despite extensive research on their

despite extensive research on their pathogenesis, epidemiology and control. These diseases
account for the greatest proportion of the fungicides applied in European agriculture
(Hewitt, 1998). Important crops including wheat (Triticum aestivum), barley (Hordeum
vulgare), grape-vine (Vitis vinifera), apple (Malus domestica), and several vegetables and
ornamentals, grown in the field or greenhouses, are among the major targets of powdery
mildew fungi. Cultivars resistant or tolerant to powdery mildew infections have been
developed in a number of crops, but their use is limited, especially in fruit and vegetable crops
(Be´langer & Benyagoub, 1997). In other significant crops, such as tomato (Lycopersicon
esculentum), all the cultivars and hybrids available to the growers world-wide are susceptible
to powdery mildew (Kiss et al., 2001).
The constraints associated with the use of fungicides and resistant cultivars have led to the
search of alternative methods to control powdery mildews. The efficacy of non-fungicide
products, such as oils, salts, soluble silicon and plant extracts have extensively been studied,
especially in greenhouse production (Be´langer & Benyagoub, 1997; Pasini et al., 1997;
McGrath & Shishkoff, 1999). Many potential biocontrol agents of powdery mildews have
also been tested. Among these, the use of mycolytic bacteria (Skidmore, 1976; Highland,
2000) and mycophagous arthropods (Yarwood, 1957; English-Loeb et al., 1999) have not so
far showed promise of practical control. In contrast, better results have been obtained in
biocontrol trials that have used fungi antagonistic to powdery mildews.
Recently, Kiss (2003) reviewed the ecology, modes of action and biocontrol efficacy of the
approximately 40 fungal species that have been reported as natural antagonists of powdery
mildews or have been tested as potential biocontrol agents. Of these, pycnidial fungi
belonging to the genus Ampelomyces Ces. are the oldest known and the commonest natural
antagonists of powdery mildews that have been intensively studied in crop protection
practice. One Ampelomyces strain has already been formulated, registered and commercialized
in some countries by Ecogen, Inc. (Langhorne, PA, USA) as a product under the trade
name AQ10TM Biofungicide. A second biofungicide, Sporodex†, a product containing a
strain of Pseudozyma flocculosa (Traquair, Shaw & Jarvis) Boekhout & Traquair, is now also
available for use against powdery mildews (Paulitz & Be´langer, 2001; Be´langer & Labbe´,
2002). AQ10 Biofungicide is one of the few biocontrol products developed against fungal
plant pathogens (Whipps & Lumsden, 2001), with the result that Ampelomyces mycoparasites
are among the most studied biocontrol agents. In addition, the interactions between
host plants, powdery mildew fungi and Ampelomyces mycoparasites are one of the most
evident cases of tritrophic relationships in nature, because this relationship is common
world-wide and takes place exclusively on aerial plant surfaces, thus facilitating its direct
observation (Kiss, 1998). However, it has received little attention in fungal and plant ecology,
although it could be used as a model to study the significance of mycoparasitism in the
natural dynamics of plant parasitic fungi.
This review is concentrated on the biology and biocontrol potential of Ampelomyces spp.
to provide an insight for future research in fungal and plant ecology as well as in the
development of products for control of plant diseases. It is timely as there is controversy
regarding the identification of pycnidial mycoparasites of powdery mildews (Sullivan &
White, 2000). It should be noted that major changes have recently occurred in the taxonomy
and nomenclature of the Erysiphaceae (Braun et al., 2002). However, the names of powdery
mildew fungi used in this review are identical with those used in the corresponding references
to avoid confusion. Plant names also follow the matching references.
