are in accordance with the results obtained for Asimina tribloba ( Harris and Brannan, 2009) and S. chinensis ( Chavan et al., 2012). The variation in the phenolic and flavonoid contents in the different parts might be due to the hormonal content, specific metabolic as well as endogenous physiological changes taking place in the plants. In the present study the highest concentration of flavonoid was found in the methanolic leaf extract of the in-vitro grown plants (14.39 ± 0.3 mg QE/g DW) whereas the least was found in the chloroform stem extract of the mother plant (0.53 ± 0.1 mg QE/g DW). Our findings reveal that the contents of various secondary metabolites are varying with the solvent system used as well as with the plant parts. Similar variations of phenolic and flavonoid contents within the plant parts were reported in 12 medicinal plants of the families Asclepiadaceae and Periplocaceae ( Surveswaran et al., 2010).

Like the phenolics and flavonoids, alkaloids are also one of the most phytochemicals found within the orchids and especially the dendrobes. Zhang et al. (2003) reviewed 100 phytochemical compounds from 42 Dendrobium species, including 32 alkaloids, 6 coumarins, 15 bibenzyls, 4 flouronones, 22 phenanthrenes and 7 sesquiterpenoids. Our studies have revealed potential higher deposition alkaloids in the leaf tissues. Under the in-vitro PGR stress condition, the alkaloid content has increased convincingly in comparison with the mother plant. Also, the solvent system has played a significant role. Methanolic extract from the leaf showed the highest concentration of alkaloids whereas the chloroform extract from the stem showed the lowest concentration ( Table S3).

Apart from phenolics, alkaloids and flavonoids, tannins are also a very important plant phytochemical. They are widely distributed in almost all plant parts. Tannins show an effective role in protecting the kidneys and shows potential antiviral (Lü et al., 2004), antibacterial (Akiyama et al., 2001) and anti-parasitic (Kolodziej and Kiderlen, 2005) effects. It's believed that tannins isolated from the stem bark of Myracrodruon urundeuva are of neuroprotective attributes ( Nobre-Junior et al., 2008). Apart from these effects, tannins also have anti-inflammatory and anti-ulcer properties. It has been found in various rodent based experimental models that they show a very strong antioxidant property for possible therapeutic applications ( Souza et al., 2007). In orchids, reports of tannin are very few. Very recently, a very preliminary study was conducted in Dendrobium panduratum, where tannin activity was reported ( Johnson and Janakiraman, 2013). Methanolic stem extract showed the highest amount of tannin deposition (23.22 ± 0.3 mg TAE/g DW), whereas least was found in the chloroform leaf extract of the mother plant (3.11 ± 0.23 mg TAE/g DW) ( Table S3). The amount of TTC estimated from the various plant tissues of D. nobile is of significant value and justifies the traditional usage of D. nobile in treatment of various stomach disorders.

The free radical scavenging activity of the different parts was tested through DPPH method and the results are presented in Fig. 3A. In the DPPH method, the antioxidants react with the stable free radical i.e., 2,2-diphenyl-b-picrylhydrazyl (deep violet color) and convert it to 2,2-diphenyl-b-picrylhydrazine with discoloration. The degree of discoloration indicates the scavenging potentials of the sample antioxidant. In the present study the extracts of different parts were able to decolorize DPPH. Among various solvents and plant parts tested, the methanolic leaf extract of the micropropagated plant showed the highest DPPH activity (89.8 ± 2.9%), while the chloroform leaf extract of the micropropagated plant exhibited the lowest radical scavenging activity (28 ± 2.1%) ( Fig. 3A). The methanolic extract obtained from the peel of pineapple ( Hossain and Rahman, 2011) and from the fruit pulp of S. chinensis ( Chavan et al., 2012) exhibited the highest antioxidant activity. The in vitro raised plants of D. nobile exhibited a higher degree of free radical scavenging activity than the mother plant. Similar findings were observed in Piper nigrum ( Ahmad et al., 2010) and in Aloe arborescens ( Amoo et al., 2012) where a higher potential of free radical scavenging activity was recorded. Although variations were detected among the extracts from the various parts of D. nobile, the average range of scavenging is over 50% which proves that it possesses hydrogen donating capabilities to act as a potent antioxidant.

Like DPPH, FRAP is also a very commonly used antioxidant assay used in the analysis of antioxidant capacities of medicinal plants. It's a very simple, rapid, sensitive and inexpensive approach. The reducing capacity of a compound might serve as a significant indicator of its antioxidant capacity. The antioxidant capacity of different parts using FRAP assay is shown in Fig. 3B. The extent of reduction in terms of absorbance was observed at 593 nm. The highest ferric reducing capacity was found in the methanolic leaf extract of the micropropagated plantlets (0.96) followed by the methanolic stem extract of micropropagated plant (0.87), while the remaining extracts reduced a lesser amount of Fe3 + to Fe2 +. Both DPPH and FRAP indicate a higher antioxidant activity in leaf samples which may be due to high contents of polyphenol, flavonoids and alkaloids present in them. Natural antioxidants, which are present in fruits, vegetables and medicinal plants, have received much attention and have been studied extensively, since they are effective free radical scavengers and are assumed to be less toxic than synthetic antioxidants. Leaves of D. nobile should be acknowledged as promising sources of non-toxic natural antioxidants which could be used for cultivation and for breeding programs.

