Weep Not, Child Summary and Analysi

Weep Not, Child Summary and Analysis of Chapters 1-3

Buy Study Guide
Summary

Chapter 1
The story begins in the Gikuyu village of Mahua, in Kenya.


Nyokabi is a beautiful woman, though she has been aged prematurely by a life of poverty and hardship. She offers her son, Njoroge, a chance to go to school – something the family has never been able to afford for his older siblings. He is delighted, even after she warns him that he will not be able to afford lunch there, and that he must attend every day. He rushes to tell his half-brother Kamau the good news.

Kamau, who is working as an apprentice carpenter, is happy to learn Njoroge's news. Although they are nearly the same age, Kamau cannot attend school because of his apprenticeship. The boys discuss their bright futures. Both hope that their training will make them as rich as either Jacobo, a wealthy and educated local villager, or Mr. Howlands, an English man who had lived among the community for a long time. Though both figures are the subject of local controversy - Mr. Howlands for his race and significant land ownership, and Jacobo for the compromises he makes to please Mr. Howlands - they are both admired because of their wealth. As we learn later, Njoroge and his family also live on land rented from Jacobo.

The narrator then speaks about the local community and landscape. He describes the black, paved road that passes through Mahua, heading far into the distance. It was built by Italian prisoners during World War II, and offers an alternative to the less-defined paths through the forest that natives would otherwise take when traversing the area.

The narrator then muses on the insularity of village life, and how difficult it is to understand white people. He tells of what the locals do for entertainment. When the men of Mahua get bored, they travel to the nearby town of Kipanga, where they shop and loiter. Kipanga is bigger and more diverse than Mahua – it has a large population of Indian traders, who maintain a fraught relationship with the native Gikuyu. One of the most popular figures in town is the barber, who tells stories about his time fighting in the war; in particular, he likes to tell about sleeping with white prostitutes in Jerusalem.

The narrator shifts back to the current day, on which the barber is speaking about the prostitutes. When he finishes his story, Ngotho - husband to Nyokabi, and father to Njoroge and Kamau - sets off for home. We learn that Nyokabi is Ngotho's second wife; his first is named Njeri. A man's first wife is favored in Gikuyu custom, but despite some occasional problems over jealousy, Ngotho’s wives and children get along well. As he walks home, he reflects on his own experiences serving in World War I, and those of his sons, Boro and Mwangi, who fought in World War II. When he arrives home, Ngotho learns that Njoroge will soon start school, and he feels proud that his son will be educated like the daughter of Jacobo.

Chapter 2

On Monday, Njoroge’s friend (and Jacobo's daughter) Mwihaki walks with him to his first day of school. Njoroge has admired her ever since he saw her being bullied by herd-boys many years before. She has been attending school for a while.

When they arrive, the other boys shock Njoroge with their shouting and lewd jokes. They make fun of him, calling him a Njuka, or newcomer. They try to force him carry their bags, but Mwihaki saves him by claiming that Njoroge is her Njuka, and so only she can order him around.

Time passes. At first, Njoroge has a hard time adjusting to school life. He likes his teacher, but becomes afraid of her after she beats another student. Because he always returns straight home after school for fear of angering his mother, he does not make many friends. One day, Mwihaki walks home with him and they dawdle, chatting and throwing stones. When her son does not return immediately, Nyokabi sets out in search of him, and is upset to find him playing with a girl from a higher social class.

One day after school, Njoroge begs his mother to tell him stories. Earlier that day, his teacher had asked him to tell the class a story, but he, in his nervousness, forgot all the stories he knows. Nyokabi agrees to honor his request after she finishes her chores.

Njoroge heads out to play, after taking off his school clothes. He passes Jacobo’s large house, and recalls an instance in which Jacobo’s wife, Juliana, hosted a party for all the children of parents who worked for the family. At the party, Njoroge giggled during Grace, and Juliana lectured the children about manners.

Njoroge sees Mwihaki walking in his direction, and he hides, ashamed that she might see him wearing only his old calico loincloth. He instead meets up with Kamau, who complains that his employer, the carpenter Nganga, does not let him do enough hands-on work at his apprenticeship. Instead, Nganga only assigns Kamau menial tasks. Njoroge sympathizes with his brother’s complaints, and invites him over for storytelling at Nyokabi’s hut that evening.

That night, something unusual happens: Ngotho tells stories, instead of Nyokabi. He is known as an excellent storyteller. First, Ngotho recounts the traditional Gikuyu creation story, in which the Creator, Murungu, placed a man and a woman under his sacred tree. Next, he tells about how white men came to Kenya, forced him and others to fight in World War I, and then stole their land. (Ngotho's land now belongs to the wealthy Englishman Mr. Howlands.) According to Ngotho, a seer named Mugo wa Kibiro had prophesied all of this tragedy before the British even set foot in Kenya. She had also promised that the white men would eventually leave, a promise that gives many like Ngotho hope for the future.

