We stop running just for the fun of

We stop running just for the fun of it. We stop letting out the shouts and belly laughs. We stop looking at the treetops and start walking the city sidewalks staring at the pavement. We begin, somewhere along the line, to "keep a stiff upper lip," to put "starch" in our spines, to speak softly and when spoken to. Our behavior becomes "acceptable" and, in the process, we are cut off bit by bit from ourselves and therefore from each other. If my impulses can't get through to me, how can i possibly share them with you? As we lose touch with our bodies our heads take over and begin to monitor our actions, to restrict our responses until the simple interaction of children becomes an elaborate and inaccurate communication system between brain A and brain B
Jules Feiffer pictures one of these disconnected, clever heads Floating around complaining about its headless, funny looking, malfunctioning body. “it’s lucky,” Feiffer’s head says, “that I need my body to carry my head around …
Otherwise…. Out it would go.”
Too drastic.
We can fit our head back onto our bodies. We can rediscover the links between the head bone and the toe bones. We can regain the freedom to spread our arms out wide; to run and shout without feeling awkward or embarrassed. We can learn to fall down, jump up, and bend over without breaking. We can unlock the sounds of our sadness and our joy. We can tune in to the beat of our pulse and stamp our feet to our inborn sense of rhythm. We can explore the sounds and the gestures of our feelings and our dreams. We can reclaim our bodies and our voices; free them to rediscover our inherent sense of balance and design; and use them to show each other who we are and what we hope to be.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราหยุดทำงานเพื่อความสนุกสนานของมัน เราหยุดให้การตะโกนและท้องหัวเราะ เราหยุดมองทรีท็อปส์ และเริ่มเดินแยะเมืองจ้องช่วง เราเริ่ม บางแห่งตามแนว "ให้ lip บนแข็ง, " วาง "แป้ง" ใน spines ของเรา พูดเบา และเมื่อพูดไป ลักษณะการทำงานของเราจะ "ยอมรับ" และ เราจะตัดบิตโดยบิตจากตนเองและจากกัน ถ้าแรงกระตุ้นของฉันไม่ผ่านกับฉัน วิธีสามารถฉันอาจแบ่งปันให้กับคุณหรือไม่ เราสูญเสียสัมผัสกับร่างกายของเราใช้เวลามากกว่าหัวของเรา และเริ่มต้นการตรวจสอบการกระทำของเรา การจำกัดการตอบสนองของเราจนนำ โต้ตอบเด็กกลายเป็น ระบบการสื่อสารอย่างประณีต และไม่ถูกต้องระหว่างสมอง A และสมอง B
ชูลส์ Feiffer ภาพหนึ่งหัวต่อ ฉลาดเหล่านี้ลอยรอบบ่นเกี่ยวกับการถอดหัวปอก ตลกมอง ทำงานผิดปกติของร่างกาย หัวของ Feiffer กล่าวว่า "มันเป็น , " ว่า ต้องร่างกายของฉันมีหัวของฉันรอบ...
จงระวัง... ออกมันจะไป"
เกินรุนแรง.
เราสามารถพอดีกับหัวของเราไปบนร่างกายของเราได้ เราสามารถเหน็ดการเชื่อมโยงระหว่างหัวกระดูกและกระดูกเท้า เราสามารถให้อิสระในการแพร่กระจายอาวุธของเราออกทั้ง การเรียกใช้ และตะโกนไม่รู้สึกตกใจ หรืออาย เราสามารถเรียนรู้ การล้มลง กระโดดขึ้น ค้อม โดยแบ่ง เราสามารถปลดปล่อยเสียงของความโศกเศร้าของเราและความสุขของเรา เราสามารถปรับการเต้นของชีพจรของเรา และประทับเท้าของเรากับความรู้สึกของเรา inborn ของจังหวะ เราสามารถสำรวจเสียงและท่าทางของความรู้สึกของเราและความฝันของเรา เราสามารถเรียกคืนร่างกายของเราและของเราเสียง ฟรีให้เหน็ดความรู้สึกของเราโดยธรรมชาติของความสมดุลและการออกแบบ และใช้ในการแสดงอื่น ๆ ที่เราเป็นและสิ่งที่เราหวังว่าจะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราหยุดทำงานเพียงเพื่อความสนุกสนานของมัน เราจะหยุดให้ออกมาตะโกนและหัวเราะท้อง เราหยุดมองไปที่ยอดไม้และเริ่มเดินทางเท้าเมืองที่จ้องมองที่ทางเท้า เราจะเริ่มต้นที่ไหนสักแห่งตามแนวที่จะ "ให้ริมฝีปากบนแข็ง" ที่จะนำ "แป้ง" ในกระดูกสันหลังของเราที่จะพูดเบา ๆ และเมื่อพูดคุยกับ พฤติกรรมของเรากลายเป็น "ยอมรับ" และในการที่เราถูกตัดออกทีละนิดจากตัวเองและดังนั้นจึงออกจากกัน ถ้าแรงกระตุ้นของฉันไม่สามารถได้รับผ่านทางให้ฉันว่าฉันสามารถจะแบ่งปันให้กับคุณได้อย่างไร ในขณะที่เราสูญเสียสัมผัสกับร่างกายของเราหัวของเราใช้เวลามากกว่าและเริ่มที่จะตรวจสอบการทำงานของเราในการ จำกัด การตอบสนองของเราจนกว่าปฏิสัมพันธ์เรียบง่ายของเด็กจะกลายเป็นระบบการสื่อสารที่ซับซ้อนและไม่ถูกต้องระหว่างสมองและสมอง B
จูลส์ Feiffer ภาพหนึ่งของเหล่านี้ตัดการเชื่อมต่อฉลาด หัวลอยรอบบ่นเกี่ยวกับหัวของมันตลกมองร่างกายทำงานผิดปกติ "มันเป็นเรื่องโชคดีที่" หัว Feiffer กล่าว "ที่ฉันต้องการร่างกายของฉันที่จะดำเนินการหัวของฉันรอบ ...
