DKC – Chapter 220Previous Chapter |

DKC – Chapter 220
Previous Chapter | Project Page | Next Chapter

Chapter 220 – Playing tricks on the pretty­-boy (8)

The little boy in front of her was shaking his head in disagreement: “ Once you enter the door to thievery that’s deeper than the ocean, from then on, your conscience becomes a stranger. Mother always taught me that regardless of when and regardless of landing in whatever circumstances, I must adhere to the basic conscience of my heart. I must be upright and frank. I cannot do work that is against my own conscience.”

Seeing the little boy’s deadly earnest preaching appearance, Su Luo suddenly felt that this was very funny. She had an impulsively strong desire to pinch his pink and tender cheeks. She continued to ask another sentence: “ Oh? You really have never stolen anything? I don’t believe it.”

“I… I only stole one thing and it was a loaf of bread! That was when my little sister was so hungry she was gnawing on the corner of the table. I had no other choice…” The rim of the little boy’s eyes were a little red. He was also afraid that Su Luo would spurn him and cause him to lose this job. He anxiously explained: “However the next day, I earned some money and paid back the money for the stolen bread. Really, I am telling the truth!”

Su Luo saw him become so anxious that his face was flushed and couldn’t help but laugh: “Why are you so anxious? It’s not like I am that person who was selling bread. Okay, tell me your price. This Miss want to see if you are suitable.”

Su Luo could tell that this little boy’s genes were excellent. Maybe the cause was his family suffered a reversal of fortunes. Even though his living situation had become poor, but his character was still as good and honest as before. Just as he himself had said, he adhered to the ethical principles. Someone who could adhere to the basic principles during poverty, let alone a child, this point was exceptionally hard to come by.

The little boy didn’t know that Su Luo’s assessment of him was pretty good. He was afraid of being spurned by the employer, so with a red little face, he anxiously said: “I-I am very inexpensive! I only charge ten copper coins per day.”

Seeing that Su Luo didn’t reply, thinking that she believed it to be too expensive, he anxiously changed his answer: “Five copper coins, five copper coins is enough! Mother’s medical prescription needs at least four copper coins and I need to buy some thin wheat for little sister to eat. She is young and her throat is small, if she drinks coarse grains she would throw it up.”

His pair of large, dark and clear eyes unblinkingly looked at Su Luo. Inside of them, there was pleading, longing and also hope…It was very complicated and heavy; just looking at it made a person’s heart feel sad.

Su Luo’s heart inevitably felt some sentiments.

At such a young age, he needed to take care of a sick mother and a frail younger sister. That he could still adhere to the basic principles was really not easy.

Su Luo patted his little head: “Okay, ten copper coins then, it’s settled at ten copper coins. If today Older Sister reaps some profit, then I will give you more as an additional reward.” Su Luo’s hand reached into her sleeves and originally thought to pay him five copper coins as down payment to boost his enthusiasm.

However, she suddenly recalled that compared to this little bit of money, she really was too rich. Because the only currency in her hands were gold coins, she didn’t even have a single copper coin.

Nevermind, let’s discuss it when the time comes. If he passed her test, she could award him not merely ten copper coins or ten gold coins, but rather the boundless prospects for this little boy’s future for the rest of his life.

Even though Su Luo hadn’t given him a down payment, the little boy was already very thankful for her kindness.

The little boy was extremely happy, he was bowing and also giving thanks at the same time: “Many thanks Miss, thanks a lot Miss, you are a good person! A very good person!” Because very few customers would hire a child like him. The customers either wanted tender and beautiful women with great bone structure, or an agent with numerous connections.

He was already satisfied with just being hired.

Su Luo saw that he didn’t mind it, so she also didn’t mention it: “Oh that’s right, what are you called?” She wanted to observe this child more carefully, to see if he was worthy of being cultivated by her.

“Su Xiaoyuan, Miss, can call me Su boy, Xiaoyuan or Dumpling, whichever one you want to use is okay.” Su Xiaoyuan was smiling until both his brows and eyes curved upwards, appearing very excited.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

DKC – 220 บทบทก่อนหน้ากรุนด์ฟอส โครงการหน้ากรุนด์ฟอส บทถัดไปบทที่ 220 – เล่นเทคนิคบอยสวย (8)เด็กน้อยตรงหน้าถูกสั่นศีรษะของเขาในความขัดแย้ง: "เมื่อคุณป้อนประตูเธียร์เวรี่ที่ลึกกว่ามหาสมุทร จากนั้น มโนธรรมของคุณกลายเป็น คนแปลกหน้า แม่มักจะสอนผมว่า คำนึง ถึงเวลา และไม่คำนึง ถึงการลงจอดในสถานการณ์ใดก็ตาม ฉันจะต้องเป็นไปตามมโนธรรมพื้นฐานของหัวใจของฉัน ผมต้องตั้งตรง และตรงไปตรงมา ฉันไม่สามารถทำงานที่ขัดกับมโนธรรมของตนเองได้ "เห็นเด็กน้อยอย่างจริงจังร้ายแรงลักษณะ preaching, Su Luo ก็รู้สึกว่า นี่คือตลกมาก เธอมี impulsively ความปรารถนาดีที่จะหยิกแก้มสีชมพู และเงินของเขา เธอยังคงถามอีกประโยค: "โอ้ คุณจริง ๆ ได้ไม่เคยขโมยอะไร ผมไม่เชื่อมัน""ฉัน... ฉันขโมยสิ่งหนึ่งเท่านั้น และมันก็เป็นก้อนขนมปัง นั่นคือเมื่อน้องสาวของฉันหิวเธอถูกแทะมุมบนของตารางนั้น ผมไม่มีทางเลือกอื่น..." ริมของดวงตาของเด็กน้อยมีสีแดงเล็กน้อย เขาก็ยังกลัวว่า Su Luo spurn เขา และทำให้เขาสูญเสียงานนี้ เขาเฝ้าอธิบายว่า: "แต่ในวันถัดไป ฉันได้รับเงิน และรับเงินคืนสำหรับขนมปังถูกขโมย จริง ๆ ฉันบอกความจริง"Su Luo เห็นเขาเป็นกังวลมากว่า ใบหน้าของเขาถูกล้าง และไม่สามารถช่วยแต่หัวเราะ: "ทำไมท่านจึงกังวล ไม่เหมือนผมว่าคนที่ถูกขายขนมปังได้ เอาล่ะ บอกฉันราคาของคุณ นางสาวนี้ต้องดูว่า คุณเหมาะสม"Su Luo could tell that this little boy’s genes were excellent. Maybe the cause was his family suffered a reversal of fortunes. Even though his living situation had become poor, but his character was still as good and honest as before. Just as he himself had said, he adhered to the ethical principles. Someone who could adhere to the basic principles during poverty, let alone a child, this point was exceptionally hard to come by.The little boy didn’t know that Su Luo’s assessment of him was pretty good. He was afraid of being spurned by the employer, so with a red little face, he anxiously said: “I-I am very inexpensive! I only charge ten copper coins per day.”Seeing that Su Luo didn’t reply, thinking that she believed it to be too expensive, he anxiously changed his answer: “Five copper coins, five copper coins is enough! Mother’s medical prescription needs at least four copper coins and I need to buy some thin wheat for little sister to eat. She is young and her throat is small, if she drinks coarse grains she would throw it up.”His pair of large, dark and clear eyes unblinkingly looked at Su Luo. Inside of them, there was pleading, longing and also hope…It was very complicated and heavy; just looking at it made a person’s heart feel sad.Su Luo’s heart inevitably felt some sentiments.At such a young age, he needed to take care of a sick mother and a frail younger sister. That he could still adhere to the basic principles was really not easy.Su Luo โรคกลัวหัวเขาน้อย: "โอเค สิบทองแดงเหรียญแล้ว ก็ที่เหรียญทองแดงที่สิบ ถ้าวันนี้พี่ชัดกำไรบาง แล้วฉันจะให้คุณมากกว่าเป็นรางวัล" Su Luo มือเดินเข้าไปในแขนของเธอ และเดิม คิดว่า ต้องจ่ายเขาเหรียญทองแดงที่ห้าเป็นเงินดาวน์เพื่อกระตุ้นความกระตือรือร้นของเขาอย่างไรก็ตาม เธอก็เรียกที่เปรียบเทียบกับนี้น้อยของเงิน เธอจริง ๆ ก็รวยเกินไป เพราะ เหรียญทองสกุลเดียวในมือของเธอ เธอไม่ได้มีเหรียญทองแดงเดียวเนเวอร์ไมนด์ ขอหารือเมื่อถึงเวลานั้น ถ้าเขาผ่านการทดสอบของเธอ เธอได้รางวัลเขาไม่เพียงสิบทองแดงเหรียญ หรือเหรียญทองที่สิบ แต่ค่อนข้างโอกาสไร้ขีดจำกัดสำหรับอนาคตที่เหลือของชีวิตของเด็กน้อยนี้ได้เด็กน้อยได้แล้วขอบคุณมากสำหรับความเมตตาของเธอแม้ว่า Su Luo ไม่ให้เขาเงินดาวน์เด็กน้อยมีความสุขมาก เขาก็โค้งคำนับและยัง ให้ขอบคุณในเวลาเดียวกัน: "ขอบคุณมากนางสาว ขอบคุณนางสาว คุณเป็นคนดี ดีมากคน" เนื่องจากลูกค้าไม่มากจ้างเด็กเหมือนเขา ลูกค้าอาจต้องผู้หญิงที่อ่อนโยน และสวยงาม มีโครงสร้างดีกระดูก หรือเป็นตัวแทนเชื่อมต่อมากมายเขาได้แล้วพอใจกับเพียงได้งานSu Luo เห็นว่า เขาไม่ได้ใจ ดังนั้นเธอยังไม่ได้พูดถึงมัน: "โอ้ที่เหมาะสม สิ่งคุณเรียกว่า" เธอต้องสังเกตเด็กคนนี้อย่างระมัดระวัง เพื่อดูว่า เขาสมควรที่จะมีการเพาะปลูกโดยเธอ"Su Xiaoyuan นางสาว สามารถเรียกฉันเด็ก Su, Xiaoyuan หรือขนมจีบ ใดที่คุณต้องการใช้เป็น" Su Xiaoyuan ยิ้มจนทั้งคิ้วและตาของเขางอน ปรากฏตื่นเต้นมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

