Mushoku Tensei:Web Chapter 46เนื้อห

Mushoku Tensei:Web Chapter 46
เนื้อหา [ซ่อน]
1 Chapter 3 - Parent and Child Fight
1.1 Part 1
1.2 Part 2
1.3 Part 3
1.4 Part 4
1.5 Part 5
2 Translator's Notes and References
Chapter 3 - Parent and Child Fight[แก้ไข]

Part 1[แก้ไข]
The inn Paul was staying at was the 『Dawn of the Door Inn』. Next door is a slightly larger than usual inn.
Inside is a circular wooden table with ten seats. I sit on one of them. Paul is sitting in front of me.
Though it's still the daytime, all the seats are filled up. The guys I knocked out were healed by some healing magician allies of Paul, and they were sitting around as well. It goes without saying, but the looks they were giving me weren't particularly good. It seems that everyone here is Paul's companion.
The one I notice in particular is the person behind Paul. Sitting there is a female warrior. Her hair is short and chest-nut colored, curling outwards.[1] Her lips are a bit pouty[2] and she gives a charming impression. Worthy of special mention is her figure. Large breasts, a slim waist, and a full butt, covered up by the so-called bikini armor. She's a girl in her late teens.
Indeed, it's the female warrior that Paul called Vera.
Even with with one look, I can tell that she's got the kind of figure that Paul is fond of.
That bikini armor isn't very unusual in this world. It's a world where a small wound can easily be fixed with healing magic. Assuming that they'd just block attacks, they'd prefer light weight armors. Things like chainmail would get in the way. There are a lot of swordsmen who think this way. It's likely that she's one of them.
Still, it's the first time I've seen someone so lightly dressed. Normally above some thin clothing they'd wear armor on their joints, like their shoulders and elbows. Even if she isn't dressed that way because we're in a bar, she could have worn an overcoat or something. At the very least, the young women I've seen up until now on the Demon Continent were like that. Isn't she cold in a get-up like that?
I've heard that because of the 7 towers in Milis, the climate is always stable here. I wonder if that's why she's fine? Well, let's just assume so for now. It's eye-pleasing.
While I'm looking at her, our eyes suddenly meet.
I was winked at.
I returned the wink.

"Oi, Rudi... Rudi?"

When Paul speaks to me, the female warrior and I break off our gazes.

"Father, it's been a while."
"What, Rudi... you survived, huh?"[3]
Paul spoke with a tired voice. How do I say this... he's really changed.
He hasn't shaved properly, his hair is a mess, his breath reeks of alcohol, and his whole body gives off a peevish impression.
He doesn't look at all like the Paul in my memories.

"Well... yeah..."

At any rate, my mind can't keep up.
Why is Paul here?
This is Milishion.
It's as far from Asura as Africa is from Mongolia.
Is he here to search for me?
No, he shouldn't have known that I was teleported to the Demon Continent.
In that case, for a different matter, huh?
What about his job protecting the Buena village?

"And so, why are you here, Tou-sama?"

Thinking that I should ask this first, in response Paul looked surprised.

"[Why?] you ask, you saw the message didn't you?"
"Message... you say?"

Message.
What message?
I don't recall seeing anything like that.
Seeing me obviously confused, Paul frowned.
Could it be that I said something that upset him?

"Oi, Rudeus. What have you been doing up until now?"
"Even if you ask that, it was pretty rough, you know."

I'm the one who wants to know what's going on.
While thinking this, I recounted my journey up until now.
About how I had been transported to the Magic Continent, I had been saved by a certain Magic race person, how I became an adventurer, and about the year I had spent with Eris on the Demon Continent.
Thinking about it, it had been a pretty fun trip. From the troubles we had at the start, as well as the half year we had lived as adventurers; we had experienced quite a lot.
It might have been because of that, but I gradually became more talkative, and started to talk more passionately about the events that had occurred while I was journeying. Everything that I had said was completely non-fiction; a great big spectacle.
I had separated my journey into three parts:
The first was meeting Ruijerd and becoming friends with him, and then the chaos at Rikarisu town.
The second was about the Great Magician Rudeus helping Ruijerd, and his journeying to reform the world.
The third was about how some cowardly Beast People had captured me, and my desperate struggles in captivity.
Though I had dramatized a few parts, I began to speak more smoothly, and gradually my gestures became more joyful and I stared to tell the story while making exaggerated sound effects.
By the way, I had left out the stuff about the Hitogami.

"And so when we got to Wind Port, what we saw was..."
"..."

Around the time when I had finished telling the second part, the 『The Journey of 3 Black-listed People Through the Demon Continent - Empathy Arc』, I suddenly stopped talking.
Paul had become sullen.
His face had distorted into an irritated expression, and he was tapping his finger on the table.
I might have upset him somehow.
Without understanding, I was about to continue my story.

"After that, we headed to the Great Forest."
"That's enough."

In an irritated voice, Paul cut me off.

"That you spent the last year gallivanting about, I understand quite well now."

I became just a little irritated at Paul's words.

"I had quite a tough time as well you know."
"Just what was tough about it?"
"Eh?"

When he had asked that in return, I let out a strange voice.

"From your tone, I didn't feel like you had even an ounce of hardship."

That's because I told it like that.
Though, certainly I may have gotten a bit carried away.

"Hey, Rudi. There's one thing I'd like to ask."
"What is it?"
"You, why didn't you gather information about the other people who had been teleported while you were on the Demon Continent?"

I stayed silent.
I had no choice but to stay silent.
Even if he asked me [Why?] I had no way to answer.
There was only one way to reply.
There was only one reason.
It was because I had forgotten.
At first we had struggled with all our strength, however even when we had room to breathe again, I hadn't even once thought that there might've been people besides us on the Demon Continent.

"I-, I had forgotten... We didn't have the time to, and..."
"Didn't have the time? Even though you had the time to help out some demon you didn't know, you didn't have the time to concern yourself about the other people who had been teleported?"

I stay silent.
I had gotten my priorities wrong.
Now that he mentions it, certainly that may have been the case.
Still, don't ask me this after it's already happened.
I had really forgotten at that time.
I can't be helped, right?

"Hah! Without searching for others, without writing a single letter, together with that cute, cute ojou-san like you were on a picnic, living as an adventurer. Not only that, you had a strong guard to escort you. And then, hah, when you first came to Milishion you saw a kidnapping, and put panties on your head and played hero?"

Paul sighs at me in ridicule, and reaches for the jug of alcohol on the neighboring table. He drank half of it in a gulp, then spat as if to make fun of me.
Because that gesture was unabashedly making fun of me, I became irritated. Though I won't tell him to stop drinking, aren't we in the middle of an important discussion?

