FAR out in the ocean, where the wat

FAR out in the ocean, where the water is as blue as the
prettiest cornflower, and as clear as crystal, it is very,
very deep; so deep, indeed, that no cable could fathom it:
many church steeples, piled one upon another, would not reach
from the ground beneath to the surface of the water above.
There dwell the Sea King and his subjects. We must not imagine
that there is nothing at the bottom of the sea but bare yellow
sand. No, indeed; the most singular flowers and plants grow
there; the leaves and stems of which are so pliant, that the
slightest agitation of the water causes them to stir as if
they had life. Fishes, both large and small, glide between the
branches, as birds fly among the trees here upon land. In the
deepest spot of all, stands the castle of the Sea King. Its
walls are built of coral, and the long, gothic windows are of
the clearest amber. The roof is formed of shells, that open
and close as the water flows over them. Their appearance is
very beautiful, for in each lies a glittering pearl, which
would be fit for the diadem of a queen.

The Sea King had been a widower for many years, and his
aged mother kept house for him. She was a very wise woman, and
exceedingly proud of her high birth; on that account she wore
twelve oysters on her tail; while others, also of high rank,
were only allowed to wear six. She was, however, deserving of
very great praise, especially for her care of the little
sea-princesses, her grand-daughters. They were six beautiful
children; but the youngest was the prettiest of them all; her
skin was as clear and delicate as a rose-leaf, and her eyes as
blue as the deepest sea; but, like all the others, she had no
feet, and her body ended in a fish’s tail. All day long they
played in the great halls of the castle, or among the living
flowers that grew out of the walls. The large amber windows
were open, and the fish swam in, just as the swallows fly into
our houses when we open the windows, excepting that the fishes
swam up to the princesses, ate out of their hands, and allowed
themselves to be stroked. Outside the castle there was a
beautiful garden, in which grew bright red and dark blue
flowers, and blossoms like flames of fire; the fruit glittered
like gold, and the leaves and stems waved to and fro
continually. The earth itself was the finest sand, but blue as
the flame of burning sulphur. Over everything lay a peculiar
blue radiance, as if it were surrounded by the air from above,
through which the blue sky shone, instead of the dark depths
of the sea. In calm weather the sun could be seen, looking
like a purple flower, with the light streaming from the calyx.
Each of the young princesses had a little plot of ground in
the garden, where she might dig and plant as she pleased. One
arranged her flower-bed into the form of a whale; another
thought it better to make hers like the figure of a little
mermaid; but that of the youngest was round like the sun, and
contained flowers as red as his rays at sunset. She was a
strange child, quiet and thoughtful; and while her sisters
would be delighted with the wonderful things which they
obtained from the wrecks of vessels, she cared for nothing but
her pretty red flowers, like the sun, excepting a beautiful
marble statue. It was the representation of a handsome boy,
carved out of pure white stone, which had fallen to the bottom
of the sea from a wreck. She planted by the statue a
rose-colored weeping willow. It grew splendidly, and very soon
hung its fresh branches over the statue, almost down to the
blue sands. The shadow had a violet tint, and waved to and fro
like the branches; it seemed as if the crown of the tree and
the root were at play, and trying to kiss each other. Nothing
gave her so much pleasure as to hear about the world above the
sea. She made her old grandmother tell her all she knew of the
ships and of the towns, the people and the animals. To her it
seemed most wonderful and beautiful to hear that the flowers
of the land should have fragrance, and not those below the
sea; that the trees of the forest should be green; and that
the fishes among the trees could sing so sweetly, that it was
quite a pleasure to hear them. Her grandmother called the
little birds fishes, or she would not have understood her; for
she had never seen birds.

“When you have reached your fifteenth year,” said the
grand-mother, “you will have permission to rise up out of the
sea, to sit on the rocks in the moonlight, while the great
ships are sailing by; and then you will see both forests and
towns.”

In the following year, one of the sisters would be
fifteen: but as each was a year younger than the other, the
youngest would have to wait five years before her turn came to
rise up from the bottom of the ocean, and see the earth as we
do. However, each promised to tell the others what she saw on
her first visit, and what she thought the most beautiful; for
their grandmother could not tell them enough; there were so
many things on which they wanted information. None of them
longed so much for her turn to come as the youngest, she who
had the longest time to wait, and who was so quiet and
thoughtful. Many nights she stood by the open window, looking
up through the dark blue water, and watching the fish as they
splashed about with their fins and tails. She could see the
moon and stars shining faintly; but through the water they
looked larger than they do to our eyes. When something like a
black cloud passed between her and them, she knew that it was
either a whale swimming over her head, or a ship full of human
beings, who never imagined that a pretty little mermaid was
standing beneath them, holding out her white hands towards the
keel of their ship.

