Chapter 75: Waltzing in Under the E

Chapter 75: Waltzing in Under the Enemies’ Noses

When people of the Wang house made their appearance in the city, nobles would, from time to time, come to see them off. They watched the burly servants while they pointed and murmured. Young ladies hung their heads in tears as they silently followed the carriages and sent them all the way to the city gate.

Luckily, Chen Rong was sitting inside a Wang carriage and no one knew a girl had joined the team.

By the time they arrived at the gate, when fewer ladies and nobles remained, Chen Rong peeked through the curtain slit and saw Old Shang’s carriage parked in the distance away from others’ attention. She quietly heaved.

When they were two hundred meters out of the city, the crowd stopped following to only watch them leave, with the girls still sobbing by the time scattered dust had disappeared from view.

Old Shang quickly drove over when he saw the troop approaching. “Miss?”

Chen Rong gave a reply and got off.

“Miss,” Old Shang whispered. “I’ve told them to say, if anyone were to ask, that Nurse Ping wants to look for her relatives in Ximing. You’ve gone to send her off because you are concerned for her and you won’t be back for several months. I’ve also told the nurse to lock her door and not see anyone during this time.”

Chen Rong knew he was thinking of her reputation. Even now, Old Shang was still holding onto a ray of hope, however slight it was, so shouldn’t she, too? She momentarily lowered her head and answered, “I know.”

At this time, a large man shouted: “Let’s go. Let’s not waste any more time.” Whips cracked as soon as he finished his words.

With his departure, the crowd also gave repeated shouts. They feared that Mo’yang would be completely surrounded, and even their aid would arrive too late.

Old Shang quickly drove along to keep up with them.

They went on without any breaks.

To everyone’s surprise, Chen Rong was actually very fit. When she was tired from sitting, she would ride; when she was tired of riding, she would sit. She didn’t have one word of complaint or did she give them any extra trouble. This alone made her far better than the vast majority of the noble children. The servants were secretly appreciative of it.

After having gone all day and through most of the night, the scholar looked at the moon in the sky and shouted: “Let’s take a break.”

“Aye.”

The cavalcade stopped, and the servants rounded the carriages up with the riders on horseback and Chen Rong’s carriage encircled inside. To save time, everyone either slept in the vehicles or sat leaning against their horses to get some rest. They did not set camp.

After the scholar took care of things, he turned around to look at Chen Rong’s carriage. Seeing the fluttering curtain and an extremely quiet Chen Rong, he clasped his hands and politely informed her: “Miss, we’ll arrive in Mo’yang by noon tomorrow.”

Chen Rong nodded. “May I ask which gate you’re planning to enter from?” she asked.

“From the south, of course.”

Nan’yang was located to the southeast of Mo’yang. It was a matter of course to enter from the south gate.

“We can’t!” Chen Rong’s crisp and decisive voice sounded. “The tribesmen are well-versed in warfare strategies. They’ll certainly position their men at the south gate to discourage reinforcements from Nan’yang. Even the north gate is no good. I think we should go in from the west gate.”

The scholar paused. He exchanged glances with the others and then asked her, “You think we can enter from the west entrance?”

“Aye,” Chen Rong was convinced.

The scholar frowned. “Let us have a discussion,” he said and then retreated.

Moments later, he came back and said to Chen Rong, “You may be right, miss. We’ll enter through the west gate tomorrow.”

Chen Rong hummed an answer, seemingly indifferent to their acceptance of her opinion.

The scholar stared at the fluttering curtain and quietly thought to himself: She’s very courageous and intelligent for a girl so young. She’s also maintaining her calm very well. The master is indeed perceptive!

They started out again early next morning.

After deciding they would be going in from the west gate, they began to circle to the other side.

As noon neared, the travel became increasingly difficult for the Hu would appear from time to time. Everyone would hold his breath whenever this happened. They wrapped cloth over the wheels to hide their tracks and quietly went forward.

By noon, the tall fortress and its rugged walls appeared ahead. Even from afar, they could see shadows atop the walls.

The scholar gazed that way for a while from horseback, and then frowned and said to Chen Rong: “There are Hu soldiers at the west gate.”