The story enrages Boro, Ngotho’s eldest son and a veteran of World War II. He has been troubled ever since losing his brother in the war, believing that his and his people's suffering seems to have no purpose. He demands to know why his father continues working for the man who took his land (Mr. Howlands), and then storms out before Ngotho can answer.

Chapter 3
Ngotho walks to work the next day, brooding over Boro's accusations, and reflecting on how the boy has changed since the war. As he walks through town, he remembers the various odd jobs he had held in his youth. When he arrives at the shamba, or tea plantation, the narrative shifts to Mr. Howlands’s point of view.

After fighting in World War I, Mr. Howlands grew disillusioned and decided to become a farmer in Africa, hoping to find inner peace there. He is completely dedicated to his work, and he admires Ngotho and his special connection with the land. Mr. Howlands brought his wife Suzanne – or Memsahib, as most of the characters call her – to Kenya, but he is oblivious to the fact that she hates it there. The Howlands have three children. Their eldest son, Peter, was killed in World War II, and their daughter became a missionary. Their youngest, Stephen, still lives with them.

As Mr. Howlands and Ngotho walk through the plantation together, Mr. Howlands confides in his employee about Peter’s death, and about his doubts that Stephen can manage the plantation after he dies. Ngotho wonders to himself when the Howlands family will leave Kenya, and thinks that “Mr. Howlands should not complain [about Peter’s death]. It had been his war” (33).

Analysis

Weep Not, Child was the first of Ngugi wa’ Thiongo’s novels to be published, and it is an excellent introduction to the author’s unique narrative style. One of the most striking features of Ngugi’s technique is his emphasis on free indirect narration, in which the narrator adopts the voice of the characters, without putting what they say in direct quotes. For example, Ngugi writes, “Ngotho did not beat his wives much. On the contrary, his home was well known for being a place of peace. All the same, one had to be careful” (10). In this passage, the narrator is not endorsing wife-beating; he is merely expressing what Ngotho is thinking.

Free indirect style is an effective choice for a novel like Weep Not, Child because it allows the narrator to quickly shift between different characters’ points of view. In the first three chapters, we hear the thoughts of a wide variety of characters, including Ngotho, Boro, and Mr. Howlands – not to mention the protagonists, Njoroge and Kamau. As the novel ultimately aims to explore an entire civilization, and not simply a few characters, the style allows Ngugi to conduct implicit arguments between different perspectives on the future of Kenya.

Another characteristic of Ngugi’s style is a freewheeling narrative technique, in which events do not always have a causal relationship. Instead of telling a linear story, Ngugi’s plot circles around characters, frequently pausing to offer historical context or background on the lives of secondary characters. For example, the interlude about Ngotho’s job history in Chapter 3 ostensibly has little to do with Njoroge and Kamau’s lives, but hearing about Ngotho's hardscrabble youth enhances the sense that the British colonists have exploited the people of Mahau – one of the novel’s most important themes. Further, it suggests the way that the past informs the present. Another example of this is the narrator's reflections upon the road that passes through Mahua. Again, this style reinforces Ngugi's intention as trying to understand the conflict within a society, and not simply the way one or a few characters react to that conflict.

Ngugi’s strong sense of political awareness is another notable quality in the novel’s first three chapters. Sometimes, this political perspective appears in expository passages – for example, the aforementioned passage about the road, or Ngotho’s version of the Gikuyu creation story. However, it also manifests through the more mundane interactions between the characters. When any character talks to or thinks about Boro, Ngugi makes