"Even I've had to deal with one thing after another. I had decided that in a situation where I couldn't tell left from right, I would protect only Eris... Various things had happened, so it couldn't be helped, right?"
"It's not like I'm blaming you or anything."

He had spoken in a tone that ridiculed me. Finally, I began to raise my voice.

"In that case, why are you picking a fight with me!?"

I reached the limits of what I could endure. I don't understand why Paul is saying things like this.

"Why, you ask?"

Once again, Paul spits.

"I should be asking you that."
"What about me?"

I can't comprehend it. What is he trying to say?

"Was that Eris you mentioned, Phillip's daughter?"
"Eh? Ah, of course she is."
"I've never seen her, but she's definitely quite the cute ojou-san huh? Was not sending letters because you thought the number of guards around her would increase, and it'd get in the way of your flirting?"
"Didn't I just say that I had forgotten?"

I hadn't thought of anything but that.
Certainly, Eris really does have good standing.
The Greyrat family is huge.
Possibly, had we spoken to the lord of Saint Port, we might have gained one or two guards.
But I had explained that at that time I had been caught by the Beast People and so... oh, I hadn't explained, huh? I hadn't gotten up to that part yet.
Even so.
I aimed to do the things that I could, in my own way.
Though I didn't manage to do everything in the best way possible, that doesn't give him the right to blame me like this.

"Leader. How about leaving it there? He's still young so even if he had said a little too much, it can't be helped, right?"

When I became silent, the bikini warrior from before had come from behind and placed her hands on Paul's shoulders. Seeing this, I laugh in scorn.
In the end, it's this sort of thing.
Though this man speaks high and mightily, he's a man who won't discriminate when it comes to women.
He's that sort of man.
He isn't in a position to say anything to me.
I haven't laid my hands on Eris once.
Certainly there were close calls.
There were times when I was ruled by my desires as well.
But I never did lay my hands on her.

"When it comes to women, I don't want to be told this by you, Tou-sama."
"...Huh?"

Paul's eyes glaze over in irritation. I don't notice.
"What's the deal with the woman over there?"
"What about Vera?"
"Do Mother and Lilia know that you have such a beautiful

Part 1[แก้ไข]
The inn Paul was staying at was the 『Dawn of the Door Inn』. Next door is a slightly larger than usual inn.
Inside is a circular wooden table with ten seats. I sit on one of them. Paul is sitting in front of me.
Though it's still the daytime, all the seats are filled up. The guys I knocked out were healed by some healing magician allies of Paul, and they were sitting around as well. It goes without saying, but the looks they were giving me weren't particularly good. It seems that everyone here is Paul's companion.
The one I notice in particular is the person behind Paul. Sitting there is a female warrior. Her hair is short and chest-nut colored, curling outwards.[1] Her lips are a bit pouty[2] and she gives a charming impression. Worthy of special mention is her figure. Large breasts, a slim waist, and a full butt, covered up by the so-called bikini armor. She's a girl in her late teens.
Indeed, it's the female warrior that Paul called Vera.
Even with with one look, I can tell that she's got the kind of figure that Paul is fond of.
That bikini armor isn't very unusual in this world. It's a world where a small wound can easily be fixed with healing magic. Assuming that they'd just block attacks, they'd prefer light weight armors. Things like chainmail would get in the way. There are a lot of swordsmen who think this way. It's likely that she's one of them.
Still, it's the first time I've seen someone so lightly dressed. Normally above some thin clothing they'd wear armor on their joints, like their shoulders and elbows. Even if she isn't dressed that way because we're in a bar, she could have worn an overcoat or something. At the very least, the young women I've seen up until now on the Demon Continent were like that. Isn't she cold in a get-up like that?
I've heard that because of the 7 towers in Milis, the climate is always stable here. I wonder if that's why she's fine? Well, let's just assume so for now. It's eye-pleasing.
While I'm looking at her, our eyes suddenly meet.
I was winked at.
I returned the wink.

"Oi, Rudi... Rudi?"

When Paul speaks to me, the female warrior and I break off our gazes.

"Father, it's been a while."
"What, Rudi... you survived, huh?"[3]
Paul spoke with a tired voice. How do I say this... he's really changed.
He hasn't shaved properly, his hair is a mess, his breath reeks of alcohol, and his whole body gives off a peevish impression.
He doesn't look at all like the Paul in my memories.

"Well... yeah..."

At any rate, my mind can't keep up.
Why is Paul here?
This is Milishion.
It's as far from Asura as Africa is from Mongolia.
Is he here to search for me?
No, he shouldn't have known that I was teleported to the Demon Continent.
In that case, for a different matter, huh?
What about his job protecting the Buena village?

"And so, why are you here, Tou-sama?"

Thinking that I should ask this first, in response Paul looked surprised.

"[Why?] you ask, you saw the message didn't you?"
"Message... you say?"

Message.
What message?
I don't recall seeing anything like that.
Seeing me obviously confused, Paul frowned.
Could it be that I said something that upset him?

"Oi, Rudeus. What have you been doing up until now?"
"Even if you ask that, it was pretty rough, you know."

I'm the one who wants to know what's going on.
While thinking this, I recounted my journey up until now.
About how I had been transported to the Magic Continent, I had been saved by a certain Magic race person, how I became an adventurer, and about the year I had spent with Eris on the Demon Continent.
Thinking about it, it had been a pretty fun trip. From the troubles we had at the start, as well as the half year we had lived as adventurers; we had experienced quite a lot.
It might have been because of that, but I gradually became more talkative, and started to talk more passionately about the events that had occurred while I was journeying. Everything that I had said was completely non-fiction; a great big spectacle.
I had separated my journey into three parts:
The first was meeting Ruijerd and becoming friends with him, and then the chaos at Rikarisu town.
The second was about the Great Magician Rudeus helping Ruijerd, and his journeying to reform the world.
The third was about how some cowardly Beast People had captured me, and my desperate struggles in captivity.
Though I had dramatized a few parts, I began to speak more smoothly, and gradually my gestures became more joyful and I stared to tell the story while making exaggerated sound effects.
By the way, I had left out the stuff about the Hitogami.

"And so when we got to Wind Port, what we saw was..."
"..."

Around the time when I had finished telling the second part, the 『The Journey of 3 Black-listed People Through the Demon Continent - Empathy Arc』, I suddenly stopped talking.
Paul had become sullen.
His face had distorted into an irritated expression, and he was tapping his finger on the table.
I might have upset him somehow.
Without understanding, I was about to continue my story.

"After that, we headed to the Great Forest."
"That's enough."

In an irritated voice, Paul cut me off.

"That you spent the last year gallivanting about, I understand quite well now."

I became just a little irritated at Paul's words.

"I had quite a tough time as well you know."
"Just what was tough about it?"
"Eh?"

When he had asked that in return, I let out a strange voice.

