Connecting Spiritual and Emotional

Connecting Spiritual and Emotional Intelligence International Journal of Transpersonal Studies 11
Connecting the Spiritual and Emotional Intelligences:
Confirming an Intelligence Criterion
and Assessing the Role of Empathy
A viable model and self-report measure of spiritual intelligence were previously proposed
and supported by King and DeCicco (2009). Despite such advances, evidence is needed
demonstrating significant associations with other intelligences. The current study sought to
test this criterion in relation to emotional intelligence. Among a sample of 420 Canadian
adults, results demonstrated significant associations between spiritual intelligence and two
self-report measures of emotional intelligence. Due to the suggestion by some theorists
that empathy be included in a model of spiritual intelligence, associations with empathy
were also investigated. Results bode well for the inclusion of a spiritual ability set in the
broader framework of human intelligence, and further clarify the ways in which these two
“alternative” intelligences intersect and digress. Key limitations, including the self-report
nature of the current measures, are discussed.
International Journal of Transpersonal Studies, 31(1), 2012, pp. 11-20
Human intelligence has long been the subject
of controversy among psychologists and nonpsychologists
alike (Cianciolo & Sternberg,
2004). One of the most frequently debated issues is
that of multiple intelligences; specifically, whether
intelligence is best conceptualized as a single factor
(as measured by IQ) or an interrelated set of multiple
intelligences. Of those who support the latter position,
Howard Gardner (1983) may be the most well-known.
His theory of multiple intelligences posits a variety of
human ability sets, each representing key domains of
human experience, from language to music. Given
Gardner’s (1983) supplementary proposition of criteria
for intelligence (including a set of interrelated mental
abilities as opposed to behavioral tendencies), additional
intelligences have since been suggested (Gardner, 1999).
Some have received greater consideration than others,
particularly those pertaining to the moral, existential,
and spiritual domains of existence.
Although myriad interpretations of spiritual
intelligence have been proposed in the past decade
(e.g., Amram, 2007; Emmons, 2000; Nasel, 2004;
Noble, 2000; Vaughan, 2002; Wolman, 2001; Zohar
& Marshall, 2000), the notion of a spiritual intelligence
has yet to fully satisfy leading intelligence theorists (e.g.,
Gardner, 1999, 2000; Mayer, Caruso, & Salovey, 2000).
Recently, King and DeCicco (2009) have attempted to
overcome preceding limitations and comply with popular
psychological criteria for intelligence (e.g., Gardner, 1983;
Mayer et al., 2000; Sternberg, 1997), defining spiritual
intelligence as “a set of mental capacities which contribute
to the awareness, integration, and adaptive application
of the nonmaterial and transcendent aspects of one’s
existence” (p. 69). Four core components have been
proposed: (1) the capacity to engage in critical existential
thinking, (2) the capacity to construct meaning and
purpose in all physical and mental experiences, (3) the
capacity to perceive transcendent dimensions of the self,
David B. King
University of British Columbia,
Vancouver, BC, Canada
Constance A. Mara
York University,
Toronto, ON, Canada
Teresa L. DeCicco
Trent University,
Peterborough, ON, Canada
Keywords: intelligence, spiritual intelligence, emotional intelligence,
spirituality, emotion, personal meaning, empathy, self-report
12 International Journal of Transpersonal Studies King, Mara, & DeCicco
of others, and of the physical world (e.g., a transcendent
self, nonmaterialism, holism, interconnectedness), and
(4) the capacity to enter expanded or spiritual states of
consciousness at one’s own discretion (King, 2008; King
& DeCicco, 2009). This model relied on definitions of
spirituality as distinct from (but related to) religiosity (e.g.,
King, Speck, & Thomas, 2001; Koenig, McCullough, &
Larson, 2000; Sinnott, 2002), in order to not limit the
construct’s universal application and to delineate it from
preferred ways of behaving. The related development of a
self-report measure, the Spiritual Intelligence Self-Report
Inventory (SISRI-24), has revealed psychometric and
statistical support for this four-factor model across two
large university samples (King, 2008; King & DeCicco,
2009). Significant inter-subscale correlations have
been confirmed (ranging from .42 to .61), supporting
established criteria for intelligence (Gardner, 1983; Mayer
et al., 2000; Sternberg, 1997). Although preliminary
support for construct and criterion-related validity has also
been obtained (King & DeCicco, 2009), little is known
of the construct’s relationship to other intelligences or
ability sets, such as emotional intelligence.
