I wrote a letter to Lestrade. I tol

I wrote a letter to Lestrade. I told my cook to take it to my bank manager. If I failed to return, I asked him to send it to Lestrade. In the letter I told Lestrade everything that I knew about Sherlock Holmes and the Whitechapel murders.
I was very tired, but I knew that I had to stay awake. I had to watch Holmes all the time. I decided to use the cocaine he had given me. I added water to the drug and put it into a medicine bottle.
Then l injected some into my arm. It was time to look in on Holmes. As I opened the door, I saw that his bed was empty. He was behind the door. He tried to hit me, but the drug made me quick, and I jumped out of the way "Watson!' he cried. Dear fellow! I thought you were Moriarty. One of his men is in your garden. We must go now! It is too dangerous to stay here
The man who he had seen was William, my gardener
'I will go and pack," I said
No luggage! He must not know what we are doing!'
Let me take my doctor's bag, I said.
"He will think that I am going to visit a patient.
Excellent!' Holmes said. "I had the same idea myself. He did not know that I had packed the cocaine, money and a gun in my doctor's bag.
Holmes sent me out before him to find a cab. We drove through the streets, jumped out of the cab, ran some way, and found another cab. But at the station, Holmes said, Moriarty is here. He has followed us. We must change trains as soon as we can. We jumped from the moving train, ran across fields, caught

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเขียนจดหมายถึงเลสเตรด ผมบอกแม่ครัวของฉันที่จะนำไปให้กับผู้จัดการธนาคารของฉัน ถ้าผมไม่สามารถที่จะกลับมาผมขอให้เขาส่งไปที่เลสเตรด ในจดหมายที่ผมบอกทุกอย่างเลสเตรดที่ผมรู้เกี่ยวกับ Sherlock Holmes และฆาตกรรมไวท์.
ผมเหนื่อยมาก แต่ผมรู้ว่าผมต้องตื่นนอน ผมต้องดูโฮล์มส์ตลอดเวลา ฉันตัดสินใจที่จะใช้โคเคนที่เขามีให้ฉัน ฉันจะเพิ่มน้ำกับยาเสพติดและใส่ลงในขวดยา.
จากนั้นลิตรฉีดบางอย่างในแขนของฉัน มันเป็นเวลาที่จะมองในโฮล์มส์ ขณะที่ผมเปิดประตูผมเห็นว่าเตียงของเขาเป็นที่ว่างเปล่า เขาเป็นคนที่อยู่หลังประตู เขาพยายามที่จะตีฉัน แต่ยาเสพติดที่ทำให้ผมได้อย่างรวดเร็วและฉันกระโดดออกมาจากทาง "วัตสัน! เขาร้อง. เพื่อนรักฉันคิดว่าคุณเป็นโมริอาร์. ชายคนหนึ่งของเขาอยู่ในสวนของคุณ. เราต้องไปตอนนี้มันเป็นอันตรายเกินไปที่จะอยู่ที่นี่
คนที่เขาเคยเห็นวิลเลียมสวนของฉัน
ฉันจะไปแพ็ค "ผมพูด
กระเป๋า No! เขาจะต้องได้รู้ว่าสิ่งที่เรากำลังทำอะไร! '
ผมขอใช้ถุงแพทย์ของฉันฉันกล่าวว่า.
"เขาจะคิดว่าฉันกำลังจะไปเยี่ยมผู้ป่วย.
ยอดเยี่ยม! ' โฮล์มส์กล่าว. "ฉันมีความคิดเหมือนกันว่าตัวเอง เขาไม่ได้รู้ว่าฉันได้บรรจุโคเคนเงินและปืนในกระเป๋าของแพทย์ของฉัน.
โฮล์มส์ส่งมาให้ผมออกมาก่อนที่เขาจะหารถแท็กซี่ เราขับรถผ่านถนนที่กระโดดออกจากรถแท็กซี่ที่วิ่งไปทางใดทางหนึ่งและพบรถแท็กซี่อีก แต่ที่สถานีโฮล์มส์กล่าวว่าโมริอาร์อยู่ที่นี่ เขาได้ดำเนินการตามเรา เราต้องเปลี่ยนรถไฟโดยเร็วที่สุดเท่าที่เราสามารถทำได้ เรากระโดดลงมาจากรถไฟเคลื่อนย้ายวิ่งข้ามทุ่งจับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเขียนจดหมายถึง เลสตราด ฉันบอกแม่ครัวของผมที่จะเอาไปให้ผู้จัดการธนาคารของฉัน ถ้าผมไม่กลับ ผมขอให้เขาส่งให้เลสตราด ในจดหมายบอกเลสตราด ทุกอย่างที่ผมรู้เกี่ยวกับเชอร์ล็อค โฮล์มส์ และฆาตกรฆาตกรรม
ผมเหนื่อย แต่ผมรู้ว่าผมต้องตื่นก่อน ฉันต้องดูโฮล์มส์ตลอดเวลา ฉันตัดสินใจที่จะใช้โคเคนที่เขามีให้ฉันผมเติมน้ำกับยา และใส่มันเข้าไปในขวดยา .
ผมก็ฉีดบางอย่างเข้าไปในแขนของฉัน มันเป็นเวลาที่จะดูที่โฮล์มส์ ผมเปิดประตูเข้าไป ผมเห็นเตียงว่างเปล่า เขาอยู่หลังประตู เขาพยายามจะทำร้ายฉัน แต่ยาให้ฉันอย่างรวดเร็ว ฉันกระโดดออกมาจากทาง " วัตสัน " เขาร้องไห้ ท่านที่รัก ! ฉันคิดว่านายคือโมริอาร์ตี้ คนของเขาในสวนของคุณ เราต้องไปเดี๋ยวนี้มันอันตรายเกินไปที่จะอยู่ที่นี่
ผู้ชายที่เขาได้เห็นคือวิลเลียม " คนสวน
ของฉันจะกลับไปเก็บของ ฉันพูดว่า
ไม่มีที่เก็บ ! เขาไม่ต้องรู้ว่าเรากำลังทำอะไร !
ขอกระเป๋าของแพทย์ของฉันฉันกล่าวว่า
" เขาจะคิดว่าผมจะไปเยี่ยมไข้
ที่ยอดเยี่ยม ! โฮล์มส์กล่าว ฉันมีความคิดที่เหมือนกัน เขายังไม่รู้ว่าผมได้บรรจุโคเคน , เงินและปืนอยู่ในกระเป๋าของหมอ
โฮล์มส์ส่งฉันออกไปก่อนที่เขาจะหารถรับจ้าง เราขับรถผ่านถนน , กระโดดออกจากรถแท็กซี่วิ่งบางวิธี และพบว่า แท็กซี่คันอื่น แต่ที่สถานี โฮล์มส์กล่าวว่ามอริอาตี้ที่นี่เลย เค้าตามพวกเรามา เราต้องเปลี่ยนสายรถไฟเร็วที่สุดเท่าที่เราทำได้ เรากระโดดจากรถไฟที่กำลังวิ่ง วิ่งข้ามทุ่ง จับ