Bosley is ever so slightly optimist

Bosley is ever so slightly optimistic for a future of clear academic writing, though. “Professors hate rules for themselves,” she says. “They become academics because it’s almost like being an entrepreneur. So academia isn’t like government or private business where laws or mandates work. But if we get more people like Pinker taking a stand on this, the culture could change.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Bosley ได้เคยดังนั้นเล็กน้อยในเชิงบวกสำหรับอนาคตของการเขียนเชิงวิชาการชัดเจน แม้ว่า "อาจารย์เกลียดกฎด้วยตนเอง เธอกล่าวว่า "พวกเขาเป็นนักวิชาการได้เกือบเหมือนเป็นผู้ประกอบการอยู่ ดังนั้น academia ไม่เช่นรัฐบาลหรือธุรกิจส่วนตัวซึ่งการทำงานของกฎหมายหรือเอกสารการ แต่ถ้าเราได้รับคนเช่น Pinker การยืนนี้ วัฒนธรรมสามารถเปลี่ยนแปลง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Bosley เป็นเคยดังนั้นเล็กน้อยในแง่ดีสำหรับอนาคตของการเขียนที่ชัดเจนวิชาการแม้ว่า "อาจารย์กฎความเกลียดชังให้กับตัวเอง" เธอกล่าว "พวกเขากลายเป็นนักวิชาการเพราะมันเกือบจะเหมือนการเป็นผู้ประกอบการ ดังนั้นสถาบันการศึกษาจะไม่ชอบรัฐบาลหรือธุรกิจส่วนตัวที่กฎหมายหรือข้อบังคับของการทำงาน แต่ถ้าเราได้รับคนมากขึ้นเช่นชมพูการยืนบนนี้วัฒนธรรมอาจมีการเปลี่ยนแปลง. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บอสก็เคยดังนั้นเล็กน้อยในแง่ดีสำหรับอนาคตของการเขียนทางวิชาการที่ชัดเจนว่า " อาจารย์เกลียดกฎสำหรับตัวเอง " เธอกล่าว " พวกเขาเป็นนักวิชาการ เพราะมันเกือบจะเหมือนการเป็นผู้ประกอบการ ดังนั้น นักวิชาการ ไม่เหมือนรัฐบาล หรือ เอกชน ธุรกิจ ที่กฎหมายหรือเอกสารงาน แต่ถ้าเราได้รับมากกว่าคนชอบสีชมพูกำลังยืนบนนี้ วัฒนธรรมก็เปลี่ยน

"