Nangong Liuyun’s pair of star-shape

Nangong Liuyun’s pair of star-shaped eyes were as cold as ice. He shot a piercing, penetrating glance at the Jade Lake’s fairy. The chilly and desolate air emitting from his body was very thick. After a long pause, the corner of his mouth lifted into a brilliant but still thinly cold smile. He merely said, “go back.”

He had already turned to leave before the sound of his words reached her.

“Third senior brother…” the Jade Lake’s fairy bit her lips and tugged on the hem of Nangong Liuyun’s wide cloak. Her eyes were misty with tears, giving off a lovely yet woeful appearance.

Nangong Liuyun’s hand covered her slender white hands and harshly dislodged them.

Without even turning his head, using large strides he departed. His figure from the back was very decisive and determined.

Concealed by her sleeves, the veins in the Jade Lake fairy’s hands violently started to burst. Her beautiful eyes also became malicious and a fierce, venomous killing intent flashed within their depths.

“Young Mistress. Tonight, do you want this servant to——?” Qin Ning whispered while making a slitting throat gesture as she quietly approached the Jade Lake fairy’s side.

The Jade Lake fairy’s eyes erupted like a volcano spewing out molten lava. Her palm directly slapped Qin Ning’s face. “The best opportunity was wasted by you. Once we return, go to the Punishment Hall to receive your penance.”

This slap contained the force of Heaven and Earth, it was so severe that it had sent Qin Ning flying. Once she tumbled to the ground, Qin Ning immediately passed out.

The Jade Lake fairy flung her sleeves then walked off with an formidable aura of death.

That same night, the Jade Lake’s fairy took her group of people and left. They decamped, leaving everything so clean and neat it was as if they had never been.

That group of black-robed people had also evacuated neatly without leaving a trace behind.

On the horse carriage that was returning, one more person had been added. The added person was Ling Feng.

He was Nangong Liuyun’s hidden bodyguard. Normally, he would stealthily protect Nangong Liuyun.

The Dragon Scaled Horse ran like the wind.

Su Luo was seated inside the carriage in a resting position with her back facing Nangong Liuyun and eyes closed.

This type of posture was a deliberate snub, rejecting all conversation.

Her expression was nonchalant, like clouds on the horizon. It was so remote and distant, making Su Luo seem unreachable.

Nangong Liuyun’s expression was brooding. as his complexion slowly darkened.

Su Luo was attempting to straighten her body when suddenly a large shadow enveloped her entire person.

She unconsciously opened her eyes.

Before Su Luo could focus, unexpectedly she was confined within Nangong Liuyun’s embrace. His slender fingers glided over her face and paused between her lips.

Her lips were exceptionally beautiful. They were light in color, moist and plump, evoking the phrase ‘suitable to be kissed’.

Nangong Liuyun leaned down. His beautiful, perfect, and thin lips kissed Su Luo’s lightly colored lips.

But, Su Luo firmly pushed him away.

“Are you still blaming this king?” Nangong Liuyun asked in a low voice, his scorching gaze fixated on her.

Su Luo was wordlessly silent.

“Angry at this king for abandoning you that day?” Nangong Liuyun’s voice was clearly cold.

Su Luo remained silent.

Within the carriage, there was a period of silence.

After what seemed to be a long time, Nangong Liuyun delivered some words in explanation. “She and this king grew up together. She saved this king’s life once. There are some matters that you don’t understand and are unlikely to understand…”

Su Luo opened her eyes and shot him an offhand glance. All of a sudden, the corner of her mouth hooked into a taunting smile and she asked in a contrary manner, “Right, how could I blame you?”

What Nangong Liuyun intended to say was choked off by her words. A look of astonishment containing complicated feelings flashed across his eyes. This prompted him to return to his frequent habit of staring at Su Luo.