In conclusion, the present investigations suggest that in D. nobile low to moderate dose of TDZ can be used efficiently to induce high frequency proliferation of PLBs. Having both medicinal as well as horticultural importance, the present protocol for D. nobile is of much significance being rapid and leading to a large number of clones bypassing the need for auxin–cytokinin PGR complement. Being rich in various secondary metabolites, PLBs in particular have significance in orchid research being important for Agarobacterium-mediated transformations. Beneficial genes that attribute commercially important traits such as flower color, flower longevity, and resistance to diseases into various cultivars of this economically important orchid genus can be introduced as well as inter-generic hybrids with other related genera can be produced ( Men et al., 2003 and Mishiba et al., 2005).

The following are the supplementary data related to this article

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กล้วยไม้บ้าน metabolites รองในหลากหลาย แต่ส่วนเล็ก ๆ ของพวกเขาได้รับการประเมิน Phytochemicals กล้วยเป็นหลักมี alkaloids, flavonoids, carotenoids และสเตอรอลส์ อย่างไรก็ตามเมื่อเร็ว ๆ นี้ ใน Habenaria edgeworthii ของโพลีมีการแสดง (บาน et al., 2012) ระดับรวม phenolics, flavonoids, alkaloids และ tannins ในพืชแทนกลุ่มสำคัญของ constituents โรงงานซึ่งงานส่วนใหญ่เป็นสัตว์กินของเน่าของอนุมูลอิสระหรือสารต้านอนุมูลอิสระที่มีประสิทธิภาพ พวกเขามีบทบาทสำคัญเป็นประโยชน์ต่อสุขภาพมนุษย์ และเป็นการเยียวยาที่สำคัญของหลายโรคอักเสบ โรคมะเร็งและโรคเบาหวานซึ่งส่วนใหญ่เกิดเสรีรุ่นอนุมูลอิสระในเซลล์ (มุมและกริแชม 1996) เป็นว่านยาสำคัญที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่ง ความรู้ด้านรัฐธรรมนูญชีวเคมีของส่วนต่าง ๆ ของ D. ไบล์เป็นสิ่งจำเป็น ซึ่งก้านใช้สำหรับการเตรียมสมุนไพรจีนต่าง ๆ แต่ผลการวิจัยของเราแสดงว่า ใบไม้ยังบ้านของเอนทิตีชีวเคมี รูปแบบที่พบในรวมฟีนอและ flavonoid เนื้อหาของส่วนต่าง ๆ ได้แก่ก้านและใบของพืช micropropagated (ตาราง S3) และโรงงานแม่ สารสกัดจากต้น methanolic ของ micropropagated จัดแสดงเนื้อหาฟีนอสูงสุด (41.39 ± 0.1 mg GAE/g DW) ในขณะที่ คลอโรฟอร์มสารสกัดจากใบของพืชผู้บริจาคได้แสดงเนื้อหาฟีนอต่ำ (3.25 ± 0.2 mg GAE/g DW) สังเกตคล้ายถูกบันทึกใน Salacia chinensis (Chavan et al., 2012) ซึ่งเป็นพืชสมุนไพรชนิด ผลได้รับในการศึกษาปัจจุบันเปิดเผยว่า ระดับของโพลีฟีนและ flavonoids ในที่ methanolic แยกของก้าน และใบไม้ไบล์ D. ถูกมาก ซึ่งเป็นอย่างมากสูงกว่าของคลอโรฟอร์ม และอะซีโตนสารสกัด (ตาราง S3) นอกจากนี้ มันเป็นรายงานว่า ม่อฮ่อมจะสัมพันธ์กับกิจกรรมการต้านอนุมูลอิสระ และมีบทบาทสำคัญใน stabilizing peroxidation ของไขมัน (Beyhan et al., 2010) Flavonoids ดับลงอนุมูลอิสระ แล้วจึงลดระดับของพวกเขาอย่างมีนัยสำคัญ จึงควบคุม หรือป้องกันการป้องกันสารต้านอนุมูลอิสระ ละลายของ flavonoids ได้รับผลจากตัวทำละลายที่ใช้สกัดอย่างมีนัยสำคัญ และผลการวิจัยเหล่านี้เป็นไปตามผลได้รับ tribloba Asimina (แฮร์ริสและ Brannan, 2009) และ S. chinensis (Chavan et al., 2012) ความผันแปรในฟีนอและ flavonoid เนื้อหาในส่วนต่าง ๆ อาจเนื่องจากเนื้อหาของฮอร์โมน การเผาผลาญ เป็น endogenous สรีรวิทยาเปลี่ยนแปลงขึ้นพืช ในการศึกษามี ความเข้มข้นสูงสุดของ flavonoid พบในสารสกัดจากใบ methanolic ของเครื่องปลูกพืช (14.39 ± 0.3 มิลลิกรัม QE/g DW) ในขณะที่น้อยที่สุดพบในสารสกัดจากสเต็มคลอโรฟอร์มของโรงงานแม่ (0.53 ± 0.1 มิลลิกรัม QE/g DW) ผลการวิจัยของเราเปิดเผยว่า เนื้อหาของ metabolites รองต่าง ๆ จะแตกต่างกัน กับระบบตัวทำละลายที่ใช้เช่น เดียว กับชิ้นส่วนของพืช รูปแบบคล้ายของฟีนอและ flavonoid เนื้อหาภายในส่วนโรงงานมีรายงานในพืชสมุนไพร 12 ตระกูล Asclepiadaceae และ Periplocaceae (Surveswaran et al., 2010)Like the phenolics and flavonoids, alkaloids are also one of the most