Industralization andUrbanization of

Industralization and
Urbanization of Southeast Asia
and the Western Pacific
Industrialization and urbanization brought economic
growth and health benefits to the
Southeast Asia and Western Pacific regions.
This is dramatically illustrated by the major
increases in wealth that have occurred over the
past half-century in nations such as Japan,
South Korea, Thailand, and Singapore.
A major consequence of this economic
growth, however, is that over the past 20–50
years, many nations have passed through the
“epidemiologic transition” (Orman 1971). In
these more industrially developed nations, the
classic infectious disease threats to children’s
health have largely been controlled through the
provision of safe drinking water and adequate
food, waste disposal, and immunizations.
Infant mortality has declined sharply. The predominant
diseases of children have now become
the suite of chronic illnesses termed the “new
pediatric morbidity”—asthma, learning disabilities,
congenital malformations, and cancer—
that are also the leading causes of morbidity and
mortality for children in Western Europe and
North America (Landrigan et al. 1998).
Globally, children’s health is now frequently
endangered by exposure to natural or
man-made toxic chemicals in the air, water,
soil, and food chain. Children are especially at
risk of exposure to the approximately 15,000
high–production-volume chemicals that are
produced in largest quantities worldwide and that have the potential to be most widely
disseminated in the environment, nearly all of
them developed in the past 50 years. These
chemicals include such neurotoxic substances
as lead, solvents, mercury, pesticides, and
polychlorinated biphenyls (PCBs) (Landrigan
et al. 1998). Fewer than half of these high–
production-volume chemicals have been tested
for their potential toxicity, and fewer still for
their possible developmental toxicity to fetuses,
infants, and children (National Academy of
Sciences 1984; U.S. EPA 1998). Increasingly,
it has come to be understood that children’s
exposures to these chemicals have contributed
to changing patterns of pediatric disease and
especially to the increasing incidence of certain
chronic diseases in children.
Perhaps the most dramatic example of the
threat posed by chemical hazards in the environment
to the nations of Southeast Asia was
the 1984 disaster at Bhopal, India, in which a
pesticide factory exploded and spewed out
methyl isocyanate (Varma and Guest 1993).
Thousands died and thousands more were seriously
injured. Other examples of chemical hazards
in this region include air pollution in
Bangkok, arsenic toxicity in Bangladesh (Smith
et al. 2000), pesticide poisoning, and the
importation of vast quantities of asbestos
(Nicholson and Landrigan 1996). A new
threat is posed by the export of postconsumer
electronic waste from developed nations to
Asia, where labor is cheap and occupational
and environmental protections are often inadequate.
Uncontrolled recycling and disposal
processes include open burning of plastics, acid
baths, and dumping, and they result in the
release of toxic materials into the land, air, and