Chen Rong’s voice was as tranquil as before, without joy or sorrow: “It’s all right. The notorious Murong Ke of the Xianbei tribe is the one laying siege to the city. He’s using the tactic of trapping three while letting one go, which means he intends to force the people of Mo’yang to escape f

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 75: ดัทตันในภายใต้จมูกของศัตรูเมื่อชาวบ้านวังทำลักษณะของพวกเขาในเมือง ขุนนาง จะ เวลามาเห็นพวกเขาออก พวกเขาเฝ้าดูข้ากำยำในขณะที่พวกเขาชี้ และ murmured หญิงสาวหยุดหัวในน้ำตาเงียบ ๆ ตามรถม้า และส่งพวกเขาไปยังประตูเมืองโชคดี เฉินรองนั่งภายในขนส่งส่งวัง และไม่มีใครรู้ว่า หญิงสาวได้เข้าร่วมทีมโดยเวลาที่พวกเขามาถึงที่ประตู เมื่อผู้หญิงน้อยลงและขุนนางยังคง ร่องเฉิน peeked ผ่านร่องม่าน และเห็นขนส่งเก่าซางที่จอดอยู่ในระยะห่างจากความสนใจของผู้อื่น เธอ heaved เงียบ ๆเมื่อสองร้อยเมตรจากเมือง ฝูงชนหยุดตามนาฬิกาเพียงออกจาก กับสาวยัง sobbing ตามเวลาที่ฝุ่นกระจายหายไปจากมุมมองShang เก่าขับรถมากกว่าเมื่อเขาเห็นทหารเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว "Missเฉินรองให้การตอบกลับ และได้ปิด"มิส กระซิบบอกซางเก่า "ผมเคยบอกให้พูด ถ้า ใครมีการถาม พยาบาลปิงอยากหาญาติของเธอใน Ximing คุณได้ไปส่งเธอปิดเนื่องจากคุณมีความกังวลสำหรับเธอ และคุณจะไม่กลับมาเป็นเวลาหลายเดือน ผมได้ยังบอกให้พยาบาลล็อคประตูของเธอ และไม่เห็นใครในช่วงเวลานี้"รองเฉินรู้ว่า เขาคิดว่า ชื่อเสียงของเธอ ป่านนี้ Shang เก่ายังคงได้จับลงมีแสงแห่งความหวัง เล็กน้อยอย่างไรก็ตามมันเป็น ดังนั้นไม่ควร เธอเกินไป เธอหัวของเธอลดลงชั่วขณะ และ ตอบ "ฉันรู้"ตอนนี้ คนใหญ่ตะโกน: "ขอไปด้วย ลองไม่เสียเวลาใด ๆ เพิ่มเติม" แส้แตกทันทีที่จบคำพูดของเขากับเขาออก ฝูงชนยังให้ตะโกนซ้ำ พวกเขากลัวว่า Mo'yang จะถูกล้อมรอบอย่างสมบูรณ์ และแม้กระทั่งการช่วยเหลือจะมาถึงสายเกินไปShang เก่าขับรถตามได้อย่างรวดเร็วเพื่อให้ทันกับพวกเขาพวกเขาไปในโดยไม่แบ่งใด ๆของทุกคนแปลกใจ เฉินรองได้จริง ๆ พอดี เมื่อเธอเหนื่อยนั่ง เธอจะนั่ง เมื่อเธอเบื่อขี่ เธอจะนั่ง เธอไม่ได้หนึ่งคำร้องทุกข์ หรือไม่เธอให้ปัญหาใด ๆ เพิ่มเติม นี้คนเดียวทำให้เธอดีกว่าส่วนใหญ่ของเด็กโนเบิล มหาดเล็กได้แอบชื่นชมมันหลัง จากเดินทั้งวัน และ ผ่านมากที่สุดของคืน นักวิชาการมองไปที่ดวงจันทร์ในท้องฟ้า และตะโกน: "ลองมาพักผ่อน""เอ"หยุดการ cavalcade และมหาดเล็กปัดรถม้ากับผู้ขับขี่บนหลังม้าและขนส่งเฉินร่องล้อมรอบภายใน เพื่อประหยัดเวลา ทุกคนนอนในรถ หรือนั่งพิงกับม้าของพวกเขาจะได้รับบางส่วนที่เหลือ พวกเขาไม่ได้ตั้งค่าค่ายหลังจากที่นักวิชาการเอาดูแลสิ่ง เขาหันไปรอบ ๆ มองไปที่ขนส่งเฉินรอง เขาเห็นม่านกระพือและร่องเฉินเงียบ clasped มือของเขา และสุภาพแจ้งว่า เธอ: "พลาด เราจะไปถึง Mo'yang เที่ยงพรุ่งนี้"รองเฉินแล้วพยักหน้าอย่าง "ผมขอประตูที่คุณกำลังวางแผนใส่จาก" เธอถามจากภาคใต้ ของหลักสูตร"Nan'yang ถูกตั้งอยู่ตะวันออกเฉียงใต้ของ Mo'yang มันเป็นเรื่องปกติการป้อนจากประตูทิศใต้"ไม่" เสียงคมชัด และที่สำคัญเฉินร้องไพเราะ "Tribesmen ได้รอบรู้ในกลยุทธ์สงคราม นอกจากนี้พวกเขาแน่นอนจะวางคนของพวกเขาที่ประตูทิศใต้เพื่อป้องกันไม่ให้กำลังเสริมจาก Nan'yang แม้ประตูเหนือเป็นที่ไม่ดี ผมคิดว่า เราควรไปจากเวสต์เกต"นักวิชาการหยุดชั่วคราว เขาแลกเปลี่ยนหน้าปัดรวมกับคนอื่น ๆ แล้ว ถามเธอ "คุณคิดว่า เราสามารถป้อนจากทางเข้าทิศตะวันตก""Aye เฉินรองมั่นใจนักวิชาการ frowned "เรามีการสนทนา เขากล่าวว่า แล้ว สภาพระส่ำช่วงเวลาหลังจากนั้น เขากลับมา และกล่าวถึงเฉินรอง คุณอาจจะขวา miss เราจะป้อนผ่านเวสต์เกตวันพรุ่งนี้"รองเฉิน hummed คำตอบ ดูเหมือนไม่แยแสกับได้รับความเห็นของเธอนักวิชาการจ้องที่ม่านกระพือ และคิดเงียบ ๆ กับตัวเอง: เธอมีความกล้าหาญ และอัจฉริยะสำหรับสาวสาวจึง เธอจะยังรักษาเธอสงบดี หลักคือ perceptive แน่นอนพวกเขาเริ่มออกอีกครั้งช่วงเช้าวันถัดไปหลังจากตัดสินใจว่า พวกเขาจะไปในจากเวสต์เกต พวกเขาเริ่มที่จะวงกลมไปด้านอื่น ๆเที่ยง neared การท่องเที่ยวเป็นยากขึ้นสำหรับหูจะปรากฏครั้ง ทุกคนจะกลั้นลมหายใจของเขาเมื่อใดก็ ตามที่เกิดขึ้น พวกเขาห่อผ้าเหนือล้อซ่อนเพลงของพวกเขา และเดินไปข้างหน้าอย่างเงียบ ๆเที่ยง สูงป้อมปราการและกำแพงของขรุขระปรากฏข้างหน้า แม้จากระยะไกล พวกเขาอาจเห็นเงาบนผนังนักวิชาการจ้องวิธีในขณะจากม้า แล้ว frowned และร่องเฉินกล่าวว่า: "มีหูทหารที่ประตูตะวันตก"เฉินร่องเสียงได้เงียบสงบที่เป็นมาก่อน ไม่ มีความสุขหรือความเศร้าโศก: "มันเป็นสิทธิทั้งหมด Murong Ke อื้อฉาวของชนเผ่า Xianbei เป็นล้อมวางหนึ่งเมือง เขาใช้กลยุทธ์ของการดักจับสามขณะหนึ่งไป ซึ่งหมายความว่า เขาตั้งใจที่จะบังคับให้คน Mo'yang หนี f

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 75: Waltzing ในภายใต้จมูกของศัตรู

เมื่อคนของวังบ้านทำลักษณะของพวกเขาในเมืองขุนนางจะจากเวลาผ่านไปมาเห็นพวกเขาออก พวกเขาเฝ้าดูคนรับใช้กำยำในขณะที่พวกเขาชี้ให้เห็นและได้บ่น หญิงสาวที่แขวนหัวของพวกเขาในน้ำตาขณะที่พวกเขาอย่างเงียบ ๆ ตามรถม้าและส่งพวกเขาไปตลอดทางจนถึงประตูเมือง.