Su Luo lifted her eyebrows, giving him a smile that was not a smile. “What qualifications do I have to blame you? Like you said, the two of you have been together since childhood. You are childhood sweethearts with mutual trust. You have saved each other’s lives. We are only strangers who came together by chance and have between us a few short days of friendship. Therefore, how could I blame you?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คู่ Nangong Liuyun ตารูปดาวเย็นเป็นน้ำแข็ง เขายิงเจาะ เจาะทันทีที่นางฟ้าของทะเลสาบหยก อากาศหนาวเย็น และอ้างว้างที่เปล่งจากกายไม่หนามาก หลังจากหยุดยาว มุมปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่สดใส แต่ยังคงความเย็นบาง ๆ เขาเพียงกล่าวว่า "ย้อนกลับ"เขามีเปิดแล้วจะฝากก่อนเสียงคำพูดของเขามาถึงเธอ"สามผู้น้อง..." นางฟ้าของทะเลสาบหยกบิตริมฝีปากของเธอ และ tugged ในการปิดล้อมของเสื้อคลุมกว้าง Nangong Liuyun ดวงตาของเธอถูกหมอก ด้วยน้ำตา ให้ปิดลักษณะดี แต่เก่งNangong Liuyun มือปกคลุมมือขาวเรียวของเธอ และ dislodged พวกเขาอย่างรุนแรงโดยไม่ต้องเปิดหัวได้ ใช้ก้าวใหญ่ที่เขาออกเดินทาง รูปของเขาจากด้านหลังได้อย่างเด็ดขาด และกำหนดปกปิด โดยแขนของเธอ เส้นเลือดในมือของนางฟ้าทะเลสาบหยกโหงเริ่มระเบิด ดวงตาที่สวยงามของเธอยังกลายเป็นอันตราย และเจตนาฆ่ารุนแรง มีพิษประกายภายในส่วนลึกของพวกเขา"หนุ่มสาวรักกัน คืนนี้ คุณต้องนี้ข้าไป — — ? " ฉินหนิงกระซิบขณะที่ทำท่าทางคอตัดเธอเงียบ ๆ เข้าหาด้านข้างของนางฟ้าทะเลสาบหยกดวงตาของนางฟ้าทะเลสาบหยกระเบิดเหมือนภูเขาไฟพ่นลาวาหลอมละลายออกมา ปาล์มของเธอโดยตรงตบหน้าฉินหนิง "โอกาสถูกเสียด้วย เมื่อเรากลับ ไปศาลาลงโทษรับอาบัติของคุณ"แรงของสวรรค์และโลกอยู่ตบนี้ มันเป็นอย่างรุนแรงว่า มันได้ส่งฉินหนิงบิน เมื่อเธอร่วงลงกับพื้น ฉินหนิงทันทีผ่านออกนางฟ้าทะเลสาบหยกโยนออกแขนเธอ แล้วเดินออก ด้วยรัศมีการกลัวความตายคืนเดียวกัน นางฟ้าของทะเลสาบหยกเอากลุ่มคนและซ้ายของเธอ พวกเขา decamped ปล่อยสะอาด และเรียบร้อยก็เป็นถ้าพวกเขาไม่เคยได้กลุ่ม robed ดำคนมียังอพยพอย่างไม่ทิ้งร่องรอยบนรถม้าที่ส่งคืนมา ได้เพิ่มอีกคน เพิ่มบุคคลที่ถูก Ling Fengเขามีบอดี้ที่ซ่อน Nangong Liuyun โดยปกติแล้ว เขาจะลอบปกป้อง Nangong Liuyunม้าปรับมังกรวิ่งฉิวSu ลูถูกนั่งอยู่ภายในการขนส่งในตำแหน่งอย่างกับเธอกลับหัน Nangong Liuyun และปิดตาชนิดของท่านี้คือ snub เจตนา ปฏิเสธการสนทนาทั้งหมดนิพจน์ของเธอถูกเมิน เช่นเมฆบนขอบฟ้า ดังนั้นระยะไกล และ ไกล การทำลู Su ที่ดูเหมือนจะไม่สามารถเข้าถึงได้Nangong Liuyun นิพจน์ถูกกกไข่ เป็นของเขาให้มืดลงอย่างช้า ๆSu ลูกำลังพยายามยืดร่างกายของเธอเมื่อจู่ ๆ เงาใหญ่พวงคนเธอทั้งเธอเปิดตาของเธอโดยไม่รู้ตัวก่อนที่ลู Su สามารถโฟกัส โดยไม่คาดคิดเธอถูกจำกัดภายในอ้อมกอด Nangong Liuyun นิ้วเรียวของเขาทะยานผ่านใบหน้าของเธอ และหยุดชั่วคราวระหว่างริมฝีปากของเธอริมฝีปากของเธอสวยงามเป็นพิเศษ พวกเขามีแสงสี อวบ evoking