As soon as the eldest was fifteen, she was allowed to rise
to the surface of the ocean. When she came back, she had
hundreds of things to talk about; but the most beautiful, she
said, was to lie in the moonlight, on a sandbank, in the quiet
sea, near the coast, and to gaze on a large town nearby, where
the lights were twinkling like hundreds of stars; to listen to
the sounds of the music, the noise of carriages, and the
voices of human beings, and then to hear the merry bells peal
out from the church steeples; and because she could not go
near to all those wonderful things, she longed for them more
than ever. Oh, did not the youngest sister listen eagerly to
all these descriptions? and afterwards, when she stood at the
open window looking up through the dark blue water, she
thought of the great city, with all its bustle and noise, and
even fancied she could hear the sound of the church bells,
down in the depths of the sea.

In another year the second sister received permission to
rise to the surface of the water, and to swim about where she
pleased. She rose just as the sun was setting, and this, she
said, was the most beautiful sight of all. The whole sky
looked like gold, while violet and rose-colored clouds, which
she could not describe, floated over her; and, still more
rapidly than the clouds, flew a large flock of wild swans
towards the setting sun, looking like a long white veil across
the sea. She also swam towards the sun; but it sunk into the
waves, and the rosy tints faded from the clouds and from the
sea.

The third sister’s turn followed; she was the boldest of
them all, and she swam up a broad river that emptied itself
into the sea. On the banks she saw green hills covered with
beautiful vines; palaces and castles peeped out from amid the
proud trees of the forest; she heard the birds singing, and
the rays of the sun were so powerful that she was obliged
often to dive down under the water to cool her burning face.
In a narrow creek she found a whole troop of little human
children, quite naked, and sporting about in the water; she
wanted to play with them, but they fled in a great fright; and
then a little black animal came to the water; it was a dog,
but she did not know that, for she had never before seen one.
This animal barked at her so terribly that she became
frightened, and rushed back to the open sea. But she said she
should never forget the beautiful forest, the green hills, and
the pretty little children who could swim in the water,
although they had not fish’s tails.

The fourth sister was more timid; she remained in the
midst of the sea, but she said it was quite as beautiful there
as nearer the land. She could see for so many miles around
her, and the sky above looked like a bell of glass. She had
seen the ships, but at such a great distance that they looked
like sea-gulls. The dolphins sported in the waves, and the
great whales spouted water from their nostrils till it seemed
as if a hundred fountains were playing in every direction.

The fifth sister’s birthday occurred in the winter; so
when her turn came, she saw what the others had not seen the
first time they went up. The sea looked quite green, and large
icebergs were floating about, each like a pearl, she said, but
larger and loftier than the churches built by men. They were
of the most singular shapes, and glittered like diamonds. She
had seated herself upon one of the largest, and let the wind
play with her long hair, and she remarked that all the ships
sailed by rapidly, and steered as far away as they could from
the iceberg, as if they were afraid of it. Towards evening, as
the sun went down, dark clouds covered the sky, the thunder
rolled and the lightning flashed, and the red light glowed on
the icebergs as they rocked and tossed on the heaving sea. On
all the ships the sails were reefed with fear and trembling,
while she sat calmly on the floating iceberg, watching the
blue lightning, as it darted its forked flashes into the sea.

When first the sisters had permission to rise to the
surface, they were each delighted with the new and beautiful
sights they saw; but now, as grown-up girls, they could go
when they pleased, and they had become indifferent about it.
They wished themselves back again in the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไกลในมหาสมุทร เป็นสีฟ้าเป็นน้ำ
คอร์นฟลาวเวอร์สวย และเป็นใสคริสตัล มันเป็นมาก,
ลึกมาก ดังนั้นลึก แท้จริง ที่ไม่สามารถเข้าใจมัน:
หลายคริสตจักร steeples ชั้นเดียวขึ้นอีก จะไม่ถึง
จากพื้นดินใต้พื้นผิวน้ำด้านบน
อาศัยอยู่มีคิงซีและเรื่องของเขา เราต้องจินตนาการ
สิ่งที่ด้านล่างของทะเลแต่เหลืองเปล่า
ทราย ไม่มี แน่นอน ดอกไม้และต้นไม้สุดเอกพจน์เติบโต
มี ใบและลำต้นที่จะอ่อนโยนดังนั้น ที่
ปั่นป่วนของน้ำคลื่นเพียงน้อยนิดทำให้ผัดว่า
มีชีวิต ปลา ขนาดใหญ่ และขนาด เล็ก ฉุยฉายระหว่าง
สาขา เป็นนกบินระหว่างต้นไม้ที่นี่เมื่อที่ดิน ในการ
จุดลึกที่สุดของทั้งหมด หมายถึงปราสาทของกษัตริย์ซี ของ
สร้างผนังของคอรัล และมีหน้าต่างยาว โกธิค
เหลืองชัดเจน หลังคามีรูปแบบของเปลือกหอย ที่เปิด
และเป็นทุนหมุนเวียนน้ำผ่านไป ลักษณะที่ปรากฏคือ
สวยมาก สำหรับในแต่ละโกหก เป็นนักเพิร์ล ซึ่ง
จะพอดีสำหรับ diadem ของราชินี