phytochemicals found within the orchids and especially the dendrobes. Zhang et al. (2003) reviewed 100 phytochemical compounds from 42 Dendrobium species, including 32 alkaloids, 6 coumarins, 15 bibenzyls, 4 flouronones, 22 phenanthrenes and 7 sesquiterpenoids. Our studies have revealed potential higher deposition alkaloids in the leaf tissues. Under the in-vitro PGR stress condition, the alkaloid content has increased convincingly in comparison with the mother plant. Also, the solvent system has played a significant role. Methanolic extract from the leaf showed the highest concentration of alkaloids whereas the chloroform extract from the stem showed the lowest concentration ( Table S3).Apart from phenolics, alkaloids and flavonoids, tannins are also a very important plant phytochemical. They are widely distributed in almost all plant parts. Tannins show an effective role in protecting the kidneys and shows potential antiviral (Lü et al., 2004), antibacterial (Akiyama et al., 2001) and anti-parasitic (Kolodziej and Kiderlen, 2005) effects. It's believed that tannins isolated from the stem bark of Myracrodruon urundeuva are of neuroprotective attributes ( Nobre-Junior et al., 2008). Apart from these effects, tannins also have anti-inflammatory and anti-ulcer properties. It has been found in various rodent based experimental models that they show a very strong antioxidant property for possible therapeutic applications ( Souza et al., 2007). In orchids, reports of tannin are very few. Very recently, a very preliminary study was conducted in Dendrobium panduratum, where tannin activity was reported ( Johnson and Janakiraman, 2013). Methanolic stem extract showed the highest amount of tannin deposition (23.22 ± 0.3 mg TAE/g DW), whereas least was found in the chloroform leaf extract of the mother plant (3.11 ± 0.23 mg TAE/g DW) ( Table S3). The amount of TTC estimated from the various plant tissues of D. nobile is of significant value and justifies the traditional usage of D. nobile in treatment of various stomach disorders.
The free radical scavenging activity of the different parts was tested through DPPH method and the results are presented in Fig. 3A. In the DPPH method, the antioxidants react with the stable free radical i.e., 2,2-diphenyl-b-picrylhydrazyl (deep violet color) and convert it to 2,2-diphenyl-b-picrylhydrazine with discoloration. The degree of discoloration indicates the scavenging potentials of the sample antioxidant. In the present study the extracts of different parts were able to decolorize DPPH. Among various solvents and plant parts tested, the methanolic leaf extract of the micropropagated plant showed the highest DPPH activity (89.8 ± 2.9%), while the chloroform leaf extract of the micropropagated plant exhibited the lowest radical scavenging activity (28 ± 2.1%) ( Fig. 3A). The methanolic extract obtained from the peel of pineapple ( Hossain and Rahman, 2011) and from the fruit pulp of S. chinensis ( Chavan et al., 2012) exhibited the highest antioxidant activity. The in vitro raised plants of D. nobile exhibited a higher degree of free radical scavenging activity than the mother plant. Similar findings were observed in Piper nigrum ( Ahmad et al., 2010) and in Aloe arborescens ( Amoo et al., 2012) where a higher potential of free radical scavenging activity was recorded. Although variations were detected among the extracts from the various parts of D. nobile, the average range of scavenging is over 50% which proves that it possesses hydrogen donating capabilities to act as a potent antioxidant.

