Mr. Faurisson asserts that the Stat

Mr. Faurisson asserts that the State party has failed to provide the slightest element of proof that his own writings and theses constitute a "subtle form of contemporary anti-semitism" (see para. 7.2 above) or incite the public to anti-semitic behaviour (see para. 7.5 above). He accuses the State party of hybris in dismissing his research and writings as "pseudo-scientific" ("prétendument scientifique"), and adds that he does not deny anything but merely challenges what the State party refers to as a "universally recognized reality" ("une réalité universellement reconnue"). The author further observes that the revisionist school has, over the past two decades, been able to dismiss as doubtful or wrong so many elements of the "universally recognized reality" that the impugned law becomes all the more unjustifiable.
8.4 The author denies that there is any valid legislation which would prevent him from challenging the verdict and the judgment of the International Tribunal at Nuremberg. He challenges the State party's argument that the basis for such prohibition precisely is the Law of 13 July 1990 as pure tautology and petitio principis. He further notes that even French jurisdictions have admitted that the procedures before and decisions of the International Tribunal could justifiably be criticized. 5.Cf. Seventeenth Criminal Chamber, Tribunal Correctionnel de Paris, 18 April 1991.
8.5 The author observes that on the occasion of a recent revisionist affair (case of Roger Garaudy), the vast majority of French intellectuals as well as representatives of the French League for Human Rights have publicly voiced their opposition to the maintenance of the Law of 13 July 1990.
8.6 As to the violations of his right to freedom of expression and opinion, the author notes that this freedom remains severely limited: thus, he is denied the right of reply in the major media, and judicial procedures in his case are tending to become closed proceedings ("... mes procès tendent à devenir des procès à huis-clos"). Precisely because of the applicability of the Law of 13 July 1990, it has become an offence to provide column space to the author or to report the nature of his defence arguments during his trials. Mr. Faurisson notes that he sued the newspaper Libération for having refused to grant him a right of reply; he was convicted in first instance and on appeal and ordered to pay a fine to the newspaper's director. Mr. Faurisson concludes that he is, in his own country, "buried alive".
8.7 Mr. Faurisson argues that it would be wrong to examine his case and his situation purely in the light of legal concepts. He suggests that his case should be examined in a larger context: by way of example, he invokes the case of Galileo, whose discoveries were true, and any law, which would have enabled his conviction, would have been by its very nature wrong or absurd. Mr. Faurisson contends that the Law of 13 July 1990 was hastily drafted and put together by three individuals and that the draft law did not pass muster in the National Assembly when introduced in early May 1990. He submits that it was only after the profanation of the Jewish cemetery at Carpentras (Vaucluse) on 10 May 1990 and the alleged "shameless exploitation" ("exploitation nauséabonde") of this event by the then Minister of the Interior, P. Joxe, and the President of the National Assembly, L. Fabius, that the law passed. If adopted under such circumstances, the author concludes, it cannot but follow that it must one day disappear, just as the "myth" of the gas chambers at Auschwitz.
8.8 In a further submission dated 3 July 1996 the State party explains the purposes pursued by the Act of 13 July 1990. It points out that the introduction of the Act was in fact intended to serve the struggle against anti-semitism. In this context the State party refers to a statement made
by the then Minister of Justice, Mr. Arpaillange, before the Senate characterizing the denial of the existence of the Holocaust as the contemporary expression of racism and anti-semitism.
8.9 In his comments of 11 July 1996 made on the State party's submission the author reiterates his earlier arguments; inter alia he again challenges the "accepted" version of the extermination of the Jews, because of its lack of evidence. In this context he refers for example to the fact that a decree ordering the extermination has never been found, and it has never been proven how it was technically possible to kill so many people by gas-asphyxiation. He further recalls that visitors to Auschwitz have been made to believe that the gas chamber they see there is authentic, whereas the authorities know that it is a reconstruction, built on a different spot than the original is said to have been. He concludes that as a historian, interested in the facts, he is not willing to accept the traditional version of events and has no choice but to contest it.
Examination of the merits
9.1 The Human Rights Committee has considered the present communication in the light of all the information made available to it by the parties, as it is required to do under article 5, paragraph 1, of the Optional Protocol.
9.2 The Committee takes note of public debates in France, including negative comments made by French parliamentarians on the Gayssot Act, as well as of arguments put forward in other, mainly European, countries which support and oppose the introduction of similar legislations.
9.3 Although it does not contest that the application of the terms of the Gayssot Act, which, in their effect, make it a criminal offence to challenge the conclusions and the verdict of the International Military Tribunal at Nuremberg, may lead, under different conditions than the facts of the instant case, to decisions or measures incompatible with the Covenant, the Committee is not called upon to criticize in the abstract laws enacted by States parties. The task of the Committee under the Optional Protocol is to ascertain whether the conditions of the restrictions imposed on the right to freedom of expression are met in the communications which are brought before it.
