Conflict, ethno-national and social

Conflict, ethno-national and social alike, has spatial expression. Conversely, spatial transformations can also affect conflict resolution processes, testifying to the important role of urban planning as a tool (Byrne, 2012; Stanley-Price, 2005). Nonetheless essential, top-down planning is not a remedy for all problems. It is necessary to have publics informed and sensitized enough to demand, reclaim and even fight for their right over space. In other words, civic awareness is a key factor that can and should be mobilized in participatory planning processes.
However, conflict is not inherent in societies. Urban partition, rather than being simply a result of escalation of conflict between opposing parties, is also a symptom of social pathogenesis. According to Calame and Charlesworth (2009), every city is established upon an ‘urban contract’ between the citizens and the city’s government according to which the citizens offer services in exchange for “positive conditions favoring development”, social opportunities and safety. When the city’s managers, hence the city, fail to fulfill these conditions, the part of society that feels threatened, assumes control, and violence is likely to erupt. Walls are then considered a ‘quick fix’ to lessen the violence. In this sense partition is a symptom of severe social breakdown.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความขัด แย้ง ethno-แห่งชาติ และสังคมเหมือนกัน มีนิพจน์ปริภูมิ ในทางกลับกัน พื้นที่แปลงสามารถมีผลกระทบต่อกระบวนการแก้ปัญหาความขัดแย้ง การให้คำให้ความบทบาทสำคัญของการวางผังเมืองเป็นเครื่องมือ (Byrne, 2012 Stanley-Price, 2005) กระนั้น บนลงล่าง จำเป็นวางแผนไม่ได้การแก้ปัญหาทั้งหมด จำเป็นต้องมีชนทราบ และ sensitized พอความต้องการ เพิ่ม และแม้ต่อสู้เพื่อสิทธิของพวกเขาผ่านพื้นที่นั้น ในคำอื่น ๆ ซีวิครับรู้เป็นปัจจัยสำคัญที่สามารถ และควรปฏิบัติในกระบวนการวางแผนแบบมีส่วนร่วมอย่างไรก็ตาม ความขัดแย้งไม่ได้ในสังคม พาร์ติชันเมือง ไม่ใช่เป็นเพียงผลลัพธ์ของการเลื่อนระดับของความขัดแย้งระหว่างบุคคลฝ่ายตรงข้าม เป็นอาการของพยาธิกำเนิดสังคม ตาม Calame และ Charlesworth (2009), ทุกเมืองก่อตั้งขึ้นเป็น 'เมืองสัญญา' ระหว่างประชาชนและของรัฐบาลตามที่ประชาชนนำเสนอบริการเพื่อแลกกับ "บวกเงื่อนไขนความพัฒนา" โอกาสทางสังคมและความปลอดภัย เมื่อผู้จัดการการเมือง ดังนั้นเมือง ล้มเหลวเพื่อตอบสนองเงื่อนไขเหล่านี้ ส่วนหนึ่งของสังคมที่รู้สึกคาม สันนิษฐานควบคุม และความรุนแรงจะปะทุขึ้น ผนังแล้วถือว่า 'แก้ไขด่วน' เพื่อลดความรุนแรง ในนี้ มีพาร์ติชันเป็นอาการรุนแรงทางสังคมแบ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความขัดแย้ง ethno ชาติและสังคมเหมือนกันมีการแสดงออกเชิงพื้นที่ ตรงกันข้ามการเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่นอกจากนี้ยังสามารถส่งผลกระทบต่อกระบวนการแก้ปัญหาข้อขัดแย้งให้ปากคำกับบทบาทที่สำคัญของการวางผังเมืองเป็นเครื่องมือ (เบิร์น 2012; ราคาสแตนเลย์, 2005) อย่างไรก็ตามที่สำคัญการวางแผนจากบนลงล่างไม่ได้เป็นยาสำหรับปัญหาทั้งหมด มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะมีประชาชนทราบและไวพอที่จะเรียกร้องให้ยึดคืนและแม้กระทั่งการต่อสู้เพื่อสิทธิของพวกเขามากกว่าพื้นที่ ในคำอื่น ๆ การรับรู้ของพลเมืองเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สามารถและควรจะระดมในกระบวนการวางแผนแบบมีส่วนร่วม.