วลี 'เหมาะสมที่จะจูบ' และความชื้นNangong Liuyun ก็เอนลง ริมฝีปากของเขาสวยงาม สมบูรณ์ และบางจูบริมฝีปากเบา ๆ สี Su ลูแต่ Su ลูมั่นผลักเขาออกไป"มีคุณยังคง blaming คิงนี้" Nangong Liuyun ถามเสียงต่ำ สายตาของเขาแผด fixated ในของเธอSu ลูถูกเงียบ wordlessly"โกรธที่พระมหากษัตริย์นี้สำหรับทิ้งวัน" Nangong Liuyun เสียงก็เย็นอย่างชัดเจนSu ลูยังคงเงียบในการขนส่ง มีระยะเวลาของความเงียบหลังจากสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเวลานาน Nangong Liuyun ส่งคำบางคำในการอธิบาย "เธอและคิงนี้เติบโตมาด้วยกัน เธอบันทึกชีวิตนี้กษัตริย์ครั้ง มีบางเรื่องที่คุณไม่เข้าใจและไม่น่าจะเข้าใจ..."Su ลูเปิดดวงตาของเธอ และยิงเขาทันที offhand อย่างกะทันหัน การติดยาเสพติดมุมปากเป็นรอยยิ้มด่า และเธอถามในลักษณะตรงกันข้าม "ขวา วิธีสามารถฉัน ตำหนิคุณ"Nangong Liuyun ที่ตั้งใจจะพูดถูกสำลักออก โดยคำพูดของเธอ ดูเมือประกอบด้วยความรู้สึกซับซ้อนประกายในดวงตาของเขา นี้แจ้งให้กลับไปเป็นนิสัยของเขาบ่อยจ้องลู SuSu Luo lifted her eyebrows, giving him a smile that was not a smile. “What qualifications do I have to blame you? Like you said, the two of you have been together since childhood. You are childhood sweethearts with mutual trust. You have saved each other’s lives. We are only strangers who came together by chance and have between us a few short days of friendship. Therefore, how could I blame you?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คู่ Nangong Liuyun ของตารูปดาวพบว่าเย็นเป็นน้ำแข็ง เขายิงเจาะ, เหลือบนางฟ้าหยกทะเลสาบเจาะ อากาศหนาวเย็นและรกร้างเปล่งออกจากร่างกายของเขาคือหนามาก หลังจากหยุดยาวมุมปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่สดใส แต่ยังคงเย็นบางเบา เขาแค่บอกว่า "กลับไป." เขาได้เปิดแล้วที่จะออกก่อนที่เสียงของคำพูดของเขาถึงเธอ. "พี่ชายอาวุโสที่สาม ... " นางฟ้าหยกทะเลสาบกัดริมฝีปากของเธอและดึงบนชายเสื้อคลุมกว้าง Nangong Liuyun ของ ดวงตาของเธอมีหมอกด้วยน้ำตาให้ออกน่ารัก ๆ ลักษณะฉิบหาย. มือ Nangong Liuyun ครอบคลุมเรียวมือสีขาวของเธอหลุดออกอย่างรุนแรงและพวกเขา. โดยไม่ได้หันหัวของเขาโดยใช้ความก้าวหน้าขนาดใหญ่เขาออก ร่างของเขาจากด้านหลังเป็นอย่างมากที่แตกหักและความมุ่งมั่น. ปกปิดแขนของเธอหลอดเลือดดำในมือนางฟ้าหยกทะเลสาบรุนแรงเริ่มที่จะออกมา ดวงตาที่สวยงามของเธอก็กลายเป็นอันตรายและรุนแรงเจตนาฆ่าพิษประกายภายในส่วนลึกของพวกเขา. "หนุ่มที่รัก คืนนี้คุณต้องการ to-- ผู้รับใช้นี้ "ฉินหนิงกระซิบขณะที่การทำท่าทางตัดคอในขณะที่เธอเดินเข้ามาอย่างเงียบ ๆ ด้านนางฟ้าหยกทะเลสาบ. ตาหยกทะเลสาบนางฟ้าของปะทุขึ้นเช่นภูเขาไฟพ่นออกมาจากลาวาเหลว ปาล์มเธอตบหน้าฉินหนิงโดยตรง "โอกาสที่ดีที่สุดที่สูญเสียคุณ เมื่อเรากลับไปที่ฮอลล์การลงโทษที่จะได้รับการสำนึกผิดของคุณ. " ตบนี้มีผลบังคับใช้ของสวรรค์และโลกมันเป็นอย่างรุนแรงเพื่อที่จะได้ส่งฉินหนิงบิน