9.4 Any restriction on the right to freedom of expression must cumulatively meet the following conditions: it must be provided by law, it must address one of the aims set out in paragraph 3 (a) and (b) of article 19, and must be necessary to achieve a legitimate purpose.
9.5 The restriction on the author's freedom of expression was indeed provided by law i.e. the Act of 13 July 1990. It is the constant jurisprudence of the Committee that the restrictive law itself must be in compliance with the provisions of the Covenant. In this regard the Committee concludes, on the basis of the reading of the judgment of the 17th Chambre correctionnelle du Tribunal de grande instance de Paris that the finding of the author's guilt was based on his following two statements: "... I have excellent reasons not to believe in the policy of extermination of Jews or in the magic gas chambers ... I wish to see that 100 per cent of the French citizens realize that the myth of the gas chambers is a dishonest fabrication". His conviction therefore did not encroach upon his right to hold and express an opinion in general, rather the court convicted Mr. Faurisson for having violated the rights and reputation of others. For these reasons the Committee is satisfied that the Gayssot Act, as read, interpreted and applied to the author's case by the French courts, is in compliance with the provisions of the Covenant.
9.6 To assess whether the restrictions placed on the author's freedom of expression by his criminal conviction were applied for the purposes provided for by the Covenant, the Committee begins by noting, as it did in its General Comment 10 that the rights for the protection of which restrictions on the freedom of expression are permitted by article 19, paragraph 3, may relate to the interests of other persons or to those of the community as a whole. Since the statements made by the author, read in their full context, were of a nature as to raise or strengthen anti-semitic feelings, the restriction served the respect of the Jewish community to live free from fear of an atmosphere of anti-semitism. The Committee therefore concludes that the restriction of the author's freedom of expression was permissible under article 19, paragraph 3 (a), of the Covenant.
9.7 Lastly the Committee needs to consider whether the restriction of the author's freedom of expression was necessary. The Committee noted the State party's argument contending that the introduction of the Gayssot Act was intended to serve the struggle against racism and anti-semitism. It also noted the statement of a member of the French Government, the then Minister of Justice, which characterized the denial of the existence of the Holocaust as the principal vehicle for anti-semitism. In the absence in the material before it of any argument undermining the validity of the State party's position as to the necessity of the restriction, the Committee is satisfied that the restriction of Mr. Faurisson's freedom of expression was necessary within the meaning of article 19, paragraph 3, of the Covenant.
10. The Human Rights Committee, acting under article 5, paragraph 4, of the Optional Protocol to the International Covenant on Civil and Political Rights, is of the view that the facts as found by the Committee do not reveal a violation by France of article 19, paragraph 3, of the Covenant.
[Adopted in English, French and Spanish, the English text being the original version. Subsequently to be issued also in Arabic, Chinese and Russian as part of the Committee's annual report to the General Assembly.]
A. Statement by Mr. Thomas Buergenthal
As a survivor of the concentration camps of Auschwitz and Sachsenhausen whose father, maternal grandparents and many other family members were killed in the Nazi Holocaust, I have no choice but to recuse myself from participating in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นาย Faurisson ยืนยันว่า รัฐภาคีไม่สามารถมีองค์ประกอบเพียงน้อยนิดที่พิสูจน์ว่า งานเขียนและผลงานของเขาเป็น "รายละเอียดรูปแบบของ semitism สมัยต่อต้าน" (ดูพารา 7.2 ข้างต้น) หรือให้เกิดพฤติกรรมต่อต้าน semitic สาธารณะ (ดูพารา 7.5 ข้างต้น) น่ารัฐภาคีของ hybris ใน dismissing วิจัยและงานเขียนของเขาเป็น "pseudo-วิทยาศาสตร์" ("prétendument scientifique"), และเพิ่มว่า เขาปฏิเสธอะไร แต่เพียงความท้าทายอะไรรัฐภาคีหมายถึงเป็นการ "เกลียดชังรู้จักความเป็นจริง" ("une réalité universellement reconnue") พิจารณาผู้เขียนเพิ่มเติมว่า โรงเรียน revisionist มี ที่ผ่านมาสองทศวรรษ ได้ยกเลิกเป็นหนี้สงสัยสูญ หรือไม่ถูกต้องดังนั้นองค์ประกอบต่าง ๆ ของ "ความจริงรู้จักกันแพร่หลาย" ว่า กฎหมาย impugned กลายเป็น ทั้งหมดที่มี unjustifiable.
