My Story Edit"It's terribly quiet h

My Story Edit
"It's terribly quiet here, don't you think?... Ah, no, of course not, what with all the shooting and bombing, I just mean... This is my job conditioning showing, I'm afraid. You see, I'm a teacher. An elementary school principal."
"With the start of the siege, the attendance fell, as many parents chose to keep their kids home. One young man advised me to cover the windows with mattresses from the gym. "That's silly, children need the light to read", I said, "and besides, it's not like anyone is going to target the school!"
"Parents were right. Just to appease their fears, I moved the classes to more sheltered rooms. And that saved the children when the army landed a shell right in front of the school - the window panes shattered, but the hail of glass shards fell on empty benches and seats. We covered the windows after that."
Ending Edit
SurvivedEdit
"The war didn't extinguish the flame that drove Cveta to give everything to her calling. And one day, she got a visit from a former pupil - the same who made a frantic call one Friday to make sure that his old school had really been evacuated."
"With the children returning to school, Cveta couldn't help herself from getting back to the familiar routine that once again gave a purpose to her life. But she never got rid of the fear for her pupils and of the returning nightmares.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องของฉันแก้ไข
"มันเงียบชะมัดที่นี่ไม่ได้คุณคิดว่า? ... อ่าไม่มีแน่นอนไม่ได้อะไรกับการถ่ายภาพและการวางระเบิดฉันเพียงแค่หมายถึง ... นี้เป็นเครื่องแสดงงานของฉันฉัน กลัว. คุณเห็นฉันเป็นครู. ครูใหญ่โรงเรียนประถม. "
"ด้วยการเริ่มต้นของการล้อม, การเข้าร่วมลดลงในขณะที่พ่อแม่หลายคนเลือกที่จะเก็บเด็กของพวกเขาที่บ้าน. ชายหนุ่มคนหนึ่งแนะนำให้ฉันเพื่อให้ครอบคลุมหน้าต่างพร้อมที่นอน จากการออกกำลังกาย. "นั่นคือโง่เด็กต้องการแสงในการอ่าน" ผมตอบว่า "และนอกจากนี้มันไม่เหมือนใครจะไปกำหนดเป้าหมายโรงเรียน!"
"พ่อแม่มีสิทธิ์ เพียงเพื่อเอาใจกลัวของพวกเขาก็ย้ายการเรียนให้มากขึ้นห้องพักที่กำบัง และที่ช่วยเด็กเมื่อกองทัพที่ดินเปลือกขวาด้านหน้าของโรงเรียน - หน้าต่างบานหน้าต่างแตก แต่ลูกเห็บของเศษแก้วลงบนม้านั่งที่ว่างเปล่าและที่นั่ง เราครอบคลุมหน้าต่างหลังจากนั้น. "
สิ้นสุดวันที่แก้ไข
SurvivedEdit
"สงครามไม่ได้ดับเปลวไฟที่ขับรถ Cveta ที่จะให้ทุกอย่างเพื่อเรียกเธอ และวันหนึ่งเธอได้รับการมาเยือนจากนักเรียนเก่า -. เดียวกันกับที่ทำสายคลั่งหนึ่งวันศุกร์ที่จะตรวจสอบให้แน่ใจว่าโรงเรียนเก่าของเขาได้รับการอพยพออกจริงๆ "
"กับเด็กกลับไปโรงเรียน Cveta ไม่สามารถช่วยตัวเองจาก การกลับไปประจำที่คุ้นเคยที่ให้อีกครั้งวัตถุประสงค์เพื่อชีวิตของเธอ แต่เธอไม่เคยได้รับการกำจัดความกลัวสำหรับนักเรียนของเธอและของฝันร้ายที่กลับมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวของฉันแก้ไข
" มันโคตรเงียบเลย คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ . . . . . . . อ่า ไม่ แน่นอน กับพวกที่ยิง และระเบิด ฉันหมายถึง . . . . . . . เป็นงานปรับการแสดง ผมกลัว คุณเห็นฉันเป็นครู เป็นครูใหญ่โรงเรียนประถม "
" กับการเริ่มต้นของการล้อมเข้าลดลง ผู้ปกครองหลายคนเลือกที่จะให้เด็กของพวกเขาที่บ้านชายหนุ่มคนหนึ่งแนะนำให้ฉันครอบคลุมหน้าต่างที่มีที่นอนจากยิม " นั่นมันงี่เง่า เด็กต้องการไฟอ่านหนังสือ " ผมกล่าวว่า " และอีกอย่าง มันไม่เหมือนใคร เพื่อเป้าหมายที่โรงเรียน ! "
" พ่อแม่ถูก เพื่อเอาใจ ความกลัวของพวกเขา ฉันย้ายไปเรียนเพิ่มเติมกับห้องและที่ช่วยเด็ก เมื่อกองทัพมาถึงเปลือกขวาด้านหน้าของโรงเรียน กระจกหน้าต่างแตก แต่เห็บของเศษแก้วหล่นลงบนม้านั่งที่ว่างเปล่าและที่นั่ง เราครอบคลุมหน้าต่างหลังจากที่ " แก้ไข

จบ survivededit
" สงครามไม่ดับเปลวไฟที่ขับรถ cveta ให้ทุกอย่างที่จะโทรหาเธอ แล้ววันนึงเธอ ไป จาก ศิษย์ - อดีตเหมือนกันที่ทำให้คลั่งโทรหา วันศุกร์ เพื่อให้แน่ใจว่า ที่โรงเรียนเก่าของเขาได้จริงๆได้รับการอพยพ "
" กับเด็กกลับไปโรงเรียน cveta ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้จากการกลับไปประจำที่คุ้นเคยอีกครั้งให้จุดประสงค์ในชีวิตของเธอ แต่เธอก็ไม่เคยกำจัดความกลัวให้นักเรียนของเธอ และการกลับมาของฝันร้าย