It is critical to prevent hemodilut

It is critical to prevent hemodilution by limiting fluid resuscitation and using an aggressive transfusion strategy. Additionally, despite adequate fluid resuscitation, only blood transfusion can improve tissue oxygenation [ 22 ]. Thus, one key message is that we must consider blood transfusion early during the management of hemorrhagic shock to improve microvascular oxygen delivery.
The optimal level of blood pressure during the resuscitation of the hemorrhagic shock patient is still debated. The initial objectives are to control the bleeding as soon as possible and to maintain a minimal arterial pressure
to limit tissue hypoxia. Restoration of arterial pressure with uncontrolled bleeding exposes the patient to the risk of increased bleeding or of prevented clot formation.
Dutton et al. [2 3] found that titrating the initial fluid therapy to a lower-than-normal systolic blood pressure (70 mmHg) during active hemorrhage did not affect the mortality rate. The low number and the heterogeneity of studied patients limit the conclusions of this study. For example, the average systolic blood pressure was equal to 100 ± 17 mmHg in the 70-mmHg group, because the
blood pressure had increased spontaneously toward normal in some patients. Recently, Morrison et al. [2 4] , while evaluating patients in hemorrhagic shock who required emergent surgery, compared an intraoperative,
hypotensive, resuscitative strategy in which the target MAP was 50 mmHg with a standard fluid resuscitative strategy in which the target MAP was 65 mmHg. The
hypotensive, resuscitative strategy was a safe strategy
that resulted in a significant reduction in blood product transfusions and overall IV fluid administration with a decrease in postoperative coagulopathy. However, in this study, there was no MAP difference between the two groups (64.4 mmHg vs. 68.5 mmHg) despite the different MAP objectives. The authors attributed this absence of a MAP difference to faster control of the bleeding in
the 50-mmHg group by inducing a spontaneous MAP increase in this group. Thus, there is an insufficient quality or quantity of evidence to determine an optimal
blood pressure level during active hemorrhagic shock.