ทันทีที่เธอร่วงลงไปกองกับพื้นฉินหนิงผ่านออกทันที. หยกทะเลสาบนางฟ้าเหวี่ยงแขนของเธอจากนั้นก็เดินออกไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตายที่น่ากลัว. ในคืนเดียวกันนั้นนางฟ้าหยกทะเลสาบเอากลุ่มคนที่เธอและปล่อย พวกเขาเตรียมทิ้งทุกอย่างเพื่อให้สะอาดและเรียบร้อยมันก็เป็นถ้าพวกเขาไม่เคยได้รับ. กลุ่มคนเสื้อคลุมสีดำนั่นก็อพยพเรียบร้อยโดยไม่ทิ้งร่องรอยอยู่เบื้องหลัง. บนรถม้าที่กลับมาอีกหนึ่งคนที่ได้รับการเพิ่ม คนเพิ่มเป็นลิงฮ. เขาเป็นบอดี้การ์ดซ่อน Nangong Liuyun ของ ปกติเขาลอบจะปกป้อง Nangong Liuyun. มังกรสเกลม้าวิ่งเหมือนลม. ซู Luo นั่งอยู่ภายในรถม้าในตำแหน่งที่พักผ่อนกับเธอกลับหันหน้าไปทาง Nangong Liuyun และปิดตา. ประเภทของท่านี้เป็นการดูแคลนเจตนาปฏิเสธทั้งหมด การสนทนา. การแสดงออกของเธอเป็นไม่ไยดีเช่นเมฆบนฟ้า มันจึงห่างไกลและห่างไกลทำให้ซู Luo ดูเหมือนไม่สามารถเข้าถึง. แสดงออก Nangong Liuyun ก็ครุ่นคิด เป็นผิวของเขาค่อย ๆ มืด. ซู Luo เป็นความพยายามที่จะตรงร่างกายของเธอเมื่อจู่เงาขนาดใหญ่ห่อหุ้มบุคคลทั้งหมดของเธอ. เธอไม่รู้ตัวเปิดตาของเธอ. ก่อนที่ซู Luo สามารถมุ่งเน้นจู่ ๆ เธอถูกกักตัวอยู่ในอ้อมกอดของ Nangong Liuyun นิ้วมือเรียวยาวของเขาเดินให้ทั่วใบหน้าของเธอและหยุดชั่วคราวระหว่างริมฝีปากของเธอ. ริมฝีปากของเธอมีความสวยงามเป็นพิเศษ พวกเขาเป็นแสงสีชื้นและอวบปลุกวลี 'เหมาะที่จะจูบ'. Nangong Liuyun โน้มตัวลง ที่สวยงามสมบูรณ์แบบและริมฝีปากบางของเขาจูบริมฝีปากสีเบา ๆ ซู Luo ของ. แต่ซู Luo มั่นผลักเขาออกไป. "คุณยังคงโทษกษัตริย์นี้?" Nangong Liuyun ถามเสียงต่ำ, จ้องมองเปรี้ยงของเขาจับจ้องอยู่ที่เธอ. ซู Luo เงียบคอแข็ง. "โกรธที่คิงนี้ทิ้งคุณในวันนั้น?" เสียง Nangong Liuyun เป็นอย่างชัดเจนเย็น. ซู Luo ยังคงนิ่งเงียบ. ภายในสายการบินที่มีเป็นช่วงเวลาของความเงียบ. หลังจากสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเวลานาน Nangong Liuyun ส่งคำบางคำในการอธิบาย "เธอและพระมหากษัตริย์นี้เติบโตมาด้วยกัน เธอช่วยชีวิตของกษัตริย์ในครั้งนี้ มีเรื่องบางอย่างที่คุณไม่เข้าใจและไม่น่าจะเข้าใจ ... "เป็นซู Luo เปิดตาของเธอและเขายิงได้อย่างรวดเร็วทันทีทันใด ทั้งหมดในทันทีที่มุมปากของเธอติดยาเสพติดเป็นรอยยิ้มและด่าว่าเธอถามในลักษณะที่ตรงกันข้าม "ตอนวิธีการที่ฉันจะโทษคุณ?" อะไร Nangong Liuyun ตั้งใจที่จะบอกว่าได้รับการสำลักปิดโดยคำพูดของเธอ ดูของความประหลาดใจที่มีความรู้สึกที่ซับซ้อนประกายทั่วดวงตาของเขา แจ้งเตือนเรื่องนี้ให้เขากลับไปนิสัยบ่อยของเขาจ้องมองที่ซู Luo. ซู Luo ยกคิ้วของเธอทำให้เขามีรอยยิ้มที่ไม่ได้รอยยิ้ม "คุณสมบัติอะไรที่ฉันต้องตำหนิคุณ? เช่นเดียวกับที่คุณกล่าวว่าคุณสองคนอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก คุณเป็นคู่รักในวัยเด็กด้วยความไว้วางใจซึ่งกันและกัน คุณได้บันทึกชีวิตของแต่ละคน เราเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่มาร่วมกันโดยบังเอิญและมีระหว่างเราวันสั้น ๆ ไม่กี่แห่งมิตรภาพ ดังนั้นวิธีการที่ฉันสามารถตำหนิคุณ? "