REVIEW OF LITERATURE
Early Studies of Ampelomyces Mycoparasites
In 1852, a pycnidial fungus associated with powdery mildew colonies covering grape-vine
leaves was described succinctly as Ampelomyces quisqualis Ces. (Cesati, 1852). Since then,
other similar fungi have been reported by a number of mycologists under various names,
636 L. KISS ET AL.
such as Byssocystis textilis Riess (Riess, 1852), Cicinobolus florentinus Ehrenb. (Ehrenberg,
1853), Cicinnobolus cesatii (De Bary, 1870), Cicinobolus humuli Faut. (Fautrey, 1890). Some
authors (e.g., Cesati, 1852; Riess, 1852; De Bary, 1870) clearly recognized that these fungi
were parasites of powdery mildews (Figure 1a,b), but others (e.g., von Mohl, 1852; Tulasne,
1856) considered that their pycnidia and conidia were part of the life cycle of the powdery
mildews with which they were found (Figure 2). The first thorough study of these fungi was
carried out by De Bary (1870) who showed that the hyphae of Ampelomyce

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ มีการวิจัยในพยาธิกำเนิดของพวกเขา ระบาดวิทยา และการควบคุม โรคเหล่านี้บัญชีสำหรับสัดส่วนของเชื้อราที่ใช้ในการเกษตรในยุโรปมากที่สุด(Hewitt, 1998) พืชสำคัญได้แก่ข้าวสาลี (Triticum aestivum), ข้าวบาร์เลย์ (Hordeumvulgare), องุ่นเถา (Vitis vinifera), แอปเปิ้ล (Malus domestica), และผักต่าง ๆ และornamentals ปลูกในฟิลด์หรือโรงเรือน มีเป้าหมายสำคัญของแป้งโรคราน้ำค้างเชื้อรา สายพันธุ์ต้านทาน หรือทนต่อการติดเชื้อโรคราแป้งได้พัฒนาในจำนวนพืช แต่การใช้ถูกจำกัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผลไม้และพืชผัก(Be´langer & Benyagoub, 1997) ในพืชสำคัญอื่น ๆ เช่นมะเขือเทศ (Lycopersiconesculentum), สายพันธุ์และลูกผสมให้เกษตรกรทั่วโลกทั้งหมดมีความไวต่อเพื่อโรคราแป้ง (จูบ et al. 2001)ข้อจำกัดที่เกี่ยวข้องกับการใช้เชื้อราและสายพันธุ์ที่ทนจะนำไปสู่การการค้นหาทางเลือกในการควบคุม mildews แป้ง ประสิทธิภาพของยาฆ่าแมลงไม่ใช่ผลิตภัณฑ์ น้ำมัน เกลือ ซิลิโคนละลาย และสารสกัดจากพืชอย่างกว้างขวางได้รับการศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการผลิตเรือนกระจก (Be´langer & Benyagoub, 1997 Pasini et al. 1997McGrath & Shishkoff, 1999) มีหลายตัวแทน biocontrol ศักยภาพของแป้ง mildewsนอกจากนี้ยัง ได้รับการทดสอบ ในหมู่เหล่านี้ การใช้แบคทีเรีย mycolytic (กิดมอร์ 1976 ไฮแลนด์2000) และ mycophagous ปัจจุบัน (Yarwood, 1957 English-Loeb et al. 1999) ได้ไม่ได้แสดงให้เห็นสัญญาปฏิบัติควบคุมไกล ตรงกันข้าม ได้รับผลลัพธ์ที่ดีในทดลอง biocontrol ที่ได้ใช้เชื้อราปฏิปักษ์เพื่อแป้ง