8.4 ผู้เขียนปฏิเสธว่า ไม่มีกฎหมายใด ๆ ถูกต้องซึ่งจะป้องกันไม่ให้เขาท้าทายตัดสินและการตัดสินของศาลระหว่างประเทศที่นูเรมเบิร์ก เขาท้าทายรัฐภาคีอาร์กิวเมนต์พื้นฐานเช่น prohibition ชัดเจนว่ากฎหมาย 13 1990 กรกฎาคมเป็น tautology และ petitio principis บริสุทธิ์ เขาเพิ่มเติมหมายเหตุเงื่อนไขแม้แต่ฝรั่งเศสได้ยอมรับว่า ขั้นตอนก่อนการตัดสินใจของศาลระหว่างประเทศไม่สามารถ justifiably ได้วิพากษ์วิจารณ์ 5.Cf. Seventeenth อาญาหอ ศาล Correctionnel เดอปารีส 18 1991 เมษายน.
8.5 ผู้เขียนพิจารณาว่า โอกาสเป็นล่าสุด revisionist เรื่อง (กรณีของโรเจอร์ Garaudy), ส่วนใหญ่ของนักวิชาการฝรั่งเศสเป็นตัวแทนของลีกฝรั่งเศสสิทธิมนุษยชนมีเผยเสียงของฝ่ายค้านกับการบำรุงรักษาของกฎหมาย 13 1990 กรกฎาคม.
8.6 เป็นการละเมิดสิทธิเสรีภาพของความคิดเห็นของเขา, ผู้เขียนบันทึกว่า เสรีภาพนี้ยังคงจำกัดอย่างรุนแรง: ดังนั้น เขาถูกปฏิเสธถูกตอบสื่อหลัก และกระบวนการยุติธรรมในคดีของเขาเป็นแนวเป็น ตอนปิด ("... mes procès tendent à devenir เด procès เซ็ตฮุยส์โกล") แม่นยำเนื่องจากความเกี่ยวข้องของกฎหมายของ 13 1990 กรกฎาคม มันได้กลายเป็นคดีความผิดที่ให้พื้นที่คอลัมน์ผู้เขียน หรือรายงานลักษณะของอาร์กิวเมนต์ของเขาป้องกันในระหว่างการทดลองของเขา นาย Faurisson บันทึกว่า เขาฟ้องหนังสือพิมพ์ Libération สำหรับมีปฏิเสธที่จะให้สิทธิ์เขาเป็นของตอบ เขาถูกตัดสินลงโทษ ในกรณีแรก และอุทธรณ์ และสั่งให้จ่ายค่าปรับให้ผู้อำนวยการหนังสือพิมพ์ นาย Faurisson สรุปว่า เป็น ในประเทศของตน "ฝังชีวิต"
8.7 นาย Faurisson จนว่า มันจะไม่ถูกต้องให้ตรวจสอบกรณีของเขาและสถานการณ์ของเขาเพียงอย่างเดียวนี้แนวคิดทางกฎหมาย เขาแนะนำว่า ควรจะตรวจสอบกรณีของเขาในบริบทใหญ่: ใช้ตัวอย่าง เขาเรียกใช้กรณีของกาลิเลโอ การค้นพบได้จริง และกฎหมาย ซึ่งจะได้ความเชื่อมั่นของเขา จะได้รับตามธรรมชาติมากความผิดพลาด หรือไร้สาระ นายอภิรักษ์โกษะโยธิน Faurisson contends ที่ กฎหมาย 13 1990 กรกฎาคมรีบร่าง และรวบรวม โดยบุคคลที่สาม และว่า ร่างกฎหมายไม่ผ่าน muster ในสมัชชาแห่งชาติเมื่อในช่วงต้น 1990 พฤษภาคม เขาส่งให้ ก็หลังจาก profanation ของสุสานชาวยิวที่ถูกกล่าวหา "shameless เอารัดเอาเปรียบ" และ Carpentras (Vaucluse) บน 10 1990 พฤษภาคม ("เอารัดเอาเปรียบ nauséabonde") ของเหตุการณ์นี้โดยรัฐมนตรีมหาดไทย P. Joxe และประธานสมัชชาแห่งชาติ L. Fabius ที่กฎหมายผ่านแล้ว ถ้านำมาใช้ภายใต้สถานการณ์ ผู้เขียนสรุป มันไม่แต่ตามที่มันต้องวันหนึ่งหายไป เป็นเพียง "ตำนาน" ของห้องแก๊สที่ Auschwitz
8.8 ในส่งต่อวัน 3 1996 กรกฎาคมสถานะบุคคลอธิบายถึงวัตถุประสงค์ในการติดตาม โดยพระราชบัญญัติ 13 1990 กรกฎาคม มันชี้ให้เห็นว่า การแนะนำพระราชบัญญัติในความเป็นจริงความเพื่อปราบปรามป้องกัน semitism ในบริบทนี้รัฐ บุคคลที่อ้างอิงถึงคำทำ
โดยแล้วรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม นาย Arpaillange ก่อนวุฒิสภากำหนดลักษณะปฏิเสธการดำรงอยู่ของฮอโลคอสต์เป็นนิพจน์สมัยเหยียดและต่อต้าน-semitism.