เดอะซีคิงได้ widower เป็นหลายปี และเขา
แม่อายุเก็บไว้บ้านเขา เธอเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมาก และ
ภูมิใจไปเกิดเธอสูง ในบัญชีที่ เธอสวม
หอยนางรมสิบบนหางของเธอ ขณะที่คนอื่น นอกจากนี้ของสูงศักดิ์,
ได้รับอนุญาตเท่านั้นสวมใส่หก เธอ อย่างไร ตามสมควรแก่
สรรเสริญมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเธอดูแลน้อย
เจ้าหญิงท้องทะเล แกรนด์ธิดาของเธอ พวกหกสวยงาม
เด็ก แต่คนสุดท้องสวยงามของพวกเขาทั้งหมด เธอ
ผิวได้ชัดเจน และละเอียดอ่อนเป็นดอกกุหลาบใบไม้ และดวงตาของเธอเป็น
บลูเป็นทะเลลึกที่สุด แต่ เช่นทุกคน เธอไม่
เท้า และร่างกายของเธอสิ้นสุดลงในหางของปลา ตลอดวันนั้น
เล่นในห้องโถงใหญ่ ของปราสาท หรือ ผู้ที่อยู่อาศัย
ดอกไม้ที่เกิดขึ้นจากผนัง หน้าต่างบานใหญ่สีเหลืองอำพัน
เปิด และปลามารถ เพียงเป็น swallows บินเข้า
บ้านของเราเมื่อเราเปิดหน้าต่าง ยกที่ปลา
มารถถึงเจ้าหญิง กินจากมือของพวกเขา และอนุญาต
เองเป็นแบบขีดลง นอกปราสาท มีการ
สวนสวยงาม การเติบโตสีแดงสดและสีเข้มสีน้ำเงิน
ดอกไม้ และบลอสซั่มเช่นเปลวไฟ ผลไม้ glittered
ชอบ ทอง และใบ และลำต้น waved ดิก ๆ
อย่างต่อเนื่อง โลกตัวเองคือ ทรายดีที่สุด แต่บลูเป็น
เปลวไฟจากการเผาซัลเฟอร์ ตกนอนแปลก
ฟ้าใส เป็นถ้ามันถูกล้อมรอบ ด้วยอากาศจากด้านบน,
ผ่านซึ่ง ฟ้า shone แทนความมืดลึก
ของทะเล ในสภาพอากาศที่เงียบสงบสามารถเห็นดวงอาทิตย์ มอง
ชอบดอกไม้สีม่วง ไฟสตรีมมิ่งจากคาลิกซ์.
ของเจ้าหญิงหนุ่มมีแผนเล็ก ๆ ของพื้นดินใน
การ์เด้น ที่เธออาจขุด และปลูก ตามใจเธอ หนึ่ง
จัดดอกไม้เตียงของเธอในรูปแบบของวาฬ อื่น
คิดว่า มันดีกว่าให้เธอเช่นรูปของน้อย
เงือก แต่ว่า ของลูกกลมเหมือนดวงอาทิตย์ และ
ประกอบด้วยดอกไม้สีแดงที่รังสีของพระอาทิตย์ตกดิน เธอเป็น
เด็กแปลก เงียบ และ เด่น และใน ขณะที่น้องสาวของเธอ
จะยินดีกับสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่พวกเขา
ได้จากซากของเรือ เธอดูแลเรื่อง แต่
เธอสวยดอกไม้สีแดง ดวงอาทิตย์ ยกสวยงาม
รูปปั้นหินอ่อน มันเป็นการแสดงของเด็กผู้ชายที่หล่อ,
สลักจากบริสุทธิ์ขาวหิน ซึ่งได้ตกลงไปด้านล่าง
ของทะเลจากความพินาศ เธอปลูก โดยรูปปั้น
rose-colored ต้นวิปปิงวิลโลว์ เติบโตยอด และเร็ว ๆ นี้
แขวนสาขาสดผ่านรูปปั้น เกือบลงไป
ฟ้าทราย เงามีสีอ่อนอมม่วง และ waved ดิก ๆ
ชอบสาขา เหมือนว่ามงกุฎของต้นไม้ และ
รากมีที่เล่น และพยายามที่จะจูบกัน อะไร
ให้เธอมีความสุขมากกับได้ยินเกี่ยวกับโลกข้างใน
ซี เธอทำยายเก่าของเธอทั้งหมดของเธอบอกเธอรู้เรื่อง
เรือและเมือง คน และสัตว์ เพื่อเป็นของเธอ
ดูเหมือนสุดยอดเยี่ยม และสวยงามจะได้ยินว่าดอกไม้
ของแผ่นดินควรมีกลิ่นหอม และไม่ใช่ด้านล่าง
ซี ว่า ต้นไม้ของป่าควรเป็นสีเขียว และ
ปลาระหว่างต้นอาจร้องเพลงนั้นเพราะ ก็
ค่อนข้างมีความสุขที่ได้ยินพวกเขาได้ เรียกว่ายาย
น้อยนกปลา หรือเธอจะไม่ได้เข้าใจเธอ สำหรับ
เธอไม่เคยเห็นนก

"เมื่อถึงปีที่สิบห้าของคุณ ว่า
แกรนด์แม่, " คุณจะได้รับอนุญาตให้ลุกขึ้นจาก
ซี นั่งบนโขดหินในแสงจันทร์ ในขณะดี
เรือจะแล่นเรือ โดย แล้ว คุณจะเห็นทั้งป่า และ
หมด "