DKC - บทที่ 220
บทก่อนหน้า | หน้าโครงการ | ต่อไปบทที่บทที่ 220 - เทคนิคการเล่นบนสวยเด็ก (8) เด็กน้อยในด้านหน้าของเธอถูกสั่นศีรษะของเขาในความขัดแย้ง: "เมื่อคุณเข้าประตูไปลักทรัพย์ที่ลึกกว่าทะเลจากนั้นในจิตสำนึกของคุณจะกลายเป็น คนแปลกหน้า. แม่มักจะสอนผมว่าไม่ว่าเมื่อใดและไม่คำนึงถึงการเชื่อมโยงไปถึงในสิ่งที่สถานการณ์ที่ฉันต้องเป็นไปตามจิตสำนึกพื้นฐานของหัวใจของฉัน ฉันจะต้องตรงและตรงไปตรงมา ฉันไม่สามารถทำผลงานที่ผิดมโนธรรมของตัวเอง. " เห็นเด็กน้อยของมฤตยูลักษณะจริงจังเทศนาซู Luo ก็รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องตลกมาก เธอมีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะหยิกคึกสีชมพูและอ่อนโยนแก้มของเขา เธอยังคงถามประโยคอื่น: "โอ้? จริงๆคุณไม่เคยถูกขโมยอะไร? ผมไม่เชื่อว่ามัน. " " ฉัน ... ฉันขโมยเพียงสิ่งเดียวและมันก็เป็นขนมปัง! นั่นคือเมื่อน้องสาวคนเล็กของฉันหิวดังนั้นเธอจึงแทะในมุมของตาราง ผมไม่มีทางเลือกอื่น ๆ ... "ขอบตาของเด็กชายตัวเล็ก ๆ เป็นสีแดงเล็ก ๆ นอกจากนี้เขายังกลัวว่าซู Luo จะดันเขาและทำให้เขาสูญเสียงานนี้ เขาอย่างใจจดใจจ่ออธิบายว่า: "อย่างไรก็ตามในวันรุ่งขึ้นผมได้รับเงินบางส่วนและจ่ายคืนเงินสำหรับขนมปังที่ถูกขโมย จริงๆผมกำลังบอกความจริง! " ซู Luo เห็นเขากลายเป็นที่กังวลว่าใบหน้าของเขาคือการล้างและไม่สามารถช่วย แต่หัวเราะ" ทำไมคุณมีความกังวลมาก? มันไม่เหมือนผมคนที่ถูกขายขนมปัง เอาล่ะฉันบอกราคาของคุณ นางสาวนี้ต้องการที่จะดูว่าคุณมีความเหมาะสม. " ซู Luo สามารถบอกได้ว่ายีนนี้เด็กชายตัวเล็ก ๆ ของคนที่ยอดเยี่ยม อาจจะเป็นสาเหตุที่ถูกครอบครัวของเขาได้รับความเดือดร้อนความผกผันของโชคชะตา แม้ว่าสถานการณ์การใช้ชีวิตของเขาได้กลายเป็นยากจน แต่ตัวละครของเขาก็ยังคงเป็นสิ่งที่ดีและมีความซื่อสัตย์เป็นมาก่อน เช่นเดียวกับตัวเขาเองได้กล่าวว่าเขายึดติดกับหลักจริยธรรม คนที่สามารถเป็นไปตามหลักการพื้นฐานในระหว่างการแก้ไขปัญหาความยากจนให้อยู่คนเดียวเด็กจุดนี้เป็นพิเศษอย่างหนักที่จะมาด้วย. เด็กน้อยไม่ทราบว่าการประเมินซู Luo ของเขาเป็นสิ่งที่ดีงาม เขาเป็นคนที่กลัวว่าจะถูกปฏิเสธโดยนายจ้างเพื่อให้มีใบหน้าสีแดงเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาอย่างใจจดใจจ่อกล่าวว่า "ครั้งที่สองผมไม่แพงมาก! ฉันเพียงคิดค่าสิบทองแดงเหรียญต่อวัน ". เห็นว่าซู Luo ไม่ตอบคิดว่าเธอเชื่อว่ามันจะมีราคาแพงเกินไปเขาอย่างใจจดใจจ่อเปลี่ยนคำตอบของเขา:" ห้าทองแดงเหรียญห้าเหรียญทองแดงเป็นพอ! ใบสั่งยาของแม่ต้องการอย่างน้อยสี่เหรียญทองแดงและฉันต้องการที่จะซื้อบางส่วนข้าวสาลีบางสำหรับน้องสาวคนเล็กที่จะกิน