มิฉะนั้น ... ออกมามันจะไป ".
รุนแรงเกินไป
เราสามารถใส่หัวของเรากลับเข้าสู่ร่างกายของเรา เราสามารถค้นพบความเชื่อมโยงระหว่างหัวกระดูกและกระดูกนิ้วเท้า เราสามารถฟื้นเสรีภาพในการแพร่กระจายอาวุธของเราออกกว้าง ในการทำงานและตะโกนโดยไม่รู้สึกอึดอัดหรืออาย เราสามารถเรียนรู้ที่จะล้มลงกระโดดขึ้นและโค้งกว่าโดยไม่ทำลาย เราสามารถปลดล็อคเสียงของความโศกเศร้าและความสุขของเรา เราสามารถปรับแต่งในจังหวะของการเต้นของชีพจรของเราและประทับตราเท้าของเรากับความรู้สึกของเรา แต่กำเนิดของจังหวะ เราสามารถสำรวจเสียงและท่าทางของความรู้สึกและความฝันของเรา เราสามารถเรียกคืนร่างกายและเสียงของเราของเรา ฟรีพวกเขาจะค้นพบความรู้สึกโดยธรรมชาติของเราของความสมดุลและการออกแบบ และใช้พวกเขาที่จะแสดงให้คนอื่น ๆ ว่าเราเป็นใครและสิ่งที่เราหวังว่าจะเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราหยุดวิ่งแค่เพื่อความสนุก เราหยุดปล่อยออกมาตะโกน ท้องหัวเราะ เราหยุดมองยอดไม้ และเริ่มเดินเมือง ทางเท้า จ้องไปที่พื้น เราจะเริ่มที่ไหน แถวไหน เพื่อให้แข็งบนริมฝีปาก " ใส่ " แป้ง " เงี่ยงของเราพูดเบา ๆและเมื่อพูดด้วย พฤติกรรมของเราจะกลายเป็น " ยอมรับ " และ ในกระบวนการเราตัดบิตโดยบิตจากตัวเองและดังนั้นจากแต่ละอื่น ๆ ถ้าแรงกระตุ้นของฉันไม่สามารถได้รับผ่านทางฉัน ฉันสามารถจะแบ่งปันให้กับคุณ เราสูญเสียการติดต่อกับร่างกายของเราหัวของเราไป และเริ่มที่จะตรวจสอบการกระทำของเราเพื่อ จำกัด การตอบสนองของเราจนถึงปฏิสัมพันธ์ง่ายเด็กจะกลายเป็นซับซ้อนและระบบการสื่อสารที่ไม่ถูกต้องระหว่างสมองและสมอง
Bจูลส์ ไฟเฟอร์ภาพหนึ่งของเหล่านี้ถูกตัดขาด ฉลาดหัวที่ลอยรอบ ๆบ่นเรื่องของมันหัวขาด ตลก มองปัญหาร่างกาย " โชคดี " หัว ไฟเฟอร์กล่าวว่า " ฉันต้องการร่างกายของฉันที่จะถือหัวของฉันรอบ . . . . . . .
ไม่งั้น . . . . . . . ออกมันจะไป "

ก็รุนแรง เราสามารถใส่หัวของเรากลับเข้าสู่ร่างกายของเรา เราสามารถค้นพบการเชื่อมโยงระหว่างหัวกระดูกและกระดูกนิ้วเท้าเราสามารถฟื้นเสรีภาพที่จะแพร่กระจายแขนออกกว้าง วิ่งไปและตะโกนโดยไม่รู้สึกอึดอัดหรือลำบากใจ เราสามารถเรียนรู้ที่จะล้มลง , กระโดดขึ้น และโค้งกว่า โดยไม่แตก เราสามารถปลดล็อคเสียงแห่งความเศร้าของเราและความสุขของเรา เราสามารถปรับแต่งในการเต้นของชีพจรของเราและประทับเท้าของเรากับความรู้สึกของเราที่มีมาแต่กำเนิดของจังหวะ เราสามารถสำรวจเสียงและท่าทางของความรู้สึกและฝันของเราเราสามารถเรียกคืนร่างกายและเสียงของเรา ฟรี พวกเขาค้นพบความรู้สึกที่แท้จริงของความสมดุลและการออกแบบของเรา และใช้พวกเขาเพื่อให้แต่ละอื่น ๆเราเป็นใครและสิ่งที่เราอยากจะเป็น