Howard Gardner (1983) claimed that any
intelligence should be autonomous and independent of
other intelligences. In slight contrast to Gardner, who
also suggested that intelligences should demonstrate
some degree of association, Sternberg (1988) argued
that “an intelligent system has to work together” (p. 78),
suggesting that mental self-management would break
down if ability sets were truly independent. This tends
to be the popular perspective, so that psychometric
investigations of interrelationships should reveal low
to moderate correlations among intelligences (Mayer et
al., 2000). Just as intra-relatedness within ability sets is
a widely maintained criterion (Gardner, 1983; Mayer et
al., 2000; Sternberg, 1997), inter-relatedness between
various intelligences is equally important. As stated by
Mayer et al. (2000), an intelligence should “be related
to pre-existing intelligences, while also showing some
unique variance” (p. 267), reflecting earlier notions of
cognitive ability (e.g., Neisser et al., 1996). This represents
an important condition that must be met in the
validation of a newly proposed intelligence, but has yet
to be confirmed in the case of spiritual intelligence.
Although empirical investigations are lacking,
Zohar and Marshall (2000) have proposed a model of
human intelligence in which spiritual intelligence is
positioned at the top of a hierarchy, representing the
brain’s integrative processes (as involved in meaning
making, values, and moral reasoning). Below spiritual
intelligence are the emotional and social intelligences,
reflecting the brain’s associative processes. At the bottom
of the hierarchy are the rational intelligences (i.e., verbal,
mathematical, spatial, logical) or those that are measured
by the intelligence quotient (IQ). With the additional
consideration of Gardner’s (1983) bodily-kinesthetic
intelligence at the hierarchy’s lowest level, the ensuing
model reflects a holistic approach to human intelligence,
integrating factors on the physical, mental, emotional,
and spiritual levels. Although lacking scientific consensus
and investigation, it is one of the only theoretical models
to date that describes the relationship between the
spiritual and emotional intelligences, suggesting that of
all the intelligences, emotional intelligence is the most
closely linked to a spiritual ability set. In order to confirm
the criterion of inter-relatedness among intelligences
in the case of spiritual intelligence, an investigation of
its association with emotional intelligence is a logical
starting point.
Emotional Intelligence
Following Thorndike’s (1920) use of the term social
intelligence to describe one’s ability to relate to other
people, emotional intelligence was conceived by Payne
(1985) as one’s ability to relate creatively to fear, pain,
and desire. The concept was thereafter expanded by
Salovey and Mayer (1990) who formulated a model of
emotional intelligence based on how people appraise,
communicate, and utilize emotions. According to Salovey
and Mayer, emotional intelligence is the capacity to
both understand emotional information and reason
with emotions. It is comprised of four primary abilities:
(1) the capacity to accurately perceive emotions, (2) the
capacity to use emotions to facilitate thinking, (3) the
capacity to understand emotional meanings, and (4) the
capacity to manage emotions. Although their linking
of emotion and intelligence has been heavily criticized,
Mayer and Salovey (1993) argued that many intellectual
problems contain emotional information that must also
be interpreted and processed. Mayer et al. (2000) have
further demonstrated that the Salovey and Mayer (1990)
model of emotional intelligence meets the standard
criteria for intelligence. A similar model was proposed
by Daniel Goleman (1995), who added the capacity to
enter and sustain satisfactory interpersonal relationships.
The measurement of emotional intelligence
varies greatly across studies. Emotional task performance
Connecting Spiritual and Emotional Intelligence International Journal of Transpersonal Studies 13
is often considered the most reliable indicator, as it
measures one’s emotional intelligence during its real-time
manifestation. Emotional perception, for example, is
usually measured using a series of emotional recognition
tasks, in which participants are asked to identify emotions
in a series of faces (Mayer et al., 2000). In contrast, written
self-report questionnaires can be used to determine one’s
perceived emotional intelligence, the score from which
is often referred to as one’s emotional quotient (EQ).