"From your tone, I didn't feel like you had even an ounce of hardship."

That's because I told it like that.
Though, certainly I may have gotten a bit carried away.

"Hey, Rudi. There's one thing I'd like to ask."
"What is it?"
"You, why didn't you gather information about the other people who had been teleported while you were on the Demon Continent?"

I stayed silent.
I had no choice but to stay silent.
Even if he asked me [Why?] I had no way to answer.
There was only one way to reply.
There was only one reason.
It was because I had forgotten.
At first we had struggled with all our strength, however even when we had room to breathe again, I hadn't even once thought that there might've been people besides us on the Demon Continent.

"I-, I had forgotten... We didn't have the time to, and..."
"Didn't have the time? Even though you had the time to help out some demon you didn't know, you didn't have the time to concern yourself about the other people who had been teleported?"

I stay silent.
I had gotten my priorities wrong.
Now that he mentions it, certainly that may have been the case.
Still, don't ask me this after it's already happened.
I had really forgotten at that time.
I can't be helped, right?

"Hah! Without searching for others, without writing a single letter, together with that cute, cute ojou-san like you were on a picnic, living as an adventurer. Not only that, you had a strong guard to escort you. And then, hah, when you first came to Milishion you saw a kidnapping, and put panties on your head and played hero?"

Paul sighs at me in ridicule, and reaches for the jug of alcohol on the neighboring table. He drank half of it in a gulp, then spat as if to make fun of me.
Because that gesture was unabashedly making fun of me, I became irritated. Though I won't tell him to stop drinking, aren't we in the middle of an important discussion?

"Even I've had to deal with one thing after another. I had decided that in a situation where I couldn't tell left from right, I would protect only Eris... Various things had happened, so it couldn't be helped, right?"
"It's not like I'm blaming you or anything."

He had spoken in a tone that ridiculed me. Finally, I began to raise my voice.

"In that case, why are you picking a fight with me!?"

I reached the limits of what I could endure. I don't understand why Paul is saying things like this.

"Why, you ask?"

Once again, Paul spits.

"I should be asking you that."
"What about me?"

I can't comprehend it. What is he trying to say?

"Was that Eris you mentioned, Phillip's daughter?"
"Eh? Ah, of course she is."
"I've never seen her, but she's definitely quite the cute ojou-san huh? Was not sending letters because you thought the number of guards around her would increase, and it'd get in the way of your flirting?"
"Didn't I just say that I had forgotten?"

I hadn't thought of anything but that.
Certainly, Eris really does have good standing.
The Greyrat family is huge.
Possibly, had we spoken to the lord of Saint Port, we might have gained one or two guards.
But I had explained that at that time I had been caught by the Beast People and so... oh, I hadn't explained, huh? I hadn't gotten up to that part yet.
Even so.
I aimed to do the things that I could, in my own way.
Though I didn't manage to do everything in the best way possible, that doesn't give him the right to blame me like this.

"Leader. How about leaving it there? He's still young so even if he had said a little too much, it can't be helped, right?"

When I became silent, the bikini warrior from before had come from behind and placed her hands on Paul's shoulders. Seeing this, I laugh in scorn.
In the end, it's this sort of thing.
Though this man speaks high and mightily, he's a man who won't discriminate when it comes to women.
He's that sort of man.
He isn't in a position to say anything to me.
I haven't laid my hands on Eris once.
Certainly there were close calls.
There were times when I was ruled by my desires as well.
But I never did lay my hands on her.

"When it comes to women, I don't want to be told this by you, Tou-sama."
"...Huh?"

Paul's eyes glaze over in irritation. I don't notice.
"What's the deal with the woman over there?"
"What about Vera?"
"Do Mother and Lilia know that you have such a beautiful