เธอเป็นคนหนุ่มสาวและลำคอของเธอมีขนาดเล็กถ้าเธอดื่มธัญพืชหยาบเธอจะโยนมันขึ้น. " คู่ของเขามีขนาดใหญ่สีเข้มและชัดเจนสายตามอง unblinkingly ที่ซู Luo ภายในของพวกเขามีถูกขอร้องความปรารถนาและยังหวัง ... มันเป็นความซับซ้อนมากและหนัก; เพียงแค่มองไปที่มันทำให้หัวใจของคนที่รู้สึกเศร้า. หัวใจซู Luo ย่อมรู้สึกความรู้สึกบางอย่าง. ในวัยหนุ่มเขาต้องการที่จะดูแลแม่ป่วยและน้องสาวอ่อนแอ ว่าเขาอาจจะยังคงเป็นไปตามหลักการพื้นฐานที่เป็นจริงไม่ใช่เรื่องง่าย. ซูลูตบหัวเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาว่า "เอาล่ะสิบเหรียญทองแดงแล้วก็ตัดสินที่สิบเหรียญทองแดง ถ้าวันนี้พี่สาว reaps กำไรบางส่วนแล้วฉันจะให้คุณมากกว่าเป็นรางวัลเพิ่มเติม. "มือซู Luo ถึงเข้าไปในแขนของเธอและคิดว่าจะจ่ายเงินให้เขาห้าเหรียญทองแดงการชำระเงินลงไปเพิ่มความกระตือรือร้นของเขาเดิม. แต่เธอก็จำได้ว่า เมื่อเทียบกับนิด ๆ หน่อย ๆ นี้ของเงินจริง ๆ แล้วเธอเป็นคนมั่งมีเกินไป เนื่องจากสกุลเงินเฉพาะในมือของเธอเป็นเหรียญทองที่เธอไม่ได้มีเหรียญทองแดงเดียว. ไม่เป็นไรขอหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อเวลานั้นมาถึง ถ้าเขาผ่านการทดสอบของเธอที่เธอจะได้รับรางวัลเขาไม่ได้เป็นเพียงสิบเหรียญทองแดงหรือเหรียญทองสิบ แต่โอกาสที่ไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับอนาคตเด็กผู้ชายคนนี้สำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเขา. แม้ว่าซู Luo ไม่ได้ให้เขาชำระเงินลง เด็กชายตัวเล็ก ๆ ได้แล้วขอบคุณมากสำหรับความมีน้ำใจของเธอ. เด็กน้อยมีความสุขมากที่เขาได้โค้งคำนับและขอบพระคุณในเวลาเดียวกัน: "ขอบคุณมากนางสาวนางสาวขอบคุณมากคุณจะเป็นคนดี! คนดีมาก! "เพราะลูกค้าน้อยมากที่จะจ้างเด็กเหมือนเขา ลูกค้าทั้งอยากซื้อและหญิงที่สวยงามที่มีโครงสร้างกระดูกที่ดีหรือตัวแทนที่มีการเชื่อมต่อมากมาย. เขาก็พอใจกับเพียงแค่ได้รับการว่าจ้าง. ซู Luo เห็นว่าเขาไม่ได้ใจมันดังนั้นเธอก็ยังไม่ได้พูดถึงมัน " โอ้ที่เหมาะสมสิ่งที่คุณเรียกว่า? "เธออยากที่จะสังเกตเห็นเด็กคนนี้มากขึ้นอย่างระมัดระวังเพื่อที่จะเห็นว่าเขาสมควรที่จะถูกปลูกฝังจากเธอ. " ซู Xiaoyuan นางสาวสามารถโทรหาฉัน Su เด็ก Xiaoyuan หรือขนมจีบแล้วแต่จำนวนใดหนึ่งที่คุณ ต้องการที่จะใช้โอเค. "ซู Xiaoyuan ยิ้มจนทั้งคิ้วและตาของเขาขึ้นไปโค้งปรากฏตื่นเต้นมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