ในปีต่อไปนี้ หนึ่งของน้องสาวจะ
15: แต่ละเป็นปีที่อายุน้อยกว่ากัน การ
อายุน้อยที่สุดจะต้องรอ 5 ปีก่อนเธอกลับมา
ลุกฮือจากด้านล่างของมหาสมุทร และเห็นโลกเรา
ทำ อย่างไรก็ตาม แต่ละสัญญาว่า จะบอกคนอื่น ๆ ว่าสิ่งที่เธอเห็นใน
เธอเดิน และว่าเธอคิดว่า สวยที่สุด สำหรับ
ยายของพวกเขาอาจไม่บอกให้พวกเขาพอ มีได้
หลายสิ่งที่พวกเขาต้องการข้อมูล ไม่มีพวกเขา
ปรารถนามากสำหรับเธอกลับมาเป็นคนสุดท้อง เธอที่
มีระยะเวลายาวนานที่สุดจะรอ และที่เงียบมาก และ
เด่น ในคืนที่เธอยืนอยู่ที่หน้าต่างเปิด มอง
ขึ้นผ่านน้ำสีน้ำเงินเข้ม และดูปลาเหล่านั้น
splashed เกี่ยวกับ มีครีบและหาง เธอได้เห็นการ
ดวงจันทร์และดาวส่องแสงรำไร แต่ ผ่านน้ำพวกเขา
ดูใหญ่กว่าทำให้สายตาของเรา เมื่อสิ่งที่ต้องการ
เมฆดำผ่านระหว่างเธอ และเขา เธอรู้ว่า มันเป็น
ทั้งวาฬว่ายผ่านศีรษะของเธอ หรือเรือเต็มของ
สุคติ ไม่เคยจินตนาการว่า เงือกน้อยสวยถูก
ยืนพวก ถือออกมือเธอขาวไป
keel ของเรือของพวกเขา

เป็นคนถูก fifteen เธอได้รับอนุญาตให้ขึ้น
พื้นผิวของมหาสมุทร เมื่อเธอกลับมา เธอมี
ร้อยสิ่งที่ต้องพูดถึง แต่ที่สวยที่สุด เธอ
กล่าวว่า คือการ อยู่ในแสงจันทร์ ในการ sandbank ในเงียบ
ซี ใกล้ชายฝั่ง และมองในเมืองขนาดใหญ่บริเวณใกล้เคียง สถาน
ไฟได้ twinkling เช่นร้อยดาว ฟัง
เสียงเพลง เสียงของนับ และ
เสียงของมนุษย์ แล้วฟังระฆังร่าเริง peal
ออกจาก steeples คริสตจักร และเนื่อง จากเธอไม่สามารถไป
ใกล้ทุกสิ่งมหัศจรรย์เหล่านั้น เธอปรารถนาสำหรับพวกเขามากขึ้น
กว่าเดิม โอ้ ไม่ไม่น้องสาวคนเล็กฟังกระหายถึง
คำอธิบายเหล่านี้ทั้งหมดหรือไม่ และหลังจากนั้น เมื่อเธอยืนที่
เปิดหน้าต่างค้นหาผ่านน้ำสีน้ำเงินเข้ม เธอ
คิดว่า เมือง ความวุ่นวายและเสียงรบกวน และ
แม้ fancied เธออาจได้ยินเสียงระฆังโบสถ์,
ลงในส่วนลึกของทะเล

ในอีกปีสองพี่น้องที่ได้รับสิทธิ์
ขึ้นพื้นผิว ของน้ำ และว่ายน้ำเกี่ยวกับตำแหน่งเธอ
ยินดี นางกุหลาบเหมือนดวงอาทิตย์ตั้ง และเธอนี้
กล่าวว่า มีตาสวยที่สุดของทั้งหมด ท้องฟ้าทั้งหมด
เหมือนทอง ในขณะที่ไวโอเลท และ rose-colored เมฆ ซึ่ง
เธอสามารถอธิบาย ลอยเหนือเธอ และ ยังคง
อย่างรวดเร็วกว่าเมฆ บินฝูงใหญ่ของไวล์ดสวอนส์
ไปทางดวงอาทิตย์ตั้ง เช่นผิวขาวข้าม
ทะเล เธอยังพยายามไปทางดวงอาทิตย์ แต่มันจมไป
คลื่น และ tints โรซี่สีจางลง จากเมฆ และ
ซี.