Like DPPH, FRAP is also a very commonly used antioxidant assay used in the analysis of antioxidant capacities of medicinal plants. It's a very simple, rapid, sensitive and inexpensive approach. The reducing capacity of a compound might serve as a significant indicator of its antioxidant capacity. The antioxidant capacity of different parts using FRAP assay is shown in Fig. 3B. The extent of reduction in terms of absorbance was observed at 593 nm. The highest ferric reducing capacity was found in the methanolic leaf extract of the micropropagated plantlets (0.96) followed by the methanolic stem extract of micropropagated plant (0.87), while the remaining extracts reduced a lesser amount of Fe3 + to Fe2 +. Both DPPH and FRAP indicate a higher antioxidant activity in leaf samples which may be due to high contents of polyphenol, flavonoids and alkaloids present in them. Natural antioxidants, which are present in fruits, vegetables and medicinal plants, have received much attention and have been studied extensively, since they are effective free radical scavengers and are assumed to be less toxic than synthetic antioxidants. Leaves of D. nobile should be acknowledged as promising sources of non-toxic natural antioxidants which could be used for cultivation and for breeding programs.

In conclusion, the present investigations suggest that in D. nobile low to moderate dose of TDZ can be used efficiently to induce high frequency proliferation of PLBs. Having both medicinal as well as horticultural importance, the present protocol for D. nobile is of much significance being rapid and leading to a large number of clones bypassing the need for auxin–cytokinin PGR complement. Being rich in various secondary metabolites, PLBs in particular have significance in orchid research being important for Agarobacterium-mediated transformations. Beneficial genes that attribute commercially important traits such as flower color, flower longevity, and resistance to diseases into various cultivars of this economically important orchid genus can be introduced as well as inter-generic hybrids with other related genera can be produced ( Men et al., 2003 and Mishiba et al., 2005).

The following are the supplementary data related to this article

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กล้วยไม้บ้านที่หลากหลายของสารทุติยภูมิในนั้น แต่ส่วนเล็ก ๆ ของพวกเขาได้รับการประเมิน phytochemicals กล้วยไม้ส่วนใหญ่มีลคาลอยด์, flavonoids, carotenoids และ sterols อย่างไรก็ตามเมื่อเร็ว ๆ นี้ใน Habenaria edgeworthii การปรากฏตัวของโพลีฟีนได้รับการแสดง (Giri et al., 2012) ระดับของการรวมฟีนอล, flavonoids ลคาลอยด์และแทนนินในพืชเป็นตัวแทนของกลุ่มที่สำคัญขององค์ประกอบของพืชซึ่งส่วนใหญ่ทำงานเป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่มีประสิทธิภาพหรือกินของเน่าของอนุมูลอิสระ พวกเขามีบทบาทสำคัญในการเป็นประโยชน์ต่อสุขภาพของมนุษย์และใช้เป็นวิธีการรักษาที่สำคัญของความผิดปกติของการอักเสบต่างๆโรคมะเร็งและโรคเบาหวานซึ่งส่วนใหญ่เกิดขึ้นเนื่องจากกฎระเบียบของการสร้างอนุมูลอิสระในเซลล์ (คอนเนอร์และ Grisham, 1996) เป็นหนึ่งในกล้วยไม้สมุนไพรที่สำคัญที่สุดความรู้เกี่ยวกับรัฐธรรมนูญทางชีวเคมีของส่วนต่าง ๆ ของโนบิเล่ดีเป็นสิ่งจำเป็น ต้นกำเนิดเดิมได้ถูกนำมาใช้สำหรับการเตรียมสมุนไพรต่างๆจีน แต่ค้นพบของเราแสดงให้เห็นว่าใบนอกจากนี้ยังมีบ้านที่หลากหลายของหน่วยงานทางชีวเคมี รูปแบบที่ถูกตั้งข้อสังเกตในฟีนอลรวมและเนื้อหา flavonoid ของชิ้นส่วนที่แตกต่างกันกล่าวคือ ลำต้นและใบของพืชแม่และเนื้อเยื่อของพืช (ตาราง S3) สารสกัดจากต้นกำเนิดเมทานอลของโรงงานเนื้อเยื่อของการจัดแสดงเนื้อหาฟีนอลที่สูงที่สุด (41.39 ± 0.1 มก. GAE / g DW) ในขณะที่สารสกัดจากใบของพืชคลอโรฟอร์มผู้บริจาคแสดงให้เห็นว่าเนื้อหาของฟีนอลที่ต่ำที่สุด (3.25 ± 0.2 มก. GAE / g DW) ข้อสังเกตที่คล้ายกันถูกบันทึกไว้ใน Salacia chinensis (Chavan et al., 2012) ซึ่งเป็นสายพันธุ์พืชสมุนไพร ผลที่ได้รับในการศึกษาครั้งนี้พบว่าระดับของโพลีฟีนและ flavonoids ในสารสกัดจากเมทานอลของลำต้นและใบของดีบิเล่เป็นจำนวนมากซึ่งเป็นอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าคลอโรฟอร์มและสารสกัดจากอะซิโตน (ตาราง S3) นอกจากนี้มีรายงานว่าสารประกอบฟีนอมีความเกี่ยวข้องกับสารต้านอนุมูลอิสระและมีบทบาทสำคัญในการรักษาเสถียรภาพเกิด lipid peroxidation (Beyhan et al., 2010) flavonoids ดับลงอนุมูลอิสระและจึงลดระดับของพวกเขาอย่างมีนัยสำคัญจึงขึ้นการควบคุมหรือการปกป้องป้องกันสารต้านอนุมูลอิสระ สามารถในการละลายของ flavonoids ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยตัวทำละลายที่ใช้ในการสกัดและการค้นพบเหล่านี้เป็นไปตามผลที่ได้รับสำหรับ Asimina tribloba (แฮร์ริสและ Brannan 2009) และ S. chinensis (Chavan et al., 2012) การเปลี่ยนแปลงในเนื้อหาของฟีนอลและ flavonoid ในส่วนที่แตกต่างกันอาจจะเนื่องจากเนื้อหาของฮอร์โมนการเผาผลาญอาหารที่เฉพาะเจาะจงเช่นเดียวกับการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาภายนอกที่เกิดขึ้นในพืช ในการศึกษาปัจจุบันความเข้มข้นสูงสุดของ flavonoid ถูกพบในสารสกัดจากใบเมทานอลของพืชในหลอดทดลองปลูก (14.39 ± 0.3 mg QE / g DW) ในขณะที่น้อยกว่าที่พบในสารสกัดจากต้นกำเนิดคลอโรฟอร์มของพืชแม่ (0.53 ± 0.1 มิลลิกรัม QE / g DW) ค้นพบของเราแสดงให้เห็นว่าเนื้อหาของสารทุติยภูมิต่างๆที่แตกต่างกันกับระบบตัวทำละลายที่ใช้เช่นเดียวกับชิ้นส่วนพืช รูปแบบที่ใกล้เคียงของฟีนอลและเนื้อหา flavonoid ภายในชิ้นส่วนพืชที่ได้รับรายงานใน 12 พืชสมุนไพรของครอบครัว Asclepiadaceae และ Periplocaceae (Surveswaran et al., 2010). เช่นเดียวกับฟีนอลและ flavonoids ลคาลอยด์นอกจากนี้ยังเป็นหนึ่งในสารอาหารจากพืชส่วนใหญ่พบในกล้วยไม้ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง dendrobes Zhang et al, (2003) การตรวจสอบสารพฤกษเคมี 100 จาก 42 สายพันธุ์กล้วยไม้สกุลหวายรวม 32 ลคาลอยด์, 6 coumarins 15 bibenzyls 4 flouronones 22 phenanthrenes และ 7 sesquiterpenoids การศึกษาของเราได้แสดงให้เห็นศักยภาพลคาลอยด์ที่สูงกว่าการสะสมในเนื้อเยื่อใบ ภายใต้ PGR ในหลอดทดลองสภาพความเครียดเนื้อหาที่อัลคาลอยเชื่อถือได้เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับโรงงานแม่ นอกจากนี้ระบบตัวทำละลายมีบทบาทที่สำคัญ สารสกัดจากเมทานอลจากใบแสดงให้เห็นความเข้มข้นสูงสุดของลคาลอยด์ในขณะที่สารสกัดคลอโรฟอร์มจากลำต้นแสดงให้เห็นว่ามีความเข้มข้นต่ำสุด (ตาราง S3). นอกเหนือจากฟีนอล, ลคาลอยด์และ flavonoids, แทนนินนอกจากนี้ยังมีสารพฤกษเคมีจากพืชที่สำคัญมาก