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

บทที่ 46 Mushoku Tensei:Webเนื้อหา [ซ่อน] บทที่ 1 3 - แม่และเด็กต่อสู้1.1 ส่วนที่ 11.2 ส่วนที่ 21.3 part 31.4 part 41.5 part 5แปล 2 บันทึกและข้อมูลอ้างอิงบทที่ 3 - แม่และเด็กต่อสู้[สิทธิการได้]ส่วนที่ 1 [สิทธิการได้]อินน์ Paul ถูกพักถูก 『Dawn ของ Inn』 ประตู ข้าง ๆ มีขนาดใหญ่เล็กน้อยกว่าปกติอินน์ภายในเป็นตารางไม้วงกลม มีที่นั่ง 10 ฉันนั่งในหนึ่งของพวกเขา Paul นั่งหน้าฉันแม้ว่ายังจะเป็นเวลากลางวัน ทุกที่นั่งจะเต็ม พวกฉันโบว์ลิ่งออกได้ healed โดยพันธมิตรนักมายากลบางอย่างรักษาของ Paul และพวกเขากำลังนั่งรอบเช่น มันไปโดยไม่พูด แต่ลักษณะที่พวกเขาได้มันไม่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ดูเหมือนว่า ทุกคนที่นี่เป็นเพื่อนของ Paulหนึ่งที่ฉันสังเกตเห็นโดยเฉพาะเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง Paul มีพี่เลี้ยงเป็นนักรบหญิง ผมของเธอจะสั้นและหน้าอกอ่อนนุชสี ดัดผม outwards[1] ริมฝีปากเธอเป็นบิต pouty [2] และเธอให้ความน่าประทับใจ น่าพูดถึงพิเศษเป็นรูปของเธอ อึ๋ม เอวบาง และ ก้นเต็ม ครอบคลุมขึ้น โดยเกราะเรียกว่าบิกินี่ เธอเป็นสาววัยรุ่นช่วงปลายแน่นอน เป็นนักรบหญิงที่ว่า Paul เรียกว่าหางจระเข้แม้ มีลักษณะหนึ่ง ฉันสามารถบอกว่า เธอมีชนิดของรูปที่ Paul ปิ๊งเกราะชุดบิกินี่ที่ไม่ผิดปกติมากในโลกนี้ มันเป็นโลกที่แผลขนาดเล็กเดินได้แก้ไข ด้วยเวทมนตร์รักษา สมมติว่าพวกเขาแค่จะบล็อกการโจมตี พวกเขาจะชอบชุดเกราะน้ำหนักเบา เช่น chainmail จะได้รับแบบ มีจำนวนมากของ swordsmen ที่คิดวิธีนี้ เป็นไปได้ว่า เธอเป็นหนึ่งในพวกเขายังคง เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นคนรวย ๆ เพื่อแต่งตัว ปกติเหนือเสื้อผ้าบางบาง พวกเขาจะสวมเกราะบนรอยต่อของพวกเขา เช่นหัวไหล่และข้อความ แม้ว่าเธอไม่ได้แต่งตัววิธีนี้เนื่องจากเรากำลังอยู่ในบาร์ เธอไม่ได้สวมใส่เป็นชุดเสื้อกันหรือสิ่ง อย่างน้อย หญิงสาวที่ผมเคยเห็นจนถึงตอนนี้บนทวีปปีศาจได้เช่นนั้น ไม่เธอเย็นในรับสายเช่นนั้นผมเคยได้ยินว่า เพราะอาคาร 7 ใน Milis สภาพภูมิอากาศอยู่เสมอมั่นคง ผมสงสัยที่ว่าทำไมเธอจะดีหรือไม่ ดี เพียงสมมตินั้นขณะนี้ ตระการตาได้ขณะฉันกำลังดูเธอ ตาของเราก็ตอบสนองฉันถูก winked ที่ฉันกลับวิคโฮสเท"อ้อย Rudi... Rudi "เมื่อ Paul พูดกับฉัน นักรบหญิงและตัด gazes ของเรา"พ่อ จะได้รับขณะนั้น""อะไร Rudi...คุณรอดชีวิต ฮะ? "[3]Paul พูด ด้วยเสียงเหนื่อย วิธีทำผมพูด...จริง ๆ จะเปลี่ยนเขาไม่ shaved อย่าง ผมของเขา ลมหายใจของเขา reeks ของแอลกอฮอล์ และร่างกายของเขาทั้งหมดจะแสดงผล peevishเขาไม่ดูเลยเช่น Paul ในความทรงจำของฉัน"ดี...ใช่..."ในอัตราใด ๆ ใจของฉันไม่ให้ขึ้นทำไมเป็น Paul นี่โดย Milishionได้เท่าจากอสุราเป็นแอฟริกาจากประเทศมองโกเลียเขานี่คือการค้นหาสำหรับฉันไม่ เขาไม่ควรได้ทราบว่า ได้วาร์ปไปทวีปปีศาจสำหรับในกรณี เรื่องต่าง ๆ ฮะสิ่งที่เกี่ยวกับงานของเขาปกป้องหมู่บ้านคบัวนา"และอื่น ๆ ทำไมเป็นคุณนี่ Tou-sama"คิดว่า ฉันควรถามนี้ก่อน ใน Paul ดูประหลาดใจ"[ทำไม] คุณถาม คุณเห็นข้อความไม่คุณ""ข้อความ...คุณพูด"ข้อความข้อใดไม่นึกเห็นสิ่งที่ต้องการเห็นฉันสับสนชัด Paul frownedมันอาจจะว่า ผมพูดอะไรที่อารมณ์เสียเขา"อ้อย Rudeus มีอะไรที่คุณได้ทำจนถึงตอนนี้? ""ถ้าคุณถามว่า มันหยาบสวย คุณรู้"ผมเป็นผู้หนึ่งที่ต้องการทราบว่าจะเกิดอะไรขึ้นในขณะที่คิดนี้ ฉัน recounted การเดินทางของฉันจนถึงเดี๋ยวนี้เกี่ยวกับวิธีฉันได้ถูกขนส่งไปทวีปมายากล มีการบันทึกการกำหนดกลการแข่งขัน การเป็นนักผจญภัย และปีฉันได้ใช้เวลากับ Eris บนทวีปปีศาจคิดเกี่ยวกับมัน มันได้สนุกสวยเที่ยว จากปัญหาเรามีในการเริ่มต้น เป็นครึ่งปีที่เรามีอยู่เป็น adventurers เรามีประสบการณ์ค่อนข้างมากอาจได้รับเนื่องจากการที่ แต่ฉันค่อย ๆ กลายเป็นช่างพูดมากขึ้น และเริ่มที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นในขณะที่ฉันถูก journeying มากศิลป ทุกอย่างที่ผมได้พูดได้อย่างสมบูรณ์ไม่ใช่นิยาย ปรากฏการณ์ใหญ่ดีผมได้แบ่งออกเป็นสามส่วนการเดินทางของฉัน:ครั้งแรกประชุม Ruijerd และเป็น เพื่อนกับเขา แล้วความวุ่นวายที่เมือง Rikarisuที่สองเกี่ยวกับ Rudeus นักมายากลดีช่วยให้ Ruijerd และ journeying ของเขาจะปฏิรูปโลกได้ที่สามเกี่ยวกับวิธีบางคนสัตว์ขี้ขลาดจับฉัน และฉันหมดหวังต่อสู้ในเชลยได้แม้ว่าฉันมีนาฏเพื่อส่วนกี่ เริ่มพูดได้ราบรื่นขึ้น ค่อย ๆ รูปแบบลายเส้นของฉันกลายเป็นความสนุกสนานมากขึ้น และผมเริ่มเล่าเรื่องราวในขณะที่เสียง exaggeratedโดยวิธีการ ฉันได้ทิ้งสิ่งที่เกี่ยวกับ Hitogami ที่ออก"และดังนั้น เมื่อเรามีพอร์ตลม สิ่งที่เราเห็น...""