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร้องไม่ เด็กสรุปและวิเคราะห์ของบทที่ 1-3ซื้อคู่มือศึกษาสรุปบทที่ 1เรื่องเริ่ม Gikuyu หมู่บ้านของ Mahua ในประเทศเคนยาNyokabi เป็นผู้หญิงสวย ว่าเธอมีแล้วอายุก่อนกำหนด โดยชีวิตความยากจนและความยากลำบาก เธอมีลูกชาย Njoroge มีโอกาสไปโรงเรียนสิ่งที่ครอบครัวไม่เคยต้องจ่ายสำหรับพี่เขา เขามีความยินดี แม้หลังจากที่เธอเตือนเขาว่า เขาจะไม่สามารถซื้อได้มีอาหารกลางวัน และว่า เขาต้องเข้าทุกวัน เขาวิ่งไปบอกข่าวดีของเขา half-brother KamauKamau ที่ทำงานเป็นช่างไม้เป็นเด็กฝึกงาน มีความสุขในการเรียนรู้ข่าวสารของ Njoroge แม้ว่าจะเกือบเหมือนกันอายุ Kamau ไม่สามารถเข้าเรียนในโรงเรียนเนื่องจากการฝึกงานของเขา เด็กชายพูดคุยของพวกเขาในอนาคตสดใส ทั้งสองหวังว่า การอบรมให้เป็นรวยเป็น Jacobo มั่งคั่ง และศึกษาชาว หรือนาย Howlands เป็นคนอังกฤษที่มีอยู่ในชุมชนเป็นเวลานาน แม้ว่าทั้งตัวเลขเป็นเรื่องของการถกเถียงภายใน - นาย Howlands สำหรับการแข่งขันของเขา และที่สำคัญที่ดินเป็นเจ้าของ และ Jacobo รับทำกรุณานาย Howlands - พวกเขามีทั้งชื่นชมเนื่องจากสมบัติ เราเรียนรู้ในภายหลัง Njoroge และครอบครัวยังอาศัยอยู่บนที่ดินที่เช่าจาก JacoboThe narrator then speaks about the local community and landscape. He describes the black, paved road that passes through Mahua, heading far into the distance. It was built by Italian prisoners during World War II, and offers an alternative to the less-defined paths through the forest that natives would otherwise take when traversing the area.The narrator then muses on the insularity of village life, and how difficult it is to understand white people. He tells of what the locals do for entertainment. When the men of Mahua get bored, they travel to the nearby town of Kipanga, where they shop and loiter. Kipanga is bigger and more diverse than Mahua – it has a large population of Indian traders, who maintain a fraught relationship with the native Gikuyu. One of the most popular figures in town is the barber, who tells stories about his time fighting in the war; in particular, he likes to tell about sleeping with white prostitutes in Jerusalem.The narrator shifts back to the current day, on which the barber is speaking about the prostitutes. When he finishes his story, Ngotho - husband to Nyokabi, and father to Njoroge and Kamau - sets off for home. We learn that Nyokabi is Ngotho's second wife; his first is named Njeri. A man's first wife is favored in Gikuyu custom, but despite some occasional problems over jealousy, Ngotho’s wives and children get along well. As he walks home, he reflects on his own experiences serving in World War I, and those of his sons, Boro and Mwangi, who fought in World War II. When he arrives home, Ngotho learns that Njoroge will soon start school, and he feels proud that his son will be educated like the daughter of Jacobo.Chapter 2On Monday, Njoroge’s friend (and Jacobo's daughter) Mwihaki walks with him to his first day of school. Njoroge has admired her ever since he saw her being bullied by herd-boys many years before. She has been attending school for a while.When they arrive, the other boys shock Njoroge with their shouting and lewd jokes. They make fun of him, calling him a Njuka, or newcomer. They try to force him carry their bags, but Mwihaki saves him by claiming that Njoroge is her Njuka, and so only she can order him around.Time passes. At first, Njoroge has a hard time adjusting to school life. He likes his teacher, but becomes afraid of her after she beats another student. Because he always returns straight home after school for fear of angering his mother, he does not make many friends. One day, Mwihaki walks home with him and they dawdle, chatting and throwing stones. When her son does not return immediately, Nyokabi sets out in search of him, and is upset to find him playing with a girl from a higher social class.One day after school, Njoroge begs his mother to tell him stories. Earlier that day, his teacher had asked him to tell the class a story, but he, in his nervousness, forgot all the stories he knows. Nyokabi agrees to honor his request after she finishes her chores.Njoroge heads out to play, after taking off his school clothes. He passes Jacobo’s large house, and recalls an instance in which Jacobo’s wife, Juliana, hosted a party for all the children of parents who worked for the family. At the party, Njoroge giggled during Grace, and Juliana lectured the children about manners.Njoroge sees Mwihaki walking in his direction, and he hides, ashamed that she might see him wearing only his old calico loincloth. He instead meets up with Kamau, who complains that his employer, the carpenter Nganga, does not let him do enough hands-on work at his apprenticeship. Instead, Nganga only assigns Kamau menial tasks. Njoroge sympathizes with his brother’s complaints, and invites him over for storytelling at Nyokabi’s hut that evening.That night, something unusual happens: Ngotho tells stories, instead of Nyokabi. He is known as an excellent storyteller. First, Ngotho recounts the traditional Gikuyu creation story, in which the Creator, Murungu, placed a man and a woman under his sacred tree. Next, he tells about how white men came to Kenya, forced him and others to fight in World War I, and then stole their land. (Ngotho's land now belongs to the wealthy Englishman Mr. Howlands.) According to Ngotho, a seer named Mugo wa Kibiro had prophesied all of this tragedy before the British even set foot in Kenya. She had also promised that the white men would eventually leave, a promise that gives many like Ngotho hope for the future.The story enrages Boro, Ngotho’s eldest son and a veteran of World War II. He has been troubled ever since losing his brother in the war, believing that his and his people's suffering seems to have no purpose. He demands to know why his father continues working for the man who took his land (Mr. Howlands), and then storms out before Ngotho can answer.Chapter 3Ngotho walks to work the next day, brooding over Boro's accusations, and reflecting on how the boy has changed since the war. As he walks through town, he remembers the various odd jobs he had held in his youth. When he arrives at the shamba, or tea plantation, the narrative shifts to Mr. Howlands’s point of view.After fighting in World War I, Mr. Howlands grew disillusioned and decided to become a farmer in Africa, hoping to find inner peace there. He is completely dedicated to his work, and he admires Ngotho and his special connection with the land. Mr. Howlands brought his wife Suzanne – or Memsahib, as most of the characters call her – to Kenya, but he is oblivious to the fact that she hates it there. The Howlands have three children. Their eldest son, Peter, was killed in World War II, and their daughter became a missionary. Their youngest, Stephen, still lives with them.
As Mr. Howlands and Ngotho walk through the plantation together, Mr. Howlands confides in his employee about Peter’s death, and about his doubts that Stephen can manage the plantation after he dies. Ngotho wonders to himself when the Howlands family will leave Kenya, and thinks that “Mr. Howlands should not complain [about Peter’s death]. It had been his war” (33).

