emissions from the grid by 2% by 20

emissions from the grid by 2% by 2025 (relative to BAU levels), require
an investment of MRY23 billion (USD6.9 billion), generate annual
savings of MYR1.9 million (US$576 million) and pay back the
investment in 12 years.
At the city level,we find a substantial scope to reduce emissions. Our
analysis suggests that Johor Bahru could reduce its carbon emissions by
24.2% in 2025 (relative to BAU levels) through economically attractive
investments. This would require an investment of MYR3.33 billion
(USD1.01 billion), which would generate annual savings of MYR2.56
billion (USD0.77 billion). This package of investments would pay for itself
in 1.3 years and continue to generate annual savings for the lifetime
of the measure. Over half of the emission savings potential for Johor
Bahru relate to the transport sector, where the most cost effective opportunities
relate to the promotion of hybrid and more fuel-efficient vehicles
and the adoption of new traffic management schemes. The most
carbon-effective options relate to new fuel standards.
3. Comparative analysis and discussion
The analysis presented above shows that GHG emissions are rising
rapidly in all three of the case study cities. Yet structural changes in
the city economies and background trends in energy efficiency are leading
to significant improvements in energy and carbon intensity. The
Indian government has stated that itwill endeavour to reduce the emission
intensity of its GDP by 20–25% by 2020 in comparison with the
2005 level. This analysis shows that Kolkata will reduce its emission intensity
by 35.2% over this period even under BAU conditions. Similarly,
the Malaysian government has committed to reduce the emission intensity
of GDP by up to 40% based on 2005 levels by 2020 while the
analysis shows that Johor Bahru will reduce its emissions by 63.5%
over this period under BAU conditions. Although the Indonesian government
has not offered specific emission intensity reduction targets,
Palembang is on track to reduce the carbon intensity of GDP by 30.9%.
These city-level achievements under BAU conditions and without investment
in lowcarbonmeasures such as those analysed above suggest
that national climate commitments are readily achievable and lack
ambition. Even if governments choose only to exploit those options
that are economically attractive, our results demonstrate that there is
a substantial scope to attain further improvements in carbon intensity
by implementing LEDS in Asian cities.
In all three instances, cost effective low carbon options are readily
apparent across the different sectors. In the electricity sector, the results
show that there is untapped potential to decarbonise supply to each of
the three case study cities. The unbroken lines in Fig. 4 show the carbon
intensity of grid electricity consumed by each city under BAU conditions.
It is apparent that there are no planned investments that will
significantly reduce the carbon intensity of grid electricity in these cities,
and that the expansion of coal-fired power plants supplying the Sumatra
grid will actually increase the carbon intensity of electricity consumed
in Palembang. However, the dashed lines in Fig. 4 show the
potential carbon intensity of grid electricity with the implementation
of economically attractive lowcarbonmeasures in the electricity sector.
These investments would reduce emissions from electricity generation
by 11% in West Bengal, 12% in Sumatra and 2% in Peninsula Malaysia.
The provision of more reliable, lower carbon electricity would also
enable cities in each region to explore a wider range of mitigation
options. However, the governance arrangements that are needed to
exploit these options are lacking in each context.
In Malaysia, delivering low carbon measures in the electricity sector
would need coordinated action among four federal agencies and implementation
by the utility company Tenaga Nasional Berhad (Chua & Oh,
2010). In Indonesia, the national Ministry of Energy and Mineral Resources
and the state Ministry for Environment combine to govern the
public electricity utility PLN (Indriyanto et al., 2006). In India, the electricity
sector was historically the responsibility of vertically integrated
state-owned monopolies such as the West Bengal State Electricity
Board but recent reforms have shifted power to national policymakers
(particularly the Ministry of Power) and regulators who oversee what
are now disaggregated and liberalised energy markets. In all instances
then, responsibilities are spread between different ministries and agencies
and across multiple levels. Climate action for the electricity sector
requires multi-level, inter-agency coordination.