mildewsเมื่อเร็ว ๆ นี้ จูบ (2003) สอบทานระบบนิเวศ โหมดของการดำเนินการและ biocontrol ประสิทธิภาพของการประมาณ 40 สายพันธุ์เชื้อราที่มีการรายงานเป็นคู่อริที่ธรรมชาติของแป้งmildews หรือได้รับการทดสอบเป็นตัวแทน biocontrol อาจเกิดขึ้น ของเชื้อราเหล่านี้ pycnidialเป็นของสกุล Ampelomyces Ces เป็นรู้จักกันเก่าแก่และธรรมชาติพบมากที่สุดคู่อริของ mildews แป้งที่ได้รับการศึกษาอย่างในพืชการป้องกันการปฏิบัติ หนึ่ง Ampelomyces พันธุ์ได้ถูกผสม ลงทะเบียน และในเชิงพาณิชย์ในบางประเทศโดย Ecogen, Inc. (กรุงเทพมหา PA สหรัฐอเมริกา) เป็นผลิตภัณฑ์ภายใต้การค้าชื่อ AQ10TM Biofungicide Biofungicide สอง Sporodex† เป็นผลิตภัณฑ์ที่ประกอบด้วยการPseudozyma flocculosa (Traquair ชอว์ และจาร์วิส) สายพันธุ์ Boekhout และ Traquair ตอนนี้ยังเป็นใช้กับแป้ง mildews (Paulitz & Be´langer, 2001 Be´langer & Labbe´2002) . AQ10 Biofungicide เป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์ไม่กี่ biocontrol พัฒนากับเชื้อราพืชเชื้อโรค (Whipps & Lumsden, 2001), กับผลที่ mycoparasites Ampelomycesได้แก่ตัวแทน biocontrol ศึกษามากที่สุด นอกจากนี้ การโต้ตอบระหว่างโฮสต์พืช เชื้อราโรคราแป้ง และ Ampelomyces mycoparasites เป็นหนึ่งในสุดกรณีที่ชัดเจนของความสัมพันธ์ tritrophic ในธรรมชาติ เนื่องจากความสัมพันธ์นี้เป็นเรื่องธรรมดาทั่วโลกและโดยเฉพาะบนพื้นผิวพืชทางอากาศ จึง อำนวยความสะดวกโดยตรงของการสังเกต (จูบ 1998) อย่างไรก็ตาม มันได้รับความสนใจน้อยในเชื้อรา และพืชนิเวศวิทยาถึงแม้ว่ามันอาจจะใช้เป็นรูปแบบการศึกษาความสำคัญของ mycoparasitism ในการแปลงธรรมชาติของพืชปรสิตเชื้อรารีวิวนี้มีความเข้มข้นในชีววิทยาและ biocontrol ศักยภาพของออกซิเจน Ampelomycesการรับรู้สำหรับการวิจัยในอนาคตในเชื้อรา และพืชนิเวศวิทยาเช่นเดียวกับในการการพัฒนาผลิตภัณฑ์สำหรับควบคุมโรคพืช มันเป็นเวลามีความขัดแย้งเกี่ยวกับรหัสของ mycoparasites pycnidial ของแป้ง mildews (ซัลลิแวนและขาว 2000) ควรสังเกตว่า การเปลี่ยนแปลงสำคัญเพิ่งเกิดขึ้นในระบบภาษีและศัพท์เฉพาะของ Erysiphaceae (Braun et al. 2002) อย่างไรก็ตาม ชื่อของแป้งโรคราน้ำค้างเชื้อราใช้ในรีวิวนี้จะเหมือนกับที่ใช้ในการอ้างอิงที่สอดคล้องกันเพื่อหลีกเลี่ยงความสับสน ชื่อพืชยังตามการอ้างอิงตรงกันทบทวนวรรณกรรมการศึกษาต้นของ Ampelomyces Mycoparasitesในปี 1852 เชื้อรา pycnidial ที่เกี่ยวข้องกับโรคราแป้งอาณานิคมครอบคลุมเถาองุ่นใบถูกอธิบายอย่างกระชับเป็น Ampelomyces quisqualis Ces (Cesati, 1852) ตั้งแต่นั้นเชื้อราอื่น ๆ คล้ายได้รับรายงานจากจำนวนล ๆ ภายใต้ชื่อต่าง ๆ636 L. จูบ ET ALเช่น Byssocystis textilis Cicinobolus florentinus Ehrenb Riess (Riess, 1852), (Ehrenberg1853), Cicinnobolus cesatii (De Bary, 