8.9 นอกในเขาเห็น 11 1996 กรกฎาคมทำส่งรัฐภาคีผู้เขียน reiterates อาร์กิวเมนต์ของเขาก่อนหน้านี้ inter alia เขาอีกท้าทายรุ่นกำจัดชาวยิว "ยอมรับ" เนื่องจากการขาดหลักฐาน ในบริบทนี้ เขาหมายถึงตัวความจริงที่ว่ากฤษฎีกาสั่งมรณะที่ไม่เคยพบ และก็มีไม่เคยรับการพิสูจน์ว่ามันเป็นเทคนิคไปฆ่าคนจำนวนมาก asphyxiation ก๊าซ เขาไปเรียกคืนที่ชม Auschwitz ได้ทำให้เชื่อได้ว่า ท่อก๊าซจะเห็นมี เป็นแท้ ในขณะที่เจ้าหน้าที่รู้ว่า มันเป็นการฟื้นฟู สร้างขึ้นในจุดที่แตกต่างกว่าเดิมว่า จะได้รับ เขาสรุปว่า เป็นนักประวัติศาสตร์ ความสนใจในข้อเท็จจริง เขาไม่เต็มใจที่จะยอมรับรุ่นดั้งเดิมของเหตุการณ์ และไม่มีทางเลือกไปประกวดมัน
สอบบุญ
91 คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนได้ถือว่าการสื่อสารปัจจุบันนี้ข้อมูลทั้งหมดที่ทำให้ใช้โดยฝ่าย เป็นมันจะต้องทำข้อ 5, 1 ย่อหน้าของตัวเลือกโพรโทคอล
9.2 คณะกรรมการใช้เวลาบันทึกสาธารณะการดำเนินในประเทศฝรั่งเศส รวมถึงข้อคิดเห็นเชิงลบโดยสมาชิกรัฐสภาฝรั่งเศสการกระทำ Gayssot เป็นอาร์กิวเมนต์นำอื่น ๆ ส่วนใหญ่ ในประเทศในยุโรปที่สนับสนุน และต่อต้านการแนะนำของคล้าย legislations
9.3 ถึงแม้ว่าจะไม่แข่งขันที่ อาจนำใช้เงื่อนไขพระราชบัญญัติ Gayssot ซึ่ง ในผลที่เกิดขึ้น ทำให้ความผิดทางอาญาจะท้าทายบทสรุปและพิพากษาของศาลทหารนานาชาติที่นูเรมเบิร์ก, ภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกว่าข้อเท็จจริงกรณีทันที การตัดสินใจหรือเข้ากันกับพันธสัญญา วัดคณะกรรมการจะไม่เรียกวิพากษ์กฎหมายนามธรรมที่บัญญัติ โดยรัฐภาคี งานของคณะกรรมการภายใต้โพรโทคอลไม่จำเป็นจะตรวจว่า เป็นไปตามเงื่อนไขของข้อจำกัดที่กำหนดในสิทธิเสรีภาพในการสื่อสารที่นำมาก่อนมัน
9.4 ข้อจำกัดใด ๆ เกี่ยวกับสิทธิเสรีภาพต้อง cumulatively ตรงตามเงื่อนไขต่อไปนี้: ต้องให้ตามกฎหมาย ต้องระบุวัตถุประสงค์ที่กำหนดในย่อหน้าที่ 3 (ก) และ (ข) ของข้อ 19 และต้องมีความจำเป็นเพื่อให้เกิดความถูกต้องตามกฎหมายวัตถุประสงค์
9.5 ข้อจำกัดเกี่ยวกับเสรีภาพของผู้เขียนแน่นอนให้ตามกฎหมายเช่นพระราชบัญญัติ 13 1990 กรกฎาคม ฟิกฮคงที่ของคณะกรรมการที่กฎหมายเข้มงวดตัวเองต้องเป็นไปตามบทบัญญัติของกติกานี้ ได้ ในการนี้คณะกรรมการสรุป โดยการอ่านคำพิพากษา correctionnelle มอบ 17 ที่ศาลตูเดอแกรนด์เดอปารีสที่ค้นหาความผิดของผู้เขียนถูกตาม ที่อินสแตนซ์ของเขาสองประโยค: "... มีเหตุผลแห่งการเชื่อ ในนโยบายการกำจัดชาวยิว หรือ ในห้องก๊าซวิเศษ... ฉันต้องการจะเห็นว่า ร้อยละ 100 ของประชาชนฝรั่งเศสตระหนักว่าความเป็นมาของหอก๊าซผลิตไม่" ความเชื่อมั่นของเขาจึงไม่ไม่ล้ำของเขาขวาค้างไว้ และแสดงความเห็นทั่วไป ค่อนข้าง ศาลตัดสินลงโทษนาย Faurisson สำหรับการไม่ละเมิดสิทธิและชื่อเสียงของผู้อื่น สำหรับเหล่านี้ด้วยเหตุผลคณะกรรมการ มีความพึงพอใจว่า Gayssot ที่ทำงาน เป็นอ่าน แปลความหมาย และนำไปใช้กับกรณีของผู้เขียนโดยศาลฝรั่งเศส เป็นไปตามบทบัญญัติของกติกา