Although some have interpreted the finding that selfreport
measures of EQ are poorly related to performance
tests (Brackett & Mayer, 2003; Goldenberg, Matheson,
& Mantler, 2006) as suggesting a weakness in selfreports,
this remains to be confirmed. Nevertheless, selfreport
measures have proven valuable to researchers in
their affordability and efficiency, as some studies simply
cannot accommodate performance-based testing. Of the
self-report measures devel

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชื่อมต่อปัญญาทางอารมณ์ และจิตวิญญาณสากลสมุดศึกษาปกป้อง 11เชื่อมต่อเฉพาะทางอารมณ์ และจิตวิญญาณ:ยืนยันเงื่อนไขการข่าวกรองและประเมินบทบาทของการเอาใจใส่แบบจำลองการทำงานและวัดรายงานตนเองของจิตวิญญาณปัญญาได้นำเสนอก่อนหน้านี้และได้รับการสนับสนุน โดยกษัตริย์และ DeCicco (2009) แม้ มีความก้าวหน้าดังกล่าว หลักฐานที่จำเป็นเห็นความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญ ด้วยเฉพาะอื่น ๆ การศึกษาปัจจุบันทดสอบเงื่อนไขนี้สัมพันธ์กับความฉลาดทางอารมณ์ ในตัวอย่างของแคนาดา 420ผู้ใหญ่ ผลลัพธ์แสดงการเชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างสติปัญญาจิตวิญญาณและสองตนเองรายงานประเมินความฉลาดทางอารมณ์ จากคำแนะนำโดย theorists บางเอาใจใส่ที่จะรวมไว้ในรูปแบบของจิตวิญญาณปัญญา ความสัมพันธ์กับการเอาใจใส่ก็ยังตรวจสอบ ผลลัพธ์เป็นลางดีสำหรับการรวมของความเป็นจิตวิญญาณในการกรอบที่กว้างขึ้นของปัญญามนุษย์ และเพิ่มเติม ชี้แจงวิธีการเหล่านี้สอง"ทางเลือก" เฉพาะอิน และ digress คีย์จำกัด รวมถึงรายงานตัวด้วยตนเองลักษณะของมาตรการปัจจุบัน มีการกล่าวถึงสมุดรายวันระหว่างประเทศศึกษาปกป้อง 31(1), 2012 นำ 11-20ปัญญามนุษย์จึงได้เรื่องของการถกเถียงในหมู่นักจิตวิทยาและ nonpsychologistsเหมือนกัน (Cianciolo & Sternberg2004) . ประเด็น debated บ่อยที่สุดคือของเฉพาะ โดยเฉพาะ ว่าปัญญาเป็นส่วน conceptualized เป็นตัวเดียว(เป็นวัด โดย IQ) หรือชุดเกี่ยวข้องหลายเฉพาะ บรรดาผู้สนับสนุนตำแหน่งหลังการ์ดเนอร์ Howard (1983) อาจเป็นรู้จักมากที่สุดทฤษฎีของเขาเฉพาะ posits หลากหลายความสามารถมนุษย์ชุด แสดงโดเมนหลักของแต่ละมนุษย์ประสบการณ์ จากภาษาเพลง กำหนดให้ของการ์ดเนอร์ (1983) เสริมเสนอเงื่อนไขสำหรับปัญญา (รวมถึงชุดสัมพันธ์กันจิตความสามารถซึ่งตรงข้ามกับแนวโน้มพฤติกรรม), เพิ่มเติมเนื่องจากมีเฉพาะแนะนำ (การ์ดเนอร์ 1999)บางส่วนได้รับการพิจารณามากขึ้นกว่าคนอื่น ๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับศีลธรรม existentialและโดเมนทางจิตวิญญาณของการดำรงอยู่แม้ว่าหลักการตีความของจิตวิญญาณปัญญาได้รับการเสนอชื่อในทศวรรษ(เช่น Amram, 2007 Emmons, 2000 Nasel, 2004โนเบิล 2000 วอน 2002 Wolman, 2001 Zoharและมาร์แชลล์ 2000), แนวคิดของสติปัญญาจิตวิญญาณยังไม่ได้ครบครันตอบสนอง theorists ข่าวกรองชั้นนำ (เช่นการ์ดเนอร์ 1999, 2000 เมเยอร์ คารุสโซ่ & Salovey, 2000)ล่าสุด คิงและ DeCicco (2009) ได้พยายามที่จะเอาชนะข้อจำกัดข้างต้น และสอดคล้องกับความนิยมเงื่อนไขทางจิตวิทยาสำหรับข่าวกรอง (เช่น การ์ดเนอร์ 1983เมเยอร์และ al., 2000 Sternberg, 1997), การกำหนดจิตวิญญาณปัญญาเป็น "ชุดของกำลังจิตที่มีส่วนร่วมความรู้ รวม และแอพลิเคชันที่เหมาะสมด้าน nonmaterial และดารของหนึ่งดำรงอยู่" (p. 69) มีส่วนประกอบหลักสี่นำเสนอ: (1) ความสามารถในการมีส่วนร่วมสำคัญใน existentialคิด, (2) ความสามารถในการสร้างความหมาย และวัตถุประสงค์ทั้งหมดกาย และจิตใจประสบการณ์, (3) การกำลังสังเกตขนาดดารของตนเองDavid B. KingมหาวิทยาลัยของรัฐบริติชโคลัมเบียBC แวนคูเวอร์ แคนาดาโรงแรมมารา A. คอนสแตนซ์มหาวิทยาลัยนิวยอร์กON โตรอนโต แคนาดาเทเรซา L. DeCiccoนเทรนท์มหาวิทยาลัยปีเตอร์โบโร่ ON แคนาดาคำสำคัญ: ปัญญา จิตวิญญาณปัญญา ความ ฉลาดทางอารมณ์วิญญาณ อารมณ์ ความหมายส่วนบุคคล เอาใจ ใส่ รายงานตนเอง12 ศึกษาสมุดนานาชาติของปกป้องกษัตริย์ โรงแรมมารา & DeCiccoของผู้อื่น และโลกทางกายภาพ (เช่น การดารตนเอง nonmaterialism, holism, interconnectedness), และ(4) ความสามารถในการป้อนสถานะขยาย หรือจิตวิญญาณของสติที่ตนเองพิจารณา (กษัตริย์ 2008 พระมหากษัตริย์& DeCicco, 2009) รุ่นนี้อาศัยในคำนิยามของจิตวิญญาณเป็นความเคร่งศาสนาแตกต่างจาก (แต่ที่เกี่ยวข้องกับ) (เช่นคิง Speck, & Thomas, 2001 รักษา McCullough, &Larson, 2000 Sinnott, 2002), การไม่จำกัดการโครงสร้างของโปรแกรมประยุกต์สากล และไปจากวิธีการสังเกต การพัฒนาที่เกี่ยวข้องกับรายงานวัด Self-Report ปัญญาจิตวิญญาณตนเองสินค้าคงคลัง (SISRI-24) ได้เปิดเผย psychometric และสนับสนุนทางสถิติสำหรับแบบจำลองทั้งสองปัจจัยสี่นี้ตัวอย่างมหาวิทยาลัยขนาดใหญ่ (คิง 2008 ส DeCicco2009) มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญอินเตอร์-subscaleการยืนยัน (ตั้งแต่.42 .61), สนับสนุนกำหนดเงื่อนไขสำหรับการข่าวกรอง (การ์ดเนอร์ 1983 เมเยอร์และ al., 2000 Sternberg, 