Routine Activities and Multilevel O

Routine Activities and Multilevel Opportunity

At first, researchers examined macro- and microlevel hypotheses derived from routine activities separately. Macrolevel routine activities have been used to explain crime rates, and the routine activities of individuals have been used to explain victimization risk. In more recent years, researchers have begun to explore whether opportunity factors operate at both individual and neighborhood levels to impact victimization risk (e.g., Sampson & Wooldredge, 1987; Wilcox Rountree, Land, & Miethe, 1994). In other words, do the routine activities of the neighborhood in which an individual resides independently influence his victimization risk beyond the effect of his own characteristics and routine activities that leave him vulnerable to crime? For example, leaving one’s door unlocked might contribute to victimization risk; living in a neighborhood where it is common to leave one’s door unlocked might also contribute to victimization risk. In the first case, one’s house can be easily entered if a burglar should try to enter. In the second case, a burglar knows to try to enter the home given the neighborhood norm of leaving doors unlocked. These two factors may both contribute to the risk of victimization for this individual.

In addition, researchers have questioned whether the effects of individual routine activities on victimization risk vary by neighborhood. For example, does leaving one’s door unlocked increase risk for burglary victimization to a particular level, regardless of whether one lives in the suburbs or in the city, or do the neighborhood characteristics condition the effect of individual routine activities on victimization risk? Routine activities theory and these types of research questions have inspired further theoretical developments in the area of multilevel opportunity (Wilcox, Land, & Hunt, 2003).

To answer these questions, researchers use data on both the characteristics of the neighborhood that indicate opportunities for crime, as well as the routine activities and other characteristics of the victim that might put him at risk for victimization. To analyze such data, researchers rely on sophisticated multilevel modeling techniques that allow them to determine the effects of individual- and neighborhood-level factors at the same time, as well as the extent to which neighborhood characteristics might condition the effects of individual routine activities on victimization risk.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กิจวัตรประจำวันและโอกาสหลายระดับตอนแรก นักวิจัยตรวจสอบแมโครและ microlevel สมมติฐานที่มาจากกิจวัตรประจำวันต่างหาก Macrolevel ตามปกติมีการใช้การอธิบายอาชญากรรม และมีการใช้กิจกรรมประจำวันของบุคคลเพื่ออธิบายความเสี่ยงตกเป็นเหยื่อ ในปีล่าสุด นักวิจัยได้เริ่มสำรวจว่าปัจจัยโอกาสทำงานที่ระดับบุคคลและย่านไกล่ผลกระทบความเสี่ยง (เช่น Sampson & Wooldredge, 1987 วิลค็อกซ์ Rountree ที่ดิน และ Miethe, 1994) ในคำอื่น ๆ กิจกรรมประจำของย่านที่บุคคลอยู่อย่างอิสระอิทธิพลความเสี่ยงเขาทำนอกเหนือจากผลของลักษณะของตัวเองและกิจกรรมที่เป็นกิจวัตรที่ทำให้เขาเสี่ยงต่ออาชญากรรม เช่น ออกของประตูปลดล็อคอาจทำให้ตกเป็นเหยื่อความเสี่ยง อาศัยอยู่ในย่านที่มีทั่วไปปล่อยตัวปลดล็อคประตูอาจทำให้ความเสี่ยงตกเป็นเหยื่อ ในกรณีแรก บ้านของสามารถได้อย่างง่ายดายป้อนถ้าเป็นกันขโมยควรพยายามป้อน ในกรณีสอง ขโมยความรู้พยายามเข้าบ้านกำหนดบรรทัดฐานย่านที่ออกจากประตูที่ปลดล็อค ปัจจัยทั้งสองนี้ทั้งอาจนำไปสู่ความเสี่ยงของการตกเป็นเหยื่อผู้นี้นอกจากนี้ นักวิจัยได้ถามว่า ผลกระทบของแต่ละกิจกรรมเป็นประจำความเสี่ยงตกเป็นเหยื่อตามย่าน เช่น ไม่ออกหนึ่งมีประตูปลดล็อกความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับทำโจรกรรมในระดับเฉพาะ โดยไม่คำนึงถึงว่าหนึ่งอาศัยอยู่ ในชานเมือง หรือ ใน เมือง หรือทำเงื่อนไขลักษณะย่านผลของแต่ละกิจกรรมเป็นประจำความเสี่ยงตกเป็นเหยื่อ ทฤษฎีกิจวัตรประจำวันและคำถามวิจัยได้แรงบันดาลใจเพิ่มเติมทฤษฎีพัฒนาในพื้นที่ของโอกาสหลายระดับ (วิลค็อกซ์ ที่ดิน & Hunt, 2003)ตอบคำถามเหล่านี้ นักวิจัยใช้ข้อมูลในลักษณะของย่านมหาวิทยาลัยที่บ่งชี้โอกาสสำหรับอาชญากรรม เป็นกิจกรรมประจำวัน และลักษณะอื่น ๆ ของเหยื่อที่อาจทำให้เขาเสี่ยงต่อการตกเป็นเหยื่อ การวิเคราะห์ข้อมูลดังกล่าว นักวิจัยอาศัยเทคนิคซับซ้อนหลายระดับโมเดลที่ทำให้การตรวจสอบผลกระทบของปัจจัยระดับบุคคล และย่านในเวลาเดียวกัน เป็นขอบเขตซึ่งลักษณะย่านอาจสภาพผลกระทบของแต่ละกิจกรรมเป็นประจำความเสี่ยงตกเป็นเหยื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กิจกรรมประจำวันและโอกาสหลาย