dkc –บทที่ 220ก่อนหน้าบท | โครงการหน้า | บทถัดไปบทที่ 220 –การเล่นเคล็ดลับในการสวยอง - บอย ( 8 )เด็กชายตรงหน้าของเธอก็สั่นศีรษะของเขาในความขัดแย้ง : " เมื่อคุณใส่ประตูเพื่อลักทรัพย์ที่ลึกกว่ามหาสมุทร จากนั้น ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของคุณจะกลายเป็นคนแปลกหน้า แม่สอนหนูเสมอว่า ไม่ว่าเมื่อไหร่ ไม่ว่าจะจอดในอะไรก็ตาม ต้องยึดมั่นในคุณธรรมพื้นฐานของหัวใจของฉัน ผมต้องตั้งตรง และแฟรงค์ ผมไม่สามารถทำงานที่ขัดกับมโนธรรมของฉันเอง "เห็นเด็กชายมฤตยูจริงจังการปรากฏตัว , ซู หลัว พลันรู้สึกว่าเรื่องนี้สนุกมาก เธอมีความปรารถนาอย่างแรงกล้า ได้หยิกแก้มนุ่มสีชมพูของเขา . เธอถามต่อประโยคอื่น : " โอ้ คุณก็ไม่เคยขโมยอะไร ? ผมไม่อยากจะเชื่อเลย "" ข้า . . . ข้าแค่ขโมยสิ่งหนึ่งและมันเป็นขนมปัง ! นั่นคือตอนที่น้องสาวฉันหิวมากจนแทะมุมของโต๊ะ ผมไม่มีทางเลือกอื่น . . . . . . . " ขอบของเด็กน้อยดวงตาเป็นสีแดงเล็ก ๆ . เขายังกลัวว่าซูหลัวจะปฏิเสธเขา และทำให้เขาสูญเสียงานนี้ เขาใจจดใจจ่ออธิบาย : " อย่างไรก็ตามในวันถัดไปฉันได้รับบางเงินและจ่ายเงินที่ถูกขโมยขนมปัง จริงๆ ฉันพูดความจริง ! "ซู หลัว เห็นเขาเป็นกังวลว่าใบหน้าของเขาแล้ว และไม่สามารถช่วย แต่หัวเราะ : " ทำไมคุณดูกังวลจัง มันไม่เหมือนฉันเป็นคนขายขนมปัง โอเค บอกราคามา คุณต้องการที่จะดูว่าคุณมีความเหมาะสม . "ซูลู บอกได้เลยว่า ยีนนี้เด็กชายได้ดีเยี่ยม อาจจะเพราะครอบครัวของเขาได้รับการย้อนกลับของโชคชะตา แม้ว่าสถานการณ์ชีวิตของเขาได้กลายเป็นคนจน แต่นิสัยของเขายังเป็นดีและซื่อสัตย์เช่นเดิม เหมือนที่เขาบอกว่า เขายึดติดกับหลักจริยธรรม คนที่จะยึดติดกับหลักการพื้นฐานในความยากจน อย่าว่าแต่เด็ก จุดนี้คือโคตรหนักมาด้วยเด็กชายไม่รู้ว่า ซู ลู การประเมินของเค้าสวยดี เค้ากลัว spurned โดยนายจ้าง ดังนั้น ด้วยใบหน้าที่แดงเล็กน้อย เขาใจจดใจจ่อ กล่าวว่า " ผมจะไม่แพงมาก ! ฉันเพียงคิด 10 เหรียญ ทองแดง ต่อวัน "เห็นซูหลัวไม่ตอบ คิดว่า เธอเชื่อว่ามันจะแพงเกินไป เขาใจจดใจจ่อเปลี่ยนคำตอบของเขา : " ห้าเหรียญทองแดง 5 เหรียญ ทองแดงเป็นพอ ! ใบสั่งยาของแม่ต้องการอย่างน้อย 4 เหรียญทองแดง และฉันต้องการที่จะซื้อบางบาง ข้าวสาลี สำหรับน้องที่จะกิน เธอยังเด็กและคอเล็ก ถ้าเธอดื่มธัญพืชหยาบ - เธอจะโยนมันขึ้น " .