พวกเขามีการกระจายอย่างกว้างขวางในเกือบทุกชิ้นส่วนพืช แทนนินแสดงบทบาทที่มีประสิทธิภาพในการปกป้องไตและแสดงให้เห็นว่าไวรัสที่มีศักยภาพ (Lü et al., 2004), แบคทีเรีย (อากิยามะ et al., 2001) และป้องกันปรสิต (Kolodziej และ Kiderlen 2005) ผลกระทบ ก็เชื่อว่าแทนนินที่แยกได้จากเปลือกลำต้นของ Myracrodruon urundeuva ที่มีคุณลักษณะประสาท (จูเนียร์ Nobre-et al., 2008) นอกเหนือจากผลกระทบเหล่านี้แทนนินยังมีคุณสมบัติต้านการอักเสบและป้องกันแผลในกระเพาะอาหาร จะได้รับพบในหนูต่างๆตามรูปแบบการทดลองแสดงให้เห็นว่าพวกเขาคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระที่แข็งแกร่งมากสำหรับการใช้งานในการรักษาที่เป็นไปได้ (Souza et al., 2007) ในกล้วยไม้รายงานของแทนนินมีน้อยมาก มากเมื่อเร็ว ๆ นี้การศึกษาเบื้องต้นมากได้ดำเนินการในกล้วยไม้สกุลหวาย panduratum ที่กิจกรรมแทนนินมีรายงาน (จอห์นสันและ Janakiraman 2013) สารสกัดจากต้นกำเนิดเมทานอลแสดงให้เห็นว่าจำนวนเงินสูงสุดของการสะสมสารแทนนิน (23.22 ± 0.3 mg TAE / g DW) ในขณะที่น้อยกว่าที่พบในสารสกัดจากใบของพืชคลอโรฟอร์มแม่ (3.11 ± 0.23 มิลลิกรัม TAE / g DW) (ตารางที่ S3) ปริมาณของ TTC ประมาณจากเนื้อเยื่อพืชต่างๆของบิเล่ดีมีค่าที่สำคัญและ justifies การใช้งานแบบดั้งเดิมของดีบิเล่ในการรักษาความผิดปกติของกระเพาะอาหารต่างๆ. กิจกรรมต้านอนุมูลอิสระของชิ้นส่วนที่แตกต่างกันได้รับการทดสอบโดยวิธี DPPH และ ผลที่จะได้นำเสนอในรูป 3A ในวิธี DPPH, สารต้านอนุมูลอิสระทำปฏิกิริยากับเสถียรภาพเช่นอนุมูลอิสระ, 2,2-diphenyl-B-picrylhydrazyl (สีม่วงลึก) และแปลงเป็น 2,2-diphenyl-B-picrylhydrazine กับการเปลี่ยนสี ระดับของการเปลี่ยนสีแสดงให้เห็นศักยภาพของสารต้านอนุมูลอิสระต้านตัวอย่าง ในการศึกษาในปัจจุบันสารสกัดจากชิ้นส่วนที่แตกต่างกันก็สามารถที่จะทำให้สีตก DPPH ในบรรดาตัวทำละลายต่างๆและส่วนต่างๆของพืชทดสอบสารสกัดใบเมทานอลของโรงงานเนื้อเยื่อของแสดงให้เห็นว่ากิจกรรม DPPH สูงสุด (89.8 ± 2.9%) ในขณะที่สารสกัดจากใบคลอโรฟอร์มของโรงงานเนื้อเยื่อของการจัดแสดงต่ำสุดต้านอนุมูลอิสระ (28 ± 2.1%) ( รูปที่. 3A) สารสกัดเมทานอลที่ได้จากเปลือกของสับปะรด (Hossain เราะห์มานและ 2011) และจากเยื่อไม้ของเอส chinensis (ที่ Chavan et al., 2012) แสดงฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระสูงที่สุด ในการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืชยกของดีบิเล่แสดงระดับที่สูงขึ้นของการต้านอนุมูลอิสระมากกว่าโรงงานแม่ ผลการวิจัยที่คล้ายกันถูกตั้งข้อสังเกตใน Piper nigrum (Ahmad et al., 2010) และว่านหางจระเข้ arborescens (Amoo et al., 2012) ซึ่งมีศักยภาพสูงขึ้นของการต้านอนุมูลอิสระได้รับการบันทึก แม้ว่ารูปแบบที่ถูกตรวจพบในหมู่สารสกัดจากส่วนต่างๆของดีบิเล่ช่วงค่าเฉลี่ยของการขับที่มีมากกว่า 50% ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่ามันมีความสามารถในการบริจาคไฮโดรเจนจะทำหน้าที่เป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่มีศักยภาพ. เช่นเดียวกับ DPPH, FRAP ยังเป็นที่นิยมใช้มาก การทดสอบสารต้านอนุมูลอิสระใช้ในการวิเคราะห์ความสามารถในการต้านอนุมูลอิสระของพืชสมุนไพร มันเป็นเรื่องง่ายมากอย่างรวดเร็ววิธีการที่มีความละเอียดอ่อนและราคาไม่แพง กำลังการผลิตลดของสารประกอบที่อาจใช้เป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญของความสามารถในการต้านอนุมูลอิสระ สารต้านอนุมูลอิสระของชิ้นส่วนที่แตกต่างกันโดยใช้การทดสอบ FRAP แสดงในรูป 