โชคดีที่เฉินร่องกำลังนั่งอยู่ภายในรถวังและไม่มีใครรู้ว่าหญิงสาวคนหนึ่งได้เข้ามาร่วมทีม.

ตามเวลาที่พวกเขามาถึง ที่ประตูเมื่อผู้หญิงน้อยลงและขุนนางยังคงเฉินร่องแอบมองผ่านช่องม่านและเห็นสายการบินเก่าชางจอดอยู่ในระยะทางที่ห่างจากความสนใจของคนอื่น เธออย่างเงียบ ๆ น่ะ.

เมื่อพวกเขาได้สองร้อยเมตรออกจากเมืองฝูงชนหยุดต่อไปนี้เท่านั้นดูพวกเขาออกไปกับสาวยังคงร้องไห้ตามเวลาที่ฝุ่นกระจายอยู่ได้หายไปจากมุมมอง.

เก่าชางได้อย่างรวดเร็วขับรถมากกว่าเมื่อเขาเห็นทหาร ใกล้เข้ามา "มิส?"

เฉินร่องให้การตอบกลับและได้ออก.

"นางสาว" เก่า Shang กระซิบ "ฉันบอกให้พวกเขาพูดว่าถ้าใครถามพยาบาลว่าปิงอยากที่จะมองหาญาติของเธอใน Ximing คุณได้ไปจะส่งเธอออกเพราะคุณมีความกังวลสำหรับเธอและคุณจะไม่ได้กลับมาเป็นเวลาหลายเดือน ผมยังบอกว่าพยาบาลจะล็อคประตูของเธอและไม่เห็นใครในช่วงเวลานี้. "

เฉินร่องรู้ว่าเขาคิดของชื่อเสียงของเธอ แม้ตอนนี้เก่าชางก็ยังคงถือไว้รังสีของความหวัง แต่มันก็เป็นเพียงเล็กน้อยดังนั้นไม่ควรเธอเกินไป? เธอชั่วขณะก้มหน้าลงและตอบว่า ". ฉันรู้ว่า"

ในเวลานี้ชายร่างใหญ่ตะโกน: "Let 's go ให้ไม่เสียเวลามากขึ้น. "แส้แตกเร็วที่สุดเท่าที่เขาเสร็จสิ้นคำพูดของเขา.

กับการจากไปของเขาฝูงชนยังให้ตะโกนซ้ำแล้วซ้ำอีก พวกเขากลัวว่า Mo'yang จะถูกล้อมรอบไปและแม้กระทั่งความช่วยเหลือของพวกเขาจะมาถึงช้าเกินไป.

เก่าชางได้อย่างรวดเร็วขับรถตามไปให้กับพวกเขา.

พวกเขาเดินไปได้โดยไม่ต้องหยุดพักใด ๆ .

ทุกคนประหลาดใจเฉินร่องเป็นจริงมากพอดี เมื่อเธอเหนื่อยจากการนั่งเธอจะนั่ง; เมื่อเธอเหนื่อยกับการขี่เธอจะนั่ง เธอไม่ได้มีคำหนึ่งที่มีการร้องเรียนหรือเธอไม่ให้พวกเขามีปัญหาใด ๆ เพิ่มเติม นี้เพียงอย่างเดียวทำให้เธอดีกว่าส่วนใหญ่ของเด็กที่มีเกียรติ . คนรับใช้ก็แอบเห็นคุณค่าของมัน

หลังจากที่หายไปตลอดทั้งวันและผ่านมากที่สุดของคืนที่นักวิชาการมองไปที่ดวงจันทร์อยู่บนท้องฟ้าและตะโกน: ". ขอใช้เวลาพัก"

. "ใช่"

กองทหารม้าหยุดและคนรับใช้ โค้งมนรถม้าขึ้นกับผู้ขับขี่บนหลังม้าและสายการบินเฉินร่องล้อมรอบภายใน เพื่อประหยัดเวลาของทุกคนทั้งสองนอนอยู่ในรถหรือนั่งพิงกับม้าของพวกเขาที่จะได้รับส่วนที่เหลือบาง พวกเขาไม่ได้ตั้งค่าย.