1870), Cicinobolus humuli Faut (Fautrey, 1890) บางผู้เขียน (เช่น Cesati, 1852 Riess, 1852 De Bary, 1870) ชัดเจนรู้จักที่เชื้อราเหล่านี้ถูกปรสิตของแป้ง mildews (รูปที่ 1a, b), แต่คนอื่น ๆ (เช่น von Mohl, 1852 Tulasne1856) ถือว่า pycnidia และ conidia เป็นส่วนหนึ่งของวงจรชีวิตของตัวแป้งmildews ที่พวกเขาพบ (รูป 2) มีการศึกษาอย่างละเอียดครั้งแรกของเชื้อราเหล่านี้ดำเนินการ โดย De Bary (1870) ที่แสดงให้เห็นว่า hyphae ของ Ampelomyce

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะมีการวิจัยเกี่ยวกับการเกิดโรคของพวกเขาระบาดวิทยาและการควบคุม โรคเหล่านี้
บัญชีสำหรับสัดส่วนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของสารฆ่าเชื้อราที่ใช้ในการเกษตรในยุโรป
(เฮวิตต์, 1998) พืชที่สำคัญรวมทั้งข้าวสาลี (Triticum aestivum), ข้าวบาร์เลย์ (Hordeum
vulgare) องุ่นเถา (Vitis vinifera), แอปเปิ้ล (Malus domestica) และผักต่างๆและ
ไม้ประดับที่ปลูกในเขตหรือเรือนกระจกที่เป็นหนึ่งในเป้าหมายสำคัญของแป้ง
โรคราน้ำค้าง เชื้อรา สายพันธุ์ทนหรือทนต่อการติดเชื้อโรคราแป้งได้รับการ
พัฒนาขึ้นในจำนวนของพืช แต่ใช้ของพวกเขาจะถูก จำกัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการปลูกพืชผักและผลไม้
(Be'langer & Benyagoub, 1997) ในพืชอื่น ๆ อย่างมีนัยสำคัญเช่นมะเขือเทศ (Lycopersicon
esculentum) พันธุ์ทั้งหมดและไฮบริดที่มีให้กับเกษตรกรผู้ปลูกทั่วโลกมีความอ่อนไหวต่อ
โรคราแป้ง (จูบ et al., 2001).
จำกัด ที่เกี่ยวข้องกับการใช้สารฆ่าเชื้อราและสายพันธุ์ทน ได้นำไปสู่
​​การค้นหาของวิธีการทางเลือกในการควบคุม mildews แป้ง ประสิทธิภาพของยาฆ่าเชื้อราที่ไม่ใช่
ผลิตภัณฑ์เช่นน้ำมัน, เกลือ, ซิลิกอนที่ละลายน้ำและสารสกัดจากพืชได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวาง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการผลิตเรือนกระจก (Be'langer & Benyagoub, 1997;. Pasini, et al, 1997;
McGrath และ Shishkoff, 1999) . หลายตัวแทนควบคุมทางชีวภาพที่มีศักยภาพของ mildews แป้งได้
นอกจากนี้ยังได้รับการทดสอบ กลุ่มคนเหล่านี้การใช้แบคทีเรีย mycolytic (Skidmore 1976; ไฮแลนด์
2000) และรพ mycophagous (Yarwood 1957;. English-Loeb, et al, 1999) ยังไม่ได้เพื่อ
แสดงให้เห็นว่าไกลสัญญาของการควบคุมการปฏิบัติ ในทางตรงกันข้ามผลลัพธ์ที่ดีกว่าได้รับใน
การทดลองควบคุมทางชีวภาพที่มีการใช้เชื้อราปฏิปักษ์ที่จะ mildews แป้ง.
เมื่อเร็ว ๆ นี้จูบ (2003) การตรวจสอบระบบนิเวศโหมดของการกระทำและการควบคุมทางชีวภาพประสิทธิภาพของ
ประมาณ 40 สายพันธุ์ของเชื้อราที่ได้รับรายงานว่าเป็นคู่อริตามธรรมชาติของ แป้ง
mildews หรือได้รับการทดสอบเป็นตัวแทนในการควบคุมทางชีวภาพที่มีศักยภาพ ของเหล่านี้เชื้อรา pycnidial