Within the cities studied, our results also indicate that there is a significant
scope to reduce carbon emissions (relative to BAU trends)
through exploiting economically attractive low carbon options. As is
shown in Fig. 5, th

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต้องการปล่อยจากตาราง 2% ภายในปี 2568 (สัมพันธ์กับระดับ BAU),เงินลงทุน MRY23 พันล้าน (USD6.9 พันล้าน), สร้างปีประหยัด MYR1.9 ล้าน (576 ล้านเหรียญสหรัฐ) และชำระเงินหลังการลงทุนใน 12 ปีในระดับเมือง เราพบขอบเขตพบเพื่อลดการปล่อย ของเรานำว่า ยะโฮร์บาห์รูสามารถลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์โดย24.2% ใน 2025 (สัมพันธ์กับระดับ BAU) ผ่านทางเศรษฐกิจที่น่าสนใจเงินลงทุน นี้จะต้องใช้เงินลงทุน MYR3.33 พันล้าน(USD1.01 พันล้าน), ซึ่งจะสร้างประหยัด MYR2.56พันล้าน (USD0.77 พันล้าน) แพคเกจนี้เงินลงทุนจะต้องจ่ายสำหรับตัวเอง1.3 ปี และยังคงสร้างประหยัดอายุการใช้งานวัด กว่าครึ่งหนึ่งของศักยภาพประหยัดปล่อยสำหรับยะโฮร์บาห์รูเกี่ยวข้องกับการขนส่ง มากที่สุดโอกาสที่คุ้มค่าเกี่ยวข้องกับโปรโมชั่นของไฮบริดและยานพาหนะพร้อมประหยัดเชื้อเพลิงเพิ่มเติมและการนำแผนการจัดการจราจรใหม่ มากสุดตัวเลือกคาร์บอนมีประสิทธิภาพเกี่ยวข้องกับมาตรฐานน้ำมันเชื้อเพลิงใหม่3. เปรียบเทียบวิเคราะห์และอภิปรายการวิเคราะห์ที่นำเสนอข้างต้นแสดงว่า ปล่อยก๊าซเรือนกระจกเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในทั้งสามกรณีศึกษาเมือง แต่โครงสร้างการเปลี่ยนแปลงการเมืองเศรษฐกิจและพื้นหลังแนวโน้มการประหยัดพลังงานที่จะนำการปรับปรุงที่สำคัญในความเข้มของพลังงานและคาร์บอน การรัฐบาลอินเดียได้ระบุไว้ว่า itwill พยายามลดการปล่อยความเข้มของ GDP โดย 20 – 25% เทียบกับปีพ.ศ. 2563ระดับ 2005 การวิเคราะห์นี้แสดงว่า กัลกัตตาจะลดความเข้มของการปล่อย35.2% ระยะนี้ภายใต้สภาพบัว ในทำนองเดียวกันรัฐบาลมาเลเซียได้กำหนดที่จะลดความรุนแรงของการปล่อยของ GDP ได้ถึง 40% อิง 2005 ระดับ 2563 ในขณะวิเคราะห์แสดงว่า ยะโฮร์บาห์รูจะลดการปล่อยของ 63.5%ช่วงระยะนี้ภายใต้เงื่อนไข BAU แม้ว่ารัฐบาลอินโดนีเซียได้ไม่เสนอให้ปล่อยเฉพาะเป้าหมายการลดความเข้มปาเลมบังเป็นติดตามลดความเข้มของคาร์บอนของ GDP 30.9%ความสำเร็จระดับเมืองเหล่านี้ภาย ใต้เงื่อนไขที่เบา และไม่ ต้องลงทุนแนะนำ lowcarbonmeasures เช่นวิเคราะห์ดังกล่าวข้างต้นว่า สภาพภูมิอากาศแห่งชาติผูกพันทำได้ง่าย และขาดความทะเยอทะยาน แม้ว่ารัฐบาลเลือกเท่านั้นที่จะใช้ประโยชน์จากตัวเลือกเหล่านั้นที่น่าสนใจทางเศรษฐกิจ ผลของเราแสดงให้เห็นว่ามีขอบเขตสำคัญเพื่อให้บรรลุการปรับปรุงความเข้มของคาร์บอนโดยการใช้ไฟ LED ในเอเชียในการอินสแตนซ์ที่สามทั้งหมด ตัวเลือกคาร์บอนต่ำคุ้มมีพร้อมชัดเจนในภาคต่าง ๆ ในภาคการไฟฟ้า ผลแสดงว่า ไม่ได้ใช้ศักยภาพให้ decarbonise จ่ายในแต่ละเมืองสามกรณีศึกษา แสดงบรรทัดไม่เสียหายในรูป 4 คาร์บอนความเข้มของไฟฟ้าตารางที่ใช้ โดยแต่ละเมืองบัวสภาวะเห็นได้ชัดเจนว่า มีเงินลงทุนไม่มีแผนที่จะลดความเข้มของคาร์บอนของกริดไฟฟ้าในเมืองการขยายตัวของถ่านพลังงานพืชขายเกาะสุมาตราและตารางจะเพิ่มความเข้มข้นของคาร์บอนของไฟฟ้าที่ใช้จริงในพาเลมแบง อย่างไรก็ตาม เส้นประในรูปที่ 4 แสดงการเกิดคาร์บอนเข้มตารางไฟฟ้ากับการใช้งานของ lowcarbonmeasures ที่น่าสนใจทางเศรษฐกิจในภาคไฟฟ้าเงินลงทุนเหล่านี้จะลดการปล่อยจากไฟฟ้าโดย 11% ในเบงกอลตะวันตก 12% ในสุมาตรา และ 2% ในคาบสมุทรมาเลเซียการจัดหาไฟฟ้าคาร์บอนต่ำ เชื่อถือได้จะยังเปิดใช้งานการเมืองในแต่ละภูมิภาคในการสำรวจช่วงกว้างของบรรเทาสาธารณภัยตัวเลือก อย่างไรก็ตาม การเตรียมการกำกับดูแลกิจการที่ต้องการประโยชน์จากตัวเลือกเหล่านี้จะขาดในแต่ละบริบทในมาเลเซีย ส่งมอบคาร์บอนต่ำมาตรการในภาคไฟฟ้าจะต้องดำเนินการประสานงานระหว่างหน่วยงานของรัฐและการดำเนินการสี่โดยบริษัทยูทิลิตี้วิกฤตไฟฟ้า Nasional (ชัวและ Oh2010) . ในอินโดนีเซีย กระทรวงพลังงาน และ ทรัพยากรแร่และกระทรวงรัฐสำหรับสภาพแวดล้อมรวมถึงการควบคุมการไฟฟ้าสาธารณะประโยชน์ PLN (Indriyanto et al. 2006) ในอินเดีย ไฟฟ้าภาคคือประวัติ ความรับผิดชอบของแนวตั้งแบบรวมmonopolies รัฐเช่นไฟฟ้ารัฐเวสต์เบงกอลกรรมการแต่ปฏิรูปล่าได้เลื่อนขึ้นพลังงานกับผู้กำหนดนโยบายของชาติ(โดยเฉพาะอย่างยิ่งกระทรวงการพลังงาน) และหน่วยงานกำกับดูแลที่ดูแลอะไรจะแยกออก และ liberalised ตลาดพลังงาน ในทุกกรณีจากนั้น กระจายความรับผิดชอบระหว่างกระทรวงต่าง ๆ และหน่วยงานและ ในระดับต่าง ๆ การดำเนินการสภาพภูมิอากาศสำหรับภาคไฟฟ้าต้องประสานงานหลายระดับ ระหว่างหน่วยงานภายในตัวเมืองที่ศึกษา ผลของเรายังบ่งชี้ว่า มีความสำคัญการลดการปล่อยคาร์บอน (สัมพันธ์กับแนวโน้ม BAU)ผ่านการใช้ประโยชน์จากตัวเลือกคาร์บอนต่ำทางเศรษฐกิจที่น่าสนใจ เป็นแสดงในรูป 5, th

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากตาราง 2% โดย 2025 (เทียบกับระดับ BAU) จำเป็นต้องมี
การลงทุนของ MRY23 พันล้านบาท (USD6.9 พันล้านดอลลาร์) ที่สร้างประจำปี
เงินฝากออมทรัพย์ของ MYR1.9 ล้าน (US $ 576 ล้านบาท) และจ่ายคืน
เงินลงทุนใน 12 ปี .
