dependency 3.6 Institutions and the

dependency
3.6 Institutions and the Interactive World
In Section 3.4, we applied market-based theories of occupational choice and persistent
inequality to the interactive world economy, (tentatively) treating each country as an
economic agent. Recall the main assumption for such an interpretation to be sensible:
that countries must face infrastructural constraints that limit full diversification. With
these constraints in place, there will be persistent inequality in the world income distribution,
with countries in “occupational niches” that correspond to their infrastructural

choices.
Bring to this story the role of institutional origins. Then a particular institutional history
may be more suited to particular subsets of occupations, driving the country in question
into a determinate slot in the world economy. From that point on, the persistent
cross-country inequalities generated by the market-based theory will continue to link
past institutions to subsequent growth. In short, initial institutional differences may be
correlated with subsequent performance, but the the magnitude of that under- or overperformance
is not to be entirely traced to initial history. Distant history could simply
have served as a marker for some countries to supply a particular range of occupations,
goods and services. Today’s inequality may well be driven, not by that far-away history
but simply by the world equilibrium path that follows on those initial conditions. If all
goods are needed, there must be banana producers, sugar manufactureres, coffee growers,
and high-tech enclaves, but there cannot be too little or too many of any of them.
The “inefficient political power” argument used in Section 3.5 can also be transplanted
to international interactions. It may well be that a large part of such interactions —
protection of international property rights, restrictions on technology transfer, or barriers
to trade — is used to deter the entry of developing countries onto a level playing field in
which they can successfully compete with their compatriots in developed countries. It
would certainly be naive to disregard this point of view altogether.
Looked at this way this way, our view of history fits in well with the entire debate on
globalization. One might view one side of this debate as emphasizing the convergence
attributes of globalization: outsourcing, the establishment of international production
standards, technology transfer, political accountability, responsible macroeconomic policies
may all be invoked as footsoldiers in the service of convergence.
On the other side of the battlelines are equally formidable opponents. A skewed playing
field can only keep tipping, so goes the argument. The protection of intellectual property
is just a way of maintaining or widening existing gaps in knowledge. Technology transfers
are inappropriate because the input mix isn’t right. Nonconvexities and increasing
returns are endemic.
My goal here isn’t to take sides on this debate (though like everyone, I do have an opinion)
but to clarify it from a “nonconvergence perspective” that has so far received more
attention within the closed economy. There is a strong parallel between globalization
(and those contented or discontented with it, to borrow a phrase from Joseph Stiglitz
(2002)) and the questions of convergence and divergence in closed economies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อ้างอิง 3.6 สถาบันและโลกแบบโต้ตอบในหัวข้อ 3.4 เราใช้ทฤษฎีการตลาด ที่เลือกอาชีพ และแบบถาวรอสมการการเศรษฐกิจโลกแบบโต้ตอบ การรักษาแต่ละประเทศ (อย่าง) เป็นการตัวแทนทางเศรษฐกิจ เรียกคืนสมมติฐานหลักสำหรับความดังกล่าวให้เหมาะสม:ที่ประเทศต้องเผชิญกับข้อจำกัดของรัฐมนตรีที่จำกัดวิสาหกิจเต็มรูปแบบ มีข้อจำกัดเหล่านี้ในสถานที่ จะมีแบบไม่เท่าเทียมกันในการกระจายรายได้ โลกกับประเทศใน "อาชีวตรงไหน" ที่สอดคล้องกับของรัฐมนตรีตัวเลือกนำบทบาทของสถาบันที่มาต่อเรื่องนี้ แล้วเฉพาะสถาบันประวัติอาจจะเหมาะสมมากการย่อยเฉพาะของอาชีพ ขับรถประเทศในคำถามในช่อง determinate ในเศรษฐกิจโลก จากจุดนั้นบน ตัวแบบยังคงความเหลื่อมล้ำทางครอสคันทรีที่สร้างขึ้น ด้วยทฤษฎีการตลาดที่ใช้การเชื่อมโยงในอดีตสถาบันการเจริญเติบโตต่อไป ในระยะสั้น ความแตกต่างของสถาบันเริ่มต้นอาจcorrelated กับประสิทธิภาพต่อมา แต่ขนาดของที่ใต้- หรือ overperformanceมีการติดตามทั้งการเริ่มต้นประวัติศาสตร์ ประวัติไกลได้เพียงแค่ได้ทำหน้าที่เป็นเครื่องหมายสำหรับบางประเทศจัดหาช่วงเฉพาะของอาชีพสินค้าและบริการ วันนี้ความไม่เท่าเทียมกันอาจดีจะขับเคลื่อน ไม่ โดยประวัติที่ไกลแต่เพียง โดยเส้นสมดุลโลก ที่ตามสภาพเริ่มต้นเหล่านั้น ถ้าทั้งหมดgoods are needed, there must be banana producers, sugar manufactureres, coffee growers,and high-tech enclaves, but there cannot be too little or too many of any of them.The “inefficient political power” argument used in Section 3.5 can also be transplantedto international interactions. It may well be that a large part of such interactions —protection of international property rights, restrictions on technology transfer, or barriersto trade — is used to deter the entry of developing countries onto a level playing field inwhich they can successfully compete with their compatriots in developed countries. Itwould certainly be naive to disregard this point of view altogether.Looked at this way this way, our view of history fits in well with the entire debate onglobalization. One might view one side of this debate as emphasizing the convergenceattributes of globalization: outsourcing, the establishment of international productionstandards, technology transfer, political accountability, responsible macroeconomic policiesmay all be invoked as footsoldiers in the service of convergence.On the other side of the battlelines are equally formidable opponents. A skewed playingfield can only keep tipping, so goes the argument. The protection of intellectual propertyis just a way of maintaining or widening existing gaps in knowledge. Technology transfersare inappropriate because the input mix isn’t right. Nonconvexities and increasingreturns are endemic.My goal here isn’t to take sides on this debate (though like everyone, I do have an opinion)but to clarify it from a “nonconvergence perspective” that has so far received moreattention within the closed economy. There is a strong parallel between globalization(and those contented or discontented with it, to borrow a phrase from Joseph Stiglitz(2002)) and the questions of convergence and divergence in closed economies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พึ่งพา
3.6
สถาบันและโลกอินเตอร์แอคทีในมาตรา3.4
เรานำมาประยุกต์ใช้ทฤษฎีการตลาดที่ใช้ในการเลือกประกอบอาชีพและถาวรไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจโลกแบบโต้ตอบ(ไม่แน่นอน)
การรักษาแต่ละประเทศในฐานะที่เป็นตัวแทนทางเศรษฐกิจ จำสมมติฐานหลักสำหรับการตีความดังกล่าวจะเป็นที่เหมาะสม:
ว่าประเทศจะต้องเผชิญกับข้อ จำกัด ของโครงสร้างพื้นฐานที่ จำกัด การกระจายความเสี่ยงอย่างเต็มรูปแบบ ด้วยข้อ จำกัด เหล่านี้ในสถานที่ที่จะมีความไม่เท่าเทียมกันถาวรในการกระจายรายได้โลกกับประเทศใน"ซอกอาชีพ" ที่สอดคล้องกับโครงสร้างพื้นฐานของพวกเขาเลือกที่. นำไปเรื่องนี้บทบาทของต้นกำเนิดสถาบัน จากนั้นมีประวัติสถาบันโดยเฉพาะอย่างยิ่งอาจจะเหมาะสมกับการย่อยโดยเฉพาะอย่างยิ่งของการประกอบอาชีพขับรถประเทศในคำถามลงในช่องที่กำหนดในเศรษฐกิจโลก จากจุดนั้นถาวรความไม่เท่าเทียมกันข้ามประเทศที่สร้างขึ้นโดยทฤษฎีการตลาดที่ใช้จะยังคงที่จะเชื่อมโยงสถาบันที่ผ่านมาในการเจริญเติบโตตามมา ในระยะสั้นความแตกต่างสถาบันเริ่มต้นอาจจะมีความสัมพันธ์กับผลการดำเนินงานที่ตามมา แต่ขนาดของที่เข้าใจหรือ overperformance ไม่ได้ที่จะตรวจสอบทั้งหมดเพื่อเริ่มต้นประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์ทางไกลก็สามารถทำหน้าที่เป็นเครื่องหมายสำหรับบางประเทศที่จะจัดหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงของการประกอบอาชีพ, สินค้าและบริการ ความไม่เท่าเทียมกันในวันนี้อาจได้รับการขับเคลื่อนโดยไม่ว่าประวัติศาสตร์ไกลออกไปแต่เพียงโดยเส้นทางสมดุลโลกที่เป็นไปตามเงื่อนไขเริ่มต้นในบรรดา ถ้าทุกสินค้าที่มีความจำเป็นจะต้องมีการผลิตกล้วย manufactureres น้ำตาลเกษตรกรผู้ปลูกกาแฟและenclaves ที่มีเทคโนโลยีสูง แต่มีไม่สามารถจะน้อยเกินไปหรือมากเกินไปใด ๆ ของพวกเขา. ว่า "อำนาจทางการเมืองที่ไม่มีประสิทธิภาพ" ข้อโต้แย้งที่ใช้ในมาตรา 3.5 สามารถ นอกจากนี้ยังได้รับการปลูกถ่ายการปฏิสัมพันธ์ระหว่างประเทศ มันอาจจะดีที่ว่าส่วนใหญ่ของการมีปฏิสัมพันธ์ดังกล่าว - คุ้มครองสิทธิในทรัพย์สินต่างประเทศมีข้อ จำกัด ในการถ่ายโอนเทคโนโลยีหรืออุปสรรคต่อการค้า- ใช้เพื่อยับยั้งการเข้ามาของประเทศกำลังพัฒนาไปยังระดับที่เล่นในสิ่งที่พวกเขาประสบความสำเร็จสามารถแข่งขันกับพวกเขาเพื่อนร่วมชาติในประเทศที่พัฒนา มันแน่นอนจะไร้เดียงสาที่จะมองข้ามมุมมองนี้โดยสิ้นเชิง. มองที่วิธีนี้วิธีนี้มุมมองของเราของประวัติศาสตร์เหมาะกับในดีกับการอภิปรายทั้งในกระแสโลกาภิวัตน์ หนึ่งอาจดูด้านใดด้านหนึ่งของการอภิปรายเป็นเน้นการบรรจบกันนี้คุณลักษณะของโลกาภิวัตน์: การจ้างสถานประกอบการของการผลิตระหว่างประเทศมาตรฐานการถ่ายโอนเทคโนโลยีความรับผิดชอบทางการเมืองนโยบายเศรษฐกิจมหภาคความรับผิดชอบ. ทั้งหมดอาจจะเรียกว่าเป็น footsoldiers ในการให้บริการของการบรรจบกันในด้านอื่นๆ ของ Battlelines ที่มีฝ่ายตรงข้ามที่น่ากลัวอย่างเท่าเทียมกัน เล่นเบ้สนามเท่านั้นที่สามารถให้ทิปจึงไปโต้แย้ง การคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาเป็นเพียงวิธีการรักษาหรือการขยับขยายช่องว่างที่มีอยู่ในความรู้ การถ่ายโอนเทคโนโลยีไม่เหมาะสมเพราะผสมป้อนข้อมูลที่ไม่ถูกต้อง Nonconvexities และเพิ่มผลตอบแทนที่เป็นถิ่น. เป้าหมายของฉันที่นี่ไม่ได้ที่จะใช้ในด้านการอภิปรายนี้ (แต่เหมือนคนฉันจะมีความเห็น) แต่ที่จะชี้แจงได้จากเป็น "มุมมอง nonconvergence" ที่ได้รับเพื่อให้ห่างไกลมากขึ้นให้ความสนใจในการปิดเศรษฐกิจ มีขนานที่แข็งแกร่งระหว่างโลกาภิวัตน์(และผู้ที่พึงพอใจหรือไม่พอใจกับมันเพื่อขอยืมวลีโจเซฟสติกลิตซ์จาก(2002)) และคำถามของการบรรจบกันและความแตกต่างในประเทศเศรษฐกิจปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อ้างอิง

3.6 และสถาบันโลกโต้ตอบในส่วนอื่นๆ เราสามารถใช้ทฤษฎีการเลือกอาชีพและถาวร
ความไม่เสมอภาคต่อเศรษฐกิจโลกแบบอิงตลาด ( ไม่แน่นอน ) การรักษาแต่ละประเทศเป็น
ตัวแทนทางเศรษฐกิจ เรียกคืนสมมติฐานหลักเช่นการตีความให้เหมาะสม :
ที่ประเทศต้องเผชิญกับข้อจำกัดที่กำหนดศูนย์กระจายเต็ม ด้วยข้อจำกัดในสถานที่
เหล่านี้ จะมีความเหลื่อมล้ำในการกระจายรายได้ถาวรโลก
กับประเทศใน " อาชีพที่สอดคล้องกับโครงสร้างพื้นฐานของ niches "

ให้เลือก เรื่องบทบาทของต้นกำเนิดของสถาบัน แล้วโดยเฉพาะสถาบันประวัติศาสตร์
อาจจะเหมาะกับเฉพาะชุดย่อยของอาชีพขับรถประเทศในคำถาม
เป็นสล็อตสิ้นสุดในเศรษฐกิจโลก จากจุดนั้นที่ติดตา
ข้ามประเทศอสมการที่สร้างขึ้นโดยทฤษฎีการตลาดที่ใช้จะยังคงเชื่อมโยง
ที่ผ่านมาสถาบันเพื่อการเจริญเติบโตต่อไป ในสั้น ความแตกต่างของสถาบันครั้งแรกอาจ
มีความสัมพันธ์กับการปฏิบัติตามมา