3B ขอบเขตของการลดลงในแง่ของการดูดกลืนแสงเป็นข้อสังเกตที่ 593 นาโนเมตร ธาตุเหล็กสูงสุดลดกำลังการผลิตก็พบว่าในสารสกัดจากใบเมทานอลของเนื้อเยื่อของต้น (0.96) ตามด้วยสารสกัดเมทานอลต้นกำเนิดของพืชเนื้อเยื่อของ (0.87) ในขณะที่สารสกัดจากส่วนที่เหลือลดลงเป็นจำนวนเงินที่น้อยกว่าของ Fe3 + เพื่อ Fe2 + ทั้งสอง DPPH และ FRAP บ่งบอกว่ามีฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระที่สูงขึ้นในกลุ่มตัวอย่างใบซึ่งอาจจะเป็นเพราะเนื้อหาที่สูงของโพลีฟีน, flavonoids และอัลคาลอยอยู่ในพวกเขา สารต้านอนุมูลอิสระธรรมชาติที่มีอยู่ในผักผลไม้และพืชสมุนไพรที่ได้รับความสนใจมากและได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางเนื่องจากพวกเขามีประสิทธิภาพดักจับอนุมูลอิสระและมีการสันนิษฐานว่าจะเป็นพิษน้อยกว่าสารต้านอนุมูลอิสระสังเคราะห์ ใบของโนบิเล่ดีควรได้รับการยอมรับว่าเป็นแหล่งที่มีแนวโน้มสารต้านอนุมูลอิสระจากธรรมชาติปลอดสารพิษซึ่งสามารถนำมาใช้สำหรับการเพาะปลูกและโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์. สรุปการสืบสวนในปัจจุบันแสดงให้เห็นว่าในดีบิเล่ต่ำเพื่อปริมาณปานกลางของ TDZ สามารถนำมาใช้อย่างมีประสิทธิภาพ เพื่อก่อให้เกิดการขยายความถี่สูงของ PLBs มีทั้งยาเช่นเดียวกับความสำคัญพืชสวนโปรโตคอลปัจจุบันดีบิเล่มีความสำคัญมากเป็นอย่างรวดเร็วและนำไปสู่การเป็นจำนวนมากของโคลนผ่านความจำเป็นในการออกซิน-ไซโตไคนิ PGR ส่วนประกอบ เป็นที่อุดมไปด้วยสารทุติยภูมิต่างๆ PLBs โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีความสำคัญในการวิจัยกล้วยไม้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการแปลง Agarobacterium พึ่ง ยีนที่เป็นประโยชน์ที่แอตทริบิวต์ลักษณะที่สำคัญในเชิงพาณิชย์เช่นสีดอกไม้อายุยืนดอกไม้และความต้านทานต่อโรคเข้ามาในสายพันธุ์ต่างๆของกล้วยไม้สกุลเศรษฐกิจที่สำคัญนี้สามารถนำมาใช้เช่นเดียวกับลูกผสมระหว่างทั่วไปกับสกุลอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องสามารถผลิตได้ (ผู้ชาย et al, , 2003 และ Mishiba et al., 2005). ต่อไปนี้เป็นข้อมูลเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องกับบทความนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กล้วยไม้บ้านหลากหลายของสารทุติยภูมิใน แต่เป็นส่วนเล็ก ๆของพวกเขาได้รับการประเมิน หลักคิด ขอบอกเป็นอัลคาลอยด์ flavonoids , Carotenoids และสเตอรอล . อย่างไรก็ตามเมื่อเร็ว ๆนี้ใน Habenaria edgeworthii , การปรากฏตัวของโพลีฟีนได้ถูกแสดง ( กิริ et al . , 2012 ) ระดับของผลรวม flavonoids ,อัลคาลอยด์ และแทนนินในพืช หมายถึง กลุ่มหลักของพืชเป็นองค์ประกอบซึ่งส่วนใหญ่ทำงานเป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่มีประสิทธิภาพ หรือกินของเน่า ของอนุมูลอิสระ พวกเขาเล่นที่สำคัญบทบาทในสุขภาพของมนุษย์ และใช้ประโยชน์เป็นวิธีแก้ที่สำคัญของความผิดปกติของการอักเสบต่างๆโรคมะเร็ง และโรคเบาหวาน ซึ่งส่วนใหญ่เกิดขึ้นเนื่องจากการขยายตัวของการผลิตอนุมูลอิสระในเซลล์ ( คอนเนอร์ และ กริแชม , 1996 ) เป็นหนึ่งในที่สำคัญที่สุดยากล้วยไม้ ความรู้เกี่ยวกับรัฐธรรมนูญทางชีวเคมีของส่วนต่าง ๆของ D . Nobile เป็นสิ่งจำเป็น ผ้าต้นได้ถูกใช้สำหรับการเตรียมสมุนไพรต่างๆจีนแต่ผลการวิจัยของเราแสดงให้เห็นว่าใบยังบ้านที่หลากหลายของทางหน่วยงาน . การเปลี่ยนแปลงที่พบในสารฟลาโวนอยด์ทั้งหมดและเนื้อหาของส่วนต่าง ๆ ได้แก่ ลำต้นและใบของพืชแม่และ micropropagated พืช ( โต๊ะ S3 ) สารสกัดเมทานอลของต้นพืช micropropagated