..."สถานเวลาผมได้เสร็จสิ้นบอกส่วนที่สอง 『The รายการเดินทางดำ 3 คนผ่านปีศาจทวีป - เอาใจใส่ Arc』 ฉันก็หยุดพูดPaul ได้กลายเป็น sullenหน้าที่มีการผิดเพี้ยนในนิพจน์การระคายเคือง และเขาถูกเคาะนิ้วบนโต๊ะของเขาผมอาจมีอารมณ์เสียเขาอย่างใดไม่เข้าใจ ฉันถูกเกี่ยวกับการเรื่องราว"หลังจากนั้น เรามุ่งหน้าไปป่าใหญ่""ก็พอ"ในเสียงการระคายเคือง Paul ตัดผม"ที่คุณใช้ปี gallivanting เกี่ยวกับ ผมเข้าใจค่อนข้างขณะนี้"ฉันเป็นเพียงแค่ระคายเคืองเล็กน้อยที่คำของ Paul"ฉันมีเวลาค่อนข้างยากเช่นคุณทราบ""เพียงสิ่งยากเกี่ยวกับมัน""เอ๊ะ"เมื่อเขาถามที่กลับ ฉันให้ออกเสียงแปลก"จากเสียงของคุณ ฉันไม่ได้รู้สึกเหมือนได้แม้ออนซ์ตาย"นั่นเป็น เพราะฉันบอกเช่นนั้นแม้ว่า แน่นอนฉันอาจได้รับบิตดำเนินไป"เฮ้ Rudi มีอยู่สิ่งหนึ่งที่อยากจะถาม""มันคืออะไร""คุณ ทำไมไม่คุณรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับผู้ที่ได้รับวาร์ปไปบนทวีปปีศาจ"น้ำเงียบผมไปพักเงียบถ้าเขาถาม [ทำไม] ผมต้องตอบมีวิธีเดียวในการตอบมีเหตุผลเดียวเท่านั้นเพราะฉันลืมได้ตอนแรกเราได้ต่อสู้ ด้วยความแข็งแรงของเราทั้งหมด แม้แต่เมื่อเรามีห้องพักหายใจอีก ไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียวคิดว่า อาจเคยมีคนนอกจากเราในทวีปปีศาจ"ฉัน-, ฉันลืม... เราไม่มีเวลา และการ... ""ไม่มีเวลาหรือไม่ แม้ว่าคุณมีเวลาที่จะช่วยออกปีศาจบางอย่างคุณไม่รู้ ไม่มีเวลาเกี่ยวตัวเองเกี่ยวกับบุคคลอื่นที่ได้วาร์ปไหม"ก้อเงียบฉันได้รับลำดับความสำคัญของฉันผิดหลังจากที่เขากล่าวถึงนั้น แน่นอนที่อาจมีกรณียังคง อย่าถามนี้หลังจากที่ได้เกิดขึ้นแล้วฉันจริง ๆ ลืมที่ผมไม่มีอาการก็โอ ขวา"ไร โดยไม่ต้องค้นหาผู้อื่น ไม่มีการเขียนตัวอักษรตัวเดียว พร้อมกับที่น่ารัก น่ารัก ojou ซังเหมือนคุณได้บนปิกนิก ใช้ชีวิตเป็นนักผจญภัย ไม่เฉพาะว่า คุณมียามแข็งแรงคุมคุณ แล้ว ไร เมื่อคุณมาเพื่อ Milishion คุณเห็นการลักพาตัว และใส่กางเกงในหัวของคุณ และเล่นฮีโร่"Paul sighs ทีในกัน และถึงในเหยือกเหล้าบนโต๊ะใกล้เคียง เขาดื่มครึ่งของมันในการ gulp แล้ว spat เป็นการหยอกล้อของฉันเนื่องจากรูปแบบที่เป็น unabashedly ทำของฉัน ฉันเป็นระคายเคือง แม้ว่าฉันจะไม่บอกให้เขาหยุดดื่ม ไม่เราระหว่างการสนทนาที่สำคัญ"แม้ว่าฉันเคยจะจัดการกับสิ่งหนึ่งหลังจากที่อื่น ฉันได้ตัดสินใจว่า ในสถานการณ์ที่ผมไม่สามารถบอกซ้ายจากขวา ฉันจะปกป้องเฉพาะ Eris ... สิ่งต่าง ๆ มีเกิดขึ้น ดังนั้นมันไม่ได้อาการก็โอ ขวา""ก็ไม่เหมือนฉันกำลัง blaming หรืออะไรก็"เขาได้พูดในเสียงที่ใช้เยาะเย้ยผม ในที่สุด ฉันเริ่มที่จะเพิ่มเสียงของฉัน"ในกรณี เหตุคุณรับการต่อสู้กับฉัน?"ฉันถึงขีดจำกัดของสิ่งที่ฉันสามารถอดทน ฉันไม่เข้าใจทำไม Paul พูดเช่นนี้"ทำไม คุณถาม"อีกครั้ง Paul spits"ฉันควรจะถามคุณที่""อะไรเกี่ยวกับฉันบ้าง"ฉันไม่เข้าใจมัน เขากำลังพูดอะไร"คือการที่คุณกล่าวถึง Eris ลูกสาวของฟิลลิป""เอ๊ะ Ah แน่นอนเธอได้""ผมไม่เคยเห็นเธอ แต่เธอค่อนข้างแน่นอนน่ารัก ojou ซังฮะ ถูกไม่ส่งจดหมาย เพราะคุณคิดว่า จะเพิ่มจำนวนเจ้าหน้าที่รอบเธอ และมันจะได้ทางคุณเจ้าชู้หรือไม่""ไม่ได้ผมเพียงแต่พูดว่า ฉันได้ลืม"ฉันไม่ได้คิดว่า ของ anything but ที่แน่นอน Eris จริง ๆ ได้ดียืนครอบครัว Greyrat เป็นอย่างมากอาจจะ มีเราพูดพระท่าเรือเซนต์ เราอาจได้รับหนึ่ง หรือสองยามแต่ได้อธิบายว่า ในเวลานั้นฉันก็ถูกจับ โดยสัตว์คนและดังนั้น... โอ้ ผมไม่ได้อธิบาย ฮะ ฉันไม่ได้รับถึงที่ส่วนหนึ่งยังถึงอย่างนั้นผมมาทำในสิ่งที่ฉันสามารถ ในทางของตัวเองแม้ว่าฉันไม่ได้จัดการทำทุกอย่างในทางดีที่สุด ที่ไม่ให้เขาในทางให้โทษ ฉันเช่นนี้"ผู้นำการ วิธีการเกี่ยวกับปล่อยมี เขาคือหนุ่มสาวยังคงดังนั้นแม้ว่าเขาได้กล่าวว่า เล็กน้อยมากเกินไป ไม่สามารถให้การช่วยเหลือ ขวาเมื่อฉันกลายเป็นเงียบ นักรบบิกินี่จากก่อนที่จะมีมาจากด้านหลัง และมือของเธอวางอยู่บนไหล่ของ Paul เห็นข้อความนี้ ฉันหัวเราะในชนในสุด เป็นจัดเรียงของสิ่งว่าชายคนนี้พูดมาก และ mightily เขาเป็นคนไม่ถือเขาถือเราเมื่อมันมาถึงผู้หญิงเขาจะเรียงลำดับที่ของมนุษย์เขาไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่จะพูดอะไรกับฉันผมยังไม่ได้วางมือของฉันใน Eris ครั้งแน่นอนก็ปิดโทรศัพท์มีเวลาเมื่อฉันถูกปกครอง โดยความปรารถนาของฉันด้วยแต่ฉันไม่เคยได้วางมือของฉันกับเธอ"เมื่อมาถึงผู้หญิง ไม่อยากจะบอกว่า นี่คุณ Tou-sama""...ฮะ"เผาผ่านตาของ Paul ในระคายเคือง ผมไม่สังเกตคืออะไรจัดการกับผู้หญิงนั่น""อะไรหางบ้าง""ทำแม่ <---> คุณแม่ (ข่า-sama) และ Lilia รู้ที่คุณมีเช่นความสวยงาม