คู่ของขนาดใหญ่ ดวงตาสีเข้มและชัดเจนอย่างไม่กระพริบตามองซูหลอ . ภายในของพวกเขา มี เริ่ม ความปรารถนาและความหวัง . . . . . . . มันซับซ้อนมาก และหนัก เพียงแค่มองก็ทำให้หัวใจของคนเศร้าหัวใจของซูหลัวย่อมรู้สึกความรู้สึก .ตั้งแต่อายุยังน้อย เขาต้องดูแลแม่ที่ป่วยและอ่อนแอ น้องสาว เขาจะยังคงยึดมั่นในหลักการพื้นฐานเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลยซู หลัว ตบหัวเล็กๆของเขา : " โอเค สิบเหรียญทองแดงแล้ว ตกลงที่ 10 เหรียญทองแดง ถ้าวันนี้พี่สาว reaps ผลกำไรบางส่วน แล้วผมจะให้คุณมากกว่าเป็นรางวัลเพิ่มเติม . " ซูลู มือล้วงไปในแขนของเธอและคิดว่าจะจ่ายไป 5 เหรียญทองแดง เป็นเงินลงเพื่อเพิ่มความกระตือรือร้นของเขาแต่ อยู่ๆ ก็นึกถึงว่า เทียบกับเงินเพียงน้อยนิด เธอจริง ๆ รวยด้วย เนื่องจากสกุลเงินเดียวในมือของเธอมีเหรียญทอง นางไม่เคยได้เหรียญทองแดงเดี่ยวไม่เป็นไร เอาไว้เมื่อถึงเวลา ถ้าเขาผ่านการทดสอบของเธอ เธอได้รางวัล เขาไม่ใช่แค่สิบหรือสิบเหรียญทองแดง เหรียญทอง แต่แนวโน้มในอนาคตนี้ไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับเด็กชายสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเขาถึงแม้ว่าซูหลัวไม่ได้ให้เค้าดาวน์ เด็กชายตัวน้อยก็ขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของเธอเด็กน้อยมีความสุขมาก เขาก็โค้งคำนับและขอบคุณในเวลาเดียวกัน : " ขอบคุณมากครับคุณหนู ขอบคุณคุณหนู คุณเป็นคนดี เป็นคนดีมาก ! " เพราะลูกค้าน้อยมากที่จะจ้างเด็กอย่างเขา ลูกค้าอาจต้องการนุ่มและสวยงามผู้หญิงกับโครงสร้างกระดูกที่ดี หรือตัวแทนที่มีการเชื่อมต่อมากมายเขากำลังพอใจกับแค่โดนจ้างมาซู หลัว เห็นว่าเขาไม่ได้รังเกียจเลย เธอยังไม่ได้บอกมันว่า : " โอ้ ใช่แล้ว เจ้าชื่ออะไร ? " เธอต้องการสังเกตเด็กคนนี้มากขึ้นอย่างระมัดระวัง เพื่อดูว่าเขาคู่ควรที่จะถูกปลูกโดยเธอ" ซู xiaoyuan , คุณสามารถโทรหาฉัน ซู หนุ่ม xiaoyuan หรือเกี๊ยวหนึ่งใดที่คุณต้องการใช้ ก็โอเค . " ซู xiaoyuan ยิ้มจนดวงตาโค้งขึ้นไปทั้งคิ้วของเขาและปรากฏได้ตื่นเต้นมาก