ที่อยู่ในประเภท Ampelomyces Ces เป็นธรรมชาติที่พบมากที่สุดที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักและ
คู่อริของ mildews แป้งที่ได้รับการศึกษาอย่างจริงจังในการป้องกันพืชผล
ทางปฏิบัติ หนึ่งสายพันธุ์ที่ได้รับการ Ampelomyces แล้วสูตรจดทะเบียนและเชิงพาณิชย์
ในบางประเทศโดย Ecogen อิงค์ (แลงฮอร์, PA, สหรัฐอเมริกา) เป็นผลิตภัณฑ์ภายใต้การค้า
ชื่อ AQ10TM Biofungicide biofungicide สอง Sporodex †ผลิตภัณฑ์ที่มี
ความเครียดจากการ Pseudozyma flocculosa (Traquair ชอว์และจาร์วิส) และ Boekhout Traquair อยู่ในขณะนี้ยัง
สามารถใช้งานได้กับ mildews แป้ง (Paulitz & Be'langer 2001; & Be'langer Labbe' ,
2002) AQ10 Biofungicide เป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์ที่ควบคุมทางชีวภาพไม่กี่พัฒนากับเชื้อรา
พืชเชื้อโรค (Whipps และลุม, 2001) กับผลที่ mycoparasites Ampelomyces
เป็นหนึ่งในตัวแทนควบคุมทางชีวภาพการศึกษามากที่สุด นอกจากนี้การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่าง
พืชเชื้อราโรคราแป้งและ mycoparasites Ampelomyces เป็นหนึ่งในที่สุด
กรณีที่เห็นได้ชัดของความสัมพันธ์ tritrophic ในธรรมชาติเพราะความสัมพันธ์นี้เป็นเรื่องธรรมดา
โลกกว้างและเกิดขึ้นเฉพาะบนพื้นผิวของพืชทางอากาศจึงอำนวยความสะดวกโดยตรงของ
การสังเกต (จูบ, 1998) แต่ก็ยังได้รับความสนใจน้อยในเชื้อราและนิเวศวิทยาพืช
แม้ว่ามันจะสามารถนำมาใช้เป็นแบบจำลองเพื่อศึกษาความสำคัญของ mycoparasitism ในส่วน
การเปลี่ยนแปลงตามธรรมชาติของเชื้อราปรสิตพืช.
รีวิวนี้เป็นจดจ่ออยู่กับชีววิทยาและการควบคุมทางชีวภาพที่มีศักยภาพของ Ampelomyces เอสพีพี
เพื่อให้ข้อมูลเชิงลึกสำหรับการวิจัยในอนาคตของเชื้อราและนิเวศวิทยาของพืชเช่นเดียวกับใน
การพัฒนาผลิตภัณฑ์สำหรับการควบคุมโรคพืช มันเป็นเวลาที่เหมาะสมที่มีความขัดแย้ง
เกี่ยวกับบัตรประจำตัวของ mycoparasites pycnidial ของ mildews แป้ง (ซัลลิแวน & The
สีขาว, 2000) มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่าการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญเกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ในอนุกรมวิธาน
และศัพท์ของ Erysiphaceae (Braun et al., 2002) อย่างไรก็ตามชื่อของแป้ง
เชื้อราโรคราน้ำค้างที่ใช้ในการตรวจสอบนี้จะเหมือนกันกับที่เคยใช้ในการอ้างอิงที่สอดคล้องกัน
เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสน ชื่อโรงงานยังทำตามลำดับที่ตรงกัน.
ทบทวนวรรณกรรม
ในช่วงต้นของการศึกษา Ampelomyces Mycoparasites
ในปี 1852 เชื้อรา pycnidial เกี่ยวข้องกับอาณานิคมของโรคราแป้งครอบคลุมองุ่นเถา
ใบก็อธิบายชัดถ้อยชัดคำเป็น Ampelomyces quisqualis Ces (Cesati 1852) ตั้งแต่นั้น
เชื้อราอื่นที่คล้ายคลึงกันได้รับการรายงานจากจำนวนของสติปัญญาภายใต้ชื่อต่าง ๆ
636 ลิตร KISS et al.