น้องสามเปิดไปมาแล้ว เธอมากของ
พวกเขาทั้งหมด และเธอมารถขึ้นแม่น้ำกว้างที่อบเอง
ลงทะเล ใน เธอเห็นปกคลุมด้วยภูเขาสีเขียว
นำสวยงาม พระราชวังและปราสาท peeped ออกจากท่ามกลางการ
ภูมิใจต้นไม้ของป่า เธอได้ยินนกร้องเพลง และ
รังสีของดวงอาทิตย์มีประสิทธิภาพเพื่อให้เธอหน้าที่
มักจะดำน้ำลงต่ำกว่าน้ำเย็นเธอเขียนหน้าการ
ครีแคบเธอพบกองทหารทั้งหมดของมนุษย์น้อย
เด็ก ค่อนข้างเปลือย และกีฬาเกี่ยวกับน้ำ เธอ
อยากเล่นกับพวกเขา แต่พวกเขาหนีในตกใจมาก และ
แล้วสัตว์ตัวสีดำเล็กน้อยมาน้ำ มันเป็นสุนัข,
แต่เธอไม่รู้ ที่สำหรับเธอไม่เคยมาก่อนเห็นหนึ่ง.
สัตว์นี้เห่าที่เธอดังฟ้าที่ เธอกลายเป็น
กลัว และวิ่งกลับไปสู่ทะเลเปิด แต่เธอกล่าวว่า เธอ
ไม่ควรลืมป่าสวยงาม เขาเขียว และ
เด็กเล็ก ๆ ที่สามารถว่ายน้ำในน้ำ,
ถึงแม้ว่าพวกเขาได้ไม่เป็นปลาหาง

น้องสี่ถูกมากเป็นพิเศษ เธอยังคงอยู่ในตัว
ท่ามกลางทะเล แต่เธอกล่าวว่า มันเป็นค่อนข้างสวยงามมี
เป็นชนิดแผ่นดิน เธอเห็นไมล์หลายรอบ
เธอ และท้องฟ้าด้านบนเหมือนระฆังแก้ว เธอ
เห็นเรือ แต่ ที่ดีเช่นระยะทางที่พวกเขามอง
ชอบทะเลกุล ปลาโลมา sported ในคลื่น และ
ปลาวาฬดี spouted น้ำจากจมูกของพวกเขาจนเหมือน
ว่าน้ำพุร้อยถูกเล่นในทุกทิศทาง

วันเกิดน้องห้าเกิดขึ้นในฤดูหนาว ดังนั้น
เมื่อเธอกลับมา เธอเห็นสิ่งคนอื่นไม่เห็น
ครั้งแรกที่พวกเขาขึ้นไป ทะเลดูสีค่อนข้างเขียว และขนาดใหญ่
icebergs ได้ลอยตัวเกี่ยวกับ แต่ละเช่นเพิร์ล กล่าว แต่
loftier กว่าโบสถ์ที่สร้างขึ้น โดยมนุษย์ และมีขนาดใหญ่ พวก
รูปร่างสุดเอกพจน์ และ glittered เช่นเพชร เธอ
นั่งตัวหนึ่งใหญ่ที่สุด และให้ลม
เล่นกับผมของเธอยาว และเธอกล่าวที่เรือทั้งหมด
แล่นโดยอย่างรวดเร็ว และ steered ไกลพวกเขาได้จาก
ภูเขาน้ำแข็ง ว่าพวกเขากลัวของมัน ต่อเย็น เป็น
อาทิตย์ไปลง เข้มเมฆปกคลุมท้องฟ้า ฟ้าร้องดัง
สะสมถ่ายฟ้าผ่า และ glowed ไฟสีแดงบน
icebergs พวกเขา rocked และเพราะทะเล heaving ใน
เรือทั้งหมดเอื้อได้ reefed กับตะลึงงัน และ
ขณะที่เธอนั่งอย่างสงบบนภูเขาน้ำแข็งลอย ดู
ฟ้าฟ้าผ่า เป็นมันพุ่งตัวตามมันแฟลช forked เป็นทะเล

เมื่อก่อนน้องสาวที่ได้รับอนุญาตให้ขึ้นไป
ผิว พวกเขายินดีแต่ละใหม่ และสวยงาม
แหล่งเห็น แต่ตอนนี้ เป็นสาว grown-up พวกเขาสามารถไป
เมื่อพวกเขายินดี และพวกเขาก็จะสนใจเกี่ยวกับการใช้งาน
พวกเขาปรารถนาตัวเองกลับมาอีกครั้งในการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไกลออกไปในทะเล ที่น้ำจะเป็นสีฟ้า
น่ารักที่สุดคอร์นฟลาวเวอร์และใสเหมือนคริสตัล มันมาก
ลึกมาก ลึกมาก แท้ ที่ไม่อาจหยั่งถึง ทีวี :
steeples โบสถ์หลายซ้อนทับกันและกัน คงไม่ถึง
จากพื้นดินเบื้องล่างเพื่อพื้นผิวของน้ำเหนือ
มีอาศัยอยู่ทะเลกษัตริย์ และคนของเขา เราไม่ต้องคิด
ว่าไม่มีอะไรที่ด้านล่างของทะเล แต่ทรายสีเหลือง
เปลือย ไม่ , แน่นอน ; ดอกไม้ เอกพจน์ มากที่สุด และพืชเจริญเติบโต
มี ใบและลำต้นที่เป็นดังนั้นอ่อนโยน , มากที่สุด
ของน้ำเป็นสาเหตุให้คนเป็นถ้า
พวกเขามีชีวิต ปลา ทั้งขนาดใหญ่ และขนาดเล็ก เหินระหว่าง
สาขา , เป็นนกบินอยู่ท่ามกลางต้นไม้ที่นี่บนแผ่นดิน ในจุดที่ลึกที่สุด
ทั้งหมดย่อมาจากปราสาทของพระราชา ผนังของ
สร้างปะการัง และ ยาว หน้าต่างโกธิคมี
ผลึกชัดเจน หลังคามีรูปแบบของเปลือกหอยที่เปิดและปิดเป็น
น้ำไหลเหนือพวกเขา การปรากฏตัวของพวกเขาคือ
สวยงามมาก เพราะในแต่ละอยู่ไข่มุกซึ่ง
จะเหมาะสำหรับมงกุฎของพระราชินี

