levels on carcass meat. However, th

levels on carcass meat. However, that was not the case, as no significant difference was found between shots in the
abdomen and elsewhere within the same hunting day and when comparing the levels of TVC or EBC (Table 2),
contrary to another study 3. This leads to the conclusion that “poor shooting” did not account for the high level of
microbial contamination of carcass meat; even the animals shot in the right anatomical location had high levels of
microbial contamination. On the other hand, TVC and EBC on carcass meat were notably higher than those on the skin, implying that skin had little impact on meat contamination during dressing carcasses (Table 1). The
contamination from the skin and/or from the rupturing of digestive tract are the main sources for carcass meat
microbial contamination, but we found no evidence that this occurred in our study. Therefore, we conclude that
workers’ handling and dressing practice might have had an influence on the high level of carcass meat
contamination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระดับบนเนื้อซาก แต่ที่ไม่ได้กรณีที่เป็นไม่แตกต่างกันก็พบว่าระหว่างภาพในช่องท้องและที่อื่น ๆ ภายในวันล่าสัตว์ที่เหมือนกันและเมื่อเปรียบเทียบกับระดับของภาพยนตร์โฆษณาหรือ EBC (ตารางที่ 2) ตรงกันข้ามกับการศึกษาอีก 3 นี้นำไปสู่ สรุปว่า "การถ่ายภาพที่ไม่ดี" ไม่ได้บัญชีสำหรับระดับสูงของการปนเปื้อนของเชื้อจุลินทรีย์ของเนื้อซาก; แม้แต่สัตว์ยิงในสถานที่ที่เหมาะสมทางกายวิภาคมีระดับสูงของการปนเปื้อนของเชื้อจุลินทรีย์ ในทางตรงกันข้าม, EBC TVC และเนื้อซากเป็นที่สะดุดตาสูงกว่าผู้ที่อยู่ในผิวหมายความว่าผิวมีผลกระทบต่อการปนเปื้อนเนื้อสัตว์ในช่วงซากรวมทั้งการตกแต่ง (ตารางที่ 1) การปนเปื้อนจากผิวและ / หรือจากการแตกของระบบทางเดินอาหารที่มีแหล่งที่มาหลักของซากเนื้อสัตว์ปนเปื้อนของจุลินทรีย์แต่เราไม่พบหลักฐานที่ว่านี้เกิดขึ้นในการศึกษาของเรา ดังนั้นเราจึงสรุปได้ว่าการจัดการแรงงานและการปฏิบัติรวมทั้งการตกแต่งอาจจะมีอิทธิพลต่อระดับสูงของซากเนื้อสัตว์ปนเปื้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระดับบนเนื้อซาก แต่ที่ไม่ได้กรณี ขณะที่ไม่พบความแตกต่างระหว่างภาพใน
ท้องและที่อื่น ๆภายในวันล่าเดียวกันและเมื่อเปรียบเทียบระดับของภาพยนตร์โฆษณา หรือ EBC ( ตารางที่ 2 ) ,
ขัดกับศึกษาอื่น 3 . นี้นำไปสู่ข้อสรุปที่ว่า " ยิง " จนไม่บัญชีสำหรับระดับของการปนเปื้อนของจุลินทรีย์ในเนื้อสัตว์ซาก
;แม้แต่สัตว์ที่ยิงในสถานที่ที่เหมาะสม มีระดับสูงของ
การปนเปื้อนของจุลินทรีย์ บนมืออื่น ๆที่ใช้ EBC เนื้อและซากถูกยวดสูงกว่าบนผิวหนัง หมายความว่า มีผิวเนื้อในผลกระทบน้อยในการตกแต่งซาก ( ตารางที่ 1 )
การปนเปื้อนจากผิว และ / หรือจาก rupturing ของทางเดินอาหารเป็นแหล่งหลักสำหรับซากเนื้อ
จุลินทรีย์ปนเปื้อน แต่เราไม่พบหลักฐานว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในการศึกษาของเรา ดังนั้นเราจึงสรุปได้ว่า คนงาน และการแต่งกาย ฝึก
การจัดการอาจจะมีอิทธิพลในระดับสูงของซากเนื้อ
ปนเปื้อน