ในระดับเมืองเราพบขอบเขตที่สำคัญเพื่อลดการปล่อย เรา
วิเคราะห์แสดงให้เห็นว่ายะโฮร์บาห์รูสามารถลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนของตนโดย
24.2% ในปี 2025 (เทียบกับระดับ BAU) ที่น่าสนใจผ่านทางเศรษฐกิจ
การลงทุน นี้จะต้องมีการลงทุนของ MYR3.33 พันล้าน
(USD1.01 พันล้านดอลลาร์) ซึ่งจะสร้างเงินฝากออมทรัพย์ประจำปีของ MYR2.56
พันล้านบาท (USD0.77 พันล้านดอลลาร์) แพคเกจของการลงทุนนี้จะจ่ายสำหรับตัวเอง
ใน 1.3 ปีและยังคงสร้างเงินฝากออมทรัพย์ประจำปีสำหรับอายุการใช้งาน
ของการวัด กว่าครึ่งหนึ่งของเงินฝากออมทรัพย์ที่มีศักยภาพการปล่อยก๊าซสำหรับยะโฮร์
บาห์รูที่เกี่ยวข้องกับภาคการขนส่งที่โอกาสที่ค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด
ที่เกี่ยวข้องกับการส่งเสริมการขายของไฮบริดและอื่น ๆ เชื้อเพลิงยานพาหนะที่มีประสิทธิภาพ
และการยอมรับของรูปแบบการจัดการจราจรใหม่ มากที่สุด
ตัวเลือกคาร์บอนที่มีประสิทธิภาพที่เกี่ยวข้องกับมาตรฐานเชื้อเพลิงใหม่.
3 การวิเคราะห์เปรียบเทียบและการอภิปราย
การวิเคราะห์นำเสนอข้างต้นแสดงให้เห็นว่าปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เพิ่มขึ้น
อย่างรวดเร็วในทั้งสามเมืองกรณีศึกษา แต่การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างใน
ระบบเศรษฐกิจเมืองและแนวโน้มพื้นหลังในประสิทธิภาพการใช้พลังงานจะนำ
ไปสู่การปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญในการใช้พลังงานและคาร์บอนเข้ม
รัฐบาลอินเดียได้กล่าวว่า itwill พยายามที่จะลดการปล่อย
ความเข้มของจีดีพีโดย 20-25% ในปี 2020 เมื่อเทียบกับ
ระดับ 2005 การวิเคราะห์นี้แสดงให้เห็นว่าโกลกาตาจะช่วยลดความเข้มการปล่อยของ
จาก 35.2% ในช่วงระยะเวลานี้แม้ภายใต้สภาพบัว ในทำนองเดียวกัน
รัฐบาลมาเลเซียมีความมุ่งมั่นที่จะลดความเข้มการปล่อย
ของ GDP ถึง 40% จาก 2005 ระดับในปี 2020 ในขณะที่
การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่ายะโฮร์บาห์รูจะช่วยลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของตนโดย 63.5%
ในช่วงนี้ภายใต้เงื่อนไขบัว แม้ว่ารัฐบาลอินโดนีเซีย
ยังไม่ได้นำเสนอเป้าหมายการลดความเข้มการปล่อยก๊าซที่เฉพาะเจาะจง
ในปาเล็มบังในการติดตามเพื่อลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ของ GDP โดย 30.9%.
ความสำเร็จระดับเมืองเหล่านี้ภายใต้เงื่อนไขบัวและโดยไม่ต้องลงทุน
ใน lowcarbonmeasures เช่นนั้นการวิเคราะห์ข้างต้นแสดงให้เห็น
ว่าสภาพภูมิอากาศแห่งชาติ ภาระผูกพันและพร้อมที่จะประสบความสำเร็จและการขาด
ความทะเยอทะยาน แม้ว่ารัฐบาลเลือกเดียวที่จะใช้ประโยชน์จากตัวเลือกเหล่านั้น
ที่น่าสนใจทางเศรษฐกิจผลของเราแสดงให้เห็นว่ามี
ขอบเขตมากที่จะบรรลุการปรับปรุงเพิ่มเติมในการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์
โดยการใช้ไฟ LED ในเมืองต่างๆในเอเชีย.