1997) แม้เบื้องต้นนอกจากนี้ยังสนับสนุนการก่อสร้างที่เกี่ยวข้องกับเงื่อนไขการมีผลบังคับใช้ได้ได้รับ (คิง & DeCicco, 2009), น้อยเป็นที่รู้จักกันความสัมพันธ์ของโครงสร้างเพื่อเฉพาะอื่น ๆ หรือความสามารถในการตั้งค่า เช่นความฉลาดทางอารมณ์การ์ดเนอร์ Howard (1983) อ้างว่า ให้ปัญญาควรจะปกครองตนเอง และขึ้นอยู่กับเฉพาะอื่น ๆ ในความแตกต่างเล็กน้อยกับการ์ดเนอร์ ที่นอกจากนี้ยัง แนะนำว่า ควรแสดงเฉพาะปริญญาบางสมาคม โต้เถียง Sternberg (1988)ที่ "ระบบอัจฉริยะการทำงานร่วมกัน" (p. 78),แนะนำการจัดการด้วยตนเองว่าจิตจะทำลายลงถ้าสามารถตั้งค่า ได้อิสระอย่างแท้จริง นี้มีแนวโน้มจะ นิยมมุมมอง psychometric ที่ดังนั้นของ interrelationships ควรเปิดเผยต่ำบรรเทาความสัมพันธ์ระหว่างเฉพาะ (เมเยอร์ร้อยเอ็ดal., 2000) เพียง relatedness intra-ภายในชุดสามารถเป็นเกณฑ์ยังคงอยู่กันอย่างแพร่หลาย (การ์ดเนอร์ 1983 เมเยอร์และal., 2000 Sternberg, 1997) ระหว่าง relatedness ระหว่างเฉพาะต่าง ๆ เป็นสิ่งสำคัญ ตามที่ระบุไว้โดยเมเยอร์และ al. (2000), ปัญญาที่ควร "จะเกี่ยวข้องการเฉพาะที่มีอยู่ก่อน ในขณะที่ยัง แสดงบางส่วนผลต่างที่ไม่ซ้ำกัน" (p. 267), สะท้อนให้เห็นถึงความเข้าใจก่อนหน้านี้ของรับรู้ความสามารถ (เช่น Neisser et al., 1996) นี้แทนเงื่อนไขสำคัญที่เป็นเงื่อนไขในการตรวจสอบระบบสารสนเทศที่เสนอใหม่ แต่ยังไม่ได้เพื่อยืนยันในกรณีของสติปัญญาจิตวิญญาณแม้ว่าสอบสวนประจักษ์จะขาดZohar และมาร์แชล (2000) ได้เสนอแบบจำลองของจิตวิญญาณปัญญาเป็นปัญญามนุษย์ตำแหน่งด้านบนของลำดับชั้น แทนกระบวนการแบบบูรณาการของสมอง (เป็นเกี่ยวข้องกับความหมายทำ ค่า และเหตุผลทางศีลธรรม) ด้านล่างทางจิตวิญญาณปัญญามีเฉพาะทางอารมณ์ และสังคมสะท้อนให้เห็นถึงกระบวนการสัมพันธ์กันของสมอง ที่ด้านล่างลำดับชั้นมีเฉพาะเชือด (เช่น วาจาคณิตศาสตร์ พื้นที่ ตรรกะ) หรือที่วัดโดยระดับเชาวน์ปัญญา (IQ) มีการเพิ่มเติมพิจารณาของการ์ดเนอร์ (1983) ร่างกาย kinestheticปัญญาระดับของลำดับชั้นต่ำ ในเพราะรูปแบบสะท้อนให้เห็นถึงวิธีการแบบองค์รวมเพื่อปัญญามนุษย์รวมปัจจัยในทางกายภาพ จิตใจ อารมณ์และระดับจิตวิญญาณ แม้ขาดมติทางวิทยาศาสตร์ตรวจ สอบ และเป็นหนึ่งในแบบจำลองทางทฤษฎีเท่านั้นวันที่สิ้นสุดที่อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างการเฉพาะทางอารมณ์ และจิตวิญญาณ แนะนำที่เฉพาะที่ทั้งหมด ความฉลาดทางอารมณ์เป็นส่วนใหญ่เชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับชุดความสามารถฝ่ายวิญญาณ เพื่อยืนยันเกณฑ์ของ relatedness ระหว่างหมู่เฉพาะในกรณีของจิตวิญญาณปัญญา