จัดแสดงเนื้อหาฟีนอลสูงสุด ( พื้นนักเรียนชาย± 0.1 mg / g ส่วนเก แห้ง )ด้วยสารสกัดจากใบของพืช พบปริมาณฟีนอลิกผู้บริจาคต่ำสุด ( 3.25 ± 0.2 mg เก / กรัม แห้ง ) สังเกตที่คล้ายกันที่ถูกบันทึกไว้ใน salacia chinensis ( chavan et al . , 2012 ) ซึ่งเป็นพืชสมุนไพรชนิด ผลลัพธ์ที่ได้ในการศึกษาครั้งนี้พบว่า ระดับของ polyphenols และ flavonoids ในเมทานอล สารสกัดจากต้นและใบของ D . Nobile เป็นจํานวนมากซึ่งสูงกว่าของคลอโรฟอร์ม และสารสกัดอะซีโตน ( โต๊ะ S3 ) นอกจากนี้ มีรายงานว่า สารประกอบฟีนอลที่เกี่ยวข้องกับฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระและมีบทบาทสำคัญในการรักษาเสถียรภาพการเกิด lipid peroxidation ( beyhan et al . , 2010 ) ฟลาโวนดับลง อนุมูลอิสระ และเพื่อลดระดับของพวกเขาอย่างมากจึงได้ควบคุมหรือป้องกันการป้องกันสารต้านอนุมูลอิสระ การละลายของฟลาโวนอยด์ เป็นปัจจัย โดยตัวทำละลายที่ใช้ในการสกัด และการค้นพบนี้สอดคล้องกับผลการศึกษาสำหรับ asimina tribloba ( Harris และเบรนแนน , 2009 ) และ S . chinensis ( chavan et al . , 2012 )การเปลี่ยนแปลงในเนื้อหาและสารฟลาโวนอยด์ในส่วนต่าง ๆ อาจจะเนื่องจากปริมาณของฮอร์โมนที่เฉพาะเจาะจงภายในการเผาผลาญ ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาที่เกิดขึ้นในพืช ในปัจจุบันการศึกษาความเข้มข้นสูงสุดของฟลาโวนอยด์ที่พบในใบสารสกัดเมทานอลของในหลอดทดลองปลูกพืช±เท่ากับ 0QE 3 มิลลิกรัม / กรัม แห้ง ) และน้อยที่สุด คือ พบในคลอโรฟอร์ม สารสกัดจากลำต้นของพืชแม่ ( 0.53 ± 0.1 มก. QE / กรัม แห้ง ) การค้นพบ เปิดเผยว่า ปริมาณสาร secondary metabolites ต่างๆจะแตกต่างกับตัวทำละลายที่ใช้ระบบเช่นเดียวกับชิ้นส่วนของพืชรูปแบบและเนื้อหาสารฟลาโวนอยด์กันภายในส่วนของพืชที่มีรายงานใน 12 พืชสมุนไพรของครอบครัวและ asclepiadaceae periplocaceae ( surveswaran et al . , 2010 ) .

ชอบฟีนอลิกและ flavonoids , อัลคาลอยด์เป็นหนึ่งของ phytochemicals ที่พบมากที่สุดในกล้วยไม้และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง dendrobes . Zhang et al .( 2003 ) ได้ 100 สารพฤกษเคมีจาก 42 เอื้องชนิด อาทิ อัลคาลอยด์ 6 มาริน 15 bibenzyls 4 flouronones , 22 phenanthrenes และ 7 sesquiterpenoids . การศึกษาของเรามีศักยภาพที่สูงของอัลคาลอยด์ พบในใบเนื้อเยื่อ ใน pgr ภายใต้สภาวะความเครียด เนื้อหาอัลคาลอยด์เพิ่มขึ้นชัดเจนในการเปรียบเทียบกับแม่ของพืช นอกจากนี้ระบบตัวทำละลายมีบทบาทสำคัญ สารสกัดเมทานอลจากใบที่พบสูงสุด ความเข้มข้นของอัลคาลอยด์ และคลอโรฟอร์ม สารสกัดจากต้นมีปริมาณน้อยที่สุด ( ตารางที่ S3 )

นอกจากผลอัลคาลอยด์และ flavonoids , แทนนินเป็นสิ่งสำคัญมากพืชพฤกษเคมี มีการกระจายอย่างกว้างขวางในเกือบทุกส่วนของพืชแทนนินเป็นบทบาทที่มีประสิทธิภาพในการปกป้องไตและแสดงศักยภาพไวรัส ( L ü et al . , 2004 ) , แบคทีเรีย ( อากิยาม่า et al . , 2001 ) และป้องกันปรสิต ( kolodziej และ kiderlen , 2005 ) ผล เชื่อกันว่าแทนนินที่แยกได้จากเปลือกต้น myracrodruon urundeuva เป็นคุณลักษณะของข้อมูล ( nobre จูเนียร์ et al . , 2008 ) นอกเหนือจากผลกระทบเหล่านี้แทนนินมีฤทธิ์ต้านการอักเสบและคุณสมบัติป้องกันแผล มันถูกพบในหนูที่ใช้ทดลองแบบต่าง ๆที่พวกเขาแสดงคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระที่แข็งแกร่งมากสำหรับการรักษาที่เป็นไปได้ ( ซูซ่า et al . , 2007 ) ในกล้วยไม้ รายงานของแทนนินจะน้อยมาก มากเมื่อเร็ว ๆนี้การศึกษามาก เบื้องต้นได้ดำเนินการใน panduratum สกุลหวาย ,