water. Asia’s poorest populations are exposed
to the lead, mercury, hexavalent chromium,
beryllium, cadmium, and brominated flame
retardants emitted by these operations (Puckett
et al. 2003).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Industralization และความเป็นเมืองของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และแปซิฟิกตะวันตกทวีความรุนแรงมากและทำให้เป็นเมืองนำเศรษฐกิจประโยชน์เจริญเติบโตและสุขภาพภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และแปซิฟิกตะวันตกในกรณีนี้จะแสดง โดยหลักการเพิ่มในความมั่งคั่งที่เกิดขึ้นผ่านการครึ่งศตวรรษที่ผ่านมาในประเทศเช่นญี่ปุ่นเกาหลีใต้ ไทย และสิงคโปร์สัจจะสำคัญของเศรษฐกิจนี้เจริญเติบโต อย่างไรก็ตาม คือมากกว่า 20 – 50 ผ่านมาปี หลายประเทศผ่านการ"epidemiologic เปลี่ยน" (Orman 1971) ในเพิ่มเติมเหล่านี้พัฒนาประเทศ industriallyภัยคุกคามเด็กโรคคลาสสิคส่วนใหญ่มีการควบคุมสุขภาพผ่านการเงินสำรอง ของน้ำดื่มที่ปลอดภัย และเพียงพออาหาร กำจัดขยะ ก immunizationsการตายของทารกได้ลดลงอย่างรวดเร็ว ที่กันตอนนี้เป็นโรคของเด็กของโรคเรื้อรังที่เรียกว่าการ "ใหม่เด็ก morbidity "เช่นโรคหอบหืด พิการทางการเรียนmalformations ธา และโรคมะเร็งซึ่งที่เป็นสาเหตุของ morbidity และการตายในเด็กในยุโรปตะวันตก และอเมริกาเหนือ (Landrigan et al. 1998)ทั่วโลก สุขภาพเด็กเป็นบ่อยใกล้สูญพันธุ์ตามธรรมชาติ หรือสารเคมีพิษที่มนุษย์สร้างขึ้นในอากาศ น้ำดิน และห่วงโซ่อาหาร เด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งความเสี่ยงของการสัมผัสกับการประมาณ 15000-ผลิตปริมาณสารเคมีที่ผลิตในปริมาณมากที่สุดทั่วโลก และมีศักยภาพที่จะแพร่หลายมากที่สุดเผยแพร่ในสิ่งแวดล้อม เกือบทั้งหมดได้รับการพัฒนาในปี 50 ผ่านมา เหล่านี้สารเคมีรวมถึงสารเช่น neurotoxicเป็นลูกค้าเป้าหมาย หรือสารทำละลาย สารปรอท สารกำจัดศัตรู พืช และpolychlorinated biphenyls (PCBs) (Landriganร้อยเอ็ด al. 1998) น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของเหล่านี้สูง –ปริมาณการผลิตสารเคมีได้รับการทดสอบความเป็นพิษอาจเกิดขึ้นของพวกเขา และก็ยังคงน้อยกว่าความเป็นพิษของพวกเขาพัฒนาได้เพื่อ fetusesทารก และเด็ก (สถาบันแห่งชาติวิทยาศาสตร์ 1984 สหรัฐอเมริกา EPA 1998) มากขึ้นมาอาศัยที่เด็กควรให้สารเคมีเหล่านี้มีส่วนการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของโรคเด็ก และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเกิดเพิ่มขึ้นบางโรคเรื้อรังในเด็กบางทีอย่างสุดของการคุกคาม ด้วยอันตรายจากสารเคมีในสิ่งแวดล้อมประชาชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้ภัยพิบัติปี 1984 ที่โบพอล อินเดีย ซึ่งเป็นโรงงานแมลงกระจาย และ spewed ออกmethyl isocyanate (Varma และแขก 1993)เสียชีวิตนับพัน และพันมากขึ้นได้อย่างจริงจังรับบาดเจ็บ ตัวอย่างอื่น ๆ ของสารเคมีอันตรายในภูมิภาคนี้มีมลภาวะทางอากาศในความเป็นพิษของสารหนูในประเทศบังกลาเทศ (Smith กรุงเทพร้อยเอ็ด al. 2000), ยาฆ่าแมลงเป็นพิษ และนำเข้าปริมาณมากมายของใยหิน(Nicholson และ Landrigan 1996) ใหม่คุกคามจะเกิด โดยการส่งออก postconsumerขยะอิเล็กทรอนิกส์จากประเทศพัฒนาแล้วเอเชีย แรงงานราคาประหยัด และอาชีวและการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมมักไม่เพียงพอทางรีไซเคิลและการกำจัดกระบวนการรวมถึงเปิดเผาพลาสติก กรดบาท และถ่ายโอนข้อมูล และพวกเขาทำการนำวัสดุที่เป็นพิษในดิน อากาศ และน้ำ ประชากรยากจนที่สุดในเอเชียที่มีสัมผัสการรอคอย ปรอท โครเมียม hexavalentเบริลเลียม แคดเมียม และเปลวไฟ brominatedออกมาจากการดำเนินงานเหล่านี้ (Puckett retardantsร้อยเอ็ด al. 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Industralization
และรูปแบบของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และแปซิฟิกตะวันตกอุตสาหกรรมและกลายเป็นเมืองที่นำเศรษฐกิจเจริญเติบโตและมีประโยชน์ต่อสุขภาพไปยังเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และตะวันตกภูมิภาคแปซิฟิก. ซึ่งจะมีภาพประกอบอย่างรวดเร็วโดยที่สำคัญการเพิ่มขึ้นของความมั่งคั่งที่เกิดขึ้นในช่วงครึ่งศตวรรษที่ผ่านมาในประเทศดังกล่าวญี่ปุ่น, เกาหลีใต้, ไทย, และสิงคโปร์. ผลพวงที่สำคัญของเศรษฐกิจการเจริญเติบโต แต่เป็นว่าที่ผ่านมา 20-50 ปีที่ผ่านมาหลายประเทศได้ผ่าน"การเปลี่ยนแปลงทางระบาดวิทยา" (Orman 1971) ในประเทศที่พัฒนาอุตสาหกรรมมากขึ้นเหล่านี้ภัยคุกคามโรคติดเชื้อที่คลาสสิกของเด็กสุขภาพส่วนใหญ่ได้รับการควบคุมผ่านการจัดหาน้ำดื่มที่ปลอดภัยและเพียงพออาหารการกำจัดของเสียและการฉีดวัคซีน. การตายของทารกได้ลดลงอย่างรวดเร็ว เด่นโรคของเด็กที่มีตอนนี้เป็นชุดของการเจ็บป่วยเรื้อรังที่เรียกว่า"ใหม่การเจ็บป่วยในเด็ก" -asthma บกพร่องทางการเรียนรู้จนผิดรูปแต่กำเนิดและมะเร็งที่ยังมีสาเหตุสำคัญของการเจ็บป่วยและการตายสำหรับเด็กในยุโรปตะวันตกและอเมริกาเหนือ(Landrigan et al. 1998). ทั่วโลกสุขภาพของเด็กอยู่ในขณะนี้บ่อยอันตรายจากการสัมผัสกับธรรมชาติหรือที่มนุษย์สร้างสารพิษในอากาศ, น้ำ, ดินและห่วงโซ่อาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กที่มีความเสี่ยงจากการสัมผัสกับประมาณ 15,000 สารเคมีสูงปริมาณการผลิตที่มีการผลิตในปริมาณที่ใหญ่ที่สุดทั่วโลกและที่มีศักยภาพที่จะกันอย่างกว้างขวางที่สุดเผยแพร่ในสภาพแวดล้อมที่เกือบทั้งหมดของพวกเขาในการพัฒนาที่ผ่านมา50 ปี เหล่านี้สารเคมีรวมถึงสารที่เป็นพิษต่อประสาทเช่นตะกั่ว, ตัวทำละลายปรอทสารกำจัดศัตรูพืชและbiphenyls polychlorinated (ซีบีเอส) (Landrigan et al. 1998) น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของเหล่านี้สูงสารเคมีปริมาณการผลิตที่ได้รับการทดสอบความเป็นพิษที่มีศักยภาพของพวกเขาและน้อยยังคงความเป็นพิษของการพัฒนาของพวกเขาไปได้ที่จะทารก, เด็กทารกและเด็ก (สถาบันการศึกษาแห่งชาติของวิทยาศาสตร์1984; สหรัฐ EPA 1998) เพิ่มมากขึ้นจะได้มาเป็นที่เข้าใจว่าเด็กเสี่ยงต่อสารเคมีเหล่านี้มีส่วนร่วมกับการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของการเกิดโรคเด็กและโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะอุบัติการณ์ที่เพิ่มขึ้นของบางโรคเรื้อรังในเด็ก. บางทีตัวอย่างที่น่าทึ่งที่สุดของภัยคุกคามที่เกิดจากสารเคมีอันตรายในสิ่งแวดล้อมไปยังประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นภัยพิบัติ 1984 ที่โภปาล, อินเดีย, ซึ่งเป็นโรงงานระเบิดและยาฆ่าแมลงพ่นออกisocyanate เมธิล (วาร์มาและเกส 1993). พันและเสียชีวิตจำนวนมากได้รับการอย่างจริงจังได้รับบาดเจ็บ ตัวอย่างอื่น ๆ ของสารเคมีอันตรายในภูมิภาคนี้รวมถึงมลพิษทางอากาศในกรุงเทพฯเป็นพิษสารหนูในบังคลาเทศ(สมิ ธet al. 2000) เป็นพิษสารกำจัดศัตรูพืชและการนำเข้าในปริมาณมหาศาลของแร่ใยหิน(นิโคลสันและ Landrigan 1996) ใหม่ภัยคุกคามที่จะเกิดจากการส่งออกของ postconsumer ขยะอิเล็กทรอนิกส์จากประเทศที่พัฒนาขึ้นเพื่อเอเชียที่แรงงานราคาถูกและการประกอบอาชีพและการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมมักจะไม่เพียงพอ. รีไซเคิลไม่มีการควบคุมและการกำจัดกระบวนการรวมถึงการเผาไหม้เปิดพลาสติกกรดห้องอาบน้ำและการทุ่มตลาดและพวกเขาส่งผลให้การเปิดตัวของวัสดุที่เป็นพิษเข้าไปในแผ่นดินอากาศและน้ำ ประชากรที่ยากจนที่สุดของเอเชียมีการเปิดรับที่จะนำปรอทโครเมียมเบริลเลียมแคดเมียมและเปลวไฟโบรมีนสารชะลอการปล่อยออกมาจากการดำเนินงานเหล่านี้(Puckett et al. 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