ตอนแรกนักวิจัยตรวจสอบสมมติฐานแมโครและ microlevel ได้มาจากกิจกรรมประจำวันแยกจากกัน กิจกรรมประจำวัน Macrolevel ได้ถูกนำมาใช้เพื่ออธิบายอัตราการเกิดอาชญากรรมและกิจกรรมประจำวันของบุคคลที่ได้ถูกนำมาใช้เพื่ออธิบายความเสี่ยงตกเป็นเหยื่อ ในปีที่ผ่านมามากขึ้นนักวิจัยได้เริ่มที่จะสำรวจว่าปัจจัยที่มีโอกาสทำงานทั้งในระดับบุคคลและพื้นที่ใกล้เคียงที่จะส่งผลกระทบต่อการตกเป็นเหยื่อของความเสี่ยง (เช่นจอห์นและ Wooldredge 1987; วิลคอกซ์ Rountree ที่ดินและ Miethe, 1994) ในคำอื่น ๆ ทำกิจกรรมประจำวันของพื้นที่ใกล้เคียงซึ่งในแต่ละคนอาศัยอยู่อย่างอิสระมีผลต่อความเสี่ยงในการตกเป็นเหยื่อของเขาเกินกว่าผลกระทบของลักษณะของตัวเองและกิจกรรมประจำวันที่ปล่อยให้เขาเสี่ยงต่อการเกิดอาชญากรรม? ยกตัวอย่างเช่นประตูทิ้งไว้หนึ่งของปลดล็อคอาจนำไปสู่ความเสี่ยงตกเป็นเหยื่อ; ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ใกล้เคียงที่มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะออกประตูหนึ่งของปลดล็อคยังอาจนำไปสู่ความเสี่ยงตกเป็นเหยื่อ ในกรณีแรกที่บ้านของคนที่สามารถป้อนได้อย่างง่ายดายถ้าขโมยควรพยายามที่จะใส่ ในกรณีที่สอง, ขโมยรู้ว่าการพยายามที่จะเข้ามาในบ้านที่ได้รับเป็นบรรทัดฐานของการออกจากเขตประตูปลดล็อค ทั้งสองปัจจัยทั้งอาจนำไปสู่ความเสี่ยงของการตกเป็นเหยื่อของบุคคลนี้.

นอกจากนี้นักวิจัยได้ถามว่าผลกระทบของกิจกรรมประจำวันของแต่ละบุคคลเกี่ยวกับความเสี่ยงตกเป็นเหยื่อของการแตกต่างกันไปตามพื้นที่ใกล้เคียง ยกตัวอย่างเช่นไม่ออกจากประตูปลดล็อคความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของคนลักทรัพย์เหยื่อไปยังระดับโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ว่าจะเป็นหนึ่งที่อาศัยอยู่ในเขตชานเมืองหรือในเมืองหรือย่านลักษณะสภาพผลกระทบของกิจกรรมประจำวันของแต่ละบุคคลเกี่ยวกับความเสี่ยงตกเป็นเหยื่อหรือไม่ ทฤษฎีกิจกรรมประจำวันและประเภทของคำถามเหล่านี้การวิจัยได้รับแรงบันดาลใจทฤษฎีการพัฒนาต่อไปในพื้นที่ของโอกาสหลาย (วิลคอกซ์, ที่ดิน, และฮันท์, 2003) ได้.

เพื่อที่จะตอบคำถามเหล่านี้นักวิจัยใช้ข้อมูลทั้งลักษณะของพื้นที่ใกล้เคียงที่บ่งบอกถึงโอกาสในการ อาชญากรรมเช่นเดียวกับกิจกรรมประจำวันและลักษณะอื่น ๆ ของเหยื่อที่อาจทำให้เขามีความเสี่ยงสำหรับการตกเป็นเหยื่อ การวิเคราะห์ข้อมูลดังกล่าวนักวิจัยพึ่งพาเทคนิคการสร้างแบบจำลองหลายระดับที่ซับซ้อนที่ช่วยให้พวกเขาเพื่อตรวจสอบผลกระทบของปัจจัย individual- และพื้นที่ใกล้เคียงระดับในเวลาเดียวกันเช่นเดียวกับขอบเขตที่ลักษณะพื้นที่ใกล้เคียงอาจสภาพผลกระทบของกิจกรรมประจำวันของแต่ละบุคคลใน ความเสี่ยงตกเป็นเหยื่อ