9.6 เพื่อประเมินว่าข้อจำกัดที่วางอยู่บนเสรีภาพของผู้เขียน โดยคดีอาชญากรรมของเขาถูกนำไปใช้เพื่อให้การตามพันธสัญญา คณะกรรมการเริ่มต้นด้วยการสังเกต เหมือนในข้อคิดเห็น 10 ของทั่วไปที่สิทธิการคุ้มครองที่จำกัดเสรีภาพที่จะได้รับอนุญาต โดยบทความ 19 ย่อหน้า 3 อาจเกี่ยวข้อง เพื่อผลประโยชน์ของผู้อื่น หรือของชุมชนทั้งหมด เนื่องจากงบที่ทำ โดยผู้เขียน อ่านในบริบททั้งหมดของพวกเขา ได้ของธรรมชาติเป็นเพิ่ม หรือเสริมสร้างความรู้สึกต่อต้าน semitic ข้อจำกัดที่ให้บริการการเคารพของชุมชนชาวยิวอยู่ฟรีจากความกลัวของบรรยากาศ semitism ป้องกัน คณะกรรมการจึงสรุปว่า ข้อจำกัดของเสรีภาพผู้อนุญาตภายใต้ข้อ 19 ย่อหน้า 3 (a), ของพันธสัญญา
9.7 สุดท้ายคณะกรรมการต้องพิจารณาว่า ข้อจำกัดของเสรีภาพของผู้เขียนจำเป็น คณะกรรมการระบุรัฐภาคีอาร์กิวเมนต์ช่วงชิงที่ แนะนำพระราชบัญญัติ Gayssot สร้างขึ้นเพื่อต่อสู้กับการเหยียดและ semitism ป้องกัน มันยังตั้งข้อสังเกตยอดสมาชิกของรัฐบาลฝรั่งเศส แล้วรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม ที่ปฏิเสธการดำรงอยู่ของฮอโลคอสต์เป็นยานพาหนะหลักสำหรับ semitism ต่อต้าน ในการขาดงานในวัสดุ ก่อนมันของมีอาร์กิวเมนต์บั่นทอนตั้งแต่ตำแหน่งรัฐภาคีเป็นการจำกัด คณะกรรมการมีความพึงพอใจที่ จำกัดของนาย Faurisson เสรีภาพจำเป็นตามความหมายของบทความ 19 ย่อหน้า 3 ของพันธสัญญา
10 คณะกรรมการสิทธิมนุษยชน การทำหน้าที่ภายใต้บทความ 5 ย่อหน้า 4 โพรโทคอเสริมกับกติกาสากลว่าด้วยพลเมืองและสิทธิทางการเมือง เป็นมุมมองที่ว่า ข้อเท็จจริงเป็นการพบโดยคณะกรรมการไม่เปิดเผยการละเมิด โดยฝรั่งเศส 19 ย่อหน้า 3 บทความของพันธสัญญา
[นำในอังกฤษ ฝรั่งเศส และ สเปน ภาษาอังกฤษเป็นรุ่นแรก ต่อการออกนอกจากนี้ในภาษาอาหรับ จีนและรัสเซียเป็นส่วนหนึ่งของรายงานคณะกรรมการรายงานต่อสมัชชา]
A. งบ โดยนาย Thomas Buergenthal
เป็นผู้รอดชีวิตของค่ายกักกัน Auschwitz และไมน์พ่อ ปู่ย่าตายายแม่ และสมาชิกในครอบครัวจำนวนมากถูกฆ่าตายในฮอโลคอสต์นาซี มีไป recuse ตัวเองจากการมีส่วนร่วมใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณ ฟอริ นยืนยันว่ารัฐภาคีได้ล้มเหลวที่จะให้ธาตุอะไรพิสูจน์ได้ว่างานเขียนของเขาเองและวิทยานิพนธ์เป็น " รูปแบบสีสันของต่อต้านชาวยิวร่วมสมัย " ( ดู พารา 7.2 ข้างต้น ) หรือยุยงประชาชนให้พฤติกรรมต่อต้านเซมิติก ( ดูพารา 7.5 ข้างต้น )เขากล่าวหาว่ารัฐภาคีของ hybris ในยกงานเขียนงานวิจัยของเขาเป็น " วิทยาศาสตร์เทียม " ( " pr é tendument scientifique " ) , และเสริมว่าเขาไม่ได้ปฏิเสธอะไร แต่เพียงแค่ความท้าทายสิ่งที่รัฐภาคี หมายถึง เป็น " สามารถรับรู้ความเป็นจริง " ( " une r éé alit universellement reconnue " ) ผู้เขียนสังเกตว่า โรงเรียนกะจิตกะใจต่อไปได้ ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาสามารถยกเลิกการเป็นหนี้สงสัยจะสูญ หรือ ผิด มาก องค์ประกอบของ " สามารถรับรู้ความเป็นจริง " ที่ impugned กฎหมายกลายเป็นทั้งหมดไม่สมควร .