Analysis

Weep Not, Child was the first of Ngugi wa’ Thiongo’s novels to be published, and it is an excellent introduction to the author’s unique narrative style. One of the most striking features of Ngugi’s technique is his emphasis on free indirect narration, in which the narrator adopts the voice of the characters, without putting what they say in direct quotes. For example, Ngugi writes, “Ngotho did not beat his wives much. On the contrary, his home was well known for being a place of peace. All the same, one had to be careful” (10). In this passage, the narrator is not endorsing wife-beating; he is merely expressing what Ngotho is thinking.

Free indirect style is an effective choice for a novel like Weep Not, Child because it allows the narrator to quickly shift between different characters’ points of view. In the first three chapters, we hear the thoughts of a wide variety of characters, including Ngotho, Boro, and Mr. Howlands – not to mention the protagonists, Njoroge and Kamau. As the novel ultimately aims to explore an entire civilization, and not simply a few characters, the style allows Ngugi to conduct implicit arguments between different perspectives on the future of Kenya.

Another characteristic of Ngugi’s style is a freewheeling narrative technique, in which events do not always have a causal relationship. Instead of telling a linear story, Ngugi’s plot circles around characters, frequently pausing to offer historical context or background on the lives of secondary characters. For example, the interlude about Ngotho’s job history in Chapter 3 ostensibly has little to do with Njoroge and Kamau’s lives, but hearing about Ngotho's hardscrabble youth enhances the sense that the British colonists have exploited the people of Mahau – one of the novel’s most important themes. Further, it suggests the way that the past informs the present. Another example of this is the narrator's reflections upon the road that passes through Mahua. Again, this style reinforces Ngugi's intention as trying to understand the conflict within a society, and not simply the way one or a few characters react to that conflict.

Ngugi’s strong sense of political awareness is another notable quality in the novel’s first three chapters. Sometimes, this political perspective appears in expository passages – for example, the aforementioned passage about the road, or Ngotho’s version of the Gikuyu creation story. However, it also manifests through the more mundane interactions between the characters. When any character talks to or thinks about Boro, Ngugi makes

