Theory in literary studies is not a

Theory in literary studies is not an count of the nature of literature or methods for its study (though such matters are part of theory and will be treated here, primarily in Chapters 2.5. and 6). It's a body ofthinking and writing whose limits are exceedingly hard to define. The philosopher Richard Rory speaks of a new. d genre that began in nineteenth century Beginning in the days of Goethe and Macaulay and Carlyle and Emerson. a new kind of writing has developed which is neither the evaluation of the relative merits of literary productions, nor intellectual history, nor moral philosophy nor social prophecy, but all of these mingled together in a new genre.' The most convenient designation of this miscellaneous genre is simply the nickname theory. which has come to designate works that succeed in challenging and reorienting thinking i in fields other than those to which they apparently belong. This is the simplest explanation of what makes something count as theory works regarded as theory have effects beyond their original field

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีในการศึกษาวรรณกรรมไม่ใช่การนับลักษณะของวรรณกรรมหรือวิธีการศึกษา (แม้ว่าเรื่องดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของทฤษฎี และจะจัดที่นี่ ในบทที่ 2.5 เป็นหลักการ และ 6) Ofthinking ร่างกายและเขียนจำกัดซึ่งเป็นไปยากที่จะกำหนดได้ นักปราชญ์พูดริชาร์ดรอรีของใหม่ ประเภท d ซึ่งเริ่มในต้นศตวรรษในสถาบันเกอเธ่ และแม็กเคา และคาร์ลายล์อีเมอร์สัน มีพัฒนาแบบใหม่ของการเขียนซึ่งเป็นการประเมินของบุญสัมพันธ์ของการ ผลิตวรรณกรรม หรือ ประวัติทางปัญญา หรือปรัชญาศีลธรรมหรือพยากรณ์สังคมไม่ แต่ทั้งหมดนี้เข้าด้วยกันในแนวใหม่.' การกำหนดประเภทเบ็ดเตล็ดนี้สะดวกที่สุดเป็นเพียงทฤษฎีชื่อเล่น ที่ได้มากำหนดผลงานที่ประสบความสำเร็จในการท้าทาย และ reorienting คิดฉันในฟิลด์เพิ่มเติมซึ่งจะเห็นได้ชัดอยู่ นี่คือคำอธิบายที่ง่ายที่สุดของสิ่งที่ทำให้สิ่งที่นับเป็นผลงานทฤษฎีเป็นทฤษฎีมีลักษณะพิเศษนอกเหนือจากเขตข้อมูลต้นฉบับของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีในการศึกษาวรรณกรรมไม่ได้นับจากธรรมชาติของวรรณกรรมหรือวิธีการสำหรับการศึกษาของตน (แต่เรื่องดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของทฤษฎีและจะได้รับการปฏิบัติที่นี่ส่วนใหญ่ในบทที่ 2.5. และ 6) มันเป็น ofthinking ร่างกายและการเขียนที่มีข้อ จำกัด อยู่มากยากที่จะกำหนด นักปรัชญาริชาร์ดโรพูดถึงใหม่ งประเภทที่เริ่มต้นขึ้นในศตวรรษที่สิบเก้าจุดเริ่มต้นในวันที่เกอเธ่และนักเขียนนวนิยายและคาร์ไลล์และเมอร์สัน รูปแบบใหม่ของการเขียนได้มีการพัฒนาซึ่งเป็นทั้งการประเมินผลของบุญญาติของโปรดักชั่นวรรณกรรมหรือประวัติทางปัญญาหรือปรัชญาทางศีลธรรมหรือคำทำนายสังคม แต่สิ่งเหล่านี้ผสมเข้าด้วยกันในรูปแบบใหม่. ' การแต่งตั้งที่สะดวกที่สุดของประเภทนี้อื่น ๆ เป็นเพียงทฤษฎีชื่อเล่น ซึ่งได้มากำหนดผลงานที่ประสบความสำเร็จในการคิดที่ท้าทายและปรับตำแหน่งฉันในสาขาอื่น ๆ ที่นอกเหนือจากที่ที่พวกเขาเห็นได้ชัดอยู่ นี่คือคำอธิบายที่ง่ายที่สุดของสิ่งที่ทำให้การนับสิ่งที่เป็นผลงานของทฤษฎีการยกย่องว่าเป็นทฤษฎีที่มีผลกระทบเกินกว่าข้อมูลเดิมของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีวรรณคดีศึกษาไม่นับของธรรมชาติของวรรณกรรมหรือวิธีการของการศึกษา ( แม้ว่าเรื่องดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของทฤษฎีและจะรักษาที่นี่เป็นหลักในบท 2.5 และ 6 ) มันมีร่างการและการเขียนที่มีขอบเขตใหญ่ยากที่จะกำหนด นักปรัชญาริชาร์ดรอรี พูด ของ ใหม่D ประเภทที่เริ่มในวันของเกอเธ่และตัวคาร์ไลล์และเอเมอร์สันศตวรรษที่สิบเก้าและต้น เป็นชนิดใหม่ของการเขียนได้พัฒนาซึ่งมีทั้งการประเมินของญาติของการผลิตวรรณกรรม หรือทางประวัติศาสตร์ หรือศีลธรรม หรือคำทำนายของสังคม แต่ทั้งหมดเหล่านี้ผสมเข้าด้วยกันในรูปแบบใหม่' ชื่อที่สะดวกที่สุดของประเภทเบ็ดเตล็ด เป็นเพียงแค่ทฤษฎี ชื่อเล่น ซึ่งได้กำหนดงานที่ประสบความสำเร็จในการท้าทายและ reorienting คิดว่าในเขตอื่น ๆ กว่าที่พวกนั้นอยู่ นี้เป็นคำอธิบายที่ง่ายที่สุดของสิ่งที่ทำให้นับเรื่องทฤษฎีงานถือว่าเป็นทฤษฎีได้ผลเกินเขตของต้นฉบับ