industralization และ

เป็นเมืองของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และแปซิฟิกตะวันตก เป็นเมืองอุตสาหกรรมและเศรษฐกิจมา

และประโยชน์ต่อสุขภาพกับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และภูมิภาคแปซิฟิกตะวันตก
.
นี่เป็นภาพประกอบ โดยเพิ่มสาขา
ในความมั่งคั่งที่เกิดขึ้นกว่าครึ่งศตวรรษในประเทศ

เช่น ญี่ปุ่น เกาหลี
ไทยและสิงคโปร์เป็นหลักผลของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจนี้
, อย่างไรก็ตาม , คือว่าในช่วง 20 – 50
ปี หลายประเทศได้ผ่าน
" เปลี่ยนทางระบาดวิทยา ( Orman 1971 ) ในประเทศที่พัฒนาแล้ว industrially เหล่านี้มากกว่า

คลาสสิก , โรคติดเชื้อที่คุกคามสุขภาพเด็ก

ส่วนใหญ่ถูกควบคุมผ่านการจัดหาน้ำดื่มที่สะอาดปลอดภัยและเพียงพอ
อาหารขยะทิ้งและ immunizations .
อัตราการตายของทารกลดลงอย่างรวดเร็ว โดด
โรคของเด็กได้กลายเป็นชุดของการเจ็บป่วยเรื้อรัง /
" ใหม่
เด็กป่วย " โรคหืด , การเรียนรู้พิการ
-
พิการแต่กำเนิด และมะเร็ง ที่เป็นสาเหตุของการเจ็บป่วยและการตายในเด็ก

ในยุโรปตะวันตกและอเมริกาเหนือ ( แลนดรีเกิน et al .
( 1998 )สุขภาพเด็กอยู่บ่อยๆ

ใกล้สูญพันธุ์โดยการเปิดรับธรรมชาติหรือที่มนุษย์สร้างขึ้นสารเคมีที่เป็นพิษในอากาศ น้ำ และดิน
, โซ่อาหาร เด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ความเสี่ยงของการเปิดรับแสงให้

สูงประมาณ 15 , 000 –ปริมาณการผลิตเคมีภัณฑ์ที่ใหญ่ที่สุดทั่วโลกและ
ผลิตในปริมาณที่มีศักยภาพที่จะเผยแพร่ในสภาพแวดล้อมอย่างกว้างขวางมากที่สุด

, เกือบทั้งหมดของพวกเขาพัฒนาในรอบ 50 ปี สารเคมีเหล่านี้ได้แก่ โทอิน

เป็นตัวทำละลาย สารตะกั่ว ปรอท ยาฆ่าแมลง และ
โพลีคลอริเนเต็ดไบฟีนิล ( PCBs ) ( แลนดรีเกิน
et al . 1998 ) น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของเหล่านี้สารเคมีปริมาณการผลิต–

สำหรับความเป็นพิษสูงได้รับการทดสอบศักยภาพน้อยลงและยังคงให้พวกเขาได้รับพิษต่อทารกในครรภ์

พัฒนาการ , ทารกและเด็ก ( สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ
1984 ; EPA 1998 สหรัฐอเมริกา ) มากขึ้น ,
มันมา เข้าใจว่าเด็ก

เปิดรับสารเคมีเหล่านี้มีส่วนที่จะเปลี่ยนรูปแบบของโรคเด็กและ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งอุบัติการณ์การเพิ่มขึ้นของโรค เรื้อรังในเด็กแน่นอน
.
บางทีตัวอย่างที่น่าทึ่งที่สุดของภัยคุกคามถูกวางโดย

เคมีอันตรายในสภาพแวดล้อมให้ประชาชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
1984 ภัยพิบัติในโภปาล , อินเดีย , ซึ่งในโรงงานสารเคมีระเบิดและ spewed ออก

เมทิล ไอโซไซยาเนต ( Varma และแขก 1993 ) .
พันเสียชีวิตและพันเพิ่มเติมอย่างจริงจัง
บาดเจ็บ ตัวอย่างอื่น ๆของเคมีอันตราย
ในภูมิภาคนี้ ได้แก่ มลพิษในอากาศ
กรุงเทพ พิษจากสารหนูในบังคลาเทศ ( Smith
et al . 2000 ) , พิษจากยาฆ่าแมลงและ
การนำเข้าปริมาณมากมายของใยหิน
( นิโคลสันและ แลนดรีเกิน 1996 ) ภัยคุกคามใหม่
คือ posed โดยการส่งออกของขยะอิเล็กทรอนิกส์จากประเทศที่พัฒนาแล้ว postconsumer


เอเชีย ที่มีแรงงานราคาถูกและการประกอบอาชีพและการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมมัก

ไม่มีการควบคุมเพียงพอ รีไซเคิลและการกำจัด
กระบวนการรวมถึงการเผาไหม้เปิดพลาสติก , กรด
บาทและทิ้งพวกเขาใน
"รุ่นของวัสดุที่เป็นพิษในดิน อากาศ และน้ำ
. ภูมิภาคที่ยากจนที่สุดของประชากรมีการเปิดรับ
กับตะกั่ว ปรอท เฮกซะวาเลนท์โครเมียม
เบริลเลียม แคดเมียม และสารชะลอเปลวไฟ
ออกมาจากการดำเนินงานเหล่านี้ ( พักคิต
et al . 2003 )