( ผู้เขียนปฏิเสธว่าไม่มีกฎหมายใด ๆที่ถูกต้อง ซึ่งจะป้องกันไม่ให้เขาจากการท้าทายคำตัดสินและการพิพากษาของศาลระหว่างประเทศที่ฮ่องกง .เขาท้าทายรัฐภาคีของอาร์กิวเมนต์ที่พื้นฐานเช่นการห้ามแน่นอนคือกฎหมาย 13 กรกฎาคม 1990 เป็นโฉด บริสุทธิ์ และ petitio principis . เขายังระบุว่า แม้ ฝรั่งเศส ศาลได้ยอมรับว่ากระบวนการก่อน และการตัดสินใจของศาลระหว่างประเทศได้สมเหตุสมผล วิจารณ์ 5.cf . สิบเจ็ดห้องศาลทางอาญา , correctionnel เดอปารีส18 เมษายน พ.ศ. 2534
8.5 ผู้เขียนสังเกตว่าในโอกาสเป็นชู้กะจิตกะใจล่าสุด ( กรณีของโรเจอร์ การาวดี้ ) , ส่วนใหญ่ของปัญญาชน ฝรั่งเศส รวมทั้งตัวแทนจากลีกฝรั่งเศสสิทธิมนุษยชนได้เปิดเผยเปล่งเสียงคัดค้านของพวกเขาที่จะรักษากฎหมาย 13 กรกฎาคม 1990
8.6 ต่อการละเมิด ของขวาของเขาเพื่อเสรีภาพในการแสดงออกและการแสดงความเห็นผู้เขียนบันทึกว่า เสรีภาพนี้ยังคงถูกจำกัดอย่างมากดังนั้นเขาถูกปฏิเสธสิทธิตอบในสื่อหลัก และตุลาการ กระบวนการในกรณีของเขาพุ่งไปกลายเป็นเรื่องที่ปิด ( " . . . . . . . mes proc . S tendent devenir des proc è s ล่าสุดล่าสุดเมื่อไหร่ คลอส " ) เพราะการบังคับใช้กฎหมายของ 13 กรกฎาคม 1990มันก็จะกลายเป็นความผิดเพื่อให้พื้นที่คอลัมน์นักเขียน หรือรายงานลักษณะของอาร์กิวเมนต์ของเขาป้องกันในระหว่างการทดลองของเขา คุณ ฟอริ น บันทึกว่า เขาฟ้องหนังสือพิมพ์é ration lib ที่ปฏิเสธที่จะให้เขามีสิทธิตอบ เขาถูกตัดสินลงโทษในประการแรก และอุทธรณ์ และสั่งให้จ่ายค่าปรับให้กรรมการของหนังสือพิมพ์ คุณ ฟอริ น พบว่าเขาอยู่ในประเทศของเขาเอง" ฝังทั้งเป็น " .
8.7 คุณ ฟอริ นแย้งว่า มันจะไม่ถูกต้องตรวจสอบคดีของเขาและสถานการณ์ของเขาหมดจดในแง่ของแนวความคิดทางกฎหมาย เขาแสดงให้เห็นว่าเขาควรจะตรวจสอบในบริบทใหญ่ : โดยวิธีการเช่นเขาจะเรียกกรณีของกาลิเลโอที่มีการค้นพบจริง และกฎหมาย ซึ่งจะทำให้ความเชื่อมั่นของเขาจะได้รับจากธรรมชาติมากผิดปกติ หรือไร้สาระ คุณฟอริ น เชื่อว่ากฎหมายของ 13 กรกฎาคม 1990 ก็พลันร่างและใส่กันสามบุคคลและกฎหมายที่ร่างไม่ได้ผ่านการชุมนุมในสภานิติบัญญัติแห่งชาติ เมื่อเปิดตัวในช่วงต้นเดือนพฤษภาคม 2533เขาส่งมันเป็นเพียงหลังจากการสบประมาทของสุสานชาวยิวที่ Carpentras ( โวคลูส ) เมื่อวันที่ 10 พฤษภาคม ปี 1990 และถูกกล่าวหาว่า " หน้าด้านใช้ประโยชน์ " ( " การใช้ประโยชน์จาก naus abonde " ) ของกิจกรรมนี้ โดยหลังจากนั้นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย , หน้า joxe และประธานรัฐสภา , L . เฟเบียส ที่ กฎหมายผ่าน ถ้าใช้ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ผู้เขียนสรุป ,มันไม่สามารถ แต่ตาม ที่ ต้อง วันหนึ่งหายไป แต่เป็น " ตำนาน " ของห้องผู้พิพากษาก๊าซที่เอาชวิตซ์
8.8 ในส่งเพิ่มเติม ลงวันที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2539 รัฐภาคีอธิบายวัตถุประสงค์ตาม พ.ร.บ. 13 กรกฎาคม 2533 มันชี้ให้เห็นว่า การกระทำ ในความเป็นจริงวัตถุประสงค์เพื่อใช้ต่อสู้กับต่อต้านชาวยิว . ในบริบทนี้ รัฐภาคี หมายถึง งบทำ
โดยหลังจากนั้นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม นาย arpaillange ก่อนที่วุฒิสภาแสดงการปฏิเสธการดำรงอยู่ของความหายนะเป็นการแสดงออกร่วมสมัยของการเหยียดเชื้อชาติและต่อต้านชาวยิว .