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร้องไห้ไม่สรุปเด็กและการวิเคราะห์บทที่ 1-3 ซื้อคู่มือการศึกษาข้อมูลอย่างบทที่ 1 เรื่องที่จะเริ่มขึ้นในหมู่บ้านของ Gikuyu Mahua ในเคนยา. Nyokabi เป็นผู้หญิงที่สวย แต่เธอได้รับการอายุก่อนกำหนดชีวิตของความยากจนและความยากลำบาก . เธอมีลูกชายของเธอ Njoroge มีโอกาสที่จะไปโรงเรียน - บางสิ่งบางอย่างในครอบครัวไม่เคยมีความสามารถที่จะจ่ายสำหรับพี่ของเขา เขามีความยินดีที่แม้หลังจากที่เธอเตือนเขาว่าเขาจะไม่สามารถที่จะจ่ายมีอาหารกลางวันและบอกว่าเขาจะต้องเข้าร่วมทุกวัน เขารีบวิ่งไปบอกพี่ชายของเขา Kamau ข่าวดี. Kamau ที่ทำงานเป็นช่างไม้ฝึกงานมีความสุขในการเรียนรู้ของข่าว Njoroge แม้ว่าพวกเขาจะอายุเกือบเดียวกัน Kamau ไม่สามารถเข้าเรียนในโรงเรียนเพราะการฝึกงาน เด็กชายหารือเกี่ยวกับฟิวเจอร์สที่สดใสของพวกเขา ทั้งสองหวังว่าการฝึกอบรมของพวกเขาจะทำให้พวกเขาเป็นที่อุดมไปด้วยเป็นทั้ง Jacobo, ร่ำรวยและการศึกษาของชาวบ้านในท้องถิ่นหรือนาย Howlands, คนอังกฤษที่อาศัยอยู่ในหมู่ชุมชนมาเป็นเวลานาน แม้ว่าตัวเลขทั้งสองเป็นเรื่องของความขัดแย้งในท้องถิ่น - นาย Howlands สำหรับการแข่งขันและการถือครองที่ดินอย่างมีนัยสำคัญของเขาและ Jacobo สำหรับการประนีประนอมเขาทำให้เพื่อโปรดนาย Howlands - พวกเขามีทั้งที่ชื่นชมเพราะทรัพย์สินของพวกเขา ในฐานะที่เราได้เรียนรู้ในภายหลัง Njoroge และครอบครัวของเขายังมีชีวิตอยู่บนที่ดินที่เช่าจาก Jacobo. บรรยายแล้วพูดเกี่ยวกับชุมชนท้องถิ่นและภูมิทัศน์ เขาอธิบายสีดำถนนลาดยางที่ผ่าน Mahua มุ่งหน้าไปไกลในระยะทาง มันถูกสร้างขึ้นโดยนักโทษอิตาลีในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองและมีทางเลือกในการเส้นทางที่น้อยกว่าที่กำหนดไว้ผ่านป่าที่ชาวบ้านอาจจะใช้เมื่อภายในพื้นที่. บรรยายแล้วแรงบันดาลใจในความโดดเดี่ยวของชีวิตหมู่บ้านและวิธีการที่ยากก็คือ ที่จะเข้าใจคนผิวขาว เขาบอกว่าสิ่งที่ชาวบ้านทำเพื่อความบันเทิง เมื่อคน Mahua ได้รับเบื่อที่พวกเขาเดินทางไปยังเมืองใกล้เคียงของ Kipanga ที่พวกเขาซื้อสินค้าและเดินเตร่ Kipanga มีขนาดใหญ่และมีความหลากหลายมากกว่า Mahua - มันมีประชากรขนาดใหญ่ของผู้ค้าอินเดียที่รักษาความสัมพันธ์ที่เต็มไปด้วย Gikuyu พื้นเมือง หนึ่งในตัวเลขที่นิยมมากที่สุดในเมืองตัดผมที่บอกเรื่องราวเกี่ยวกับเวลาที่เขาต่อสู้ในสงคราม; โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาชอบที่จะบอกเกี่ยวกับนอนกับโสเภณีสีขาวในกรุงเยรูซาเล็ม. บรรยายกะกลับไปยังวันที่ปัจจุบันซึ่งตัดผมพูดเกี่ยวกับโสเภณี เมื่อเขาเสร็จสิ้นเรื่องราวของเขา Ngotho - สามี Nyokabi และพ่อ Njoroge และ Kamau - ชุดออกสำหรับบ้าน เราได้เรียนรู้ว่า Nyokabi เป็นภรรยาคนที่สองของ Ngotho; ครั้งแรกของเขาเป็นชื่อ Njeri ภรรยาคนแรกของมนุษย์ที่เป็นที่ชื่นชอบใน Gikuyu กำหนดเอง แต่แม้จะมีปัญหาในบางครั้งบางกว่าความหึงหวงภรรยา Ngotho และเด็กได้ดี ในขณะที่เขาเดินบ้านเขาสะท้อนให้เห็นถึงประสบการณ์ของตัวเองให้บริการในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและบรรดาลูกชายของเขาโบโรและ Mwangi ที่ต่อสู้ในสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อเขามาถึงบ้าน Ngotho รู้ว่า Njoroge เร็ว ๆ นี้จะเริ่มต้นการโรงเรียนและเขารู้สึกภาคภูมิใจที่ลูกชายของเขาจะได้รับการศึกษาเช่นเดียวกับลูกสาวของ Jacobo. บทที่ 2 ในวันจันทร์ที่เพื่อน Njoroge (และลูกสาวของ Jacobo) Mwihaki เดินกับเขาไปในวันแรกของเขา ของโรงเรียน njoroge ได้ชื่นชมเธอนับตั้งแต่เขาเห็นเธอถูกรังแกโดยชายฝูงหลายปีก่อน เธอได้รับการเข้าเรียนในโรงเรียนในขณะที่. เมื่อพวกเขามาถึงเด็กคนอื่น ๆ ช็อต Njoroge