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

Mushoku Tensei: บทที่เว็บ 46
เนื้อหา [ซ่อน]
1 บทที่ 3 - ผู้ปกครองและเด็กต่อสู้
1.1 ส่วนที่ 1
1.2 ส่วนที่ 2
1.3 ส่วนที่ 3
1.4 ส่วนที่ 4
1.5 ส่วนที่ 5
2 นักแปลของ Notes และการอ้างอิง
บทที่ 3 - ผู้ปกครองและเด็กต่อสู้ [แก้ไข] ส่วนที่ 1 [แก้ไข] อินน์พอลได้รับการเข้าพักที่เป็น「รุ่งอรุณของประตู Inn 」ประตูถัดไปเป็นขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อยอินน์ปกติ. ภายในเป็นโต๊ะไม้กลมกับสิบที่นั่ง ฉันนั่งอยู่บนหนึ่งของพวกเขา พอลกำลังนั่งอยู่ที่ด้านหน้าของฉัน. แม้ว่ามันจะยังคงเป็นเวลากลางวันทุกที่นั่งจะเต็มขึ้น พวกผมเคาะออกมาได้รับการเยียวยาโดยพันธมิตรนักมายากลการรักษาบางส่วนของพอลและพวกเขาก็นั่งอยู่รอบเช่นกัน มันไปโดยไม่บอก แต่รูปลักษณ์ที่พวกเขาให้ฉันไม่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ดูเหมือนว่าทุกคนที่นี่เป็นสหายของพอล. หนึ่งที่ผมสังเกตเห็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังพอล นั่งอยู่ที่นั่นเป็นนักรบหญิง ผมของเธอเป็นระยะสั้นและสีหน้าอกอ่อนนุช, ดัดผมออก. [1] ริมฝีปากของเธอ pouty บิต [2] และเธอก็ให้ความรู้สึกที่มีเสน่ห์ คุ้มค่าของการกล่าวถึงเป็นพิเศษเป็นรูปของเธอ หน้าอกใหญ่, เอวบางและก้นเต็มปกคลุมด้วยเกราะบิกินี่ที่เรียกว่า เธอเป็นหญิงสาวที่อยู่ในช่วงวัยรุ่นของเธอ. อันที่จริงมันเป็นนักรบหญิงว่าพอลเรียกว่า Vera. แม้จะมีกับคนดูผมสามารถบอกได้ว่าเธอก็มีชนิดของตัวเลขที่พอลเป็นรัก. เกราะบิกินี่ที่ไม่ได้ผิดปกติอย่างมากใน โลกนี้ มันเป็นโลกที่แผลขนาดเล็กสามารถแก้ไขด้วยเวทมนตร์รักษา สมมติว่าพวกเขาต้องการเพียงแค่ป้องกันการโจมตีพวกเขาต้องการยุทธยานยนต์ที่มีน้ำหนักเบา สิ่งที่ต้องการเชนจะได้รับในทาง มีจำนวนมากที่ด้อยคิดว่าวิธีนี้ เป็นไปได้ว่าเธอเป็นหนึ่งในพวกเขา. ยังคงเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นคนสวมใส่เพื่อให้เบา ๆ โดยปกติดังกล่าวข้างต้นบางเสื้อผ้าบางพวกเขาต้องการสวมใส่ชุดเกราะในข้อต่อของพวกเขาเช่นไหล่และข้อศอกของพวกเขา แม้ว่าเธอจะไม่สวมใส่ทางนั้นเพราะเราอยู่ในบาร์ที่เธอจะได้สวมใส่เสื้อกันหนาวหรือบางสิ่งบางอย่าง อย่างน้อยที่สุดหญิงสาวที่ผมเคยเห็นจนถึงขณะนี้ในทวีปปีศาจเป็นเช่นนั้น เธอไม่ได้เป็นเย็นในได้รับขึ้นเช่นนั้น? ผมเคยได้ยินว่าเพราะ 7 อาคารใน Milis สภาพภูมิอากาศอยู่เสมอมีความเสถียรที่นี่ ฉันสงสัยว่าที่ว่าทำไมเธอดี? ดีขอแค่ยอมรับดังนั้นสำหรับตอนนี้ มันเป็นตาที่ชื่นชอบ. ในขณะที่ฉันกำลังมองหาที่เธอทันใดนั้นสายตาของเราตอบสนอง. ผมก็ขยิบตาให้. ผมกลับวิ้ง. "เฮ้ยฤดีฤดี ... ?" เมื่อพอลพูดกับผม, นักรบหญิงและฉันทำลาย ปิด gazes ของเรา. "พ่อจะได้รับในขณะที่." "สิ่งที่ฤดี ... คุณรอดฮะ?" [3] พอลพูดด้วยเสียงเหนื่อย ฉันจะพูดแบบนี้ ... เขามีการเปลี่ยนแปลงจริงๆวิธี. เขาไม่ได้โกนอย่างถูกต้องผมของเขาเป็นระเบียบ, ลมหายใจของเขา reeks ของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และร่างกายของเขาให้ปิดการแสดงผลเจ้าอารมณ์. เขาไม่ได้ดูที่ทุกคนชอบ พอลในความทรงจำของฉัน. "อืม ... ใช่ ... " ในอัตราใดใจของฉันไม่สามารถให้ทัน. ทำไมพอลที่นี่? นี้เป็น Milishion. มันเป็นเรื่องที่ห่างไกลจากสุราเป็นแอฟริกาเป็นจากมองโกเลีย. เขาที่นี่ การค้นหาสำหรับฉันหรือไม่เขาไม่ควรจะรู้ว่าผมได้รับการเคลื่อนย้ายไปยังทวีปปีศาจ. ในกรณีที่สำหรับเรื่องที่แตกต่างกันฮะ? สิ่งที่เกี่ยวกับงานของเขาปกป้องหมู่บ้านบัวนาวิส? "และทำไมคุณมาที่นี่ , Tou-sama " คิดว่าผมควรจะถามนี้เป็นครั้งแรกในการตอบสนองพอมองประหลาดใจ. "[ทำไม?] คุณถามว่าคุณเห็นข้อความที่คุณไม่ได้?" "... ข้อความที่คุณพูด?" ข้อความ. อะไร ข้อความ? ฉันไม่จำเห็นอะไรเช่นนั้น. เห็นฉันสับสนอย่างเห็นได้ชัดพอลขมวดคิ้ว. มันสามารถเป็นที่ผมกล่าวว่าสิ่งที่ไม่พอใจเขา? "เฮ้ย, Rudeus. ท่านได้รับสิ่งที่ทำจนถึงตอนนี้หรือไม่" "แม้ว่าคุณ ขอให้มันก็หยาบสวยที่คุณรู้ว่า. " ฉันคือคนที่อยากจะรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น. ในขณะที่ความคิดนี้ผมเล่าการเดินทางของฉันจนถึงขณะนี้. เกี่ยวกับวิธีการที่ฉันได้รับการเคลื่อนย้ายไปยังทวีปเวทมนตร์ที่ฉันมี รับการบันทึกโดยผู้แข่งขันมายากลบางวิธีการที่ฉันกลายเป็นนักผจญภัยและประมาณหนึ่งปีที่ผมได้ใช้เวลากับ Eris ในทวีปปีศาจ. คิดเกี่ยวกับมันได้รับการเดินทางสนุกสวย จากปัญหาที่เรามีในช่วงเริ่มต้นเช่นเดียวกับครึ่งปีที่เราได้อยู่ในฐานะนักผจญภัย; เรามีประสบการณ์ค่อนข้างมาก. มันอาจจะเป็นเพราะการที่ แต่ฉันค่อย ๆ กลายเป็นช่างพูดมากขึ้นและเริ่มที่จะพูดคุยมากขึ้นจู๋จี๋เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในขณะที่ผมเดินทางไป ทุกอย่างที่ผมได้กล่าวว่าได้อย่างสมบูรณ์ไม่ใช่นิยาย; . ปรากฏการณ์ขนาดใหญ่ที่ดีที่ผมได้แยกออกจากการเดินทางของฉันออกเป็นสามส่วนคือส่วนแรกคือการประชุม Ruijerd และกลายเป็นเพื่อนกับเขาและจากนั้นความสับสนวุ่นวายที่เมือง Rikarisu. ที่สองเป็นเรื่องของนักมายากลที่ดี Rudeus ช่วย Ruijerd และการเดินทางของเขาที่จะปฏิรูป โลก. ที่สามเป็นเรื่องของวิธีการที่บางคนสัตว์ขี้ขลาดจับฉันและการต่อสู้ของฉันหมดหวังในการเป็นเชลย. แม้ว่าฉันได้ลำนำสามส่วนผมเริ่มที่จะพูดอย่างราบรื่นมากขึ้นและค่อยๆกลายเป็นท่าทางของฉันมีความสุขมากขึ้นและผมจ้องที่จะบอก เรื่องราวในขณะที่ทำให้ผลเสียงที่พูดเกินจริง. โดยวิธีการที่ผมได้ปล่อยออกสิ่งที่เกี่ยวกับ Hitogami. "และดังนั้นเมื่อเราได้ไปลมพอร์ตสิ่งที่เราเห็นก็คือ ... " "... " ในช่วงเวลาเมื่อฉันมี เสร็จบอกส่วนที่สอง「การเดินทางของคน 3 สีดำจดทะเบียนผ่านทวีปปีศาจ - เอาใจใส่ Arc 」ผมก็หยุดพูด. พอลได้กลายเป็นบูดบึ้ง. ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวเป็นแสดงออกหงุดหงิดและเขาก็แตะนิ้วของเขา บนโต๊ะ. ผมอาจจะไม่พอใจเขาอย่างใด. โดยไม่ต้องเข้าใจผมเกี่ยวกับการที่จะดำเนินการเรื่องของฉัน. "หลังจากนั้นเรามุ่งหน้าไปยังป่าที่ยิ่งใหญ่." "นั่นคือพอ." ในเสียงหงุดหงิดพอลตัดฉันออก. " ที่คุณใช้ในปีที่ผ่าน gallivanting เกี่ยวกับฉันเข้าใจค่อนข้างดีในขณะนี้. " ฉันกลายเป็นเพียงแค่การระคายเคืองเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คำพูดของพอล. "ผมมีค่อนข้างเป็นเวลาที่ยากลำบากเช่นกันคุณรู้ว่า." "เพียงแค่สิ่งที่ยากเกี่ยวกับมันได้หรือไม่" "เอ๊ะ ? " เมื่อเขาถามว่าในทางกลับกันผมให้ออกเสียงแปลก. "จากเสียงของคุณผมไม่ได้รู้สึกเหมือนคุณมีแม้ออนซ์ของความยากลำบาก." นั่นเป็นเพราะผมบอกมันเหมือนว่า. แต่แน่นอนผมอาจ มีอากาศบิตดำเนินการไป. "เฮ้ฤดี มีสิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะขอให้เป็น. " "มันคืออะไร?" "คุณทำไมคุณไม่รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับคนอื่น ๆ ที่ได้รับการเคลื่อนย้ายในขณะที่คุณอยู่บนทวีปปีศาจ?" ฉันอยู่เงียบ. ฉันมี แต่ไม่มีทางเลือกที่จะอยู่เงียบ. แม้ว่าเขาถามฉัน [ทำไม?] ผมมีวิธีที่จะไม่ตอบ. มีเพียงวิธีหนึ่งที่จะตอบ. มีเพียงเหตุผลหนึ่งที่เป็น. มันเป็นเพราะผมได้ลืม. ตอนแรกที่เราได้ต่อสู้กับ ทุกความแข็งแรงของเรา แต่แม้เมื่อเรามีห้องพักที่จะหายใจอีกครั้งผมไม่ได้คิดแม้แต่ครั้งเดียวว่าอาจได้รับคนนอกจากนี้เราบนทวีปปีศาจ. "I- ผมได้ลืม ... เราไม่ได้มี เวลาในการและ ... " "ไม่ได้มีเวลาหรือไม่ ถึงแม้ว่าคุณจะมีเวลาที่จะช่วยให้ออกจากปีศาจที่คุณไม่ทราบบางอย่างที่คุณไม่ได้มีเวลาที่จะกังวลกับตัวเองเกี่ยวกับคนอื่น ๆ ที่ได้รับการเคลื่อนย้ายได้หรือไม่ " ฉันอยู่เงียบ. ฉันมีอากาศจัดลำดับความสำคัญของฉันผิด. ตอนนี้ เขากล่าวถึงมันอย่างแน่นอนที่อาจได้รับกรณี. ยังคงไม่ต้องถามฉันนี้หลังจากที่มันเกิดขึ้นแล้ว. ผมลืมจริงๆในเวลานั้น. ฉันไม่สามารถได้รับความช่วยเหลือใช่มั้ย? "ฮะ! โดยไม่ต้องค้นหาสำหรับคนอื่น ๆ โดยไม่ต้องเขียนตัวอักษรเดียวกันกับที่น่ารัก, น่ารัก ojou ซังเหมือนคุณอยู่บนปิกนิกที่อาศัยอยู่เป็นนักผจญภัย ไม่เพียง แต่ที่คุณมียามที่แข็งแกร่งที่จะพาคุณ แล้วมาเมื่อคุณมาถึง Milishion คุณเห็นการลักพาตัวและใส่กางเกงชั้นในบนหัวและพระเอกเล่นของคุณ? " พอลถอนหายใจที่ฉันในเยาะเย้ยและเอื้อมมือไปหาเหยือกของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์บนโต๊ะใกล้เคียง. เขาดื่มครึ่งหนึ่งของ ในอึกแล้วทะเลาะวิวาทกันเช่นถ้าจะทำให้ความสนุกของฉัน. เพราะท่าทางที่แสดงออกทำให้ความสนุกของฉันฉันกลายเป็นหงุดหงิด. แม้ว่าฉันจะไม่บอกให้เขาหยุดดื่มไม่ได้เราอยู่ตรงกลางของสำคัญ การอภิปรายยัง? "แม้ฉันเคยที่จะจัดการกับสิ่งหนึ่งหลังจากที่อื่น ฉันได้ตัดสินใจว่าในสถานการณ์ที่ผมไม่สามารถบอกได้ที่เหลือจากขวาผมจะปกป้องเพียง Eris ... สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นจึงไม่สามารถช่วยใช่มั้ย? " "มันไม่เหมือนฉันโทษคุณ หรืออะไร. " เขาได้พูดในโทนสีที่เยาะเย้ยฉัน. สุดท้ายผมเริ่มที่จะยกระดับเสียงของฉัน. "ในกรณีที่ว่าทำไมคุณจะยกต่อสู้กับฉัน !?" ฉันถึงขอบเขตของสิ่งที่ฉันจะทน. ฉัน ไม่เข้าใจว่าทำไมพอลไม่ว่าจะเป็นสิ่งเช่นนี้. "ทำไมคุณถาม?" อีกครั้งหนึ่งที่พอล spits. "ผมควรจะถามคุณว่า." "สิ่งที่เกี่ยวกับผมได้ไหม" ผมไม่สามารถเข้าใจมัน. เขาคืออะไร พยายามที่จะพูด? "ก็คือว่า Eris คุณกล่าวถึงลูกสาวของฟิลลิป?" "ใช่มั้ย? Ah แน่นอนเธอเป็น. " "ฉันไม่เคยเห็นเธอ แต่เธอแน่นอนค่อนข้างน่ารัก ojou ซังฮะ? ไม่ได้ส่งจดหมายเพราะคุณคิดว่าจำนวนของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรอบ ๆ ตัวเธอจะเพิ่มขึ้นและมันจะได้รับในทางของความเจ้าชู้ของคุณได้หรือไม่ " "ฉันไม่ได้บอกว่าผมลืม?" ผมไม่ได้คิดอะไร แต่ ที่. แน่นอน Eris จริงๆจะมีสถานะที่ดี. Greyrat ครอบครัวเป็นอย่างมาก. อาจจะเป็นได้เราพูดกับเจ้านายของนักบุญพอเราอาจจะได้รับหนึ่งหรือสองยาม. แต่ผมได้อธิบายว่าในช่วงเวลาที่ฉันได้รับการติด โดยคนสัตว์และอื่น ๆ ... โอ้ผมไม่ได้อธิบายฮะ? ผมไม่ได้อากาศขึ้นเพื่อเป็นส่วนหนึ่งที่ยัง. ดังนั้นแม้. ฉันมีวัตถุประสงค์ที่จะทำสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ในทางของตัวเอง. แม้ว่าฉัน ไม่ได้จัดการที่จะทำทุกอย่างในวิธีที่ดีที่สุดที่เป็นไปได้ที่ไม่ได้ให้เขามีสิทธิที่จะตำหนิฉันเช่นนี้. "ผู้นำ วิธีการเกี่ยวกับการออกจากที่นั่น? เขายังเด็กดังนั้นแม้ว่าเขาได้กล่าวว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ มากเกินไปก็ช่วยไม่ได้ใช่มั้ย? " เมื่อฉันกลายเป็นเงียบนักรบบิกินี่จากก่อนที่จะได้มาจากด้านหลังและวางไว้ในมือของเธอบนไหล่ของพอล. เห็นนี้ผม หัวเราะในดูถูก. ในท้ายที่สุดมันเรียงลำดับของสิ่งนี้. แม้ว่าผู้ชายคนนี้พูดสูงและอย่างมากเขาเป็นคนที่จะไม่เห็นความแตกต่างเมื่อมันมาถึงผู้หญิง. เขาเรียงลำดับของผู้ชายคนนั้น. เขาไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะ พูดอะไรกับฉัน. ฉันไม่ได้วางในมือของฉัน Eris ครั้งเดียว. แน่นอนมีสายใกล้. มีหลายครั้งที่ผมถูกปกครองโดยความปรารถนาของฉันเช่นกัน. แต่ผมไม่เคยวางมือของฉันกับเธอ. "เมื่อมันมาถึง ผู้หญิงผมไม่ต้องการที่จะบอกนี้โดยคุณ Tou-sama. " "... อืมมม?" ดวงตาของพอลมันมากกว่าในการระคายเคือง. ฉันไม่ได้แจ้งให้ทราบ. "สิ่งที่จัดการกับผู้หญิงคนที่นั่นได้หรือไม่" "สิ่งที่เกี่ยวกับ Vera?" "Do แม่ <- นับถือแม่ (Kaa-sama) -> และ Lilia รู้ว่าคุณมีเช่นที่สวยงาม