การสอบสวนของความสัมพันธ์กับความฉลาดทางอารมณ์เป็นแบบตรรกะจุดเริ่มต้นความฉลาดทางอารมณ์ต่อไปนี้ใช้คำว่าสังคมที่ของ Thorndike (1920)ปัญญาการอธิบายของความสามารถในการเชื่อมโยงกันคน ความฉลาดทางอารมณ์ถูกรู้สึก โดย Payne(1985) เป็นหนึ่งของความสามารถที่เกี่ยวข้องอย่างสร้างสรรค์กับความหวาดกลัว เจ็บปวดและความปรารถนา หลังจากนั้นถูกขยายแนวคิดโดยSalovey และเมเยอร์ (1990) ซึ่งรูปแบบของสูตรตามวิธีคนพิจารณา ความฉลาดทางอารมณ์สื่อสาร และใช้อารมณ์ Salovey ตามเมเยอร์ ความฉลาดทางอารมณ์เป็น ความสามารถในการทั้งทำความเข้าใจข้อมูลทางอารมณ์และเหตุผลด้วยอารมณ์ มันประกอบด้วยความสามารถหลักสี่:(1)กำลังการผลิตได้อย่างถูกต้องสังเกตอารมณ์, (2)การใช้อารมณ์ความคิด, (3) การความสามารถในการเข้าใจความหมายทางอารมณ์ และ (4) การความสามารถในการจัดการอารมณ์ แม้ว่าการเชื่อมโยงอารมณ์และสติปัญญาได้ถูกมากวิพากษ์วิจารณ์เมเยอร์และ Salovey (1993) โต้เถียงทางปัญญาให้ข้อมูลอารมณ์ที่ต้องประกอบด้วยปัญหาสามารถตีความ และประมวลผล เมเยอร์และ al. (2000) ได้เพิ่มเติม แสดงที่ Salovey และเมเยอร์ (1990)รูปแบบของความฉลาดทางอารมณ์ตรงตามมาตรฐานเงื่อนไขสำหรับการข่าวกรอง ได้เสนอรูปแบบคล้ายกันโดย Daniel Goleman (1995), ที่เพิ่มความสามารถในการป้อน และรักษามนุษยสัมพันธ์เป็นที่พอใจวัดความฉลาดทางอารมณ์อย่างมากในการศึกษาแตกต่างกันไป ประสิทธิภาพงานทางอารมณ์เชื่อมต่อปัญญาทางอารมณ์ และจิตวิญญาณสมุดนานาชาติปกป้องศึกษา 13มักจะถือว่าเชื่อถือได้มากที่สุดตัวบ่งชี้ ตามมาตรการของความฉลาดทางอารมณ์ในช่วงของเวลาจริงยาม อารมณ์การรับรู้ เช่น เป็นมักจะวัดโดยใช้ชุดของการรับรู้ทางอารมณ์งาน ซึ่งผู้เรียนจะต้องระบุอารมณ์ในชุดของใบหน้า (เมเยอร์และ al., 2000) ในทางตรงกันข้าม เขียนแบบสอบถามด้วยตนเองรายงานสามารถใช้เพื่อกำหนดตัวรับรู้ความฉลาดทางอารมณ์ การให้คะแนนที่มักจะเรียกว่าของอารมณ์ผลหาร (EQ)แม้ว่าบางส่วนได้ตีความการค้นหาที่ selfreportวัด EQ ไม่ดีเกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพทดสอบ (Brackett และเมเยอร์ 2003 Goldenberg, Matheson& mantler, 2006) เป็นการแนะนำจุดอ่อนใน selfreportsนี้ยังคงจะต้องได้รับการยืนยัน อย่างไรก็ตาม selfreportวัดได้พิสูจน์คุณค่าการวิจัยในความสามารถในการจ่ายและมีประสิทธิภาพ เป็นบางส่วนศึกษาเพียงไม่สามารถรองรับการทดสอบประสิทธิภาพตาม ของตนเองรายงานมาตรการ devel

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชื่อมต่อมโนมัยและวารสารนานาชาติความฉลาดทางอารมณ์ของการศึกษา 11