อย่างไรก็ตามความขัดแย้งไม่ได้อยู่ในสังคม พาร์ทิชันเมืองแทนที่จะเป็นเพียงแค่ผลมาจากการเพิ่มขึ้นของความขัดแย้งระหว่างฝ่ายตรงข้ามยังเป็นอาการของการเกิดโรคทางสังคม ตาม Calame และ Charlesworth (2009) ทุกเมืองจะจัดตั้งขึ้นตามสัญญาในเมืองระหว่างประชาชนและรัฐบาลของเมืองตามที่ให้บริการประชาชนในการแลกเปลี่ยนสำหรับ "เงื่อนไขบวกนิยมพัฒนา" โอกาสทางสังคมและความปลอดภัย เมื่อผู้จัดการของเมืองด้วยเหตุนี้เมืองไม่สามารถปฏิบัติตามเงื่อนไขเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่รู้สึกว่าถูกคุกคามถือว่าการควบคุมและการใช้ความรุนแรงมีแนวโน้มที่จะปะทุ กำแพงได้รับการพิจารณาแล้ว 'การแก้ไขอย่างรวดเร็ว' ที่จะช่วยลดความรุนแรง พาร์ทิชันในความรู้สึกนี้เป็นอาการของความล้มเหลวทางสังคมอย่างรุนแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความขัดแย้ง , ethno และสังคมแห่งชาติเหมือนกัน มีพื้นที่การแสดงออก ในทางกลับกัน การแปลงเชิงพื้นที่ยังสามารถมีผลกระทบต่อกระบวนการแก้ไขความขัดแย้ง พยานที่สำคัญในการวางแผนเป็นเครื่องมือ ( เบิร์นลี่ย์ , 2012 ; ราคา , 2005 ) โดยสรุป การวางแผนจากบนลงล่าง ไม่ใช่การรักษาสำหรับปัญหาทั้งหมด มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะมีประชาชนทราบและชนิดเพียงพอความต้องการเรียกคืนและแม้แต่การต่อสู้เพื่อสิทธิของตนเหนือพื้นที่ ในคำอื่น ๆที่ประชาชนรับรู้เป็นปัจจัยสำคัญที่สามารถและควรจะพัฒนาในกระบวนการวางแผนแบบมีส่วนร่วม .
แต่ความขัดแย้งไม่ได้อยู่ในสังคม เมืองพาร์ติชัน แทนที่จะเป็นเพียงผลของการขัดแย้งระหว่างฝ่ายตรงข้าม คือ อาการของโรคทางสังคมตามตา กาลาไมล์ และชาร์ลิสเวิร์ท ( 2009 ) ทุกเมืองก่อตั้งขึ้นเมื่อเมือง ' สัญญา ' ระหว่างประชาชนและรัฐบาล ตามเมืองที่ประชาชนให้บริการในการแลกเปลี่ยนสำหรับ " บวกเงื่อนไขที่ส่งเสริมการพัฒนา " โอกาสทางสังคมและความปลอดภัย เมื่อเมืองผู้จัดการ ดังนั้นเมืองที่ล้มเหลวในการตอบสนองเงื่อนไขเหล่านี้ส่วนของสังคมที่รู้สึกถูกคุกคาม และถือว่าการควบคุมและความรุนแรงมีแนวโน้มที่จะปะทุ ผนังจะถือว่าเป็น ' ' การแก้ไขอย่างรวดเร็วเพื่อลดความรุนแรง ในความรู้สึก พาร์ทิชัน เป็นอาการของการแบ่งสังคมอย่างรุนแรง