ในทุกสามกรณีค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพตัวเลือกคาร์บอนต่ำและพร้อมที่จะ
เห็นได้ชัด ทั่วภาคที่แตกต่างกัน ในภาคการผลิตไฟฟ้าผลลัพธ์ที่
แสดงให้เห็นว่ามีศักยภาพที่จะ decarbonise อุปทานแต่ละ
สามเมืองกรณีศึกษา สายติดต่อกันในรูป 4 แสดงคาร์บอน
ความรุนแรงของกระแสไฟฟ้าบริโภคโดยแต่ละเมืองภายใต้เงื่อนไข BAU.
มันเห็นได้ชัดว่าไม่มีการลงทุนการวางแผนที่จะ
ลดความเข้มของคาร์บอนของกระแสไฟฟ้าในเมืองเหล่านี้
และการขยายตัวของโรงไฟฟ้าถ่านหินจัดหา สุมาตรา
ตารางจริงจะเพิ่มความเข้มของคาร์บอนไฟฟ้าบริโภค
ในปาเล็มบัง แต่เส้นประในรูป 4 แสดง
ความเข้มของคาร์บอนที่มีศักยภาพของการผลิตไฟฟ้าตารางที่มีการดำเนินการ
ของ lowcarbonmeasures ที่น่าสนใจทางเศรษฐกิจในภาคการผลิตไฟฟ้า.
เงินลงทุนเหล่านี้จะช่วยลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการผลิตกระแสไฟฟ้า
จาก 11% ในรัฐเบงกอลตะวันตก 12% ในเกาะสุมาตราและ 2% ในคาบสมุทรมาเลเซีย.
ให้ยกเลิกความใน น่าเชื่อถือมากขึ้น, ไฟฟ้าคาร์บอนต่ำนอกจากนี้ยังจะ
ช่วยให้เมืองในแต่ละภูมิภาคในการสำรวจช่วงกว้างของการบรรเทาผลกระทบ
ตัวเลือก อย่างไรก็ดีการจัดการด้านการกำกับดูแลที่มีความจำเป็นที่จะ
ใช้ประโยชน์จากตัวเลือกเหล่านี้จะขาดในแต่ละบริบท.
ในประเทศมาเลเซียส่งมอบมาตรการคาร์บอนต่ำในภาคการผลิตไฟฟ้า
จะต้องดำเนินการประสานงานในหมู่สี่หน่วยงานรัฐบาลกลางและการดำเนินงาน
โดย บริษัท ยูทิลิตี้ Tenaga Nasional Berhad (Chua & โอ้ ,
2010) ในประเทศอินโดนีเซียแห่งชาติกระทรวงพลังงานและทรัพยากรธรณี
และรัฐกระทรวงสิ่งแวดล้อมรวมถึงการควบคุม
ยูทิลิตี้ PLN ไฟฟ้าสาธารณะ (Indriyanto et al., 2006) ในประเทศอินเดีย, ไฟฟ้า
ภาคในอดีตความรับผิดชอบของบูรณาการแนวตั้ง
การผูกขาดของรัฐเช่นรัฐเบงกอลตะวันตกรัฐไฟฟ้า
คณะกรรมการ แต่การปฏิรูปที่ผ่านมามีการเปลี่ยนอำนาจในการกำหนดนโยบายแห่งชาติ
(โดยเฉพาะกระทรวงพลังงาน) และหน่วยงานกำกับดูแลที่ดูแลสิ่งที่
ตอนนี้แยกและ ตลาดพลังงานเสรี ในทุกกรณี
แล้วจะกระจายความรับผิดชอบระหว่างกระทรวงและหน่วยงานที่แตกต่างกัน
และหลายระดับ การกระทำสภาพภูมิอากาศสำหรับภาคการผลิตไฟฟ้า
ต้องมีหลายระดับระหว่างหน่วยงานประสานงาน.