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อป้องกัน hemodilution จำกัด fluid resuscitation และใช้กลยุทธ์การฉีดก้าวร้าว นอกจากนี้ แม้ มีเพียงพอ fluid resuscitation โลหิตเท่านั้นสามารถปรับปรุงเนื้อเยื่อ oxygenation [22] ดังนั้น สำคัญข้อหนึ่งคือ ว่า เราต้องพิจารณาโลหิตก่อนระหว่างการบริหารช็อคเลือดออกเพื่อปรับปรุงส่งออกซิเจน microvascularยังจะยังคงระดับสูงสุดของความดันโลหิตระหว่างการ resuscitation ผู้ป่วยช็อคเลือดออก วัตถุประสงค์เริ่มแรกจะควบคุมเลือดเร็วที่สุด และรักษาความดันต้วน้อยที่สุดการจำกัดเนื้อเยื่อ hypoxia คืนค่าของความดันที่ต้วมีเลือดออกทางครั้งผู้ป่วยความเสี่ยง ของเลือดเพิ่มขึ้น หรือก่อตัวป้องกัน clotดัทตันและ al. [2 3] พบว่า titrating บำบัดของเหลวเริ่มต้นต่ำกว่าปกติ systolic เลือดกดดัน (70 mmHg) ในระหว่างการตกเลือดที่ใช้งานได้ไม่มีผลต่ออัตราการตาย หมายเลขต่ำสุดและ heterogeneity ศึกษาผู้ป่วยจำกัดบทสรุปของการศึกษานี้ ตัวอย่าง ความดันโลหิต systolic เฉลี่ยได้เท่ากับ 100 ± 17 mmHg ในกลุ่ม 70 mmHg เนื่องจากการมีเพิ่มความดันโลหิตธรรมชาติสู่ปกติในผู้ป่วยบาง ล่าสุด มอร์ริสันและ al. [2 4], ขณะช็อกเลือดออกในผู้ป่วยที่ต้องผ่าตัดที่โผล่ออกมา การประเมินเปรียบเทียบการ intraoperativehypotensive, resuscitative กลยุทธ์ที่เป้าหมายแผนที่ถูก 50 mmHg ด้วยมาตรฐานของเหลว resuscitative กลยุทธ์ที่เป้าหมายแผนที่ถูก 65 mmHg ที่hypotensive, resuscitative กลยุทธ์คือ กลยุทธ์ที่ปลอดภัยที่เป็นผลในการลดความสำคัญในถ่ายผลิตภัณฑ์เลือดและรวม IV fluid ดูแลมี coagulopathy ในการผ่าตัดลดลง อย่างไรก็ตาม ในการศึกษานี้ มีแผนที่ไม่แตกต่างระหว่าง 2 กลุ่ม (64.4 mmHg เทียบกับ 68.5 mmHg) แม้มีวัตถุประสงค์แผนที่แตกต่างกัน ผู้เขียนบันทึกนี้ขาดความแตกต่างแผนการควบคุมรวดเร็วมีเลือดออกในเพิ่มกลุ่ม 50 mmHg โดย inducing แผนที่อยู่ในกลุ่มนี้ ดังนั้น ไม่มีคุณภาพไม่เพียงพอหรือปริมาณของหลักฐานการตรวจสอบความเหมาะสมระดับความดันโลหิตระหว่างช็อคเลือดออกใช้งาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะป้องกันไม่ให้เกิดภาวะโลหิตจางโดยการ จำกัด การช่วยชีวิตของเหลวและใช้กลยุทธ์การถ่ายก้าวร้าว นอกจากนี้แม้จะมีการช่วยชีวิตของเหลวเพียงพอถ่ายเลือดสามารถปรับปรุงออกซิเจนเนื้อเยื่อ [22] ดังนั้นหนึ่งข้อความสำคัญคือเราจะต้องพิจารณาการถ่ายเลือดในช่วงต้นของการจัดการโรคช็อตในการปรับปรุงการส่งออกซิเจน microvascular.
ระดับที่เหมาะสมของความดันโลหิตในระหว่างการช่วยชีวิตของผู้ป่วยโรคช็อตจะยังคงถกเถียงกัน โดยมีวัตถุประสงค์เริ่มแรกมีการควบคุมการมีเลือดออกเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้และการรักษาความดันเลือดแดงน้อยที่สุดที่จะ จำกัด การขาดออกซิเจนเนื้อเยื่อ
ฟื้นฟูความดันเลือดแดงกับเลือดออกไม่สามารถควบคุมได้หมายความว่าผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงจากการมีเลือดออกเพิ่มขึ้นหรือการก่อตัวของก้อนป้องกัน.
ดัตตัน et al, [2 3] พบว่าวิเคราะห์การบำบัดน้ำเริ่มต้นความดันโลหิตต่ำกว่าปกติ (70 มิลลิเมตรปรอท) ในระหว่างการตกเลือดที่ใช้งานไม่ได้ส่งผลกระทบต่ออัตราการตาย จำนวนที่ต่ำและความแตกต่างของผู้ป่วยที่มีการศึกษา จำกัด ข้อสรุปของการศึกษาครั้งนี้ ยกตัวอย่างเช่นค่าเฉลี่ยความดันโลหิตเท่ากับ 100 ± 17 มิลลิเมตรปรอทในกลุ่ม 70
มิลลิเมตรปรอทเพราะความดันโลหิตเพิ่มขึ้นตามธรรมชาติที่มีต่อการปกติในผู้ป่วยบาง เมื่อเร็ว ๆ นี้มอร์ริสัน, et al [2 4] ในขณะที่การประเมินผู้ป่วยไข้เลือดออกในช็อตที่จำเป็นต้องผ่าตัดฉุกเฉินเมื่อเทียบระหว่างการผ่าตัด,