หลังจากที่นักวิชาการเอาดูแลของสิ่งที่เขาหันมามองสายการบินเฉินของโรง เห็นผ้าม่านกระพือและเงียบสงบมากเฉินร่องเขากุมมือและสุภาพของเขาบอกเธอ: ". นางสาวเราจะมาถึงใน Mo'yang ตอนเที่ยงวันพรุ่งนี้"

เฉินร่องพยักหน้า "ผมขอถามซึ่งประตูที่คุณกำลังวางแผนที่จะเข้ามาจากไหน?" เธอถาม.

"จากทางทิศใต้ของหลักสูตร."

Nan'yang ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของ Mo'yang มันเป็นเรื่องของหลักสูตรที่จะเข้ามาจากประตูทางทิศใต้.

"เราไม่ได้!" เฉินร่องของเสียงที่คมชัดและเด็ดขาดฟัง "การเผ่ารอบรู้ในกลยุทธ์สงคราม แน่นอนพวกเขาจะวางตำแหน่งคนของพวกเขาที่ประตูทางทิศใต้จะกีดกันเสริมจาก Nan'yang แม้ประตูเหนือไม่ดี ผมคิดว่าเราควรจะไปจากประตูทางทิศตะวันตก. "

นักวิชาการหยุดชั่วคราว เขาสบตากับคนอื่น ๆ แล้วถามเธอว่า "คุณคิดว่าเราสามารถเข้ามาจากประตูด้านตะวันตก?"

"ใช่" เฉินร่องเชื่อ.

นักวิชาการขมวดคิ้ว "เรามีการอภิปราย" เขากล่าวแล้วถอย.

ครู่ต่อมาเขากลับมาและพูดกับเฉินรงค์ "คุณอาจจะถูกนางสาว . เราจะใส่ผ่านประตูทางทิศตะวันตกในวันพรุ่งนี้ "

. เฉินร่องฮัมคำตอบที่ดูเหมือนไม่แยแสกับการยอมรับของพวกเขาจากความเห็นของเธอ

นักวิชาการจ้องที่ม่านกระพือและคิดอย่างเงียบ ๆ กับตัวเอง: เธอมากที่กล้าหาญและชาญฉลาดสำหรับสาวหนุ่ม เธอยังคงรักษาความสงบของเธอได้เป็นอย่างดี ต้นแบบคือเฉลียวแน่นอน!

พวกเขาเริ่มออกมาอีกครั้งในเช้าวันถัดไป.

หลังจากตัดสินใจว่าพวกเขาจะไปในจากประตูทางทิศตะวันตกพวกเขาเริ่มวงกลมไปด้านอื่น ๆ .

ในฐานะที่เป็นเที่ยงใกล้เดินทางกลายเป็นเรื่องยากมากขึ้นสำหรับหูจะปรากฏออกมาจาก เป็นครั้งคราว. ทุกคนจะกลั้นลมหายใจของเขาเมื่อใดก็ตามที่เกิดขึ้นนี้ พวกเขาห่อผ้ามากกว่าล้อเพื่อซ่อนเพลงของพวกเขาอย่างเงียบ ๆ และเดินไปข้างหน้า.

ตอนเที่ยงป้อมและกำแพงสูงขรุขระปรากฏข้างหน้า แม้จากระยะไกลที่พวกเขาจะได้เห็นเงาบนผนัง.

นักวิชาการจ้องวิธีการที่ในขณะที่จากหลังม้าแล้วขมวดคิ้วและพูดกับเฉินร่อง: "มีทหาร Hu อยู่ที่ประตูทางทิศตะวันตก."