พระราชาได้เป็นหม้ายมาหลายปีและเขา
แม่อายุเก็บบ้านให้เขา เธอเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมาก และยิ่งภูมิใจ
เกิดสูงของเธอ ในบัญชีที่เธอสวม
สิบสองหอยนางรมที่หางของเธอ ในขณะที่ผู้อื่นยังยศสูง
ได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะใส่ 6 เธอ แต่สมควร
สรรเสริญมาก โดยเฉพาะการดูแลของเธอ เจ้าหญิง
ทะเลน้อย บุตรสาวที่ยิ่งใหญ่ของเธอ พวกเขามีหกเด็กสวย
;แต่น้องเล็กน่ารักที่สุดเลย ผิวของเธอ
เป็นชัดเจนและละเอียดอ่อนเช่นกุหลาบใบและตาของเธอเป็นสีฟ้าทะเลที่ลึกที่สุด
; แต่ , เหมือนคนอื่น ๆ ทั้งหมด เธอไม่มี
เท้าและร่างกายของเธอจบลงในหางของปลา ตลอดทั้งวันพวกเขา
เล่นในห้องโถงใหญ่ของปราสาท หรืออยู่ท่ามกลางดอกไม้ที่เติบโต
ออกจากผนัง
เปิดหน้าต่างสีเหลืองขนาดใหญ่ และปลาที่ว่ายน้ำในเช่นเดียวกับนกนางแอ่นบินเข้าบ้าน
ของเราเมื่อเราเปิดหน้าต่าง ยกเว้นปลาที่ว่ายน้ำ
ถึงเจ้าหญิงกินออกจากมือของพวกเขาและอนุญาตให้ตัวเองที่จะลูบ
. ภายนอกปราสาทมี
สวนสวยงามที่เติบโตสดใสสีแดงและสีฟ้าดอกไม้
มืด และเบ่งบานเหมือนเปลวเพลิง ; ผลไม้ glittered
เหมือนทอง และ ใบและลำต้นสะบัดไปมา
อย่างต่อเนื่องแผ่นดินที่ตัวเองทรายที่ดีที่สุด แต่สีฟ้า
เปลวไฟเผากำมะถัน ผ่านทุกอย่างวางแปลก
ฟ้ากระจ่าง ราวกับมันถูกล้อมรอบด้วยอากาศจากข้างบน
ที่ผ่านท้องฟ้าส่องแทนในความมืด
ของทะเล ในสภาพอากาศสงบดวงอาทิตย์อาจจะเห็น มอง
ชอบดอกไม้สีม่วง กับแสงที่สตรีมมิ่งจากกลีบเลี้ยง .
ของแต่ละองค์ ยังเป็นแปลงเล็ก ๆน้อย ๆของพื้นดินใน
สวนที่เธออาจจะขุดและพืชตามที่เธอพอใจ หนึ่ง
จัดเตียงดอกไม้ในรูปแบบของปลาวาฬ ; อีก
คิดว่าควรจะทำให้เธอชอบรูปนางเงือกน้อย
; แต่ของน้องกลม เหมือนดวงอาทิตย์ และมีดอกไม้สีแดงเหมือน
รังสีของเขาที่พระอาทิตย์ตก เธอเป็น
เด็กแปลก เงียบและคิดและในขณะที่น้องสาวของเธอ
ยินดีกับสิ่งดีๆที่ได้จากซากเรือ

เธอแคร์แต่เธอสีแดงสวยดอกไม้ เหมือนดวงอาทิตย์ ยกเว้นรูปปั้นสวยงาม
หินอ่อน มันเป็นตัวแทนของหนุ่มหล่อ
แกะสลักจากศิลาขาวบริสุทธิ์ ซึ่งได้ลดลงไปด้านล่าง
ของทะเลจากการก่อวินาศกรรม เธอปลูกโดยรูปปั้น
สีกุหลาบหลิว . มันเติบโตดีมาก และเร็วๆ นี้
แขวนสดกิ่งเหนือรูปปั้น , เกือบถึง
ทรายสีน้ำเงิน เงามีสีม่วงจางๆ และโบกมือไปมา
ชอบกิ่ง ; เหมือนมงกุฎของต้นไม้และราก
เล่นและพยายามที่จะจูบแต่ละอื่น ๆ ไม่มีอะไร
ให้ความสุขของเธอเท่าที่ฟังเกี่ยวกับโลกข้างบน
ทะเลเธอทำให้ยายแก่ๆของเธอบอกเธอว่าเธอรู้
เรือและของเมือง ผู้คนและสัตว์