8.9 ในความคิดเห็นของเขา 11 กรกฎาคม 2539 ทำในสถานะของพรรคส่งผู้เขียนหลักของเขาก่อนหน้านี้อาร์กิวเมนต์ ; inter alia เขาอีกครั้ง " ยอมรับ " ความท้าทาย รุ่นของการทำลายล้างของพวกยิวเนื่องจากการขาดหลักฐาน ในบริบทนี้เขาหมายถึงตัวอย่างเช่นความจริงที่ว่ามีราชโองการสั่งกวาดล้างไม่เคยพบและไม่เคยถูกพิสูจน์แล้วว่าเป็นเทคนิคที่เป็นไปได้ที่จะฆ่าคนมากมายจากการขาดอากาศก๊าซ เขายังเล่าว่าผู้เข้าชมไปยัง Auschwitz ได้ทําเชื่อว่า รมแก๊ส เห็นมีจริงในขณะที่เจ้าหน้าที่ทราบว่ามันคือการ สร้างขึ้นในจุดที่แตกต่างกันกว่าเดิมว่า ได้รับ เขาสรุปว่าเป็นนักประวัติศาสตร์ สนใจในข้อเท็จจริง เขาไม่อยากจะยอมรับรุ่นดั้งเดิมของเหตุการณ์และมี แต่ไม่มีทางเลือกที่จะประกวดแล้ว การสอบของบุญ

91 . คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนได้ถือเป็นการสื่อสารในปัจจุบันในแง่ของข้อมูลให้ โดยฝ่าย มันต้องทำภายใต้มาตรา 5 วรรค 1 ของพิธีสาร .
9.2 คณะกรรมการใช้หมายเหตุของการอภิปรายสาธารณะในฝรั่งเศส รวมทั้งความคิดเห็นเชิงลบโดยสมาชิกรัฐสภาฝรั่งเศสใน gayssot แสดงรวมทั้งของอาร์กิวเมนต์ที่ใส่ไปข้างหน้าใน อื่น ๆ , ยุโรปส่วนใหญ่ประเทศที่สนับสนุนและต่อต้านการแนะนำของกฎหมายที่คล้ายกัน .
9.3 แม้ว่ามันไม่ได้แข่งขันที่ใช้เงื่อนไขของ gayssot พระราชบัญญัติซึ่งในผลของพวกเขาทำให้มันเป็นความผิดทางอาญาที่จะท้าทายข้อสรุปและคำตัดสินของทหารนานาชาติศาลที่เนิร์นแบร์ก อาจนำภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกับข้อเท็จจริงในคดีนี้ทันที เพื่อการตัดสินใจ หรือมาตรการที่ไม่สอดคล้องกับกติกา กรรมการจะไม่เรียกร้องที่จะวิพากษ์วิจารณ์ในนามธรรม กฎหมายที่ตราโดยรัฐภาคีงานของคณะกรรมการภายใต้พิธีสารเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าเงื่อนไขของข้อ จำกัด ที่กำหนดในสิทธิ เสรีภาพในการแสดงออกถูกพบในการสื่อสารซึ่งจะนำก่อน
9.4 ใดจำกัดสิทธิเสรีภาพในการแสดงออกจะต้องสามารถขยายตรงตามเงื่อนไขต่อไปนี้ : มันต้องมีกฎหมายมันต้องอยู่หนึ่งในจุดมุ่งหมายที่กำหนดไว้ในวรรค 2 ( ก ) และ ( ข ) ของ 19 บทความ และต้องเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ที่ถูกต้องตามกฎหมาย .
