3.3. Random Walk TheoryRandom Walk

3.3. Random Walk Theory
Random Walk Theory is not, in reality, a market analysis strategy; in fact,
it is a theory based on the belief that market analysis is futile. Put forth in a 1973
book by Burton Malkiel entitled A Random Walk Down Wall Street, random walk
theory rests on the sole premise that market movements are entirely random and
that trying to predict them is entirely a waste of time. For a stock market system
that is largely based on analysis and measured decisions, random walk theory
poses a threat to most established beliefs about the stock market [8].
Random walk theory best allies itself with the semi-strong form of market
efficiency. A semi-strong market reacts instantaneously to any news or
information concerning the market. Market movements, then, appear random
and render any attempt to use new knowledge to gain an advantage in the
market virtually impossible [5]. Random walk theory contends that buy-and-hold
investments are the only useful investments and that trying to play the market
based on predictions and timing is an entirely useless exercise [8].
As it turns out, random walk theory is, in fact, looked upon with a sort of
disdain in the Wall Street community. Attempting to debunk the established
beliefs of market analysis and prediction can be a daunting task. Statistically,
Dow Theory outperforms the buy-and-hold practice by 2% each year, as
concluded in 1998 by Stephen Brown, Alok Kumar and William Goetzmann in the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.3 สุ่มเดินทฤษฎี
สุ่มเดินทฤษฎีไม่ได้ในความเป็นจริงการวิเคราะห์กลยุทธ์การตลาด ในความเป็นจริง
มันเป็นทฤษฎีที่อยู่บนพื้นฐานของความเชื่อที่ว่าการวิเคราะห์ตลาดไร้ประโยชน์ ใส่ไว้ใน 1973
หนังสือโดยเบอร์ตัน Malkiel สิทธิสุ่มเดินลงวอลล์สตรีทเดินสุ่ม
ทฤษฎีที่วางอยู่บนหลักฐาน แต่เพียงผู้เดียวที่การเคลื่อนไหวของตลาดเป็นแบบสุ่มอย่างสิ้นเชิงและ
ว่าการพยายามที่จะทำนายพวกเขามีทั้งเสียเวลา สำหรับระบบการลงทุนในตลาดหุ้น
ที่ส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับการวิเคราะห์และการตัดสินใจวัดทฤษฎีเดินสุ่ม
เป็นภัยคุกคามต่อความเชื่อที่ยอมรับมากที่สุดเกี่ยวกับการลงทุนในตลาดหุ้น [8].
ทฤษฎีเดินสุ่มพันธมิตรที่ดีที่สุดของตัวเองที่มีรูปแบบกึ่งแข็งแกร่งของตลาด
ที่มีประสิทธิภาพ ตลาดกึ่งแข็งแกร่งปฏิกิริยาทันทีกับข่าวใด ๆ หรือ
ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับตลาด การเคลื่อนไหวของตลาดแล้วปรากฏแบบสุ่ม
และทำให้ความพยายามใด ๆ ที่จะใช้ความรู้ใหม่เพื่อให้ได้เปรียบใน
ตลาดแทบเป็นไปไม่ได้ [5] ทฤษฎีเดินสุ่มเชื่อว่าการซื้อและถือ
ลงทุนเป็นเงินลงทุนที่มีประโยชน์เท่านั้นและที่พยายามที่จะเล่นตลาด
ขึ้นอยู่กับการคาดการณ์และการกำหนดเวลาคือการออกกำลังกายไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง [8].
ในฐานะที่เป็นมันจะเปิดออกทฤษฎีเดินสุ่มคือในความเป็นจริง มองว่ามีการจัดเรียงของ
ความรังเกียจในชุมชน Wall Street ความพยายามที่จะหักล้างที่จัดตั้งขึ้น
ความเชื่อของการวิเคราะห์ตลาดและการทำนายจะเป็นงานที่น่ากลัว สถิติ
ทฤษฎี Dow มีประสิทธิภาพดีกว่าการปฏิบัติซื้อและถือขึ้น 2% ในแต่ละปีเป็น
ข้อสรุปในปี 1998 โดยสตีเฟ่นบราวน์ Alok มาร์และวิลเลียม Goetzmann ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.3 . เดินสุ่มทฤษฎี
สุ่มทฤษฎีไม่ได้เป็น , ในความเป็นจริง , การวิเคราะห์ตลาดกลยุทธ์ ; ในความเป็นจริง ,
มันเป็นทฤษฎี ตามความเชื่อว่า การวิเคราะห์ตลาด ก็ไร้ประโยชน์ ยื่นใน 1973
หนังสือโดยเบอร์ตัน มาลคีลสิทธิสุ่มเดินลงถนนกำแพง , ทฤษฎี
สุ่มเดินอยู่บนฝ่าเท้านนิ่งว่า การเคลื่อนไหวของตลาดมีทั้งหมดและพยายามที่จะคาดเดาที่สุ่ม
พวกเขาทั้งหมดเสียเวลาเปล่าสำหรับระบบตลาดหุ้น
ที่ส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับการวิเคราะห์และวัดการตัดสินใจ
ทฤษฎีสุ่มคุกคามเพื่อสร้างความเชื่อเกี่ยวกับตลาดหุ้นมากที่สุด [ 8 ] .
ทฤษฎีสุ่มที่ดีที่สุดพันธมิตรเอง โดยรูปแบบของกึ่งแข็งแรงประสิทธิภาพตลาด

กึ่งแข็งตลาดตอบสนองทันทีเพื่อใด ๆหรือข่าว
ข้อมูลเกี่ยวกับตลาด ความเคลื่อนไหวของตลาดแล้ว ปรากฏแบบสุ่ม
และให้ความพยายามใด ๆที่จะใช้ความรู้ใหม่เพื่อให้ได้เปรียบในตลาดเป็นไปไม่ได้
[ 5 ] ทฤษฎีสุ่ม เชื่อว่าการซื้อและถือลงทุนเป็นเพียงประโยชน์การลงทุน
และพยายามที่จะเล่นตลาด
อยู่บนพื้นฐานของการคาดการณ์และเวลาคือการออกกำลังกายไร้ประโยชน์ [ 8 ] .
ปรากฏว่าทฤษฎีสุ่ม ในความเป็นจริง มองกับการจัดเรียงของ
รังเกียจในชุมชนของ Wall Street พยายามที่จะ debunk ก่อตั้ง
ความเชื่อของการวิเคราะห์ตลาดและการคาดการณ์สามารถดําเนินงาน สถิติทฤษฎี
ดาวมีประสิทธิภาพดีกว่าการซื้อและถือปฏิบัติโดย 2% ในแต่ละปี ขณะที่
สรุปในปี 1998 โดยสตีเฟ่นบราวน์ ข้อเสนอของคูมาร์ และ วิลเลี่ยม goetzmann ใน