เธอดูเหมือนที่สุดวิเศษและสวยงามที่จะได้ยินว่า ดอกไม้ของแผ่นดินน่าจะหอม

และไม่ที่ด้านล่างทะเล ว่า ต้นไม้ในป่าจะเป็นสีเขียว และที่
ปลาท่ามกลางต้นไม้ร้องอย่างหวานชื่นนั้น
ด้วยความยินดีที่จะได้ยินมันคุณย่าเรียก
นกตัวเล็กๆ ปลา หรือเธอจะไม่ได้เข้าใจเธอ เพราะเธอไม่เคยเห็นนก
.

" เมื่อถึงปีห้าของคุณ " กล่าวว่า
แม่แกรนด์ , " คุณจะได้รับอนุญาตให้ลุกขึ้นออกจาก
ทะเล นั่งบนหินใน แสงจันทร์ ในขณะที่เรือที่ดี
เรือใบด้วย แล้วคุณจะเห็นทั้งป่า และเมือง
"

ตามปีหนึ่งในพี่น้องคงจะ
15 : แต่เป็นแต่ละอ่อนกว่าอีกปี
น้องคงต้องรอ 5 ปี ก่อนที่จะเปลี่ยนเธอมา
ขึ้นมาจากก้นบึ้งของมหาสมุทร และเห็นโลกที่เรา
. อย่างไรก็ตาม แต่ละสัญญาจะบอกคนอื่นว่าเธอเห็นอะไรบน
ครั้งแรกของเธอ และสิ่งที่เธอคิดว่าสวยที่สุด ;
ยายไม่สามารถบอกพวกเขาเพียงพอ มี
หลายสิ่งหลายอย่างที่พวกเขาต้องการข้อมูล ไม่มีของพวกเขา
เฝ้ารอมานานมาก เธอเปลี่ยนมาเป็นน้องคนสุดท้อง เธอผู้
มีเวลาที่ต้องรอ และใครคือเงียบและ
ช่างคิด หลายคืนที่เธอยืนอยู่ริมหน้าต่างที่เปิดดู
ผ่านน้ำสีฟ้าเข้ม และดูปลาที่พวกเขา
สาดเกี่ยวกับด้วยครีบและหาง เธออาจเห็นดวงจันทร์และดาวส่องแสงจางๆ
;แต่ผ่านน้ำพวกเขา
ดูขนาดใหญ่กว่าที่พวกเขาทำเพื่อตาของเรา เมื่อสิ่งที่ต้องการ
ดำเมฆผ่านระหว่างเธอและเขา เขารู้ว่ามันคือ
ให้ปลาวาฬว่ายอยู่เหนือศีรษะเธอ หรือ เรือที่เต็มไปด้วยมนุษย์
มนุษย์ คนที่ไม่เคยคิดว่านางเงือกสวยน้อย
ยืนอยู่ใต้พวกเขาถือมือขาวของเธอต่อ

กระดูกงูของเรือ
ทันทีที่คนโตอายุเธอได้รับอนุญาตให้เพิ่มขึ้น
ไปยังพื้นผิวของมหาสมุทร เมื่อเธอกลับมาเธอ
หลายเรื่องต้องคุยกัน แต่ส่วนใหญ่ที่สวยงามเธอ
กล่าวว่าโกหกในแสงจันทร์บนสันดอนทรายในทะเลเงียบ
, ใกล้ชายฝั่ง และมองเมืองใหญ่ใกล้เคียง แสงไฟวิบวับที่
เช่นหลายร้อยดวง ; ฟัง
เสียงของดนตรี เสียงของรถม้าและ
เสียงของมนุษย์ แล้วจะได้ยินเสียงระฆังกังวานร่าเริง
ออกมาจากโบสถ์ steeples และเนื่องจากเธอไม่สามารถไป
ใกล้ที่ยอดเยี่ยม สิ่งที่เธอโหยหาพวกเขามากขึ้น
กว่าที่เคย โอ้ ไม่ น้องสาวคนสุดท้อง ฟังอย่างใจจดใจจ่อ

รายละเอียดทั้งหมดเหล่านี้ ? และหลังจากนั้น เมื่อเธอยืนอยู่ที่หน้าต่างมองผ่าน

น้ำสีฟ้าเข้ม เธอคิดว่า ของเมืองใหญ่กับความวุ่นวาย และเสียงของมัน และยังชอบ
เธอได้ยินเสียงระฆังโบสถ์
, ลงในระดับความลึกของทะเล