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

มุโชคุ tensei : เว็บบทที่ 46
[ ]
เนื้อหาซ่อน 1 บทที่ 3 - แม่และเด็กสู้
1.1 ส่วนที่ 1 ส่วนที่ 2

1.2 1.3 1.4 ส่วนส่วนที่ 3
4
5
2 1.5 ส่วนแปลของหมายเหตุและอ้างอิง
บทที่ 3 - แม่และเด็กต่อสู้ [ แก้ไข ]

[ ส่วนที่ 1 แก้ไข ]
โรงแรมพอลอยู่ที่เป็น『รุ่งอรุณของประตู อินน์ 』 . ประตูถัดไปเป็นขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อยกว่าปกติ
Innภายในมีโต๊ะไม้กลมที่มีที่นั่ง 10 ฉันนั่งในหนึ่งของพวกเขา พอลนั่งอยู่ตรงหน้าฉัน .
ถึงแม้ว่ามันยังกลางวัน ที่นั่งก็เต็ม พวกฉันสลบไปก็หายจากการรักษาหมอผีพันธมิตรของพอลและพวกเขานั่งอยู่รอบๆเช่นกัน มันไปโดยไม่บอก , แต่พวกนั้นมองผมไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งดีดูเหมือนว่าทุกคนในที่นี้ คือ พอล เพื่อน ฉันสังเกตเห็น
โดยเฉพาะคนหลังพอล นั่งเป็นนักรบหญิง ผมเธอสั้นและหน้าอกนัทสี , ดัดผม outwards . [ 1 ] ริมฝีปาก pouty นิดหน่อย [ 2 ] เธอให้ความประทับใจที่มีเสน่ห์ คุ้มค่าของการกล่าวถึงเป็นพิเศษคือรูปของเธอ หน้าอกใหญ่ เอวที่ผอม และก้นเต็ม ครอบคลุมขึ้นโดยเรียกเกราะ บิกินี่

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.