9.5 จำกัดเสรีภาพในการแสดงออกของผู้เขียนจริงๆโดยกฎหมายเช่นกฎหมาย 13 กรกฎาคม 2533 มันเป็นกฎหมายคงที่ของคณะกรรมการว่า เข้มงวด กฎหมายนั้นต้องสอดคล้องกับบทบัญญัติของกติกาในการนี้คณะกรรมการสรุปบนพื้นฐานของการอ่านคำพิพากษา 17 chambre correctionnelle ดูศาล เดอ แกรนด์ เดอ ปารีส ที่ตัวอย่างการหาความผิดของผู้เขียนคือยึดของเขาต่อไปนี้สองงบ : " . . . . . . . ฉันมีเหตุผลที่ดีที่จะไม่เชื่อในนโยบายของการทำลายล้างของพวกยิวหรือในห้องผู้พิพากษาก๊าซวิเศษ . . . . . . .ฉันต้องการพบว่าร้อยละ 100 ของพลเมืองฝรั่งเศสทราบว่า ตำนานของห้องผู้พิพากษาก๊าซมีการ " ทุจริต ความเชื่อมั่นของเขาจึงไม่ได้รุกล้ำสิทธิของเขาที่จะถือและแสดงความเห็นในทั่วไป แต่ศาลตัดสินว่า นาย ฟอริ น ที่ละเมิดสิทธิและชื่อเสียงของผู้อื่น ด้วยเหตุนี้ คณะกรรมการจะพอใจว่า gayssot แสดงเท่าที่อ่าน ตีความและประยุกต์ใช้กับกรณีของผู้เขียนโดยศาลฝรั่งเศส เป็นไปตามบทบัญญัติของกติกา
9.6 เพื่อประเมินว่าข้อ จำกัด ที่วางอยู่บนเสรีภาพของผู้เขียนของการแสดงออกโดยลงโทษทางอาญาของเขาถูกนำมาใช้เพื่อวัตถุประสงค์ให้ตามกติกา กรรมการจะเริ่มโดย noting ,มันทำในทั่วไปแสดงความคิดเห็น 10 ว่าสิทธิในการคุ้มครอง ซึ่งข้อจำกัดเสรีภาพในการแสดงออกที่ได้รับอนุญาตตามข้อ 19 วรรคสาม อาจเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของบุคคลอื่นหรือของชุมชนทั้งหมด เพราะงบที่ทำโดยผู้เขียนให้อ่านในบริบทของตนเต็มจำนวนของธรรมชาติที่จะเพิ่มหรือเสริมความรู้สึกแอนตี้เซมิติก ,จำกัดให้บริการส่วนของชุมชนชาวยิวที่จะอยู่อย่างอิสระจากความกลัวของบรรยากาศของต่อต้านชาวยิว . คณะกรรมการฯ จึงสรุปได้ว่า การจำกัดเสรีภาพในการแสดงออกของผู้เขียนได้รับอนุญาตภายใต้มาตรา 19 วรรคสาม ( ก ) ของกติกา สุดท้ายต้อง
9.7 คณะกรรมการ พิจารณาว่า การจำกัดเสรีภาพของผู้เขียนของการแสดงออกเป็นสิ่งที่จำเป็นคณะกรรมการตั้งข้อสังเกตรัฐภาคีของอาร์กิวเมนต์ยืนยันว่าเบื้องต้นของ gayssot กฎหมายมีวัตถุประสงค์เพื่อใช้ต่อสู้กับการเหยียดเชื้อชาติและการต่อต้านชาวยิว . นอกจากนี้ยังตั้งข้อสังเกตงบของสมาชิกของรัฐบาลฝรั่งเศส จากนั้นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม ซึ่งลักษณะการปฏิเสธการดำรงอยู่ของความหายนะเป็นยานพาหนะหลักเพื่อต่อต้านชาวยิว .ในการขาดวัสดุในก่อนของการโต้เถียงเน้นความถูกต้องของตำแหน่งสถานะของพรรคถึงความจำเป็นของการ จำกัด , คณะกรรมการเป็นที่พอใจว่าข้อ จำกัด ของ คุณ ฟอริ น เสรีภาพในการแสดงออก เป็นเรื่องจำเป็น ในความหมายของมาตรา 19 วรรคสาม แห่งพันธสัญญา .
10 คณะกรรมการสิทธิมนุษยชน ทำตามข้อ 5 วรรค 4ของพิธีสารเลือกรับกับกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง เป็นมุมมองที่ข้อเท็จจริงเท่าที่พบโดยคณะกรรมการไม่เปิดเผยการละเมิดโดยฝรั่งเศสมาตรา 19 วรรคสาม แห่งพันธสัญญา .
[ บุญธรรมในอังกฤษ , ฝรั่งเศสและสเปน , ข้อความภาษาอังกฤษเป็นรุ่นเดิม ซึ่งจะออกในภาษาอาหรับจีนและรัสเซีย ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของคณะกรรมการประจำปีรายงานต่อสมัชชา ]
. แถลงการณ์โดยนายโทมัส buergenthal
เป็นผู้รอดชีวิตจากค่ายกักกันเอาชวิตซ์ และ ซาชเซน ซนของบิดามารดา , ปู่ย่าตายายของมารดา และหลายอื่น ๆ สมาชิกในครอบครัวถูกฆ่าตายในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของนาซี ผมไม่มีทางเลือก แต่ต้องพิสูจน์ตัวเอง จากการเข้าร่วมใน