ภายในเมืองการศึกษาผลของเรายังแสดงให้เห็นว่ามีความสำคัญ
ขอบเขตในการลดการปล่อยก๊าซคาร์บอน (เทียบกับแนวโน้ม BAU)
ผ่านการใช้ประโยชน์จากตัวเลือกที่น่าสนใจทางเศรษฐกิจคาร์บอนต่ำ ตามที่
แสดงในรูป 5, TH

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากตารางโดย 2% ภายในปี 2568 ( เทียบจากระดับ ) , ต้องการการลงทุนของ mry23 พันล้าน ( usd6.9 พันล้าน ) สร้างปีประหยัด myr1.9 ล้าน ( บาท $ 576 ล้านบาท ) และจ่ายกลับการลงทุนใน 12 ปีในระดับเมือง เราหาขอบเขตที่สําคัญในการลดปล่อยก๊าซเรือนกระจก ของเราการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่ายะโฮร์บาห์รูสามารถลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนโดย24.2 % ในปี 2025 ( เทียบจากระดับ ) ผ่านที่น่าสนใจทางเศรษฐกิจการลงทุน นี้จะต้องมีการลงทุนของ myr3.33 พันล้าน( usd1.01 พันล้าน ) , ซึ่งจะสร้างเงินออมของ myr2.56 ประพันล้าน ( usd0.77 พันล้าน ) แพคเกจนี้การลงทุนจะจ่ายสำหรับตัวเองใน 1.3 ปีและยังคงสร้างเงินฝากออมทรัพย์ประจำปี สำหรับอายุการใช้งานของการวัด กว่าครึ่งหนึ่งของเงินออม การศักยภาพในยะโฮร์ๆ ที่เกี่ยวข้องกับภาคการขนส่ง ซึ่งโอกาสที่ค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับการส่งเสริมการประหยัดมากกว่ายานพาหนะและการยอมรับแผนการจัดการจราจรใหม่ มากที่สุดคาร์บอนมีประสิทธิภาพตัวเลือกเกี่ยวข้องกับเชื้อเพลิงมาตรฐานใหม่3 . การวิเคราะห์และอภิปรายการวิเคราะห์ที่นำเสนอข้างต้นแสดงให้เห็นว่าการปล่อยก๊าซเรือนกระจกเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในทั้งสามกรณีศึกษาเมือง แต่การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างในเมืองเศรษฐกิจและแนวโน้มของพื้นหลังในการประหยัดพลังงานชั้นนำเพื่อการปรับปรุงที่สำคัญในด้านพลังงานและคาร์บอน . ที่รัฐบาลอินเดียได้ระบุว่า จะพยายามที่จะลดการปล่อยก๊าซความเข้มของ GDP โดย 20 - 25% ในปี 2020 เมื่อเทียบกับ2005 ระดับ การวิเคราะห์นี้แสดงให้เห็นว่าจะช่วยลดความเข้มของรังสีโกลกาตาโดย 35.2 % ช่วงเวลานี้แม้ภายใต้สภาวะที่ BAU ในทํานองเดียวกันรัฐบาลมาเลเซียมีความมุ่งมั่นที่จะลดการปล่อยก๊าซเข้มของ GDP ได้ถึง 40% ตาม 2005 ระดับโดย 2020 ในขณะที่การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่า ยะโฮร์บาห์รู จะลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกโดย 63.5%ในช่วงระยะเวลานี้ภายใต้เงื่อนไขที่ BAU แม้ว่ารัฐบาลอินโดนีเซียยังไม่เสนอเฉพาะการเข้มลดเป้าหมายปาเล็มบังบนแทร็กเพื่อลดคาร์บอนของ GDP โดย 30.9%เหล่านี้ประสบความสำเร็จภายใต้เงื่อนไขและระดับเมือง