เสียงเฉินร่องเป็นที่เงียบสงบเช่น ก่อนได้โดยไม่ต้องมีความสุขหรือความเศร้าโศก: "มันเป็นสิทธิทั้งหมด ฉาวโฉ่ Murong Ke ของชนเผ่า Xianbei เป็นหนึ่งวางล้อมเมือง เขาใช้ชั้นเชิงของการวางกับดักสามในขณะที่ให้หนึ่งไปซึ่งหมายความว่าเขาตั้งใจที่จะบังคับให้คนของ Mo'yang ที่จะหลบหนี F

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 75 : เต้นรำในภายใต้จมูกของศัตรูเมื่อคนในบ้านวังทำลักษณะของพวกเขาในเมือง ขุนนางจะ เวลา มาเจอพวกเขา พวกเขาเฝ้าดูคนรับใช้แข็งแกร่งในขณะที่พวกเขาชี้และพึมพำ สาวๆ แขวนหัวของพวกเขาในน้ำตาที่พวกเขาอย่างเงียบ ๆตามรถม้าและส่งพวกเขาไปที่ประตูเมืองโชคดีที่เฉินหยงนั่งอยู่ภายในวังม้า ไม่มีใครรู้ว่าเด็กสาวได้เข้าร่วมทีมโดยเวลาที่พวกเขามาถึงที่ประตู เมื่อผู้หญิงน้อยลงและขุนนางยังคงเฉินหยงแอบมองลอดผ้าม่านเก่า ซาง กรีด และเห็นรถม้าจอดอยู่ห่างจากความสนใจของผู้อื่น เธอก็เงียบยาว .เมื่อพวกเขามี สองร้อยเมตร ออกจากเมือง ฝูงชนหยุดต่อไปนี้ แค่ดูพวกเขาออกไปกับหญิงสาวยังสะอื้นโดยเวลาโปรยฝุ่นหายไปจากมุมมองเก่า ชาง รีบขับรถเมื่อเขาเห็นทหารใกล้ " คุณหนู "เฉินหยงให้ตอบ และได้ออก" คิดถึง " เก่าชางกระซิบ . " ผมเคยบอกไว้ว่า ถ้าใครถามว่าปิงพยาบาลอยากตามหาญาติของเธอใน ximing . คุณเคยไปส่งเธอเพราะเป็นห่วงเธอและลูกจะไม่กลับอีกหลายเดือน ฉันบอกพยาบาลที่จะล็อคประตู และ ไม่เจอใครในช่วงเวลานี้ "เฉินหยงรู้ว่าเขาคิดถึงชื่อเสียงของเธอ ตอนนี้เก่าที่ยังจับรังสีแห่งความหวัง แต่เล็กน้อย มัน ไม่ เธอด้วยเหรอ เธอชั่วขณะลดหัวของเธอและตอบว่า " ฉันรู้ " .ในเวลานี้ มีชายร่างใหญ่ตะโกน : " ไปกันเถอะ อย่าเสียเวลาอีกเลย " แส้แตกทันทีที่เขาจบคำพูดของเขากับการเดินทางของเขา ฝูงชนก็ให้ซ้ำ ๆ . พวกเขากลัวว่า mo"yang จะโอบล้อมและแม้กระทั่งความช่วยเหลือจะมาถึงสายเกินไปชางรีบขับรถตามอายุเพื่อให้ทันกับพวกเขาพวกเขาไปโดยไม่มีการแบ่งทุกคนต่างแปลกใจ เฉินหยงกำลังฟิต เมื่อเธอเหนื่อยจากการนั่ง เธอจะนั่ง เมื่อเธอเบื่อขี่ เธอจะนั่ง เธอไม่ได้มีคำหนึ่งของการร้องเรียน หรือเธอให้พิเศษใด ๆ ปัญหา นี้คนเดียวทำให้เธอที่ดีกว่าส่วนใหญ่ของเด็กที่สง่างาม ข้าราชการถูกแอบชื่นชมมันหลังจากหายไปทั้งวันและเกือบทั้งคืน นักวิชาการมองดวงจันทร์ในท้องฟ้า และตะโกนว่า " หยุดพักกันเถอะ”" ใช่ " .