การเชื่อมต่อ ปัญญา จิตวิญญาณและอารมณ์การดู :

ยืนยันความเกณฑ์และการประเมินบทบาทของการวางอนาคต และเยาวชน
แบบวัดความฉลาดทางจิตวิญญาณเคยเสนอ
และได้รับการสนับสนุนจากกษัตริย์และ decicco ( 2009 ) แม้ว่าจะมีความก้าวหน้า หลักฐานจำเป็น
แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์กับ ปัญญา สมาคมอื่น ๆ การศึกษาปัจจุบัน

ขอทดสอบเกณฑ์นี้สัมพันธ์กับความฉลาดทางอารมณ์ ระหว่างกลุ่มตัวอย่าง 420 แคนาดา
ผู้ใหญ่พบสมาคมอย่างมีนัยสำคัญระหว่างความฉลาดทางจิตวิญญาณและ 2
5 มาตรการของความฉลาดทางอารมณ์ เนื่องจากข้อเสนอแนะโดยทฤษฎีบาง
ที่เอาใจใส่จะรวมอยู่ในรูปแบบของความฉลาดทางจิตวิญญาณ , สมาคมกับผู้อื่น
ได้ถูกศึกษา ผลลัพธ์ลางดีสำหรับการรวมของจิตใจความสามารถในการตั้งค่าในกรอบ
ถูกสติปัญญาของมนุษย์ และยังอธิบายวิธีที่ 2
" ทางเลือก " ปัญญา เซ็ค และออกนอกเรื่อง ข้อ จำกัด ที่สำคัญ ได้แก่ รายงาน
ธรรมชาติของมาตรการปัจจุบันจะกล่าวถึง
วารสารการศึกษา 31 ( 1 ) , 2012 , pp . 11-20
สติปัญญาของมนุษย์ได้รับเรื่องของการทะเลาะวิวาทในหมู่นักจิตวิทยาและ nonpsychologists

เหมือนกัน ( cianciolo Sternberg
& , 2004 ) หนึ่งในประเด็นที่ถกเถียงกันบ่อยที่สุดคือ
พหุปัญญา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไม่ว่า
ข่าวกรองที่ดีที่สุดแนวคิดเป็น
ปัจจัยเดียว( การวัดไอคิว ) หรือตั้งหลายคาบ
พหุปัญญา . ของผู้ที่สนับสนุนตำแหน่งหลัง
โฮเวิร์ด การ์ดเนอร์ ( 1983 ) อาจจะเป็นที่รู้จักกันดีที่สุด ทฤษฎีพหุปัญญา posits

ชุดความหลากหลายของความสามารถของมนุษย์แต่ละคนเป็นตัวแทนของโดเมนหลักของ
ประสบการณ์ของมนุษย์จากภาษาดนตรี ให้
Gardner ( 1983 ) ข้อเสนอเพิ่มเติมของเกณฑ์
หน่วยสืบราชการลับ ( รวมถึงชุดของความเชื่อมโยงระหว่างจิต
ความสามารถเมื่อเทียบกับแนวโน้มพฤติกรรม ) , ปัญญาเพิ่มเติม
มีตั้งแต่ถูกแนะนำ ( การ์ดเนอร์ , 1999 ) .
บางส่วนได้รับการพิจารณามากกว่าคนอื่น ๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับจริยธรรม
,
โดเมนที่มีอยู่ และจิตวิญญาณของการมีชีวิตอยู่ การตีความของจิตวิญญาณมากมาย

ถึงแม้ว่าข่าวกรองที่ได้รับการเสนอใน
ทศวรรษที่ผ่านมา ( เช่น อัมราม , 2007 ; ค้นหา , 2000 ; nasel , 2004 ;
โนเบิล , 2000 ; Vaughan , 2002 ; วอลเมิ่น , 2001 ; โศหาร์
&มาร์แชลล์ , 2000 ) , ความคิดของ
ข่าวกรองทางจิตวิญญาณยังไม่ได้ครบตามทฤษฎี ( เช่น
าปัญญา การ์ดเนอร์ , 1999 , 2000 ; เมเยอร์ คารูโซ &สโลเวย์ , 2000 ) .
เมื่อเร็ว ๆนี้ , กษัตริย์ และ decicco ( 2009 ) ได้พยายาม