โดยไม่มีการลงทุนอย่างจริงจังใน lowcarbonmeasures เช่นผู้วิเคราะห์ข้างต้นแนะนำที่กำลังจะพร้อมได้ขาดและภูมิอากาศแห่งชาติความทะเยอทะยาน ถ้ารัฐบาลเลือกที่จะใช้ประโยชน์จากตัวเลือกเหล่านั้นที่น่าสนใจทางเศรษฐกิจ ผลของเราแสดงให้เห็นว่ามีขอบเขตอย่างมากเพื่อให้บรรลุการปรับปรุงเพิ่มเติมในคาร์บอนโดยการใช้ไฟ LED ในเมืองในเอเชียในทั้งสามกรณีค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพตัวเลือกคาร์บอนต่ำพร้อมปรากฏในภาคต่าง ๆ ในภาคไฟฟ้า ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่ามีศักยภาพที่ไม่ได้ใช้เพื่อ decarbonise จัดหาแต่ละ3 กรณีศึกษา เมือง เส้นไม่ขาดตอนในรูปที่ 4 แสดงคาร์บอนความเข้มของกริดไฟฟ้าใช้ โดยแต่ละเมือง ภายใต้เงื่อนไขที่ BAUมันเป็นที่ชัดเจนว่าไม่มีแผนลงทุน ที่ จะลดคาร์บอนของกริดไฟฟ้าในเมืองเหล่านี้และโครงการขยายโรงไฟฟ้าพลังถ่านหินขายสุมาตราตารางจะเพิ่มคาร์บอนไฟฟ้าใช้ในเกาะสุมาตรา อย่างไรก็ตาม เส้นประในรูปที่ 4 แสดงความเข้มคาร์บอนตารางไฟฟ้า ด้วยการใช้ศักยภาพของของ lowcarbonmeasures มีเสน่ห์ทางเศรษฐกิจในภาคไฟฟ้าเงินลงทุนเหล่านี้จะลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการผลิตไฟฟ้าโดยร้อยละ 11 ในรัฐเบงกอลตะวันตก , 12% ในเกาะสุมาตรา และ 2% ในคาบสมุทรมาเลเซียการเชื่อถือได้มากขึ้น ลดคาร์บอนไฟฟ้าจะยังเปิดเมืองในแต่ละเขตไปสำรวจช่วงกว้างของการบรรเทาสาธารณภัยตัวเลือก อย่างไรก็ตาม การบริหารจัดการ ที่มีความจําเป็นใช้ประโยชน์จากตัวเลือกเหล่านี้จะขาดในแต่ละบริบทในมาเลเซีย เสนอมาตรการลดคาร์บอนในภาคไฟฟ้าจะต้องประสานงานระหว่างสี่หน่วยงานของรัฐบาลกลางและการใช้งานโดย บริษัท พลังงาน Nasional Berhad ( ยูทิลิตี้ชัว & โอ้2010 ) ในอินโดนีเซีย กระทรวงพลังงาน และทรัพยากรแร่และกระทรวงสิ่งแวดล้อมรวมการบริหารรัฐไฟฟ้าสาธารณะยูทิลิตี้ PLN ( indriyanto et al . , 2006 ) ในอินเดีย , ไฟฟ้าประวัติศาสตร์ภาคคือความรับผิดชอบของการรวมแนวตั้งการผูกขาดของรัฐ เช่น ไฟฟ้าในรัฐเวสต์เบงกอลแต่ล่าสุดคณะกรรมการปฏิรูปได้เปลี่ยนนโยบายพลังงานแห่งชาติ( โดยเฉพาะกระทรวงพลังงาน ) และหน่วยงานที่ดูแลอะไรตอนนี้ disaggregated และการเปิดเสรีตลาดพลังงาน ในทุกกรณีแล้ว ความรับผิดชอบ กระจายอยู่ระหว่างกระทรวงและหน่วยงานต่าง ๆและผ่านหลายระดับ บรรยากาศปฏิบัติการภาคไฟฟ้าต้องมีหลายระดับ การประสานงานระหว่างหน่วยงานภายในเมืองที่ศึกษา ผลยังบ่งชี้ว่ามีการพบขอบเขตของการลดการปล่อยก๊าซคาร์บอน ( เทียบกับแนวโน้ม บาว )ผ่านการใช้ประโยชน์จากตัวเลือกที่น่าสนใจในเชิงเศรษฐกิจคาร์บอนต่ำ เป็นแสดงในรูปที่ 5 , ครั้งที่