โดยขบวนรถม้าหยุดและข้าราชการรอบรถม้ากับผู้ขับขี่บนหลังม้าและรถม้า Chen ร่องล้อมรอบภายใน เพื่อประหยัดเวลา ทุกคนให้นอนในรถ หรือนั่งเอนพิงกับม้าของพวกเขาที่จะได้รับส่วนที่เหลือบางส่วน พวกเขาไม่ตั้งแคมป์หลังจากที่นักวิชาการดูแลมัน เขาหันกลับไปมองของเฉิน โรงม้า เห็นมีแต่ม่านและร่องเฉินแสนเงียบ เขากุมมือและสุภาพแจ้งของเธอ : " คุณจะมาถึงใน mo"yang พรุ่งนี้เที่ยง "เฉินหรงพยักหน้า " ผมขอประตูที่คุณวางแผนที่จะป้อนจาก " เธอถาม" จากใต้ แน่นอน "nan"yang ตั้งอยู่ในตะวันออกเฉียงใต้ของ mo"yang . มันเป็นเรื่องของหลักสูตรเพื่อป้อนจากประตูทิศใต้" เราไม่ได้ " เฉิงหรงกรอบและแตกหัก เสียงก็ดังขึ้น " เผ่าจะรอบรู้ในยุทธศาสตร์สงคราม พวกเขาจะแน่นอนตำแหน่งผู้ชายที่ประตูทิศใต้ห้ามปราม กำลังทหารจาก nan"yang . แม้ประตูทิศเหนือจะไม่มีดี ฉันคิดว่าเราควรจะเข้าไปจากประตูตะวันตก”นักวิชาการการหยุดชั่วคราว เขาสบตากันกับคนอื่นแล้วถามเธอว่า " คุณคิดว่า เราสามารถป้อนจากประตูตะวันตก "" เฮ้อ " เฉินหยงเลยมั่นใจนักวิชาการขมวดคิ้ว . " เราต้องคุยกัน " เขาพูดแล้วก็หายไปต่อมา เขาได้กลับมาและกล่าวว่าเฉินหยง " คุณอาจจะพูดถูก คุณ เราจะเข้าไปทางประตูทิศตะวันตกพรุ่งนี้ "เฉินหยง hummed คำตอบดูเหมือนจะไม่แยแสกับพวกเขายอมรับความเห็นของเธอนักวิชาการมองกระพือผ้าม่านและแอบนึกในใจ : เธอเป็นคนที่กล้าหาญและฉลาดสำหรับเด็กหนุ่มเลย เธอยัง รักษาความสงบของเธอได้เป็นอย่างดี เจ้านายก็เข้าใจ !พวกเขาเริ่มออกอีกครั้ง เช้ารุ่งขึ้น .หลังจากตัดสินใจจะเข้าไปทางประตูทิศตะวันตก พวกเขาเริ่มวงกลมในด้านอื่น ๆเมื่อเที่ยง neared , เดินทางกลายเป็นเรื่องยากมากขึ้นสำหรับหูจะปรากฏขึ้นเป็นครั้งคราว ทุกคนต้องกลั้นหายใจทุกครั้งที่เกิดเรื่องขึ้น พวกเขาห่อผ้าล้อเพื่อซ่อนร่องรอยและเงียบๆ ไป ข้างหน้าตอนเที่ยง ป้อมสูงและทนทาน ผนังที่ปรากฏอยู่ข้างหน้า แม้จากที่ไกลๆ ก็เห็นเงาบนผนังนักวิชาการมองอย่างนั้นสักพัก จากหลังม้า แล้วขมวดคิ้วเข้าหากัน และกล่าวกับเฉินหยง " มี ทหารฮูที่ประตูตะวันตก”เสียงของเฉินหยงก็เงียบสงบเหมือนเดิม ไม่มีความสุข หรือความทุกข์ " มันทั้งหมดขวา ความฉาวโฉ่ของชนเผ่าเซียนเปย มู่หรง เก๋เป็นคนที่วางล้อมถึง 3 .