อีกปีหนึ่ง น้องสองได้รับอนุญาติให้
ขึ้นไปบนพื้นผิวของน้ำ และว่ายน้ำ ซึ่งเธอ
. . . นางกุหลาบเหมือนพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน และนี่เธอ
กล่าวว่าเป็นภาพที่สวยงามมากที่สุดของทั้งหมด
ฟ้าทั้งมองเหมือนทองในขณะที่สีม่วงและสีกุหลาบเมฆซึ่ง
เธอไม่อาจบรรยาย ลอยไปหาเธอ และยังคงมากขึ้น
อย่างรวดเร็วกว่าเมฆบินเป็นฝูงขนาดใหญ่ของป่าหงส์
ต่อพระอาทิตย์ดูเหมือนยาวสีขาวปกคลุมทั่ว
ทะเล เธอยังว่ายต่ออาทิตย์ แต่มันก็จมลงสู่
คลื่นและกุหลาบอ่อนจางจากเมฆจากทะเล


เปิดสามพี่สาวตาม ;เธอยัง boldest ของ
ทุกคน เธอว่ายน้ำเป็นแม่น้ำที่กว้างทำให้ตัวเอง
ลงทะเล ในธนาคาร เธอเห็นภูเขาสีเขียวปกคลุมด้วยเถาองุ่นสวยงาม
; พระราชวังและปราสาทแอบถ่ายออกมาจากท่ามกลาง
ต้นไม้ภูมิใจในป่า เธอได้ยินเสียงนกร้องและ
รังสีของดวงอาทิตย์เป็นพลังที่เธอมีพันธะ
มักจะกระโดดลงในน้ำให้เย็น
เผาใบหน้าของเธอในที่แคบช่องแคบเธอพบทั้งกองกำลังของมนุษย์น้อย
เด็ก ค่อนข้างโป๊ และกีฬาในน้ำ เธอ
ต้องการที่จะเล่นกับพวกเขา แต่มันหนีไป ตกใจมาก และสัตว์เล็ก ๆสีดำ
แล้วมาน้ำ ; มันเป็นสุนัข
แต่เธอไม่รู้ ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน .
สัตว์นี้เห่าเธอแย่ เธอกลายเป็น
ตกใจและวิ่งกลับไปในทะเลเปิด แต่เธอบอกว่าเธอ
ไม่ควรลืมป่าที่สวยงาม , ภูเขาสีเขียวและ
น้อย เด็กที่สามารถว่ายในน้ำ ,
ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้ปลาก้อย

พี่สาวที่สี่ก็ขี้อายมากกว่า เธอยังคงอยู่ใน
ท่ามกลางทะเล แต่เธอบอกว่ามันค่อนข้างเป็น สวยงามมี
เป็นใกล้ที่ดิน เธอจะได้เห็นสำหรับไมล์หลายรอบ
เธอและท้องฟ้าเบื้องบนเหมือนระฆังแก้ว เธอมี
เห็นเรือ แต่ที่ใหญ่เช่นระยะทางที่พวกเขามอง
ชอบนกนางนวลทะเล ปลาโลมา sported ในคลื่นและ
ปลาวาฬใหญ่เต็ดน้ำจากจมูกของเขาจนดูเหมือน
ถ้าร้อยน้ำพุเล่นในทุกทิศทาง

วันเกิดที่ห้าของน้องสาวที่เกิดขึ้นในฤดูหนาว ดังนั้น
เมื่อเปลี่ยนเธอมาเธอเห็นสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น
ในครั้งแรกที่พวกเขาไปขึ้น ทะเลมองสีเขียวค่อนข้างและภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่
ลอยอยู่ เกี่ยวกับ แต่ละ เช่นมุก , เธอกล่าว แต่
ขนาดใหญ่และ loftier กว่าโบสถ์ที่สร้างขึ้นโดยมนุษย์ พวกเขา
ของรูปร่าง เอกพจน์ มากที่สุด และแวววาวเหมือนเพชร เธอ
ได้นั่งตัวเองเมื่อหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดและให้ลม
เล่นกับผมยาวของเธอเธอกล่าวว่าเรือทั้งหมด
แล่นโดยอย่างรวดเร็วและขับไปให้ไกลเท่าที่พวกเขาสามารถจาก
ภูเขาน้ำแข็ง ราวกับว่าพวกเขากลัวมัน ต่อตอนเย็น ตามที่
ดวงอาทิตย์ตก เมฆดำปกคลุมท้องฟ้าฟ้าร้อง
รีดและสายฟ้ากระพริบ และไฟสีแดงเรืองแสงบน
icebergs ที่พวกเขาทำที่สั่นเทาและโยนทะเล บน
ทั้งหมดเรือล่องเรือเป็น reefed ด้วยความกลัวจนตัวสั่น ขณะที่เธอนั่งอยู่อย่างสงบบน

ภูเขาน้ำแข็งลอยมองสายฟ้าสีฟ้า เป็นการเคลื่อนไหวของแฉกแสงลงทะเล

เมื่อแรกน้องสาวก็อนุญาตให้ขึ้นไป
ผิว พวกเขาแต่ละคน ยินดีกับใหม่และสวยงาม
สถานที่ พวกเขาได้เห็น แต่ตอนนี้เป็นหญิงผู้ใหญ่ พวกเขาสามารถไป
เมื่อเขาต้องการและพวกเขาได้กลายเป็นไม่แยแสกับมัน
พวกเขาปรารถนาตัวเองกลับมาอีกครั้งใน