โห่ร้องและเรื่องตลกลามกของพวกเขา พวกเขาทำให้ความสนุกของเขาเรียกเขาว่า Njuka หรือใหม่ พวกเขาพยายามที่จะบังคับให้เขาถือถุงของพวกเขา แต่ Mwihaki ช่วยเขาโดยอ้างว่าเป็น Njoroge Njuka ของเธอและเธอเท่านั้นดังนั้นสามารถสั่งซื้อเขาไปรอบ ๆ . เวลาผ่านไป ตอนแรก Njoroge มีช่วงเวลาที่ยากที่จะปรับชีวิตในโรงเรียน เขาชอบที่ครูของเขา แต่กลายเป็นความกลัวของเธอหลังจากที่เธอเต้นนักเรียนคนอื่น เพราะเขามักจะกลับบ้านตรงหลังเลิกเรียนเพราะกลัวขุ่นเคืองแม่ของเขาเขาไม่ได้ทำให้เพื่อนหลายคน วันหนึ่ง Mwihaki เดินกลับบ้านกับเขาและพวกเขาอืดอาด, แชทและการขว้างปาก้อนหิน เมื่อลูกชายของเธอไม่ได้กลับทันที Nyokabi ชุดออกในการค้นหาของเขาและไม่พอใจไปหาเขาเล่นกับหญิงสาวคนหนึ่งจากระดับชั้นทางสังคมที่สูงขึ้น. หนึ่งวันหลังเลิกเรียน, Njoroge ขอให้แม่ของเขาที่จะบอกเขาเรื่อง ก่อนหน้านี้ในวันนั้นครูของเขาได้ขอให้เขาบอกชั้นเรื่อง แต่เขาในความกังวลใจของเขาลืมเรื่องราวทั้งหมดที่เขารู้ Nyokabi เห็นด้วยที่จะให้เกียรติคำขอของเขาหลังจากที่เธอเสร็จสิ้นการทำงานของเธอ. Njoroge หัวออกไปเล่นหลังจากการถอดเสื้อผ้าที่โรงเรียนของเขา เขาเดินผ่านบ้านหลังใหญ่ Jacobo และจำได้ว่าเป็นตัวอย่างในการที่ภรรยาของ Jacobo, จูเลียเป็นเจ้าภาพจัดงานปาร์ตี้สำหรับเด็กทุกคนของพ่อแม่ที่ทำงานให้กับครอบครัว ในงานปาร์ตี้ Njoroge หัวเราะคิกคักระหว่างเกรซและจูเลียสอนเด็กเกี่ยวกับมารยาท. Njoroge เห็น Mwihaki เดินไปในทิศทางของเขาและเขาซ่อนละอายใจว่าเธออาจเห็นเขาสวมใส่เพียงผ้าดิบเก่าของเขาผ้าขาวม้า เขาจึงพบกับ Kamau ที่บ่นว่านายจ้างของเขาไม้ Nganga ไม่ให้เขาทำมือในการทำงานที่มากพอที่ฝึกงาน แต่ Nganga เพียงกำหนดงานที่คนรับใช้ Kamau njoroge เห็นใจกับข้อร้องเรียนน้องชายของเขาและชวนเขามากกว่าสำหรับการเล่านิทานที่กระท่อม Nyokabi ของเย็นวันนั้น. คืนนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นผิดปกติ: Ngotho เล่าเรื่องแทน Nyokabi เขาเป็นที่รู้จักในฐานะที่เป็นนักเล่าเรื่องที่ยอดเยี่ยม ครั้งแรก Ngotho เนื้อหาการสร้างแบบดั้งเดิม Gikuyu เรื่องซึ่งในผู้สร้าง Murungu วางชายและหญิงที่อยู่ภายใต้ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ของเขา ถัดไปเขาบอกเกี่ยวกับวิธีการสีขาวคนมาถึงเคนยาบังคับให้เขาและคนอื่น ๆ ที่จะต่อสู้ในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและจากนั้นขโมยที่ดินของพวกเขา (ที่ดิน Ngotho ตอนนี้เป็นของอังกฤษที่ร่ำรวยนาย Howlands.) ตามที่ Ngotho, หมอดูชื่อ Mugo วา Kibiro ได้พยากรณ์ทั้งหมดของโศกนาฏกรรมครั้งนี้ก่อนที่อังกฤษแม้กระทั่งการตั้งเท้าในเคนยา นอกจากนี้เธอยังสัญญาว่าคนขาวในที่สุดก็จะออกจากสัญญาที่ให้มากมายเช่น Ngotho หวังสำหรับอนาคต. เรื่องยั่วโมโหโบโรลูกชายคนโต Ngotho และทหารผ่านศึกสงครามโลกครั้งที่สอง เขาได้รับความสุขนับตั้งแต่สูญเสียพี่ชายของเขาในสงครามเชื่อว่าเขาและความทุกข์ทรมานของผู้คนของเขาดูเหมือนว่าจะไม่มีจุดหมาย เขาต้องการจะรู้ว่าทำไมพ่อของเขายังคงทำงานให้กับคนที่เอาที่ดินของเขา (นาย Howlands) แล้วพายุออกก่อนที่จะสามารถตอบ Ngotho. บทที่ 3 Ngotho เดินไปทำงานในวันรุ่งขึ้นกว่า brooding ข้อกล่าวหาโบโรและสะท้อนให้เห็นถึงวิธีการ เด็กมีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่สงคราม ในขณะที่เขาเดินผ่านเมืองเขาจำได้ว่างานที่แปลกต่างๆที่เขาได้จัดขึ้นในวัยหนุ่มของเขา เมื่อเขามาถึงที่ Shamba หรือไร่ชา, การเล่าเรื่องเลื่อนไปยังจุดที่นาย Howlands ของมุมมอง. หลังจากที่การสู้รบในสงครามโลกครั้งที่นาย Howlands เริ่มสนใจและตัดสินใจที่จะกลายเป็นเกษตรกรในแอฟริกาหวังที่จะพบความสงบภายในมี เขามีความมุ่งมั่นอย่างสมบูรณ์ในการทำงานของเขาและเขาชื่นชม