เช่น Byssocystis Textilis Riess (Riess 1852) Cicinobolus florentinus Ehrenb (Ehrenberg,
1853) Cicinnobolus cesatii (เดอ Bary 1870) Cicinobolus humuli Faut (Fautrey 1890) บางคน
เขียน (เช่น Cesati 1852; Riess 1852; De Bary 1870) ได้รับการยอมรับอย่างชัดเจนว่าเชื้อราเหล่านี้
เป็นปรสิตของ mildews แป้ง (รูปที่ 1a b) แต่คนอื่น ๆ (เช่นฟอน Mohl 1852; Tulasne,
1856) การพิจารณา ที่ pycnidia และสปอร์ของพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของวงจรชีวิตของแป้ง
mildews กับที่พวกเขาถูกพบ (รูปที่ 2) การศึกษาอย่างละเอียดแรกของเชื้อราเหล่านี้ได้รับการ
ดำเนินการโดย De Bary (1870) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเส้นใยของ Ampelomyce

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้จะมีการวิจัยอย่างละเอียดของโรค ระบาดวิทยา และการควบคุม โรคเหล่านี้บัญชีสำหรับสัดส่วนของสารเคมีที่ใช้ในการเกษตรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุโรป( Hewitt , 1998 ) พืชที่สำคัญได้แก่ ข้าวสาลี ( ข้าวสาลี ) , Barley ( hordeumvulgare ) , เถาองุ่นองุ่น vinifera ) , แอปเปิ้ล ( มารุ domestica ) และผักต่าง ๆและไม้ดอกที่ปลูกในเขตข้อมูลหรือโรงเรือนเป็นหนึ่งในเป้าหมายหลักของแป้งเชื้อรา เชื้อรา พันธุ์ต้านทานหรือใจกว้างเชื้อ powdery mildew ได้รับการพัฒนาใน จำนวนของพืช แต่การใช้ของพวกเขาถูก จำกัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งผักและผลไม้พืช( จะใหม่ด้วย & benyagoub , 1997 ) ในพืชสำคัญอื่น ๆเช่น มะเขือเทศ ( lycopersiconมะเขือเทศ ) ทุกสายพันธุ์และลูกผสมของเกษตรกรทั่วโลกจะอ่อนแอเพื่อ powdery mildew ( จูบ et al . , 2001 )ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการใช้สารเคมี และพันธุ์ต้านทานได้นำไปสู่การเลือกวิธีการที่จะควบคุมแป้ง mildews . ประสิทธิภาพของปลอดสารเคมีผลิตภัณฑ์เช่นน้ำมัน , เกลือ , ซิลิโคนละลายและสารสกัดจากพืชอย่างกว้างขวางมีการศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการผลิตก๊าซเรือนกระจก ( ใหม่ด้วย & benyagoub , 1997 ; Pasini et al . , 1997 ;McGrath & shishkoff , 1999 ) หลาย ตัวแทนของแป้ง mildews มีศักยภาพไบโอคอนโทรลยังไม่ได้ทดสอบ ระหว่างนี้ ใช้แบคทีเรียย่อย ( สคิดมอร์ , 1976 ; พื้นที่สูง2000 ) และ mycophagous สัตว์ขาปล้อง ( yarwood 2500 ; ภาษาอังกฤษโลป et al . , 1999 ) ไม่ได้ดังนั้นไกลพบสัญญาควบคุมการปฏิบัติ ในทางตรงกันข้าม , ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นได้ในการทดลองไบโอคอนโทรลที่ใช้เชื้อราปฏิปักษ์แป้ง mildews .เมื่อเร็วๆ นี้ จูบ ( 2003 ) ตรวจสอบระบบนิเวศ โหมดของการกระทำและผลของไบโอคอนโทรลประมาณ 40 ชนิด ที่ได้รับรายงานว่าเป็นเชื้อราปฏิปักษ์ที่เป็นธรรมชาติของแป้งmildews หรือได้รับการทดสอบเป็นสารไบโอคอนโทรลที่มีศักยภาพ ของเหล่านี้ pycnidial เชื้อราเป็นของสกุล ampelomyces CES ที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักกันและธรรมชาติที่ commonestประเภทของแป้ง mildews ที่ได้รับและศึกษาในการอารักขาพืชการปฏิบัติ หนึ่ง ampelomyces