who found an increase in HCW as RAC

who found an increase in HCW as RAC level increased.
Dressing percent was not different among treatment groups (P>0.05).
This result is contrary to reports from Watkins et al. (1990), Carr et al. (2005), and Kutzler et al. (2010).
Feeding of RAC failed to significantly alter carcass length (P>0.05) which agrees with the findings of Stites et al. (1991), Crome et al. (1996), See et al. (2004), and Carr et al. (2005), who indicated no significance among RAC fed treatment groups for CL with finishing swine. However, Watkins et al. (1990) and Yen et al. (1990) both reported shorter carcasses with the inclusion of RAC in finishing swine diets. The reduction in carcass length can be explained by more nutrients being devoted to protein accretion than to osteogenesis due to the chemical action of ractopamine. The effect of RAC on carcass length maybe more pronounced during the finishing phase than the growing phase. However, the results from the previous studies were reported during the finishing phase.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่พบเพิ่มขึ้นใน HCW เป็น RAC เพิ่มระดับ ร้อยละแต่งตัวไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่มการรักษา (P > 0.05) ผลลัพธ์นี้จะขัดแย้งกับรายงานจากวัตคินส์ et al. (1990), คาร์ et al. (2005), และ Kutzler et al. (2010) อาหารของ RAC ไม่สามารถช่วยเปลี่ยนแปลงความยาวซาก (P > 0.05) ซึ่งตกลงกับผลการวิจัยของ Stites et al. (1991), Crome et al. (1996) ดู et al. (2004), และคาร์ et al. (2005), ที่ระบุไม่มีความสำคัญระหว่าง RAC เลี้ยงรักษากลุ่มสำหรับ CL กับจบหมู อย่างไรก็ตาม ซากสั้นกับรวมของ RAC ในอาหารสุกรตกแต่งรายงานวัตคินส์ et al. (1990) และเยน et al. (1990) ทั้งสอง การลดความยาวซากสามารถอธิบายได้ ด้วยสารอาหารที่ถูกอุทิศให้กับโปรตีน accretion ที่จดจำมากกว่าการ osteogenesis เนื่องจากการกระทำทางเคมีของ ractopamine ผลของ RAC ซากยาวข้อมูลเพิ่มเติมว่า ระหว่างขั้นตอนการตกแต่งมากกว่าระยะการเจริญเติบโต อย่างไรก็ตาม มีรายงานผลจากการศึกษาก่อนหน้านี้ในขั้นตอนการตกแต่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่พบว่าการเพิ่มขึ้นของระดับ HCW RAC เพิ่มขึ้น.
Dressing เปอร์เซ็นต์ก็ไม่ได้แตกต่างกันระหว่างกลุ่มการรักษา (p> 0.05).
ผลที่ได้นี้จะขัดกับรายงานจากวัตคินส์, et al (1990) คาร์, et al (2005) และ Kutzler et al, (2010).
การให้อาหารของ RAC ล้มเหลวในการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญยาวซาก (p> 0.05) ที่เห็นด้วยกับผลการวิจัยของ Stites et al, (1991), Crome, et al (1996), See, et al (2004) และคาร์, et al (2005) ที่แสดงให้เห็นความสำคัญในหมู่ RAC เลี้ยงกลุ่มการรักษาสำหรับ CL ใด ๆ กับหมูจบ อย่างไรก็ตามวัตคินส์, et al (1990) และเยน et al, (1990) ทั้งรายงานซากสั้นด้วยการรวมของ RAC ในการตกแต่งอาหารสุกร ลดระยะเวลาในซากสามารถอธิบายได้ด้วยสารอาหารมากขึ้นเป็นทุ่มเทให้กับการเพิ่มโปรตีนมากกว่าที่จะ osteogenesis เนื่องจากการดำเนินการทางเคมีของ ractopamine ผลของ RAC กับความยาวซากอาจจะเด่นชัดมากขึ้นในระหว่างขั้นตอนการตกแต่งกว่าระยะการเจริญเติบโต อย่างไรก็ตามผลจากการศึกษาก่อนหน้านี้มีรายงานว่าในระหว่างขั้นตอนการตกแต่ง