Ngotho และการเชื่อมต่อพิเศษของเขากับที่ดิน นาย Howlands นำภรรยาของเขาซูซาน - Memsahib หรือเป็นส่วนใหญ่ของตัวอักษรที่เรียกเธอ - เคนยา แต่เขาลืมความจริงที่ว่าเธอเกลียดมันมี Howlands มีลูกสามคน ลูกชายคนโตของพวกเขาปีเตอร์ถูกฆ่าตายในสงครามโลกครั้งที่สองและลูกสาวของพวกเขากลายเป็นมิชชันนารี ที่อายุน้อยที่สุดของพวกเขา, สตีเฟ่นยังมีชีวิตอยู่กับพวกเขา. ขณะที่นาย Howlands และ Ngotho เดินผ่านสวนกันนาย Howlands ไว้วางใจในการทำงานของพนักงานของเขาเกี่ยวกับการเสียชีวิตของปีเตอร์และเกี่ยวกับข้อสงสัยของเขาว่าสตีเฟ่นสามารถจัดการไร่หลังจากที่เขาเสียชีวิต Ngotho สงสัยกับตัวเองเมื่อครอบครัว Howlands จะออกจากเคนยาและคิดว่า "นาย Howlands ไม่ควรบ่น [เกี่ยวกับการตายของปีเตอร์] มันเป็นสงคราม "(33). การวิเคราะห์วีไม่เด็กเป็นครั้งแรกของนวนิยาย Ngugi วา 'Thiongo ที่จะได้รับการเผยแพร่และเป็นที่แนะนำที่ดีกับสไตล์การเล่าเรื่องที่ไม่ซ้ำกันของผู้เขียน หนึ่งในคุณสมบัติที่โดดเด่นที่สุดของเทคนิค Ngugi ของความสำคัญของเขาในการบรรยายทางอ้อมฟรีซึ่งในผู้บรรยาย adopts เสียงของตัวละครโดยไม่ต้องใส่สิ่งที่พวกเขากล่าวว่าในคำพูดโดยตรง ตัวอย่างเช่น Ngugi เขียน "Ngotho ไม่ได้ตีภรรยาของเขามาก ในทางตรงกันข้ามกับบ้านของเขาเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับการเป็นสถานที่สงบ ทั้งหมดเดียวกันหนึ่งจะต้องระวัง "(10) ในเรื่องนี้ทางผู้บรรยายจะไม่สาภรรยาเต้น; เขาเป็นเพียงการแสดงสิ่งที่เป็นความคิด Ngotho. รูปแบบทางอ้อมฟรีเป็นทางเลือกที่มีประสิทธิภาพสำหรับนวนิยายเช่นวีไม่ได้เป็นเด็กเพราะจะช่วยให้ผู้บรรยายได้อย่างรวดเร็วเปลี่ยนระหว่างจุดตัวอักษรที่แตกต่างกันในมุมมองของ ในครั้งแรกที่สามบทที่เราได้ยินความคิดที่หลากหลายของตัวละครรวมทั้ง Ngotho โบโรและนาย Howlands - ไม่พูดถึงตัวละครเอก, Njoroge และ Kamau ในฐานะที่เป็นนวนิยายในท้ายที่สุดมีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจอารยธรรมทั้งหมดและไม่เพียง แต่ตัวละครไม่กี่รูปแบบช่วยให้ Ngugi ที่จะดำเนินการขัดแย้งนัยระหว่างมุมมองที่แตกต่างกันเกี่ยวกับอนาคตของเคนยา. ลักษณะของรูปแบบ Ngugi ก็คือเทคนิคการเล่าเรื่องอิสระเสรีซึ่งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะทำอย่างไร ไม่เคยมีความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ แทนการบอกเล่าเรื่องราวเชิงเส้น Ngugi ของวงการพล็อตรอบตัวอักษรมักหยุดที่จะนำเสนอบริบททางประวัติศาสตร์หรือพื้นหลังในชีวิตของตัวละครรอง ตัวอย่างเช่นสลับฉากเกี่ยวกับประวัติงาน Ngotho ในบทที่ 3 อย่างเห็นได้ชัดได้เล็ก ๆ น้อย ๆ จะทำอย่างไรกับ Njoroge และชีวิต Kamau แต่ได้ยินเกี่ยวกับเยาวชนกอ Ngotho ช่วยเพิ่มความรู้สึกว่าอาณานิคมชาวอังกฤษได้ประโยชน์คนของ Mahau - หนึ่งในรูปแบบที่สำคัญที่สุดของนวนิยายเรื่องนี้ . นอกจากนี้มันแสดงให้เห็นวิธีการที่ผ่านมาแจ้งในปัจจุบัน ตัวอย่างนี้ก็คือการสะท้อนความเห็นผู้บรรยายตามถนนที่ผ่าน Mahua อีกครั้งรูปแบบนี้เป็นการตอกย้ำความตั้งใจ Ngugi เป็นพยายามที่จะเข้าใจความขัดแย้งในสังคมและไม่เพียงแค่ทางเดียวหรือไม่กี่ตัวอักษรตอบสนองต่อความขัดแย้งที่. ความรู้สึกที่แข็งแกร่ง Ngugi ของการรับรู้ทางการเมืองก็เป็นอีกหนึ่งที่มีคุณภาพโดดเด่นในนวนิยายเรื่องแรกของสามบท บางครั้งมุมมองทางการเมืองนี้จะปรากฏในการชี้แจงทางเดิน - ตัวอย่างเช่นทางเดินดังกล่าวเกี่ยวกับถนนหรือรุ่น Ngotho ของเรื่องการสร้าง Gikuyu แต่ก็ยังแสดงออกผ่านการมีปฏิสัมพันธ์ทางโลกมากขึ้นระหว่างตัวละคร เมื่อพูดถึงตัวอักษรใด ๆ หรือคิดเกี่ยวกับโบโร, Ngugi ทำให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ร้องไห้ , เด็กสรุปและวิเคราะห์บท 1-3