สายพันธุ์ได้ถูกกำหนดลงทะเบียนและในเชิงพาณิชย์ในบางประเทศ โดย ecogen อิงค์ ( แลงฮอร์น , PA , USA ) เป็นผลิตภัณฑ์ภายใต้ การค้าชื่อ aq10tm biofungicide . สอง biofungicide sporodex ภีษมะ , , ผลิตภัณฑ์ที่ประกอบด้วยสายพันธุ์ของ pseudozyma flocculosa ( traquair Shaw & จาร์วิส ) boekhout & traquair ตอนนี้ยังสามารถใช้กับแป้ง mildews ( paulitz และใหม่ แลงเกอร์ , 2001 ; เป็นใหม่ & ใหม่ด้วย ปิแอร์ ลาบเบ ,2002 ) aq10 biofungicide เป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์ไบโอคอนโทรลไม่พัฒนาต่อเชื้อราเชื้อโรคพืช ( Whipps & ลัมสเดน , 2001 ) กับผลที่ ampelomyces mycoparasitesอยู่ในหมู่ที่สุดที่เรียนไบโอคอนโทรลตัวแทน นอกจากนี้ การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างพืชเป็นเจ้าภาพ , เชื้อรา และ ampelomyces powdery mildew mycoparasites เป็นหนึ่งในมากที่สุดชัดเจนกรณีของ tritrophic ความสัมพันธ์ในธรรมชาติ เพราะความสัมพันธ์นี้เป็นปกติทั่วโลกและเกิดขึ้นเฉพาะบนพื้นผิวพืชทางอากาศ ดังนั้นการใช้งานของมันโดยตรงการสังเกต ( จูบ , 1998 ) อย่างไรก็ตาม , มันได้รับความสนใจน้อยในราและพืชนิเวศวิทยาถึงแม้ว่ามันอาจจะใช้เป็นแบบจำลองเพื่อศึกษาความสำคัญของ mycoparasitism ในเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของเชื้อราปรสิตพืชรีวิวนี้มีความเข้มข้นในชีววิทยาและไบโอคอนโทรลศักยภาพของ ampelomyces spp .เพื่อให้ข้อมูลเชิงลึกสำหรับการวิจัยในอนาคตของเชื้อราและนิเวศวิทยาพืชเช่นเดียวกับในการพัฒนาผลิตภัณฑ์เพื่อการควบคุมโรคพืช มันเป็นเวลาที่เหมาะสม เช่น มีการโต้เถียงเกี่ยวกับการ pycnidial mycoparasites ของแป้ง mildews ( & ซัลลิแวนขาว , 2000 ) มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่า การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญเพิ่งเกิดขึ้นในอนุกรมวิธานและ การเรียกชื่อของ erysiphaceae ( Braun et al . , 2002 ) อย่างไรก็ตาม ชื่อของแป้งเชื้อราเชื้อราที่ใช้ในการตรวจสอบนี้จะเหมือนกันกับที่ใช้ในการอ้างอิงที่เกี่ยวข้องเพื่อหลีกเลี่ยงความสับสน ชื่อพืชยังติดตามตรงกับการอ้างอิงการทบทวนวรรณกรรมก่อนการศึกษา ampelomyces mycoparasitesใน 1 , 852 , pycnidial เชื้อราที่เกี่ยวข้องกับ powdery mildew อาณานิคมครอบคลุมเถาองุ่นใบก็อธิบายชัดเจนเป็น ampelomyces quisqualis CES ( cesati 1852 ) ตั้งแต่นั้นมาเชื้อราที่คล้ายกันอื่น ๆได้รับการรายงานโดยหมายเลขของเครื่องดื่ม ภายใต้ชื่อต่าง ๆ636 . จูบ et al .เช่น byssocystis textilis ริส ( ริส , 1852 ) , cicinobolus florentinus ehrenb . ( Ehrenberg ,cesatii ( 1853 ) cicinnobolus เดอแบรี่ 1870 ) cicinobolus humuli สังคม . ( fautrey 1890 ) บางผู้เขียน ( เช่น cesati 1852 ; ริส 1852 ; เดอ แบรี่ 1870 ) ได้รับการยอมรับว่า เชื้อราเหล่านี้อย่างชัดเจนคือปรสิตของแป้ง mildews ( รูปที่ 1A , B ) แต่คนอื่น ( เช่น ฟอน mohl 1852 tulasne ; ,1856 ) พิจารณาว่าพิกนิเดียชนิดและเป็นส่วนหนึ่งของวงจรชีวิตของแป้งmildews กับที่พวกเขาพบ ( รูปที่ 2 ) ศึกษาอย่างละเอียดก่อนของเชื้อราเหล่านี้ คือดำเนินการโดย เดอ แบรี่ ( 1870 ) ที่พบว่า เส้นใยของ ampelomyce