ความดันโลหิตตกกลยุทธ์กู้ชีพซึ่งเป้าหมายแผนที่เป็น 50 มิลลิเมตรปรอทด้วยกลยุทธ์กู้ชีพของเหลวมาตรฐานซึ่งเป้าหมายแผนที่เป็น 65 มิลลิเมตรปรอท
ความดันโลหิตตกกลยุทธ์กู้ชีพเป็นกลยุทธ์ที่ปลอดภัยที่มีผลในการลดความสำคัญในการถ่ายเลือดและผลิตภัณฑ์ที่สี่โดยรวมของการบริหารจัดการน้ำกับการลดลงหลังการผ่าตัด coagulopathy
อย่างไรก็ตามในการศึกษาครั้งนี้ไม่มีความแตกต่างแผนที่ระหว่างสองกลุ่ม (64.4 มิลลิเมตรปรอทเทียบกับ 68.5 มิลลิเมตรปรอท) แม้จะมีวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกันแผนที่ ผู้เขียนสันนิษฐานกรณีที่ไม่มีความแตกต่างที่แผนที่นี้เพื่อการควบคุมที่เร็วขึ้นของเลือดออกในกลุ่ม 50 มิลลิเมตรปรอทโดยการกระตุ้นให้เกิดการเพิ่มขึ้นของแผนที่ที่เกิดขึ้นเองในกลุ่มนี้ ดังนั้นจึงมีคุณภาพไม่เพียงพอหรือปริมาณของหลักฐานที่จะกำหนดที่ดีที่สุดระดับความดันโลหิตในช่วงช็อกเลือดออกใช้งาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะป้องกันโดยการ จำกัด การผายปอด hemodilution ของเหลวและใช้กลยุทธ์บริการเชิงรุก นอกจากนี้ แม้เพียงพอของเหลวผายปอด แต่เลือดจะเพิ่มออกซิเจนในเนื้อเยื่อ [ 22 ] ดังนั้น ข้อความหนึ่ง ที่สำคัญคือ เราต้องพิจารณาให้เลือดก่อนในระหว่างการจัดการของภาวะช็อกเพื่อปรับปรุงการจัดส่งออกซิเจนด้วย
.เหมาะสมกับระดับความดันโลหิตในการช่วยชีวิตของภาวะช็อก ผู้ป่วยจะยังคงถกเถียงกัน วัตถุประสงค์เบื้องต้นในการควบคุมเลือดให้เร็วที่สุด เพื่อรักษาความดันในหลอดเลือดน้อยที่สุด
จำกัด มีเนื้อเยื่อ การฟื้นฟูของความดันในหลอดเลือดที่มีเลือดออกที่ควบคุมไม่ได้ทำให้คนไข้ไปเสี่ยงเพิ่มเลือดหรือป้องกันการเกิดลิ่มเลือด
ดัทตัน et al . [ 2 ] พบว่าของเหลวเพื่อรักษา titrating เริ่มต้นต่ำกว่าปกติความดันโลหิตตัวบน ( 70 มิลลิเมตรปรอท ) ในงานเลือดไม่มีผลต่ออัตราการตาย . หมายเลขต่ำและความหลากหลายของผู้ศึกษากำหนดข้อสรุปของการศึกษานี้ ตัวอย่างเช่น ค่าเฉลี่ยของความดันโลหิต systolic เท่ากับ 100 ± 17 มิลลิเมตรปรอทใน 70 มิลลิเมตรปรอท ) เนื่องจาก
ความดันเลือดก็เพิ่มขึ้นเองตามปกติ ในผู้ป่วยบางราย เมื่อเร็ว ๆนี้ , มอร์ริสัน et al . [ 2 ] ในขณะที่การประเมินผู้ป่วยภาวะช็อกที่ต้องผ่าตัดฉุกเฉิน เมื่อเทียบการลดความดันเลือด
, กลยุทธ์การช่วยให้ฟื้นคืนระหว่างผ่าตัด ซึ่งในแผนที่ เป้าหมายคือ 50 มม. ปรอท กับมาตรฐานของกลยุทธ์ในการช่วยให้ฟื้นคืนที่แผนที่เป้าหมาย 65 มิลลิเมตรปรอท ความดันโลหิตสูง
,กลยุทธ์ในการช่วยให้ฟื้นคืนเป็นปลอดภัยกลยุทธ์
ที่ส่งผลให้เลือดลดลงในผลิตภัณฑ์โดยรวม และให้ IV fluid การบริหารกับการลดลงของการแข็งตัวของเลือดผิดปกติหลังผ่าตัด อย่างไรก็ตาม ในการศึกษานี้ไม่พบความแตกต่างระหว่างกลุ่มพิเศษ ( 64.4 มิลลิเมตร vs . 68.5 มิลลิเมตรปรอท ) แม้จะมีวัตถุประสงค์แผนที่ที่แตกต่างกันผู้เขียนบันทึกนี้ไม่มีแผนที่จะควบคุมความเร็วของการไหลใน
50 มิลลิเมตรปรอท ) โดย inducing เพิ่มแผนที่เองในกลุ่มนี้ ดังนั้น มีไม่เพียงพอ คุณภาพหรือปริมาณของหลักฐานเพื่อตรวจสอบที่เหมาะสม
ระดับความดันโลหิตภาวะช็อกในงาน .