ซื้อคู่มือการศึกษา



สรุปบทที่ 1 เริ่มเรื่องใน Gikuyu หมู่บ้านมา วในเคนยา .


nyokabi เป็นผู้หญิงสวย แต่เธอได้อายุก่อนกำหนด โดยชีวิตของความยากจนและความยากลำบาก เธอให้ลูกชายของเธอ njoroge โอกาสที่จะไปโรงเรียน–สิ่งที่ครอบครัวไม่เคยสามารถให้แก่พี่น้องเขาดีใจ แม้เธอเตือนเขาว่าเขาจะไม่สามารถจ่ายมื้อกลางวันที่นั่น และเขาต้องเข้าทุกวัน เขารีบบอกครึ่งพี่ชายของเขา kamau ข่าวดี

kamau ผู้ทำงานเป็นเด็กฝึกงานช่างไม้ มีความสุขที่จะเรียนรู้ข่าว njoroge . แม้ว่าพวกเขาจะเกือบจะเดียวกันอายุ kamau ไม่สามารถเข้าเรียนในโรงเรียน เพราะการฝึกของเขาเด็กชายกล่าวถึงอนาคตที่สดใสของพวกเขา ทั้งหวังว่า การฝึกอบรมของพวกเขาจะทำให้พวกเขาร่ำรวยอย่างไม่ว่าจาโคโบ , ร่ำรวยและมีการศึกษา ชาวบ้านท้องถิ่น หรือคุณ howlands , ชายชาวอังกฤษที่อาศัยอยู่ในชุมชนมานาน แม้ว่าตัวเลขทั้งสองเป็นเรื่องของข้อพิพาทท้องถิ่น - นาย howlands สำหรับการแข่งขันและที่สำคัญที่ดินกรรมสิทธิ์จาโคโบ เพื่อประนีประนอมและให้เขาช่วยคุณ howlands ทั้งจะชื่นชม เพราะความมั่งคั่งของพวกเขา ภายหลังที่เราได้เรียนรู้ njoroge และครอบครัวของเขาอยู่บนที่ดินเช่าจาก จาโคโบ

เล่าแล้วพูดเกี่ยวกับชุมชนท้องถิ่นและภูมิทัศน์ เขาอธิบายถึงดำ ปูถนนที่ผ่านมา ว ไปสุดฟ้าไกลมันถูกสร้างขึ้นโดยนักโทษอิตาลีในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง และเสนอทางเลือกให้น้อยกว่าที่กำหนดเส้นทางผ่านป่าที่ชาวบ้านอาจจะใช้เมื่อ traversing พื้นที่

เล่าเรื่องแล้ว แรงบันดาลใจในการแยกออกของชีวิตหมู่บ้านและวิธีการที่ยากก็คือการเข้าใจคนขาว เขาบอกว่าสิ่งที่ชาวบ้านทำเพื่อความบันเทิง เมื่อคนมา วเบื่อพวกเขาเดินทางไปยังเมืองใกล้เคียงของ kipanga ที่พวกเขาร้านค้าและยืน . kipanga มีขนาดใหญ่และหลากหลายกว่ามา วและมีประชากรขนาดใหญ่ของพ่อค้าชาวอินเดีย ผู้รักษาความสัมพันธ์ที่เต็มไปด้วยการ Gikuyu พื้นเมือง หนึ่งในตัวเลขที่นิยมมากที่สุดในเมืองเป็นช่างตัดผม ที่บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเวลาที่เขาต่อสู้ในสงคราม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาชอบที่จะบอกเรื่องนอนกับโสเภณีขาวในเยรูซาเล็ม

เล่าเรื่องกะกลับไปวันปัจจุบันที่ผมพูดเกี่ยวกับโสเภณี เมื่อเขาเสร็จเรื่องของเขา ngotho - nyokabi สามีและพ่อของ njoroge kamau - และชุดออกสำหรับบ้าน เราได้เรียนรู้ว่า nyokabi เป็นภรรยาคนที่สอง ngotho ; แรกของเขาชื่อ njeri .